หัวข้อ: " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว ( เรื่องเล่า )"

[~ScAreD:SAcreD~]

สงสัยต้องจับฉลากเลือกพระเอกล่ะม๊างงงง น้องมะนาว

เยอะไปหมด ยังมึนไม่หาย 
รีบมาต่อนะค๊าบบบบบบบ จะรออ่าน ว่าใครหว่าจะเป็นตัวจริง 

[jammy]

ไมมันวุ่นวายจังงะ 

[มะนาว]

ขอบคุณค้าบที่เข้ามาอ่านเรื่องของมะนาว...ป่วยอ่ะค้าบ...เมื่อวานเลยหายไปวันนึง  ตอนนี้ดีขึ้นมาหน่อยค้าบ
เลยเอามาลงให้ติดตามกันต่อ............อ่านแล้วอย่าว่ามะนาวน้า....
...

บทที่ 32

             " .............. ไม่มีสัญญานตอบรับ...... "  ผมได้ยินเสียงนี้ ผมก็ปิดโทรศัพท์ทันที  พี่เค้าคงปิดเครื่องไปแล้ว  ผมอยากพูด คุยกับพี่ ถ้าจะต้องจบ  ผมอยากที่จะได้ยินจากปากพี่เค้าเอง  ผมดึงผ้าคลุมที่นอนขึ้นมาพันตัวเอาไว้  แล้วผมก็ตัดสินใจ
...

             " พี่ปะแป้งครับ... "  ผมหันไปเรียกพี่แป้ง  พี่แป้งมองผมอยู่ก่อนแล้ว

             " พี่แป้ง สัญญากับมะนาวก่อนนะครับ ว่าจะฟังมะนาวพูดให้จบก่อน...แล้วไม่โกรธมะนาวด้วยนะค้าบ..."  ผมบอกพี่แป้ง  พี่แป้งมองหน้าผมสักครู่ แล้วก็พยักหน้าให้ผม

             " ครับ พี่สัญญา...พี่จะไม่โกรธด้วย...มะนาวจะพูดอะไรกับพี่ล่ะครับ "  พี่แป้งบอกสัญญากับผม

             " คือ...มะนาวขอโทษพี่ปะแป้งจริงๆนะครับ...ตอนนี้มะนาวรักพี่คนหนึ่งอยู่ แต่พี่เค้าตอนนี้
็ก็ไม่ชอบมะนาวแล้ว ...พี่เค้าคงจะเข้าใจมะนาวผิดด้วยอ่ะค้าบ..."  ผมพูดกับพี่แป้งด้วยเสียงเครือ

             " ใช่ไอ้คนตะกี้หรือเปล่า... "  พี่ถามผม 

             " ใช่ค้าบ..."  ผมพยักหน้า

             " มันชื่ออะไร..."  พี่แป้งยังคงถามผม

             " พี่...เจส...ค้าบ..."  ผมตัดสินใจบอกพี่แป้ง

             " พี่แป้ง รอมะนาวที่นี่ได้หรือปล่าวค้าบ เดี๋ยว มะนาวมา... "  ผมบอกพี่แป้ง

             " มะนาวจะไปไหน ...จะไปหามันเหรอครับ..."  พี่แป้งพูด

             " ครับ  มะนาวขอไปหาพี่เจส ก่อนนะ มะนาวขอไปเคลียร์ เรื่องทั้งหมดก่อน แล้วมะนาวจะกลับมาหาพี่ปะแป้ง..."  ผมบอกพี่แป้ง ออกไปอย่างนี้
             
             " กลับมาหาพี่จริงๆนะครับ..."  พี่แป้งพูดกับผม

             " ครับ..มะนาวไม่อยากให้เรื่องราวมันคาราคาซัง แบบนี้...แล้วมะนาวจะรีบกลับมานะค้าบ..."  ผมบอกพี่แป้ง เห็นพี่ปะแป้งทำหน้าตาบึ้งตึงใส่ผม

             " .............. "  พี่แป้งไม่พูด ยังคงบึ้งตึงใส่ผม

             " พี่ปะแป้ง...เข้าใจมะนาวหรือเปล่าค้าบ....   "   ผมเงยหน้าขึ้นไปถามพี่แป้งอีกครั้ง

             " ............... "  พี่แป้งยังไม่ตอบผมอีก  เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น

             " พี่แป้งค้าบ..."  ผมพูดอ้อนๆกับพี่แป้ง

             " ครับ...พี่จะพยายามเข้าใจน้องมะนาวก็ได้... "  พี่แป้งบอกผมหลังจากหยุดคิดไปชั่วครู่

             " แล้วพี่แป้ง ไม่เป็นไรใช่หรือเปล่า.. "  ผมถาม เพราะมองหน้าพี่แป้งแล้ว ก็รู้สึกว่า พี่แป้งคงไม่อยากให้ ้ผมไปหาพี่เจส

             " ก็เป็น...ครับ..."  พี่แป้งตอบ  แล้วเปลี่ยนสีหน้าจากบึ้งตึงไปเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแทน

             " เป็นอะไรค้าบ..."  ผมถามพี่แป้ง ก็ไม่รู้อะไรเลยอ่ะค้าบ กับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วอย่างนั้น ตามไม่ทันค้าบ...

             " เป็นคนที่รักมะนาว...ยังไงล่ะครับ..."  พี่แป้งบอกว่ารักผม ผมได้ยินก็ทำอะไรไม่ถูกเลย

             " ....................... "  เงียบ  ผมพูดไม่ออกค้าบ ผมขอโทษค้าบพี่แป้ง  พี่น่าจะมาหาผมเร็วกว่านี้อีกนิดผมคิดในใจ

             " งั้นให้มะนาวไป ใส่เสื้อผ้าก่อนนะค้าบ..."  ผมบอกพี่แป้งอย่างอายๆ ก็ตัวผมยังไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลย ต้องเอาผ้าคลุมที่นอนมาพันตัวเอาไว้

             " ก็ไปใส่สิครับ...พี่ไม่ได้ห้ามซะหน่อย..."  พี่แป้งพูดอย่างยียวนกับผม พร้อมทั้งยักคิ้วให้ผมด้วย

             " พี่แป้งอ่ะ...หยิบเสื้อผ้าให้มะนาวหน่อยสิค้าบ..."  ผมอ้อนพี่แป้ง  ก็มันลำบากอ่ะครับ ที่จะต้อง
ลุกเดินไป หยิบเสื้อผ้าโดยที่พันผ้าคลุมที่นอนไว้แบบนี้...

             " พี่ไม่หยิบให้หรอกครับ...ถ้าน้องอยากใส่เสื้อผ้า น้องก็เดินมาหยิบเอาเองสิครับ..."  พี่แป้งแกล้งผม ทำหน้ากวนประสาท  แล้วผมก็มองหน้ากวนๆของพี่แป้งได้สักพักหนึ่ง

             " พี่แป้งอ่ะ...มะนาวไปหยิบเองก็ได้...ไม่ต้องมาขำเค้าเลย  โกรธพี่แป้งแล้วอ่ะ..."  ผมพูดไปแล้วก็ลุกลงมาจากที่นอน เดินไปบ่นพี่แป้งไป มือก็ต้องจับปมผ้าคลุมที่นอนที่พันบนตัวผมอยู่ ก็กลัวหลุดนี่ครับ...

             พี่แป้งเห็นผมเอาผ้าคลุมที่นอนมาพันตัว แล้วเดินไปหาเสื้อผ้ามาใส่อย่างทุลักทุเล  ก็นั่งขำผม  ผมเดินมองหา เสื้อผ้า ผมเดินมาหยิบที่พื้นหลายตัวแล้ว  ปรากฎว่ามันไม่ใช่  กว่าจะหาเจอก็เล่นเอาเหนื่อย 

             พอผมแต่งตัวเรียบร้อย  ผมก็หันไปมองพี่แป้ง  ก็เห็นว่านั่งมองผมอยู่  ผมรู้ว่าเมื่อสักครู่ที่พี่แป้งแกล้งผม ก็เพื่อที่จะทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นกับเรื่องนี้  แล้วผมจึงเดินเข้าไปหาพี่แป้ง  แล้วเข้าไปหอมแก้ม ขวาที ซ้ายที พี่แป้งก็กอดผมแน่น ผมรู้ว่าพี่แป้งเข้าใจผม  แต่กว่าจะปล่อยตัวผมได้ ก็กินเวลาหลายนาที ระหว่างนั้น ผมกับพี่แป้ง ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเลย 
...

