ตอนที่ 10 ความจริง
...ตลอดช่วงเช้าที่แสนสนุกผ่านพ้นไป หากแต่ความจริงแล้วมันเป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุด แต่ผมต้องเรียนแล้วทำตัวเริ่งร่า Active ตนเองอยู่เสมอเพราะถ้าพลาดไปจะไม่รู้เรื่อง คนที่เรียนปี 4 อยู่หรือเคยเรียนปี 4 มาแล้วจะทราบดีว่าวิชาเรียนนั้นนะน้อยมาก เรียนก็นิดๆหน่อยๆ แต่งานและวิจัยเยอะมาก และงานก็ละเอียดมากด้วย ผมกับเพื่อนเสนอหัวข้อวิจัยอาจารย์หลังจากที่เรียนเสร็จ เรียนมา 3-4 สัปดาห์หัวข้อไม่ผ่านเสียที และแล้ววันนี้อาจารย์ให้ผ่านผมกับเพื่อนดีใจกันมาก(ตลอดเวลาที่ผ่านมาแอบเครียดนิดๆ) ผมกับเพื่อนลงมาทานข้าว ตอนนี้โรงอาหารใต้ตึกคนเริ่มเยอะแล้ว ผมเดินไปจองโต๊ะก่อนเดินหาอะไรทาน เดินวนไปเรื่อยๆสรุปวันนี้ทานเย็นตาโฟ โดยเพื่อนร่วมโต๊ะมีผม เพื่อนๆในกลุ่ม 5-6 คน และ ไอ้แบงค์ ผมจัดแจงเอาชามเย็นตาโฟวางตรงที่นั่งด้านนั่งริมกำลังจะตะโกนวานเพื่อนให้ซื้อน้ำมาให้ ผมก็เห็นน้องปี 1 ลงมากันแล้ว และคนที่เดินนำลงมาไม่ใช่ใครไอ้แซนนั้นเอง ผมวานเพื่อนซื้อน้ำเสร็จ แซนก็กำลังต่อแถวซื้อข้าวผมพยักหน้าให้เป็นการทักทายแต่เหมือนมันไม่เห็นเพราะไม่มีการตอบรับใดๆ หรือมันงอน เด็กปี 1 หลายคนยกมือไหว้ผมและเพื่อนๆ น้องๆคงจำได้เพราะผมเป็นคนลงวินัย อิอิ
"แซนนั่งนี้ไหม" ผมทักขึ้นขณะที่แซนเดินผ่าน
"..." แซนเดินผ่านไป ไม่ตอบอะไร ว่าไม่ได้ยินก็ไม่ใช่ ได้บริเวณนั้นยินกันทุกคน สงสัยอยากนั่งกับเพื่อน
"นั้นนะเหรอเด็กมึง" ไอ้แบงค์มานั่งข้างผม
"เด็กเชี้ยอะไร หลานกู"
"เหอะๆ" ไอ้นี้รู้ครับว่าผมเป็นเกย์ แต่มันก็อยู่ใกล้ผมตลอด มันบอกอยู่กับผมสบายใจ แต่อยู่กับเกย์คนอื่นมันน่ากลัว
...สรุปผมเริ่มทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...ผมนั่งเคี่ยข้าวไปเรื่อย จะเอาไงดี ผมจะไปนั่งกับพี่โอ๊ตดีไหม แต่พี่เขาอยู่กับแฟนนิ เดี่ยวถ้าอยู่กับแฟนจะชวนเราทำไม หรือเขาไม่ใช่แฟนกัน แล้วถ้าใช่ละเราจะทนดูคนทั้งคู่สวีทกันได้เหรอ ผมคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร ผมอยากไปนั่งตรงนั้น ไปอยู่ตรงนั้น แต่ก็กลัวเจ็บ กลัวทำใจไม่ได้
"อยากทำอะไรก็ทำเถอะ" ไอ้เซษฐ์พูดขึ้น ผมมองหน้ามัน มันรู้ทุกอย่างจริง
"กูขอโทษนะ" ผมบอกมัน มันพยักหน้ารับ
...ผมเก็บข้าวของยกจานข้าวแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะของพี่โอ๊ต ผมวางจานข้าวข้างๆพี่โอ๊ต พี่โอ๊ตมองหน้าผมงงๆ ก่อนเขยิบที่ให้ ผมนั่งทานข้าวกับกลุ่มรุ่นพี่ ฟังแล้วงงๆครับ คุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ศัพท์ภาษาอังกฤษเยอะแยะมากมาย(--*--)
"ไอ้โอ๊ต" พี่แบงค์พูดขึ้น
"ไมอ่ะ"
"มึงกลับเองได้ไหม เด็กกูชวนไปกินข้าวด้วยอ่ะ"
"เออไม่เป็นไร...ว่าแต่มึงพึ่งแดร๊กไปเนี้ยนะ"
"เดี่ยวกูแดร๊กอีกรอบได้ กับสาวๆกูพร้อมเสมอ"
"ช่วงโปรโมชั่นนะสิมึง" เพื่อนผมแทรกขึ้น
"สาดนิ...ว่าแต่มึงจะกลับอย่างไง ให้กูส่งที่ท่ารถเมล์ใน ม. ไหม"
"เดียวผมส่งเองครับ" ผมหลุดปากพูดไป...ผมเงยหน้าขึ้น พี่รุ่นในวงจองมาที่ผมสลับกับพี่โอ๊ต ผมไม่น่าพูดเลยการแอบฟังคนอื่นคุยกันมันไม่ดี แล้วนี้ยังไปแทรกเขาอีก ผมคงโดนว่าเรื่องมารยาทแน่ ผมก้มหน้ารับบาป
