หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[aehJTS]

น้อยฝ้ายนี่ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริง ๆ 

ปล.น้องฝ้ายมีโอกาศได้เป็นพระเอกบ้างไหมนะ

  คะ

[klaew]

 
อ๋อยยยยยยยยยยยยยย
ความหวานบาดคอไปหมดเลยอ่ะ
ในที่สุดก็ถึงภูกระดึงซะทีเนอะ

[CarToonMiZa]

โอ๊ยยยยยยยย
หวานซะ
รอคอยมานาน
กด+กดเป็ด

[MoMoRin]

น่ารักหวานเว่อร์ ฮิ้วววววว

[Horizon]

เข้าใจกันแล้ว
+1

[nightsza]

น้องกายตอนหึงเนี่ยน่ารักจัง

[woodong]

เมื่อไหร่จะปีนเขา  รอลุ้นฟ้าตอนปีนเขา อิอิ ฟิล์มกับกายช่างเหอะ
555555555555555

[ao16]

 

[vi2212]

อบอุ่นหวานๆ...แอร๊ยย

[torto]

มาต่ออีกนะ  รออยู่  อยากให้เขาเป็นแฟนกันสักที  ขอdeep kiss สักฟอดสินะ 

[Moon_Crying]

แผนทุกอย่างมันอยู่ที่ฝ้ายกับเต้ใช่มั้ยเนี่ย
รู้สึกเหมือนกับว่าเต้กับฝ้ายจงใจให้กายทำตามใจตัวเองสักที
แมนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟิล์มได้รับอานิสงฆ์เต็มๆ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ตอนนี้กายน่ารักจัง 
พี่ฟิล์มสวีตๆหน่อยสิคะ คนอ่านน้ำตาลลดค่ะ 555

[watcharet]

ชอบพี่ฟิล์มมากๆเลยอ่ะตอนนี้ สวีทกันจัง!!!~

[S_za]

อากาศหนาวๆๆได้กอดกะคนรัก

คงจะอุ่นหน้าดู

ปล.ตอนนี้บ้านเรามีแม่คนิ้งด้วยอิอิอิขอบอกหนาวมากๆๆ

 

[klaew]

 
ไรท์ยังไม่อัพพพพพพพพพพพพพพ
ยังรออยู่นะคะคนดี
 

[pae666]

หนังสือจะรวมเล่มได้ประมาณวันไหนคะ อยากอ่านนนนนนนม๊ากกกกกกกกกก    แล้วจะมีตอนพิเศษๆ หวานๆแหววๆ หรือเปล่าคะ      

[Seoul In Love]

็   Happy New Year 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ปี 555  นี้ขอให้มีแต่ความสุขสมหวัง มีเงินมีทอง สวย หล่อ กันทุกคนนะคะ

 

[aehJTS]

สวัสดีปีใหม่คะ           
        

[PLANE]

 

[Seoul In Love]

35 - หวานเล็กๆ ที่ภูกระดึง
.
.
>...ฟิล์ม...<
   
ทันทีที่รถหยุดผมก็ปลุกทุกคนให้ตื่นครับ ได้ยินเสียงลุงชิดบอกว่าเรามาถึงผานกเค้ากันแล้ว ไอ้แดนกับน้องๆ นี่ยังงัวเงียกันอยู่เลยครับ

ได้เวลาอาหารเช้าครับ แต่ละคนก็ทานกันอย่างเต็มที่เลย ระหว่างนั้นลุงชิดอาสาไปจัดการเรื่องหาลูกหาบให้แล้วก็เรื่องที่พักด้วยครับ ซึ้งใจมากๆ เลยเพราะลุงชิดดูแลพวกเราดีมากๆ คาดว่าปลายปีนี้ผมต้องบอกให้พ่อจัดเงินโบนัสให้ลุงเยอะๆ แล้วล่ะครับ^^

