หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[littlepretty]

    5555+ธงรบงานเข้า

[กุหลาบเดียวดาย]

ธงรบท่าจะอาการหนักกว่า อธิคมนะเนี่ย โจทย์แสบๆทั้งนั้น

คิดถึงอิศรากับภีร์ ด้วยชอบคู่นี้จริง  อยากขอตอนเพิเศษบ้างอ่ะคุณนาย

ที่สุดคือชอบคุณนายมาก

[oaw_eang]

ตอนนี้เสาธงกลายเป้นกระท้อนไปแล้ว

แต่กระท้อนทุบเสร็จมันถึงจะหวานนะตาธง อิอิ

ยอมๆ โดนทุบไปก่อนเถอะตอนนี้

[seviophy]

ธงรบ ...เปิดเผยไปเลย!! อยากได้เขาจริงต้องเปิดเผย ฮ่า ฮ่า อาตี๋ จับมันขึงพึดแล้วเอาแส้เฆียน เอ้ย พูดเล่น จัดการเค้นคอจำเลยให้สารภาพ
ว่ามีคดีที่ไหนให้หมด ธงรบเอ้ย จากที่เกริ่นคดี ไว้ หนียากแน่ ๆ โปรยไว้เยอะขนาดนั้น  รีบขออภัยด่วนก่อนถูกสั่งประหารจากศาลตี๋น้อยน้อ

[Dee^daY]

เจ็บแค้นเคืองโกธร..โทษฉันใย

[หนุ่มร้ายนายหรู]

ไหลไปเรื่อยเลยนะพ่อเสาธง
คราวนี้ตายแน่ๆ
ตี๋น้อยจัดการเลย 

[morrian]

  งานเข้าอยู่ร่ำไปจริงๆคุณพี่ธง

ถ้ามั่นใจในความรักที่มีให้ตี๋น้อยแล้วล่ะก็

แถลงข่าวเลยสิ ป่าวประกาศให้ใครต่อใคร

ได้รู้ว่า เจ้าของหัวใจหลายๆห้องของธงรบ

ตอนนี้มีเพียงตี๋น้อยอาทิตย์เท่านั้น   

[oa_ko]

  :laugh:สะจาย   สมน้ำหน้าตาเสาธง

[PAnppyJunJii]

เอิ๊กกกกกก

ตายแน่ๆสารวัตร
เอาใจช่วยนะสารวัตร

[annestrong]

เมื่อไหร่ธงรบจะตัดได้หมดเหมือนอธิคมนะ อย่างนี้จะให้อาตี๋อาทิตย์ไว้ใจได้ยังไง

[Mimimimi]

ภาคนี้ ถึงคบกันแล้วก็มิวาย เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีตาเสาธงจริงๆ  ไปไหนก็เจอกิ๊กเก่า
ไม่น่าเชื่อว่าพี่นายจะใจร้ายกับคนเจ้าชู้ขนาดนี้  พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ 

[K2KARN]

ผู้กองต้องปวดหัวกับเด็กๆไปอีกนาน
อาทิตย์เค้าหึงเงียบด้วยเถอะ 

[everytime]

  งานนี้ธงรบขอสอง 5555+ (สองมือสองเท้าของอาทิตย์) 

[McDeliVery]

ป๊อกสองเด้ง

เจ้ามืออย่างธงรบโดนเลย


สมน้ำหน้า 

[SweetSacrifice]

แก้เผ็ดคืนให้ได้น่ะธงรบ

[mecon]

แหม...กว่าจะชวนเมียมากินเหล้าได้ก็นะ ชักแม่น้ำทั้ง 108 มาซะน้ำลายจะแห้ง
พอมาได้แล้วก็นะ เหอะๆ มาเจอโจทก์เก่าอีก ซีดเลยดิสารวัตร 
ไปต่ออีกผับ...งานเลี้ยงรุ่นเด็กสารวัตรชิมิคะ ... อาทิตยยยยยยยยยยยย หึ่งลมออกตาแน่ๆ 
โดนเจี๋ยน สั่งงด มีเซกซ์อีกหนึ่งเดือน กรั่กๆๆๆ

+1 จัดให้คะ

[amito]

โจทก์เยอะขนาดนี้แล้วจะเอาไงดีล่ะสารวัตรธงรบ

เอาแบบนี้มั้ย ประกาศไปเลยว่าสารวัตรเจอรักแท้จนยอมเปลี่ยนขั้ว อาจจะช่วยได้บ้างนะ

โชคเลือดเอ้ยโชคดีนะคะ

[andy_kwan]

สารวัตรธงจะรอดหรือเปล่าเนี่ย   พ่อปลาไหลคราวนี้เจอใบข่อย  รอดยาก    อิอิ

[Ak@tsuKII]

Mode แม่ยกอิศรา

กรี๊ดดดดดดดดด  อิศร๊าา!!!! อิศรา   +1 ค่ะคุณคทาวุฒ ถูกใจอิประโยคนี้

อิศราที่แรดๆ อ่ะนะ  กรากกกกกกกกกกกกก  แทบตกเก้าอี้ 

มาออกแค่นี้ก็ดีใจแล้ว  กราก  (คิดถึงๆๆ)

----------------

แสนสุดซวยจริงๆๆ หนอ ตาเสาธง  กรากกกกกก กว่าจะชวนภรรเมียสุดเลิฟมาได้เลือดตาแทบกระเด็น

มาเจอโจทย์เก่าซะนี้  แถมโจทย์ก็ปั่นจนหัวหมุน  ทำให้เมียรักเข้าใจผิดอีก  จะแก้ตัวก็ไม่ได้ น้ำท้วมปากบุ๋มๆๆ เดี๋ยวเค้าหาว่าร้อนตัว  นี่แหละเค้าเรียก บาปกรรมคนเจ้าชู้ 

อาตี๋เปล่งออร่า หึงหวงออกมาซะขนาดนี้  ตาเสาธงจะรู้อะไรบ้างไหมเนี่ย

ถ้าไม่รัก เค้าไม่หึงหรอก เข้าจายหมายยยยยยยย!! 

