หัวข้อ: เกมหัวใจ: เพื่อนรักหักเหลี่ยมรัก

[oaw_eang]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

เข้ามาบอกว่า เราอ่านรุ้เรื่อง  เราจำชื่อตัวละครได้  เราตามทัน

แสดงว่า เรามิแก่ ชิมิเคอะ

me/ เตรียมน้ำเย็นมาหนึ่งแก้ว  หยดอุทัยทิพย์สองหยด  แล้วยกดื่ม  แหม่ๆ ชื่นใจจริงเชียวแม่คู้ณณณณณณณณณณณณณณ

ประแป้งหน้าลายพร่อย ก่อนตลบมุ้งไว้ใต้ฟูกแล้ว พนมมือสวดมนตร์ ก่อนเข้านอน

ปล. ชิบหาย หรือ ฉิบหาย กันแน่คะ?  อันนี้ไม่ทราบจริงๆ แต่คาดว่าน่าจะเป็นอย่างหลังนะ

[Zarch_Chabu_Chabu]

 ว่า 2 คนนี้ร้ายแล้วนะ ผมว่าคนแต่งนี่ร้ายยิ่งกว่าอีก

[patz]

วางแผนกันซักซ้อนเกิ้นนนน คิดตามไม่ทันเลยอะ
ขอตามอ่านไปเรื่อยๆละกันนะครับ แหะๆ

[Solar cell]

เก่งกันทุกคนเลยอ่ะ แผนซ้อนแผนกันให้วุ่น

จะมีก็แต่อิศราคนเดียวมั้งที่ดู จะไม่ค่อยทันเกมคนอื่นสักเท่าไหร่

ยังไงก็ตามเอาใจช่วยหนุ่มภี ต่อไปค่ะ

[luftwafe]

คืองี้เลยน่ะคับพี่น้อง

เล่นให้ พ่อวรุฒ "ยศพันโท" นี่จะดูแก่ไปหน่อยไหมง่ะ

้ถ้าเทียบกับไอ้คุณพี่ชายของเราที่ตอนนี้ดำรงยศ "ร้อยเอก" อยู่ นี่ ก็อายุจะ 30 อยู่ร่อมร่อ

ถึงจะจบจปร.ก็ไม่น่ายศขึ้นไวซะขนาดนั้น เพราะทหารไม่เหมือนตำรวจ ยศทหารขึ้นตามวาระ แต่ตำรวจ หลังยศ "ร้อยตำรวจเอก" จะขึ้นอยู่กับผลงาน เส้น การเงิน(ซื้อตำแหน่งได้ เราคอนเฟิร์ม) และความพอใจของนาย

ยกตัวอย่างใกล้ ๆ ไอ้พี่ชาย เข้าเรียน เตรียมทหารตอน ม.5 อายุ 18 ปี เรียนเตรียมทหารไป 2 ปี เรียน จปร. อีก 5 ปี (แต่รุ่นใหม่เรียนเตรียมทหาร 3 ปี ต่อเหล่า อีก 4 ปี) กว่าเฮียท่านจะสำเร็จ ก็ 25 ถ้วน ๆ เรียนชั้นนายร้อยต่อ 1 ปี เป็น 26 ขวบ ไต่เต้ามาถึง ผู้กอง (ขี้) ก็ จะ 30 แล้้วคับพี่น้อง

จากค่าความซ้ำที่เห็นในหน่วยที่พี่ชายประจำอยู่ ไอ้ท่านผู้พันทั้งหลาย อายุ เฉลี่ย 38 Up ทั้งน้านนนนนนนนนน (แถมมีเมีย เมียน้อย และ กิ๊กตามกันเปงพรวน)

ผู้พันวรุฒน่าจะอายุอานาม ประมาณ 35 - 40 ได้แล้ว

มันแก่เกินแกงไปไหมง่ะ

ขอทราบอายุที่แท้จริงของผู้พันวรุฒหน่อยก็จะดีคับ 

[Ak@tsuKII]

อ้ากกก  อิศรา(ของเจ้)น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก   นิสัยเหมือนเด็กดี คิดยังไงก็แสดงอย่างนั้น ไม่มีเหลี่ยม
ภีร์ก็น่ารัก อิอิ  เป็นคนฉลาด และเป็นผู้ใหญ่กว่าอิศราเยอะ
ช้อบ ชอบ สองเพื่อนซี้  ฮาดี ถึงจะเป็นคู่แข่งกัน แต่สองคนก็รักกันมากกกกก

แล้วเนี่ย อิศราออกไปกะพล 555 ตายๆๆ หากพลหลอกถามอะไรจะทันเค้าไหมเนี่ย 555+

แอบสงสารพลเหมือนกันนะ  ส่วนภีร์ แหลได้อีก  นี่ดาราเจ้าบทบาทยังอาย  5555
ขอบคุณมากค่ะ  หนึ่งบวก  รอตอนต่อไปนะ

[katawoot]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
เข้ามาบอกว่า เราอ่านรุ้เรื่อง  เราจำชื่อตัวละครได้  เราตามทัน
แสดงว่า เรามิแก่ ชิมิเคอะ เตรียมน้ำเย็นมาหนึ่งแก้ว  หยดอุทัยทิพย์สองหยด  แล้วยกดื่ม  แหม่ๆ ชื่นใจจริงเชียวแม่คู้ณณณณณณณณณณณณณณ ประแป้งหน้าลายพร่อย ก่อนตลบมุ้งไว้ใต้ฟูกแล้ว พนมมือสวดมนตร์ ก่อนเข้านอน
ปล. ชิบหาย หรือ ฉิบหาย กันแน่คะ?  อันนี้ไม่ทราบจริงๆ แต่คาดว่าน่าจะเป็นอย่างหลังนะ

ขอแสดงความยินดีที่อ่านรู้เรื่องและจำตัวละครได้ครับ แล้วก็ขอบคุณมากที่ท้วงเรื่องการใช้คำ จะไปตรวจสอบดูครับ
ส่วนเรื่องแก่นั่นไม่แก่หรอกครับ ชอบดื่มน้ำหยดอทัยทิพย์กับประแป้งหน้าลายพร้อย จะเรียกว่าแก่ได้ยังไงกัน ใครๆ เขาก็ทำ แถวบ้านผมเอาแป้งใส่มือ แล้วเอาหวีจิ้มๆ ลงไปแล้วเอามาจิ้มที่แก้มให้เป็นลายๆ จุดๆ เท่สุดๆ

คืองี้เลยน่ะคับพี่น้อง เล่นให้ พ่อวรุฒ "ยศพันโท" นี่จะดูแก่ไปหน่อยไหมง่ะ ้ถ้าเทียบกับไอ้คุณพี่ชายของเราที่ตอนนี้ดำรงยศ "ร้อยเอก" อยู่ นี่ ก็อายุจะ 30 อยู่ร่อมร่อ ถึงจะจบจปร.ก็ไม่น่ายศขึ้นไวซะขนาดนั้น เพราะทหารไม่เหมือนตำรวจ ยศทหารขึ้นตามวาระ แต่ตำรวจ หลังยศ "ร้อยตำรวจเอก" จะขึ้นอยู่กับผลงาน เส้น การเงิน(ซื้อตำแหน่งได้ เราคอนเฟิร์ม) และความพอใจของนาย ยกตัวอย่างใกล้ ๆ ไอ้พี่ชาย เข้าเรียน เตรียมทหารตอน ม.5 อายุ 18 ปี เรียนเตรียมทหารไป 2 ปี เรียน จปร. อีก 5 ปี (แต่รุ่นใหม่เรียนเตรียมทหาร 3 ปี ต่อเหล่า อีก 4 ปี) กว่าเฮียท่านจะสำเร็จ ก็ 25 ถ้วน ๆ เรียนชั้นนายร้อยต่อ 1 ปี เป็น 26 ขวบ ไต่เต้ามาถึง ผู้กอง (ขี้) ก็ จะ 30 แล้้วคับพี่น้อง
จากค่าความซ้ำที่เห็นในหน่วยที่พี่ชายประจำอยู่ ไอ้ท่านผู้พันทั้งหลาย อายุ เฉลี่ย 38 Up ทั้งน้านนนนนนนนนน (แถมมีเมีย เมียน้อย และ กิ๊กตามกันเปงพรวน)
ผู้พันวรุฒน่าจะอายุอานาม ประมาณ 35 - 40 ได้แล้ว
มันแก่เกินแกงไปไหมง่ะ
ขอทราบอายุที่แท้จริงของผู้พันวรุฒหน่อยก็จะดีคับ 