พอทานข้าวกันเสร็จ เหลือเวลาอีกนิดหน่อยครับ เลยพากันแยกย้ายกันถ่ายรูป สาวๆ ที่มาด้วยดูท่าจะชอบถ่ายรูปเป็นพิเศษ รวมเด็กน้อยเข้าไปอีกสองคนด้วยครับ^^

นัดแนะกับลุงชิดเรียบร้อยแล้วครับ ว่าลุงจะกลับมารับอีกสองวันข้างหน้า ระหว่างนี้ลุงก็จะได้กลับไปพักสบายๆ ที่บ้านของแก แต่ก่อนกลับลุงชิดก็ยังย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้ค่อยๆ เดินขึ้นไป โดยเฉพาะกับฟ้านี่ลุงชิดย้ำเป็นพิเศษว่าอย่าซน ก่อนที่แกจะขับรถกลับไปครับ

พอได้เวลา เราก็เริ่มต้นเดิน เดิน และเดิน ก็ค่อยๆ เดินกันไปครับ คุยกันไป เดินไปเรื่อย เดี๋ยวก็ถึงเอง^^

ยิ่งเดินก็ยิ่งได้ยินเสียงบ่นเบาๆ จากข้างหลัง หันกลับไปก็เป็นเจ้าฟ้าน่ะแหละครับ บ่นกระปอดกระแปดเชียว

“ฟ้าปวดขา” น้องเงยหน้าขึ้นมาฟ้องผม

“อีกนิดเดียวเองครับ” ผมก็ได้แต่ปลอบไปครับ

“เมื่อกี๊พี่ฟิล์มก็พูดแบบนี้”

แต่ถึงจะบ่นนิดๆ หน่อยๆ แต่ฟ้าก็ยังเดินต่อนะครับ งอแงพอให้พี่ๆ สนใจเท่านั้นล่ะ ส่วนเพื่อนซี้ของฟ้าสองคนไม่ปริปากบ่นซักคำ แม้ว่าสีหน้าจะเริ่มเหนื่อยๆ บ้าง แต่ก็ยังสบายๆ อยู่ครับ

เพื่อนผมแต่ละคนก็ยังชิวๆ กันได้อยู่ แม้ไอ้แดนจะโวยวายนิดหน่อยว่าเหนื่อยบ้างล่ะ ปวดขาบ้างล่ะ แต่พอไอ้น้ำหันไปมองมันก็เงียบกริบ เดินตามหลังไอ้น้ำกับไอ้นัทต้อยๆ

ถ้าเดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้หยุดพักนานๆ นี่ผมว่าอีกไม่นานก็คงถึงครับ เราวางแผนกันว่าน่าจะถึงหลังแปก่อนบ่ายสองน่ะ

“เย้! ถึงแล้ว”

ผมรีบปิดปากน้องชายแทบไม่ทัน ฟ้าน่ะสิครับตะโกนลั่นเลย^^เจ้าตัวคงดีใจที่เดินมาถึงหลังแปครับ แต่ฟ้าไม่รู้นี่นะว่าต้องเดินต่อไปอีกหน่อยถึงจะได้พักจริงๆ น่ะ

เราหยุดพักกันที่หลังแปประมาณสิบห้านาทีครับ ระหว่างนี้ก็พากันควักกล้องขึ้นมาถ่ายรูปกันยกใหญ่ ป้ายยอดฮิต ‘ครั้งหนึ่งในชีวิต เราคือผู้พิชิตภูกระดึง’ ป้ายนี้นี่ฮอตมาก^^ ใครมาถึงแล้วไม่ได้ถ่ายรูปด้วยเนี่ยถือว่ามาไม่ถึงได้เลยนะครับ

จากนั้นเราก็เดินทางต่อไปอีกหน่อย ทางเดินตรงนี้สบายแล้วครับ ได้ยินเสียงบ่นงึมงำน้อยลงแล้ว หันไปมองพรรคพวกอีกที ไอ้น้ำต้องแบกไอ้แดนใส่หลังเพราะไอ้แดนเดินไม่ไหวแล้ว น้ำมันก็นะแบกไปบ่นไป ตลกดี