สงสัยตอนหน้า ชื่อตอนว่า รอเก็บศพคนเจ้าชู้เปล่าเนี่ย  แค่ 1 ยังแย่ขนาดนี้ แล้วถ้า X2 เข้าไป

วันหลังดินเนอร์กันใต้แสงเทียนกันในห้องก็พอนะ สารวัตร  กรากกกกกก

[thaitanoi]

ธงรบแย่แล้วๆ

[seviophy]

อดไม่ได้ขอเม้นท์อีกรอบ  ผู้กอง...อยากตัดต้องเสียเชิงชายหน่อยนะ แนะนำอดีตกิ๊กทุกคนว่าเป็นเมียตี๋น้อยแทนสิจ๊ะอาจจะรอดก็ได้นะ  ก๊ากกกกกกก

[┗◎┗◎]

ศึกรอบด้าน ศัตรูประชิดตัว

[oaw_eang]

ไม่น่าเชื่อว่าพี่นายจะใจร้ายกับคนเจ้าชู้ขนาดนี้  พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ 

ว้าย เจ้เพิ่งทราบว่าคนเขียนเรื่องนี้ เจ้าชู้ อิอิ

ขอบคุณนะคะที่บอก   

me/ จดลงสมุดบันทึก......

[Solar cell]

 
ธีรยุทธโทษฐานบ่อนทำรายความรักของคนอื่น

แถมนี่อีกสักที

[teenza]

โจทย์เยอะจริงๆ
จะรอดไหมเนี่ยสารวัตรธงรบ
งานนี้เสาธงหักแน่ๆ

[หนุ่มร้ายนายหรู]

ใจหนึ่งก็เห็นใจสารวัตรเสาธง
แต่อีกใจก็อยากให้โดนดัดนิสัย
 อยากรู้อาตี๋น้อยอาทิตย์จะจัดการยังไง
เอาให้ตายเลย  อาตี๋ เจ้าชู้ดีนัก อิอิ

[DEMON3132]

สงสารผู้กองธงรบจริง ๆ เล้ย สงสัยเสาธงจะหักกลางก็งานนี้แหละ
ไปไหนก็เจอะเจอแต่โจทก์เก่าทั้งนั้น นี่แหละน้า กรรมตามทันคนเจ้าชู้
ว่าแต่คุณ katawoot มีปัญหาอะไรกับคนเจ้าชู้หรือเปล่า เห็นตาธงรบ
โดนยำซ้ามากมาย ........

[katawoot]

ไม่น่าเชื่อว่าพี่นายจะใจร้ายกับคนเจ้าชู้ขนาดนี้  พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ 

ว้าย เจ้เพิ่งทราบว่าคนเขียนเรื่องนี้ เจ้าชู้ อิอิ
ขอบคุณนะคะที่บอก   
me/ จดลงสมุดบันทึก......

ผมรู้ว่าเจ้ไม่ใช่คนหูเบาเชื่อใครง่ายๆ หรอก
 
(ใครเป็นคนเริ่มเนี่ย เจ้าชู้ที่ไหน ดูเหมือนเจ้าชู้หรือไง ไม่เคยเห็นตัวจริงคนเขียนซักหน่อย  ตัวจริงเรียบร้อยเคร่งขรึม)

[katawoot]

