หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[CMYK]

ง่า..สุดสวยไม่ได้ถอนสายบัวหรอกหรือครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
...ปล.ใส่สูทแล้วใส่ครุยทับแสดงว่าคนละที่กะเรา หุหุ

[astral]

วินาทีนั้นอะไรก็จำไม่ได้ทั้งนั้นแหะๆ กลับมาที่นั่งได้ไงยังไม่รุ้ตัว ได้ถอนสายบัวตอนลงจากเวทีไหมยังไม่รุ เหอเหอ 

[bixzz]

อ่านตอนนี้แล้วไม่มีคำคอมเม้นท์ใดๆ...นอกจากขอปรบมือและ +1 ให้น้องปอร์
เยี่ยมมากครับ 

[HydrA]

ลุงหล่อเสมอแหล่ะในสายตาปอร์
และแควนคลับ

[mma419109]

        อิจฉาคนสวยมีแฟนหล่อเลยอ่านแบบจับผิดคนสวยพิมพ์ผิด กระดุมเป็นกระดืม
 แล้วก็หมุนตัวไม่ใช่ม้วนตัว  แล้วก็พระหัตถ์  แค่นี้แหละอาจมีอีกแต่เจอเท่านี้


          รักคนสวยชื่อน้องปอร์

[4559]

น่ารักจิงๆ

[POR_KA_DUN]

ง่า..สุดสวยไม่ได้ถอนสายบัวหรอกหรือครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
...ปล.ใส่สูทแล้วใส่ครุยทับแสดงว่าคนละที่กะเรา หุหุ

เผยตัวแล้วชิมิครับ5555
ยินดีต้อนรับครับ
ถอนสายบัวได้ไง
มิไช่นุ๊กสุทธิดา

[POR_KA_DUN]

        อิจฉาคนสวยมีแฟนหล่อเลยอ่านแบบจับผิดคนสวยพิมพ์ผิด กระดุมเป็นกระดืม
 แล้วก็หมุนตัวไม่ใช่ม้วนตัว  แล้วก็พระหัตถ์  แค่นี้แหละอาจมีอีกแต่เจอเท่านี้


          รักคนสวยชื่อน้องปอร์

จับผิดได้ครับ
แต่อย่าจับผิด....ที่ละกันครับ555
ขอบคุณครับที่ช่วยเป็นหูเป็นตานะครับ

[ChiOln]

อยากรับบ้าง 



สู้ ๆ (บอกตัวเอง)


เอิ้ก ๆ

[pay-it-forward]

เข้ามาดูคนหล่อน้องลุงกับคนสวยน้องปอร์
ตกลงจบม.ไรเนี่ย แถวๆท่าพระจันทร์แน่เลย
หวังว่าแรดนนท์และพี่คริสจะหายไปจากวงจรน้องปอร์เร็วๆนะจ้ะ
 

[j4c9y]

พี่ปอคร้าบบ

อิจฉาจัง

ยังไม่มีโอกาศได้รับ

แต่พี่ปอเล่าจะเห็นภาพเลยครับ

ไม่รู้ว่าพี่ลุงหล่อไหม

แต่พี่ปอร์น่ารักเสมอ เอิ้กๆ

[RAKDEK_KA]

เหอะๆๆ เป็นเหมือนกัน อ่ะ แบบว่า ชื่อเราเป่าอ่ะ แล้วมายืนอยู่ตรงนี้ได้ไง  งง

อ่ะๆๆ แต่ยัง เหลืออีกใบที่ยังเรียนอยู่นา...ปริญญาชีวิตไง 

[mecon]

สวยมะเส็ดเคอะ คนอ่านรอน้องลุงจะเสร็จนุ้งสวยหรือว่าจะเสร็จท่านสมภาร
หรือสุดท้ายกลับไปตายรังกับถ่านไฟเก่าคระ 

[POR_KA_DUN]

