MyMarch Short Story : Season 1
Coffee of love
Part 4 :: วิปปิ้งครีมpreviously : ด้วยเหตุการณ์ไม่คาดคิด ทำให้ไนน์ต้องมาอยู่ที่คอนโดของ กรณ์
รู้ตัวอีกครั้ง คนตาสวย ก็อยู่ในอ้อมกอดของเขาไปซะแล้ว--------------------------------------------------19 มกราคม ปี...
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คนตาสวยมีนัดพบกับคนร่างสูงกว่า แม้ว่างานที่กรณ์รับปากว่าจะช่วยนั้น ได้สำเร็จลุล่วงไปแล้วก็ตาม หากแต่ว่าวันนี้แตกต่างกับวันอื่นๆ แม้เพลงที่เปิดคลอในร้าน LikeLover Café จะเป็นเพลงฟังสบายๆ จำพวก Bossanova ก็ตามแต่ ณ มุมหนึ่งของร้าน กลับมีเด็กหนุ่มอีกคน กำลังนั่งมองออกไป บริเวณสนามกีฬาที่อยู่ตรงข้ามกับร้าน ด้วยหน้าตาที่ละม้ายคล้ายคลึงกับเจ้าของร้าน นภนต์ ที่เขารู้จัก ทำให้กรณ์อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมคนสองคนถึงได้หน้าตาคล้ายกันขนาดนี้
+นั่น เจ้าวา น้องชายพี่เอง ไม่ต้องงงหรอกว่าทำไมหน้าคล้ายกัน ว่าแต่ วันนี้ รับอะไรดีครับ+
ปัง!! เสียงของบางสิ่ง ปะทะกับกำแพงกระจกหน้าร้าน จนทำให้หนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้นพอดี ถึงกับสบถออกมา 'ไอ้อัค' วา น้องชายของนภนต์ ลุกจากเก้าอี้
+ เอ่อ เดี๋ยวพี่ให้โฟร์ทมารับออร์เดอร์แทนแล้วกันนะครับ ตอนนี้ขอไปเคลียร์ทางนั้นก่อน+
กรณ์ยืนมอง หนุ่มหล่อผู้เป็นเจ้าของร้าน เดินกลับไปคว้าแขน น้องชาย ไว้แล้วคุยอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเดินออกไปคุยกับใครอีกคน ภายนอกร้าน
-เหม่ออยู่นั่นแหละ-
เสียงของคนที่คุ้นเคย ดังขึ้นข้างหูของหนุ่มตาสวย ช่วงหลังมานี้ ไนน์มักจะทำอะไรที่ กรณ์ เรียกว่า แปลก อยู่เสมอ ไม่ว่าจะชอบเข้ามากระซิบข้างหู หรือแม้แต่ชอบชวนเขาไปไหนมาไหน ทั้งๆที่เพื่อนของตัวเองก็มี และถ้าสิ่งที่ทำมันเป็นการกระทำที่ นานๆครั้ง ก็ว่าไปอย่าง แต่นี้บ่อยซะจนบางทีคนตาสวยถึงกับเก็บเอาไปฝันเลยทีเดียว
"อะ อืม ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ วันนี้มีอะไรล่ะ ถึงได้ชวนออกมาเนี่ย ว่าจะพักเหนื่อยซะหน่อยวันหยุดทั้งที ก็อยากจะพักผ่อนบ้างนะเนี่ย"
-ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยดิ-
"โห แค่เนี๊ยะอะนะ ช่วงนี้ไม่เห็นมีเรื่องอะไรน่าดูเลย รอดู DVD ดีกว่ามั๊ง ร้อนก็ไม่ร้อน"
-เลี้ยง.....-
"เอ๊า ไปซะทีดิ จะไปมั๊ยเนี่ย"
-เหอะๆ อย่างไวอะ สยามนะ-