ผู้พันวรุฒม์อายุ 35 ปีครับ ตอนแรกวางไว้ 34 และเป็นพันตรี และเป็นเสนาธิการทหารบก แต่ถามน้องคนหนึ่งที่เป็นทหารเขาบอกว่า 34 เป็นพันตรีนี่น้อยไป อายุขนาดนี้ (34) ควรจะเป็นพันโทได้แล้ว เพราะเขาเองอายุย่าง 27 ก็เป็นร้อยโทแล้ว เขาบอกว่าอีกไม่เกินสามปีเขาก็ร้อยเอก สามีเขากำลังจะเป็นพันเอก อายุ 38 ปี ผมก็เลยขยับอายุให้วรุฒม์เป็น 35 ปีครับ
แต่เรื่องของเรื่องคือ น้องที่เป็นทหารที่ผมปรึกษาเขานี่พ่อค่อนข้างใหญ่พอสมควร แล้วถ้าวรุฒม์เป็นหลานผู้บัญชาการทหารบกและเป็นคนเก่ง เรื่องยศนี่ก็ไปได้เร็วครับ อีกอย่างนิยายเนอะ พระเอกต้องหล่อเว่อร์ เก่งเว่อร์ รวยเว่อร์ เพราะผู้เขียนชอบเพ้อฝัน 555
ขอบคุณครับ
ป.ล. แต่ว่า 35 นี่ไม่แก่เกินแกงนะคร้าบบ ตอนผม 35 นี่ทั้งฟิตทั้งเท่ซะ  ผ่านไปนานหลายปีก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม  เคยเห็นป่ะ คนอายุ 37 ยืนเทียบกับคนอายุ 25 แล้วให้คนที่ไม่รู้จักทายว่าอายุห่างจากคนที่อายุ 25 เท่าไหร่ เขาตอบมาว่าห่างกัน 3 ปี อ่ะ 

[katawoot]

Chapter 10

วันนี้ผิดแผน แทนที่จะได้ออกไปล่องแพกับพันตรีวรุฒม์แต่กลับเป็นพันตรีนายแพทย์วิษณุ แต่อิศรากลับไม่รู้สึกเบื่อ ตลอดการเดินทาง วิษณุทำให้เขามีความสุข ได้หัวเราะเพลิดเพลิน จนเขาเกือบลืมไปว่า ตัวเองต้องพยายามทำคะแนนกับวรุฒม์เพื่อเอาชนะภีรวัส
วิษณุให้เหตุผลว่า วรุฒม์ต้องประชุมด่วนเรื่องการซ้อมรบ เลยขอให้ตัวเองมาเป็นไกด์แทน วิษณุถามถึงภีรวัส อิศราเลยบอกว่าเพื่อนขลุกอยู่กับการวิจัยทั้งวัน พอขึ้นดอยไปติดตั้งอุปกรณ์ทดลองก็ต้องนั่งเฝ้าบันทึกผลทั้งวัน อิศราเคยไปนั่งเป็นเพื่อน เขาหลับแล้วหลับอีก งานของภีรวัสก็ยังไม่เสร็จ บางทีเขาก็แปลกใจเพื่อนที่นั่งเงียบอยู่ได้เป็นสองสามชั่วโมง จดบันทึกอะไรสองสามบรรทัดแล้วนั่งต่ออีกสามชั่วโมง พักหลังๆ หากรู้ว่าวันที่ภีรวัสต้องนั่งบันทึกผลจากเครื่องกลมๆ ดำๆ ที่เขาเคยบอกว่าเหมือนหัวกระโหลกของดาร์ดเวเดอร์ เขาก็จะเลี่ยงไม่ไปกับภีรวัสเด็ดขาด
ผู้พันวิษณุหุ่นดีมาก รูปร่างสูง กล้ามเนื้อสวยจนอิศราอยากยื่นมือไปลูบไล้ เสื้อกล้ามสีขาวตัวเล็กชุ่มเหงื่อยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่ อิศรานอนมองจนเพลิน รอถึงตาของตัวเองเป็นคนถ่อแพ
“คืนนี้พักที่นี่ไหมครับ บรรยากาศดีๆ แบบนี้ผมว่าคุณอิศราน่าจะลองพักบนแพ” วิษณุชวน
“จะปลอดภัยหรือครับ” อิศราถามหน้าซื่อ
“มากับทหาร กลัวอะไร โจรที่ไหนจะกล้ามาทำอะไร” วิษณุยิ้ม
“ใครว่ากลัวโจร”
“งั้นกลัวอะไรครับ แถวนี้ไม่มีผีหรอก สัตว์ดุร้ายก็ไม่มี เราพักบนแพ ปลอดภัยไว้ใจได้” วิษณุรับประกันความปลอดภัย
“กลัวเสือล่าเหยื่อ” อิสราทำหน้ายิ้ม นัยน์ตาเต้นระริก ตรงกันข้ามกับคำพูดที่แสดงความกังวลใจ
“คุณอิสราไม่ไว้ใจผมนี่เองว่าจะดูแลคุณได้” วิษณุแกล้งทำหน้ามุ่ย
“เปล่า” อิสราปฏิเสธ “เพียงแต่ผมไม่ได้บอก...”
“ไม่ต้องขออนุญาตผู้ปกครองหรือกครับ แต่ถ้ากลัวคุณภีรวัสเป็นห่วงก็โทรไปบอก”
“ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา” อิศราให้เหตุผล
...คงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าหรอกครับคุณอิศรา...
วิษณุยิ้ม แล้วบอกว่ามีกางเกงเลและเสื้อยืดหลายตัวอยู่ในรถ เรื่องเสื้อผ้านั้นไม่มีปัญหา
“สบู่ ยาสีฟัน ยาสระผมมีหมด” วิษณุรับประกัน
“โลชั่นบำรุงผิวล่ะครับ” อิศรายิ้ม พูดล้อเล่น
“ผมจะหามาให้ รับรองว่ามีแน่ เพียงแต่ว่าเลือกยี่ห้อไม่ได้ จะให้ทาให้ด้วยก็ได้นะครับ ทหารพร้อมบริการประชาชน” วิษณุรับปาก
...ภีร์คงฆ่าเราตาย พักค้างคืนกับวิษณุนี่นะ ถ้าค้างก็จะถือว่าเขาผิดกฏการแข่งขันอย่างมหันต์ โทษทัณฑ์คือประหารอย่างเดียวโดยไม่ต้องไต่สวน...
...เฮ้อ อยากให้ฝนตกฟ้าคะนองทั่วอำเภอแม่สะเรียงจริงๆ จะได้มีข้ออ้างว่าติดฝน กลับไม่ได้ ต้องค้าง หรือไม่ก็...
...เอ๊ะ รถยากแตกก็ได้นี่นา รถยากแตกแล้วยางอะไหล่ก็ไม่มี อู่ซ่อมรถก็ปิด ไม่มีรถก็กลับบ้านไม่ได้...
...ยิ่งดูใกล้ๆ ผู้พันวิษณุยิ่งเร้าใจ สูสีกับผู้พันวรุฒม์ แต่ฝ่ายนั้นดูนิ่งจนบางทีทำลายความมั่นใจของเขาได้พอสมควร...

กว่าภีรวัสจะกลับถึงที่พักก็ค่ำ เขาโทรศัพท์หาอิศราก็ไม่ติด ฝนตั้งเค้าว่าจะตกหนัก ลมกระโชกแรงจนกิ่งไม้หน้าบ้านพักหักลงมา ภีรวัสเก็บอุปกรณ์การวิจัยให้เรียบร้อยและกำลังจะอาบน้ำก็ได้รับโทรศัพท์จากพล พอรู้ว่าอิศรายังไม่กลับที่พัก พลจึงถามภีรวัสด้วยความห่วงใย
“ให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนไหม่ภีร์ เขาว่าพายุจะแรง ฝนฟ้าคะนองที่นี่จะหนักมากนะครับ กลางป่ากลางเขา เผื่อไฟดับ คุณจะได้ไม่อยู่คนเดียว”
“ผมไม่ใช่สาวน้อยไม่เคยออกจากเมืองหลวงนะครับ จะได้นั่งตัวสั่นกลัวเสียงฟ้าร้อง” ภีรวัสตอบแล้วหัวเราะเบาๆ
“ผมรู้ว่าคุณเป็นคนเข้มแข็ง แต่มีเพื่อนก็ดีกว่าไม่มี ไหนคุณบอกว่าอิศรายังไม่กลับ”
“ขอบคุณนะครับ แต่ว่าผมอยู่ได้” ภีรวัสปฏิเสธ
“มะรืนนี้ก็จะเข้าป่าแล้ว พรุ่งนี้ผมอยากเจอคุณอีกครั้งก่อนจะไม่ได้เจอกันอีกเกือบสองอาทิตย์” พลทำเสียงอ้อน
“พรุ่งนี้ผมต้องขึ้นดอยแต่เช้า กว่าจะลงมาก็ค่ำอีกแล้ว ต้องนั่งเฝ้าเครื่องคอยบันทึกผลการทดลองทั้งวัน”
“ภีร์” พลเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยนำ้เสียงอ่อนโยน “ค่ำผมก็จะมา จะให้ไปรับก็ยังได้ ดอยไหนครับ”
ภีรวัสพยายามปฏิเสธ แต่นายทหารหนุ่มไม่ยอมท่าเดียว ภีรวัสจึงต้องโอนอ่อนผ่อนตาม เขายอมรับว่าไม่ค่อยอยากจะแข็งกับพลมากเท่าไหร่นัก อย่างน้อยก็ในตอนนี้
...แต่รอให้เรื่องนี้จบก่อนเถอะ เขาเคยทิ้งพลมาแล้ว เขาจะทิ้งอีกเป็นครั้งที่สอง เอาให้เสียศูนยืไปเลย ตื๊อดีนัก...

อิศรานั่งกอดเข่าอยู่ที่ริมแพ สายตายิ้มๆ มองฝนที่กำลังตกปรอยๆ คำอธิษฐานของเขาได้รับการตอบสนองจากสิ่งศักดิ์สิทธ์เบื้องบนอย่างรวดเร็ว เมื่อเสร็จสิ้นจากการล่องแพและเดินเท้าย้อนกลับมาที่จุดลงแพซึ่งวิษณุจอดรถเอาไว้ ฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา วิษณุบอกว่าฝนหนักขนาดนี้ขับรถลุยโคลนกลับเข้าตัวเมืองไม่ได้ เสียงต่อรถติดหล่มและโคลนถล่มและอาจมีน้ำป่าด้วย อิศราจึงอุทานขึ้นมาว่า “ว๊า แล้วนี่คงต้องนอนค้างกันที่นี่จริงๆ นะสิ” ส่วนวิษณุก็ทำหน้าหนักใจแล้วตอบว่า “คงต้องอย่างนั้นล่ะครับ”
สรุปแล้ว อิศราก็ได้ค้างคืนบนแพริมน้ำสนใจหวัง โดยมีเหตุผลพอเพียงมารองรับ หากภีรวัสมาเอะอะโวยวาย เขาก็จะสามารถเถียงได้ว่าเป็นเพราะฝนตกหนักและมีความจำเป็น
“หนาวไหมครับ” วิษณุถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่ม แล้วนั่งลงข้างๆ อิศรา
อิศราส่ายหน้าแทนคำตอบแล้วพูดว่า “แต่รู้สึกเย็นสะท้านยังไงก็ไม่รู้”
“ฝนตกอย่างนี้ ตกดึกจะหนาวมากครับ” วิษณุเตือน
“หนาวก็มีผ้าห่ม จะกลัวอะไร” อิศรายักไหล่แล้วหันไปมองสายฝนตกกระทบผิวน้ำของแม่น้ำเบื้องหน้า
“แต่ผ้าห่มมีผืนเดียวนี่สิครับ” วิษณุพูดขึ้นเบาๆ เงยหน้าขึ้นมองชายคา
“ขอบคุณผู้พันที่จะสละผ้าห่มให้ผมนะครับ” อิศรายิ้มกว้าง นัยน์ตาแฝงแววขี้เล่น
“ผมยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ” วิษณุอมยิ้ม
“พาผมมาแล้วก็ต้องรับผิดชอบความเป็นอยู่ของผมสิ ไหนว่าเป็นทหารต้องบริการประชาชน ไม่งั้นเราก็ไปขอเปิดห้องเพิ่มอีกหนึ่งห้อง”
“ห้องเขาเต็มหมดแล้ว ทีนี่มีแพพักแค่ 10 แพ”
“ว๊า แย่จังเลย แล้วทำยังไงดีล่ะเนี่ย ผมแย่งผ้าห่มผู้พันมาแล้ว ผู้พันอาจจะหนาวตาย” อิศราทำหน้าหนักใจ
“ไม่ยากหรอกครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมเอาเสื้อทหารคลุมตัวก็ได้ ตอนฝึกเจอหนักกว่านี้ ชายชาติทหารไม่เคยกลัวหนาว” วิษณุพูดยิ้มๆ แล้วเอนตัวนอนแผ่กับพื้นข้างๆ อิศราที่ยังคงนั่งกอดเข่ามองสายฝนอย่างครุ่นคิด
...มากับทหารตัวบึกขนาดนี้เขาไม่กลัวหนาวหรอก...
...เอาไงดี หากผิดกฏครั้งนี้แล้วภีรวัสเกิดรู้เข้า ต้องแย่แน่ๆ...
...แต่ก็ใช่ว่าเขากับภีรวัสไม่เคยผิดกฏ ครั้งหนึ่งเขาจับได้ว่าภีรวัสอยู่กับ ดร. สินธพถึงเช้าวันจันทร์ นอนอยู่ด้วยกันที่หัวหินทั้งๆ ที่ควรจะเอา ดร. สินธพกลับมาส่งมอบให้เขาที่กรุงเทพฯ ก่อนหกทุ่มคืนวันอาทิตย์ เพราะสัปดาห์ต่อมาเป็นโควต้า “เวลา” ของเขาตามกฎ “แย่งกันจีบ”
ตอนนั้นก็ตกลงก็คือว่า ต่างคนต่างมีเวลาผลัดกันทำคะแนนคนละหนึ่งอาทิตย์เพื่อพิชิตใจดอกเตอร์หนุ่มรูปหล่อของสภาวิจัยแห่งชาติ การแข่งขันครั้งนั้น ดร. สินธพเลือกภีรวัส เขาเลยโวยวาย่า “เพราะแกเล่นนอกรูปแบบ” ภีรวัสเถียงหน้าตาเฉยว่า “มันเผลอไปหน่อย แล้วก็ ดร. สินธพไม่ยอมปล่อยไอกลับกรุงเทพฯ เอง ช่วยไม่ได้ นั่นก็หมายความว่าเขาเลือกไอแล้วตั้งแต่อาทิตย์นั้น”
แต่คราวนี้ไม่ได้มีเป้าหมายคนเดียวกัน ต่างคนต่างมีคู่ และกติกาก็คือทำให้คู่ของตัวเองบอกรักให้ได้ ใครสำเร็จก่อนคนนั้นชนะ
...แต่กฏไม่ได้ตกลงกันว่า ห้ามนอนกับคู่ของอีกฝ่ายนี่หว่า ไม่เคยได้ยินภีรวัสพูดอะไรเลย...
“คิดอะไรอยู่หรือครับ” วิษณุถาม นิ้วเขี่ยวแผ่นหลังของอิศราเบาๆ
...ก็กำลังคิดว่าจะเสียตัวให้ผู้พันดีหรือไม่ดีนะสิครับ...
“ผู้พัน” อิศราขยับตัวหนีเล็กน้อยพอเป็นพิธี เขายอมรับว่าสัมผัสของผู้พันนายแพทย์วิษณุทำให้เขาใจสั่นไหวอยู่ไม่ใช่น้อย
“คิดว่าเราจะนอนกันยังไง” อิศราตอบ “ผมไม่เคยนอนเตียงไม้ไผ่ กลัวตก”
...เราก็นอนด้วยกันสิครับ รับรองว่าไม่ตกเพราะผมจะกอดคุณเอาไว้แนบอก...
“ผมไม่เห็นจะกังวลเลย คุณก็ไม่น่าจะต้องกังวลเลยนี่ครับ” วิษณุพูดด้วยเสียงทุ้่มต่ำ มองเสี้ยวหน้าด้านข้างของชายหนุ่มอย่างหลงไหล เขายอมรับว่าตัวเองเอนเอียงมาทางอิศรามากแล้ว ชายหนุ่มเป็นคนสดใสร่าเริง อยู่ใกล้ๆ แล้วสดชื่นเพราะคุยเก่งและเปิดเผย ตรงไปตรงมา ภีรวัสนั้นดูซับซ้อนและอ่านยาก คนแบบนั้นเหมาะกับวรุฒม์
“ผ้าห่มก็มีผืนเดียว” อิศราย้อนกลับมาพูดเรื่องผ้าห่มอีก
“ถ้ากลัวไม่พอ ผมมีแถมให้ รับรองว่าคืนนี้ไม่หนาว” วิษณุพูดขึ้นเบาๆ นิ้วที่เขี่ยแผ่นหลังของอิศราเริ่มเปลี่ยนเป็นไล้ขึ้นไปตามแนวสันหลังของชายหนุ่ม
...พอกันที ไม่ไหวแล้ว ขอทดสอบผู้พันวิษณุก่อนก็แล้วกันนะภีรวัส ยกโทษให้เพื่อนด้วย...
อิศราหันหน้ามาหาวิษณุ สบตากันอยู่ชั่วครู่ กระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างเมื่อวิษณุลดมือลงมาแล้วสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อของเขา นาบฝ่ามือร้อนๆ บนผิวเนื้อ ก่อนจะลูบไล้เบาๆ ผสมกับการกดมือหนักๆ เป็นครั้งคราว
ตอนนี้อะไรจะมาฉุดก็เอาไม่อยู่เสียแล้ว ร่างทั้งสองเหมือนมีแม่เหล้กดึงดูด ประกายตาของสองหนุ่มฉายแววปรารถนาเด่นชัด วิษณุยื่นมือไปดึงแขนของอิศราให้เอนตัวลง พร้อมกับยันตัวขึ้นไปพบกันครึ่งทาง แล้วตวัดเอาร่างของชายหนุ่มเข้าสู่อ้อมกอด ปากบดขยี้ปากแดงๆ ของอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง

ภายนอกสายฝนโปรยปราย ฟ้าร้องครืนๆ เป็นครั้งคราว ในห้องบนแพ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างเกี่ยวกระหวัดรัดกันแน่น เสียงครวญครางดังประสานกัน ตามมาด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าดของแคร่ไม้ไผ่ที่ดังขึ้นๆ เป็นจังหวะ แข่งกันเสียงของคนสองคนที่พากันกระโจนเข้าสู่ห้วงอารมณ์ปรารถนา

ภีรวัสโยนเป้สะพายเข้าไปในรถกระบะขับเคลื่อนสี่ประตูสีดำทะมึนแล้วถอนหายใจเบาๆ พลดันทุรังขึ้นดอยมารรับเขาจนได้ ที่แย่ไปกว่านั้นไม่ได้มาคนเดียว
“หิวข้าวหรือยังครับ” วรุฒม์ถามขณะที่เดินเข้ามาใกล้ ภีรวัสหันไปยิ้มให้บางๆ แล้วตอบว่ายังไม่หิว
“กำลังจะชวนไปทานข้าวที่ร้านคุ้มเจ้าหลวงพอดี”
“อาหารอร่อยอีกแล้วสิใช่ไหมครับ อยู่ที่นี่นานผมคงอ้วนแน่ๆ” ภีรวัสพูดเล่น ถึงไปทานร้านอาหารบ่อยๆ ก็ไม่กลัวอ้วนเพราะทานไม่มากและเลือกทานแต่ผัก “พอดีผมคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ ทานที่บ้าน”
“ภีร์ทำอาหารอร่อย” พลเดินตามมาหยุดยืนข้างหลังภีรวัสแล้วพูดขึ้นเบาๆ
“เมื่อไหร่จะได้ทานอาหารฝีมือคุณภีรวัส” วรุฒม์กล่าวยิ้มๆ เช่นเคย
“วันนี้เลยไม่ดีหรือ” พลตอบแทน
“เหนื่อยจะแย่ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ค่ำ ไม่สงสารกันบ้างเลย” ภีรวัสทำหน้าตาท่าทางเหนื่อยอ่อนอย่างที่พูด
“ก็ไหนคุณว่าจะทำอาหาร” พลถาม
“ก็ใช่ แต่ผมจะทำสลัด” ภีรวัสยักไหล่ “แล้วจะให้เลี้ยงแขกด้วยสลัดได้ยังไง แขกพิเศษตั้งสองคน ต้องเป็นอาหารพิเศษหน่อยสิครับ”
“งันวันที่กลับออกจากป่า ผมขอทวงคำสัญญา ขออาหารอร่อยๆ ซักมื้อ” วรุฒม์สรุป
“ได้เลยครับ” ภีรวัสให้สัญญาแล้วชวนนายทหารทั้งสองกลับ
เกือบตลอดทาง ภีรวัสเอาแต่เอนตัวนอน ทำท่าอยากพักผ่อน ทั้งที่จริงไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย วันนี้เขานั่งหลับมาทั้งวันและตื่นทุกสองชั่วโมงเพื่อจดบันทึกผลการทดลองแล้วหลับต่อ
พลคุยกับวรุฒม์เป็นปกติและปรายตามามองภีรวัสเป็นครั้งคราว ฝ่ายที่แกล้งนั่งหลับตานั้นความจริงหูผึ่ง ฟังทุกอย่างที่นายทหารทั้งสองคุยกัน
“นายรู้จักกับคุณภีรวัสนานแค่ไหน” วรุฒม์ถามพลด้วยเสียงเบาๆ น้ำเสียงธรรมดา แต่คนที่ถูกถามถึงกลั้นหายใจรอฟังคำตอบของ 'อดีต' คนที่เคยอกหักเพราะน้ำมือของตัวเอง
“ปีกว่าๆ ได้แล้วมั๊ง” พลยักไหล่
“ดูท่าสนิทกันนะ ไม่เคยเห็นเล่าให้ฟัง”
“ก็รู้จักกันผิวเผิน ที่จริงก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง วิษณุก็ไม่รู้” พลตอบเสียงเรียบ ทำให้ภีรวัสนึกขอบคุณฝ่ายนั้นอยู่ในใจ
วรุฒ์เลิกถามแล้วชวนคุยเรื่องอื่น ภีรวัสจึงหายใจได้สะดวก และเมื่อถึงที่พัก ภีรวัสก็รีบกระโดดลงจากรถ หันไปยิ้มให้พลอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม
“คุณอิศราคงยังไม่กลับ จะให้อยู่เป็นเพื่อนรอก่อนไหมครับ” พลถาม
“บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่เด็ก ผมอยู่บ้านคนเดียวได้หรอกน่า” ภีรวัสตอบยิ้มๆ
“ผมรู้ว่าคุณเก่ง” พลพูดสั้นๆ แล้วหันไปบอกให้วรุฒม์ออกรถ ทิ้งให้ 'คนเก่ง' ยืนขมวดคิ้วมองตามอย่างครุ่นคิด
...พลกำลังจะบอกอะไร และหากเขามองไม่ผิด สายตาของพันโทวรุฒม์มีคำถามหลายข้อ...
...บ้าจริงๆ พลจะทำให้เสียงเรื่องหรือเนี่ย...

ภีรวัสเดินขึ้นบ้าน รู้สึกแปลกใจที่อิศรายังไม่กลับ เมื่อคืนอิศราติดฝน ค้างคืนกับวิษณุที่รีสอร์ท จนถึงค่ำของอีกวันก็ยังไม่กลับ
“รับรองว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยูไม่ต้องห่วง อิศรามีคุณธรรมประจำใจ ไม่เหมือนคนที่แอบกกดอกเตอร์หนุ่มคนั้นหรอก” อิศรายืนยันความบริสุทธิ์ใจ ลงท้ายด้วยการเหน็บแนมภีรวัสแล้ววางสายโทรศัพท์ไปเมื่อตอนเที่ยง
...ใครจะเชื่ออิศรา อยู่กันสองต่อสองที่รีสอร์ทกับผู้ชายอย่างวิษณุซึ่งท่าทางไม่เบาเหมือนกัน ส่วนเพืี่อนของเขานั่นหรือ ไวไฟยิ่งกว่าน้ำมันหรือแก๊สแอลพีจีเสียอีก...

ภีรวัสอาบน้ำเสร็จอิศราก็กลับถึงบ้านโดยมีรถสองแถวรับจ้างมาส่ง
“ไอไปเที่ยวต่อ กลับตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นยูไม่อยู่ก็คิดว่าคงไปทำวิจัย ไปเที่ยวคนเดียว ไม่ได้ไปกับหมอวิษณุหรอก แยกกันตั้้งแต่เช้าแล้ว แต่ว่าเขาก็ชวนนะ แต่ไอปฏิเสธไป ยูรู้จักหาโซ่ล่ามเอาไว้บ้างสิ ปล่อยให้มาเกาะแกะเราอยู่ได้” อิศรารีบอธิบายแล้วถือโอกาสตำหนิภีรวัส
“นอนกับเขาหรือเปล่า” ภีรวัสถามไปตรงๆ เพราะรู้ว่าหากอิศราอธิบายอะไรให้ฟังโดยไม่ต้องคาดคั้นถาม สิ่งที่พูดมักจะเป็นเรื่องโกหกเกือบทั้งหมด
“เปล๊า” อิสราตอบเสียงสูงแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง “อยากให้นอนกับเขาหรือไง”
“ถ้าแกได้เสียกับผู้พันวิษณุนะไอ้ก้อนอิฐ ฉันจะไปนอนกับผู้พันวรุฒม์ทันที ศึกครั้งนี้ต้องห้ำหั่นกันถึงตาย” ภีรวัสทำหน้าขึงขัง ชะโงกหน้าไปพูดกับเพื่อนที่นอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียง
...ขอบตาของอิศราคล้ำราวกับอดนอน หมายความว่ายังไง...
“ว่าไงอิศ” ภีรวัสเสียงเข้ม
“เออๆ” อิศราทำเสียงตอบรับแต่ไม่ยอมลืมตา
...ไม่กล้าสบตา อิศรานอนกับวิษณุแน่ๆ ลองอยู่ด้วยกันทั้งคืนแบบนั้น ไม่รอดอิศราหรอก...
ภีรวัสเปลี่ยนใจ ตอนแรกที่คิดจะบอกเพื่อนว่าพันโทวรุฒม์จะไปราชการสองอาทิตย์ ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจดีกว่า แต่ก่อนอื่นขอทดสอดเสียก่อนว่าอิศรารู้เรื่องหรือไม่
“ว่าแต่นายเถอะ มัวแต่เป็นชู้กับคนของคนอื่นแบบนี้ ของตัวเองล่ะจะว่าไง”
“สัปดาห์หน้านี่ล่ะ เราจะเผด็จศึกผู้พันวรุฒม์ให้ได้ เราจะชวนผู้พันไปเที่ยวน้ำตก แกล้งทำเป็นตกน้ำให้ผู้พันลงไปช่วย แล้วก็จะปล้ำซะเลย แล้วสัปดาห์ถัดไป เขาก็จะต้องสารภาพรักเรา อิศราชนะใสๆ” อิศราตอบอย่างมั่นใจตนเอง แต่ภีรวัสจับน้ำเสียงบางอย่างของเพื่อนได้
...อิศราดูไม่ค่อยมั่นใจมากนัก เวลาอิศรามั่นใจมากๆ มักจะตามด้วยเสียงหัวเราะเป็นชุดๆ...
“ง่วงแล้ว หลับก่อนนะ” อิศราเปลี่ยนเป็นเสียงอู้อี้เพราะพลิกตัวซุกหน้าลงกับหมอน
“อ้าว ไม่อาบน้ำหรืออิส ขี้เหร่แล้วยังสกปรกอีก” ภีรวัสถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อน จมูกสูดดได้กล่ินสบู่กลิ่นแปลกๆ หอมกรุ่น
...ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน อิศราอาบน้ำมาใหม่ๆ ต้องอาบมาจากรีสอร์ท หรือไม่ก็บ้านพักของวิษณุแน่ๆ ไอ้เพื่อนตัวดี ไอ้ขี้โกง ระวังตัวให้ดีเถอะ...
ภีรวัสย่นจมูก มองอิศราตาขวาง ในใจอยากจะทุบหลังเพื่อนให้หนักๆ แล้วฟาดด้วยหมอนโทษฐานที่แหกกฏหน้าตาเฉยทั้งที่ตัวเองเป็นคนสร้างข้อตกลงขึ้นมาเอง
...อิศรายังไม่รู้ว่าวรุฒม์จะเข้าป่าไปฝึกปฏิบัติการทางการทหาร รอก่อนเถอะ จะหัวเราะให้ฟันหักตอนที่อิศราทำหน้าเหรอหราหาตัววรุฒม์ไม่เจอ...
***10***

[katawoot]

Chapter 11

ภีรวัสพับโทรศัพท์เก็บแล้วหันไปมองบ้านพักหลังเล็กของเขากับอิศราด้วยสีหน้ายิ้มๆ คนขี้เซายังนอนหลับไม่ตื่น อิศราเป็นคนนอนตื่นสาย และตื่นมาก็คงหน้ามุ่ยที่ติดต่อวรุฒม์ไม่ได้ หรือหากแม้จะติดต่อได้ วรุฒม์ก็คงนั่งอยู่บนรถทหารมุ่งเข้าป่า
พลโทรศัพท์มาหาเขา กล่าวอำลำไปฝึกปฏิติบัตการ ทำเหมือนจะออกสู่สมรภูมิจริงๆ ภีรวัสต้องพูดให้กำลังใจแล้วบอกว่ากลับออกมาจากป่าเขาจะทำอาหารมือพิเศษให้ทานตามที่สัญญาไว้
“ผมอยากทานกันสองคน” พลออดอ้อน
“คุณเป็นคนไปบอกผู้พันวรุฒม์เองนะ” ภีรวัสเสียงเข้ม
“ครับ ผมยอมรับ แต่ก็ช่างเถอะ วรุฒม์ก็เพื่อนผม มีอะไรเราคุยกันได้ ผมไม่กีดกันเขาหรอก แต่ผมก็อยากมีเวลากับคุณสองต่อสองบ้าง” พลยอมรับ
...พลตั้งใจจะบอกอะไรเขา ขู่เขาหรือ พูดเหมือนจะเตือนเขาว่าตัวเองกับวรุฒม์ไม่สนที่จะมีแฟนคนเดียวกัน...
...บ้าหรือ อิศราต่างหาก ไม่ใช่เขา ตกลงกันแล้วว่าอิศราคู่กับวรุฒม์ เขาคู่กับวิษณุ...
...แล้วนี่วิษณุหายไปไหน ถ้าเป็นแบบนี้เขาต้องแพ้อิศราแน่ๆ พอๆ ที่อิศราอาจต้องแพ้เขา สรุปแล้ว อาจจะไม่มีใครชนะ ครบกำหนดหนึ่งเดือนที่ตกลงไว้ อาจจะไม่มีใครได้ลงเอยกัน...
...เฮ้อ คราวนี้ทำไมมันวุ่นวายกว่าทุกครั้ง ผิดแผนไปหมดเลย...

[alterlyx]

เอ๊ะ Chapter 11 ทำไมสั้นจัง 

  อิศรา นี่แรงได้ใจจริง ๆ ... ทำคะแนนกันใหญ่
สุดท้าย หมอวิษณุ ก็ดูแลความปลอดภัยให้อิศราไม่ได้นะเนี่ย ... ถูกเสืองับไปจนได้ เหอะๆ
ช่วงหลังๆนี่ คะแนนผู้พันวรุฒม์ จะโดนทิ้งห่างไปเรื่อยๆแล้วนะคะ ... มัวทำอะไรอยู่
สงสารก็แต่ ภีรวัส งานก็เยอะ พลก็คอยเกาะแกะ หาช่องทำคะแนนก็ลำบาก ..... เฮ้ออออ

+1 ให้ความโกลาหลที่สม่ำเสมอค่ะ 

[pongsj]

วุ่นวายขนาดนี้ หมู่ 5 ไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[gboy]

 
แผนใครเป็นแผนใครเนีย

[Solar cell]

สงสัยงานนี้ไม่มีผู้แพ้ ผู้ชนะจริง ๆ

เอ....รึว่าคนชนะจะเป็น นายทหารหนุ่มหล่อ

[thaitanoi]

รับทราบครับ งั้นก็ลุ้นกันต่อไป

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
บอกได้คำเดียวว่า  คุณอิศรา แร๊ด แรด โดนใจม๊ากมาก
อากาศเย็นๆตอนฝนตกไม่ทำให้หนาวแต่มันสะท้านใจ กรี๊ดดดคิดได้ไงฟ่ะ
แล้วนี่ก็ใจอ่อนเสร็จคุณหมอวิษณุไปซะล่ะ กรั่กๆ คนเราหน้าไม่อดเปรี้ยวไ้ว้กินหวานเลย
มาทำแบบนี้นึกว่าเพื่อนภีร์เค้าจะไม่รู้สึกไงย๊ะว่าตัวเองอ่ะ แหกกฏ ซุงแหลเป็นวักเป็นเวง
ส่วนอิคุณหมอวิศณุหายหน้าหายตาไปจากคุณภีร์เพราะว่า กำลังเคลิ้มกับเสน่ห์ของก้อนอิฐชิมิ
บอกว่ามาเหอะ น่ารักไปทั้งตัวขนาดนั้น หุหุ
ส่วนคุณภีร์ก็นะ เหมือนมีผู้คุมวิญญาณตามมาหลอกหลอนตลอดเวลาเลยอ่ะ
อิอิ มีผู้พันพลของเตือนตลอดกรั่กๆแบบนี้ก็นะ จะอ่อยใครก็ไม่ถนัด
อีกอย่างอิคุณหมอวิษณุก็หนีหน้าไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เฮ้ออ
มีแต่แผนเด็ดเรื่องที่ว่า ผู้พันวรุตม์ไม่อยู่เท่านั้นแหละ มีเวลาปลุกปล้ำ เอ้ย
วางแผนให้หมอวิศณุสารภาพมากจม แต่ตอนนี้ฝ่ายตัวเองก็ไม่ง่ายแล้วนะ
ใครจะรู้ว่า เืพื่อนอิศอ่ะ วางยาเสน่ห์หมอไว้รึป่าว กรั่กๆ ท่าทางหมอคงหลงแล้ว
ก็คงไม่หายไปเร็วๆนี้หรอก หุหุ

สองหนุ่มน้อย เจอผิดกับดักตัวเองเค้าแล้วไงล่ะ

+1 จัดให้คะ คุณนายที่ยังหล่อฟิ้ว หุ่นเฟิร์มเป็นหนุ่มอายุ 28  

[luftwafe]

ไปถามพี่ชายมาอย่างละเอียด เกี่ยวกับการเลือนยส ทหารเค้าเลือนทุกปี ตอนนี้ ไอ้พี่ชาย อาุยุ 28 ยศร้อยเอก ถ้า 35 เปงพันโทไม่แปลกถ้ามันเก่ง พ่อใหญ่ ใกล้นาย

เมื่อวานถามมันว่า

"ทำไมเฮียไม่ได้เปงผู้พันกะเค้าซักที"

ไอ้เฮียก็ตอบอย่างฉะฉานเลยคับว่า

"เคยบอกช่ายม่ะ ว่าถ้าเอ็งจะมีแฟนเปงคนในเครื่องแบบ ห้ามมียศต่ำกว่าข้า ถ้าข้าเปงผู้พัน เอ็งก็ชวดตั่ง แต่นักเรียนนายร้อย ยันผู้กองเลยน่ะเฟร้ย!!!"

จริงของมันคับพี่น้อง 55555

แต่ทหารไทยงานเยอะมาก ทำงานตั่งแ่ต่ 6 โมง เช้า บางที 2 ทุ่มยังไม่เลิก คนไม่ค่อยพอ ยิ่งช่วงฝึกทหารใหม่ เช้าก็ต้องตื่นก่อนพลทหาร จะนอนก็ต้องนอนทีหลัง ไหนจะงานกองพัน เวลาว่างก็หมดไปกับการนอน กะ กิน

ความจริงเราเองก็อยากมีพี่ชายเท่ ๆ หล่อเว่อร์ เก่งเว่อร์ รวยเว่อร์ เหมือนผู้พันวรุต พอหันมาดูพี่ชายตัวเองแล้วเซ็งเป็ด
หน้าอย่างเถื่อน ตาอย่างดุ ทำเก็กขรึม ดุ หวงน้องสาว ลูกน้องกลัวกันทั้งกองพัน แต่ขอโทษวันเสาร์อาทิตย์ตื่นอย่างเช้ามานั่งดูดรากอนบอล ช่อง 3 แถมในห้องมีโมเดลดรากอนบอลเพียบ เพื่อนชวนไปหลีสาวไม่ไป บอกว่างานยุ่ง ที่จริงมันนั่งดูการ์ตูนอยู่บ้านพักนายทหารคับพี่น้อง บางทีได้ยินมันคุยกับหุ่นโงกุลด้วยง่ะ นี่ก็เพิ่งยืม DVD Kamen Rider Den-O ของเราไปดู จะบร้าาาาาาาาา

ใครก็ได้ช่วยมาจีบมันทีเถอะ ก่อนที่ทหารทั้งหน่วยจะเป็นแบบมัน เพราะตอนนี้โรคติดการ์ตูนเริ่มลามไปถึงไอ้ผู้หมวดข้างบ้าน ขึ้นไปถึงผู้พันแล้วคับ

[oaw_eang]

me/ กำลังอ่านตอน 11 อยู่ดีๆ  จู่ๆก็...

 

 

 

ปล. ขอบคุณที่ใช้คำว่า "ลมกระโชก"  เก่งจริงๆ

[crazy Y]

งานนี้ มีหวัง อิศรา จะแพ้แน่ เพราะ อาจติดใจในชั้นเชิงเด็ดมัดใจ ชาย ของ วิษณุ

แต่ คู่ของ ภีรวัส เนี่ยะต้องลุ้นต่อว่าจะลงเอยกะใครแน่

[patz]

ใครจะแพ้ ใครจะชนะนะเนี่ยเกมนี้


ว่าแต่ ตอน 11 ทำไมมาแค่นี้ละคร้าบบบบบ

[Resonance]

กลับจากฝึกมาจะเป็นไงมั่งเนี่ยะ

ชอบพันโทวรุฒมากๆเลย ดัดหลังภีรให้ได้นะ 555 

[morrian]

ถ้าสองเกลอนี้โดนทิ้งบ้าง จะเป็นไงน๊ออ??

ว่าแต่ว่า  ตอนนี้ 11 สั้นมากอะค้าบ   

[astral]

สั้นผิดวิสัยพี่นาย อิศราทำแต้ม (แบบขี้โกง) นำไปแล้วแบบนี้ เมื่อไหร่จะถึงคราวภีร์บ้างอ่ะพี่นาย

[wan]

ตอนที่ 11 ยังมีอีกใช่ไหมครับ พี่นาย รออยู่นะครับ

+1 ให้เป็น 1140 แล้วนะครับ พี่นายยยยย.......

[Ak@tsuKII]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  อิศร๊าาาาาาาาาาาาาาาา

ไวไฟจริงๆ
เสร็จตาคนโลเลวิษณุจนได้  เอาเหอะ   

ดูท่าวิษณุจะเป็นคนหลงเมียอยู่ กร๊ากกกก 

หนึ่งบวกจ้า  รอตอนต่อไป 

รักอิศรา รักภีร์ (แต่น้อยกว่าอิศรา555)




 

[katawoot]

ขอโทษนะครับ ขัดข้องทางเทคนิกบางประการ บทที่ 11 มาแล้วครับ ขอบคุณครับ

Chapter 11

ภีรวัสพับโทรศัพท์เก็บแล้วหันไปมองบ้านพักหลังเล็กของเขากับอิศราด้วยสีหน้ายิ้มๆ คนขี้เซายังนอนหลับไม่ตื่น อิศราเป็นคนนอนตื่นสาย และตื่นมาก็คงหน้ามุ่ยที่ติดต่อวรุฒม์ไม่ได้ หรือหากแม้จะติดต่อได้ วรุฒม์ก็คงนั่งอยู่บนรถทหารมุ่งเข้าป่า
พลโทรศัพท์มาหาเขา กล่าวอำลำไปฝึกปฏิติบัตการ ทำเหมือนจะออกสู่สมรภูมิจริงๆ ภีรวัสต้องพูดให้กำลังใจแล้วบอกว่ากลับออกมาจากป่าเขาจะทำอาหารมือพิเศษให้ทานตามที่สัญญาไว้
“ผมอยากทานกันสองคน” พลออดอ้อน
“คุณเป็นคนไปบอกผู้พันวรุฒม์เองนะ” ภีรวัสเสียงเข้ม
“ครับ ผมยอมรับ แต่ก็ช่างเถอะ วรุฒม์ก็เพื่อนผม มีอะไรเราคุยกันได้ ผมไม่กีดกันเขาหรอก แต่ผมก็อยากมีเวลากับคุณสองต่อสองบ้าง” พลยอมรับ
...พลตั้งใจจะบอกอะไรเขา ขู่เขาหรือ พูดเหมือนจะเตือนเขาว่าตัวเองกับวรุฒม์ไม่สนที่จะมีแฟนคนเดียวกัน...
...บ้าหรือ อิศราต่างหาก ไม่ใช่เขา ตกลงกันแล้วว่าอิศราคู่กับวรุฒม์ เขาคู่กับวิษณุ...
...แล้วนี่วิษณุหายไปไหน ถ้าเป็นแบบนี้เขาต้องแพ้อิศราแน่ๆ พอๆ ที่อิศราอาจต้องแพ้เขา สรุปแล้ว อาจจะไม่มีใครชนะ ครบกำหนดหนึ่งเดือนที่ตกลงไว้ อาจจะไม่มีใครได้ลงเอยกัน...
...เฮ้อ คราวนี้ทำไมมันวุ่นวายกว่าทุกครั้ง ผิดแผนไปหมดเลย...

ภีรวัสคิดไว้ไม่ผิด ทันทีที่อิศรารู้ว่าวรุฒม์เข้าป่าไปฝึกปฏิบัติการทางทหารก็โวยวายเสียงลั่นตามนิสัย
“ไอ้บ้าศาลาวัด ทำไมไม่บอก”
“บอกอะไร” ภีรวัสทำหน้าเหรอหรา
“แกรู้ใช่ไหมว่าผู้พันวรุฒม์ไปราชการ” อิศราเค้นเสียงออกมาตามไรฟัน ทำท่าราวจะกัดภีรวัสแล้วฉีกทึ้งเป็นชิ้นๆ
“จะไปตรัสรู้ได้ยังไง แฟนตัวเอง ทำไมไม่รู้เรื่องรู้ราว มัวแต่ยุ่งเป็นชู้กับคนของชาวบ้าน”
“พูดให้ดีๆ นะไอ้ท่อพีวีซี” อิศราชีหน้า
“หรือไม่จริง ยอมรับซะเถอะว่านายกับหมอวิษณุทำอย่างว่ากันแล้ว” ภีรวัสคาดคั้น
“ไม่ยอมรับโว๊ย แน่จริงก็จับข้าไปตรวจภายในดูสิ หาดูว่ามีอะไรของผู้พันหลงเหลืออยู่ในตัวข้าหรือเปล่า” อิศราท้า
“แหวะ ขยะแขยง ไม่ใช้ถุงยางเลยหรือ” ภีรวัสแสยะปาก
...หาได้ที่ไหน บนแพริมแม่น้ำกลางป่ากลางเขาแบบนั้นมีหล่อลื่นก็ดีถมไปแล้ว ผู้พันนี่ก็กระไร เตรียมไม่ครบ ขาดๆ เกินๆ นี่คงกะจะฟันเขาตั้งแต่มาพาเขาไปล่องแพแล้วละสิ หรือว่ามีถุงยางอยู่แต่ไม่ยอมใช้ ส่วนเรื่องเจลนี่ยังไงก็ต้องใช้นะ ผู้พันวิษณุได้รับสมบัติติดตัวมาจากพ่อมาอย่างมากมายมหาศาล เขายอมขนาดนั้นก็เต็มที่แล้ว ขืนไม่มีอุปกรณ์ 'อำนวยความสะดวก' เขาคงขาดใจตาย...
“ฮึ ผู้พันวรุฒม์ไปทำไมไม่บอก” อิศรากระแทกตัวลงนั่ง บ่นพึมพำ หน้าบึ้ง
...บอกแล้ว ตอนที่พลโทรศัพท์มา ผู้พันวรุฒม์ฝากให้บอกอิศราด้วย แต่เขาไม่บอกเอง...
“เขาคงโทรหานายไม่ติดมั๊ง ก็มัวแต่ไปมั่วอยู่ที่รีสอร์ทกลางป่า โทรศัพท์จะมีสัญญาณที่ไหน” ภีรวัสเหน็บแนม
“ปากไม่ดี” อิศราตวัดเสียง มองเพื่อนด้วยสายตาขุ่นเคือง
“งั้นจบ” ภีรวัสพูดออกมาดังๆ
“อะไร” อิศราเลิกคิ้ว ทำเสียงสูง
“ก็ผู้พันวรุฒม์เข้าป่าสองอาทิตย์ ยังไงๆ ยูก็ปิดคดีไม่ได้ เราชนะอยู่เห็นๆ แข่งกันต่อทำไม เสียเวลา” ภีรวัสสรุป
“ได้ไงล่ะ แกพิชิตใจผู้พันวิษณุได้แล้วหรือ เขาบอกรักแกแล้วหรือ ตราบใดที่ผู้พันวิษณุยังไม่ตกลงปลงใจไปกับแก เกมก็ยังไม่จบ” อิศราลุกขึ้น โวยวายเสียงดังยิ่งกว่าเดิม
“หูอื้อว่ะอิศ ถึงหน้าตาให้ แต่แกไม่ต้องออกงิ้วขนาดนี้ก็ได้” ภีรวัสถอยหลัง ยกมือปิดหู แล้วพูดต่อว่า “งั้นวันนี้เราจะไปโรงพยาบาล ชวนผู้พันออกไปดินเนอร์ด้วยกัน แล้วเสนอตัวให้ซะเลย จะได้จบๆ กันไป”
“อย่าลืมหลักฐานก็แล้วกัน ไม่มีหลักฐานเป็นภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียง ไม่ถือว่าชนะ” อิศราเตือนเพื่อนถึงกฏแห่งการเป็นผู้ชนะ
“เอาคลิปตอนนั่นกันด้วยไหมล่ะ” ภีรวัสประชดแล้วเดินขึ้นบ้าน ปล่อยให้อิศรายืนนิ่ง มือล้วงกระเป๋ากางเกง กำโทรศัพท์เครื่องเล็กเอาไว้แน่น
...คลิปหรือภีร์ ภาพเคลื่อนไหวและเสียงที่มีคำว่า ผมรักคุณ...
...รักจริงหรือ...
...หรือว่ารักเพราะพูดออกมาตอนที่กำลังเสียวซ่าน วิษณุนะวิษณุ...
...ทำยังไงดีล่ะทีนี้...

ภีรวัสหน้ามุ่ยเมื่อมาถึงโรงพยาบาลในค่ายศรพิทักษ์แล้วพบว่าพันตรีนายแพทย์วิษณุออกเวรไปแล้ว วันนี้เขาเสียเวลารอรถรับจ้างพาเขาลงจากสถานีตรวจสภาพอากาศบนดอย กว่าจะถึงตัวเมืองก็เกือบห้าโมงเย็น ภีรวัสเสียดายที่ลืมนึกถึงเรื่องเบอร์โทรศัพท์เคลืี่อนที่ของวิษณุไปเสียสนิท คิดแต่เพียงว่าในตัวอำเภอเล็กๆ สถานที่แต่ละแห่งไม่ไกลกันเท่าไหร่นัก ไปมาสะดวก อยากจะคุยกันก็ไปหากันได้ง่ายๆ ปั่นจักรยานไม่กี่นาทีก็ถึง
...แต่เขาก็มาถึงโรงพยาบาลหลังเวลาเลิกงานของวิษณเพียงแค่สองนาที ไม่เจอตัวเสียแล้ว...
“ปกติผู้พันอยู่ต่อค่ะ แต่วันนี้เห็นรีบกลับก่อนเวลาตั้งสิบนาที” พยาบาลบอกภีรวัส
“มีเบอร์โทรศัพท์ของผู้พันไหมครับ” ภีรวัสถาม พยาบาลเขียนเบอร์โทรศัพท์ให้ แถมด้วยหมายเลขบ้านพักนายทหาร
“ไปไกลหน่อยค่ะ อยู่แถวท้ายสุดในค่าย เบอร์ที่บ้านไม่มีบ้านเพิ่งสร้างเสร็จ ผู้พันเพิ่งย้ายเข้า”
ภีรวัสกล่าวขอบคุณพยาบาลผู้ใจดีแล้วเดินออกมาหยุดยืนอยู่หน้าอาหารหลังเล็ก เปิดเป้สะพายออก ก้มลงควานหาโทรศัพท์ ชายหนุ่มลองโทรสองครั้งแต่ไม่มีสัญญาณ เขาคิดว่าวิษณุคงปิดเครื่อง
...งั้นไปหาที่บ้านซะเลย จะได้แปลกใจ...
ภีรวัสเดินไปที่จักรยาน แต่่ทันใดก็ลังเลเพราะเห็นว่าการจะตามไปถึงที่พักของแพทย์หนุ่มดูท่าจะเป็นการลงทุนมากเกินไปสักหน่อย ทว่าอีกใจหนึ่งก็แย้งว่า
...ไม่เห็นจะแปลก คนต่างจังหวัดไปเยี่ยมกันที่บ้านเป็นเรื่องปกติ ปั่นจักรยานเล่นไปเรื่อย ผ่านหน้าบ้านก็ตะโกนทักทายกัน...
...แต่หาผู้พันไม่อยู่บ้านล่ะ เลิกงานแล้วแพทย์หนุ่มท่าทางเจ้าสำราญแบบนั้นจะตรงกลับบ้านเลยหรือ อุตส่าห์รีบออกจากที่ทำงานก่อนเวลาตั้งสิบนาที คงไม่ไปนั่งทอดอารมณ์อยู่ที่บ้าน ถ้าเป็นผู้พันวรุฒม์ก็ว่าไปอย่าง...
...แล้วตอนนี้ผู้พันวรุฒม์กำลังทำอะไรอยู่นะ ทำงานหรือนั่งพัก และหากนั่งพัก จะนั่งคุยกับพลหรือเปล่า คุยเรื่องอะไรกัน พลจะพูดเรื่องในอดีตขึ้นมาหรือเปล่าก็ไม่รู้...
 
ร่างเปลือยเปล่า กล้ามเนื้อแกร่งสองร่างแยกออกจากัน ต่างคนต่างนอนแผ่หรา หายใจหอบกระชั้น เนื้อเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่เพียงไม่ถึงนาที ร่างหนากำยำของคนที่ตัวใหญ่กว่าก็พลิกขึ้นทับร่างขาวสะอาดของอีกฝ่าย
“หนัก ผู้พันตัวหนัก ผมจะจะขาดใจตายก่อน” คนที่อยู่ข้างล่างผลักอกแกร่ง ทำหน้าเหมือนจะขาดใจ
“ให้ขาดใจตายคาอกผมเลย จะได้ไม่ไปแบ่งใจให้ใครอีก” คนที่อยู่ข้างบนเสียงนุ่ม
“ปากหวาน จริงใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ เจอกันไม่นาน ผู้พันก็บอกรักแล้ว ผู้พันรักคนง่ายอย่างนี้เลยหรือครับ” อิศราเอียงหน้าหนี ทำปากยื่นอย่างน้อยใจ
“คนที่ทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้ คนที่พิเศษแบบที่ผมไม่เคยพบมาก่อน คนที่ทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่แปลกหรอกครับ” วิษณุก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอของชายหนุ่ม ปากเลื่อนไปเม้มติ่งหูขาวสะอาด แล้วเปลี่ยนเป็นไล้ลิ้นเบาๆ ใต้ใบหู
“อย่า” อิศราห้ามเสียงสั่น ร่างกายอ่อนระทวย
“อย่าหยุดใช่ไหมครับ” วิษณุเสียงแตกพร่า ไฟปรารถนาเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง
“ผู้พัน ตอบผมมาก่อน”
“ตอบอะไรครับ” วิษณุถามเสียงเบา
“ก็...”
“ก็ตอบไปแล้ว” วิษณุรุกล้ำหนักขึ้น มือบีบเค้นแก้มก้นของอีกฝ่ายที่เริ่มหายใจแรง
“ผู้พันคงพูดเฉพาะตอนอยู่บนเตียง เวลาอยากเชยชม เวลาเสร็จสมอารมณ์หมาย เวลาถึงจุดสุดยอด” อิศราเสียงกระเส่า พูดเสร็จก็ต้องครางเบาๆ เมื่อนายแพทย์ทหารรูปหล่อสอดมือเข้าไปในซอกด้านหลัง แล้วบดนิ้วหนักๆ
“ลองดูผมต่อไปสิครับ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์” วิษณุฉกลิ้นลงบนยอดอกเนียนสะอาดของอิศราที่แอ่นขึ้นท้่าทายตามอารมณ์ที่กำลังจะกระเจิดกระเจิงอีกครั้ง
“แล้วคุณล่ะอิศรา คุณคิดยังไงกับผม”
อิศราหลับตา ภาพของภีรวัสโผล่เข้ามาแต่เขารีบสลัดออกไปโดยเร็ว
...เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ผิดกฏก็ต้องผิดกฏ”
“อิศรา” วิษณุเสียงสั่น
“ผู้พัน ถุงยางล่ะครับ” อิศราถามเสียงกระท่อนกระแท่น
“ไม่มีครับ”
“นี่ไม่ใช่กลางป่านะ ทุกอย่างควรจะพร้อมไม่ใช่หรือ”
“เมื่อกี้ก็ไม่ได้ใช้ คุณไม่เห็นบ่น” วิษณุทำเสียงหวาน
“ก็...”
อิสราเผยอปาก ร้องครางเสียงกระเส่าเพราะทั้งปากทั้งลิ้นของวิษณุทำงานไม่หยุดหย่อน ส่วนมือแข็งแรงของนายทหารหนุ่มก็ไม่อยู่นิ่งเช่นกัน
ที่จริงแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวของวิษณุก็ไม่อยู่เฉยๆ ร่างกายกำยำล่ำสันบดเบียดเข้ากับร่างของอิศรา ส่ายไปมา เสียดสีกันจนร้อนเร่าแทบจะลุกเป็นไฟ
...ต่อให้ใครเอาน้ำเย็นมาราด เขาก็ไม่หายร้อน สัมผัสของวิษณุรุนแรงหนักหน่วง แต่ก็อ่อนโยนและออดอ้อนไปพร้อมๆ กัน...
...ตายแล้วอิศรา ทำไมเผลอตัวเผลอใจไปได้ถึงขนาดนี้...
“ผู้พันวิษณุ” อิศราคราง
“อิศราครับ เป็นของผมเถอะนะ” วิษณุออดอ้อน
“โดนฉีดยาไปตั้งหลายครั้ง ยังไม่คิดว่าเป็นของผู้พันอีกหรือ” อิศราเสียงกระเส่า
“ผมรักคุณ”
...โอยตายแล้ว ทำไมมาบอกรักอีกแล้ว ทำยังไงดีละทีนี้...
อิศราเม้มปาก ส่ายหน้าไปมาเพราะมือซุกซนของนายแพทย์ทหารไม่ยอมหยุดนิ่ง ปากและจมูกของวิษณุสำรวจร่างกายของเขาต่ำลงไปเรื่อยจนทำให้อิศราใกล้จะควบคุมตวเองไม่ไหว ต้องแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสเร่าร้อนจากชายหนุ่มที่พร่ำแต่บอกรักเขาไม่หยุดหย่อน
"อิศรา ผมรักคุณ"

***11***

[pongsj]

 

[Ak@tsuKII]

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

  วิษณุหื่นจริงๆ  อิศรารับศึกหนัก

แป๊บเดียวนี่ล่อไปสอง 

ส่วนภีร์  โธ่ๆๆๆ น่าสงสาร อุสาห์ถ่อไปหา 

อิตาวิษณุดอดหนี จิ๊จ๊ะ กะอิศราซะได้

ลุ้นต่อไป



  รักกกกกก อิศรา  หนุบหนับๆ

[patz]

นี่ถ้าอิศราเลือกจับคุ่กับผู้พันหมอ ก็คงชนะไปแล้วสิเนาะ

[morrian]

คู่นี้หื่นดีจริงๆ 

ของภีร์ กะวรุตม์ ขอหวานๆนะคับ 

[astral]

คู่นี้ out of game ไปเลยยยยยย เลยแต่พลกับวรุตม์ สู้กับภีร์ก็พอ 55555