ธงรบ 20

วันนี้เป็นวันโลกแตก ธงรบแทบจะตะโกนออกมาดังๆ เมื่อเดินเข้าไปในยิมแล้วเจอเป้กับป้อง สองคู่หูที่คอยหาโอกาสกระแซะเข้ามาหาเขา หนำซ้ำธีรยุทธกับโตโต้ก็มาโผล่ที่ยิมด้วย โชคดีที่สองคนหลังเป็นคนมีชื่อเสียงจึงไม่ค่อยมายุ่งกับเขาเท่าไหร่นัก แต่กระนั้น ธีรยุทธก็หาโอกาสมาพูดจากระทบกระเทียบเขาจนได้และลงท้ายด้วยการชวนออกไปเที่ยว
"คืนวันเสาร์ไปเที่ยวกับผมนะครับ ไม่งั้นผมจะไปบอกคุณอาทิตย์ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง"
"นี่ขู่พี่หรือ" ธงรบหรี่ตามองอีกฝ่าย "อาทิตย์ก็รู้ว่าเรามีอะไรกันมาก่อน ไม่มีประโยชน์หรอกที่จะไปทำให้อาทิตย์หึง อาทิตย์เป็นคนหนักแน่น ไม่หูเบา ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล"
"ทำไมต้องคุณอาทิตย์ ทำไม บอกผมหน่อยว่าทำไม ทำไมไม่เป็นผม ไม่เป็นโตโต้ ไม่เป็นคนอื่นๆ ที่เป็นสเป็คพี่" ธีรยุทธหน้าเคร่ง
ธงรบถอนหายใจ "ตอบให้พี่หน่อยสิ พี่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน"
"สารวัตร ผมชอบสารวัตรนะ"
"คุณก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้หรอก" ธงรบมองตาธีรยุทธ "คุณเป็นคนดังในวงการบันเทิงขนาดนั้น มาเป็นแฟนกับพี่ไม่ได้หรอก"
"แล้วทำไมต้องมีแฟน" ธีรยุทธหน้าง้ำ "สนุกกันไปเรื่อยๆ แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว"
"พี่อยากมีแฟน พี่อายุมากแล้ว อยากมีใครที่ดูแลกันและกัน" ธงรบตอบเสียงหนักแน่น
"งั้นก็มาสนุกกับผมบ้าง มีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ"
"อ้าว จะให้พี่นอกใจแฟนหรือไง ไม่ได้หรอก เดี๋ยวอาทิตย์เอาพี่ตาย" ธงรบส่ายหน้า "นั่นขี้หึงจะตาย"
"ไหนบอกว่าเขาเป็นคนหนักแน่น ไม่หูเบา"
"ก็..." ธงรบอึกอัก "ก็หนักแน่น แต่ว่าก็หึง หนักแน่นกับขี้หึงมันไม่เหมือนกันนะ พี่ไม่อยากให้แฟนหึง ไม่อยากให้มีเรื่องปวดหัว"
"ไปได้น้ำขุ่นๆ เหมือนเคยนะสารวัตร" ธีรยุทธเบ้ปากแล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่ให้ห้องฝึกโยคะ ในใจรู้สึกอิจฉาอาทิตย์ขึ้นมาทันใดเพราะไม่นึกว่าคนแบบนั้นซึ่งเทียบอะไรเขาไม่ได้เลยจะเป็นคนได้หัวใจของคนเจ้าชู้อย่างธงรบไป เขาสังเกตว่าธงรบเปลี่ยนไปจากเดิมมาก จนเขาอยากจะเชื่อว่าธงรบกำลังจะเลิกเจ้าชู้ แต่ก่อนนั้น ลองได้สะกิดให้ไป 'สนุก' กัน คนอย่างธงรบไม่เคยปฏิเสธ แต่คราวนี้ เขาตื้อมาตั้งเกือบสองอาทิตย์ ธงรบก็เอาแต่ส่ายหัวไม่ยอมท่าเดียว
"ขออย่าให้ดีแตกก็แล้วกัน ผมจะรอดูตอนคุณอาทิตย์ทนสารวัตรไม่ได้ ใครจะทนคนเจ้าชู้ตัวเป้งอย่างสารวัตรธงรบได้"
"พี่เลิกเจ้าชู้แล้ว เพราะฉะนั้นก็เลิกยุ่งกับพี่ซะที"
"สมมุติว่าผมเลิกยุ่งกับสารวัตร คนอื่นๆ อีกหลายคนก็โผล่มาวุ่นวายจนได้ อย่างคุณอาทิตย์นั่นนะรับมือไม่ไหวหรอก"
"คุณอย่าไปยุคนอื่นให้มาลุยพี่ก็แล้วกัน ปล่อยให้พี่ไปได้ดีเถอะ"
"สารวัตร" ธีรยุทธกระแทกเสียง "กล้าดียังไงมาว่ากันแบบนี้"
"ว่าอะไร พี่ไม่ได้ว่า" ธงรบส่ายหน้าปฏิเสธ "พี่หมายความว่าปล่อยให้พี่ไปซะดีๆ เถอะ"
"ได้" ธีรยุทธพยักหน้า "ผมจะเห็นแก่ความปรารถนาอยากเป็นคนดีของสารวัตร คนที่กลับตัวกลับใจก็น่าสนับสนุน แต่อย่าให้รู้นะว่านอกใจแฟน ผมจะแท๊กทีมกับโตโต้ช่วยกันเหยียบย่ำสารวัตรให้จมดิน"
"อ้าว เกี่ยวอะไรด้วย" ธงรบโวยวายเสียงไม่ดังมากนัก
"ก็สารวัตรบอกว่าอยากเลิกเจ้าชู้ มีแฟนจริงจัง ไม่สนใจผมกับโตโต้แล้ว เพราะฉะนั้นก็ทำให้มันจริงอย่างที่พูด ไม่งั้นก็ถือว่าสารวัตรแกล้งโกหกตอแหลเพราะไม่อยากมีอะไรกับผม"
"โอย พูดไม่รู้เรื่อง" ธงรบเกาศีรษะ หันไปมองอาทิตย์อย่างระแวงแล้วลุกเดินออกจากเบาะของเครื่องยกน้ำหนักตรงไปยังด้านหน้าของยิม แต่นึกได้ว่าเป้กับป้องกำลังยืนอยู่ข้างหน้าจึงเปลี่ยนใจเดินไปอีกทาง
...โว้ย ไปทางไหนก็ไม่ได้ มีแต่โจทย์เก่า แบบนี้สงสัยต้องลาออกจากการเป็นสมาชิกยิมนี้ไปยิมกลางสวนลุมพินีให้สิ้นเรื่อง...
"อย่ามาว่าผมพูดไม่รู้เรื่องนะ ที่ผมพูดกับสารวัตรแบบนี้ปราณีมากแล้วนะจะบอกให้ ผมยอมถอยง่ายๆ ไม่ดีหรือ"
"ดีจ๊ะดี" ธงรบหันไปส่ายหน้าให้ธีรยุทธ "แต่จะดีมากกว่านี้ถ้าไม่เดินตาม"
"เชอะ ยังกะจะอยากเดินตาม" ธีรยุทธสะบัดเสียง แต่ก็ยังไม่เดินหนี "อย่างสารวัตรน่ะ หาเมื่อไหร่ก็ได้ เอาให้หล่อให้ล่ำ ให้เท่ให้ใหญ่กว่าสารวัตรยังได้เลย"
"คงมีหรอก"
"คอยดูนะ ผมจะหาให้ดู จะเอายศพันตำรวจโทเลยทีเดียว"
"เชิญครับเชิญ ตำรวจเท่ๆ หล่อๆ ล่ำๆ ยศพันตำรวจโทคงหาได้ง่ายนักล่ะ" ธงรบเบ้ปาก แวบหนึ่งเขานึกถึงอาวุธกับธนินท์เพื่อนร่วมรุ่น ธนินท์นั้นกำลังคบอยู่กับสงคราม อดีตของเขาคนหนึ่งซึ่ง 'แรง' พอๆ กับธีรยุทธ หรือบางทีจะหนักกว่าด้วยซ้ำ เพราะสงครามคนนี้ล่ะทำให้อนุภาพเข้าใจผิดอธิคมจนต้องหนีไปอยู่ที่แพร่ และในขณะเดียวกันธนินท์ก็มีแฟนเป็นผู้หญิงซึ่งขี้หึงไม่ใช่เล่น แต่เพื่อนเขาก็เก่งใช่ย่อย หลบหลีกไม่เคยให้แฟนผู้หญิงกับแฟนผู้ชายเจอกันได้แม้แต่ครั้งเดียว ส่วนอาวุธนั้นทำแต่งาน อยู่คนละสังคมกับธีรยุทธ โอกาสที่จะโคจรมาเจอกับธีรยุทธนั้นคงยาก แต่ถึงเจอ อาวุธก็คงไม่สนธีรยุทธเพราะคนแบบที่เพื่อนเขาชอบนั้นต้องดูฉลาด เก่ง เรียบ นิ่ง เหมือนคุณนุ หรือไม่ก็เหมือนอาทิตย์
...ยังไงก็อย่าให้มาปิ๊งอาตี๋ของเขาก็แล้วกัน แต่ดูๆ ไปอาวุธไม่ค่อยชอบตี๋ แฟนเก่าสองคนของอาวุธนั้นหน้าตาไทยแท้ เย็นๆ เหมือนน้ำแข็ง...
...นี่แสดงว่าธีรยุทธก็คงหาตำรวจเท่ๆ หล่อๆ ล่ำๆ ไม่ได้ล่ะสิ ถ้ายังงั้นก็คงอาจกลับมาวุ่นวายกับเขาอีก ไอ้คมก็นอนหมดสภาพอยู่ที่แพร่ ตำรวจหล่อๆ ล่ำๆ ในกรุงเทพฯ ก็เหลือธงรบคนเดียว...
...ทำไมวะ จะเลิกเจ้าชู้นี่มันยากจริงๆ ต้องคอยระแวงเด็กเก่าๆ แทบไม่เป็นอันจะทำอะไรเลยหรือไง...