"เหอะๆ" เสียงหัวเราะดังขึ้น "เสน่าห์แรงนะมึงไอ้โอ๊ต หรือว่าน้องแซนกับมึง..." พี่คนหนึ่งพูดขึ้น
"บ้าดิมึง น้องเขาชายแท้โว๊ย" พี่โอ๊ตแก้ต่าง
"มึงเคยลองแล้วเหรอถึงรู้ว่าชายแท้" พี่คนนึ่งพูดขึ้น
"เออ...พูดแบบนี้น้องเขาเสียหายนะโว้ย" พี่โอ๊ตพยายามแถเห็นๆ "ใช่ไหมแซน"
"..." เอาไงนี้ละผมงานเข้าแล้ว
"แซนชอบผู้หญิงใช่ไหม" พี่โอ๊ตถามย้ำ เอาไงดี เอาไง
"ครับ!!!" ผมตอบไป...ผมคิดแล้วแบบนี้ดีที่สุดสำหรับเรานะตอนนี้ ถ้าผมบอกว่าผมชอบพี่โอ๊ต พี่โอ๊ตจะเป็นอย่างไร ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปหรือเปล่า ผมไม่อยากเสี่ยง ไม่อยากเสี่ยงเลย ผมยอมเจ็บเล็กๆที่ใจตอนนี้ดีกว่าที่จะเจ็บลึกจนเกินจะทนไหว
...ผมกับพี่ๆทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ โดยพี่โอ๊ตไปนั่งเล่นหอผมก่อน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"วันนี้แกเป็นอะไร เห็นเหวี่ยงใส่ตอนกลางวัน" ผมถามขึ้นเมื่อมาถึงห้องแซน
"เปล่าพี่แค่เซ็ง"
"เออ...ดี"
"แล้วพี่มานั่งเล่นหอผมแบบนี้แฟนพี่ไม่ว่าเหรอ" แซนถามขึ้น คิดไงของมัน
"อ่าว...ไอ้นี้ถามแบบนี้พี่มากวนแกหรือเปล่า หรือว่าเด็กแจะมา พี่กลับก่อนได้นะ" ผมเอาจริง
"เปล่าพี่...แค่อยากรู้"
"ไม่มีว่ะ ไม่มีตั้งแต่เกิด" ผมคิดแบบนี้จริงๆ เพราะคนที่เข้าหาส่วนใหญ่ก็เห็นเล่นๆกับผม สุดท้ายมันก็คบคนอื่น ไอ้แซนคงไม่ต่างกัน
"ผมก็ยังไม่มีครับ มีพี่มาอยู่ด้วยผมก็ดีใจ"
"น้ำเน่าสะ"
"ผมพูดจริงนะ" แซนค้าน
"เออๆ เออแซนถ้าช่วงสอบพี่มาอยู่ด้วยได้ไหม"
...หาอะไรนะ ช่วงสอบพี่โอ๊ตจะมานอนหอผม ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหมครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 10
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เริ่องเล่า...หลังคอมพ์
นู๋แซน คิดหนักก็คงไม่แปลกหรอก 
ตอบ...แซน: ช่ายม่ะๆ อิอิ
เหอๆ จะว่าไงดีล่ะ
ท่าทางจะมีงานเข้า
ตอบ...มีงานเข้า มีงานเข้า 555+
"ได้ข่าวว่าสนิทกันมาก กูเคยเห็นทั้งคู่ไปดูหนังด้วยกันสมัยกูเรียน ม.ปลาย" มันพูดเสียงเรียบ "มีคนกอสสิปว่าเขาเป็นคู่ขากัน" มันกระซิบข้างๆหู แล้วเดินจากไป ปล่อยผมยื่นมองพี่เขา ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ
ไม่ใช่ข้าวเหนียวไก่ย่างนะครับ..จะได้ติดไม้ติดมือ.. 
ตอบ...คนเขียน: อืมอันนี้กวน...ติดไม้ติดมือหมายถึงขนมครับบบบ
แซน: ผมก็ว่างั้นแหละ อย่าให้เจอตัวนะจะจับจูบเสียให้เคล็ด
โอ๊ต: ...(มองตาเขียวไปยังแซน)
แซน: อุ้ย...ไปคนต่อไปดีกว่าครับ
ไรว้า
ทำไมนึกไปเองฝ่ายเดียวอ่ะ
แล้วพี่โอ๊ต ไม่ไว้ใจแซนนนนนนนนนนนน
ตอบ...โอ๊ต: กูดูทำตัวดิครับไม่น่าไว้ใจเลย ชิชิ
แซนมัวแต่ช้าทำอะไรไม่ทันใจเลยอ่ะ +1ให้เป็นแรงใจในการเขียน
แล้วจะแวะเวียนมาอ่านบ่อยๆ
แซนให้ไวเลยนะ
ไม่งั้นจะเชียร์คนอื่น 555
ประกาศตัวเลยอะ
แซนสู้ๆๆ
ทำไมคิดมากงี้อะ..
นายแซน
:pig4:คราบ
ตอบ...แซน: ง่ะผมผิดอีกแล้วง่ะ TT-TT
โอ๊ต: 555 สมน้ำหน้า
คนเขียน:ใจเย็นๆ แซน ขอบคุณสำหรับ +1 นะครับ
มาต่อด้วยนะคับ อิอิ
ตอบ...มาต่อให้แล้วครับบบบ อิอิ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