“ฟ้าอยากขี่หลังบ้าง” เจ้าน้องชายมาทำตาปริบๆ อ้อน ก่อนจะร้องเย้เพราะผมยอมให้ขี่หลังนี่ล่ะ ก็นะ น้องสุดที่รักนี่ครับ^^

ส่วนน้องกาย รายนั้นทำผมอึ้งเหมือนกันนะ เพราะน้องกายอดทนมากอะ ไม่มีบ่นซ้ำยังหันมายิ้มน่ารักๆ ให้ผมเห็นเป็นระยะอีกด้วย^^
   
“กาย ถ่ายรูปไว้เยอะๆ เลยนะ” ฟ้าร้องบอกเพื่อนครับ

“อื้ม กายถ่ายไว้แล้วล่ะ” ดูท่าว่าจะจริง เพราะในมือกายมีกล้องอยู่ครับ ถ่ายรูปสนสองใบซึ่งปลูกเป็นแถวเรียงรายไว้หลายรูปเชียว

“เอาเปรียบชะมัดเลยว่ะฟ้า” เพิ่งได้ยินเสียงน้องฝ้ายบ่นT-T

“เอาเป้มานี่ พี่ถือให้” ได้ยินเสียงไอ้นัทพูดกับน้องครับ แหม ทำไมมึงไม่ถือให้น้องตั้งแต่ต้นวะ มาถือให้อีตอนอีกแค่ไม่กี่กิโลจะถึงที่พักนี่นะ^^

ฝ้ายพอปลดเป้ออกจากตัวได้ก็ดึงกายไปถ่ายรูปตามมุมต้นไม้นั่นล่ะครับ ฟ้านี่พอเห็นว่าเพื่อนถ่ายรูปกันเจ้าตัวก็ร้องขอให้ผมปล่อยลงบ้าง แล้วจากนั้นเด็กๆ ก็พากันสนุกกับการถ่ายรูป จนเกือบจะถึงศูนย์บริการนักท่องเที่ยวนั่นล่ะครับถึงได้หยุด

“ถึงซะที!” ไอ้เป้นี่แทบจะร้องไชโยเลยทีเดียว

เรานอนเต็นท์กันครับ จัดการเอาข้าวของเข้าไปไว้ในเต็นท์เรียบร้อยก็นั่งพักกันบ้าง หรือทำกิจกรรอื่นกันตามสะดวกเลยครับ

“เดี๋ยวไปดูพระอาทิตย์ตกกัน” ไอ้น้ำมันชวนครับ

“ตรงนี้เหรอฮะ” น้องกายที่นั่งข้างผมถามขึ้น ตอนนี้น้องกำลังนวดขาตัวเองอยู่ครับ ส่วนฝ้ายก็ทุบขาคลายปวดอยู่เหมือนกัน

“เปล่าครับ” ผมตอบน้อง “เราต้องเดินอีกหน่อย แต่รับรองว่าสวยมาก คุ้มกับที่เดินมาทั้งวันเลยล่ะ”

“เดินอีกแล้วเหรอฮะ” ฟ้าบ่นอ่อยๆ แต่พอฟางบอกว่าถ้าเหนื่อยก็ให้นอนพักอยู่ที่เต็นท์ไม่ต้องไปกับพี่ๆ เจ้าตัวดีก็รีบส่ายหน้าหวือ “ฟ้าจะไปถ่ายรูป” ว่าพลางควักกล้องของตัวเองออกมาจากกระเป๋าด้วย

“ไอ้คริสมันจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเด็กมันเป็นจอมป่วนแค่ไหน” ได้ยินไอ้แดนบ่นงุ๊งงิ๊งๆ ข้างหูครับ เดี๊ยะ!

