ตอนที่ 9 ห่างไกล
...อยากบอกว่ารักมากมาย รักเธอมากมาย...ลูกไอสกรีมกะทิของผมร้องขึ้น(มันสีขาวเลยเรียกไอสกรีมกะทิ)
"สวัสดีครับ" ผมตอบสายปลายทางด้วยอาการงัวเงีย
"แซนยังไม่ตื่นเหรอ" เสียงพี่โอ๊ตถามขึ้น
"ครับมันเช้าเกิน พี่มาถึง ม. แล้วเหรอ"
"เปล่า...คือเต่าพี่มันทำงานอ่ะ สตาร์ทไม่ติด"
"อ่าว แล้วทำไงอ่ะ"
"ก็...วันนี้แซนไปเรียนเองได้ไหม ส่วนพี่ว่าจะขึ้นรถเมล์ไป"
"ครับ" พอวางสายผมก็หลับต่อด้วยความง่วง เอาไว้เวลาพี่โอ๊ตถึง ม. ค่อยไปรับ ตอนนี้ของีบก่อนนะครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...วันนี้มันวันอะไรนา...ผมตื่นเช้ามาก่ะเอารถเต่ามาออกกำลังกายที่ตลาดเช้าสักหน่อย ปรากฎว่าไม่ติดสตาร์ทเท่าไรก็ไม่ติด สุดท้ายผมมาด้วยเวฟ 100 แล้ววันนี้แม่ก็ฝากซื้อของอีก กล้วย 5 หวี หมาก พลู ไก่ และผักนานาชนิด ผมกำลังคิดว่าผมจะขับมันกลับอย่างไง พอผมมาถึงตลาดเช้าผมจัดการโทรบอกเจ้าแสบก่อน เดียวมันรอ พอโทรไปปรากฎยังนอนอยู่จะได้ความไหมนี้เห้อ ผมเดินดูข้าวของแล้วแวะตักบาตร และทานข้าว ก่อนไปซื้อของตามที่แม่สั่ง
...กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง... เพื่อนผมไอ้แบงค์มันโทรมาครับ
"เห้ยเมิงตื่นเช้าเป็นด้วยเหรอ" ผมทักมัน เพราะปรกติมันเข้าเรียนสายมาก เรียน 9.00 น. มันมา 10.00 น.
"สาด กูมีมือถือ กูเอามาปลุกได้" มันตอบ
"เมิงใช้มือถือเป็นแล้วเหรอ ดีใจด้วย" ผมกวน(ตอ-อี-นอ)ไม่เลิก
"ไอ้เชี้ยนิ"
"เมิงโทรมามีอะไร"
"ตอนนี้เมิงอยู่ไหน"
"กูอยู่ตลาด กวดน้ำให้เมิงอยู่"
"ถึงว่าตื่นมาไม่หิ้ว ถุ้ย!!!พอใจเมิงยัง"
"เออ...มีเชี้ยอะไร"
"เมิงทำงานเสร็จยัง"
"เมิงจะลอกว่างั้น"
"เออ...รู้ใจ"
"งั้นเมิงมารับกูด้วย"
"โอเค แล้วเจอกัน"
"8 โมงนะโว้ย"
"เห้ยไมเช้าจังว่ะ"
"เมิงจะลอกไหม"
"เออ เออ เออ" แล้วมันก็ตัดสายไป
...ไอ้แบงค์เป็นเพื่อนผมครับ รู้จักกับมันตอนปี 1 มันมาขอให้ผมติวหนังสือให้ผมก็ติวให้ครับ เพื่อนช่วยเพื่อนตามประสา แบงค์ถือว่าเป็นคนหน้าตาดีครับ แต่ถ้าจมูกโด่งกว่านี้อีกนิดจะหล่อมาก(สไตล์เกาหลี) หุ่นดี ตอนปี 1 ที่มันขอให้ผมติวนะเพราะถ้ามันขึ้นปี 2 ให้ พ่อมันจะซื้อรถให้มันครับ ผมละโคตรอิจฉาเลย ผมมารู้ทืหลังบ้านมันรวยโคตรพ่อมันเป็นนักธุรกิจ มีธุรกิจเป็นของตน 3 องค์กร แม่มันมีหุ้นส่วนอี 2 ร้าน เปิดร้านเสริมสวยอีก 1 ร้านแล้วจ้างช่างมาทำ เอาเป็นว่ารวยโคตร ตัวแบงค์เองสมองมันดีครับ ดีมากฟังรอบเดียวรู้เรื่อง ต่อให้พูดผ่านๆมันก็จำได้ แต่มันไม่สนใจเรียนเลย เวลาเรียนไปสายพอหิวก็ออกไปกินข้าวไม่ได้สนใจการเรียนเลยแม้นแต่น้อย แต่พอจะสอบก็วิ่งหาคนติว แล้วมันก็รู้ดีครับว่าผมเป็นเกย์ แต่มันก็สนิทกับผม ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ผมโคตรอิจฉาเลย เป็นผมนะมีสมองเท่ามันมีฐานะที่ทางบ้านสนับสนุนผมได้แบบนี้นะ ผมไปเรียนเมืองนอกสถานเดียว ไม่หัวสูงนะ แต่อยากได้ภาษาครับ ขอภาษาเอาไว้ติดต่อธุรกิจ แล้วช่วยทางบ้าน