เขาคนนั้น ชูปริญญาบัตรขึ้นให้ผมเห็นพร้อมกับโบกมืออีกข้าง
ก่อนที่จะทำมือมีความหมายว่า แฟนผมแน่มาก5555
ผมหยุดยิ้มอยู่ชั่วครู่และโบกมือตอบ ก่อนที่เดินเข้าไปยังที่นั่งของตัวเองอยากดีใจและภูมิใจ
ในเวลาเดียวกัน ส่วนไอ้เดชเหรอครับ  รอไปก่อนยังไม่ถึงเวลาของมันแต่อย่างใด
มันหลับอยู่หรือเปล่า เรื่องของมันครับ  ...55 ผมรักเพื่อนไหมครับนี่

 -------------------------*----------------------------

เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมี สิ้นสุดลง
เราทุกคน ต่างทยอยออกจากหอประชุมครับ
จุดหมายของผมเหรอครับ........ ไม่ใช่ไอ้ลุงแล้ว ผมเลิกกับมันแล้ว55
เปล่านะครับ ผมไม่ได้นอกใจมัน..แต่ผมกำลังจะออกไปหาพ่อแม่ของผมต่างหาก
ท่านคงรอผมอยู่....   ผมจะเอาปริญญาใบแรกของผม และของบ้านไปฝากท่าน
ผมเดินไปอย่างช้า ๆเพราะบนทางเดินรายรอบเต็มไปด้วยบัณฑิตที่กำลังกรูออกมาจากหอประชุมเช่นกัน
กว่าที่ผมจะมาถึงที่ๆ เรานัดกันก็กินเวลาไปเยอะเหมือนกันครับ
ไอ้เดชมันถึงก่อนผมแล้ว ผมไม่ช้าที่จะขอของที่ฝากไว้กับแฟนมันครับ
เพื่อจะโทรหาที่บ้านผมนั่นเอง...  ไม่รู้ว่ารออยู่ตรงไหน
ทันทีที่หยิบมือถือขึ้นมา  มันเต็มไปด้วยมิสคอล
และข้อความ แน่นอนครับผมเลือกที่จะเปิดดูว่าใครโทรมาและ
เลือกอ่านข้อความก่อนที่จะโทรหาที่บ้าน
แต่แล้วการสื่อสารที่ติดยิ่งกว่าการจราจรแถวสีลม
ถึงทำให้ยากกว่าที่จะติดต่อได้ครับ เพราะใครๆ ก็ต่างหยิบโทรศัพท์โทรหาญาติของตัวเองทั้งนั้น
โทรติดครับ... แต่ปลายสายเป็นใครก็ไม่รู้
ผมรอไอ้ลุงสักพักครับ เพราะลืมไปว่ามันฝากของไว้ที่เดียวกับผม
มันก็มาถึง  พร้อมกับปริญญาบัตรในมือ บนใบหน้ามันมีเหงื่อเล็กน้อย
มันยิ้มให้ผม  และรับมือถือของมันที่ผมกำลังยื่นให้ครับ
มันก็เช่นกันครับ  ไม่ลืมที่จะเปิดดูมือถือ ไม่ต่างอะไรจากผมและคนอื่น ๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ครับ คราวนี้เป็นของผมเอง พี่ชายผมโทรมาถามว่าอยู่ไหน ให้เดินมาที่....
เขาอธิบายสักพักจนพอผมจะรู้แล้วครับว่าเขาอยู่ตรงไหน
ตอนนี้พ่อ แม่ พี่ และ หลาน มาถึงแล้ว