อาทิตย์เดินออกมาจากยิมโดยมีธงรบเดินตามไม่ยอมห่าง ปากพูดเจื้อยแจ้วตลอดทางจนเขาอยากจะหันไปหาเทปกาวปิดปากเอาไว้
"สารวัตร รถตัวเองก็มี ทำไมจะต้องมาอาศัยรถผม"
"เราเป็นคนๆ เดียวกันแล้วนะอาทิตย์ แล้วคืนนี้ไปนอนบ้านพี่นะ เราไม่ได้นอนด้วยกันมาแล้วหลายวัน" ธงรบทำเสียงอ้อน
"แค่อาทิตย์เดียว" อาทิตย์ตอบเสียงเรียบ เปิดประตูรถแล้วโยนกระเป๋าลงบนเบาะข้างเบาะคนขับ แต่ธงรบรีบเปิดประตูฝั่งตรงข้ามแล้วหยิบกระเป๋าของเขาโยนไปเบาะหลัง
"อาทิตย์เดียวเหมือนหนึ่งปี" ธงรบทำหน้ามุ่ย "คนจะขึ้นนั่ง โยนกระเป๋ามาไว้ตรงเบาะหน้าทำไมล่ะ"
"ไว้สัปดาห์หน้าได้ไหมครับ คืนนี้ผมอยากพัก ทำงานหนักมาตลอดเจ็ดวัน"
"หลบหน้าพี่ต่างหาก"
"จะหลบทำไม"
"อาทิตย์โกรธพี่เรื่องคืนนั้น"
"เรื่องอะไร" อาทิตย์เอียงหน้าถาม ยังยืนเปิดประตูรถอยู่ ไม่ก้าวขึ้นรถเสียที
"เรื่องที่เจอธีรยุทธ" ธงรบตอบ "สิ่งที่เขาพูดนั่นน่ะไม่จริงซักอย่าง เขาแกล้งจะให้อาทิตย์ระแวงพี่เพราะเขาฉุนที่พี่ปฏิเสธเขา ส่วนโตโต้อาทิตย์ก็น่าจะมองออกว่าอะไรที่พ่อตุ๊กตาญี่ปุ่นพูดออกมาหาสาระไม่ได้ทั้งนั้น"
"ผมไม่ใช่คนโง่"
"ฉลาดมากล่ะ พี่รู้" ธงรบพยักหน้า "ฉลาดจนบีบให้พี่ไปเที่ยวต่อกับธีรยุทธและโตโต้ เพราะอะไรหรืออาทิตย์ สะใจที่พี่โดนสองคนนั่นรุมหรือ สนุกที่เห็นพี่ผะอืดผะอม ร้อนๆ หนาวๆ เพราะกลัวว่าอาทิตย์จะหึงหรือ ชอบใจที่พี่ต้องคอยระแวงมองซ้ายมองขวาเพราะกลัวจะโดนอดีตเก่าๆ เข้ามาวุ่นวายหรือไง พี่พยายามเลิกเจ้าชู้แล้วนะ อาทิตย์ก็เห็น"
"ขึ้นรถ ผมหิวข้าวแล้ว" อาทิตย์ตัดบทแล้วขึ้นนั่งประจำที่คนขับ
"พี่ไม่หิว พี่จุกไปหมดแล้ว กินอะไรไม่ลง" ธงรบหน้ามุ่ย ขึ้นนั่งคู่อาทิตย์แล้วทำหน้างอนๆ
"ถ้าไม่หิวผมจะไปส่งที่บ้านก่อน แล้วผมจะไปหาอะไรทาน" อาทิตย์ไม่สนใจคนตัวโตที่ทำท่างอนเหมือนหนุ่มน้อย
"หิวก็ได้" ธงรบหันมาทำตาออดอ้อน เปลี่ยนสีหน้าทันใด
"แล้วรถผู้กองล่ะ" อาทิตย์ทะยานรถออกจากช่องจอด
"เบาๆ สิอาตี๋ เดี๋ยวไปชนใครเขาให้" ธงรบปรามแล้วรีบคาดเข็มขัดนิรภัย
"มีตำรวจมาด้วย กลัวอะไร ชนกับใครก็ให้ผู้กองลงไปเคลียร์" อาทิตย์ยักไหล่ "แล้วจะกลับมาเอารถไหมครับ"
"ไม่แล้ว ทิ้งไว้นี่ล่ะ เสียห้าร้อยอีกแล้ว" ธงรบแกล้งถอนหายใจดังๆ ให้คนข้างๆ ได้ยิน
"จะเอารถมาทำไมก็ไม่รู้ ไม่ก็ขับตามกันไปก็ได้ ทำไมต้องมานั่งคันเดียวกัน" อาทิตย์บ่นพร้อมส่ายหน้า
"ก็เราเป็นแฟนกันนี่นา" ธงรบเลิกทำหน้างอน เปลี่ยนเป็นยิ้มกรุ้มกริ่มแทน "พี่อยากไปไหนมาไหนกับอาทิตย์จะตาย พี่มีความสุขเวลาเราอยู่ด้วยกัน"
"อย่าให้ใครมาทำลายความสุขก็แล้วกัน" อาทิตย์พูดขึ้นเบาๆ เสียงราบเรียบ ตามองตรงไปยังถนนเบื้องหน้าอย่างระมัดระวังเพราะเลี้ยวรถเข้าถนนใหญ่ซึ่งการจราจรกำลังติดขัด
"พี่ไม่ลืมกฏข้อหนึ่งหรอก" ธงรบถอนหายใจเบาๆ "ส่วนกฏข้อสอง พี่อธิษฐานอยู่ทุกวันว่าไม่อยากให้มันเกิดขึ้น หวังว่าอาทิตย์ก็คงคิดแบบเดียวกัน"
"เอากฏข้อที่หนึ่งให้รอดก่อนเถอะครับ ถ้าเราทำดีที่สุด ทุกอย่างมันก็คงออกมาดีเอง"
"พี่ก็หวังว่าอย่างนั้น" ธงรบพยักหน้า "พี่เห็นตัวอย่างไอ้คมแล้ว ไม่อยากทรมานเหมือนมัน"
"ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะหนี" อาทิตย์หันมาสบตาธงรบแวบหนึ่งแล้วหันกลับไปมองถนนพลางพูดต่อเบาๆ ว่า "แต่ไม่ไปไกลเหมือนพี่นุหรอก"
"ดีจ๊ะ พี่จะได้ตามง่ายๆ
""ผมไม่จำเป็นต้องใช้ระยะทางในการหนี ถ้าถึงตอนนั้น คนเรา ใกล้กันก็อยู่ห่างกันได้" อาทิตย์ตอบเสียงเรียบ
...แบบที่กำลังทำอยู่นี่งั้นหรือ...
...อาทิตย์รักเขาหรือเปล่า เป็นแฟนกับเขาเพราะความเหงา หรือเพราะทนที่เขาตื๊อไม่ได้...
...คชานนท์เคยพูดว่า รักกันอยู่ห่างไกลกันสุดขอบฟ้า แต่ก็เหมือนอยู่ด้วยกัน แต่บางคน ไม่ได้รักกัน ถึงอยู่ใกล้กันก็เหมือนมีป่าไม้มาบัง...
ธงรบวางศีรษะลงกับเบาะ เอียงหน้ามองอาทิตย์ด้วยสายตาครุ่นคิดจนอีกฝ่ายหันมาเลิกคิ้ว ราวจะถามว่ามองทำไม นายตำรวจหนุ่มจึงพูดขึ้นเสียงเบาด้วยประโยคสั้นๆ ที่เมื่อผู้ฟังได้ยินก็นั่งเงียบเช่นเคย
"พี่รักอาทิตย์"

