เอามาลงให้แล้วนะคร้าบ...เป็นตามที่คิดหรือเปล่าเอ่ย...
...
บทที่ 29
ผมเข้าไปก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนมองภาพวาดที่ผมวาดไว้เล่นๆ แล้วเอาไปใส่กรอบรูปสีสวย นำมาแขวนไว้ที่ฝาผนังห้อง พอผมเดินเข้าไปผมเห็นด้านหลังผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกคุ้นตา ...ใครนะ...แล้วพอคนนั้นหันหน้ามาผมก็ต้องตกใจ.........
...
" พี่ปอ... " ผมเรียกพี่ปอเบาๆ
" พี่มาหามะนาวที่นี่ได้ยังไงครับ... " ผมถาม
" ก็หัวใจของพี่มันบอกให้มาที่นี่ครับ... " พี่ปอบอกผม
" พี่อ่ะ พูดเล่นอยู่ได้..มะนาวอยากรู้จริงๆนะครับ... " ผมอยากรู้จริงๆ
" พี่ไม่ได้พูดเล่น...พี่พูดจริงนะครับ..." พี่ปอยํ้าอีกครั้ง
" พี่อ่ะ...มะนาวไม่เชื่อหรอกครับ...อยากรู้จริงๆอ่ะ..." ผมไม่ยอมเชื่อ
" เออนะ พี่บอกก็ไม่เชื่อ แล้วอยากรู้จรืงหรือเปล่าครับ..." พี่ปอพูดแล้วพร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ผม
" ครับ..มะนาวอยากรู้จริงๆครับ " ผมบอกยํ้า
" งั้นมะนาวก็เข้ามานั่งคุยกันกับพี่ตรงนี้สิครับ... " พี่ปอพูดแล้วก็ชี้มือไปที่โซฟารับแขกข้างหลังที่พี่ปอยืนอยู่ ผมก็เลยเดินเข้าไปที่โซฟานั้น แล้วผมก็นั่งลง แต่พี่ปอคว้าตัวผมไปกอดเอาไว้ก่อนโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
" อุ้ย ..พี่ปอจะทำอะไรมะนาวล่ะครับ.. " ผมตกใจ พร้อมกับถามพี่ปอ
" ...................... " พี่ปอไม่ตอบแต่ก้มลงมาหอมแก้มผม ผมพยายามดันพี่ปอออกไป แต่พี่กลับกอดผมแน่นกว่าเดิม ผมหน้าแดงครับหนีก็หนีไม่ได้ ต้องอยู่อย่างนั้น
" พี่อยากกอดอยากหอมมะนาวอย่างนี้มานานแล้ว...รู้ไหมครับ..." พี่ปอพูดกับผม
" พี่ปออ่ะแกล้งมะนาวอีกแล้ว..." ผมบอกพี่ปอ แล้วพยายามเอามือดันพี่เค้าให้ปล่อยผม ทั้งๆที่รู้ว่าไม่เป็นผล
" น้องมะนาวครับ...พี่คิดถึงน้องมากรู้ไหมครับ... " พี่ปอพูดกับผมเสียงเบามาก
" พี่จะคิดถึงมะนาวได้ยังไงอ่ะ..เพิ่งจะแยกกันได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง " ผมพูดแล้ว ผมก็เงยหน้าไปมองพี่ปอ ก็เห็นพี่ปอมองผมอยู่ก่อนแล้ว แล้วจู่ๆ ผมก็นึกได้ถึงเรื่องเมื่อคืนที่พี่ปอ ทำกับผมไว้ ก่อนแยกกัน ผมนึกขึ้นได้ก็โมโห
" พี่ปอ ปล่อยมะนาวนะ..." อยู่ๆผมก็พูดเสียงดัง พี่ปอแปลกใจจึงก้มมามองผม แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผม
" บอกให้ปล่อย... " ผมพูดยํ้า
" ทำไมล่ะ...บอกมาก่อนว่าเรื่องอะไร...ไม่งั้นไม่ปล่อย.." พี่ปอก็พูดกับผมด้วยเสียงที่เหมือนกั้นหัวเราะเอาไว้ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี จึงจำเป็นที่จะต้องบอกพี่ปอ
" ก็เรื่องเมื่อคืนยังไงล่ะ...พี่ปอทำอย่างนั้นต่อหน้าพี่ก้องทำไมครับ " ผมถามพี่ปอ
" อ๋อ คิดว่าเรื่องอะไร...ที่แท้ก็กลัวแฟนโกรธ นี่เอง..." พี่ปอพูดไปก็ยิ้มไป
