หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[patee]

   "รักอย่างมีสติ" ชอบคำพูดคุณแม่น้องปอร์จัง

 เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ   

[HydrA]

เอาน่าปอร์อย่าเพิ่งคิดไกล
พลังแห่งรักน่ะมันมีอานุภาพนะ

[~NeMeSiS_PURE~]

ชอบที่แม่พี่ปอร์บอกอ่ะ

แม่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นคนดีมั้ย แต่รู้ว่าเค้าเลือกคนไม่ผิด 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[l_k]

ดูแล หวงใย ใส่ใจซึ่งกันและกันตลอดไป

เป้นกำลังใจให้ครับ

 

[POR_KA_DUN]

เพราะมันคอยเตือนสติของผม คอนเตือนสติเรา  ให้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร
และเล่นบทบาทอะไร ถึงบางครั้งมันจะทำให้เราเก็บไปคิดมากก็ตาม
คืนนั้นผมหลับในอ้อมกอดของไอ้ลุงเช่นวันที่ผ่านมา
โดยผมขอมันอย่างนึงครับ ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม
ขอให้มัน อย่าหันหลังให้ผม แม้กระทั้งเวลานอนหลับแล้วก็ตาม

*
**
*
*
**
ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555

--------------------*------------------------------

หลังจากคืนนั้น.... คืนที่เราขอกันว่าแม้แต่เวลานอนอย่าได้หันหลังให้กัน
5555 คิดไปไกลใช่ไหมครับว่าทำไมถึงขอแบบนั้น ไม่ใช่กลัว.....หรอกนะ
แต่แค่ขอนะครับ.....ไม่ได้สัญญาแต่อย่างใด และไม่รู้ว่าจะเผลอตอนไหนก็มันหลับนี่ครับ
ควบคุมตัวเองได้ซะที่ไหน
แน่นอนครับ ตื่นขึ้นมาทุก ๆ วัน  มันทำให้เราอุ่นใจเสมอเมื่อเห็นหน้าเขาเป็นคนแรก
ถึงหน้าจะเต็มไปด้วยอะไรที่ไม่ต้องการ รวมทั้งกลิ่นปากด้วย555
รังเกียจซะที่ไหนครับ มีพอๆกัน

ผมเชื่อว่าทุกคนก็คงเคยเป็นเหมือนผมนะครับ  ถึงจะหลับอยู่ เรายังรู้สึกตัว
ว่าเรากำลังฝันหรือบางครั้งฝันว่าเราถูกจูบ
พอตื่นขึ้นมา ...เรายังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากรอยจูบนั้น
555   ละเมอไปกันใหญ่แล้ว
 ครับหรือแม้แต่เรารู้ตัวเองว่าตอนนี้เรากำลังฝันอยู่และปล่อยให้ฝันนั้นดำเนินต่อไป
ผมเช่นกันครับ... ด้วยความที่ขอกันนี่ล่ะครับ....บางครั้งยังเผลอคิดขึ้นมาเลย ว่าตอนนี้เราหลับอยู่ เราหันหลังหรือนอนในท่าไหน
จนบางครั้งต้องเอามือคลำ รอบๆบริเวณ ว่าตรงไหนคือหัวเตียงและตรงไหนคือข้างๆ
หลังจากคลำอยู่นาน ถึงได้รู้ว่าเรานอนท่าไหน และก็พลิกตัวกลับใปนอนยังท่า ที่เราไม่หันหลังให้กันตามเดิม
จนหลัง ๆ เริ่มชิน และติดเป็นนิสัยครับ
บางครั้งลืมตาตื่นขึ้นมา  สายตาอีกคู่นึงจะหลับปริบๆอยู่ข้าง ๆ รอเวลาให้อีกคู่นึงตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล
เพื่อมาสบตาสายตาอีกคู่นึง5555 จินตนาการตามนะครับแล้วจะเห็นภาพ
เมื่อเวลาผ่านไป อีกคนยังไม่คิดที่จะตื่นขึ้นมา  เราก็หาวิธีการ มาทำให้อีกคนตื่นจนได้
และสบตาเราในที่สุด555

ทุกวันของเราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมครับ
ไอ้ลุงยังเป็นคนขับรถของผมเหมือนเดิม
แต่คนขับรถคนนี้ต่างจากคนขับรถอื่น ๆ คือมันแต่งตัวหล่อทุกวัน
ส่วนผมยังนั่งปั้นหน้าสวยเป็นตุ๊กตาหน้ารถของมันเหมือนเดิม
แต่งตัวสบายๆ ไม่ต้องมีไทร์ เหมือนไอ้ลุง เราก็ดูดีได้ในแบบเรา
555น่าจะสลับหน้าที่กันนะครับ ถ้าดูจากการแต่งตัว
แต่มันก็ไม่เคยคิดว่าให้ผมขับให้มันนะครับ
คงเป็นเพราะมันยังรักชีวิตของมันอยู่
ขืนให้ผมขับ มีหวัง จากที่สวยๆ จะเป็นศพแทน555
ตอนนั้นมันคงหาแฟนใหม่ได้ไม่ยาก
เม้าท์ไป เรื่อยๆ คนเรา

และเหตการณ์แบบนี้ก็ยังเกิดขึ้นเป็นกิจวัตรครับ
ถึงหน้าตึก ผมก็เปิดประตูรถและก้าวท้าวออกมาจากตัวรถวางจิกลงบนฟุตบาท อย่างสวยๆ
ก่อนที่จะหมุนตัวกลับมาส่งยิ้มสวย ๆให้ไอ้ลุง
และอนุญาตให้มันขับรถไปยังออฟฟิตของมันครับ
หน้าที่ช่วงเช้าเป็นอันเสร็จ....แต่เพียงนี้
จะเริ่มขึ้นอีกครั้งก็ตอนหลังเลิกจากงานแล้วครับ
ถ้าเลิกเร็วนะครับ.... แต่ถ้าผมเลิกดึกก็ตามเคย
สวยแค่ไหนมันเริ่มไม่รอ   คำตอบสุดท้ายคือกลับเอง         555555
ชิส์ง้อที่ไหนกันล่ะพ่อ   พี่แท๊กซี่หล่อ  ๆ ตอนดึกมีออกเยอะ
ดีไม่ดีพี่ท่านจะพาขึ้นสวรรค์ล่ะสิ55


วันนี้ ไอ้ลุงโทรหาผมว่าเย็นนี้มันเอง มารับผมไม่ได้ครับ
ม๊ามันโทรให้กลับบ้าน มันไม่บอกว่ามีธุระอะไร ให้ผมกลับไปรอที่บ้านคุณย่าก่อนเลยครับ
เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วมันจะกลับมา คงเป็นจะดึกหน่อย
มันบอกว่าจะทานข้าวที่บ้านกับม๊าด้วยเลย
ไม่ต้องรอทานข้าว...  และฝากบอกคุณย่าด้วย
นี้คือสาส์นที่มันส่งตรงถึงผมครับก่อนที่มันจะบอกว่าพี่คริสเรียกพบและวางสายไป
อย่านะห้ามจิก ของกรูนะ55
ช่วงเที่ยงผมจึงไปท่านข้าวกับพี่โจ๋  และช่วงบ่ายไม่มีประชุม จึงเป็นผลดีให้เลิกงานตรงเวลาครับ
ไม่กล้าไปไหนโดยที่ไม่มีไอ้ลุง นิสัยไม่ดีจริงๆครับทำอะไรไม่ได้เพราะขาดผู้ชายเคียงข้าง
 ที่เดียวที่สิงห์สถิตได้คือบ้านคุณย่านั่นเองครับ
ผมปิดคอมและดูความเรียบร้อยขนโต๊ะทำงานก่อนที่จะเดินสวยๆออกจากออฟฟิศครับ
ช่วงเวลานี้รถติดมาก ผมจึงเรียกใช้บริการพี่วินรูปหล่อ แถวๆที่ทำงานครับเพื่อไปส่งยังบ้านคุณย่า
ส่วนพี่แท็กซี่หล่อ ๆรอ ดึกๆ แล้วกันครับ555 เดี๋ยวเรียกใช้บริการ
ผมรายงานคุณย่าตามที่ไอ้ลุงมันบอกครับ
คุณย่ารับทราบแล้วผมจึงขึ้นบนห้องไปอาบน้ำ
แล้วลงมาช่วยป้านวลเข้าครัว  แต่ก็เหมือนๆขาดอะไรไปครับ
เพราะถ้าวันไหนมาเร็วเราก็ช่วยป้านวลทำครัวเสมอกัน
แต่วันนี้มีผมคนเดียว  จึงเหมือนสีสัน ความน่ากินของอาหารจะดรอปลง
แต่ความอร่อยยังเหมือนเดิม  ป้านวลซะอย่างครับ
คุณย่านั่งดูเราทำหน้าที่แม่ครัวอยู่ที่โต๊ะเตรียมของใกล้ ๆ
เหมือนกับอาจารย์โรงเรียนสอนทำอาหาร เพื่อคอยให้คะแนนยังไงยังงั้นครับ
ไม่นาน กับข้าว3 -4 อย่างก็ พร้อม เรา  ผม คุณย่า และป้านวล
ก็จัดการของที่ทำกันอย่างเงียบๆ ไม่เหลือไว้ให้ไอ้ลุงตามคำบอกของมันครับ  
แหงล่ะ เห็นกับข้าวฝีมือม๊าดีกว่า หนูปอร์ แล้วจะเหลือไว้ทำไม555
ความจริงฝีมือป้านวลครับ  ควรจะบอกว่าฝีมือผู้ช่วยแม่ครัวมากกว่า55
คุณย่าท่านย้ายเข้าไปหนังดูทีวีที่ห้องรับแขกครับ
ผมและป้านวลช่วยกันจัดการในครัว
เมื่อเสร็จแล้วผมจึงขอตัวขึ้นห้องบรรทม
ไปนอนสวยๆรอใครบางคนให้กลับมา เคียงคู่ตุนาหงันยังบ้านทรายทองแห่งนี้ครับ
บ้านที่ใครๆ หลายคน และหลายตัว หลายนอ  อยากเข้ามากัน

http://www.youtube.com/v/bO8ZQbHHtwE&hl=en&fs=1&
             (กดฟังเพลงขณะอ่านนะครับได้อารมย์ดี)

เวลายังเดินไปเรื่อยๆ รายการทีวีต่างๆยังดำเนินตามเวลาของมันไป
รายการบันเทิงก็แล้ว  เข้าสู่ละครหลังข่าว  จนตอนนี้มันจะจบแล้วครับ
เวลาก็เลยเข้า4ทุ่ม ไม่มีวี่แววว่ามันจะมา หูก็คอยเงี่ยฟังว่าเมื่อไรเสียงรถมันจะวิ่งเข้ามา
หรือเมื่อไรมือถือจะดังสักที
และแล้วจึงต้องเป็นแม่สายบัวรอแล้วรอเล่า
ว่าแล้วจึงหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรหามันครับ
ครั้งแรกฟังเพลงอยู่นานจนมันตัดไป
ผมจึงเว้นระยะ เพราะคิดว่าคงทำธุระยังไม่เสร็จ
หลังจากนั้นจึงกดโทรอีกครั้ง คราวนี้ก็ยังไม่รับเหมือนเดิมครับ
ครั้งที่สามและที่สี่จึงตามมาติดๆ มันก็ยังไม่รับอีกครับ
เอาแล้วสิครับ ผมเริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะปกติถ้ามันไม่รับก็ก็จะรีบโทรกลับเลย
ไอ้จะโทรเข้าบ้านก็ไม่มีเบอร์ ถึงมีเบอร์แล้วจะขอสายใครดีนะ
แล้วถ้าเขาถามว่าจากไหน   อันนี้สิสำคัญกว่าครับ ตอบไงหว่า
ภรรยาเหรอ ไม่นะ55
ผมวางมือถือลงบนเตียงนอนข้าง ๆ  ผม
ใจคิดไปต่างๆนา นา เพราะมันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาครับ
ละครก็จบแล้ว  รายการวาไรตี้ เพิ่มมาแล้ว มือถือผมยังเงียบอยู่เลย
หมายเลขที่เพิ่งเรียกท่านไปไป รอการติดต่อกลับมาอยู่ครับ
5 ทุ่มก็แล้ว  เที่ยงคืนก็แล้ว  ผมเริ่มมองนาฬิกาถี่ขึ้น ถี่ขึ้น
จึงตัดสินใจโทรหามันอีกครั้งครับ
“ทำไมไม่รับสาย” ผมพูดไปโดยปราศจากคำทักทาย อย่างมารยาทไทย เพราะอารมย์เริ่มเข้าโหมดโมโหแล้ว
“…………………….”
“ไม่มีไรทำไมไม่รับสายครับ” น้ำเสียงเริ่มสูงขึ้น
“……………………….” น้ำเสียงมันราบเรียบ เกินกว่าปาติ จนผมรับรู้ได้ว่าต้องมีอะไรสักอย่าง
เกิดขึ้นเสียแล้ว
“มีอะไรหรือเปล่า”  ผมยังพยายามที่จะคาดคั้นมันต่อไป

“………………………………..…….…………….”
มันพูดจบแล้วก็ขอวางสายไป ทั้งๆที่ผมยังไม่รู้เลยว่ามันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น
ผมวางมือถือไว้ที่เดิม  ความวิตกร้อยแปดเริ่มผุดขึ้นมาๆ เสียงทีวียังลอยเข้ามาเรื่อยๆ
แต่ผมฝังแทบไม่รู้เรื่องเลย ว่ารายการนั้นมันพูดอะไรของมัน
ใช่ครับ เพราะสมองของผมจดจ่ออยู่กับเรื่องที่ผมเพิ่งรับรู้เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
ครับใช่มันอยู่ที่บ้านของมัน    มันปลอดภัยดี ไม่ได้เกิดอุบัติเหตุแต่อย่างใด
แล้วอะไรล่ะ ทำให้มันต้องรีบวางโทรศัพท์โดยไม่ไบอกเหตุผลว่าทำไม และเกิดอะไรขึ้น
เรื่องแล้วเรื่องเล่าที่วนเวียนเข้ามาให้หัวผม
ป๊ากับม๊ารู้แล้วใช่ไหมว่าเราสองคนเป็นไรกัน
และรู้แล้วใช่ไหมที่ผมมาค้างบ้านคุณย่ากับมัน  นอกจากประเด็นนี้แล้ว
ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นได้เลย
หรือว่าท่านจะให้เราเลิกคบกัน
หรือว่าท่านจะแยกเราออกห่างกัน คืนนี้มันถึงกลับมาหาผมไม่ได้
แล้วมันอะไรกันล่ะ ช่วยผมคิดที
ผมหยิบรีโมทขึ้นมา หยุดภาพเคลื่อนไหวนั้น ตามสมองที่สั่ง
มือเอื้อมไปปิดไฟหัวเตียง  เข้าสู่โหมดความความืดให้มันมาเยือน
แสงสว่างจากด้านนอกยังผ่านหน้าต่างนั้นเข้ามา....พอให้ห้องสว่างขึ้นบ้าง
เสียงปลิวไสวของใบไม้ยิ่งเพิ่งความเงียบเหงาให้จิตใจของผม
ผมพลิกตัวตะแคงข้างหันหน้าไปยังที่ๆ ไอ้ลุงมันนอนประจำครับ
อีกมือลูบไปยังที่ตรงนั้น
คืนนี้คงเป็นคืนแรกที่ไม่มีมันนอนข้างๆผมเหมือนทุกวันที่ผ่านมาสินะ
ห้องที่ดูกว้างใหญ่ ตอนนี้  มันยิ่งดูเพิ่มขนาดใหญ่กว่าเดิมเป็นหลายเท่า
ผมพยายามทบทวนหาสาเหตุอีกครั้งว่าทำไม
เพราะอะไร
ทำไม.... เพราะอะไร
ทำไม....เพราะอะไร
และทำไม.... เพราอะไร  อยู่แบบนี้ตลอดเวลาที่ผมหลับตาลง
จนผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหนด้วยซ้ำ
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือ บอกเวลาให้รู้ว่า นี่ถึงเวลาที่จะต้องตื่นขึ้นมาจากโลกแห่งความฝันเสียที
เพื่อมาเจอโลกแห่งความจริงที่ผมยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ผมถึงที่ทำงานด้วยเวลาที่สายกว่าปกติครับ ส่วนนึงมาจากผมใช้เวลาในห้องน้ำยาวไปเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่อง
ที่ทำให้ผมวิตก ทั้งคืน
“ ถึงที่ทำงานหรือยัง”  ผมหยิบมือถือโทรหามันอีกครั้งและกรอกเสียงไปตามสายนั่นครับ
อืม  สั้นๆ คือคำตอบที่ผมได้รับ
ใจผมอยากถามเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้น เล่าให้ฟังไม่ได้เลยเหรอ
แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้มันคงไม่อยู่ในอารมย์ที่จะเล่าได้
“เย็นนี้จะกลับบ้านคุณย่าไหม”
กลับ   คำตอบที่ผมได้.....ยังสั้นเหมือนเดิมครับ
โอเค อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้เจอกันอีกคืนนี่  และตอนนั้นผมคงถามมันได้ว่าเกิดไรขึ้น
ถ้ามันอยากบอกผมนะครับ
วันทั้งวันผมแทบไม่เป็นอันทำงานเลย ดีครับที่วันนี้ไม่มีงานอะไรหนัก  ๆ จนถึงต้องใช้ความคิด
วันเวลาแต่ละนาทีจึงผ่านไปอย่างๆช้า สวนทางกับจิตใจที่กำลังเร่งรีบ
ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนพี่โจ๋ถามว่า กลัวมันหายหรือไง
ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ตอบกลับไป อยากบอกว่าว่าตอนนี้ผมทรมานเหลือเกิน  ถึงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไร
แต่เชื่อเถอะครับ ด้วยความที่เราจินตนาการไปก่อนแล้ว  มันยากมากที่จะทำให้เราสลัดความคิดนั้นทิ้งไปได้
แล้วกลับเข้าสู่โหมดสถานการณ์ปกติ
ยามเช้าเพิ่งผ่านไปแล้ว อย่างช้าๆๆ
บ่ายจึงเริ่มและค่อยๆคืบคลานไปทีละนิด  ทีละวินาที
ตอนนี้จิตใจผมเป็นตัวกำหนดเวลาเองเสียแล้ว
ผมดีดตัวออกจากออฟฟิศก่อนเวลาเล็กน้อยครับ ขืนรอต่อไปให้เลิกตรงเวลาผมเองนั่นละครับที่จะตายเอง
เสียงสัญญาญาณเปิดประตูของรถไฟฟ้าดังขึ้น
ผู้คนต่างกรูออกมา หลังจากที่ประตูเปิดออกแล้ว
ผมเดินเข้าไปยังด้านไหนซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังจะกลับบ้านแล้ว
ที่ว่างจึงพอมีให้ยืนครับ
สถานีต่อไป................................... เสียงจากเธอคนนั้น คนที่เราไม่เคยเห็นตัวตนของเธอเลย
แต่เสียงช่างเพราะอะไรอย่างงี้
ระยะห่างแค่ไม่เท่าไร  แต่มันเหมือนระยะทางไกลเป็น10สถานี
ผมไม่ช้าที่จะรีบก้าวออกจากตัวรถเมื่อประตูได้เปิดออกแล้ว
สาวท้าวให้เร็วที่สุด เพื่อไปยังที่ๆ ไอ้ลุงทำงานอยู่
“ตอนนี้รออยู่ใต้ตึก.............นะครับ” คำพูดสั้นๆ จากผม ก่อนที่จะเก็บมือถือเข้าที่เดิม
และเลือกที่จะนั่งรอมันยังม้านั่งใต้ตึกที่ทำงานไอ้ลุง

ปล. แอบมาลงตอนดึกๆอีกแล้วครับ
หลับกันหรือยังครับนี่  ใครที่แอบอ่านอยู่ก็เผยออกมาเลยนะครับ
คนเขียนจะรีบให้อภัยไม่ถือโทษโกรธใคร555
การแอบเป็นการกระทำที่ไม่เปิดเผย เอ๊ะ ยังไง เหมือนกันไหมนี่

[Ak@tsuKII]

 

อ่านตอนนี้  เข้าสู่ภาวะ " จิตตก" แล้วช้านนนนนน


ขออย่าให้มีอะไรเลย 

[mecon]

 :z3
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ
สังหรณ์ใจไม่ดีอ่ะ คุณป๊าคุณม๊าเรียกอิลุงไปทำไมคระ
คนดีของคนอ่านบอกหน่อยสิ ทำปากแข็งแบบนี้ สวยปวดใจนะ
แค่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงทำสวยไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานอ่ะ 
รู้มั๊ยคนรอคอยคำอธิบายร้อนใจเป็นไฟเผาอกนะเนี่ย
อย่าบอกนะว่าคุณม๊าจะให้ไปเรียนต่อ หรือไม่ก้อหาคู่ให้อ่ะ
หรือไม่ก้อรับว่าที่ลูกสะใภ้ไม่ได้อ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด
คิดไปไหนต่อไหนแล้วนะอิลุง รีบๆพูดนะ 

+1 ให้สวยตลอดกาลคะ เพลงก้อเพราะปวดตับ

[bluesky]

  หวั่นใจ...กลัวมีเรื่อง

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านแล้วเครียดเรื่องชักยังไงๆแล้วสิ กลัวๆจัง
หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิดนะ เข้าใจว่ามันควรจะเป็นเหอะๆ
นิว(LOVEis)

[toonki]

เริ่มจะน่ากลัวอ่ะ
ทำไมลุงเปลี่ยนไปอ่ะ
กลัวตอนต่อไปแต่ก็อยากอ่านนิะคนสวย

[lomekung]

มีไรรึปล่าวอะ............

ค้างอย่างแรง

[gboy]

 
ทำมายลุงเปลี่ยนปาย


มาต่อเร็วๆเน้อ

[leogemini]

น้องปอร์เขียนให้ แฟนคลับ นอยด์รึป่าว


ไม่เชื่อหรอกว่าลุงจะเปลี่ยนปายยยยยยย


ไม่น้าาาาาาาาา


 

[ken_krub]

เป็ำนกำลังใจให้ครับ

[pukpra]

  เครียดดดดด เกิดอะไรขึ้นกับลุงเนี่ยะ โอยยย คนอ่านเครียดดดดด

[alterlyx]

ความอ่อนแอที่มีวันนี้มันทำให้กลัว ... ขอแค่เพียงเวลาปรับตัว ให้ได้เตรียมหัวใจ
อย่าเปลี่ยนเป็นคนละคน ... อย่าเปลี่ยนไปจนฉันรู้ตัว 

อ่านตอนนี้แล้ว ใจร้าวมาก ... ไม่ชอบให้ ลุง เงียบๆแบบนี้เลยค่ะ
ถ้ามีธุระอะไรที่ปฏิเสธคนอื่นไม่ได้ ก็เข้าใจนิสัยอยู่ ... แต่ก็ไม่อยากให้ต้องปิดบังกันเน๊อะ มันอึดอัดหัวใจ 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ม๊ายยยยยยยย

พี่ปอคนจ๋วย 

[a_tapha]

 


อ่านตอนนี้แล้วจิตตกอ่ะ


แล้วต่อไปจะเป็นไงเนี๊ย


โอ๊ยยยยยยยยยเครียด

[rero]

โอ๋ย....อ่านแล้วเครียด.....
ลุงอย่าทำให้เครียดน๊า ...เดี๋ยวนอนไม่หลับตาม

รออยู่...

[andy_kwan]

ลุงกอล์ฟจะมีอะไรให้นู๋ปอร์แปลกใจอีกนะ   อิอิ

[pay-it-forward]

 
โอ๊ยยยยยย เครียดแทน
เกิดอะไรขึ้น
น้องลุงอย่าเก็บไว้นะ เล่าให้คนสวยฟังให้หมดเลยนะลุง

[tamtam]

แอบอ่านอยู่เสมอ

จิตตกนะคะตอนนี้

[astral]

กังวลจิตตกกันไปตามๆ กัน มีเรื่องอะไรเน้อ หรือคุณป๊ากะม๊าจะรู้แล้ว 

[potery]

เครียด  คนสวยทำค้าง   

[StillLoveThem]

 ...น้องกอล์ฟ คงโดนป๊ะ ม๊ะ ถล่มแหละ เลยอึ้งๆๆๆๆ
...ถามไป 3 คำตอบมาคำเดียว ให้เวลาเขาตั้งหลักหน่อย
...ยังไงก็ต้องช่วยกันแก้ปัญหาแล้วละ ตอนนี้ตั้งสติกันให้ดี
...ต้องสู้ถึงจะชนะ อย่ายอมแพ้ อย่าท้อ ตั้งแต่ยังไม่สู้ก็แล้วกัน

[torto]

อ่านแล้วจิตตกนะเนี่ย

ถ้าเป็นไปได้รีบมาต่อหน่อยเด้อ

[j4c9y]

เครียดครับ

พี่ปอ

ทำไมเครียดจังตอนนี้

มันอึดอัดจัง

[4559]

มีปัญหา

ค่อยๆแก้นะครับ

[maxtorpis]