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ว่าถึงแม้วันนี้จะยังอยู่ในช่วงของฤดูหนาวก็ตาม แต่อากาศใจกลางเมือง ที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลากตา รวมถึงการจราจรที่แน่นขนัด ก็ยังคงอยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่า ร้อน ถึงร้อนมาก แน่นอนว่าคนตาสวยคงไม่ยอมอยู่นิ่งๆเป็นแน่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น แต่ขอแค่ได้บ่นสักหน่อย ก็ยังดี แต่ก็อย่างว่าแหละ ลองเจ้ากรณ์มันได้บ่นล่ะก็ ถ้าไม่มีปิดปาก มันก็คงไม่หยุด จนแล้วจนรอด สุดท้าย กรณ์ หยุดพูดก็ตอนที่ไนน์มันบอกว่า จะเลี้ยงไอศกรีม นั่นแหละ
"ได้กินของเย็นๆ ตอนกลางวันแบบนี้มันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เองเนอะ"
-อะจ้า แล้วสั่งเยอะขนาดนี้กินให้หมดด้วยนะ ไม่งั๊นออกเอง-
"เฮ้ย ได้ไงอะ แต่คิดเหรอว่าจะยอม เรื่องแค่นี้ สบายมาก"
ด้วยความที่กลัวว่า จะต้องจ่ายเองกระมัง ก็ถ้าใครได้เห็นสายตาของไนน์ ก็คงต้องคิดว่ามันเอาจริงแน่ คนที่ตาสวยกว่า ถึงได้รีบกินโดยไม่ได้ห่วงภาพพจน์เลยสักนิด คนที่นั่งตรงข้ามก็เลยได้แต่ยิ้มกับหัวเราะ ก็ใครจะไปคิดล่ะว่า คนที่ดูค่อนข้างเนี๊ยบนิดๆ เรียบร้อยหน่อยๆ เอาเข้าจริง ก็ออกจะต๊องนิดๆได้เหมือนกัน
นี่ไง หัวเราะใช่มะ"
ไอศกรีมรสมะนาวคำโต ที่ถูกโปะไว้ด้วยวิปปิ้งครีม ถูกส่งผ่านเข้าไปในปากของคนร่างสูง ที่กำลังหัวเราอยู่ อย่างไม่ทันตั้งตัว แม้รสชาดจะเปรี้ยวมากขนาดไหน แต่ตอนนี้สำหรับคนบางคน ถึงจะเป็นไอศกรีมมะนาว มันก็คงเป็นมะนาวที่หวานที่สุดในโลกไปแล้วละ
-หืม เอี้ยวอะ- (เปรี้ยวอะ)
คนตาสวยได้ที หัวเราะกลับบ้าง แต่คงจะหัวเราะดังเกินไป เลยทำให้ตอนนี้ทั่งคู่ตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งร้านไปซะแล้ว แต่กรณ์ก็ยังคงหยุดหัวเราะไว้ไม่ไหว ก็เจ้าวิปปิ้งครีมที่เขาเพิ่งยัดเข้าไป ตอนนี้มันกลายร่างเป็น หนวดสีขาวๆ ให้กับคนร่างสูงไปซะแล้ว
"นาย นิ่งๆดิ๊"
วิปปิ้งครีมที่ริมฝีปากของคนร่างสูงถูกเช็ดออก อย่างเบามือ แม้ว่าคนที่เช็ดจะไม่ได้คิดอะไรก็ตาม แต่เพียงแค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้คนที่ถูกปรนนิบัติถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะได้เช่นกัน
-เอ่อ กรณ์ ทำแบบนี้ให้คนอื่นบ่อยปะ-
"อืม ก็ไม่นะ จริงๆแล้วเราไม่ชอบออกไปเที่ยวไหนอะ ยิ่งถ้าต้องออกมาเสียตังกับอะไรแบบนี้นะ แทบจะไม่เคยเลย แล้ว ทำไมเหรอ"
-อยากรู้ จริงปะล่ะ-
ไม่ทันขาดคำ คนร่างสูงจึงได้เอาหลังนิ้วชี้ของตน เช็ดวิปปิ้งครีมที่รีมฝีปากคนของตาสวยที่ได้แต่มองนิ่งๆ แต่ตอนนี้น่าจะเรียกกว่า คนตาค้างซะมากกว่า ถ้าจะเปรียบว่านี่เป็นการแกล้งกัน ไนน์ก็เอาคืนได้ร้ายกาจนัก
"อะ ไอ้..."