" พี่ก้องไม่ใช่แฟนมะนาวสักหน่อย แล้วตอนนี้ พี่ก้องก็โกรธมะนาวจริงๆด้วย... " ผมพูด
" พี่ปอไม่น่าแกล้งมะนาวเลย " ผมพูดเสียงเบา
" ใครบอกล่ะว่าพี่แกล้ง แต่พี่อยากจะทำอย่างนั้นจริงๆนะ ...พี่พูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้มผมอีก " แล้วผมก็พยายามเบี่ยงหน้า แล้วระหว่างนั้น ผมก็นึกขึ้นได้เรื่องของขวัญของคุณปู่ กะ คุณย่าของผม
" เดี๋ยวก่อนครับ....พี่ปอ..." ผมพยายามดันหน้าของเขาออกห่าง สักพัก พี่ปอก็มองผม
" มีอะไรอีกล่ะ... " พี่ถามผม
" ก็เรื่องของขวัญของปู่กะย่าของมะนาวอ่ะครับ ตะกี้พี่มะยมบอกมะนาวว่าปู่กะย่า ฝากของขวัญมาให้มะนาว..." ผมพูดไปมองหน้าพี่ปอไป
" แล้วมันอยู่ไหนล่ะไอ้ของขวัญของปู่กะย่าอ่ะครับ.. " ผมถาม
" เอ่อ...แล้วอีกอย่าง พี่ปอรู้จักปู่กะย่าของมะนาวได้ยังไง แล้ว.......... " ผมกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกพี่ปอเอานิ้วมือมา แตะที่ริมฝีปากของผมเป็นสัญญานว่าไม่ให้ผมพูดต่อ ผมก็เลยเงยหน้า ไปมองพี่ปอ
" ถามทีละเรื่องสิครับ ... " พี่ปอบอกผม
" ก็ได้ครับ...งั้นอย่างแรก พี่ปอรู้จักปู่กะย่าของมะนาวได้ยังไงครับ..." ผมถาม
" ...ที่พี่รู้จักปู่กับย่าของมะนาวก็เพราะพี่เคยอยู่ใกล้ๆกับท่าน..." พี่ปอพูด
" พี่เคยอยู่ใกล้ๆกับท่าน หรือครับ... " ผมถาม
" ใกล้มากเลยครับ..." พี่ปอพูด
" แล้วพี่...รู้จักกับพี่ปะแป้ง...อุ้ย...พี่แป้ง...หรือเปล่าครับ... " ผมก็ถามพี่ปออีก
" ปะแป้ง...อ๋อ...รู้จักดีเลยครับ...รายนั้นน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งแสนดี ทั้งมีเงิน แล้วก็รักใครก็รักจริงด้วยนะ..." พี่ปอ บรรยายสรรพคุณ ของพี่ปะแป้งให้ผมฟัง
" ครับ ..พี่ปอรู้ได้ไงว่าพี่เค้ารักใครรักจริง..." ผมถามเพราะความสงสัย
" ก็ พี่เห็นเค้าเฝ้าแต่คิดถึงใครคนนั้นมาตลอดครับ พี่แป้งคงรักคนคนนี้มากนะครับ " พี่ปอพูดแล้วก็มองหน้าผม แล้วผมก็หลบตามองที่พื้น เพราะอยู่ๆ ผมก็รู้สึก เหมือนถูกบอกรักยังไงไม่รู้
" เอ้อ... พอก่อนครับ แล้วไหนของขวัญที่ปู่กะย่าฝากมาล่ะครับ... " ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วถามพี่ปอ ก็เห็นว่าพี่ปอยิ้มให้ผมอยู่
" ก็นี่ไงครับ..." พี่ปอก็บอกผม
" ไหนอ่ะครับ..." ผมพูดออกมาแล้วหันไปมองตรงนั้นที ตรงนี้ที แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย ผมจึงหันไปมองพี่ปออีก
" อยู่ไหนล่ะครับ...มะนาวมองไม่เห็นมีเลยครับ " ผมถามอีก
" ก็นี่ไงครับ..." พี่ปอก็บอกผมพร้อมกับพยักหน้าให้ผมด้วย
" อะไรนะครับ " ผมถามพี่อีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ
" ใช่แล้วครับ...พี่นี่แหละ ที่เป็นของขวัญที่ปู่กะย่าส่งมาให้ มะนาว .." ผมมองพี่ปอค้างเลยครับ อะไรเนี่ยครับ
" ........... " ผมพูดไม่ออกครับ คิดไม่ถึงด้วย
" มะนาวจำพี่ไม่ได้จริงๆหรือครับ... " พี่ปอพูดกับผม
ผมมองพี่ปออีกครั้ง ผมมองแล้วก็นึกตาม ผมเคยคิดว่าผมเคยเห็นหน้าพี่ปอที่ไหน สักแห่งหนึ่ง รู้สึกคุ้นหน้า ตั้งแต่คราวแรกที่เห็นหน้ากันแล้ว และผมก็ยังรู้สึกดีกับพี่ปอตั้งแต่แรกแล้วด้วย แต่พี่ปอเป็นใครกันนะ แล้วผมก็นึกไปถึงที่เมื่อครู่พี่ปอบอกว่า อยู่ใกล้กับปู่กะย่าของมะนาวมาก คนที่อยู่ใกล้ แล้วผมก็รู้สึกคุ้นหน้านี้มากก็
" พี่ปะแป้ง...เหรอครับ.." ผมพูดเสียงดังเลยครับ ก็ดีใจมากมาย ผมมองที่หน้าพี่ปอ ตาไม่กระพริบเลยครับ รอคำตอบ
" ใช่ครับ พี่ปะแป้งของน้องมะนาวเองครับ... " พี่ปะแป้งพูดจบ ผมก็กระโดดไปกอดพี่เค้าเลย ผมกอดแน่นมากครับ พร้อมกับนํ้าตาที่มันไหลออกมาเองครับ ผมดีใจครับ ดีใจมากมาย ก็คนที่ผมอยากเจอมาเสมอหลายปีแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้เจอเลย กลับมายืนอยู่ตรงหน้าของผม
" คิดถึงพี่หรือเปล่าครับ... " พี่ปะแป้งถามผมพร้อมกับเอามือมาลูบที่หัวผม แล้วก็ใช้มือเช็ดนํ้าตาให้ผม
" อือ...ค้าบ...มะนาวคิดถึงพี่มากค้าบ..." ผมพูดไปก็พยักหน้าให้พี่ปะแป้ง
" พี่ก็คิดถึงน้องมากครับ...คิดถึงมาตลอด..." พี่ปะแป้งบอกผม
ผมกับพี่แป้ง อยู่อย่างนั้น พี่แป้งกอดผมแล้วก็หอมแก้มผมอย่างไม่รู้เบื่อเลย แล้วได้พักใหญ่ พี่แป้งก็ดึงผมออก แล้วบอกผม
" ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เดี๋ยวไม่น่ารักนะ...ไป ขึ้นไปอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน แล้วจัดกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยนะครับ สักสองชุด พี่จะพามะนาวไปเที่ยว ..." พูดจบพี่ปะแป้งก็ พาผมไปที่บันได แล้วดุนหลังผมให้เดินขึ้นไป ผมก็หันมายิ้มให้พี่ปะแป้ง
" งั้นพี่ปะแป้งรอมะนาวเดี๋ยวเดียวนะครับ ..." ผมบอกพี่ปะแป้งแล้วก็ยิ้มให้ ก็เห็นพี่เค้ายิ้มตอบ และผมก็หันกลับวิ่งขึ้นปันไดไปอย่างรวดเร็ว
...
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง กดเปิดไฟ ที่ข้างประตู แล้วก็เดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางพับอยู่ในตู้เสื้อผ้า ผมหันมากำลังจะเข้าไปในห้องนํ้าก็ต้องแปลกใจที่ผมเห็นของขวัญตัวใหญ่ที่วางอยู่บนเตียงนอนของผม ผมเดินเข้าไปที่มัน แล้วยิ้ม ให้กับของขวัญชิ้นนั้น
ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่...............ของขวัญจากใครนะ........
...
จบบทที่ 29
ขอบคุณมากมายครับที่ติดตามอ่านมาตลอด ขอบคุณทุกๆคนนะครับกับกำลังใจที่มีมาให้เสมอ.......
รักมากมาย........................
มะนาวตัวน้อยนิดเองคร้าบบบบบบบบผม....................................
...
หัวข้อ: " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว ( เรื่องเล่า )" (อ่าน 302387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก