ตอนใหม่ครับผม...ขอบคุณที่เข้ามารีพลายให้มะนาว และ ขอบคุณที่รักมะนาวคร้าบผม........
...
บทที่ 24
" พี่มะยมค้าบ...กินข้าวได้แล้วคัาบ... " ผมตะโกนเรียกพี่มะยม
" เออ...รู้แล้ว เดี๋ยวจะลงไป... " เสียง ตะโกนตอบมาจากข้างบนของบ้าน
" เร็วๆนะค้าบ ... " ผมตะโกนบอกยํ้าอีกครั้ง
วันนี้ ผมตื่นเร็วกว่าปกติ ผมออกไปตลาดแล้ว ก็ไปเดินหาซื้อของสด แล้วผมก็กลับมาทำอาหารให้ พี่มะยมกิน ..มีแผนครับ
" วันนี้ มันวันอะไรว่ะ ทำไมอาหารมันเต็มโต๊ะไปหมดอย่างนี้อ่ะ... " พี่มะยมถามผม
" ก็วันนี้มันเป็นวันก่อนวันเกิดของไอปีศาจตัวร้ายไงล่ะครับ...แฮะ..แฮะ...อยากทำให้พี่กินอ่ะครับ..." ผมบอกออกไป
" เออใช่...พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของน้องนี่หว่า... " พี่มะยมมันนึกได้
" พี่นี่ขี้ลืมจัง วันเกิดน้องสุดที่รักทั้งคนยังลืมอีก... " ผมพูด แล้วแกล้งทำเป็นงอนพี่มะยม
" เหรองั้น...น้องมะนาวอยากได้อะไรล่ะครับ เป็นของขวัญ... " พี่มะยมมันพูดอย่างรู้ทัน
" มะนาวอยากได้หลายอย่างค้าบ... " ผมบอกพี่ออกไป
" นั่นไงล่ะ ว่าแล้ว..." แล้วพี่มะยมมันก็หยิบบัตร ATM ส่งมาให้ผม พร้อมกับบอกรหัสกดบนบัตร ผมก็รับเอาไว้... แฮะ...ง่ายดีจังพี่ผม
อุตส่าห์ลงทุนตื่นมาทำของให้กินตั้งแต่เช้า กะเอาใจซะหน่อย คุ้มจริงๆ
" อ่ะ...มะนาวอยากได้อะไรก็กดเงินออกไปซื้อเอาเองเลยนะ...แต่พี่ไม่ว่าง งานของพี่มันเต็มไปหมด มะนาวไม่ว่าพี่น้าที่ไม่มีเวลาให้น้อง
เลย... " พี่มะยมมันก็พูดเป็นห่วงผม
" ไม่เป็นไรหรอกครับ....สบายมาก ...ขอบคุณพี่มากนะค้าบบบบบ... " ผมกล่าวขอบคุณพี่ที่ห่วงผม
ผมบอกพร้อมกับความดีใจ ผมกระโดดเข้าไปหาพี่มะยม แล้วก็หอมแก้มซ้ายทีขวาที่ จนตอนนี้พี่มะยมมันก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ผม
กระโดดขี่หลังพี่มะยม พี่มะยมก็วิ่งเหมือนตอนผมเป็นเด็ก ผมมีความสุขจังเลยครับ
...
ตอนเที่ยง พี่ก้องก็มารับผมไปส่งที่ห้าง... ผมก็ลงไป ผมก็ตรงไปที่ลานเสก็ตนํ้าแข็งทันที พอไปถึงก็เจอไอ้พวกน้องๆกำลังเล่นกันอยู่ พอ
ผมซื้อบัตรเข้าไป ไอ้พวกน้องๆมันก็เข้ามาหาผม...ผมก็เลยชวนมันไปดูรองเท้าเสก็ตที่วางโชว์อยู่ในตู้กระจก ผมบอกน้องๆว่าจะซื้อ ทีนี้ก็เลยช่วย
กันเลือก
จนในที่สุดผมก็เลือกได้ ถามราคา...มันแพงมาก แล้วผมก็ถามน้องๆว่าแพงอย่างนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า แล้วพี่สุดหล่อที่ที่พวก
น้องๆมันจะพามาให้ช่วยผมเลือกได้ยินก็เข้ามาหาผม
" สวัสดีครับ...น้องน่ารัก..." พี่คนนั้นพูดกับผม
" ครับ...พี่พูดกับผมเหรอครับ..." ผมย้อนถาม
" ใช่ครับ... แล้วน้องน่ารัก อยากได้รุ่นไหนล่ะครับ..." พี่สุดหล่อถามผม
" เดี๋ยวก่อนครับ...ผมไม่ได้ชื่อน่ารักนะครับ " ผมบอก
" ก็พี่ไม่รู้จักชื่อน้องนี่นะ พี่เห็นว่าน้องหน้าตาน่ารัก ก็เลยเรียกน่ารักซะเลย...แล้วน้องชื่ออะไรล่ะครับ..." พี่เค้าถามชื่อผมอีก
" ชื่อมะนาวค้าบ..." ผมบอกแล้วยิ้มให้พี่สุดหล่อ
" โห...ชื่อน่ารักจัง พูดแล้วก็รู้สึกอยากกินนํ้ามะนาวแล้วสิครับ..." พี่เค้าพูดให้ผมรู้สึกแปลกๆ
" แหมพี่อ่ะครับ..." ผมพูดเขินๆ
" ให้พี่ช่วยเลือกให้ไหมครับ..." พี่เค้าขอเสนอตัวช่วยผมเลือก
" ก็ดีสิครับ...แต่พี่ยังไม่ได้บอกชื่อของพี่ให้มะนาวรู้เลยครับ
" แฮะ..แฮะ...คิดว่าจะไม่ถามชื่อของพี่แล้วล่ะสิ...พี่ชื่อ แฮ็ค..ครับผม... " พี่สุดหล่อบอกชื่อให้ผมรู้
" ชื่อพี่แฮ็คเหรอครับ...อืม ชื่อน่ากินจังเลยครับ..." ผมพูดกวนพี่กลับไปมั่ง
" ดีเลยครับ...งั้นเรามาผลัดกันกินด้วยกัน ดีมั้ยครับ..." พี่แฮ็ค พูดต่อผม
" ไม่เอาแล้ว มาเลือกดูรองเท้าดีกว่า..." ผมเปลี่ยนเรื่องพูด
" พี่แนะนำให้เอารุ่นนี้ดีกว่า " พี่แฮ็คแนะนําผม
แล้วผมก็เลือกดูรองเท้า โดยมีพี่แฮ็ค ช่วยแนะนำ ไม่นานผมก็ตัดสินใจได้ ผมถามราคา แล้วคิดว่าไม่แพงไป เป็นราคาปานกลาง ก็
ตัดสินใจซื้อ แล้วผมก็ออกไปเบิกเงินมาซื้อรองเท้าเสก็ต พอซื้อได้ก็เอาออกมาใส่เลยครับ
พอใส่ลงครั้งแรกก็ได้เรื่องเลยครับ มันลื่นจนผมหกล้มเลย เสียหน้ามากๆ แต่ก็แค่แป๊บเดียว เองผมก็เล่นได้ ก็มันยังไม่ชินอ่ะครับ
รองเท้าฮ็อกกี้ รองเท้าจะมีหัวตัดท้ายตัด ส่วนรองเท้าที่เค้าเอาไว้เล่นท่าโชว์ หัวรองเท้าจะยื่น ท้ายยื่น แล้วผมเล่นแบบนี้มาก่อน พอเวลามาเล่น
แบบรองเท้าฮ็อกกี้ มันก็เลยมักจะล้มลงไปง่ายๆ พี่แฮ็ค ก็มักจะเข้ามาสอนให้ผมเล่นอยู่บ่อยๆ จนผมเล่นคล่องมากขึ้น พี่แฮ็คก็ดูแลผมดี จนบางครั้ง
ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน แล้วผมก็วิ่งเล่นอยู่กับพวกน้องๆมัน จนสนิทกันเป็นเหมือนเพื่อน
แล้วจู่ๆผมมองออกไปที่ภายนอกของลานเสก็ต ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งมองผมอยู่ เวลาที่ผมวิ่งเล่นอยู่ก็เห็นพี่คนนี้มองผมตลอดเวลา พี่ผู้ชาย
คนนี้มีรูปร่างสูงใหญ่มาก หน้าตาก็หล่อมากจริงๆเท่าที่ผมเคยเห็นมา เวลาใครๆเดินผ่านก็มักจะถูกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งหมด แล้วผมก้เล่น
ของผมต่อไปเรื่อยๆโดยนานๆครั้งก้หันไปมองพี่คนนั้นทีก็เห็นพี่เค้ายังคงมองผมอยู่
พอตอนเย็นผมเริ่มเมื่อยแล้ว และก็หิวข้าวด้วย ผมก็เลยออกจากลานเสก็ตมาเดินเล่นคนเดียว ก่อนออกมาก็เอารองเท้าเก็บไว้ในตู้ล็อกเกอร์
ในลานเสก็ตก่อน ผมเดินเข้าไปซื้อนํ้ากาแฟเย็นมาแล้วก็เดินกินนํ้าไป แล้วก็เดินดูของต่อ ผมกำลังเดินมองของจนไปถึงร้านๆนึงที่เค้าขายแต่
ตุ๊กตา ผมก็มองจนไปเห็นตุ๊กตาตัวนึงที่มองแล้วผมอยากได้ที่สุด เป็นตุ๊กตาหมีนั่ง แต่ตัวมันใหญ่มาก ใหญ่กว่าผู้ชายตัวใหญ่อีก ผมเดินเข้าไป
ดูราคาก็ต้องตกใจอีก ราคาแพงมากอีกแล้ว แต่ผมอยากได้จัง...