-อีก 10 นาทีหนังเข้าแล้ว ไปเหอะ-
ก่อนที่กรณ์จะได้พูดอะไร ไนน์ก็จูงมือ กึ่งลาก พากรณ์ไปที่โรงภาพยนต์อย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่ถูกจูงแอบหงุดหงิดอยู่ในใจ "บ้าเอ๊ย มาเล่นแบบนี้ มันหวิวๆนะ รู้บ้างไหมเนี่ย"
แม้ภาพยนต์ตรงหน้าจะให้ความรู้สึกตื่นเต้น หรือสนุกสนานแค่ไหน ก็ไม่อาจเหนี่ยวรั้งให้คนตาสวยดูต่อได้ และด้วยที่ท้าวแขนตรงกลางระหว่างที่นั่ง 2 ที่ถูกยกขึ้น ด้วยเหตุผลของคนร่างสูงที่ว่า อึดอัด นั้น ทำให้กรณ์ที่หลับไปแล้ว ค่อยๆเอนลงมาจนไหล่ของตนไปพิงอยู่กับไหล่ของคนร่างสูง กลิ่นที่คุ้นเคยของแชมพูเมื่อครั้งนั้นเป็นเสมือนเสียงเรียกที่เชิญชวนให้คนร่างสูง ต้องหันมามองคนที่อยู่ข้างๆ อากาศที่เย็นสบาย กอปรกับกลิ่นหอมและสีหน้าของคนข้างๆ ทำให้คนร่างสูงค่อยๆเอนร่างลงมา ไหล่และส่วนศีรษะที่ตรงกัน ทำให้เกิดช่องว่างเหมือนเป็นรูปหัวใจกลับหัวอยู่ข้างใน จนบางครั้ง คนที่นั่งอยู่ด้านหลังถึงกับบ่นว่าอยากจะตบให้หัวใจกระจายกันเลยทีเดียว
กว่าหนังจะจบลงก็เป็นเวลาค่ำเสียแล้ว หลอดไฟหลากสีที่ถูกประดับประดาไว้เนื่องจากเทศกาลปีใหม่ กำลังถูกสับเปลี่ยนเป็นหลอดไฟสีขาว และสีแดง พร้อมกับ ป้าย และตุ๊กตาต่างๆ ที่มีลวดลาย กามเทพและ ลายหัวใจ แม้ว่า คนตาสวยจะผ่านช่วงเวลาวันแห่งความรักมาหลายคราแล้วก็ตาม แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะคิดถึง วันที่เขาจะต้องเดินไปไหนมาไหนคนเดียว โดยที่คนรอบข้าง ต่างกำลังมีความสุขอยู่กับคู่ของตน
"ไนน์ วันวาเลนไทน์พาแฟนไปไหนเหรอ"
-ฮะ อ๋อ อืม... คงไม่อะ ก็.. เราไม่มีแฟนนี่หว่า-
ทั้งๆที่น่าจะเป็นการถามตอบแบบธรรมดา แต่คำตอบของคนร่างสูง กลับทำให้กรณ์ รู้สึกดีใจลึกๆ ไม่รู้ทำไม
"เฮ้ยจริงดิ ไม่รีบหาล่ะ จะถึงวันแล้วนะ"
-ก็หาอยู่ แต่ไม่รู้เขาจะรับรักไหมอะดิ-
"ลองบอกเขาไปรึยังล่ะ ถ้าไม่บอก ก็ไม่รู้หรอก ผู้ชายอะ จะให้อีกฝ่ายมาบอกรักเราก่อนเหรอ อีกอย่างนะ เราว่า อย่างนายอะ ไปบอกรักใครเขาก็คงรับหมดแหละ"
-จริงเหรอ เอางี๊ดีกว่า ถ้าวันนี้ พรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ มีคนมาบอกรักนาย นายจะทำยังไง-
"เราเนี่ยนะ ไม่มีทาง ถ้าจะมีมันก็ควรจะมีมาตั้งนานแล้ว ไม่ปล่อยมานานขนาดนี้หรอก"
-แล้วถ้า เขาเพิ่งได้เจอกับนายล่ะ ไม่แน่นะ มาๆ เดี๋ยวดูลายมือให้-
คนร่างสูงคว้ามือของคนตาสวยขึ้นมา แล้วทำท่าเหมือนกับกำลังคิดอะไรสักอย่าง ก่อนที่จะยิ้มให้กับคนตาสวยอีกครั้ง
- หมอของทายว่า อีกไม่นานจะมีคนมาสารภาพรัก แล้วถ้าไม่รับนะ จะเสียดายไปตลอดชีวิต-
"ฮ่ะๆ จริงเหรอ เอางี๊ ถ้าจริงนะ นายขออะไรเราจะให้เลย อย่างนึง"
-ชัวร์ แต่ว่าแน่ใจนะที่พูด-
"แน่สิ แต่ถ้าไม่มีนะ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย "
--------------------------------------------------next : -พอดีเห็นตัวอะไรไม่รู้ นั่งทำหน้าเป็นลูกแมวหลงทาง ก็เลยแวะมาดูสักหน่อย เผื่อจะช่วยไรได้-
"อ๋อเหรอ ดีนะ ที่ยังไม่ให้เป็นหมานะ... เมี๊ยว"
--------------------------------------------------คุยกันท้ายตอนPanpan – ยินดีต้อนรับครับ แต่อยากจะบอกว่า เกือบไม่ทันแล้วนะเอ้า
ปล. ตอนหน้าจบของ Season นี้แล้วนะครับ
See ya.. 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) MSS Season 1 : Coffee of love (อ่าน 18392 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก