หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[POR_KA_DUN]

  A Boyfriend is someone who knows the Song of your Heart, and he can sing it back to you, when you have forgotten the Word.  

[leogemini]

รอลุ้น ครับ


ว่าคือ อะไร

 

[andy_kwan]

ลุงกอล์ฟนี่จอมวางแผนเลยนะ   สงสัยคราวนี้ให้ผู้ใหญ่เจอกันหมดแล้วก็จัดการสู่ขอ   อิอิ

[astral]

จะคุยกันเรื่องสู่ขอน้องปอร์เข้าตระกูลเหรอ 

[l_k]

น้องปอร์คนสวย.............ยังไฮโซเหมือนเดิมนะ




ค้างอีกแล้ว.........................

[bixzz]

  น้องปอร์ยังคงทิ้งท้ายเรื่องให้น่าติดตามต่อเสมอ...
ตอนนี้ต้องยกนิ้วให้ลุงกอล์ฟที่จัดการให้ทั้ง 2 ครอบครัวมาพบและทานข้าวร่วมกันได้
เยี่ยมมากครับ  ...รออ่านต่อนะจ๊ะ

[~NeMeSiS_PURE~]

แล้วววเมื่อไหร่จะแต่งงงงงงงงงง 

[4559]

ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ปอร์จ๋วยค้างคามากมาย

[rero]

ลุงของน้องปอร์น่ารักไม่หยุดหย่อนจริง ๆ

การเขียนทุกครั้งของผู้แต่งเรียกรอยยิ้มได้ทุกครั้ง...สำหรับคำว่า "คนสวย"

ชอบมากกกกกก

[● MaYa~Boy ●]

ดูมีความสุขจังเลยอ่ะๆ

[POR_KA_DUN]

แล้วผมจึงตัดสินใจหยุดทุกกิจกรรม เข้าไปนั่งลงข้างๆของคนๆนั้น
เพื่อที่จะให้เขาถามในสิ่งที่เขาอยากรู้จากผม 
และผมก็เต็มใจที่จะไม่ปิดแม้แต่เรื่องเดียว
เพื่อที่จะให้เขารู้ความจริงจากปากผมเอง คนที่ได้ชื่อว่าเป็น......คนสวย555 ของเขานั่นเอง



      ------------------------*------------------------



“ไงหือ สบายดีนะลูก”  เสียงทักทายจากแม่ผมครับ หลังจากที่ผมนั่งลงข้างๆ แม่
ผมไม่รอที่จะให้ท่านเปิดประเด็น  แต่ผมเลือกที่จะเป็นคนเปิดประเด็นซะเองเลย
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้ลุง ค่อยๆทยอยออกจากปากอันเรียวเล็กได้รูปของผมเอง555
ผมเล่าไปอย่างช้าๆ ลำดับเหตุการณ์เท่าที่จำได้ ถ่ายทอดผ่านเสียงและสำเนียงภาษาฝรั่งเศส
โดยมีแม่ผมเป็นคนฟังอย่างตั้งใจ
เข็มนาฬิกายังเดินยังไง เวลาก็เดินตามอย่างงั้น
“รักเขามากใช่ไหม”ผมเงียบไปชั่วขณะครับ
“อืม”ผมตอบในลำคอ
“อย่าเพิ่งจริงจังมากนะลูกยังเด็กกันทั้งคู่ อนาคตยังอีกไกลนะ แม่รู้ว่าความรักแบบนี้ มันไม่ยาวนานนะ แต่เมื่อลูกของแม่เลือกที่จะรักเขา  แม่ก็ไม่ห้าม รักอย่างมีสตินะลูก”   ผมมองที่หน้าแม่
 “ครับ” ผมตอบ
“อีกอย่าง ลูกรู้ใช่ไหมว่าเราต่างกับเขานะลูก …ไม่ใช่ที่ความดี แม่รู้ว่าลูกของแม่เป็นคนดี  แต่มันต่างกันที่ฐานะ
ลูกเข้าใจนะ ไม่รู้ว่าเขาจะจริงจังกับลูกของแม่ไปอีกนานแค่ไหน”
“ครับแม่ผมจะจำได้ครับ   แม่ว่ามันเป็นคนยังไงครับ” ผมแอบลุ้นว่าคำตอบแม่ผมจะเป็นยังไง
“แม่ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นคนดีหรือไม่ดียังไง  แต่แม่รู้ว่าเขาเลือกคบคนไม่ผิด” รอยยิ้มเต็มอยู่บนใบหน้าผม

แม่พยายามที่จะพูดในความจริง ที่บางครั้งผมอาจไม่ได้มองถึงมัน
หรืออาจจะมอง แต่มองในมุมของเด็กๆ
อย่างว่าครับท่านเป็นแม่คนแล้ว ท่านผ่านอะไรมาบ้าง
ท่านย่อมมองออก และนั่นมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่เป็นแม่จะสอนลูก
“อย่าลืมนะลูก ลูกเป็นลูกของแม่นะ ลูกจะเป็นยังไง ลูกยังเป็นลูกของแม่เสมอ”
แม่ผมทิ้งท้ายก่อนที่เราจะลงไปทานข้าวเย็นกันครับและ ประโยคสุดท้ายนี้ มันทำให้ผมรู้ว่าแม่รักผมแค่ไหน
คืนนั้นผมกอดแม่ทั้งคืนครับ และแม่ยังอยู่กับเราอีก2คืนก่อนที่จะกลับบ้านไป
โดย2คืนนั้นผมไม่ได้ไปค้างที่บ้านคุณย่าครับ
เพราะนานทีแม่จะมาหาครับ แต่แม่ก็เลือกมาเฉพาะโอกาสที่สำคัญเท่านั้น
เรื่องเล่าต่างๆระหว่างแม่ลูกเกิดขึ้นตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
และไอ้ลุงเองครับ ที่มันขับรถมาส่งผมที่บ้าน ช่วงที่แม่ผมมาหา
และมันอีกนั้นละ คอยมาช่วยงานที่ร้าน หลังจากเราสองคนเลิกงานครับ
สงสัยพยายามทำให้แม่ผมเห็นมั้งว่า  มันเข้ากับพี่ชายผมได้เป็นอย่างดี
และมีเหรอครับที่คนช่างวางแผนอย่างมัน จะไม่ได้คะแนนจากแม่ผมไปมากโข
มันรู้ว่าแม่ผมชอบกินหมาก และของฝากที่มันซื้อให้แม่ผมติดรถกลับไปด้วยคืออุปกรณ์ที่ใช้ในการกินหมากครับ
พลู ลูกหมาก อีกหลายอย่างที่ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่มัน หามาครบ
คะแนนจึงมากโขเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ส่วนของพ่อผมเหรอครับ เครื่องดื่มบำรุงร่างกายธรรมดา
และอาตี๋น้อยก็ได้หุ่นยนต์ตัวใหญ่1 ตัว ถูกใจมาก ดีใจใหญ่เลย
ทันทีที่รถของพี่เขยล้อหมุนจากข้างๆร้านหลังจากที่เตรียมตัว
จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว   เราล่ำรากันอยู่นานพอสมควร
และไม่ลืมครับ ที่แม่ผมจะให้ข้อคิดกับผมและไอ้ลุง
และมันก็รับฟังอย่างตั้งใจ ราวกับว่าแม่ผมเป็นแม่มันเลยที่เดียว
“เดี๋ยวผมกับปอร์จะไปเยี่ยมนะครับแม่” นี่คือประโยคสุดท้ายที่ มันใช้ทำคะแนนครับ
ผมว่ามันคงได้ใจแม่ผมไปบ้างแล้ว
รถไอ้ลุงมุ่งตรงจากร้านผมไปยังสาทร บ้านคุณย่าอีกครั้งครับ
ผมเริ่มใจหวิว  ๆ หลังจากที่ต้องห่างกับแม่ตัวเองอีกครั้ง
ไอ้ลุงมันคงรับรู้ถึงความรู้สึกของผมครับ
มันเอื้อมมาจับมือผมสลับกับจับเกียร์ เพื่อให้ผมรู้สึกว่าผมยังมีมันอีกคนที่ยังรักมัน
แต่นั่นมันเป็นความรักและความรู้สึกคนละแบบ ทดแทนกันไม่ได้
แต่อย่างน้อยการกระทำของมันก็พอทำให้ผมอุ่นใจได้อยู่เหมือนกัน
พอถึงบ้าน ป้านวลก็บอกเราสองคนว่าคุณย่ารออยู่ในห้อง
เราแวะเข้าไปทันทีครับ เห็นคุณย่านั่งอยู่บนเตียงนอน
ท่านถามเรื่องพ่อแม่ผมว่ากลับกันหรือยัง
ผมก็เล่าให้ท่านฟังครับว่าเพิ่งส่งกลับและก็เลยมาที่นี่เลย
ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณย่าอีกครั้งครับ สำหรับของขวัญวันรับปริญญาที่ท่านให้ผม
แหมคนอ่านอยากรู้แล้วใช้ไหมครับว่ามันคืออะไร  ไม่บอกดีกว่าไหมนี่
วันเป็นแหวนทองวงเล็กๆ พอดีนิ้วกลางครับ
ไม่รู้ว่าท่านจะให้พอดีนิ้วนางหรือเปล่าครับ  ไม่รู้เหมือนกัน
แต่มันหลวมไปหน่อยเลยใส่นิ้วกลางแทน555
ไม่รู้เป็นไร   ใครก็คงคิดว่าผมเป็นตู้ทองเคลื่อนที่ ไอ้ลุงก็คนนึงแล้ว
มาครั้งนี้ก็คุณย่าอีก55555โอ้ยสวยเหลืองอร่าม
คุยกันสักพักครับ เราขอตัวคุณย่า ไปยังห้องนอน
ปล่อยให้คุณย่าพักเพราะค่อนข้างดึกมากแล้วครับ สำหรับคุณย่า
แต่สำหรับวัยแบบเรายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ55
อย่าคิดลึกละครับ ว่าเราทำกิจกรรมเข้าจังหวะกัน เปล่าครับ
ผมยังคงถือคอนเซ็ปต์เดิมไม่เปลี่ยนแปลง5555
คือถ้าประเทศไทยไม่เป็นเมืองขึ้นของใคร เอกราชย่อมเป็นของข้า ฉันใดก็ฉันนั้น55
ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้มันครับ มันก็หยิบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เสียงน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวลอยเข้ามาเป็นระยะ
 ผมยืนริมหน้าต่างทอดสายตาไปยังนอกตัวบ้าน
สายลมยังลอยมากระทบใบหน้าผม ทำให้รู้สึกเย็นสบาย
กิ่งไม้ยังลู่ตามลมตลอดเวลา ท่ามกลางความสงบเงียบของทั่งบริเวณ
สิ่งที่แม่ได้พูดกับผมได้ผุดขึ้นมา    ความที่ท่านเตือนไม่ให้ประมาทในการใช้ชีวิตคู่ของเราสองคน
ชีวิตคู่แบบชายกับชาย ชีวิตคู่น้อยนักน้อยหนาที่จะไปด้วยกันยืดยาว เหมือนชายหญิงทั่วไป
ผมรู้ครับท่านเตือนเรา เพื่อให้เราระวังในการใช้ชีวิต
แต่ทำไมผมกับเปลี่ยนเป็นความกังวลแทน
กังวลว่าเราจะรักกันไปนานแค่ไหน  เราจะใช้ชีวิตร่วมกันไปนานเพียงใด
เพราะตอนนี้เราสองคนเพิ่งเริ่มเข้าสู่โลกของความจริงๆ
โลกที่เราเพิ่งหลุดออกมาจากอ้อมแขนของครอบครัวที่คอยปกป้อง
ไม่ให้อันตรายมาทำร้ายเราได้
แต่เมื่อเราออกมาจากตรงนั้นและเผชิญความจริง จากสังคมอีกแบบที่ต่างไปจากเดิม
แล้วเราสองคน ยังคงที่จะมั่นคงต่อความรู้สึกของตัวเองได้นานแค่ไหน
สายลมยังกระทบใบหน้าผมอยู่เช่นนั้น
จนผมลืมไปว่าเสียงน้ำจากฝักบัวที่ผมได้ยินก่อนหน้านี้ มันหายไปไหน
 “คิดไรอยู่ครับ” คำถามลอยมาจากด้านหลังพร้อมกับอ้อมกอดของใครคนนึงที่เนื้อตัวยังชุ่มไปด้วยน้ำ
ผมนิ่งไปสักพักไม่ตอบอะไร
“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า’ คำถามจากเจ้าของคนเดิม ไอ้ลุงใช้คางก่ายที่ไหล่ผม
หัวยังเปียกน้ำอยู่ครับ
“มีอะไรเหรอครับ”  ผมใช้สองมือขึ้นมาโอบของแขนไอ้ลุงที่กอดผมอยู่
“เราใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเร็วไปไหม กอล์ฟ” คำถามหลุดออกมาจากปากผม
เสียงเต้นของตัวใจที่ผมสัมผัสได้ผ่านแผ่นหลังของผม
เวลายังเดินไป เสียงกิ่งไม้ยังแกว่งเอ็นไปมา
“ทำไมถึงคิดแบบนั่นครับ หือ”
“เปล่า” น้ำตาเริ่มไหล
ผมค่อย ๆ ถูกผลักร่างออกจากใครบางคนแล้วเขาหมุนร่างผมช้าๆ
กอดผมแนบอก เสียงหัวใจยังเต้นเป็นจังหวะให้ผมได้สัมผัสเฉกเช่นเดิม
เพียงแค่เปลี่ยนจากผ่านหลังเป็นแผ่นหน้าอกเท่านั้น เสียงเต้นของหัวใจบอกผมว่ามันถี่ขึ้น
น้ำตาผมยังคงไหลริมอาบสองแก้ม
แต่คราวนี้มันไม่ได้มาจากความดีใจเหมือนเมื่อกี่วันที่ผ่านมา
แต่คราวนี้ มันมาจากความกังวลไปต่างๆ นานา ถึงอนาคตของเรามากกว่าครับ
ผมรู้ว่าผมอาจคิดไปก่อนแล้ว ทั้งๆ ที่มันยังไม่เกิดขึ้น และเวลานั้นยังมาไม่ถึง
แต่มันไปแปลกนี่ครับ ที่คนเราจะคิดไปก่อนเสมอ เพราะอย่างน้อย มันก็พอจะเตือนเราได้ ว่าเราควรจะเตรียมตัว และใช้ชีวิตรับมือกับวันนี้ยังไงเพื่อที่จะให้วันข้างหน้า เป็นอย่างที่เราต้องการ
แต่ก็ใช่ว่า ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างที่เราต้องการทั้งหมดครับ
บางคนบอกว่าอยู่กับชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่ต้องคิดถึงอนาคต
แล้วถ้าแบบนั้น เราจะวางแผนชีวิตเราทำไม
บางคนก็บอกว่าคาดหวังกับชีวิตคู่มากไปถ้าเกิดมาเป็นแบบนี้
แล้วมันผิดด้วยเหรอที่ครั้งหนึ่งเราเกิดมา และอยากมีชีวิตคู่ เหมือนกับคนอื่นที่เขามีกัน
ถึงจะเป็นชีวิตคู่ ที่บางครั้ง อาจต้องอยู่ในมุมของตัวเอง มุมเงียบ ๆของเรา
“ไม่สบายใจอะไรเหรอครับ หือ  เล่าไม่ได้เลยเหรอครับ”ไอ้ลุงมันเปลี่ยนจากคำตอบที่จะตอบผม มาเป็นคำถามแทน
“กอล์ฟคิดว่าวันข้างหน้าเรายังจะคบกัน ยังกอดกัน ไปไหนมาไหนกันแบบนี้ไหม”
มันผลักผมออกจากอ้อมกอดมันแล้วจ้องมาที่ผม
“ทำไมคิดไปไหนต่อไหนแบบนั้นละครับ” น้ำตาผมไหลริน
“อย่าร้องไห้เลย เมื่อในวันนี้เรายังมีกันและกัน” เมื่อเวลาเราอ่อนไหว สิ่งที่เราอยากได้มากที่สุด คือกำลังใจและคำพูดดีๆสักคำที่ทำให้เรารู้สึกสบายใจขึ้น ไม่ใช่สำหรับตอนนี้
“ปอร์ครับ  กอล์ฟไม่อยากให้คำสัญญามาเป็นเหตุผลที่ทำให้เราสองคนสะบายใจนะครับ ถึงกอล์ฟ จะรู้ว่ามันจะมีค่าแค่ไหนในตอนนี้   ปอร์คงไม่ได้ยิน  แต่กอล์ฟอยากให้ปอร์ได้เห็นมากกว่า ได้เห็นว่ากอล์ฟ วันนี้ กับวันพรุ่งนี้ต่างกันยังไง  อย่าคิดมากไปเลยครับ”  มันดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้งครับ  คราวนี้
ผมรับรู้ได้ว่าหัวใจมันเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิม  หยดหน้าที่เกาะตามตัว
ความชื้นที่เคลือบตัวของมันอยู่   เปลี่ยนเป็นความแห้ง และความอบอุ่นแทน
 ถึงแม่ว่าคำตอบที่ผมได้รับจากไอ้ลุงจะไม่ใช่คำตอบที่ผมต้องการก็ตาม
แต่มันก็เป็นคำตอบที่ใช้ได้ในโลกแห่งความจริง ความจริงที่เราต้องทำใจยอมรับว่า
การกระทำ มันมีค่ามากกว่าพูด  แต่เชื่อเถอะครับ ว่าผมก็ยังอยากได้คำหวานๆ
มาค่อยหล่อเลี้ยงจิตใจของผมเช่นกัน ผมได้แต่แอบเสียใจอย่างแรง5555
“มาเดี๋ยวกอล์ฟจะส่งความรักผ่านอ้อมกอดนี้”
“อยากให้อีก10ปี หรือ20ปี กอล์ฟ ยังกอดปอร์แบบนี้ตลอดไป”
หลังจากที่ผมพูดจบ แรงกอดนั้นแน่นขึ้น จนผมแถบหายใจไม่ออกครับ
“พอเถอะ ปลอบใครไม่ได้เรื่องแล้วยังจะฆ่าให้ตายอีกเหรอ  พอแล้วจะไปอาบน้ำ”
 “ไม่ปล่อย”
“จะไปอาบน้ำแล้วป     ล่อยเถอะ”
“เดี๋ยวอาบให้เอาไหมครับ”
“อย่าเลย  เกะกะเปล่า”
“โห ไม่เจอปอร์น้อยหลายวันกอล์ฟน้อยคิดถึงนะครับ”  คำหวานๆ หยอดมาแล้วครับ
หลังจากอาบน้ำ เสร็จ ชะตากรรมชีวิตของปอร์น้อย กับกอล์ฟน้อยจะเป็นยังไงนิ่จินตนาการแทบไม่ออกเลยครับ555
ผมค่อย ๆ แกะมือไอ้ลุงออกทีละข้างครับ แล้วเดินเข้าไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้องน้ำ
สักชั่วครู่กลับออกมาไอ้ลุงมันใส่เสื้อผ้านอนดูทีวีบนเตียงครับ
ผมวนเวียนอยู่ระหว่างตู้เสื้อผ้ากับกระจกชั่วครู่แล้วจึงกระโดดขึ้นเตียงอีกข้างที่ ๆ ผมนอนประจำครับ
มันหันหน้ามายิ้มให้ผมครับแล้วตบที่เตียงนอนเบาๆ
อ๋อนี้คือสัญลักษณ์บอกว่าให้เขยิบเข้าไปใกล้ๆมันนั่นเอง
ผมคิดในใจว่าทำไมไม่เขยิบเข้ามาหากรูเองล่ะ
ในเมื่อมันเห็นผมไม่ปฏิบัติตามที่มันบอก มันก็ทำอีกครับ คือตบลงที่เตียงนอนอีกครั้ง
“ก็เขยิบมาเองสิครับ”
คำบอกของผมได้ผลครับ555 มันค่อยๆ เขยิบมานอนข้างๆผมแล้วตะแคงข้างใช้มือซ้ายท้าวที่หมอน
ตามองมาที่ผม
“อยากให้ปอร์นอนข้างๆ ผมแบบนี้ทุกวันจังครับ”   มันพูดพร้อมเอามือลูบที่ผมของผมอย่างช้าๆ
“อ้าวไม่เบื่อบ้างเหรอ”
“โหใครจะเบื่อแฟนตัวเองได้ล่ะครับ” กลิ่นปากอ่อนลอยมากระทบจมูกผม
“กอล์ฟ  เรารักกันนาน ๆ นะ”
“มันแน่อยู่แล้วครับ”มันไม่พูดเฉยๆครับ พูดจบมันก็บรรจงจูบเข้าที่ปาก  หน้าผาก
อย่างที่มันเคยทำ   และอย่างที่ผมเคยถูกทำเช่นกันครับ555
วันนี้ผมยอมรับคำครับว่าคำสอนของแม่    มันมีอิทธิพลความความคิดของผมเป็นอย่างมาก
ไม่ใช่ว่า คำเตือนนั้นไม่ไม่ดีนะครับ ดีมากด้วยซ้ำ
เพราะมันคอยเตือนสติของผม คอนเตือนสติเรา  ให้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร
และเล่นบทบาทอะไร ถึงบางครั้งมันจะทำให้เราเก็บไปคิดมากก็ตาม
คืนนั้นผมหลับในอ้อมกอดของไอ้ลุงเช่นวันที่ผ่านมา
โดยผมขอมันอย่างนึงครับ ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม
ขอให้มัน อย่าหันหลังให้ผม แม้กระทั้งเวลานอนหลับแล้วก็ตาม

*
**
*
*
**
ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555




ปล.แอบมาลงดึกๆๆ อย่ารู้ตัวนะครับ555
คิดถึงCFทุกคนจังครับ
ฝันดีนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย









 




 











 

 






















   
























































 























































 










 


















































































 




 











 

 






















  

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มรีบน อิๆ
อ่านตอนนี้แล้วอยากบอกว่า
ความรักไม่ใช่เรื่องของการรอคอย เฝ้าฝัน เพ้อถึงสิ่งที่ไม่น่าจะคิดถึง
จงมองมันอย่างรู้และเข้าใจว่ารัก คือ LOVE is ...
ความรักเป็นเรื่องของความเชื่อใจกัน ความเข้าใจ ความรู้สึกดีๆที่มอบให้กัน
การอยู่กับวันเวลาที่ต่างมีกันและกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องพันธนาการความรักให้
ดูมีรูปร่าง และอยู่กับเราไปตลอด
ฉะนั้นอย่าพะวงอยู่กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และอาจไม่มีวันมาถึงเลย
จงทำรักของเราให้เบิกบาน...
จงสมานรอยปริที่แตกออก...
จงประคองกันและกันให้มั่นคง...
อย่าพะวงกับสิ่งไร้ในแดนดิน
อย่าถวิลหารักให้มากมาย
อย่าก้าวก่ายบางสิ่งให้มากล้น
แล้วจะอยู่คู่ครองสองใจดล

นิว(LOVEis)
 
 
จิ้มรีล่างครับไม่เจอเลยน๊า

[DexTunG]

 

จิ้ม น้องนิวครับ

มาเป็นกำลังใจให้น้องปอร์ กับ พี่กอล์ฟ นะ

ทำวันนี้ให้ดี วันนี้เป็นอย่างไร  อย่าไปคาดหวังวันข้างหน้าให้มากเกิน

    

[ChiOln]

ดึก้อบ่อยั้น

เหอะๆๆๆ

กอล์ฟน่ารักอ่ะ

[leogemini]

หวานนนนนนน


หวานนนนนนนน


หวานนนนนนนนนน

 

[alterlyx]

  น่ารักจังเลย
ถึงลุงกอล์ฟพูดน้อย ... แต่ก็สามารถใช้คำพูดง่ายๆ สั้นๆ มาทำให้รู้สึกดีได้เสมอเลยน๊า
ก็จริงของลุงนะคะ ... ที่ไม่อยากสัญญาถึงอนาคตล่วงหน้ามากมาย
แค่ ในวันนี้เรายังมีกันและกัน ... กับความรักที่แสดงออกมาสม่ำเสมอ ก็อบอุ่นแล้วนะคะ

ว่าแต่ คุณปอร์ เป็นเซเล่อร์มูน ไปตั้งแต่เมื่อหร่ายยยยยย 

[pukpra]

แม่น้องปอร์คนสวย สอนดีจังเลย
ดูแลความรักของทั้งคู่ดี ๆ นะจ๊ะ ลุงหน่ะเค้ารักน้องปอร์คนสวยมากมายเลยน้า อุปสรรค์ยังมีอีกมากมาย แต่เชื่อความความรัก ความเข้าใจ ความไว้ใจกันของลุงและน้องปอร์คนสวยจะฝ่าฟันอุปสรรคไปได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า
+1 ให้ความรักของคนทั้งคู่ 

[pu4755]

มาเป็นกำลังใจให้ครับ

[bixzz]

  +1 ให้กำลังใจปอร์+กอล์ฟนะครับ
ขอให้ "ทำทุกวันให้ดีที่สุด" และรักกันมากๆ นะครับ

[potery]

น่ารักมากเลยคู่นี้  ขอให้มีกันและกันตลอดไป  

[andy_kwan]

อิอิ กอล์ฟน้อยคิดถึงปอร์้น้อย  คิดถึงบ่อยๆรับรองมีน้องหลายคน  อิอิ

[นางคุ้ม]

>>ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555
...
ว๊ายคุณพระ เซเลอร์มูล
ปล.รักกันนานๆนะค๊ะแม่คนงาม เดี๊ยนเอาจีช่วยข่ะ

[StillLoveThem]

 ...ทำในสิ่งที่ดีที่สุดแหละน้องปอ ทำทุกๆๆวันให้ดีที่สุด
...บางที่เราวางแผนอนาคตไว้ แล้วเหมือนเราต้องไปให้ถึง
...มันก็กดดันนะ ถ้ามันราบรื่นมันก็โอเค แต่ถ้าไม่ราบรื่น ..เราก็เครียด
...ความเครียด มันจะบั่นทอนความสุขของเรา ทั้งในปัจจุบัน และอนาคต

[astral]

If tomorrow never come......


ทำวันนี้ให้ดีที่สุดคะ

น้องปอร์เป้นลูกครึ่งฝรั่งเศสเหรอ

[Ak@tsuKII]

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเนอะ 

 ให้กำลังทั้งคู่ค่า

[a_tapha]

   ปอร์คนสวยในสามโลก


เอิ๊กๆ

[mecon]

อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เราไม่รู้หรอกว่า วันนี้ในอีกไม่กี่เดือน กี่ปีข้างหน้าจะเป็นยังไง
การที่คนสวยคิดมากก้อย่อมเป็นเรื่องธรรมดา โธ๋ๆร้องไห้เลยอ่ะ  โอ๋ๆ
ส่วนน้องลุงเยี่ยมมากคะปลอบประโลมด้วยอ้อมกอดและคำพูด ซึ้งจริงๆคนสวยหายคิดมากนะ

“อยากให้อีก10ปี หรือ20ปี กอล์ฟ ยังกอดปอร์แบบนี้ตลอดไป”
>> ซึ้งที่สุด 

ส่วนเรื่องคุณว่าที่แม่ยาย กรี๊ดดดดดดดดดดอิลุงช่างเอาใจซะขนาดนั้น หลงกันทั้งบ้านคุณย่าสอน
คุณหลานมาดีก้องี้ล่ะเนอะๆ  :กอด1:

+1 ให้สวยคะ งานนี้ไม่ต้องให้ใครมาร่ายมนต์หรอกคะ แค่นี้ก้อหลงจะแย่อยู่แล้ว รักนะ

[pay-it-forward]

รักกันตลอดไปนะคะ

 :กอด1:ปอร์+กอล์ฟ

[luvY]

พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ดูแลกันและกันตลอดไปนะคะ 

[4559]

สู้ๆนะครับบบบบบบบบบบบบ