            ผมกดลิฟท์มาที่ชั้น..9...ของคอนโดแห่งหนึ่ง...ในใจนั้นผมคิดอะไรหลายอย่าง ก่อนมาที่นี่ ผมโทรหาพี่เจสเท่าไหร่ก็ไม่ติด ผมไปคอยที่บ้านพี่เจสที่พี่เคยพาผมไป ผมคอยอยู่นาน พี่เจสก็ไม่มา  พอดีมีป้ากับ หลานสองคน เปิดประตูเข้าไปในบ้าน 

            ผมจึงเดินไปเรียก แล้วก็ถาม  ป้าเค้าบอกว่าเป็นแม่บ้าน มาทำความสะอาดอาทิตย์ ละ2 ครั้ง  แล้วป้าก็บอกว่าตอนนี้ พี่เจสไม่ค่อยกลับมาบ้านที่นี่เท่าไหร่  แต่มักจะไปนอนที่คอนโด......มากกว่า ให้ผมลองไปดูที่นั่น  ผมก็เลยถามว่าคอนโดอยู่ที่ไหน  แล้วป้าแม่บ้านก็บอกผม หลังจากนั้นผมก็เลยมาที่คอนโดนี้

            ผมออกจากลิฟท์มาได้ ก็เดินมองหาเลขที่ห้อง  จนเจอ  ผมตัดสินใจเคาะห้อง หลายที 

            "  ก็อก...ก็อก... "  ผมเคาะแล้วรอ ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู  ผมเลยเคาะอีก

            " ก็อก...ก็อก.... "  ผมเคาะแล้วก็รออีกครั้งก็ไม่มีคนมาเปิด  พี่เค้าคงออกไปข้างนอก ยังไม่กลับเข้ามา 

            ผมทั้งเหนื่อย แล้วก็เมื่อยไปหมด ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ  ก็รู้ว่านี่เกือบทุ่มนึงแล้ว  ผมจึงตัดสินใจ  นั่งคอยที่ประตูหน้าห้อง  ผมนั่งพิง แล้วยืดขาออก เพราะรู้สึกเมื่อยไปหมด  ผมนั่งคอย นานเท่าไหร่ไม่รู้  ตรงนั้นมีลมเย็นพัดผ่านมา อากาศเย็นสบาย แต่ผมกลับรู้สึกหนาวเหมือนคนจะป่วย  ไข้คงจะกลับมาอีกแน่ๆเลย  แต่ผมเมื่อย หมดแรงแล้ว ลุกไม่ไหว แต่ช่างมัน ผมขอนั่งคอยอยู่ตรงนี้แหละ  ผมต้องเจอพี่เจสให้ได้

            ผมก็นั่งคอย เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้  แล้วอากาศที่เย็น กับความอ่อนเพลียของร่างกาย จนผมนั่งหลับไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ไม่รู้ตัว

            ผมรู้สึกเหมือนมีใครมาอุ้มผม ไปที่ไหนสักแห่ง  อากาศเย็นๆ  ทำไห้ผมหลับสนิท  ผมเริ่มรู้สึกหนาวๆร้อนๆ  แล้วผมก็เหมือนถูกวางลงมาบนที่นอนนุ่มๆ  มีคนเอามือมาแตะที่หน้าผากของผม แล้วสักครู่ก็มีใครไม่รู้ มาถอดเสื้อผ้าผมออกหมด  แล้วก็เอาผ้าชุบนํ้ามาเช็ดตัวของผม

            เวลาผ่านไปเหมือนนานมาก  แล้วผมก็รู้สึกเหมือนมีใครมากอดผม พร้อมกับจูบผม มาไซร้ที่ซอกคอของผมผมรู้สึกเจ็บที่ต้นคอ    ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอก ที่ตรงนั้นตรงนี้ ทั่วตัว  แต่ก็แปลกที่ผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 

            ผมตอบสนองการกระทำทุกอย่างอยู่ๆการกระทำทั้งหมดก็ถูกหยุดเอาไว้  ไม่มีใครมากอดผม ผมเอามือไขว่คว้าเอาไว้แต่ไม่พบเจอ เวลาผ่านไปเหมือนนานมาก  อยู่ๆแล้วผมก็ ได้รับทุกอย่างกลับคืนมา  ผมจูบตอบด้วยความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรง  ผมยกมือโอบรอบคอคนนั้นเอาไว้แน่น

สักพักเหมือนผมถูกจับให้แยกขาออก  รู้สึกหนักเมื่อมีร่างของใครสักคนทาบทับผมอยู่  แล้วผมก็ต้องขนลุก  เมื่อใครคนนั้นมากระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม

            " เป็นของพี่นะครับ...คนดี..."  ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆ

            " ................................... "
...

จบบทที่ 32

             ขอบคุณมากมายนะครับที่ติดตามมาตลอด...อายมากค้าบ...แล้วเรื่องราวหลังจากนี้ไปก็วุ่นวายมากมายอีก

ทั้งมีเรื่องน่ารักเข้ามาด้วย  ยังไงก็ติดตามอ่านต่อนะค้าบ.............

             รักทุกคนมากมายนะค้าบ...ดูแลสุขภาพกันด้วยน้า   มะนาวก็ป่วยอยู่   ก็เลยห่วงทุกๆคนอ่ะครับ...

             มะนาวตัวน้อยนิดเองคร้าบบบบบบผม............
...

ปอลอ.1...ถ้ามะนาวเขียนอะไรออกมาผิดพลาด ก็ขอโทษคนอ่านทุกคนด้วยนะค้าบ   ไม่เคยเขียนอย่างนี้อ่ะคับ...ซิก..ซิก...อ้อน..อ้อน..นะค้าบผม.....
                                      ปอลอ.2...พี่ๆค้าบที่บอกว่าเรื่องอยู่บนเตียงอีกแล้วอ่ะครับ...คือว่าเรื่องมันเกิดขึ้นแบบนั้นจริงๆนะครับ...มะนาวเขียนตามจริงทุกอย่าง  ยังไงพวกพี่ๆก็อย่าว่ามะนาวน้า...เพราะว่าจะมีเรื่องที่อยู่บนเตียงอีกหลายตอนอ่ะครับ...คุยกันอ่ะค้าบ อย่าเข้าใจผิดน้า...อิอิ....
...

           

           

[THIP]

หุหุ ในที่สุด เจสก็มาวิน     
ปล.1 จะมีฉากบนเตียงอีกหลายตอนเลยเหรอ    เหอ เหอ ไม่ว่าหรอก พี่ชอบ   
      2 มะนาวดูแลสุขภาพด้วยละ ไม่สบายอยู่ หายไวไวน้า 

[Lucifer]

 

และแล้ววว 

จะบอกว่าตอนนนี้ไม่กล้าฟันธงอะไรทั้งนั้น เรื่องของมะนาวนี่เดายากอ่ะ ตัวเลือกเยอะเกิน 

มึนเล็กน้อย 

[abcd]

โอ้ววววว พี่เจส  
เรื่องบนเตียง ม่ายมีครายว่าหรอกจ้า ดูตาแต่ละคนสิ แป๋วเชียว ชอบกันทั้งน๊านนนนน  







ปล. หายไวไวนะจ๊ะน้องมะนาว

[meemewkewkaw]

ว่าแต่ไปทำอะไรกันบนเตียงเหรอ

เห็นขึ้นกันบ่อยๆ อธิบายชัดๆนะ เพราะจิ้นตามไม่ทัน

[Poes]

หายไวไวนะน้องมะนาว

มารอลุ้นว่าใครคือตัวโต ไม่อยากทายกลัวผิดเพราะตัวเลือกมันเยอะ

[pongsj]

มะนาว จะเสร็จพี่เจสมั้ยอ่ะ

[Lucifer]

มารอลุ้น  :เชิป2: :เชิป2:

[krappom]

ไม่เดาเด็ดๆ เพราะตัวเลือกน้องมะนาวเยอะมาก

รอน้องมะนาวมาเฉลยดีกว่า

[tsuyu]

หุหุหุ ... ไม่ขอเดาด้วยอีกคน กลัวเดาผิด

ส่วนเรื่องฉากบนเตียงที่จะมีตามมาอีกหลายนั้น 

ขอบอกว่า จัดมาเลย ไม่ว่ากัน

ของชอบของ FC อยู่แล้ว
 

[~ScAreD:SAcreD~]

โธ่ น้องมะนาวค๊าบบบบ พี่ๆแถวนี้ชอบกันทั้งนั้นแหละ ไอ้ฉากบนเตียงเนี่ย
แต่อธิบายให้ละเอียดๆนะ  จะได้จิ้นถูก 

ไม่ต้องเครียดไป หายป่วยเร็วๆล่ะกัน
จะรอให้มาเฉลยว่า คนไหนเป็นพระเอกตัวจริงของน้องมะนาวกันแน่ 

[LonelyBoiZ]

เสียงคุ้นๆ นี้ครายหว่า

รออ่านนะคับ 

[gobgab]

..............ใครหรอ....ลากมะนาวมาขึ้นเตียง.....

.........................รอจิ้นต่อ....ว่าใคร....เพราะตัวเลือกเยอะไปหมด.... :เชิป2:

[ไอ้หัวแห้ว]

 


ตามถึงล่าสุดแล้ว...
เฮ้อ...สี่ห้าหน้าแหน่ะ หุหุ เหนื่อยๆ
แต่สนุกค๊าบ


แล้วก็...บนเตียงอีกแร้ว คิคิ
แต่ไม่เป็นไรฮะ ชอบ ฮ่าๆ


คนที่พามะนาวมานี่ ต้องเป็นพี่เจสแหงๆ เลย
ดีละๆ เชียร์พี่เจสพอดีเลย เอิ๊กกก

สรุปว่า ตัวโต นี่คือใครหว่า...
แต่คิดว่าคงเป็น...แหงๆ รอเฉลยครับผม


รอตอนต่อไป


 

[มะนาว]

ตอนใหม่มาลงให้ติดตามคร้าบ.....ตอนนี้ไม่ค่อยอยากจะเขียนเลยอ่ะ...แต่จำเป็นต้องเขียน...แฮะ..แฮะ..
...

บทที่ 33

            ผมตอบสนองการกระทำทุกอย่างอยู่ๆการกระทำทั้งหมดก็ถูกหยุดเอาไว้  ไม่มีใครมากอดผม ผมเอามือไขว่คว้าเอาไว้แต่ไม่พบเจอ เวลาผ่านไปเหมือนนานมาก  อยู่ๆแล้วผมก็ ได้รับทุกอย่างกลับคืนมา  ผมจูบตอบด้วยความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรง  ผมยกมือโอบรอบคอคนนั้นเอาไว้แน่น สักพักเหมือนผมถูกจับให้แยกขาออก  รู้สึกหนักเมื่อมีร่างของใครสักคนทาบทับผมอยู่  แล้วผมก็ต้องขนลุก  เมื่อใครคนนั้นมากระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม

            " เป็นของพี่นะครับ...คนดี..."  ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆ
...

            " อืม...อืม...ค้าบ...พี่..."  ผมส่งเสียงครางออกไป พร้อมๆกับรับคำของพี่คนนั้น

            " ให้รู้เอาไว้นะ..ว่า..พี่รักมะนาวนะครับ...รักมาก... พี่เลยต้องทำกับมะนาวอย่างนี้.. พี่กลัวว่าคนอื่น จะมาแย่งมะนาว ไปจากพี่...อย่าโกรธพี่นะครับคนดี...รักนะครับ..."  ผมได้ยินเสียงนี้ที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น และร้อนแรงในเวลาเดียวกัน

            แล้วระหว่างที่ผมมีความรู้สึกล่องลอย  ความรู้สึกอีกอย่างที่ผ่านเข้ามาคือ ความเจ็บปวด มากมาย ที่ด้านล่างของผม  ผมถอยตัวหนี แล้วก็มีมือมาจับผมไว้แน่น  มากอดผม และกระซิบเบาๆ แต่ผมได้ยินชัดเจน 

            " คนดี...อย่าเกร็งตัวสิครับ  ปล่อยมันเฉยๆ อย่าฝืนตัวอีก  มะนาวไว้ใจพี่นะครับ..."  ผมได้ยินแล้วก็ทำตาม แต่ผมก็เกร็งเป็นระยะ  ความเจ็บยังคงมีอยู่ ผสมกับอาการจุกคับแน่น ไปจนถึงท้องน้อย ตลอดเวลาผมก็ จะได้ยินเสียง ปลอบโยน

            " ครับ  มะนาวปล่อยมันไปตามธรรมชาติ อย่างนั้นครับ ..."  ผมได้ยินเสียงอยู่ใกล้ผม

            ผมรับรู้ถึงแรงกระแทก และการกดทับนั้น  ความเจ็บ ความจุกแน่น ยังคงมีอยู่ แต่ความรู้สึกอีกอย่าง ก็ค่อยๆเข้ามา..ความสุข...แล้วผมก็ถูกจูบอย่างเร่าร้อน  พร้อมกับการกระแทกอย่างรุนแรงเนิ่นนาน  แล้วสุดท้ายก็รับรู้ถึงการกระตุกอยู่ในร่างกายของผมและถูกกดทับอย่างแนบแน่น เนิ่นนาน ผมถูกกอด  และเหมือนมีใครมาซุกที่ต้นคอของผม แล้วผมก็รู้สึกเจ็บที่ต้นคอเพราะถูกขบเม้มอย่างแรง  แต่กลับมีความสุข  มากมายของผมเข้ามาแทนที่

            เวลาผ่านไปสักพัก มีเพียงเสียงลมหายใจที่รุนแรง ทั้งของผม กับคนนั้น  ผมยังคงนอนหลับตาอยู่  มันเหมือนอยู่ในความฝัน  แล้วผมก็ถูกจูบอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้ไม่รุนแรงอย่างคราวแรก  แต่กลับนุ่มนวลอ่อนหวาน พร้อมกับเสียงกระซิบเบาๆที่หูของผม

            " พี่รัก ...มะนาวนะครับ  อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะ..."  ผมได้ยินเสียงนี้ ถึงแม้ผมจะไม่ลืมตาแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าเค้าเป็นใคร  เสียงที่ผมอยากได้ยินมาตลอด เวลา

            แล้วพี่ก็จูบผมอีกครั้ง  พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปบนร่างกายเปล่าเปลือยของผม  ปลุกอารมณ์ของผมให้ลุกโชนอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้มั่นใจมากขึ้นผมรับรู้ถึงความรู้สึกต่างๆ  ที่เข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า  ครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะยังคงมีความเจ็บ ความจุกแน่น ก็ตาม   แต่ก็ไม่เท่าครั้งแรก  ผมมีความสุขไปพร้อมๆกับพี่  จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน 

           ในที่สุดผมก็ได้รับรู้รสชาดของความสุข ระหว่างผมกับพี่อีกครั้ง..แล้ว..ความรู้สึกสุดท้ายที่ผมรับรู้คือ ผมถูกกอดไว้แล้วผมก็ซุกหน้านอนหลับไปกับความอบอุ่นในอ้อมกอดของคนที่นอนอยู่ข้างๆผม......
...

            ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ดึกมากแล้ว พร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บไปทั่วตัว ด้านล่างของผมทั้งเจ็บ ทั้งแสบไปหมด ผมหันไปมองคนที่นอนกอดผมอยู่ข้างๆ เวลาที่หลับ  หน้าตาของพี่เจสดู อ่อนโยน ผมไม่ได้ฝันไปนะ ที่ผ่านมามันคือความจริง 

            แล้วผมก็เอานิ้วไปปัดปอยผมที่ตกลงมาละใบหน้า และเอานิ้วไล้ไปที่แก้ม ผมรู้ตัวว่ารักคนคนนี้มากขนาดไหน เพราะอะไรนะที่ผมถึงรู้สึกกับพี่เจส แตกต่างจากคนอื่น คงอาจจะเป็นที่พี่เจสไม่เหมือนคนอื่นที่ผมรู้จักมา

             ผมค่อยๆยกมือของพี่เจสข้างที่กอดผมอยู่ออก แล้วผมก็ลงจากที่นอน ผมอยากเข้าห้องนํ้า เพื่อไปอาบนํ้าทำความสะอาดร่างกาย ผมรู้สึก ทั้งปวดทั้งเจ็บไปทั่วตัว โดยเฉพาะด้านล่างมันทั้งเจ็บ ทั้งแสบไปหมด ผมเดินแทบไม่ไหว ร่างกายมันไม่มีแรงเลย ผมพยายามมาจนถึงห้องนํ้า มีผ้าเช็ดตัวแขวนที่ที่แขวนผ้า

            มองตัวเองในกระจก เห็นรอยจํ้า ไปทั่วตัว ที่คอสามรอย ที่หน้าอกอีกหลายรอย ผมก้มไปมองข้างล่าง ผมเห็นคราบแห้งกรัง คงจะเป็นเลือดของผม ผมสำรวจร่างกายจนทั่ว แล้วทำความสะอาด จนเรียบร้อยก็เดินกลับมา ที่เตียง ด้วยความยากลำบาก

             พอมาถึงผมก็ล้มตัวลงไปนอน ร่างกายเริ่มรู้สึก ร้อนๆ หนาวๆ เหมือนจะไม่สบาย พี่เจสเอามือขึ้นมากอดผม แล้วดึงตัวผมให้เข้ามาแนบชิดกับอกที่แข็งแรง พี่ก้มลงมาหอมแก้มผม แล้วพูดกับผมเบาๆ

             " มะนาว เจ็บมั้ยครับ " พี่เจสถามผมด้วยความเป็นห่วง

             " เจ็บสิครับ...ถามได้ เจ็บทั้งตัวเลย...พี่เจสชอบแกล้งมะนาว..." ผมว่าพี่เจส

             " พี่ขอโทษนะครับ...ก็พี่รักมะนาว ก็เลยอดใจไม่ได้.." พี่เจสบอกผม

             " พี่รักมะนาวจริงๆเหรอครับ... " ผมถาม

             " จริงสิครับ...ถ้าไม่รักจะตามถึงขนาดนี้เหรอครับ...พี่รักมะนาวมานานแล้ว..." พี่บอกผม

             " แล้วเรื่องโทรศัพท์ ที่พี่โทรมาหามะนาว ทำไมไม่พูดล่ะครับ..." ผมถามด้วยความสงสัย

             " ก็พี่อยากได้ยินเสียงของมะนาวอ่ะครับ...แค่เสียงก็ยังดี...พี่คิดว่ามะนาวไม่รักพี่แล้ว เห็นมีแต่คนหน้าตาดีมาชอบ มะนาว เยอะแยะเต็มไปหมด พี่เห็นแล้วรู้สึกอิจฉาพวกนั้นที่เข้าไปคุยกับมะนาว  และก็โมโหด้วย  อยากเข้าไปแล้วเอาตัวมาอยู่กับพี่..ไม่ให้จากไปไหนเลย..." พี่เจสบอกผมกับ ความรู้สึกของพี่ แล้วก็เรื่องต่างๆให้ผมรู้

             " พี่รู้มั้ยว่า...พี่โทรเข้ามาแล้วไม่พูด ทำให้มะนาวรู้สึกแย่มากๆเลย...ต่อไปอย่าทำอย่างนั้นอีกนะครับ..."  ผมบอกพี่เจส

             " พี่ขอโทษครับ...พี่สัญญา ต่อไปจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วครับ..."  พี่เจสบอกสัญญากับผม

             " ครับ...จริงๆนะครับ..."  ผมพูด  แล้วมองหน้าพี่เค้ายิ้มๆ

             " มะนาว..." พี่เจสเรียกผม

             " ค้าบ..."  ผมขานรับ

             " มะนาวรักพี่หรือเปล่า..." พี่เปลี่ยนเรื่องมาถามผม แล้วก็จ้องมองหน้าของผม

             " เอ้ะ...จะรักดี หรือไม่รักดีน้า..."  ผมตอบแกล้งๆพี่เจส พร้อมกับทำท่าว่ากำลังคิดอยู่

             " มะนาวคร้าบ...ตอบพี่มาซะดีๆน้า...อย่าแกล้งพี่สิคร้าบ...เร็วๆ  พี่อยากรู้นะครับ..."  พี่เจสพูดกับผมเสียงอ้อนๆ...

             " บอกก็ได้อ่ะ...รักสิ...ค้าบ...ก็ถ้ามะนาวไม่รักพี่ มะนาวก็คงไม่ยอมมาหาพี่ที่นี่หรอกครับ..." ผมบอกกับพี่เจส  หน้าของผมคงแดงไปหมดแล้วอ่ะครับ...

             " ขอบคุณครับ...ที่มะนาวเลือกที่จะรักพี่..."  พี่เจสบอกผม  มองผมยิ้มๆ  พร้อมกับเอามือมาแตะหน้าของผม  แล้วก็ทั้งกอดทั้งหอมแก้มของผม

             " เดี๋ยวสิค้าบ...มะนาวมีเรื่องจะถามพี่อีก..."  ผมบอกพี่เจสแล้วเอามือดันพี่เจสออกไปก่อน

             " น้องอยากรู้เรื่องอะไรอีกล่ะครับ..."  พี่เจสถามผม แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวผม

             " แล้ว พวกผู้หญิงพวกนั้นล่ะ " ผมถาม  แล้วดันตัวพี่เจสให้ปล่อยผมออกก่อน พี่เจสก็ยอมปล่อยผม   ผมต้องคุยกับพี่เจสให้จบเรื่องที่มันคาใจผมออกไปก่อน  ไม่อย่างนั้นแล้ว มันก็จะคอยแต่จะคิดอยู่ตลอดเวลา

             " พวกนั้นพี่แค่ควงมาให้มะนาวเห็นเอง พี่แค่จะแกล้งน้องมะนาวเองครับ...พี่ไม่ได้คบใครจริงๆนะ..." พี่เจสพยายามอธิบายให้ผมรู้

             " ก็มะนาวเห็นพี่......" ผมพูดได้เท่านั้น

             พี่เจสก็ก้มหน้าลงมาจูบผม แล้วกอดผมไว้อีก  ผมพยายามดันให้พี่ออกห่าง แต่แรงผมสู้ไม่ได้ แล้วพี่ก็กอดผมแน่นกว่าเดิม พี่จูบผมจนผมหมดแรง ร่างกายร้อนผ่าว กับเพลิงอารมณ์ อีกครั้ง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อพี่เจสกดร่างกายให้แนบสนิทเข้ากับตัวผม
           
             " พี่เจสค้าบ..." ผมร้องเรียก

             " ครับ..ครับ...ว่า..ว่าไงครับ..." พี่เจสตอบผมเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน  แล้วก็ถามผมกลับ

             " พี่พอเถอะนะ วันนี้มะนาวเกือบ หมดแรงแล้ว ..." ผมบอกพี่เจสอย่างอาย...อาย...

             " แต่ก็ยังมีแรงอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ..นะ ..นะ.." พี่เจสทำเสียงอ้อนผม  มองหน้าผม  แต่ผมไม่ทันบอก พี่เจสก็ทำต่อไปตามความรู้สึก ที่พี่คงจะหยุดไม่ได้  และผมก็ไม่ได้ห้ามการกระทำของพี่อีก

             เวลาผ่านไปพร้อมกับความสุขที่ได้รับ แต่ก็ทำให้ผมหมดแรง ผมหลับตาลง  ทีนี้ผมเจ็บไปทั้งตัวจริงๆ พี่เจสชอบขบกัดแรงๆ ที่คอผมกระบมไปหมด  แล้วพรุ่งนี้ ผมจะทำยังไงดี ผมจะใส่เสื้อผ้าตัวไหนที่จะปกปิดร่องรอยได้หมด
 
             แล้วผมนึกไปถึง พี่ปะแป้งที่รอผมที่บ้าน ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ผมทำร้ายความรู้สึกที่พี่แป้งมีให้ผม แล้วพี่ก้องอีกคน แต่ผมต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง มันอาจจะทำให้ใครเจ็บปวดบ้าง แต่ผมรักพี่เจส ผมปฎิเสธ เรื่องนี้ไม่ได้ ผมจึงต้องเลือก ผมคิดว่าพี่แป้ง กะพี่ก้อง คงจะเข้าใจผมนะ

             " มะนาว..." พี่เจสเรียกผม

             " ค้าบ... " ผมขานรับ

             " พี่รักมะนาวนะครับ...." พี่เจสบอกรักผมอีกครั้ง

             " ครับ..มะนาวก็รักพี่เจส....คร้าบ .." ผมก็บอกพี่เจสเหมือนกัน

             แล้วพี่เจสก็กอดผมแน่นยื่นแขนออกจับให้ผมนอนหนุนแขนพี่ แล้วพี่ก็หอมผม จูบผม แล้วเราทั้งสอง ก็หลับไป..............
...