ธงรบนอนแผ่อยู่บนเตียง ตามองเพดานแล้วนึกภาพว่าเป็นท้องฟ้าสีครามเต็มไปด้วยปุยเมฆสีขาวลอยละล่อง พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า ลมเย็นพัดมาเอื่อยๆ คนที่เขารักนอนซบอยู่บนอก และตอบคำถามเขาด้วยเสียงอ่อนโยนว่า "ผมก็รักผู้กอง"
หลายวันที่ผ่านมาเขาคิดถึงอาทิตย์หนักขึ้นกว่าเดิม ตี๋เข้มของเขาไปทำงานที่ภูเก็ตได้สามวันแล้ว แต่สามวันที่ไม่ได้เจอกันทำให้เขารู้สึกเหมือนสามสัปดาห์ ที่แย่ไปกว่านั้น การทำงานครั้งนี้เป็นการถ่ายทำภาพยนต์โฆษณาซึ่งธีรยุทธเป็นนายแบบ พอคิดว่าอาทิตย์ขลุกอยู่กับธีรยุทธ เขาก็อดระแวงไม่ได้ว่าธีรยุทธจะพูดให้ร้ายเขา ใส่ข้อมูลเข้าไปในหัวอาทิตย์ทำให้อาทิตย์เข้าใจผิด วันมะรืนนี้อาทิตย์จะกลับกรุงเทพฯ และสัญญาจะมานอนค้างที่บ้านเขาและสุดสัปดาห์จะไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน ตอนนี้ธงรบแทบจะรอไม่ไหว ร่ำๆ อยากจะบินลัดฟ้าไปหาตี๋หนุ่มที่ภูเก็ต แต่ติดอยู่อย่างเดียวที่ว่าอาทิตย์ยื่นคำขาดไม่ให้เขาตามไปด้วยเพราะจะ 'รบกวน' นายแบบโฆษณา
...เฮ้อ เมื่อไหร่ฝันร้ายจะผ่านไป นี่เขาก็พยายามกวาดล้างบรรดาเด็กเก่าๆ ไปได้หลายคนแล้ว แต่ก็ยังอดระแวงไม่ได้อยู่ดี ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนเด็ดๆ จะโผล่มาวุ่นวายกับเขาอีก...
...ร้ายสุดยังไม่ได้โผล่มา แต่ที่ไม่ร้ายก็ยังไม่ได้หายไป ภานุวัฒน์ก็ยังไม่รู้จะออกหัวหรือออกก้อย นี่หายไปเฉยๆ จะเป็นยังไงก็ไม่รู้...
...คำขู่ของธีรยุทธอีกเล่า จะเชื่อหรือไม่เชื่อดี แล้วที่ธีรยุทธบอกว่าจะไม่ยุ่งกับเขา จะไว้ใจได้ซักแค่ไหน...
...แล้วถ้าสงครามเลิกกับธนินท์ล่ะ จะหวนกลับมาหาเขาหรือเปล่า แต่ไม่น่าจะกลับมานะ เพราะท่าทางสงครามไม่ได้ติดใจอะไรเขานักหนา สงครามยังพูดเลยว่า เขาเป็นแค่ของเล่นชั่วคราว และไม่ชอบ 'ซ้ำรอยเดิม' กับใคร...
...กษิดิษฐ์ล่ะ ผิดหวังจากอธิคม จะเสียเส้นจนคิดจะมาคว้าเขาแทนอธิคมหรือเปล่า หลายคนเคยบอกว่าเขากับเพื่อนคู่หูนั้นเหมือนเป็นฝาแฝดกัน หากกษิดิษฐ์ไม่ได้อธิคม อาจเบนเข็มมาหาเขา อย่างน้อยเขากับกษิดิษฐ์ก็เคยมีอะไรกัน...
...สาธุ ขออย่าให้กษิดิษฐ์เกิดคิดอะไรเกี่ยวกับเขาด้วยเถอะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาก็คงเจอศึกหนัก...
ความคิดเรื่อยเปื่อยของธงรบสะดุดเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มถอนหายใจดังๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ ในใจอยากจะคิดว่าเป็นโทรศัพท์ของอาทิตย์ แต่เขารู้ว่าไม่ใช่ อาทิตย์ไม่เคยโทรศัพท์หาเขาในเวลาดึกเช่นนี้
"คม ว่าไงเพื่อน แกยังมีชีวิตอยู่หรือ" ธงรบรับสายพร้อมกับหัวเราะเบาๆ หลังจากมองหน้าจอโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นใครโทรศัพท์มา
"ธง ข้าทนไม่ไหวแล้ว" เสียงอธิคมเคร่งเครียด
"เฮ่ย เป็นอะไรวะ แกก็ทนมาได้จนป่านนี้ ใกล้จะครบกำหนดสามเดือนแล้วนะเพื่อน ทนต่ออีกนิด" ธงรบปลอบ
"ไอ้วุธมันมาแพร่"
"ไอ้วุธนั่นนะ มันไปทำไม" ธงรบเสียงแปลกใจ
"มันจะมาทำไม มันก็มาขโมยปลาย่างกินซิวะ" อธิคมกระแทกเสียง
"ที่กรุงเทพฯ มันไม่มีกินหรือไง" ธงรบล้อเล่นเพราะคิดว่าจะช่วยให้เพื่อนผ่อนคลายลงมาได้บ้าง
"มันมายุ่งกับคุณนุ เอ็งไม่รู้อะไร มันแอบมายุ่งกับคุณนุ มันมาอยู่กับแฟนข้า มันก็รู้ว่าคุณนุเป็นของข้า มันก็ยังจะมายุ่ง นี่ถ้าไม่เห็นกับตา ข้าไม่เชื่อหรอก" อธิคมเสียงเครียดยิ่งกว่าเดิม
"นี่เอ็งกินเหล้าเข้าไปเยอะละสิ จะเมาหรือยังล่ะ เลิกกินได้แล้วนะคม เดี๋ยวเป็นเรื่อง" ธงรบห้ามเพื่อนเพราะรู้นิสัยคนใจร้อนคนนี้ดี
"อยากจะไปฆ่ามันนัก"
"ฆ่ามันแล้วได้อะไรขึ้นมา คุณนุคงปรบมือให้เอ็งหรอก เดี๋ยวโดนลงอาญาเพิ่มอีกสามปี" ธงรบเตือน
"เอ็งมาหาข้าหน่อยสิวะ มาเป็นเพื่อนข้าหน่อย"
"ไอ้นี่เป็นเอามาก" ธงรบถอนหายใจ "รอหน่อยน่าคม ระหว่างนี้เอ็งก็ลองไปนั่งสมาธิ เอาธรรมะเข้าข่ม แกอาจเข้าใจผิด ได้ยินว่าไอ้วุธกำลังตามคดีใหญ่ที่ภาคเหนือแถวลำปาง พะเยา เชียงราย แกก็รู้มันไปทุกที่ แล้วก็..."
"ตามคดีห่าเหวที่ไหน มันไปหาคุณนุต่างหาก แล้วคุณนุก็ขับรถมันด้วย แลกรถกันขับเหมือนเป็นแฟนกัน ข้าทนไม่ไหวแล้วนะธง ข้าหึงเลือดขึ้นหน้าจะแย่อยู่แล้ว" อธิคมเสียงกร้าว
"เย็นไว้โยมอธิคม ยิ่งเอ็งกินเหล้าเข้าไปเอ็งยิ่งต้องเย็น ห้ามเมาเด็ดขาดนะเพื่อน เลิกกินเหล้าซะ เข้าห้องนอนไปเลยแล้วห้ามออกมา เชื่อใจคุณนุสิ คุณนุไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก ถึงไอ้วุธมันจะปล้ำคุณนุก็คงสู้ตาย แต่ข้าว่าไอ้วุธมันไม่ทำแบบนั้นหรอก ไอ้วุธมันมีอุดมการณ์ของมัน ตราบใดที่คุณนุกับเอ็งยังไม่ขาดสะบั้นกัน มันไม่ยุ่งกับคุณนุหรอก"
"เรื่องรักมันไม่เข้าใครออกใครนะโว้ยธง" อธิคมแย้ง "เกิดมันหน้ามือตามัวคิดว่าคุณนุเป็นนทีจะว่ายังไง มันหมกมุ่นกับแฟนเก่ามันมาตลอด คุณนุเหมือนนที ข้ารู้ว่ามันพยายามจะให้คุณนุเป็นนที เอ็งก็รู้ว่าคุณนุเหมือนแฟนเก่าไอ้วุธ มันจะเอาคุณนุไปทดแทนคนเก่า"
"แกเลิกคิดมากได้แล้ว" ธงรบลงเสียงหนัก ตอนนี้อธิคมเริ่มจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ น้ำเสียงของเพื่อนเขาร้อนรนก่อนจะเงียบไปชั่วครู่ แต่ธงรบเดาออกว่าอธิคมกำลังกรอกเหล้าเข้าปาก
"ทำไมวะ ทำไมมันตัดใจไม่ได้ซะที ทำไมจะต้องมายุ่งกับแฟนข้า ทำไมคุณนุต้องไปเหมือนแฟนเก่ามัน ทำไมมันเสือกมาถึงที่นี่ ประเทศไทยก็กว้างใหญ่มีอยู่หลายจังหงัด ทำไมมันต้องมาที่แพร่ แล้วคุณนุไปขับรถมันทำไม" อธิคมพร่ำรำพัน
"เอ็งจะถามทำไมหาพระแสงอะไรวะ จะเอาคำตอบตอนนี้ให้ได้หรือไงไอ้ห่_" ธงรบตะคอก "ถ้าเอ็งต้องการคำตอบสำหรับคำถามทุกคำถาม ข้าจะโทรไปปลุกคุณพ่อนนท์ของเอ็งให้โทรไปตอบคำถามเอ็ง ข้าตอบคำถามเอ็งไม่ได้หรอก และเอ็งไม่ควรพยายามตอบคำถามตัวเองตอนกำลังจะเมา"
"เอ็งมาหาข้านะธง มาเป็นเพื่อนข้า มาดูหน้าไอ้เพื่อนที่กำลังจะแย่งแฟนข้าไป" อธิคมเสียงขื่น ดื่มเหล้าอีกอึกใหญ่จนธงรบได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์
"คม เลิกแดกเหล้าเดี๋ยวนี้เลย แล้วไปนอนซะ" ธงรบเสียงเข้ม
"ข้าจะออกไปทำงานไล่จับโจร จะได้ลืมเรื่องนี้"
"ไอ้บ้า ไปทั้งๆ ที่กินเหล้าเดี๋ยวก็โดนลงโทษทางวินัย คม เอ็งเลิกกินเหล้าเดี๋ยวนี้เลยนะ เมาแล้วไปจับโจรไม่ได้นะเพื่อน เผลอๆ จะถูกยิงตายก่อนได้เห็นหน้าแฟน"
"ตายไปซะได้ก็ดี แต่ก่อนตาย ข้าจะไปตะบันหน้าขาวๆ นิ่งๆ ของไอ้วุธให้เละคามือ"
"เอาเข้าไป๊" ธงรบถอนหายใจ
"ข้าไม่เคยคิดว่าหน้านิ่งๆ เรียบๆ มาดคุณชายแบบนั้น มันจะแอบร้ายได้ขนาดนี้ ถ้าปากแดงๆ ของมันแดงเพราะมีเลือดกลบปาก คงสะใจน่าดู" อธิคมยังพูดต่อ
"งั้นข้าจะไปช่วยละเลง แต่เอ็งต้องรอข้าไปถึงก่อนค่อยไปฟาดปากมัน"
ธงรบปลอบอธิคมจนเหนื่อยเพื่อนของเขาจึงยอมวางสายโทรศัพท์ เขาตกลงจะรีบเดินทางไปเยี่ยมอธิคมโดยเร็วที่สุดทั้งๆ ที่อยากจะรอเห็นหน้าอาทิตย์กลับมาจากภูเก็ตเสียก่อน แต่เวลานี้อธิคมกำลังต้องการเพื่อนสนิทไปอยู่ข้างกาย เขาต้องเลือกที่จะไปดูแลเพื่อน
...เฮ้อ อธิคมเอ๊ย ความรักมันทำให้เอ็งเป็นมากถึงขนาดนี้เลยหรือ หวังว่าข้าคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบเอ็งนะเพื่อน...
ธงรบล้มตัวลงนอน พลิกหน้าไปทางด้านซ้ายมองโทรศัพท์เครื่องเล็กที่วางอยู่บนเตียง ในใจรู้สึกอยากจะโทรศัพท์ไปหาอาทิตย์แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เวลาดึกขนาดนี้อาทิตย์คงนอนแล้ว หรือถ้ายังไม่นอนเขาก็คงถูกดุที่โทรศัพท์ไปหาเวลาดึกดื่น
แต่ความคิดถึงมีมากกว่าความกลัว ในที่สุด ธงรบก็ทนไม่ได้
"ทำไมยังไม่นอนครับ" อาทิตย์รับโทรศัพท์เสียงเรียบ น้ำเสียงฟังดูยังไม่ง่วง
"พี่คิดถึงอาทิตย์"
"ผมก็คิดถึงผู้กอง" อาทิตย์ตอบกลับมาทันที ทำให้ธงรบอึ้งไปครู่ใหญ่ จนคนที่อยู่ภูเก็ตต้องเรียกชื่อซ้ำถึงสองครั้ง
"ทำไมเงียบไป"
"ก็ พี่ ตกใจ" ธงรบพึมพำ
"คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง" อาทิตย์หัวเราะเบาๆ
...รักก็บอกว่ารักสิอาทิตย์ รักพี่บ้างหรือเปล่า เวลาพี่บอกว่ารักอาทิตย์ ทำไมไม่เคยพูดตอบว่า ผมก็รักผู้กอง...
ธงรบนิ่งไปอีก แต่เป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็บอกกับอาทิตย์ว่าต้องเดินทางไปแพร่เพื่อเยี่ยมอธิคม เขาบอกอาทิตย์อธิคมอาการน่าเป็นห่วงและกำลังมีเรื่องกับเพื่อน ท่าทางไม่น่าวางใจ กลัวว่าอธิคมจะทำอะไรบ้าๆ เพราะเป็นคนใจร้อนและระห่ำไม่ใช่น้อย
"พี่ไปไม่นานหรอก จะรีบกลับมาหาอาทิตย์ เพราะไปนานพี่ก็คงทรมานคิดถึงตี๋น้อยของพี่" เสียงธงรบออดอ้อน
"เลิกเรียกผมว่าตี๋น้อยได้แล้ว"
"จะให้เรียกตี๋ใหญ่หรือไง" ธงรบเถียง "หรือว่าตี๋รอง"
"อย่านะผู้กอง" อาทิตย์รู้ว่าธงรบกำลังยั่วเขาเรื่องอะไร "ไม่งั้นจะวางสายแล้ว"
"อย่าเพิ่งสิที่รัก พี่อุตส่าห์โทรมา"
"แล้วโทรมาทำไมดึกดื่น ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าโทรมาดึก"
"แล้วอาทิตย์ทำไมรับสายทันทีล่ะ" ธงรบถาม
"พอดีโทรศัพท์อยู่ในมือ"
"หรือครับ"
"ใช่ครับ"
"อาทิตย์" ธงรบเสียงอ่อน "อย่าเชื่ออะไรที่ธีรยุทธพูดนะ ธีรยุทธชอบพูดอะไรที่..."
"ไม่ต้องบอกหรอกครับ" อาทิตย์แทรก "ผมรู้ดีหรอกว่าอะไรจริงไม่จริง อะไรควรเชื่อไม่ควรเชื่อ ผมไม่ต้องฟังจากธีรยุทธหรอก"
"งั้นฟังจากใคร ต้องเป็นแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือได้ด้วยนะ แหล่งข่าวที่ไม่มีอคติต่อพี่" ธงรบเสียงอ่อย แล้วถามซ้ำอีกว่าอาทิตย์จะฟังจากใคร
"อย่ารู้เลย" อาทิตย์ตอบเบาๆ แล้วชวนธงรบคุยเรื่องอื่น ชายหนุ่มทั้งสองคุยกันต่อกว่าครึ่งชั่วโมงจนฝ่ายที่อยู่ภูเก็ตหาวและบอกว่าง่วงนอน คนที่อยู่กรุงเทพฯ จึงยอมยุติการสนทนา
"อาทิตย์ แม้เราจะอยู่ห่างกันสุดขอบฟ้าเขาเขียว แต่เราก็เหมือนอยู่ห้องเดียวร่วมเตียงกันนะ" ธงรบกระซิบ
"ไปจำมาจากที่ไหน" อาทิตย์ถามเสียงเรียบๆ
"เปล่า พี่คิดได้เอง" ธงรบตอบ ในหัวพยายามนึกถึงบทกลอนที่คชานนท์เคยท่องให้เขาฟังแต่ก็จำไม่ได้ทั้งหมด "อย่าชังกันนะอาทิตย์ เพราะพี่ไม่อยากรู้สึกว่าเหมือนมีป่าไม้มาบังเราสองคน"
"ผู้กองอย่าชอบปลูกป่าก็แล้วกัน" อาทิตย์ตอบเสียงเบาแล้วบอกอีกครั้งว่าง่วงมากแล้วและคงต้องไปนอนเสียที ชายหนุ่มจึงได้ยินเสียงจุ๊บเบาๆ ทางโทรศัพท์ก่อนจะวางสาย ทิ้งให้คนที่นอนอยู่บนเตียงในกรุงเทพฯ กำโทรศัพท์ค้าง ใบหน้าอมยิ้มอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดกับตัวเองในใจว่า
...เอาอีกแล๊วธงรบ ทั้งดีใจทั้งหนักใจผสมกันอีกแล้ว...
...อาทิตย์นะอาทิตย์ จะพูดอะไรให้ชัดเจนแจ่มแจ้งหน่อยก็ไม่ได้ ดูเอาเถอะ อยู่ห่างกันยังขู่เขาทางโทรศัพท์อีกแน่ะ...
...แบบนี้ต้องโทรศัพท์ไปถามคชานนท์ให้ช่วยยืนยันว่าเขาเข้าใจความหมายแฝงของอาทิตย์ถูกต้องหรือไม่...
...เขารู้ว่าอาทิตย์หึงเขา และเริ่มหึงเขามากกว่าเดิม ที่ใครๆ พูดว่า ถ้าหึงก็แสดงว่ารัก จริงหรือเปล่าน๊อ...
...แต่ที่แน่ๆ เขารักอาทิตย์...
...และเขาอยากให้อาทิตย์รักเขาตอบ...
...รักจริงๆ...
...รักแบบที่เขารักอาทิตย์...

****20****
End of Part 2

Next: Part 3 “Love”

[everytime]

  ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆ ภาคหึงจบแล้วววว ภาครักกำลังจะมา แต่เรื่องธงรบยังไม่เคลียร์กับเด็กๆๆเลยย 





  อย่าให้ภาครัก เป็น ภาค ช้ำหรือเลิกเลยยยย