หลังจากวางสายแล้ว ผมหันไปหาไอ้ลุงถามมันว่าคุณย่า ป๊า และ ม๊า มาถึงหรือยัง
มันส่ายหัวครับ ว่า ยังติดต่อไม่ได้  มันก็พยายามที่จะกดมือถือไปเรื่อยๆ
ผมช่วยมันอีกทางนึงครับ  55 ที่ไม่ติดนี่คงมาจากสาเหตุนี้ด้วยมั้งครับ
เวลาผ่านไปมันก็ยังติดต่อไม่ได้สักที ผมเลยออกความเห็นว่า ให้มัน
เดินไปกับผมก่อน 55ไปเจอที่บ้านผมนั่นเอง
ถ้าติดต่อได้แล้วค่อยแยกตัวออกไปอีกทีครับ
มันก็เห็นดีเห็นงามด้วยครับ
ผมและไอ้ลุง กว่าจะแหวก ผู้คนที่ค่อนข้างเยอะมาได้ก็ยากพอสมควรครับ
ไหนจะแดดที่กำลังส่องแสงลงมาในยามเที่ยงๆแบบนี้
ร่มไม้ตามไหล่ทางก็มีคนจับจองกันหมดแล้ว
เพื่อนๆไม่ถามหน่อยเหรอครับ ว่าทำไมไม่มีวันซ้อมใหญ่
ครับผมไม่เล่านั่นเอง ตัดบ้างอะไรบ้าง55 อ่อ  วันซ้อมนี่เองครับ
เราถ่ายรูปไว้เยอะแล้ว จึงไม่ต้องถ่ายอีกในวันนี้
มีถ่ายบ้างก็คงกับญาติๆ เท่านั้น
เราสองคนยังเดินแทรกผู้คนไปเรื่อย ๆ ครับ จนในที่สุด ผมก็หาพี่ชายไม่เจอ
แต่คนที่เจอพี่ชายผมก่อนคือใครรู้ไหมครับ.... ไอ้ลุงมันสะกิดผมเบาๆ
และบอกว่าพี่ผมอยู่ตรงไหน รอยยิ้มผมเปื้อนบนบนหน้า
และไม่ช้าเลยครับที่จะรีบเข้าไปหาท่าน
อย่างแรกสิ่งที่ผมทำคือ......... กอดแม่..... กอดคนที่ทำให้ผมมีวันนี้
 น้ำตาผมเริ่มเอ่อล้นสองตา ค่อย ๆไหลอาบสองแก้ม  และน้ำตานี้มันคงไม่ใช่มาจากเหตุผลข้างต้นอย่างเดียว
วันนี้แม่ยืนอยู่ต่อหน้าผม หลังจากไม่ได้เจอกันนาน  วันที่ผมทำให้แม่เห็นว่าผมก็ทำสำเร็จกับเขาได้เหมือนกัน
และที่สำคัญ ผมอยู่ในอ้อมกอดแม่ครับ
“ไม่ต้องร้อง  ร้องทำไม   เดี๋ยวไม่หล่อนะ”แม่ผมส่งภาษาฝรั่งเศสมาเบาๆ ข้างหูผม
เมื่อได้ยินแบบนั้น เชื่อเถอะครับ คุณไม่มีทางที่จะหยุดในสิ่งที่ท่านบอกได้
เจ้าน้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันยิ่งไหลออกมาเป็นสายทางมากกว่าเดิม
แถม   ด้วยเสียงสะอื้นตามมาอีก 
ผมใช้เวลาอยู่นานครับ กว่าจะเปลี่ยนจากคราบน้ำตา และเสียงสะอื้นนั่น เป็นรอยยิ้ม
เพราะคอยมีแม่เป็นคนลูบหลังผมเบา ๆ และมันก็ช่วยได้เยอะทีเดียว
“สวัสดีครับแม่’ ผมทักแม่ด้วยภาษาฝรั่งเศสกลับยังไปยังแม่พร้อมกราบที่อกแม่ครับ
“สวัสดีครับพ่อ’ และสวมกอดพ่อผมอีกครั้ง  แต่ไม่ได้ใช้เวลานานเหมือนกับแม่นะครับ
เพราะตอนโตมานี้ ผมสนิทกับแม่มากกว่าเพราะ
แต่มันจะต่างจากตอนที่ผมเด็กมาก ครับตอนนั้น ผมสนิทกับพ่อมากกว่าแม่
ผมกล่าวทักทายพี่เขย และพี่สาว และที่สำคัญเจ้าตี๋ตัวน้อยครับ
ที่ผมเคยเลี้ยงเขาตั้งแต่ตอนเด็ก ๆตอนนี้เหรอโตแล้วครับ กำลังจะเข้าโรงเรียนแล้ว
“มาให้พี่กอดหน่อย’ภาษาฝรั่งเศสถูกส่งอีกครั้งจากผม ถึงหลาน
เจ้าตัวน้อยเดินเข้ามาตามคำขอของผม
“คิดถึงจังเลย”พูดจบ ผมก็หอมเข้าไปหลายที่ ที่แก้มเจ้าหลานของผม
55 มันน่ารักขึ้นมาก  อ่อลืมบอกไปครับพี่สาวผมแต่งงานกับคนจีน ที่มาจากจีนจริงๆนะครับ
แล้วก็เปิดกิจการของตัวเองที่บ้านเกิดผม หลานผมจึงเป็นอาตี๋ ที่พูดภาษาอีสานได้อย่างชัดเจน
เราถามสาระทุกข์ กันอยู่นาน จนผมลืมไปว่ามีใครบางคนมากับผมด้วย
มันก็ยืนสงบนิ่งไม่ยอมพูดอะไรเหมือนกันครับ สงสัยจะอึ้งกับสิ่งที่ผมเพิ่งทำลงไปกับแม่ผู้เป็นอันที่รักยิ่งของผมมั้ง555
 ที่ผมรู้เพราะสายตาหลายๆคนในครอบครัวผม หันไปมองมัน ผมถึงรู้ตัวครับว่า ต้องทำอะไรไปมากว่าให้มันยืนเคารพธงชาติต่อไป
“กอล์ฟ นี่พ่อ  นี่แม่” มันยกมือไหว้ พร้อมกับกล่าวทักทาย อย่างเก็งๆเหมือนกันครับ
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มันเจอพ่อแม่ผม
และพ่อแม่ผมก็รับไหว้ตอบกลับไป
ส่วนพี่ชายอีกคนไม่ต้องแนะนำเพราะรู้จักกันดีแล้ว
คำถามต่างๆ เกิดขึ้นครับ ....คงไม่ใช่มาจากพี่ชายที่รู้จักมันดีอยู่และ
พ่อและแม่ผมต่างหาก และแน่นอนครับ คำถามนั่นคือ
คนนี้ใช่ไหมที่เป็นเพื่อนสนิทของลูกตัวเอง
ท่านถามผมด้วยภาษากายมากกว่า   ครับ มากกว่าที่จะถามออกมาตรงๆ
อย่างที่ผมบอกล่ะครับ ผมเป็นแซลเล่อร์ แปลงกายให้ท่านเห็นแต่เด็กแล้ว
ท่านจึงไม่สงสัยว่าผมเป็นอะไร แต่ที่มีอาจสงสัยอยู่บ้างว่าผมเป็น แซลเล่อร์ตัวไหน ในบรรดา
เธอๆ เหล่านั้น555   ผมว่าผมเป็นแซลเล่อร์มูนนะครับเพราะสวยเหมือนๆ กัน5555
อีกอย่างที่ทำให้ท่านรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเอง คือพี่ชายนั่นเองครับ ที่คอยเป็น
คนส่งตรงข่าวสารจากเขียงลาบ ถึงท่านอย่างสม่ำเสมอ
จึงไม่แปลกเลยที่ท่านพอจะเดาออก

เราเก็บภาพแห่งความประทับใจของคนในครอบครัวไว้ครับ ว่าครั้งหนึ่งเรามีวันนี้
เหมือนกับครอบครัวอื่นๆนั่นละ และภาพความทรงจำต่างๆ ถูกบันทึกด้วยพี่ชายผมเอง
โดยมีใครบางคนร่วมถ่ายและช่วยถ่ายอยู่เป็นบางครั้ง

เสียงมือถือไอ้ ลุงดังขึ้นครับ หลังจากที่พลาดการติดต่อเป็นเวลานาน
ด้วยเหตุผลคือการสื่อสารติดขัดนั่นเองครับ
มันปลีกตัวออกไปคุยสักพักแล้วจึงกลับเข้ามาอีกครั้ง
ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มในแบบของมัน
มันบอกผมว่าพี่นพโทรมา และกำลังจะพาคุณย่าเดินมาหาเราที่นี่
ผมแย้งไปทำไมไม่เดินเข้าไปหาท่านเอง จะได้ไม่ลำบากคุณย่า
และป๊ากับม๊า
แต่มันบอกว่ามันมีเหตุผลของมันเอง  ความลับ  บอกผมไม่ได้
และที่พี่นพอยู่นั้นก็ไม่ไกลเลยครับเดินมาแค่2 นาที
นี่คือเหตุผลข้อต่อมาของมัน
เราถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน โดยมีผมเป็นนายแบบหลัก
นายแบบและนางแบบสมัครเล่นคนไหนอยากถ่ายก็เดินเข้ามา
ส่วนช่างภาพสมัครเล่นคือ ไอ้ลุงและพี่ชายผมครับ
“กอล์ฟ” เสียงดังมาจากข้างหลังครับ
เราทุกคนต่างหันไปมองต้นเสียงนั่น
พี่นพนั่นเองครับ  พี่นพมากับคุณย่า ป๊าและม๊าไอ้ลุง รวมทั้งป้านวลด้วยครับ
ผมและไอ้ลุงเดินเข้าไปหาคุณย่าครับ
กราบท่าน อย่างที่เราเคยทำกันมาก่อน ไม่ได้เขิลอายอะไร
แต่ที่ผมเก็งๆอยู่ คืออะไรผู้อ่านคงทราบนะครับ
ผมยกมือไหว้ ป๊ากับม๊าของไอ้ลุง ด้วยความกังวลต่างๆนา นา ว่าท่านรู้เรื่องอะไรของเราหรือยัง
แต่แปลกครับ ท่านยังคงยิ้มและทักทายกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่ใช่ว่าจะดีใจนะครับ  กลับทำให้วิตกเข้าไปอีก
ตอนนี้ผมวิตกดัดจริตเป็นทวี คูณ
ท่านอาจรู้แต่ท่านไม่พูด หรือท่านไม่รู้เลยไม่พูด
พี่นพมีช่อดอกไม้เล็ก ๆ น่ารัก ให้เราทั้งสองคนๆ ละช่อครับ
ส่วนคุณย่า มีกล่องของขวัญเล็กๆ ให้เราคนล่ะกล่องเหมือนกัน
เราไม่ได้เปิดตอนนั้นหรอกครับ กว่าจะรู้ว่าเป็นอะไรก็ถึงบ้านนั่นล่ะครับ
ผมพาครอบครัวของผมมาแนะนำให้คุณย่ารู้จัก
เพราะเรายืนห่างกันไม่มากครับ
และไอ้ลุงมันก็แนะนำครอบครัวมันมาให้ที่บ้านผมรู้จักด้วยเช่นกัน
ผู้ใหญ่คุยกันสักพักครับ  555 ไม่ใช่เรื่องงานหมั้นเรานะครับ
แต่ถามสาระทุกข์กันมากกว่าตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน
เราถ่ายรูปสักพักก็ได้เวลาที่ต้องกลับบ้านกันแล้ว  เพราะผมก็เหนื่อยมาทั้งวัน
และตอนนี้อากาศมันก็ร้อนเกินไปครับ เกรงใจคืนอื่นที่ต้องทรมาน
ถึงจะเต็มใจมาก็เถอะ......
ไอ้ลุง มันคุยอยู่กับป๊าม๊ามันนานสองนานครับ ก่อนที่มันจะมาบอกผมว่า
ป๊ามันชวนไปทานข้าวด้วยกัน มัน ไปบอกกับพ่อแม่ผมเองเลยครับ
คงกลัวว่าท่านจะปฏิเสธเอา แต่ก็จริงครับ พ่อแม่ผมปฏิเสธไปเพราะความเกรงใจ
จนป๊าของมันต้องเข้าไปคุยเองเลย พ่อแม่ผมจึงยอมตกลงไป
นี่ละครับ คือสิ่งที่เจ้าจอมวางแผนได้คิดไว้แล้ว และมันก็ได้ผลนะครับ

เราถึงร้านอาหารด้วยเวลาไม่นานครับ เพราะมันไม่ไกลจากบ้านผมและบ้านไอ้ลุงเลย
พี่ชายผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ข้างๆรถไอ้ลุง ที่จอดอยู่ร้านแห่งนั้นครับ ตามคำบอกของไอ้ลุง
มันบอกว่านี่เป็นร้านประจำที่บ้านมันมากินบ่อยๆ
เราเดินเข้าไปยังร้านแห่งนั้น โดยมีพนักงานออกมาต้อนรับครับ
ไอ้ลุงเดินออกมาหาผมและนำเราทุกคนเข้าไปอีกครั้ง
และมันเลือกที่จะพยุงแขนแม่ผมเข้าไปในร้านครับ
โดยมีคุณย่า ป้านวล พี่นพ ป๊าม๊าของมันนั่งรออยู่แล้ว
คำเชิญชวนให้เรานั่งมีมาอีกครั้งครับ จากคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
และเมนูอาหารจึงถูกแจกจ่ายไปยังทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะใหญ่นั่น
โดยมีไอ้ลุงตามเดิม เป็นคนถาม คุณย่า ป้านวล รวมทั้งพ่อแม่ผม
ว่าอยากกินอะไร
 ไม่นานครับอาหารถูกยกมาเสิร์ฟครบตามที่สั่ง
พร้อมกับคำเชิญชวนให้ลงมือจัดการมันอีกครั้งครับ..ไอ้ลุงตามเดิม
ผมสังเกตพ่อแม่ผมไม่ค่อยจะถนัดกับอาหารวันนี้เลยครับ ....เพราะอะไรรู้ไหมครับ
มันรสชาติจืดไปนั่นเอง ก็ร้านอาหารจีนนี่ครับ
แต่ถูกใจพี่เขยผมนะ  ส่วนคนอีสานอย่างเราๆ จึงไม่ค่อยถูกปากเท่าไรครับ
บทสนทนามีมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะในบางครั้ง
แสงแฟลชสว่างขึ้นเป็น ด้วยผมและไอ้ลุง
ผมจินตนาการแทบไม่ออกเลยครับว่า ถ้าไอ้ลุงไม่วางแผนแบบนี้
ครอบครัวเราสองคนจะได้มีโอกาสมานั่งทานข้าวด้วยกัน
อย่างมากแต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หรือทานกับครอบครัวของตัวเองซะมากว่า

เราใช้เวลาทานข้าวร่วมกันสองชั่วโมงเห็นจะได้ครับ
เพื่อเต็มที่กับความสุขและความสำเร็จที่เรามีร่วมกัน
หลังจากนั้นเราจึงกลับบ้านกันครับ บ้านใครบ้านมันนะครับ
ไอ้ลุงกลับบ้านมันกับป๊าม๊า  พี่นพ กลับไปพร้อมคุณย่า
ผมก็กลับพร้อมครอบครัวผมนั่นเอง
นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เรา ทั้งสองครอบครัว ได้เจอกัน
อาจเป็นเพราะใครคนนึงที่เป็นคนกำหนด  คนที่ไม่ใช่ไอ้ลุง  ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน
วันหน้า จะมีแบบนี้อีกหรือเปล่าที่เราจะได้กินข้าวด้วยกัน
หรือว่านี่เป็นครั้งสุดท้าย ตอบยังไม่ได้ครับ555 รออ่านต่อไปนะ
หลังจากถึงบ้านเสร็จแล้ว ต่างคนต่างหามุมของตัวเอง
โดยเฉพาะผมครับ ตื่นมาแต่เช้ามืด ง่วงมากจึงขึ้นห้องตัวเองทันที 
ปล่อยให้คนอื่นเขาคุยกันอยู่ข้างล่าง ตามอัธยาศัย    แต่จะเรื่องอะไรนั้น
ไม่รู้ครับเพราะผมหลับไปแล้ว
ที่สำคัญ นอนเร็วพอตื่นขึ้นมาแล้วสมองปลอดโปร่ง จะได้ตอบคำถามใครบางคนไม่เคอะเขิลไงครับ

ตื่นขึ้นมาอีกทีเวลาก็เลยเข้าไป6โมงเย็นครับ บรรยากาศเริ่มมืดแล้ว
เสียงคุยกันยังดังมาเรื่อยๆ สมกับที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน
ผมเปิดไฟให้ความืดที่ครอบงำห้องผมหายไป
หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำอย่างสบาย หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน
เสียงมือถือผมดังขึ้น ครับ แต่ก็ต้องปล่อยให้มันดังไปจนเสียงมันหายไปเอง
อยู่ในห้องน้ำจึงไม่สะดวกที่จะออกมารับ
เวลาผ่านไปจนผมอาบน้ำเสร็จ
ผมแทบตกใจเมื่อมีใครคนนึงครับนั่งอยู่บนเตียงนอนผม
คงรู้ครับว่าผมตื่นแล้ว
เขามองผมเดินออกจากห้องน้ำอย่างตั้งใจ ด้วยเสื้อผ้าชุดเดิมที่ยังไม่ได้เปลี่ยนแต่อย่างใด
คงถึงเวลาแล้วสิครับที่ผมจะต้องคุยกับเขาอย่างจริงจัง และต้องตอบคำถามที่เขาอยากรู้เสียที
ผมเช็ดตัวให้แห้งเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดที่ใส่สบายๆที่สุด
ใช้เวลาอยู่หน้ากระจกสักพักครับ ปล่อยให้คนๆนั้นรออีกหน่อย
แล้วผมจึงตัดสินใจหยุดทุกกิจกรรม เข้าไปนั่งลงข้างๆของคนๆนั้น
เพื่อที่จะให้เขาถามในสิ่งที่เขาอยากรู้จากผม 
และผมก็เต็มใจที่จะไม่ปิดแม้แต่เรื่องเดียว
เพื่อที่จะให้เขารู้ความจริงจากปากผมเอง คนที่ได้ชื่อว่าเป็น......คนสวย555 ของเขานั่นเอง




      ------------------------*------------------------

                 ปล. มาอัพกันดึกๆครับ  นอนหลับกันหรือยัง555
ช่วงนี้รู้สึกว่าจะมีFCใหม่ๆมามเม้นท์ให้หลายคนเหมือนกัน
ขอต้อนรับนะครับ  และขอบคุณคนเก่าๆ ที่คอยติดตามอย่างเหนียวแน่นหนึบ
ฝันดีนะครับ ปอร์








 











 

 






















  
























































  























































  










 

[DexTunG]

  

แวะมาก่อนอ่านครับ

    

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มพี่ชายรีบน อิๆ
อ่านตอนนี้แล้วแอบลุ้นๆตามไปด้วยกลัวว่าป๊ากับม๊าจะรู้เหมือนกัน
โชคดีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วแหม
ปิดท้ายมีมาให้ถามกันไม่มีปิดบังด้วยนะจะถามอะไรกันหรอ 555+
แล้วจะรออ่านต่อตอนหน้า
นิว

[Vesi]

วันรับปริญญาเป็นอะไรที่น่าปลื้มใจจริงๆ ครับ

ลุงน่ารักมากๆ เลยครับ วางแผนให้ครอบครัวได้มาปะกันบนโต๊ะอาหารงี้ ทองแผ่นเดียวกันจะหนีไปไหน

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ใครนั่งดักตบพี่ปอหรอ ๕๕๕

[melon_jung]

ที่ว่าจะคุยกันอย่างจริงจังเนี่ย....จะคุยกันเรื่องอะไรหว่า

รอตอนต่อไปจ้า 

[HydrA]

ลุงทำดีมั่กๆปอร์มีความสุข
แควนคลับก้อมีความสุขด้วยเช่น
กัน

[pay-it-forward]

น้องลุงนี่น่ารักอ่ะ
สงสัยจะเป็นแม่น้องปอร์มารอฟังคำบรรยายเกี่ยวกับว่าที่ลูกเขยแน่ๆ
 

[mecon]

กรี๊ดคุณหลานของสวยลูกครึ่งพูดไ้ด้ทั้งภาษาจีนและฝรั่งเศส เก๋มาก
ส่วนปาร์ตี้เล็กเชื่อมใจสองครอบครัวนั่น น้องลุงเลิศอีกเช่นเลย หุหุขโมยซีนเจ้าคะ
บริการคุณแม่คุณพ่อว่าที่คนในอนาคตได้น่าประทับใจมากๆ คุณย่าขราเตรียมของหมั้นไว้พร้อมรึยังคะเนี่ย

แล้วใครกันเข้ามาในห้องสวย คงได้เวลาตอบคำถามสื่อแล้วสินะ คุณแม่ขราปลื้มน้องลุงบ้างมั๊ยเนี่ย อิอิ

  กอดสวยให้กระดูกร้าวราน

[ChiOln]

ปลื้มจริง ๆ 

[StillLoveThem]

 ..น้องกอล์ฟ เป็นคนพูดน้อย ต่อยหนักนะ
..แต่แผนการณ์นี้ใช้ได้ดีทีเดี่ยว อย่างน้อยต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
..ทั้งสองครอบครัว ก็รู้จักกันแล้ว ยังไงก็จะต้องมี..เกรงๆๆใจกันบ้าง
..แต่ดูเหมือนทางครอบครัวน้องปอร์ จะผ่านฉลุยนะเนี่ย มีพี่ชายเป็นแบล็คนี่
..แต่ครอบครัวน้องกอล์ฟ ก็มีคุณย่าเป็นแบล็ค เหมือนกันนี่หว่า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันละกัน

[j4c9y]

 
พี่กอล์ฟแมร่งเท่ห์

[Ak@tsuKII]

  ลุงกอล์ฟ น่ารักกกกกกก

ลุ้นๆๆ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป  ขอให้ฟันฝ่าไปได้

ให้กำลังใจนะคะ

[chatkub]

ในที่สุดก็มาต่อแระ ดีจัยจังเลย

[POR_KA_DUN]

พิมพ์ตกๆหล่นๆ ไปเยอะมากครับ
ดีที่มีสาวสวย ช่วยแก้ไขให้
ยังไงก็ขอโทษFCด้วยนะครับ
ที่ทำให้การอ่านสะดุด
ขอน้อนรับผิดแต่เพียงผู้เดียว

[RAKDEK_KA]

 
ไม่เป็นไรจ๊ะ   ตามอ่านทีหลังไม่สะดุดเท่าไร   
คนสวยมาต่อไวๆๆ นะจ๊ะ 
 

[pukpra]

  มอบดอกไม้แสดงความยินดีให้กับงานฉลองแต่ง โอ๊ะ... งานปาร์ตี้ของ 2 ครอบครัว ลุงขาน่ารัก เจ้าแผนการชักพาให้ 2 ครอบครัวมาเจอกัน ชอบวิธีการเขียนของคนสวยมากมาย อ่านทีไรไม่เคยผิดหวัง