จบบทที่ 33

             ขอบคุณมากครับ...ที่ติดตาม ...ตอนนี้เป็นตอนที่มะนาวเขียนยากมากที่สุดที่เคยเขียนมา...ก็ได้เท่านี้อ่ะครับ...
ไม่อยากเขียนเลยอ่ะ...แง..แง..

             อาการป่วยดีขึ้นแล้ว...ขอบคุณทุกๆคนที่เป็นห่วงนะครับ...ที่จริง ตัวโตดูแลมะนาวดีอ่ะครับ...ไม่ยอมเข้าบริษัทเลย  เพราะกลัวไม่มีใครมาดูแลมะนาว...รักตัวโตจัง...อิอิ..แอบหวานนิดๆ.....

             มะนาวรักทุกๆคนมากครับ...รักษาสุขภาพด้วยน้า....

             มะนาวตัวจิ๊ดริดคร้าบผม..........................
.................................................................................

[TheVOshow]

เหอๆ  ครั้งแรกเลือดออกเลยเหรอ 
ครั้งแรกเราเลือดไม่ออกนิแต่แสบรูสุดๆ(จะว่าแฟนเก่าผมเล็กมะได้ มันใหญ่เหมือนกัน)

[THIP]

   เจสมาวินแล้ว   

[Lucifer]

ยังไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้น 

ตามลุ้นกันต่อไป  :เชิป2: :เชิป2:

[krappom]

ในที่สุดก็เป็น "พี่เจส"
...
...
แต่จะเชื่อได้จริงป่ะเนี่ย
น้องมะนาวยิ่งมีตัวเลือกเยอะอยู่ด้วยสิ

[meemewkewkaw]

พี่เจสหรอกเหรอเนี่ย

พี่ปะแป้งล่ะ

[LonelyBoiZ]

มันส์ๆๆๆๆมากมายอ่ะคับ อิอิ

รออ่านต่อไปนะคับ 

[nanao]

  เอิ๊กๆ

[suregirl]

พี่เจสจะใช่ตัวโตมั๊ยอ่ะ แต่อยากให้ใช่นะ เพราะเชียร์พี่เจส มาตลอด 

แต่ก็แบบสงสัยนิดนึงนะ ถ้าไม่ได้คบกับผู้หญิงพวกนั้นจริงจัง แล้วทำไมตอนนั้นเกิดคดีหึงหวงกัน
จนทำให้ต่อยผิดตัว มาต่อยมะนาวล่ะ ไม่ได้คบจริงจัง หึงหวงกันขนาดนั้นเลยเหรอ หุหุ ก็ไม่มีไรอ่ะนะ
แค่แอบบสงสัย จ้า

[tsuyu]

ยังไม่กล้วฟันธงอ่ะ ว่าตัวโตคือพี่เจสอ่ะ

เพราะเรายังแอบเชียร์พี่ปะแป้งอยู่อ่ะ   

ต้องรออ่านตอนต่อๆไปก่อน ให้ชัวร์
 

[~ScAreD:SAcreD~]

พี่เจสนำคนอื่นไปซะล่ะ ออกตัวช้ากว่า......แต่เข้าวินแฮะ

แต่ตัวโตของน้องมะนาวเนี่ย จะมีผลิกโผอ๊ะเปล่า ยังต้องตามลุ้นต่อปาย 

[gobgab]

.............ยังไงก็ยังเชียร์พี่ปะแป้งอยู่ดี....

......................แม้มะนาวจะเสร็จพี่เจสแล้วก็ตาม...........

[มะนาว]

 
เอามาลงให้ใหม่นะคร้าบ...เพราะไม่รู้จะทำยังไงดีอ่ะ...เดี๋ยวจะไล่ไปเรื่อยๆน้า....ล่าสุดรอหน่อยละกัน....

......................................................................................
บทที่ 34

             ผมมารู้สึกตัว ก็เกือบจะเช้าแล้ว  รู้สึกร้อนๆ หนาวๆพี่เจส กำลังเอาผ้าชุบนํ้ามาเช็ดหน้าให้ผม  ผมมองหน้าพี่เจสก็เห็น สีหน้าเป็นห่วงผม พี่เจสก็หยิบยามา แล้วประคองให้ผมนั่งพิงกับตัวของพี่เจส 

             จากนั้นก็เอายามาป้อนที่ปากผม  พร้อมกับเอาแก้วนํ้ามาให้ผมดื่ม  เสร็จแล้วก็จับผมให้นอนลงไป  แล้วพี่เจสก็ล้มตัวลงนอนข้างๆผม  แล้วดึงผมเข้าไปกอด เพื่อถ่ายเทให้ร่างกายผมอบอุ่น  แล้วพี่ก็บอกให้ผมนอนหลับ  สักพักผมก็หลับไป
...

             ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้   แต่เมื่อตอนผมรู้สึกตัวผมก็ได้ยินเสียงพี่เจสคุยกับใครสักคนอยู่  ผมลืมตามองก็ทันเห็นพี่เจสกำลังกดปิดโทรศัพท์มือถือพอดี  พี่เจสหันมามองผม  เมื่อเห็นผมตื่นพี่เจสก็เดินมาหาผม

             " ว่าไงครับ  รู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า..."  พี่เจสถามผม  เมื่อเดินมานั่งลงบนเตียงที่ผมนอนมองพี่เค้าอยู่

             " .............. "   ผมไม่ตอบ  แต่ยิ้มให้พี่เจสแทน

             " ไหนมาดูสิ  ว่าตัวยังร้อนอยู่หรือเปล่า..."  พี่เจสพูดจบก็เอามือมาแตะที่หน้าผากของผม

             " อืม...ตัวยังอุ่นๆอยู่นะ...น้องปวดหัวหรือเปล่าครับ..."  พี่เจสถามผมต่อ

             " ก็ยังปวดอยู่นิดๆค้าบ..."  ผมบอก

             " เหรอครับ...งั้นกินยาอีกชุดนึงนะครับ..."  พี่เจสพูดจบก็พยุงให้ผมนั่ง  และหันไปหยิบยามาให้ผมอีกชุดหนึ่ง  แล้วป้อนที่ปากของผมทีละเม็ด

             " พี่อ่ะ...มะนาวไม่ชอบกินยาเลยค้าบ...แค่ชุดนี้พอแล้วนะ.ไม่เอาแล้วน้า..."  ผมบอกอ้อนๆ ก็ผมไม่ชอบกินยาเลย  อีกอย่างกลัวแพ้ยาด้วยอ่ะครับ...

             " ก็น้องยังไม่หายนี่ครับ..ต้องกินยาอีกหน่อย.."  พี่เจสบอกผม

             " ไม่เอาอ่ะค้าบ...มะนาวกินชุดนี้พออ่ะ.."  ผมบอกเหมือนเดิม

             " ตกลงครับ..ชุดนี้พอครับ...เอ้านี่  กินยาก่อนอาหารก่อนนะ..."  พี่เจสยอมตามใจผม

             แล้วผมก็ยอมกินยา  ที่พี่เจสยื่นมาป้อนที่ปากของผม แล้วก็ตามด้วยนํ้าที่พี่เจสส่งตามมาให้ เมื่อกินหมดแล้ว  พี่เจสก็วางแก้วนํ้า ไว้ที่โต๊ะข้างเตียงนอน  แล้วพี่เจสก็จับให้ผมนอนเหมือนเดิม  หยิบผ้าห่มมาห่มให้ผม

             " ตะกี้พี่โทรคุยอยู่กับใครครับ..."  ผมถามพี่เจส เมื่อนึกขึ้นได้

             " คุยกับพี่มะยมครับ  พี่โทรไปบอกว่ามะนาวไม่สบาย  นอนอยู่ที่นี่  ไม่ต้องเป็นห่วง พี่จะดูแลเอง..."  พี่เจสบอกผม  ผมก็ยิ้มให้