นั่งพักกันซักแป๊บแล้วพวกเราก็ออกเดินเท้าไปยังผาหมากดูกครับ ระหว่างทางก็ได้ยินเสียงคนคุยกันเบาๆ หลายกลุ่มเลยล่ะครับ และไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีภูกระดึงก็ยังได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวเสมอเลย

เด็กๆ ที่เพิ่งจะเคยขึ้นภูครั้งแรกนี่ตื่นเต้นมากกับบรรยากาศที่ผาหมากดูก แต่สำหรับพวกผมที่มากันครั้งนี้เป็นครั้งที่สองก็ยังคงรู้สึกดีเหมือนครั้งแรกนั่นล่ะครับ ประทับใจกับความงดงามของธรรมชาติเหมือนเดิม

“ว้าว~”

ผมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆ อุทานเบาๆ ตาที่โตอยู่แล้วของน้องกายดูเหมือนว่าจะโตมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก ตอนนี้เจ้าตัวกำลังดื่มด่ำกับความงดงามของพระอาทิตย์ซึ่งกำลังทอดตัวต่ำลงจากขอบฟ้าครับ

“สวยจังเลยนะฮะพี่ฟิล์ม” น้องหันมาบอกผมด้วยรอยยิ้ม

“ครับ สวยมากเลย” ผมยิ้มตอบกลับไป บอกไม่ถูกเหมือนกันนะว่าประทับใจพระอาทิตย์ตกดินหรือรอยยิ้มของน้องกายกันแน่ แต่ผมก็ชอบทั้งสองอย่างนะครับ^^

น้องกายยังคงมีรอยยิ้มอยู่เมื่อผมยื่นมือไปกุมมือน้องเอาไว้ กายไม่ว่าอะไรเพียงแต่หันหน้ากลับไปมองพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ ลดแสงลงไปทีละนิด

เสียงพูดคุยที่ดังรอบตัวดูเหมือนจะไม่มีความสำคัญอะไร เรายังคงจับมือกันอยู่อย่างนั้นและยืนอยู่ข้างกัน แม้ไม่มีคำพูดแต่ผมแน่ใจว่าเราทั้งคู่รู้สึกไม่ต่างกัน...ความสุขลอยวนอยู่รอบๆ ตัวเรา...

“กลับเถอะ ก่อนจะมืดไปกว่านี้”

เสียงของน้ำทำให้มือของผมกับกายละห่างจากกัน เราแค่หันมายิ้มให้กันและเดินรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ กลับไปยังทางที่เคยเดินมา กายเกาะกลุ่มอยู่กับไอ้แดนและพวกฟ้า มีผมกับพวกไอ้เป้เดินรั้งท้าย แต่รู้อะไรมั้ยครับ ผมไม่สามารถละสายตาไปจากแผ่นหลังเล็กๆ นั่นได้เลย

พอกลับมาที่ลานกางเต็นท์ ต่างคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัวกันครับ หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมงก็มารวมตัวกันเพื่อทานอาหารค่ำ

อาหารที่ทานเป็นมื้อง่ายๆ และแม้น้องฟ้าจะบ่นนิดๆ ว่าอยากทานของโปรดแต่ผมกับฟางก็ไม่มีปัญญาหามาให้ทานได้หรอกครับ คงไม่มีพนักงานคนไหนเอาพิซซ่าขึ้นมาส่งที่ภูกระดึงเป็นแน่^^

ทานอิ่มแล้วก็มานั่งล้อมวงกันที่หน้าเต็นท์นั่นล่ะครับ ไอ้เป้มันหอบกีตาร์มาด้วย เลยได้ฟังมันร้องเพลงเบาๆ แต่คงได้บรรยากาศดีกว่านี้เยอะเลยถ้ามันเลิกร้องบัวลอยT^T หนาวๆ แบบนี้ อากาศเย็นๆ แบบนี้ มากับคนรู้ใจแบบนี้ มันน่าจะร้องเพลงที่เข้ากับบรรยากาศโรแมนติคซี้!~

