เอาความรู้สึกแรกก่อนนะ
โรแมนติกจัง เหมือนเดินกลับมาสู่จุดเริ่มต้นของทุกอย่างอีกครั้ง
ไม่ว่าเวลานานแค่ไหนที่เราจำใจเดินเป็นเส้นขนานใส่กัน ทั้งๆที่เห็น ทั้งๆที่รู้สึกว่ามีใครอีกคน
มองหรือแอบรอคอยให้เราใจอ่อนอยู่ทุกขณะจิต แต่จิตใต้สำนึกมันสั่งให้เราทำตามคำที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้
ไม่ใช่เพื่อบีบคั้นให้อีกฝ่ายยอมหมอบราบให้กับเรา แต่มันเป็นการให้อิสระอีกฝ่ายต่างหาก
ให้อิสระให้เค้าได้ตัดสินใจ ให้พื้นที่ส่วนตัวให้เค้าได้ทำความรู้จักกับตัวเค้าเอง และทำค.รู้จักกับ
หัวใจของเค้าต่างหาก นุ้งปอร์เองก็เช่นกันรักษาระยะห่างเพื่อมาฟังเสียงใจตัวเอง การได้อยู่กับตัวเองมันก็ทำให้เรา
รู้ก้นบึ้งของใจเรามากขึ้นนะ แล้วตอนนี้น้องลุงมันก็คงรู้แล้วล่ะมั้ง
คนที่เงียบๆเนี่ย ค.โรแมนติกอยู่ในสายเลือดเวลาจะเลือกจะทำอะไรก็ดูน่าปลื้มอกปลื้มใจเนอะ
อ่านแล้วยิ้มแก้มจะแตก ทั้งๆที่ก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นของการรับฟังคำตอบอ่ะนะ เด็กบ้าไรฟ่ะ อ่อนโยนเป็นที่สุด
ส่วนน้องปอร์ พี่เค้าใจว่า การที่รออยู่ที่เดิมวาดฝันให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ทุกวันซ้ำๆอ่ะนะ มันก็ไม่ต่าง
จากระเบิดเวลาที่พร้อมจะทำลายตัวเองทุกเมื่อ มาถึงคราวนี้แล้ว... ปีใหม่ก็ขอให้ได้แฟนคนใหม่แต่หน้าเดิมด้วยเถอะนะ
"พลุที่แตกไปแล้วเหลือเพียงเศษฝุ่นที่ยังล่องลอยในอากาศและที่สุดก็จางไปจนผมมองไม่เห็น
แต่ความรักของผมหละเหลืออะไรอยู่บ่าง จะค่อยๆจางไปเหมือนฝุ่นจากพลุหรือเปล่า">> เปรียบเทียบได้ดีจัง กรี๊ดดดดดดดดดสวยช่างคิด คนอ่านช๊อบชอบ น้ำตาซึมเลยอ่ะ

คนอ่านช่างอ่อนโยน
“ผมอยากให้ความรู้สึกที่ไม่ดีของเราหมดไปกับปีที่เพิ่งผ่าน และเริ่มต้นสิ่งดีๆกับคุณ ผมขออยู่อย่างนี้นานๆนะครับ ”>> โธ่ๆๆ คนดีของคนอ่าน

:กอด1: อ่านแล้วใจชื่นมากมาย ตาสว่างแล้วสินะตัดสินใจได้แล้วใช่มั๊ยห๊ะ
ถ้าคิดดีแล้วก็ลุยโลด
+1 ให้สวยนะคะ สวยช่างอ่อนโยนเหมือนคนอ่านเหลือเกิน อิอิ

เอานิ้วโป้งไป 10 แต้มเลยเน้อ
เลิศ!!!!!!!!! ชอบพลุ ชอบสะพาน ชอบแม่น้ำ ชอบสายฝน ชอบคนขี่เวสลุง(...ป้า) ชอบสก๊อยนิดนึงก็ได้เด๋วน้อยอกน้อยใจ
สรุปโรแมนติกมากกกกกกกกกกก