             " ขอบคุณค้าบ..." ผมขอบคุณพี่เจส   แล้วพี่เจสก็จะลุกออกจากที่นอน  ผมก็ยกมือดึงแขนของพี่เจส ไว้

             " พี่จะไปไหนอ่ะค้าบ..."  ผมถามพี่เจส

             " เปล่าครับ...พี่แค่จะออกไปเอานํ้ามาเติมอีกครับ แล้วจะเอาโจ๊กร้อนๆมาให้มะนาวด้วยยังไงล่ะ..."  พี่เจสบอกผม

             " งั้นเหรอค้าบ..."  ผมพูด  มองหน้าพี่ทำหน้าอ้อนๆ

             " งั้นก็ปล่อยพี่ สิครับ..."  พี่เจสพูด แล้วก็ยิ้มให้ผม

             " ค้าบผม...แฮะแฮะ..ลืมอ่ะค้าบ..."  ผมหัวเราะ แล้วผมก็ปล่อยแขนพี่เจส

             " เดี๋ยวพี่มานะครับ คนดี..."   พี่พูดจบก็ก้มมาหอมแก้มผม 

             " ค้าบ...พี่มาเร็วๆน้า..."  ผมพูด  พี่เจสได้ยินก็ยิ้มให้ผม  แล้วพี่ก็เดินออกจากห้องไป

             เวลานี้ ผมรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้อยู่อย่างนี้กับพี่เจส  ผมรู้ว่าความยุ่งยากกำลังจะตามมา  ไหนจะเรื่องพี่ปะแป้ง  แล้วพี่ก้องอีกคน  แต่ผมต้องตัดสินใจที่ต้องเลือกเพียงแค่คนเดียว  แล้วตอนนี้ผมก็เลือกแล้ว เลือกคนที่ผมรัก และ เค้าก็รักผม  ผมคิดว่าผมคงเลือกไม่ผิดคนนะ

             ผมนอนคิดอะไรเพลินได้สักพักใหญ่ๆ  พี่เจสก็เดินเข้าห้องมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆ ควันฉุย  พี่เดินมาหาผมที่เตียงนอน  พร้อมกับรอยยิ้มให้ผม  แล้ววางชามโจ๊กร้อนๆน่ากินไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วหันมาพูดกับผม

             " มะนาว มากินโจ๊กร้อนๆก่อนนะครับ  เดี๋ยวจะได้กินยาหลังอาหารอีกนิดนึง... "  พี่เจสบอกผม พร้อมกับพยุงให้ผมนั่งพิงกับหัวเตียง

             " อูย.... "  ผมร้องเบาๆ แล้วก็นิ่วหน้าเพราะความเจ็บ ตามเนื้อตามตัวอยู่ และที่ข้างล่างด้วย

             " เป็นไรไปครับ ...มะนาว... "  พี่เจสถามด้วยความเป็นห่วงผม

             " ก็มะนาวถูกใครไม่รู้มาแกล้ง...ทั้งคืนเลย...อ่ะค้าบ..."  ผมพูดไปหน้าก็แดงไป เพราะความอาย

             " ใครเหรอครับ ที่แกล้ง มะนาว...ใครน้า  สงสัยจะเป็นคนหล่อๆ คนนั้นมั้ง..."  พี่เจสพูดไปอมยิ้มไป

             " มะนาวไม่รู้หรอกคนไหนอ่ะครับ...ก็มะนาวหลับอยู่นี่ค้าบ..."  ผมแกล้งบอกพี่เจส

             " อ้าวตอนนั้นมะนาวหลับเหรอ...พี่ไม่ยักรู้แฮะ..."  พี่เจสตอบพร้อมกับจ้องหน้าผม ยิ้มให้ผมนิดนึง

             " ก็ไม่รู้สิค้าบ...ไม่งั้นจะถามพี่เจสเหรอค้าบ..."  ผมก็แก้ตัวไปเรื่อย

             " ไม่รู้จริงๆเหรอครับ..มะนาว..."  พี่เจสพูดจบก็ก้มลงมาใกล้หน้าของผม

             " ไม่รู้จิค้าบ...."  ผมพูดไปก็หลบไม่ยอมมองหน้าของพี่เจส

             " อย่างนี้ต้องทำให้นึกให้ออกก่อน..."  แล้วพี่เจสก็ก้มลงมาจะจูบผม  แต่ผมหลบ แล้วบอกว่า

             " อ้าาาา...มะนาวจำได้แล้ววว...ค้าบ... "  ผมรีบยอมรับกับพี่เจส ไม่งั้นโดนแกล้งอีก

             " อ้าวตะกี้นี้ยังจำไม่ได้เลย ...แล้วทำไมจำได้เร็วนัก...ว้า...อดเลย..."  พี่พูดไปยิ้มไป  แล้วทำหน้าเศร้าให้ผม

             " อ่ะ...งั้นก็ได้..."  ผมพูดแล้วเอียงแก้มให้พี่เจสหอม

             " อุ้ย....."  พี่เจสหัวเราะ  พี่ไม่ได้หอมแก้มผม แต่จับผมหันหน้าไปหาพี่แล้วก็จูบผม อย่างรวดเร็ว ผมไม่ทันตั้งตัวเลยครับ

             " อือ...อือ..."  ผมดิ้นหนี สักพักก็หยุด ผมรู้สึกดีจังเลยครับ  ผ่านไปสักครู่ใหญ่ พี่เจสก็ถอนปากออก แล้วยิ้มให้ผม

             " เป็นไงล่ะครับ...มะนาวจำได้หรือยัง..."  พี่เจสพูดกับผมพร้อมกับยิ้มกว้าง 

             " จำได้ก็ได้ค้าบ...พี่เจสขี้โกง...มะนาวยอมก็ได้อ่ะ..."  ผมพูดไป หน้าก็แดงมากกว่าเดิมอีก

             " งั้นมากินโจ๊กร้อนๆได้แล้วครับ..."  พี่เจสพูดพร้อมกับหันไปหยิบชามโจ๊ก และหันมาแล้วก็ตักโจ๊กมาป้อนที่ปากผม

             " ........ พี่มันร้อนอ่ะครับ..."  ผมอ้าปากกินโจ๊ก พร้อมกับทำหน้าย่น

             " พี่ขอโทษครับ..."  พี่เจสพูดจบก็ตักมาใหม่แล้วก็เป่าให้มันเย็นก่อน แล้วก็ป้อนให้ผมกินอีก ผมก็กินไปจนเกือบหมดชาม  พี่เจสก็ยิ้มให้ผม  บอกผมว่าเดี๋ยวเอาชามไปเก็บก่อน  พูดจบก็ยกชามโจ๊กออกไป
             
             สักพัก พี่เจสก็กลับเข้ามา พร้อมกับมียาสีสวยหลายเม็ดในมือ  พี่เจสเดินมาหาผม แล้วก็บอกให้ผมกินยา  ผมก็ยอมกินอย่างว่าง่าย  พอผมกินยาเสร็จแล้ว  พี่เจสก็เอามือมาขยี้หัวผม แล้ว บอกผม

             " คนเก่ง ว่าง่ายๆอย่างนี้ แล้วน่ารักจัง..."  พี่เจสพูดกับผม

             " แล้วถ้ามะนาวไม่ว่าง่าย ก็ว่ามะนาวไม่น่ารักน่ะสิ..."  ผมพูดแล้วทำปากพองๆ  งอน...งอน...

             " แน่ะ...พูดแค่นี้ทำงอน...น่ารักคร้าบ...พอใจยังคร้าบ..."  พี่เจสพูดง้อกับผม

             " จริงน้า...น่ารักจิงๆน้า..."  ผมแกล้งพูดอย่างไม่อยากจะเชื่ออ่ะ

             " จริงคร้าบ...พี่เจสพูดจริงคร้าบ...ไม่งั้นพี่จะรักมะนาวอย่างนี้เหรอคร้าบ... "  พี่เจสพูดเสียงยานๆ ล้อเลียนผม

             " มะนาวไม่เชื่ออ่ะค้าบ..."  ผมแกล้งพี่อีก พร้อมกับส่ายหน้าว่าไม่เชื่อ

             " จริงคร้าบ ...ให้มะนาวทั้งตัวกะหัวใจเลยครับผม...พี่รักมะนาวจริงๆคร้าบ..."  พูดจบพี่ก็เข้ามาหอมแก้มผม แล้วกอดผม

             พี่เจสล้มตัวลงนอน  แล้วจับผมให้พลิกมาทับตรงหน้าอกของพี่เจส  พี่เจสจับให้ผมนอน  โดยเอาหูแนบอกของพี่เค้า   ผมได้ยินหัวใจของ  พี่เจส เต้นอยู่ใต้หูของผม  ผมนอนอยู่อย่างนั้นสักพัก  แล้วพี่เจสก็พูดกับผม

             " มะนาวได้ยินหรือเปล่า...ว่า..."  พี่เจสพูดแค่นั้น แล้วหยุดพูดไปสักพัก

             " ว่า..อะไรค้าบ..."  ผมอดถามไม่ได้  ก็อยากรู้ว่าพี่เจสจะพูดว่าอะไรอ่ะครับ

             " ว่าหัวใจของพี่มันพูดว่า..."  พี่เจสถามผม

             " ................... "  ผมเงียบ  ไม่ตอบ ผมฟังเสียงหัวใจของพี่เจสเต้น

             " หัวใจของพี่มันพูดว่า...มันรักมะนาว รักมาก รักอย่างไม่เคยรักใครมาก่อน มันไม่เคยรักใครได้มากขนาดนี้... เชื่อพี่เจสนะ  ต่อไปพี่จะดูแลมะนาวเอง  "  พี่เจสพูด   ผมได้ยินพี่เจสพูด ก็นํ้าตาไหลออกมาเอง

             " คร้าบ...มะนาวเชื่อพี่เจสแล้วค้าบ...มะนาวก็รักพี่เจสมากที่สุดเลยค้าบ  ไม่เคยรักใครได้เท่านี้มาก่อน และจะรักต่อไปไม่หยุดรักสักวินาที...มะนาวรักพี่เจสคร้าบ..."  ผมพูดไปก็ร้องไห้ไป  แล้วผมก็เงยหน้าขึ้น  แล้วก้มลงไปจูบที่ปากพี่เจส

             พี่เจสมองผมแล้วก็ยิ้มให้ผม  แล้วพี่ก็พลิกตัวจับผมให้นอนหงาย พี่เจสกอดผมแน่น แล้วหอมแก้มผม

             " ครับ...พี่รู้แล้วว่า มะนาวรักพี่ขนาดไหน..."  พี่พูดจบก็หอมแก้มผม แล้วผมก็หอมแก้มพี่เจสบ้าง  พี่เจสยิ้มแล้ว กอดผมให้ผมนอนซุกอกของพี่เจส..............
...

จบบทที่ 34

             ขอบคุณค้าบผม   ที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ได้ครับ   มะนาวมีความสุขที่ตัดสินใจเลือก  และคิดว่าเลือกไม่ผิด...แต่เรื่องที่ตามมายังคงวุ่นวายอีกมากนะครับ..........

             รักคนอ่านเรื่องของมะนาวทุกคนนะค้าบ..ไม่หยุดรักสักวินาที...แฮะ...แฮะ...

             มะนาวตัวจิ๊ดริดคร้าบบบบบผม........
...

             

[มะนาว]

บทที่ 35

            ผมนอนป่วยอยู่อย่างนั้น เกือบสองวัน  ตลอดเวลาพี่เจสเอาใจใส่ดูแลผมอย่างดี  พี่มะยม โทรมาหาผม เป็นระยะ ถามอาการของผมกับพี่เจส  แล้ว พี่มะยมก็มาหาผมที่คอนโดของพี่เจสด้วย ตอนแรกก็จะพาผมกลับ ผมก็คุยกับพี่มะยม บ้างนิดหน่อย  เพราะคอผมเจ็บ ไม่มีเสียงจะพูด   ผมไม่รู้ว่า พี่เจสไปพูดกับพี่มะยม ยังไง  พี่มะยมถึงไม่พาผมกลับ  แต่ยังฝากพี่เจสให้ดูแลผมด้วย ด้วยความสงสัยผมจึงอดถามพี่เจสไม่ได้

            " พี่เจสค้าบ..."  ผมเรียกทั้งที่เจ็บคอ

            " ครับ...ว่ายังไงครับ..."  พี่เจสหันมาถามผม

            " มะนาวอยากรู้อ่ะค้าบ...ว่าพี่ไปพูดยังไง พี่มะยมถึงให้มะนาวนอนอยู่ที่นี่ต่ออ่ะค้าบ..."  ผมถาม และมองหน้าพี่เจสด้วยความอยากรู้

            " ก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย  พี่มะยมคงรู้ว่า มะนาวคงไม่อยากกลับไปบ้าน แต่คงอยากจะอยู่กับพี่ที่นี่น่ะครับ..."  พี่เจสพูดแหย่ๆผม

            " พี่เจสอ่ะ...มะนาวอยากรู้จริงๆน้า...ชอบแกล้งซะเรื่อยเลย.."  ผมบอกพี่เจส  และก็ งอน งอน...

            " ค้าบ...บอกก็ได้ค้าบ...แหย่แค่นี้ ทำงอนไปได้...พี่ก็บอกพี่มะยมว่าขอให้มะนาวนอนอยู่ที่นี่  เดี๋ยวพี่จะคอยดูแลเอง  ก็ถ้ามะนาวกลับไปนอนที่บ้านแล้วจะไม่มีใครคอยดูแล  พี่มะยมก็ต้องออกไปทำงาน กว่าจะกลับก็ดึกๆ... ก็บอกพี่เค้า อย่างนี้น่ะครับ..."  พี่เจสอธิบายให้ผมฟัง

            " อ้อ..อย่างนี้เอง  มะนาวถึงว่าพี่มะยมจึงให้มะนาวนอนที่นี่...พี่เจสเก่งจังเลย..."  ผมพยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว  และก็ชมพี่เจสด้วย

            " ครับ...พี่เก่งใช่มั้ยล่ะ  งั้น มะนาวต้องให้รางวัลพี่สิครับ..."  พี่เจสพูด และก็ยิ้มให้ผม

            " ไม่ให้แล้วค้าบ...ให้รางวัลทีไร มะนาวขาดทุนทุกทีเลยอ่ะ...มะนาวจะนอนแล้ว...ง่วงจังเลยค้าบ..."  ผมบอก แล้วก็หาว  ยาคงยังออกฤทธิ์อยู่...

            " งั้นน้องมะนาวนอนไปก่อนนะครับ...ตื่นมาอีกทีคงจะดีขึ้นกว่านี้..."  พี่เจสพูดจบ ก็พยุงให้ผมนอนลง แล้วเลื่อนผ้าห่มมาห่มให้ผม

            แล้วผมก็นอนหลับไป แต่ไม่นานก็ตื่น แล้วก็หลับๆตื่นๆอยู่บ่อยครั้ง  ก็มีคนโทรศัพท์เข้ามาหาผมหลายคน  ทั้งเพื่อนๆที่มหาลัย'  และ เพื่อนๆที่เรียนกับผมที่จันทบุรี  พวกมันจำวันเกิดของผมกันได้  ทั้งๆที่ว่ามันเลยมาสองวันแล้ว  แต่ก็ยังดีพวกเพื่อนโทรมาอวยพรวันเกิดให้ผม  แต่พอรู้ว่าผม ไม่สบาย  ก็พากันเป็นห่วงผม 

            หนึ่งในบรรดาเพื่อนๆของผม ไอ้ เป้ง  มันเป็นห่วงผมมากกว่าเพื่อนคนอื่น ตอนแรกมันจะมาเยี่ยมผม  แต่พอผมบอกว่าอยู่ที่คอนโดของพี่เจส  มันเงียบไปพักใหญ่เลย แล้วมันก็ถามผม