สามทุ่มกว่าเด็กน้อยสามคนกับสาวน้อยสองและหนุ่มน้อยอีกหนึ่งก็เข้านอนกันแล้วครับ เพราะพรุ่งนี้ยังต้องตื่นกันแต่เช้าเพื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้น^^ พวกผมนั่งร้องเพลงเบาๆ คลอกับเสียงกีตาร์ได้ซักพักก็แยกย้ายกันเข้าเต็นท์ใครเต็นท์มัน

“เป็นไงบ้างวะฟิล์ม” ไอ้แดนถามผม มันมุดมานอนข้างๆ

“ก็ดี” ผมรู้ว่ามันถามเรื่องน้องกายน่ะแหละครับ “ปล่อยไปเรื่อยๆ กูไม่อยากไปเร่งน้อง”

“ดีแล้ว” ได้ยินเสียงไอ้แดนมันตอบมา “ดีกว่ากูอีก” มันงึมงำๆ อะไรก็ไม่รู้ในตอนท้ายประโยค แต่พอผมหันไปมองก็เห็นมันกดปิดไฟฉายซะแล้ว พออ้าปากจะถามมันก็ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง อะไรของมันว้า~

เอาเถอะ ผมบอกตัวเองว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยถามแดนมันก็แล้วกัน ฮ้าว~ ชักจะเริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน ผมหลับตาลง ไม่รู้ว่าหูแว่วไปเองรึเปล่า แต่ระหว่างที่กำลังจะเคลิ้มหลับผมว่าผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ

แม่เจ้า!~ ผีภูกระดึงเล่นงานผมซะแล้ว!~
.
.
ตื่นตั้งแต่ตีห้าแน่ะครับ แล้วเราก็ออกเดินทางตามเจ้าหน้าที่ไปยังผานกแอ่น ผมต้องดึงแขนฟ้าไว้ตลอดทางเดินเลยเพราะเจ้าน้องตัวดียังไม่ตื่นเต็มตาเลยครับ ส่วนน้องกายหายห่วงหน่อยเพราะเดินกุมมือไปกับลูกพีช ฝ้ายก็มีฟางกับฟาคอยดูแลอยู่ ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็ไม่น่าห่วงอะไร พวกมันถึก บึกบึนกันทั้งนั้น เอาตัวรอดได้สบายมาก

พระอาทิตย์ขึ้นนี่มันสวยจับใจจริงๆ ครับ ดูกี่ครั้งๆ ก็ยังสวยเสมอ ฟ้าของผมตื่นเต็มตาแล้วตอนนี้และกำลังแข่งกันทำตาโตกับน้องกาย มองจ้องความงดงามของแสงสีทองกลมๆ บนผืนฟ้ากันใหญ่เชียว^^

หันไปมองน้องสาวของผม ฟาเองก็กำลังกดชัตเตอร์ระรัวเพื่อเก็บภาพสวยๆ สลับกับเป็นตากล้องให้ฟางกับลูกพีชที่ขยันทำหน้าตาน่ารัก^^

ส่วนเพื่อนๆ ผมก็นู่นเลยครับ แย่งกันถ่ายรูปหมู่อยู่นั่น ตอนนี้ล่ะที่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ไอ้แดนมันเดินแยกไปยืนมองพระอาทิตย์ขึ้นคนเดียว นี่ถ้าไม่มองดีๆ จะไม่เห็นเลยนะ

“เดี๋ยวพี่มานะ” ผมบอกน้องกาย พอน้องพยักหน้าผมก็เดินไปหาไอ้แดนทันที ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ผมเห็นเหมือนมันกำลังขยี้ตาแรงๆ อะ “ซาบซึ้งกับความงามของธรรมชาติจนร้องไห้เลยเหรอมึง” ผมเข้าไปเกี่ยวคอแดนแล้วถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

