อารายยๆๆๆ อย่ามาแซว คนเค้าคุยกันเจ๋ยๆๆ ออกจาเปิดเผย
***************************************************************************
ตอนที่ 54พอผมแยกจากคุณป้า กับน้องคนนั้นแล้ว...ผมก้อเดินออกมาด้านหน้าหอสมุดอะครับ... เดินไปตามทางที่ไอนัท มันบอกก็ไม่น่ากลัวหรอกครับ ถึงจะมืดแล้ว แต่ตรงด้านหน้า หอสมุดยังมีคน เดินผ่านไปมาอยู่พอสมควรทีเดียวจนผมมองเห็นรถไอนัทแล้วครับ และทอสับผมมันก็สั่นขึ้นมาอีก ..ไอนัท นั้นเองครับ แหม๋...โทรไรนักหนาเนี๊ยะ ....เปลืองตังค์เฟ้ย.
“ครับ...พี่นัท” มีไรอีกเนี๊ยะ ...
“ตาหวาน ..เดินออกมารึยังครับ ทำไมนานจัง...” มันจะนานอะไรนักหนาหล่ะ แบบนี้.ต้องแกล้งซะหน่อย แล้วมั้ง ครึครึ…ผม ทำตัวเองให้ตัวเล็ก ที่สุด แล้วค่อยๆ ย่อง เข้าไปหารถไอนัทที่จอดอยู่..
“ผมไม่เห็นรถพี่ อะ จอดอยู่ตรงไหน อะ...พี่นัท..ผมหลงอีกอะเปล่าเนี๊ยะ” ทำเสียงอ่อยๆ ครับ แฮะ.....
“หา...วะว่าไงนะ...”แล้วประตู ด้านคนขับก็เปิด ออกมาพร้อมกับร่างสูงๆ ของไอนัท..
“แล้ว ตอนนี้ ตาหวานอยู่ตรงไหนอะครับ...มีคนอยู่ไหม..ตรงที่ตาหวานอยู่มันมีลักษณะยังไง ...ตาหวานไม่ต้องเดินไปไหนแล้วนะครับ รอพี่อยู่ตรงนั้นแหละนะเดี๋ยวพี่จะไปรับ” ไอนัทมันทำเสียงร้อนรนอะครับ..ผมหล่ะกลั้นหัวเราะแทบ แย่ ไอบ้านัท กูจะหลงบ้าอะไรขนาดนั้นวะกะอี่แค่เดินออกมาแค่เนี๊ยะ ครึครึ..
ไอนัทขึ้นมาเดินริมถนนแล้วมันก็เดินผ่านผมไป ...ผมที่แอบอยู่ท้ายรถมัน รอจังหวะ อยู่แล้วอะครับ...มองซ้ายมองขวา ไม่มีคนเดินผ่านอะ.. รถที่ขับผ่านก็มีแต่ขับตรงไป ไม่เห็นมีคันไหนเลี้ยวซ้ายมาซักคัน.......คงไม่มีใครเห็นนะ...ผมวางกระเป๋าลงที่ริมถนนนั้นแหละครับ
“อยู่นี้ไง...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมกระโดด ขึ้นไปขี่หลังไอนัทมันทันทีอะครับ...แขนกอดคอมันไว้แน่น..อะ
“โอ๊ะ...หึหึ ...โหย ร้ายนักนะเรานะหา...ร้ายนักนะ” ไอนัทมันสอดแขนเข้ามาใต้เข่าผมเพื่อยึดผมไว้ แล้วมันก็กระโดดๆ .. แล้วก็หมุนไปหมุนมา วิ่งไปวิ่งมาอะครับ...ครึครึ มันแกล้งผมอะ ...ผมก็ไม่กลัวหรอกครับ...เพราะผมรู้ไอนัทมันไม่มีทางทำให้ผมเจ็บแน่นอน.. ผมก็หัวเราะ ชอบใจอะครับที่แกล้งมันได้...ไอนัทก็หัวเราะเหมือนกัน มีความสุขจังครับ...แฮะ....มันก็แกล้ง วิ่ง แกล้งกระโดดโลดเต้นไปซักพักแหละครับ...จนหอบแฮกเลยมัน คิคิ...สม
แล้วไอนัทมันก็หยุด แล้วก็เดินกลับไปที่รถ โดยผมยังเกาะหลังมันแน่นเป็นตุ๊กแกอยู่อะครับ.....
“คิดถึงพี่ไหมครับ...” ไอนัทมันถามผมทั้งที่ยังเดินอยู่อะครับ...บร้าเขิลนะเว้ย..
“บ้าเหรอ..เจอกันทุกวัน จะคิดถึงอะไรนักหนา...”ผมก็ตอบมันอ้อมแอ้มอะครับ..อายอะ
“...พี่ก็แค่อยากรู้ว่าตาหวานจะคิดถึงพี่ เหมือนกับ ที่พี่คิดถึงรึเปล่า...พี่คิดถึงตาหวานมากนะครับ..” ไอนัทมันพูดเศร้าๆ อะครับ..แม่ม น้อยใจอะไรอีกวะ ...ไอบ้าหนิ...
ผมยื่นจมูก เข้าไปหอมแก้ม ไอนัท มันทีนึง..แล้วซบหน้าลงกับซอกคอมันอะครับ...ทำไปแล้วก็อาย..... ไอนัทมันทำเสียงหัวะเราะในลำคออะครับ...ผมหมั่นไส้ เลยกัด ที่คอ มันแรงๆ ที่นึง
“โอ้ย...หึหึ..” ไอนัทมันหันหน้ามาหอมแก้มผมกลับบ้างอะครับ ไอบ้า กูอาย...ผมเลยยิ่งซุกหน้าลงกับซอกคอมันยิ่งกว่าเดิมอีก ...อะครับ
“หึหึ.หิวไหมครับ ...เราไปหาไรกินกันก่อนนะ ...แล้วค่อยกลับดีไหม....”..ไอนัทมันถามผมเป็นเชิงปรึกษามากกว่าครับ...มันคงรู้อะครับว่าผมอาย...มันเลยเปลี่ยนเรื่อง แฮะ...อายจริงๆ อะแหละ .......
ผมเขิล ไอนัท จนพูดไม่ออกอะครับ..ได้แต่พยักหน้ากับซอกคอของมัน..พอถึงรถไอนัทก็ปล่อยขาผมข้างนึง แล้วมันก็เปิดประตูรถ ..หันหลังแล้วปล่อยผมลงนั่งในรถ อะ..พอผมปล่อยคอมัน......มันก็หันหน้ามาจุ๊บปากผมทีนึง..อะครับ แฮะ..เขิล เว้ยไอบ้านัท..พอมันเห็นว่าผมอายหนัก..มันหัวเราะหึหึ แล้วเอามือ ขยี้ หัวผม...แล้วจึงปิดประตูผมเห็นมันเดินกลับไปด้านหลังรถ ...มันถือกระเป๋าผมติดมือมาด้วยอะครับ แฮะ ลืมกระเป๋าตัวเองเลยกู หุหุ....
พอไอนัทมันเข้ามานั่งในรถ....มันก็ดึงผมเข้าไปจูบทันทีเลยครับ.... ท่าทางจะคิดถึงมากจริงๆ อะ..จูบซะจนหายใจหายคอแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว…พอมันเห็นว่าผมจะหายใจไม่ออก ..แล้ว..จะตายแล้ว มันจึงปล่อยผม...แล้วหัวเราะอีกต่างหากอะมันอะ ...อารมณ์ดีเหลือเกินนะมึงไอบ้า... ผมก็งอนมันนิดหน่อยอะครับ...จูบ อยู่ได้...จูบจนหายใจไม่ทัน....ถ้าตายไปจริงๆ จะว่าไงชิ...ผมจึงหันหน้าหนีมันออกไปมองวิวข้างทางดีกว่า...แฮะ..
ไอนัทมันก็สตาร์ทรถ ...แล้วค่อยๆ เลี้ยวรถกลับทางเดิมอะครับ..มันบอกว่าเดี๋ยว จะพาไปหาไรกินแถวหลัง ม. แล้วกันแล้วค่อยกลับ....ผมก็พยักหน้ารับมันอะครับ...แต่ผมก็ไม่ได้หันกลับไปมองมันหรอกนะครับ...ผมก็มองผ่านกระจกรถไปเรื่อยๆ อะครับ.....แล้วผมก็ต้องหัวใจกระตุกวูบ.......
ผมเห็นไอคิม มันยืนพิงต้นไม้ต้นนึงตรงริมถนน ใกล้ๆกับตรงที่ผมกับไอนัท ..เล่นกันอยู่เมื่อกี้อะครับ...มันเอามือกอดอกแล้วมองตรงมาที่ผม..ถึงตรงนั้นมันจะไม่สว่างมากนัก แต่ก็พอทำให้เห็นว่าคนคนนั้นมีรูปร่างหน้าตายังไง.... มันกลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ.... มันมาทำอะไรที่นี้ แล้วมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่..แล้วมันเห็นไหมว่าผมกับไอนัททำอะไรกัน.....ผมจ้องไปตรงที่..ที่ไอคิมมันยืนอยู่เขม็ง...แล้วไอคิมก็ค่อยๆลับสายตาผมไป....ผมหันหลังกลับไปมองมัน...แต่ก็ไม่เห็นมันแล้ว....ตายหะ มันจะเห็นไหม หว่า ว่ากูกับไอนัทจูบกัน........จบสิ้นกันแล้วคราวนี้...ผมค่อยๆ หันหน้ากลับไปมองไอนัท...ไอนัทยังตั้งหน้าตั้งตาขับรถอยู่อะครับ...แล้วมันก็หันมายิ้มให้ผมนิดนึงก่อนที่จะหันกลับไปสนใจถนนเหมือนเดิม...เฮ้อ...
หลังจากนั้นไอนัทก็พาผมไปหาไรกินที่หลังม.อะครับ ผมก็ยังรู้สึก ตะหงิดตะหงิดอยู่ในใจตลอดเวลาอะครับ...กลัวไอคิมมันจะไปพูดให้คนอื่นฟัง..แล้วคนอื่นจะมารังเกียจไอนัทของผมอะจิครับลำพังผมหน่ะไม่เป้นไรหรอก เพราะผมไม่ได้เจอกับพวกมันทุกวันแต่ไอนัท นี้สิ มันต้องเจอพวกมันตลอด..ที่คณะมันก็มีแต่ผู้ชาย..โอ้ย ไอนัท จะเป็นไงบ้างหล่ะคราวเนี๊ยะ...กลุ้มเว้ยกลุ้ม....จะบอกไอนัทมันดีไหมวะ ว่ากูเห็นไอคิมมันยืนอยู่ตรงนั้น ....อย่าดีกว่าน่า ใกล้สอบแล้วด้วย...ไม่อยากให้ไอนัทมันกังวลอะ.....
“ตาหวาน เป็นไรรึเปล่าครับ...ไม่สบายรึเปล่า...” ไอนัทมันคงเห็นว่าผมซึมๆจ๋อยๆ ลงไปอะครับ มันเอามือมาแตะๆ ที่หน้าผากผม.อะ...ตอนนี้ผมกับมันขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้วครับ
“ปล่าว....แค่เหนื่อยๆ เพลียๆ อะ....” ผมดึงมือไอนัทมันออกจากหน้าผากผม...แล้วจับ เอาไว้แน่น.....
“พี่นัท...วันนี้ ผมไปนอนห้องพี่นะ...”ผมพูดแล้วสบตามันนิ่งอะครับ...ไม่รู้สิผมอยากอยู่กับมันให้นานที่สุดอะ....รู้สึกไม่สบายใจยังไงชอบกล...
ไอนัทมันยิ้มกว้างเลยครับ ก็ผมอะเคยขอไปนอนกับมันซะทีไหนหล่ะ.....
“พร้อมแล้วรึไง..หือ” ไอนัทมันพูดแล้วหัวเราะอะครับ ไอบ้า
“ไม่ใช่ว้อย...แค่นอนกอดเฉยๆ เหมือนเดิม..เดี๋ยวก็ไม่ไปนอนด้วยเลยหนิ.”
ผมพูดแล้วยกมือมันที่ผมจับอยู่ไปตบหัวมันทีนึง......ทะลึ่งจริงๆ..ชิ….
“ได้คร้าบคุณหนู...จะทำอะไรก็ทำไปเถอะคร้าบ...กระผมยินดีทำตามทุกอย่างคร้าบ”..ไอนัทมันทำหน้างอนๆใส่ผม...แล้วสะบัดหน้าพรืดไปสตาร์ทรถ แล้วขับออกไปอะครับ....แหม๋.ๆ ๆ สงสัยผมจะไม่ต้องห่วงมันซะแล้วหล่ะมั้งครับ เฮ้อ......น่ารักตายหล่ะมึงไอนัท...
หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม) (อ่าน 313764 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก