หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[POR_KA_DUN]

แวะมาทักทายพี่ปอร์ค่ะ 

ดีครับผมพี่
รออีกชั่วอึดใจเดียวนะครับ กำลังจะเสร็จละ
รอ สาวงามตรวจอักษรให้อยู่ครับ
จะได้อ่านไม่สะดุดครับผม

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

รอพี่ปอออออ

แบบว่าชื่อตอนมันชวนใหหงุดในอารมณ์เนื้อเรื่องมากกกกกกก
เพราะมันเศร้ามาซักพักแล้ว เข้าใจว่าต้องมีเศร้าบ้าง แต่อย่าเศร้านานได้มะ
เค้าใจจะขาด 

[POR_KA_DUN]

น้ำตาผมยังไหล ตลอดเวลาที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น
หมอนข้างตอนนี้มันไม่สามารถให้ความอบอุ่นใจกับผมได้เลย
นี่หรือ.....คือสิ่งที่ทำให้ไอ้ลุงมันเปลี่ยนไป
นี่หรือคือสิ่งที่ผมได้รับจากการที่ผมรักใคร
และนี่หรือ คือสิ่งที่ผมจะต้องยอมรับมันให้ได้ ว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตผมในอีกไม่กี่วัน
เจ็บปวดจริงๆ เจ็บปวดจนหัวใจผมจะแตกสลายอยู่แล้ว
กอล์ฟ คุณอยู่ไหน คุณอยู่ไหนครับ  ผมอยากกอดคุณ

*************66*******************

มือถือ.... มือถือคือสิ่งที่ผมคิดว่า มันน่าจะช่วยผมให้ติดต่อใครบางคนได้ในเวลานี้
ผมกดหมายเลขปลายทางเบอร์ที่ผมรู้สึกว่าเขาคงทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง
 เวลาที่ผมเจ็บปวดใจ
 เสียงรอสายเป็นเพลงที่ผมชอบ  แต่ใจในผมกับปฏิเสธจะฟังมัน
สิ่งที่ผมต้องการคือให้เจ้าของมือถือ รับสายเสียที
เวลายังเดินไปอย่างช้าๆ
เวลาแห่งชีวิต เวลาแห่งความเสียใจเดินช้าๆ เช่นกัน
และในที่สุด มันก็ตัดไป
ผมกดเบอร์เดิมอีกครั้ง
น้ำตายังไหลริน เสียงสะอื้น อย่างคนเจ็บปวด
มันไม่ต่างจากครั้งแรกเลย ไม่มีอะไรทำให้ผมรู้สึกว่าเจ้าของมันจะรับสายเลย
ผมรู้สึกปวดใจขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายพันเท่า
*
*
*

ผมกดเบอร์เดิมไปอีกครั้ง... ในใจยังหวังว่าไอ้ลุงจะรับสายเหมือนเดิม
ครับ... ครั้งนี้มันรับ
ผมเอามือปาดน้ำตาที่ยังไหลเป็นสายทาง ...ความรู้สึกดีใจเข้ามาแทน ใบหน้ามีรอยยิ้ม อย่างน้อยมันก็ยังติดต่อได้
“กอล์ฟ” เสียงเรียกจากผม....เสียงเรียกที่ใครๆฟังก็คงรู้ว่าเสียงที่ผ่านการร้องไห้มานานแค่ไหน
“กอล์ฟ ได้ยินไหม” ผมยังต้องการคำตอบจากอีกคนปลายสาย
แต่สิ่งที่ผมได้มันกลับมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับอะไรทั้งสิ้น
ผมยังคงพยายามที่จะเรียกชื่อมันแบบนั่นอยู่เรื่อยๆ
และในที่สุด  ปลายสายก็วางสายไป
ผมดูหน้าจอมือถือ    เพื่อดูเวลาที่ผมได้คุยกับความว่างเปล่า   และกดเบอร์เดิมอีกครั้ง
“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้...........................”
นี้คือเสียงที่ผมได้ยินตอบกลับมา  ผมพยายามอีกครั้ง
“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้.........................

ครับ.............  มันปิดมือถือ
ผมวางมือถือลงข้างๆ  รู้สึกว่าตัวเองปราศจากเรี่ยวแรง
น้ำตาพรั่งพลรูออกมาอีกครั้ง และมันไม่คิดที่จะหยุดไหลเลย
แต่ในทางกลับกัน มันกับเพิ่มขึ้นเป็นเป็นหลายเท่า
ห้องที่ผมคุ้นเคย  เตียงนอน หมอนข้างไม่ต่างอะไรจากที่ๆผมไม่รู้จัก
ทุกอย่างดูเป็นสิ่งแปลกหน้า  เป็นอะไรที่ผมไม่รู้จัก
ไม่ปลอบใจผมเลย แต่ผมว่ายังมีใครคนนึงที่เขาพร้อมจะรับฟังผมเสมอ
ตอนนี้ผมคิดถึงแม่ครับ
หลายคนเขาบอกว่าเมื่อเรารู้สึกอ่อนแอ  แม่อาจไม่ใช่คนแรกที่เราคิดถึง
แต่แม่ คือคนเดียวที่ปลอบเราได้ดีที่สุด
แต่ตอนนี้ผมมันดูเห็นแก่ตัวเกินไปที่จะโทรหาแม่ให้ท่านได้รู้ในสิ่งที่ลูกท่านเป็นอยู่
แม่เชื่อว่าลูกเลือกคนไม่ผิด   ประโยคนี้ก้องอยู่ในหูผม
ประโยคที่แม่พูดให้ผมสบายใจกับการตัดสินใจของผม
ที่เลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต
แม่ครับ.......ผมขอโทษ  ผมขอโทษครับแม่  ผมคิดถึงแม่จังครับ
ผมพูดกับตัวเอง ยังกับคนบ้า
แต่ผมกับโทรไปหาแม่ไม่ได้ ทั้งที่มือถือนั้น..มันอยู่ในมือผมแท้ๆๆ
ไม่อยากให้ท่านเห็นอีกด้านที่ลูกคนนี้ช่างอ่อนแอ

จินตนาการผมยังบรรเจิด อยู่ตลอดเวลาครับ
พยายามหาเหตุผลต่างๆนานา ว่าที่มันไม่รับและติดต่อไม่ได้เพราะอะไร
แบตหมด
ไม่มีคลื่น
หรือมันไม่อยากรับสาย
แล้วแต่เหตุผลมาจากข้อใด มันก็ทำให้ผมเจ็บไม่ต่างกันเลย

เวลากี่โมงผมไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมหลับไปทั้งน้ำตา ตื่นขึ้นมาอีกที บ่ายกว่าๆ
สิ่งแรกที่ผมต้องทำคือหยิบมือถือขึ้นมาดูเผื่อว่า มันจะติดต่อกลับมา
ผมต้องเข้าโหมดผิดหวังอีกครั้ง

ผมจะร้องไห้อยู่เพียงลำพังในมุมเงียบๆ
เสียงมือถือผมดังขึ้นครับ  
เสียงที่ทำให้ผมเสียใจมากหมายเป็นร้อยเป็นพันเท่า
สิ่งที่ มันอธิบายได้มากกว่าคำพูดเป็นไหน ๆ
มันคือรูปภาพที่ทำให้ผมจดจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
รูปภาพที่จะทำให้ผู้อ่านหัวใจแตกสลายไม่ต่างจากผมเลย
พร้อมข้อความสั้นๆจากเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก จากผู้หวังดี
ที่เขาทำให้ผมตายทั้งเป็นมากกว่า
*
*
*
*
*
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยหัวใจที่แตกสลาย
น้ำตาคลอๆ จนไม่สามารถเก็บให้อยู่อย่างงั้นได้
และสุดท้ายมันไหลลงอาบยังสองแก้ม
‘ต้องการอะไรให้ช่วยไหมค่ะ” เธอยิ้มพร้อมกับยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผม
“ขอบคุณครับ” พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตา หยิบกระดาษที่เธอส่งให้
เมฆสีขาว ก้อนใหญ่ลอยอยู่ข้าง ๆ หน้าต่าง
แต่พอเมื่อผมเข้าไปใกล้มัน มันกับค่อยๆจางหายไป
จนผมสัมผัสมันไม่ได้ ถึงอยากกจะเอื้อมมือออกไปจับมันมาไว้ในอ้อมกอดแค่ไหนก็ตาม

“ปอร์เหรอ”
“นนท์เองนะ” เสียงนั่นกรอกมาตามสาย  ผมไม่มีแม้แต่น้ำเสียงที่จะตอบกลับไปถามว่ามันต้องการอะไร
“ร้องไห้อยู่เหรอ”เสียงมันหัวเราะ อย่างพอใจ
“พอดีแค่จะโทรมาบอกว่าเมื่อคืน กอล์ฟเมามาก  จนกลับไม่ได้ เลยมาค้างที่บ้านนนท์
บ้านนนท์ก็ยุงเยอะเสียด้วยสิ  ตามเนื้อตัวกอล์ฟเลยเป็นจ้ำๆ แดงเต็มตัว จะดูภาพไหม เดียวถ่ายไปไห้ดู”
ผมร้องไห้โห เมื่อได้ยินมันพูดจบ
“มึงจะเอายังไงกับกรู”
“แค่ขอยืมใช้ชั่วคราวเท่านั้นเอง เดี๋ยวส่งคืนนะ ไม่ต้องคิดมาก หรือฆ่าตัวตายนะ”
“ไอ้บ้า ไปตายซะ”ผมด่ามันกลับไป
“เอาไปแค่ภาพตัวอย่าง ก่อนนะ ถ้าต้องการอีกก็บอก”
คนหวังดีที่โทรมาบอกผมว่าอยู่กับไอ้ลุงทั้งคืนวางสายไป
พร้อมด้วยเสียงข้อความดังขึ้น
*
*
*
*
*
*
ผมเปิดข้อความหลังจากเสียงข้อความมันดับไป
มันโหลดสิ่งที่ผมกำลังเปิดอยู่ในเวลาไม่นาน
ภาพใครคนนึงกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง มีผ้าห้มสีขาว คลุมร่างกายท่อนล่วงไว้
ไม่ต้องบอกผมรู้ได้ทันที เพราะอะไรเหรอ
เนื้อตัวเขา  ผมเคยสัมผัส เคยเห็นมาหมดแล้ว
แต่สิ่งที่ผมไม่เคยเห็น คือรอยแดงๆ ตามแผ่นหลังนั้น


 ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…ข้อความในตอนท้ายที่มันฝากถึงผม


ผมร้องไห้บนเตียงแทบไม่มีน้ำตา
*
*
*
*

  “ท่านผู้โดยสารครับ”
ผมสะดุ้งตื่นจากภาพที่ผมหวนกลับไปคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ไอ้ลุงมันปิดมือถือ
และวันที่ผมร้องให้บนเตียง   วันที่ผมได้รับข้อความ ข้อความที่ผมรู้แล้วว่า
ทำไมผมถึงโทรไปไม่ติด ไอ้ลุงมันรับสายแล้วไม่พูด
ตอนนี้ผมพอมองภาพออกว่ามันเป็นยังไง มันอยู่กับใคร
ปีกนั่นค่อยๆกางบางส่วนออกต้านแรงลม ท่ามกลางเมฆบางๆเหล่านั้น
บางจนมองไม่เห็นแล้ว เหมือนความรักของเราสองคนตอนนี้

“ขณะนี้เราได้นำท่านมาสู่ท่าอากาศยาน
จังหวัด.................... แล้วครับ กรุณานั่งรัดเข็มขัดอยู่กับที่
ปรับพนักเก้าอี้ให้อยู่ในระดับตรง ปิดโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ไว้
จนกว่าสัญญาณรัดเข็มขัดจะดับครับและโปรดตรวจสอบเอกสารการเดินทาง
และสิ่งของของท่านก่อนที่จะออกจากเครื่องบินครับ”

คำพูดต่างๆ ไหลหลั่งเข้ามาหาผม  แต่ผมปฏิเสธที่จะตำตามคำบอกของเขาคนนั้น
สิ่งที่ผมยังทำคือ น้ำตาไหล กำกระดาษทิชชู่ไว้ในมือ

“ในนามของสายการบินไทย กัปตันพร้อมทั้งลูกเรือทุกคน
ขอขอบพระคุณที่ท่านเลือกใช้บริการของการบินไทย
และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสต้อนรับท่านอีก ขอบคุณและสวัสดีครับ”

 เสียงนั้นยังลอยเข้ามาไม่หยุด

”Ladies & Gentlemen Now  We have landed at -------------------------- Airport
 Please keep your fasten seat belt  Return a seat back up right”
“ขอโทษนะค่ะ” เสียงแอร์สาว
“Open your window shade and turn off your mobile phone and electronic devices
until the fasten sign has been turn off”
“ดิฉันไม่รู้ว่าเขาทำไมถึงทำให้คนน่ารักแบบคุณเสียใจได้”
ผมมองหน้าเขาคนที่ไม่ได้สวยแค่ภายนอก .... เสียงกัปตันยังลอยมาไม่หยุด
“Please check your personal belonged and travel documentary before you leave the aircraft
On behalf of Thai Airways International”
“ตอนนี้อย่าไปเสียน้ำตาให้กับเขาเลยนะค่ะ ชีวิตยังมีค่า” เขาพยายามปลอบผม
“Captain and together with our crew would like to thank you for flying with us and we look forward to see you again”
“รัดเข็มขัดก่อนนะค่ะ เดี๋ยวเครื่องจะลงแล้ว” เธอพูดจบแล้ว
ยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผมอีกครั้ง พร้อมยิ้มแล้วก็เดินจากไป
 “Thank You for Flying THAI,Sawasdee Krab”

พอเท้าผมก้าวลงสู้พื้น สิ่งที่เกิดกับผมก่อนหน้านี้ ผมถือว่า มันเป็นความหลังไปแล้ว
น้ำตาที่มันไหล  หัวใจที่แตกสลาย มันจะหยุดอยู่แค่ ที่ประตูแอร์พอท แห่งนี้เท่านั้น
ผมจะไม่เอามันกลับไปที่บ้านให้คนที่รักผมได้รู้ ได้เสียใจเป็นอันขาด
ผมจะมีแต่รอยยิ้มบนใบหน้า
*
*
*
**
“มาถึงแล้วเหรอลูก”  เสียงแม่ผมทักทันที่ทีประตูรถเปิดออก
อ่อ พี่เขย กับหลานๆ ผมขับรถไปรับที่สนามบินครับ บ้านผมห่างจากสนามบิน100กิโลเห็นจะได้มั้งครับ
มันจึงไม่ค่อยไกลเท่าไรมั้ง555 ขับรถ1 ชัวโม่งก็คงถึงครับ
ที่ขับนี่หมายถึงคนอื่นนะครับ สำหรับผม นั่งสวยๆ เศร้าๆ ตามเดิม
“สวัสดีครับแม่   พ่อไปไหนครับ”  ผมถามแม่พร้อมยกมือไหว้
“ทำไมมาไม่บอกกันล่วงหน้าล่ะลุก ปุบปับ แบบนี้ถ้าไม่มีคนไปรับจะกลับบ้านได้ยังไง”
“แม่” ผมถลาเข้าไปกอดแม่ น้ำตาแห่งความดีใจหรือ เสียงใจผหลออกมาอีกครั้ง
จนผมแทบแยกมันไม่ออกเลย
ผมควรจะขอบคุณเจ้าน้ำตาที่มันปกปิดสิ่งที่ผมเสียใจก่อนหน้านี้ไว้ได้
“ร้องไห้ทำไมลูก”
“ผมคิดถึงแม่ครับ” ข้ออ้างที่ดูจะได้ผลสำหรับน้ำตาครั้งนี้
คราวนี้ได้ผลครับ
“เจอกันทุกครั้ง ทำไมต้องร้องไห้ด้วยลูก   พอแล้ว พอแล้ว ถึงบ้านเราแล้ว”
บ้านเหรอ .....รู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง  แม่ผมลูบหลังเบา ๆ  พร้อมคำพูดที่ทำให้ผมดีขึ้นได้
“จะกลับวันไหนลูก”
“โหแม่ครับ ผมเพิ่งมาถึงจะให้กลับแล้วเหรอครับ”
“เปล่าจ้า จะได้รู้ไง เพราะพี่แกจะได้ไม่ต้องไปทำธุระวันที่ลูกจะกลับไง”
“ขากลับผมคงนังรถทัวร์ครับแม่ ไม่ต้องไปส่งที่สนามบินหรอกครับ
อีกอย่าง ถ้าจะกลับคงต้องขอตังค์แม่แล้วมั้ง”
 ผมขอแม่เอาของไปเก็บบนบ้านครับ
บ้านที่ผมคุ้นเคย ตลอดระยะเวลาที่ผมเป็นเด็ก
ก่อนที่จะย้ายเข้าไปเรียนม.ปลายที่กรุงเทพ
ภาพวัยเด็กผมยังจำได้เสมอ ไม่เคยลืมแม้แต่สี้ยววินาทีเดียว
ผมขับมอไซด์ได้ตอนม.1 มันอาจจะดูเร็วไปใช่ไหมครับ
แต่สำหรับเด็กตวจ.เขาเป็นกันแบบนั้นครับ
ว่าแล้วผมก็ จับเจ้ามอไซด์คันเก่า ซิ่งมัมแถวบ้านซะเลย555

http://www.youtube.com/v/229lTgxuVUg&hl=en&fs=1&
           (ฟังไปด้วยนะครับ ให้อารมย์ดี)

ลืมความทุกข์ในใจไว้ชั่วขณะแล้วปลดปล่อยอารมย์ไปกับมอไซด์คันเดิมที่ผมเคยขับ
สมัยเป็นเด็ก ๆๆ
ผมขับรถไปช้าๆ มองสองข้างทาง
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมครับ
แต่ที่ต่างไปคือต้นไม้เยอะขึ้น  คงเป็นเพราะช่วงนี้เป็นหน้าฝน มองไปทางไหนก็เขียวไปหมด
สดชื่นจัง
สองข้างทางยังมีคนเดินไปมาตามถนน คุ้นบ้างไม่คุ้นบ้าง
คงเป็นเพราะย้ายเข้ากรุงเทพเป็นเวลานานครับ
เด็กๆ มันโตกันหมด จนผมจำไม่ได้แล้ว
บางคนโบกไม้ โบกมือให้ ครับ เขาคงพอจำผมได้บ้าง
นานทีการที่เราได้กลับมาบ้านมันก็ดีเหมือนกันนะครับ
ทำให้เรารู้ว่าตัวเราเองเป็นใคร มาจากไหน  ควรจะยืนอยู่ที่ใด
และทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับเราอย่างมีสติ


ปล.เต็มที่เลยครับ อย่าได้ยั้งนะ อยากได้อะไรก็บอก
กระดาษทิชชู่
ผ้าเช็ดหน้า
ปืน หรือ อะไร บอกมาเลย มีพร้อมครับ

[mecon]

  นังเก้งควายเผือก
  อดีตคนดีของคนอ่าน

  น้ำตาไหลอ่ะ สงสารสวยโคตรๆ
นังเก้งควายเผือกมันยังจองล้างจองผลาญไม่เลิกจริงๆสินะ
พอปล่อยให้คลาดสายตา ผลออกมาเป็นแบบนี้ทุกที
ขโมยกินของชาวบ้านท่าทางจะมีค.สุขสุดๆเลยสินะ 
แล้วที่แสบสันต์กว่านั้น ไอ้คนกลางเนี่ยโดนเค้าบังคับจับเหล้ากรอกปากรึไง
ถึงได้เมาแบบถึงใจมันแบบนี้อ่ะ เฮ้อออออออออออออโดนมันลอกคาบแบบนี้
คงเรียกว่ามันขืนใจไม่ได้สินะ เพราะเมาเละเป็นหมาแบบนี้อ่ะ เจ็บใจที่สุด

โหยคิดดูดิ...สวยต้องหนีไปเลียแผลใจที่บ้านเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
  ทำไมต้องที่รักกัน เชื่อใจกัน ไว้ใจกัน ถึงได้ไม่ระวังตัว
แล้วดันไว้ใจคนอื่น อีกต่างหากเนี่ยนะ อืม......สุดๆจริงๆ

+1 ให้สวย รักนะ โอ๋ๆๆๆๆ อาวุธอิป้าพร้อมแล้วให้ไปถล่มเมื่อไหร่ แจ้งมานะคะ 

[kuraki]

   เซ็งกอล์ฟมาก ไปอยู่กับนนท์ได้  (หรือนี่คือแผนการชั่วร้ายของนนท์ )

ตอนนี้น้องปอร์กลับไปสวยเหมือนเิดิมโดยไม่ต้องแคร์ใดๆัทั้งสิ้นดีกว่า  พักใจๆ

[Poes]

  ขอผ้าขนหนูหน่อย

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เออ อยากได้ตต่อไป ไม่ต้องรอนานเพราะว่านอยด์ไปแล้วเดี๋ยวไม่อ่านต่อนะ  
มันนอยด์อ่าาาา T^T

[milphinnejj]

T__________________T

โฮกกกกกกกกกกกกกก  

 


(เศร้าและนอยด์กว่าไม่ได้อ่านอีกค่ะพี่ปอร์ ฮึกๆ)

---

มาใหม่อีกรอบ .. หลบไปทำใจมา เหอๆ (ปกติเป็นประเภทเจออะไรสะเทือนใจแล้วจะเลื่อนหนีอ่ะค่ะ)
ข้างล่างนี่ถ้าหลุดอะไรไม่ตรงความเห็นใครเค้าขอโทษด้วยนะค้า อารมณ์ว่าอินไปแล้ว ..
v
v
เอาความคิดเค้านะ .. ใครว่าพี่กอล์ฟไม่ผิดแต่เค้าขอเถียงอ่ะ
ถ้ามีสติมันจะเมาจนโดนลอกคราบได้เหรอ?
ถ้าเข้มแข็งกว่านี้จะปล่อยให้พี่ปอร์ต้องเจ็บเหรอ?
แล้วถ้าลืมคนเก่าได้หมดจริงๆ .. ทำไมเรื่องแบบนี้มันถึงเกิดขึ้นง่า T T เค้าอุตส่าห์เชียร์มาตลอดอ้ะ
ทำร้ายจิตใจ ..
ส่วนอินนท์นี่ก็ไม่รู้จักปล่อยวางเนอะ ..
พวกแพ้ไม่ได้ ชอบเอาชนะ อยากเหนือคนอื่น ..
นิสัยที่มีแต่กำเนิดมันเลยแก้ไม่หาย ..
เค้าไม่รักแล้วก็ยังยื้อเพื่อความสะใจ ..
จะรอดูว่าต่อไปยังจะยิ้มเยาะหัวเราะร่าได้อยู่หรือเปล่า ..

พี่ปอร์เข้มแข็งน้า .. ตอนนั้นคงน็อตหลุดสติหายหมดเลย ..
แต่ได้กลับบ้าน .. บางทีจิตใจอาจจะดีขึ้น ..
วันข้างหน้ามันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่กลัวก็ได้ ..
ฮึกๆ .. สวยสู้ๆ .. เราสวยเราต้องได้เชิดใส่มัน หัวเราะดังกว่ามันแน่ๆ

โอ๊ยช่วยด้วย .. นอนไม่หลับ 55+ นอยด์ไปแล้ว .. พี่ปอร์รีบมาต่อนะคะ .. จิตตกตามกันเป็นแถบๆแล้วเนี่ย~

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

+1 ให้กำลังใจเข้าใจว่าอารมณ์ตอนนั้นคงจะแย่ถึงขั้นของที่สุด  
  ของผ้าเช็ดหน้างานศพ ของ นนท์  
ความเชี้ย ความเลวมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ คนเราเกิดมาส้นตีนยังไงก็เป็นอย่างนั้น
สวย(ณ ตอนนั้น)อย่าคิดมากนะครับ มันแค่ต้องการยั่วสวย ถ้ามีสติทุกอย่างก็ดีเอง
ลุงมันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก ก็แค่ถูกจับฉวยไปเป็นเครื่องมือในการใช้เล่นงาน
และทำร้ายจิตใจของสวย (ซึ่งดูแล้วว่าจะได้ผล มากย้ำว่ามากๆ เกินคาด) เข้มแข็งไว้น๊า
ไม่รู้ว่าป๊า กับ ม๊า พูดอะไรแต่ขอให้ทุกอย่างลงตั๊วลงตัว สาธุ
นิว(LOVEis)

[mecon]

 

เค้ากำลังอิน  เพลงนี้แทงใจเค้าดัง ฉึกๆๆๆ กระซิกๆๆๆ


http://www.youtube.com/v/KOC_1ucDppo&hl=en&fs=1&

[shibao]

คุณหญิงย่า ออกมาด่วน !!!!

5555+

ไอ้ลุง

"ตาย"

 

[aorpp]

โอ๊ยยยย ปาดน้ำตา   สงสารสุดสวยของพี่จัง เจ็บนี้อีกนานเลยเนอะ
ไม่เป็นไรๆๆ สวยสะอย่าง ต้องผ่านความทุกข์นี้ไปได้แน่นอน กอดแน่นๆๆ สู้ๆๆ เน้อ  

ง่ะ กอล์ฟไมมันทำอย่างงี้อ่ะ เกิดอะไรขึ้น ป๊าม๊าพูดอะไรกับสวยง่ะ  

ตอนต่อไปเสริฟด่วนๆ

สวยที่รักกกกก เข้มแข็งนะ  

[LingNERD*]

ไม่ได้เม้นนาน แต่อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆ


ของขึ้นอะพี่ปอร์



ผู้ชายห่วยๆๆ


อย่าไปสนใจเลยครับ



เลว

[andy_kwan]

อย่าเพิ่งฟูมฟายไปนะนู๋ปอร์
I will survive ท่องเข้าไว้  แล้วลุกขึ้นมา  เดินหน้าไปชนกับมัน  อิอิ

[clubza]

เกียจแกทั้งสองคนเลยไอ้กอล์ฟกะอีนนท์
มีไรทำไมไม่คุยดีๆทำประชดทำไม

[Vesi]

ผิดหวังในตัวลุงตั้งแต่ที่ไปเจออะไรต่อมิอะไรจากพ่อแม่มาแล้ว ทำตัวเงียบเฉยแบบนั้น มันเป็นลักษณะของผู้ที่ไม่กล้าจะเผชิญหน้ากับปัญหา แทนที่จะเอามาบอกกล่าวกันไปเลยแต่แรก มีอะไรจะได้ช่วยกันคิด เพราะปัญหาที่ว่านั่นมันเป็นปัญหาส่วนรวมอยู่แล้ว ยิ่งไปดื่มแล้วไปอยู่กับนนท์อีก แย่ๆ ต้องพยายามง้างปากลุงหน่อยนะครับ ปากหนักแบบนี้ จะว่าดีก็มีส่วนดี จะว่าแย่มันก็แย่นะ

ขอเป็นกำลังใจให้ ของแบบนี้ไม่ตายก็หาใหม่ได้ 55555555555

[gboy]

 
 
 
 

[DexTunG]

มันเกิดขึ้นอีกแล้วหรอ

มันมาอีกแล้วหรือนี้  นนท์

ฝากด้วยนะครับ      

    

[Ak@tsuKII]

ไม่มีคำพูดเลย  คนมันเลวเกินอินนท์  มันอยากได้ให้มันไป
ส่วยนายกอล์ฟ  เหอะนายได้ฆ่าคนรักนายทั้งเป็นแล้ววววว
ในเวลาที่ต้องการที่สุด แล้วเนี่ยอะไรห๊า  แล้วเนี่ยอะไร
เอี้ยจริงๆๆ เมาอย่างหมา  เอาไม่เลือก ก็นะของมันเคยๆ
ผิดหวังจริงๆ
 
  
สงสารปอร์ที่สุดดด  เจ็บใจจริงๆ  เจ็บจริงๆๆเจ็บเกินบรรยายเลย
จากที่ปีกหักเพราะเรื่องก่อนนั้นอยู่แล้ว  ยังมาซ้ำอีกแผล
มันจะเกินไปแล้ว ...........

 :3123:ขอให้สวยฟื้นคืนสภาพโดยเร็ว (แม้มันจะยากแค่ไหน)
แล้วกลับมาเฉิดฉายอย่างนางพญา ไม่ต้องไปสนใจผู้ชายห่วยๆ

ตัดมันไปเถอะ  แค่ขี้หมากองเดียว  

ชิส์ มันถึงคู่ควรกะกระสือนนท์ไง  



*****
กลับมาเม้นท์อีกรอบ (ใจเย็นขึ้นมาหน่อย)

ถ้าหากว่าจัดฉากนะ(แต่ไม่มีอะไร) ไอ่ลุงงมันก็ผิดอยู่ดี เหอะ
ที่ไม่ระวังตัวเลย  และไม่ห่วงสวยเลย  เมาเรื้อนน
ต้องกลายเป็นเครื่องมือคนอื่นมาทำร้ายคนของตัวเองอยู่ร่ำไป
สวยหนีไปให้ไกลๆเลย 

แต่ถ้านอนกับแรดนนท์นะ ขอด่าตามข้างบนเลย   
ไม่ต้องเอาเรื่องเมามาอ้าง จะตั้งใจรึไม่ตั้งใจก็ตาม
เจอยั่วเข้าหน่อย  เหอะ 




+1 นะคะ สู้ๆๆ
V
V
V


 

[POR_KA_DUN]

 
วันนี้ทู้ร้อนแรงเป็นไฟเลย
 

[LoveNineTeen]

ไอ้สันดานเลวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว  

สงสัยต้องจัดการขั้นเด็ดขาด จับมาตบไม่เลี้ยง กระทืบให้จมดิน กรีดหน้าเอาเลือดชั่วๆมันออก ห่วยอย่าให้เจ๊เจอ...


ส่วนไอ้ลุงจะทำไปเพราะเมา หรือยังไม่ได้ทำ(แตอีนนท์มันจัดฉาก) มันก็ไม่สมควรไปกินเหล้ากับมันตั้งแต่แรกแล้ว รู้ก็รู้อยู่ว่าไปยุ่งกะอีนี้มันมีแต่เรื่อง แล้วเป็นไง เมาแล้วกลายเป็นหมา เจ๊จะยุให้คนสวยไปหาใหม่ ชริส์...เซ็ง มาทำคนสวยของเจ๊เศร้า


น้องปอร์คนสวยของเจ๊สู้ๆนะคร้า  

เจ็บให้พอ ร้องไห้ให้พอ แล้วบอกตัวเองว่า ตรูจะขอเจ็บเป็นครั้งสุดท้าย แล้วลุกขึ้นมาทำตัว สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง หาแฟนใหม่ดีๆกันดีกว่าเนอะ  

[Poes]

มารับจ้างร้องให้หน้างานศพ นนท์ ค่ะ  ดูถ้าแล้วนนท์คงถูกคนในทู้รุมยำแน่ๆ

แต่ละคนน่ากลัวโคตรๆ 

[ChiOln]

ไอ้ลุงทำงี้ได้ไงอ่ะ



สงสารปอร์อ่ะ

   นนท์

[ranaways]

อยากได้อะไรอ่ะเหรอ

อยากได้ เค้าคนนั้นกลับคืนมาอ่ะดิ

ทำไมนะ

ทำไม

[HydrA]

นนท์มันคงจ้องไว้อยู่แล้ว
ลุงน่ะคงจะเมามากเลยพลาด
เรื่องนี้คงต้องให้ลุงเคลียร์ตัว
เองก่อนแล้วล่ะ เด็ดขาดแบบ
ลงดาบน่ะลุงทำได้ใช่มั๊ย

[torto]

อ่านแล้วโค_ตร โมโหเลยอ่ะ  น้ำตาไม่มีจะไหลหรอกนู๋ปอร์  แต่แค่อยากรู้ว่าปอร์จะทำงัยต่อ


จะหยุดทุกอย่างแล้วกลับไปยืนอยู่ที่เดิมใช่ไหม  รีบกลับมาต่อนะ

[leogemini]

กอล์ฟคงโดนป๊าแม่อบรมอะไรมาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกอล์ฟกับปอร์


กอล์ฟกลุ้มไม่รู้จะปรึกษาใครดี จะคุยกับปอร์กลัวปอร์จะไม่เข้าใจ พาลน้อยใจ


เลยคิดถึงนนท์ คิดว่าเป็นที่พึ่งได้


แล้วนนท์ก้อเลยจัดระลึกความหลังไป


ใช่มะ ๆ


เด่วพระเอกกะนายเอกก้อต้องเข้าใจกัน


คนเรารักกันนะครับ


สู้ ๆ


ป.ล. แอบเห็นด้วยนะครับว่ากอล์ฟอ่อนแอไปหน่อย

[subaru]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวย เกลียดไอ้ลุง

[koroto]

ขอหลบไปทำใจก่อนรับไม่ได้

[maxtorpis]

รัก ทำไม เข้าใจยาก