“งั้นมั้ง” ได้ยินมันตอบกลับมาแล้วทำหน้ายิ้มๆ ให้ผมเห็น

“เป็นอะไรรึเปล่า” ผมถามเพราะเป็นห่วง

ไอ้แดนส่ายหน้าหวือ “เป็นเพื่อนมึงแหละ” มันตอบพลางหัวเราะ

“ถามเพราะเป็นห่วงนะไอ้นี่” ผมส่ายหน้าหน่ายๆ กับความช่างเล่นของมัน “มึงตอบทีเล่นทีจริงแบบนี้ตลอดล่ะ จนคนเขาไม่แน่ใจแล้วว่าตอนไหนมึงเอาจริงตอนไหนมึงพูดเล่น” ผมบ่นไม่จริงจังนัก

“กูเอาจริงตลอดแหละ”

“หือ...ว่าไงนะ”

“เปล๊า!” แดนมันยักไหล่ “ห่วงตัวเองก่อนเถอะมึงน่ะ ลงจากภูไปจะทำยังไงต่อ” มันวกกลับมาที่ผม

“ก็ไม่ทำไง” ผมว่า “แค่ทำให้กายกลับมารักกูก็เท่านั้น”

“น้องกายก็รักมึงตลอดแหละ” ไอ้แดนมันว่า “มึงนี่จะว่าไปแล้วเป็นคนที่โชคดีมากเลยนะฟิล์ม มีคนคอยช่วยตลอดเลย”

“หมายความว่าไงวะ” ผมไม่เข้าใจแฮะ

“หมายความตามนั้นล่ะ” ไอ้แดนมันว่างั้นแล้วเดินหนีผมไปหาไอ้นัทซึ่งร้องเรียกให้มันไปถ่ายรูปด้วยกัน

“มึงด้วยไอ้ฟิล์ม เร็วๆ”

ผมวิ่งเข้าไปในกลุ่มเพื่อน ฉีกยิ้มใส่กล้องและหัวเราะร่า และพอเสียงชัตเตอร์หยุดลง ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าคุยอะไรกับไอ้แดนเมื่อครู่นี้
.
.
To Be Con
ขอโทษที่มาต่อช้า ให้อภัยคนงานเยอะด้วยนะคะ

[aehJTS]

คุณ ZAZA กลับมาแล้ว ต่อช้าไม่เป็นไรแต่ต้องมาต่อนะ

น้องแดนเป็นไรไปใครทำให้เสียใจอีก ถ้ามันทำให้เจ็บช้ำบ่อย ๆ หาใหม่ประชดเลยดีไหม

  คะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ฟ้ายังสดใสร่าเริงเหมือนเดิมเลยนะคะ
ตอนนี้น้องกายพูดน้อยจังเลยค่า ไม่ยอมๆๆๆ (ไม่ยอมแล้วแกจะทำไรได้ฮะ - -)

[PEAK]

น้องกายดูแลตัวเองได้อีก บทดูแลกันเลยน้อยเลย

ชอบนะครับ 

ขอบคุณครับ

[MoMoRin]

(-""-) naa lun talord,,khuu nung mai phor khuu song nii si naa pen huang... p'dan ying pen kon kid maak yuu duai!!

[watcharet]

ความจำสั้น แต่รักฉันยาวรึป่าวๆๆๆ ^^

[tawan]

ขอบคุณที่ยังไม่ลืมนะ

 

[Horizon]

ขอบคุณที่มาต่อ
+1

[NOoTuNE]

  แค่มาต่อก็ดีใจมากแล้วค่า

[CarToonMiZa]

 :กอด1:ZAZA

[คุณแม่ลูกสอง]

ตามมาขึ้นภูด้วยคน

อ่านตอนนี้แล้วชักสงสารน้องแดน

เป็นที่ปรึกษาเค้าไปทั่ว

แต่เรื่องของตัวเอง...............เศร้า