            " มึงไปอยู่ที่นั่นได้ยังงัยวะ..."  ไอ้เป้งมันถามผม

            " ก็มาหาพี่เค้าอ่ะสิ..."  ผมบอกมัน  แล้วผมก็เดินไปนั่งที่เบาะนั่ง ริมหน้าต่าง

            " แล้วทำไมมึงต้องไปหามันด้วย..." ไอ้เป้งพูดกับผมอย่างชวนทะเลาะ

            " ก็กูอยากมา กูก็มา..."  ผมก็แกล้งมัน

            " มึงอยากไปหามันจนตัวสั่นล่ะสิ .."  มันว่าผม

            " ก็รู้แล้วยังมาถามกูอีก...ไอ้บ้านี่ "  ผมว่ามันบ้าง

            " ............... "  ไอ้เป้งมันพูดไม่ออกบ้าง

            " แล้วตอนนี้มึงหายป่วยแล้วยัง... "  มันเปลี่ยนเรื่องถามผม

            " ยัง...ถ้าหายกูก็กลับบ้านแล้วสิ..."  ผมแกล้งตอบกวนๆมันบ้าง

            ผมมองไปที่ประตูก็เห็นพี่เจส เดินเข้ามาหาผม  พร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่ผม  ผมก็งงว่าเป็นอะไรอีก  แต่ก็ยิ้มให้พี่เค้า  แล้วผมก็คุยโทรศัพท์ต่อโดยไม่ได้มองพี่เจสอีก

            " กูไปรับกลับบ้านมั้ย..."  ไอ้เป้งมันถามผม

            " ไม่เอา...กูยังไม่อยากกลับ..."  ผมบอกปฎิเสธมัน

            " กูถามมึงหน่อยนะ..."  มันจะถามอะไรผมนะ  แล้วอยู่ๆผมก็ต้องตกใจ  พี่เจส แย่งโทรศัพท์ไปจากมือผม  จับผมมากอดเอาไว้ แล้วก็ฟังที่ไอ้เป้งมันจะถามผม

            " ......................  "  ไอ้เป้งมันพูดอะไรซักอย่างที่ผมไม่รู้  แต่ที่เห็นคือ พี่เจสเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นยิ้มให้ผม  แล้วสักพัก ที่ไอ้เป้งมันพูดจบ พี่เจสก็พูดกับมัน

            " มะนาวเสร็จกูแล้วโว้ย..."  พี่เจสพูดจบก็กดตัดสัญญานโทรศัพท์ทันที

            ผมรู้สึกงง และก็ตกใจกับคำตอบที่พี่เจสบอกไอ้เป้ง  แต่ผมว่าไอ้เป้งมันคงเป็นยิ่งกว่าผมแน่นอน  มันคงช็อคอ่ะ ที่อยู่ๆพี่เจสตอบมัน  โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้เป้งมันถามอะไร

            " ไอ้เป้งมันถามอะไรมะนาวครับพี่เจส..."  ผมถามเพราะความอยากรู้

            " อยากรู้จริงๆเหรอครับ...น้องมะนาว..."  พี่เจสถามผม  ยิ่งทำให้ผมอยากรู้มากกว่าเดิมอีก

            " อยากรู้สิค้าบ.."  ผมบอก แล้วผงกหัวว่าอยากรู้จริงๆ

            " มันถามว่า ...มะนาวเสร็จพี่แล้วหรือยัง...ฮ่า...ฮ่า...พี่ก็เลยตอบมันไปเลย ว่าเสร็จแล้วโว้ย...ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสพูดจบก็หัวเราะใหญ่เลย

            " พี่เจสบ้า...แกล้งมะนาวอีกแล้วอ่ะ...แล้วไอ้เป้งมันก็ว่ามะนาวอ่ะสิค้าบ...มะนาวอายมันนะ...พี่เจสอ่ะ..."  ผมพูดกับพี่ แล้วทำหน้าบึ้งแกล้งงอน พี่เจส  งอน..งอน...

            " ก็พี่หวงมะนาวนี่ ใครก็ห้ามคุย..."  พี่เจสบอกผม

            " แต่...ไอ้เป้งมันเป็นเพื่อนมะนาวนะ..."  ผมบอกพี่เจส.....ยังงอนอยู่...งอน...งอน...

            " เพื่อนบ้าอะไร มันก็จ้องตะครุบ...มะนาวเหมือนไอ้ก้องมันแหละ...จริงหรือเปล่าล่ะ..มะนาว..."  พี่เจสพูดกับผม แล้วจ้องหน้าผม 

            " พี่...รู้ได้ยังไงอ่ะค้าบ..."  ผมถามพี่เจสเสียงเบา อย่างยอมรับที่พี่เจสพูดทุกอย่าง  แล้วผมก็ก้มหน้าไม่ให้พี่เจสเห็น ก็อายอ่ะคับ

            " พี่รู้ก็แล้วกัน  แค่มองก็รู้แล้ว...มานี่เลยเรา...ตัวดีนัก..."  พี่เจสพูดกับผม แล้วดึงผมให้เข้าไปกอดอย่างเต็มแรง จนหน้าผมไปชนกับหน้าอกของพี่  ผมเจ็บจมูกเลยครับ

            " อูย..."  ผมยกมือขึ้นมาจับจมูกตัวเอง  มันเจ็บนะ 

            " พี่เจสบ้า ...ชอบแกล้งมะนาวให้เจ็บอีกแล้วอ่ะ..."  ผมว่าพี่เจส

            " เจ็บมากหรือเปล่าครับ...พี่ขอโทษน้า..."  พี่เจสก็ตกใจเมื่อเห็นจมูกผมแดง จึงพูดง้อผม แล้วเอามือมาจับจมูกผมดูว่าเป็นไรหรือเปล่า

            " ก็เจ็บสิครับ...ถ้าจมูกมะนาวหักไปจะว่ายังไงล่ะ..."  ผมพูดอย่างงอน...งอน...แต่ก็เจ็บจริงๆนะ...

            " โอ๋...ขอโทษค้าบ  พี่ไม่ได้ตั้งใจอ่ะค้าบ...ยกโทษให้พี่ด้วยน้า...มะนาวน้า..."  พี่เจสทำหน้าเศร้า  ให้ผมสงสาร 

            " ไม่...มะนาวโกรธพี่เจสแล้ว..."  ผมแกล้ง งอน พี่เจส...ต้องแกล้งซะหน่อย

            " น้า...มะนาวค้าบ...ให้พี่ทำอะไรก็ได้..ยกโทษให้พี่เจสนะค้าบ..."  พี่เจสง้อผมใหญ่เลยครับ  มองดูก็น่าสงสารจัง

            " ก็ได้...งั้นพี่เจสต้องหลับตาก่อนนะ...แล้วเดินไปนั่งที่เตียง  แต่ห้ามลืมตานะ..." ผมบอกให้พี่เจสทำตามที่ผมบอก  แล้วพี่เจสก็มองผมอย่างงง..งง..แต่ก็ยอมทำตามโดยดี

            " ห้ามลืมตามองนะ..."  ผมบอกอีกครั้ง

            " คร้าบ...หลับตาแล้วทำไงต่อล่ะค้าบ..."  พี่เจสถามผมอีก

            " ก็อยู่เฉยๆละกัน ...แล้วรอเดี๋ยว..."  ผมพูดสั่งให้พี่เจสทำตาม  แล้วผมก็ให้พี่เจสนั่งอยู่อย่างนั้น พักนึง โดยไม่ได้ทำอะไร  จนพี่เจสทนไม่ไหว ถามผมอีก

            " ทำยังไงต่อค้าบมะนาว..."  แต่ผมไม่ตอบ  แล้วผมก็เดินไปหา พี่เจส

            " จุ๊บ...จุ๊บ..."  ผมจูบที่ปาก   พี่เจสสะดุ้งด้วยความตกใจที่อยู่ๆผมไปจูบพี่เค้า  แล้วพอตั้งหลักได้  พี่เจสก็จับผมขึ้นไปนั่งค่อมตัวพี่เจส เอาไว้แล้วเอามือกอดผมให้อยู่ในท่านั้น พี่เจสยิ้มให้ผมแล้วจูบผมเนิ่นนาน......
...

จบบทที่ 35

             ขอบคุณมากคร้าบบ...ที่ติดตามอ่านเรื่องของมะนาว  ช่วงนี้อ่านตอนน่ารักของมะนาวไปก่อนน้า.... เดี๋ยวค่อยไปวุ่นวายอีกทีอ่ะค้าบ....มีความสุขมากมายค้าบ

             ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะครับ กับชีวิต...มะนาวรักทุกคนและเป็นกำลังใจให้นะค้าบ... มะนาวขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆที่รักมะนาวนะค้าบ....

             มะนาวตัวเล็กๆน่ารักน่ารักคร้าบบบบบบผม
...