...ผมเดินตลาดซื้อข้าวของจนครบตามบัญชาของคุณแม่ของผม ผมก็ขับมอไซค์กลับด้วยความทุลักทุเล พอถึงบ้านผมก็เดินจกขนมกิน ผมซื้อมาเผื่อแม่กับแม่บ้านทานรองท้องอะครับ พอถึงเวลาสมควรผมก็เริ่มทำธุรส่วนตนผมเตรียมตัวเสร็จทุกอย่างก็ 7.45 แล้ว ผมนอนดูข่าวบนโซฟาผมรอไม่นานครับก็ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ผมเดินออกไปพร้อมกระเป๋าเป้ของผม ไอ้แบงค์มาถึงแล้วครับ พอออกมาเห็นรถที่ไอ้แบงค์ขับมาผมก็ไม่อยากไปแล้วครับ มันมาพร้อมกับรถสปอร์ตสีแดงสดใส มันคือ เฟอร์รารี่ ครับ ผมเห็นมันตั้งแต่มันถ่อยออกมาแรกๆแล้ว นั่งก็หลายรอบแล้ว แต่ไม่เคยชินสักที ก้นผมมันเหมาะกับ TOYOTA HONDA ผมว่าแคมรี่ก็หรู่แล้วสำหรับผม มันพูดเสมอว่ารถคนนี้ผมมีส่วนร่วม ถ้าผมไม่ติวให้มันจนผ่านปี 1 มันก็ไม่ได้(ถ้ามึงได้รับปริญญา มึงได้อะไร ถ้าพ่อมึงให้ธุรกิจกูขอหุ้น 20% นะ)
"มึงเอาคันอื่นมารับกูได้ไหม" ผมทักมัน "CRV JAZZ ก็ได้ผมเสริม"
"วันนี้มีคันนี้ SLK กับ E-Class ว่ะ" มันตอบเสียงเรียบ
"เออ...ไอ้รวย" ผมประชด
"งานอ่ะ"
"ในกระเป๋า"
"เออ เดียวลอกนะ"
"เออกูรู กูรู้" ผมนั่งรถมาเรื่อยๆครับ ไอ้แบงค์ขับรถเร็วผมนะชินแล้วแต่ที่ไม่ชินก็ความหรู่ของรถมันนี้แหละ ผมนั่งๆไป "เห้ย!!!"
"มีอะไร" มันถาม
"เมิงเห็นเมือกี้ไหม"
"กูเห็นนานแล้ว"
"เมิงซื้อรถแบบนี้เพราะเหตุนี้ว่างั้น"
"ถูก เหอะๆ" สิ่งที่ผมเห็นคือกางเกงในผู้หญิงครับ เป็นนิสิตหญิงขี่รถส่วนมา แฟชั่นสมัยนี้เสื้อก็ต้องรัดๆ กระโปรงสั้นๆ พอนั่งมอไชค์มันไม่เห็นหรอก แต่รถที่มันโหลดแบบนี้อยู่ระดับสายตาพอดีเป๊ะ ผมเริ่มอยากขับ แล้วสวนกับเด็กผู้ชาย ม.ปลาย จัง หุ หุ
...ตลอดทางผมกับมันคุยกันเรื่อยเปลือยครับ ส่วนมากก็เป็นเด็กๆมันนั้นแหละ สาวๆในสต๊อกมันมีเยอะ มันก็มาเล่าให้ฟัง สรุปมันก็แค่หวังฟัน ฟังแล้วจะดีใจหรือเสียใจดี พอถึง ม. มันนั่งกินข้าวก่อนครับ ก่อนที่มันจะเริ่มปั่นงาน ก่อนที่จะขึ้นเรียน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...ผมตื่นอีกที่ก็จะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเข้า ม. ทันที พอถึงตึกเรียนผมวิ่งขึ้นห้องทันที โชคดีครับที่อาจารย์ยังไม่มา ผมเลยเดินออกจะมาซื้อน้ำกับเพื่อน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือผมเห็นพี่โอ๊ตอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง
"เห้ย มึงรู้จักคนนั้นไหม" ผมถามขึ้น
"ไหนว่ะ"
"ที่นั่งกับพี่โอ๊ตอ่ะ"
"ออ...พี่แบงค์ รุ่นพี่มึงอ่ะ รุ่นเดียวกับพี่โอ๊ตอ่ะ"
"ออ..." เพื่อนผมชื่อเชษฐ์ครับ มันเป็นหัวหน้าห้อง แต่สำหรับเพื่อนๆ มันคือ google
"ได้ข่าวว่าสนิทกันมาก กูเคยเห็นทั้งคู่ไปดูหนังด้วยกันสมัยกูเรียน ม.ปลาย" มันพูดเสียงเรียบ "มีคนกอสสิปว่าเขาเป็นคู่ขากัน" มันกระซิบข้างๆหู แล้วเดินจากไป ปล่อยผมยื่นมองพี่เขา ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 9
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องเล่า...หลังคอมพ์
เหอๆ น้องแซนเวอร์ชัน ตบเหวี่ยง เอิ้กๆ
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบบ
ตอบ...เหวี่ยงอย่างเดียวครับ ไม่ตบ อิอิ
พึ่งอ่านทันคร้าบ
สงสารแซนยังไงก็ไม่รุอ่ะ
ตอบ...ไม่สงสารพี่โอ๊ตบ้างเหรอ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ
แซนจะสมหวังไหมเนี้ยะ
สงสารอะ พี่โอ๊ตแอบเจ้าชู้นะเนี้ยะ
จริงด้วย พี่โอ๊ดแอบเจ้าชู้ สงสารแซน
ตอบ...เปล่านะ ไม่ได้เจ้าชู้ ไม่ได้หลายใจ แต่มันหวั่งไหวก็ต้องหวั่น มันน่ารักมันโดนใจ...
เอาไงทำงี้ล่ะโอ๊ต
เอาแซนไปไว้ไหนแล้ว
เศร้าไปกับแซนอีกคนค่ะ
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
ตอบ...ไม่ไปไว้ไหนครับ อิอิ
บอกไปเลยดีกว่า แซน
เก็บไว้ไม่ได้บอก
เฉานะแกกกกกกกกกกกกกกก
ตอบ...อยากบอกเหมือนกันเพ่ แต่เพ่เขาอ่ะดิชอบคิดว่าผมล้อเล่น TT-TT
พี่โอ๊ตอ่ะ...มะรู้อะไรบ้างเลยหรอ...ว่าแซนคิดยังงัย
แต่แซนก็แนวแบบหยอกๆตลอดเลยอ่ะ...ทีนี้เลยต้อง
มาคิดมากเพราะพี่โอ๊ตไปทักคนอื่นเนี่ย..เหอๆๆ
ตอบ...น้อมรับความผิด(ทั้งคู่เลย 555+ คนเขียนไม่เกี่ยว)
สวัสดีครับ
พระเอกมันอมพะงัม ไม่บอกอยากมีภรรยา แล้วมันจะรู้รึ ว่าสูเจ้าน่ะงอน
ส่วนนายเอกก็ตลก เหมือนหลอกให้น้องเค้ามารักมาหลงอยู่ได้
ส่วนหมอนี่ ขอสักคนจิ ตอนนี้ไม่มีเหลือเลยอ่ะ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ตอบ...
คนเขียน: สวัสดีครับ...ช่ายๆ "อายครูบ่รู้วิชา อายภริยาบ่มีบุตร"
โอ๊ต: เห้ยผมไปหลอกน้องเขาตอนไหนอ่ะ น้องเขาคิดเองนะ เออเองด้วย แล้วอีกอย่างที่เล่นที่จริง ไม่อยากไว้ใจ
แซน: อ่าว ผมผิดสะงั้น
โอ๊ต บีม เชษฐ์ แบงค์ โก้ คนแต่ง: ใช่!!!(ประสานเสียง)
แซน: TT-TT
บีม:เออพี่ ผมว่าพี่กับผมคงห่างกันเกินไป ผมขอโทษครับ อีกอย่างตอนนี้อยากเล่นของสูง อยากปีนต้นงิ้วนะครับ เหอะ (สายตาจ้องไปที่โอ๊ต แซนเดินมาบังพลางจ้องกลับ)
คนเขียน: ขอจบก่อนดีกว่าครับ ก่อนที่จะต้องไปห้ามศึก
ป.ล. ขอขอบคุณทุกข้อความ ทุกคอมเมนท์ ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามานั่งอ่าน และขอบคุณวันเวลาที่ทำให้เราเจอกัน วันนี้เลยอัพเร็วเพื่อแทนคำขอบคุณครับ