ผมยืนดูจนหนำใจแล้ว ผมก็หันหลังกลับ แต่ผมไม่ทันระวัง ผมหันไปชนผู้ชายคนหนึ่ง คนที่ตัวใหญ่มาก ผมชนแล้วแก้วนํ้ากาแฟเย็นที่
ผมถืออยู่ก็หกรดเสื้อ รวมไปถึงกางเกงที่มองทีเดียวก็รู้ว่าเป็นของที่มีราคาแพงมาก ส่วนตัวผมก็ไม่น้อยหน้าครับ ผมล้มหงายท้องก้นจํ้าเบ้าเลยอ่ะ
ครับ เสื้อผ้าก็เลอะนํ้ากาแฟเหมือนกัน ผมตกใจมาก แล้วผู้ชายคนนั้นก็คว้าข้อมือผมให้ผมลุกขึ้นยืน ผมเห็นที่เสื้อของพี่ผู้ชายคนนั้นเลอะมากก็
ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่บอกขอโทษพี่เขา
" พี่ค้าบ...ผมขอโทษ ค้าบ " ผมบอกอ้อนๆหน่อย แล้วมองหน้าพี่เขา ก็ต้องตกใจ ผมจำได้ พี่ผู้ชายสุดหล่อคนนั้นที่ยืนมองผมเล่นเสก็ตอยู่
เกือบทั้งวัน
" ขอโทษแล้วเสื้อผ้าผมมันหายเลอะหรือเปล่าล่ะ..." ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างโมโหมาก เป็นใครก็ต้องโมโหกันทั้งนั้นแหละ ที่เกิดเรื่องแบบ
นี้ขึ้นมา แต่ตาของพี่มันไม่ได้โมโหไปกับคำพูดเลยอ่ะครับ ผมสังเกตุเห็น
" แล้วจะให้ผมทำยังไงเล่าครับ ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้นี่ครับ " ผมพูดแล้วนํ้าตาเริ่มคลอตา ตอนนี้มีคนมายืนมองดูผมกับพี่ผู้ชาย
คนนั้น อยู่หลายคน ผมก็อายจนหน้าแดงแล้วครับ
" งั้นเอาอย่างนี้ ไปซื้อเสื้อผ้ากับพี่ก่อน " พี่พูดจบก็ดึงมือผมให้ก้าวเดินไปพร้อมกับพี่เขา ผมเจ็บที่แขนก็เลยร้องออกมาเบาๆ แต่พี่ก็ไม่
สนใจ พี่พาผมมาถึงร้านที่มีแต่เสื้อผ้าราคาแพงทั้งนั้น
" ร้านนี้แหละ ไปเลือกมาให้พี่สักตัวนึงซิ " พี่ก็ออกคำสั่งผมทันที ผมรู้สึกขัดใจมาก แต่ก็ต้องทำตามที่บอก ก่อนไปผมก็บอกว่าไม่มีเงิน
มาซื้อของแพงๆนะ พี่ก็หันมามอง
" รู้แล้วไม่ต้องมาบอก... " พี่พูดแค่นั้น ห้วนๆ
ผมก็เดินเลือกจนมาเห็นเสื้อตัวนึง ผมว่ามันเหมาะกับพี่เค้า ผมก็หยิบเอาไปให้ แล้วก็เดินไปหาพี่ แล้วพี่ก็รับไว้ ผมก็บอกให้พี่เข้าไปลอง
ในห้องลองเสื้อผ้า แต่พี่กับถอดเสื้อออกตรงนั้นเลย พี่หุ่นดีมากครับ ไม่อายใครเลย
ทีนี้ก็กางเกงยีนส์ ผมเลือกให้ได้เพราะผมก็อยากได้เหมือนกัน ผมเลือกให้พี่เขาตัวนึง เขาก็นั่งมองผมเลือกอยู่ไม่วางตาจากผมเลย ผม
หยิบเดินมาหาพี่เขา พี่เขาก็ทำท่าว่าจะถอดกางเกงตรงนั้น แต่ผมรีบห้าม
" พี่ค้าบอย่าค้าบ ไปเปลี่ยนกางเกงในห้องลองเถอะค้าบ " ผมบอกพี่เขา โอ้ย...อะไรกันเนี่ย...
" ไม่เอา เดี๋ยวน้องหนี... เดี๋ยวต้องไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ...พี่ไม่มีเพื่อนเลย อย่าหนีพี่นะครับ..." พี่เค้าบอกผม
" ไม่หรอกครั ไม่หนีครับ ... " ผมบอกไป แล้วพี่ก็เข้าไปห้องลองเสื้อผ้า สักพักพี่ก็ออกมา แล้วก็ถือชุดนั้นออกมาด้วย ทั้งเสื้อทั้งกางเกง
" ทีนี้ก็ ตาน้องแล้ว " พี่บอกให้ผมคอยเดี๋ยว แล้วก็เดินเข้าร้าน สักครู่ก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสีขาว และ กางเกงยึนส์สีสวย
" ไปเปลี่ยนซะ..เร็วๆ. " พี่สั่งผมอีกแล้ว ผมก็เดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องลอง แล้วก็ถือชุดนั้นออกมาแล้วยื่นให้พี่
" ใส่ได้หรือเปล่าครับ... " พี่ถามผม ผมก็พยักหน้าให้ แล้วพี่ก็เอาเสื้อผ้าให้พนักงานคิดเงิน สักพักพนักงานก็ออกมาพร้อมกับถุงใส่เสื้อผ้า
แล้วเอามายื่นให้ผม ส่วนพี่ก็จ่ายเงินให้พนักงานคนนั้น
" เอาไปเปลี่ยนใส่ออกมาเลยสิครับ.. " พี่บอกผม เมื่อเห็นเสื้อของผมเลอะกาแฟเย็นเป็นคราบสกปรก พี่เองก็เหมือนกัน เมื่อเห็นผมเข้าไป
เปลี่ยนก็เข้าไปเปลี่ยนบ้าง
ผมออกมาก็เจอพี่ยืนคอยอยู่ข้างหน้าร้านแล้ว ผมเห็นใครเดินผ่านก็มองแต่พี่เขาอ่ะครับ...
" น้องอยากกินอะไรครับ... " พี่ถามผม
" บอกมาเลยไม่ต้องเกรงใจ พี่เลี้ยงเองครับ... " พี่บอกผม
" งั้นกินง่ายๆดีกว่า ไปกินไก่...กันนะครับ " ผมบอก พี่ก็พยักหน้าตามใจผม
ที่จริงผมก็งงมากอ่ะครับที่ใครก็ไม่รู้มาซื้อเสื้อผ้าให้ผม แล้วยังจะพาผมมากินไก่...อีก แต่ผมคิดว่าก็แค่ครั้งเดียว เจอกันก็แค่ครั้งเดียวมอง
ดูไปพี่ก็มีนิสัยดีคงไม่เป็นอะไร มั้ง...ผมคิด
" ตื๊ด...ตื๊ด... " เสียงโทรศัพท์ของผมดัง ผมหยิบขึ้นมาดู มองหน้าพี่แล้วขอตัว แล้วกดรับ เป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก
" สวัสดีครับ... " ผมกล่าวสวัสดี
" ................ " เงียบ ไม่มีคนพูด
" สวัสดีครับ... " ผมพูดอีกครั้ง
" ................ " เหมือนเดิม ไม่มีเสียงพูด แล้วสักพักสายก็ถูกกดตัดสัญญาน ผมงงใครนะที่โทรเข้ามาแล้วไม่พูดกับผม
...
จบบทที่ 24
ขอบคุณครับ...ตอนนี้ยังมีต่อนะครับ ยังไม่จบแต่มันยาวก็เลยตัดแค่นี้ก่อน...ช่วงนี้งานเยอะมากเลยครับ แต่ก็มีความสุขกันดีครับ
รักทุกคนมากมายค้าบ...
มะนาวเองคร้าบบบบบบบบบบผม.......
...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
