หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[Greenkub]

อย่างนี้แหละ

ทะเลาะกันอย่างนี้
เห็นลูกดกทุ๊กราย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อ่านทันละเหนื่อยมากมาย แหมแอบฮากับรีบนดูท่าจะเป็นจริง ฮุๆ 

[nuttykung]

หรือกุ๊กมืดจะเป็นคู่แท้ของพี่นิวนะ

เห้นมีจุดที่มันไม่ธรรมดาหลายเรื่องละนะ

[namtaan]

  น้องนิว

ต้อนรับและเจิม ไดอารี่ใหม่ หุหุ
(ชอบลำดับที่ของรีพลายนี้จังเลย เลขสวยของเรา

รอดูต่อไป ว่า แทนตัวดำ จะออกแนว พิศาลปะ ตบจูบๆ อิอิ

บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้น้องนิวนะค้าบ จุ๊บๆๆๆ

[Just Kidding]

น้องนิวปากร้ายไม่ใช่เล่นครับ

ขนมพอสมน้ำยาล่ะ 


ไงก็สู้ ๆ ครับ   

[imageriz]

ตามมาอ่านด้วยอีกคน หลังจากหลบอยู่ในมุมมืดมานาน อิ อิ

ได้เห็นการพัฒนาของ น้องนิว มาตั้งแต่ไดอารี่ 1 อืม อยากจะบอก 

สู้ไม่ถอย จริง ๆ  แล้วจะรออ่านต่อไปนะ 

[van]

อย่างนี้แหละ

ทะเลาะกันอย่างนี้
เห็นลูกดกทุ๊กราย

   เห็นด้วยอย่างแรง...
ขอบคุณค่ะน้องนิว...เป็นกำลังใจให้นะคะ   

[nana]

กุ๊กดำหล่อรึเปล่าค่ะ 


โดนเรียกซะจิ้นความหล่อไม่มีเลย 

[panpan]

เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ท่าทางจะมันส์ ขอตามต่อแล้วกัน

[Ryze]

ตามติดมาอ่านด้วยอีกคน.. ถ้าอยากอ่านเล่มแรกจะไปที่ไหนได้ล่ะหนอ?

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

หลังจากการสัมภาษณ์ของคณะกรรมการจบลง แทน อ้อ...นายกุ๊กดำอ่ะครับ ก็ต้องไปตกลงพูดคุยกับทางฝ่ายบุคคลอีกครั้ง
ก่อนที่จะย้อนกลับเข้ามาในครัว เนื่องจากวันที่มาทำทดสอบอาหาร ผมยังไม่ได้อยู่ด้วยเลยไม่ได้เห็นว่าเค้าทำอาหารเป็นไงบ้าง
พี่อั้ม เลยบอกว่าให้เค้าอยุ่จนถึง6โมงเย็น เพราะในระหว่างบ่าย3ถึง6โมงเย็น ออเดอร์ไม่เยอะมาก น่าจะพอมีเวลาให้แทนทำอาหารให้ผมชิม
ระหว่างที่ นายกุ๊กดำ ไปที่ห้องฝ่ายบุคคล ทางฝ่ายผมกับพี่อั้มก็กำลังทำความตกลงกันเรื่องนายแทนอยู่เหมือนกัน เพราะผมไม่อยากได้นายคนนี้

"ไม่ได้หรอกนิว ที่เปิดรับสมัครแทนเข้ามาก็เพราะครัวไทยขาดคน แล้วจะไม่เอาได้ไง" พี่อั้มให้เหตุผล
"ได้สิ ถึงโรงแรมจะรับนายดำนี่เป็นกุ๊กได้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมาครัวไทยนี่นา" ผมยังเถียง
"แล้วนิวจะให้พี่ทำไง" พี่อั้มเดินมาถามใกล้ๆ
"เอานายกุ๊กดำเนี่ยไปลงครัวร้อนซะ แล้วทรานเฟอร์กุ๊กครัวร้อนคนไหนก็ได้มาอยู่ครัวไทย โอเคมะ" ผมหันไปบอกความตั้งใจของผม
"เจ้าแผนการนักนะ ฉลาดจริงๆ แต่พี่ทำไม่ได้" พี่อั้มถอยไปก้าวนึง ยืนพิงชั้นวางของแล้วตอบด้วยสีหน้าเป็นการเป็นงาน
"ทำไมอ่ะ พี่อั้มไม่เห้นใจนิวบ้างเหรอ ถ้านิวต้องเจอกุ๊กดำกวนประสาทตลอดเวลา แล้วท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่องนิวจะเอามาเป้นผู้ช่วยได้ไง" ผมอ้อน
"นิวยังไม่ได้ทำงานกับแทนเลยนะ อีกอย่างแค่เจอกันครั้งแรกจะด่วนสรุปเค้าเลยไม่ได้หรอก" พี่อั้มเดินมาจับไหล่และเริ่มสอนผม
"แต่นิวไม่ชอบนายดำนี่" ผมสะบัดไหล่ออกจากมือพี่อั้ม
"นั่นแปลว่านิวอคติ" พี่อั้มยืนกอดอกหันมาจ้องผมจริงจัง
"แต่ว่า...." ผมพยายามหาเหตุผลจะเถียงต่อ
"นิวอย่าเถียงพี่" พี่อั้มเสียงเข้มขึ้น
"พี่ไม่รักนิวแล้วเหรอ ทำไมจะปล่อยให้น้องต้องเผชิญความดำมืดโหดร้ายคนเดียว ทำไมต้องเป็นไอ้ราหูนั่นด้วยอ่ะ" ผมเริ่มโวยวาย
"อย่ามาโวยวายนะนิว เรื่องงานก็เรื่องนึงเรื่องส่วนตัวก็เรื่องนึง ถึงพี่จะชอบนิวแต่ไมได้แปลว่าพี่จะยอมตามใจนิวเรื่องงานนะ" พี่อั้มดุผม
"เออ ก็ได้ แล้วสักวันพี่จะเสียใจที่ยอมให้นายกุ๊กดำมาเป็นกุ๊กครัวไทย คอยดูเหอะ พี่อ่ะแหล่ะจะต้องบอกว่ารู้งี้ไม่น่ารับมันเลย ชิส์" ผมวีนแล้วเดินชิ่งไป

[nana]

เห็นด้วยค่ะ 


พี่อั้มระวังนะ 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ประมาณ4โมงเย็นพี่อั้มกลับบ้านไปซักพัก แทน ก็เดินเข้ามาที่ครัวอีกครั้งตอนนั้นผมกำลังห่อปอเปี๊ยะอยู่ ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนายดำนักหรอก
แต่จะว่าไปช่วงที่ผมยืนห่อปอเปี๊ยะก็ทำให้ผมคิดอะไรได้พอประมาณ อย่างน้อยผมก็คิดได้ว่า การที่ผมอคติ หรือปฏิเสธนายแทนตั้งแต่แรก
มันก็ดูจะเป้นการใจดำไปหน่อย ซึ่งการทำแบบนี้มันทำให้ผมไม่ต่างจากพี่สาวแก่ซักเท่าไหร่ ผมมาคิดๆดูว่าผมน่าจะเปิดโอกาสให้นายแทนเค้าบ้าง
ดังนั้นพอเค้ากลับเข้ามา ผมก็เลยพุดกับเค้าดีๆ หมายถึงชวนคุย และให้เค้าลองเทสต์อาหารต่างๆ ตามแบบที่เค้าจะต้องทำ ซึ่งก็ดูจะโอเค
ถ้าไม่ติดที่ว่าผมต้องขัดหูขัดตากับท่าทางเก๊กหล่อ หน้านิ่งๆแต่ยิ่งกวนประสาท กับรอยยิ้มที่ดูแล้วไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่(ผมอาจคิดไปเองก็ได้)
หลังจากทำอาหารมาให้ผมชิมแล้ว ผมก็รู้เลยว่าทำไมพี่อั้มถึงรับนายนี่ แม้จะแต่งตัวเหมือนคนขับรถแต่ฝีมือทำอาหารถือว่าขั้นเทพ(กว่าผมซะอีก)

"คุณนิว เซนต์รับของด้วยครับ" พี่สมานที่อยู่ฝ่ายสโตร์เอาเอกสารมาให้เซนต์
"อ่ะครับ" ผมเดินมาอ่านเอกสารให้ถี่ถ้วนแล้วก็เซนต์รับของ
"ชื่อนรัตถกรเหรอ" นายแทนยื่นหน้าเข้ามาซะชิดเอกสารที่ผมก้มลงไปเซนต์ชื่อ
"ใช่..... ถามทำไม" ผมหันไปถามด้วยความรู้สึกว่านายนี่ช่างไร้มารยาท
"เปล่า ก็แค่ถามดู ชื่อเพราะนะ" แทนทำสีหน้าเหมือนจะชมอย่างจริงใจ แต่ผมไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่
"เหรอ ขอบใจ" ผมตอบไปอย่างเสียไม่ได้
"แต่ชื่อผมเพราะกว่าเยอะ" พูดแล้วเก๊กหน้ายังกะว่าหล่อซะเหลือเกิน
"อ๋อ ชื่อนายแทนถ่านเนี่ยเหรอที่ว่าเพราะ เข้าใจตั้งดีนี่ดำใช้ได้เลย" ผมทำเสียงสูงล้อเลียน
"ไม่ใช่สิ ชื่อจริงผมดิ ทยาวัติอ่ะ" แทนยืดตัวขึ้นท่าทางภุมิใจขื่อตัวเองนักหนา
"นายชื่ออะไรนะ ทยาวัติเหรอ ทยาวัติจริงๆเหรอ" ผมถามเพื่อให้แน่ใจว่าได้ยินไม่ผิด
"อืม นี่คุณไม่ดูใบสมัครผมเลยเหรอ ว่าผมชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ประวัติเป้นไง คุณไม่ใส่ใจดูเลยเหรอเนี่ย" แทนถามเป็นชุด
"ก็ไม่ทันได้ดู เพราะรู้ว่า ยังไงซะเค้าก็รับนายแน่ๆ ต่อให้รุ้หรือไม่รุ้ เราก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านจะไม่เอานายอยู่ดี" ผมหันไปอีกทางแบบไม่แยแส
"มิน่าล่ะ ผมนึกแล้วท่าทางยังกะเด็กฝึกงานจะมาเป้นกรรมการสัมภาษณ์ได้ละเอียดรอบคอบแค่ไหนเชียว" แทนพุดกระทบผมเต็มๆ
"นี่ ไอ้ราหู ที่ฉันไม่สนใจประสวัตินายอ่ะนะ เพราะฉันคิดว่าลักษณะอย่างนายคงมาสมัครเป้นคนขับรถมากกว่า ดังนั้นนายก็เลยไม่อยุ่ในสายตาฉัน"
"งั้นก็ต้องเสียใจด้วยนะคุณ อีกหน่อยผมต้องมาทำงานด้วยทุกวัน ผมคงต้องอยุ่ในสายตาคุณอีกนานครับ" แทนยื่นหน้าทำท่าล้อเลียนผม
"อย่ามาทำท่าท่างแบบนี้นะ ถึงไงฉันก็เป็นลุกพี่นายเข้าใจป่ะ นายคนขับรถ" ผมเดินไปจิ้มๆที่หน้าอกนายแทนเป็นการวางอำนาจเล็กๆ
"คร้าบ งั้นผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์ของลุกพี่ด้วยนะครับรับข้าน้อยเป็นศิษย์ด้วย แล้วผมจะตามติดขอวิชาลูกพี่ทั้งวันทั้งคืนเลย" แทนลงไปคุกเข่า
"ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวคนอื่นเดินมาเห้นหรอก แล้วก็ปล่อยนิ้วฉันได้แล้ว" ผมขู่เบาๆแล้วพยายามสะบัดมืดออก
"ก็ได้ครับลูกพี่ ผมจะเชื่อฟังลุกพี่เสมอนะครับ" แทนลุกขึ้นยืนปั๊บ น้องบัวเด้กฝึกงานก็เดินเข้ามาสั่งออเดอร์พอดีเลย
"พี่นิวคะข้าวอบสับปะรด แล้วก็ผัดไทอย่างละหนึ่งค่ะพี่ อุ๊ย...พี่เป็นกุ๊กที่มาใหม่เหรอคะ น้องบัวนะคะ" สั่งออเดอร์เสร็จก็หันไปทักทายแทนต่อเลย
"ยินดีที่ได้รุ้จักครับน้องบัว" แทนยิ้มหวานเก็กหน้าหล่อใส่น้องบัวเต็มที่
ผมหันไปทำออเดอร์โดยไม่ได้สนใจสองคนนี้อีก และจากวันนั้นผมก็ไม่ได้สนใจสองคนนี้เลยจนกระทั่งมารุ้อีกทีไม่นานนี้ว่าเค้าแฟนกันไปซะแล้ว ไวจริงๆ

[ltahset]

 

ขอจิ้มพี่นิวก่อน

ตามอ่านทีหลัง

555+

^^

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ใกล้จะ6โมงเย็นแล้วครับ เวลาที่ผมรอคอยกำลังจะมาถึง ที่ว่ารอคอยก็เพราะ  เวลา6โมงเย็นคือเวลาทานข้าวของพนักงาน
และยังเป้นเวลาที่กุ๊กดำจะกลับบ้านไปซะให้พ้นๆ แหม....ทีแรกก็ดูตั้งใจจะมาเรียนรู้งานดีหรอกนะ แต่พอเห็นน้องบัวเดินตามหน่อย
นายแทนก็ไม่ได้ใส่ใจงานซักเท่าไหร่ เห็นมัวแต่ทักถามประวัติกันไม่จบไม่สิ้นผมเริ่มรำคาญนายนี่มากขึ้นกว่าเดิมซะแล้วสิครับ

"นิวรับโทรศัพท์ด้วย" พี่ภัทรเรียกให้ผมไปรับสายนอกที่โทร.เข้ามา
"นิว พรุ่งนี้จะมีงานวันเกิดนะ เดี๋ยวป้ามาทำอาหารเองแต่จะให้นิวเตรรียมของให้ป้าหน่อย" ป้าศรีนี่เอง
"ครับ มีอาหารอะไรบ้างอ่ะครับ" ผมรับสายแล้วก็ถามเรื่องงาน เมื่อคุยเสร็จเรียบร้อยก็ ไปเตรียมทำตามที่ป้าศรีบอก

"มีเลี้ยงวันเกิดด้วยเหรอ" แทนถามผมขณะที่ให้เค้าช่วยเตรียมของไปด้วยกัน
"อืม วันเกิดพนักงานน่ะ" ผมตอบไปแบบสบายๆ นึกแต่ว่าคุยๆไปเหอะ เดี๋ยวนายดำก็ไปแล้ว ฮ่าๆๆ
"แล้วเค้าจัดงานกันกลางเดือนเหรอ ทำไมไม่จัดต้นเดือนหรือปลายเดือนล่ะ" แทนยังสงสัยต่อ
"ก็มันกลางๆดีไง คนต้นเดือน ปลายเดือนก็มาฉลองพร้อมกันที่กลางเดือน" ผมตอบกำปั้นทุบดิน และคิดว่าคงไม่ได้ให้ความกระจ่างซักเท่าไหร่
"แล้วทุกเดือนอาหารเหมือนกันตลอดป่ะ" แทนส่งของให้ผมแล้วก็ยังไม่หยุดถาม
"ไม่หรอก ทุกเดือนก็ต้องเปลี่ยนๆกันไปบ้าง แต่ไม่แน่นะตอนต้นปีกับปลายปีอาจจะซ้ำกันก็ได้ ห่างกันหลายเดือนอยุ่น่ะ" ผมตอบให้จบๆ
"สงสัยเดือนเกิดผมคงได้กินเหมือนเดือนนี้แน่เลย เพราะกว่าจะถึงวันเกิดผมก็ปลายปี" แทนพูดไปเรื่อยๆเหมือนชวนคุยไม่มีประเด็น
"นายเกิดปลายปี ให้เราเดานะนายน่าจะเกิดวันฮาโลวีนใช่ป่ะ ฮ่าๆๆๆ" ผมได้โอกาสหันมาขบกัดพอเป็นพิธี
"เฮ้ยไม่ดินั่นมันเดือนตุลา ผมเกิดกันยาอ่ะ เกิดก่อนฮาโลวีนหลายวัน" แทนตอบไปตรงๆไม่ได้คิดอะไร แต่ผมอ่ะถึงกับชะงัก
"ทำไมต้องเกิดกันยาด้วยวะ" ผมบ่นๆคนเดียว
"ว่าไงนะ" แทนตะแคงหูมาฟังใกล้ๆ ทำให้รู้ว่าค้าได้ยินไม่ชัดจริงๆ
"อืม ไม่มีไร นายเกิดกันยาวันไหนอ่ะ" ผมถามเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญทั้งที่ผมอ่ะอยากรู้จะตายอยู่แล้ว
"แน่ะ บอกแล้วว่าน่าจะอ่านประวัติผมซะก่อน เห็นมะชื่อจริงก็ต้องถาม วันเกิดก็ต้องถาม" แทนทำหน้าเหมือนเป้นฝ่ายชนะยังไงไม่รู้
"ไม่ต้องบอกก้ได้ ไม่อยากรู้เล้ว" ผมเริ่มรำคาญอีกแล้ว เลยเดินเอาของที่เตรียมไปเก็บในตู้เย็นซึ่งพี่ภัทรกำลังจัดของอยู่
"อ่ะๆๆ บอกก็ได้ ผมเกิด 7กันยา2524ครับ" แทนเดินตามมาบอกวันเดือนปีเกิดของเค้า เท่านั้นแหล่ะพี่ภัทรก้แสดงตัวเลย
"จริงเหรอ พี่ก็เกิดกันยาเหมือนกัน อ๊ะ นิวก็ด้วยไม่ใช่เหรอ เอ้าๆๆๆ นิวเกิด7กันยานี่หว่า วันเดียวกันเลยสินะ" เป็รอีกครั้งที่พี่ภัทรพูดเยอะเกินไปแล้ว
"เหรอ วันเดือนเดียวกันเลยนะ คุณอายุเท่าไหร่เนี่ย" แทนสีหน้าเป้นมิตรมากขึ้น และท่าทางกระตือรือร้นเหมือนได้เจอพี่น้องฝาแฝด
"เท่าเธอน่ะแหล่ะแทน ก็นิวก็เกิดปี24นี่ พี่จำได้ เฮ้ย เกิดรงกันเป๊ะๆเลยนี่หว่าเนี่ย" พี่ภัทรเริ่มทำให้ผมรำคาญความช่างพูดของพี่ซะแล้วนะ
"โห.............วิเศษเลยไม่น่าเชื่อ ตรงกันเป๊ะจริงๆด้วย" แทนโผเข้ามาโอบไหล่ผมจนตั้งตัวไม่ติด
"เฮ้ย ใจเย็น ได้เวลากลับบ้านแล้วนะนาย ไว้ค่อยมาลำดับญาติกันเดือนหน้านะ" ผมเองก็เอ๋อเหมือนกันแหล่ะ จะดีใจอะไรนักหนา ไม่มีญาติรึไงฟระ
"คุณมีเบอร์หัวหน้าในครัวมั้ยผมขอหน่อยดิเผื่อจะโทร.มาก่อนมาเริ่มงาน" แทนถามหาเบอรืหัวหน้าแผนก ผมก็เลยบอกเบอร์พี่อั้มไป
"เดี่ยวๆครับ ผมไม่มีปากกา ขอยืมหน่อย" ผมยื่นปากกาให้แทนเอาไปจดเบอร์พี่อั้ม
"ขอกระดาษด้วย" แทนทำหน้าเหมือนเด็กขี้ขอ
หลังจากผมให้กระดาษปากกา และเบอร์โทร.ของพี่อั้มไปเรียบร้อยแล้ว นายกุกดำก็เดินตัวปลิวออกไปจากครัว เพราะนี่ก็เลยเวลา6โมงมาพอสมควรแล้ว
ทีแรกผมว่าจะเดินไปทานข้าวที่ครัวพนักงาน แต่ไม่อยากเดินไปพร้อมแทนก็เลยให้เค้าไปให้ไกลๆก่อน มานึกอีกทีว่าปากกาผมติดไปกับเค้าก็ไม่ทันซะแล้ว

[ltahset]

 

พายยังไม่ได้ฉลองกระทู้ใหม่ให้พี่นิวเลย

มาตอนนี้ช้าไปมั๊ย   555+

ขอให้พี่นิวมีความสุขกับกระทู้ใหม่มากๆนะคะ


^----------------------------^
ปล. แถมยิ้มกว้างๆให้ค่ะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
^
ขอบคุณมากครับ

[ltahset]

เข้ามาลัลลาอีกรอบ

แบบว่า...

วีนอย่างสงบ ตบเมื่อจำเป็น ด่าอย่างเยือกเย็น เพราะเราเป็นผู้ดี

ชอบประโยคนี้จัง

^^

[maggy]

นายแทนนี่ยังไงหว่า จะว่าซื่อๆก็ไม่ใช่ จะเจ้าเล่ห์ก็ไม่เชิง
ต้องดูกานต่อปายยยยย แต่ดูท่าจะเป็นคู่มือลับฝีปากกับพี่นิวมันเลยอะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[van]

ขอบคุณค่าาา.....น้องนิว
วันนี้ได้อ่านตั้งหลายตอน ...  อิ่มใจจังเลย
ส่งกำลังใจให้น้องนิวนะคะ 

[YMP]

 

[Greenkub]

อ้าว กุ๊กดามมีแฟนไปซะแล้ว

เฮียนิวคับ ทำไมหลังๆรู้สึกว่าเฮียดูใจร้อน ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวเลย

แต่วันเดือนปีเกิดตรงกัน มาเจอกัน หายากนะเนี่ย เป็นสัญญาณอะไรอ๊ะป่าว 

[oaw_eang]

เข้ามาอ่านไดอารี่ใหม่ พร้อมมีคำถาม

แล้วไดฯ เล่มเก่าอะ จะทำยังไงกะมันดีคะ

เดี๋ยนจะได้จัดการให้ (รบกวน PM มาบอกได้มะคะ  อิอิ)

คิดถึงพี่นิวนะค้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สอง 

[namtaan]

มาอ่านต่อละน้องนิว

แต่ว่าชักไม่ทันใจแล้วอ้ะ 555 พี่ใจร้อน
อยากรู้ว่ายายน้องนัว เอ๊ยน้องบัวยังวุ่นวายอีกป่าว
น้องนิวมาต่อเร็วๆนะ จะได้ทันกับเหตุการณ์ปัจจุบัน

อืมม นายแทน ทยาวัติ ชื่อจริง เหมือนน้องเทค
แล้วยังเกิดตรงกับ น้องนิว นรัตถกร ซะอีก
จะไม่ทำให้พี่ๆน้องๆเค้าลุ้นได้ยังไงหละนิว

อยากเห็นนายแทนจังเลยวุ้ย โดยเฉพาะเวลาเก๊กหล่อเนี่ย จะกวนขนาดไหน
ขนาดทำให้น้องนิวรู้สึกถูกกวนอารมณ์ได้ขนาดนี้ ไม่ธรรมดาหละ

  น้องนิว และบวก 1 แต้มจ้า

ปล ช่วงนี้ยุ่งมากป่าวค้าบ
รักษาสุขภาพนะคับ

[bakabong]

เบ๊นตามอ่านเรื่องพี่นิวแล้วนะฮะ

ช่วงนี้ออนไม่เจอพี่นิวเลยอ่ะ คิดถึง อิอิ 

ปล.+1ให้พี่นิวฮะ คิดถึงจิงๆนะ 

[melpomin]

เพิ่งมาอ่านตามหลังครับ

เจ้าสีเกดตัวจริงอยู่นี่เอง

[imageriz]

มาอ่าน และ เป็นกำลังใจให้น้องนิว 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ฤดูอกหัก

คนเรานี่ก็แปลก เวลาที่เจอเรื่องอะไรเข้ามาให้ได้รับรู้ก็ดูเหมือนจะได้รับรู้เรื่องทำนองเดียวกันอยู่เรื่อยๆซะงั้น
หลังจากที่ผมตัดสินใจเรื่องของใครบางคนได้แล้ว ผมก็คุยกับพี่นุ้ยบอกให้พี่นุ้ยรู้ว่าตอนนี้ผมโสด(หาแฟนให้หน่อยดิ...อิอิ)
ไม่หรอกครับ เป้นแค่ช่วงที่ชีวิตตกหลุมอากาศมันเหมือนกับว่าอยากหาที่ปรึกษา ที่ระบายหรือพูดคุยบ้างก็เท่านั้น

หลังจากวันที่ผมคุยกับพี่นุ้ย ก็กลายเป็นว่า พี่ภัทรก็มีปัญหากับเค้าด้วย คือพี่ภัทรเล่าว่าแฟนเค้ามีเมียอยู่แล้วที่กรุงเทพฯ
แต่พอมาอยู่ที่นี่ก็มาใช้ชีวิตครอบครัวกับพี่ภัทรอีก แต่ทีนี้เมียของแฟนพี่ภัทรเกิดจะมาเยี่ยม ช่วงนี้แฟนพี่ภัทรไม่ได้มาอยุ่ด้วย
ส่วนพี่อ้อ เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานของผมอีกคนก้จับได้ว่าแฟนเค้าไปกุ๊กกิ๊กกับน้องฝึกงานอยู่คนนึง รายพี่อ้อเนี่ยระเบิดลงเลย
เพราะพี่อ้อถือว่าตัวเองอยู่กินกับแฟนอย่างเปิดเผยแล้วน้องฝึกงานมาทีหลังยังคิดจะแย่งไปทั้งที่รู้ว่าพี่อ้อกับแฟนเค้าคบกัน

ไม่เหมือนกับพี่ภัทร ที่เป้นฝ่ายมาทีหลังและรักแฟนเค้าไปแล้วนี่ ก็ต้องทำเพื่อให้แฟนสบายใจ จึงเป็นฝ่ายเก็บตัวอยู่เงียบๆ
พี่นุ้ยเองก็ใช่จะไม่มีปัญหา เนื่องจากตอนนี้แฟนเค้าตกงานแล้วชอบอ้างว่าออกไปหางานทำบ้าง ไปกินเหล้ากับเพื่อนบ้าง
แต่พี่นุ้ยไปเจอถุงยางใช้แล้วอยุ่ในรถของแฟนเค้า พอไปซักไซ้ไล่เรียงก็ทะเลาะกันใหญ่โต สรุปก็คือว่าแฟนเค้ามีกิ๊กจริงๆ

ยังจำมิ้งได้มั้ยครับ เพื่อนที่อยู่กลุ่มเต้นมาด้วยกันกับผมนั่นแหล่ะ ก่อนหน้านี้มิ้งมีแฟนแบบอยุ่กินกันที่ห้องผู้ชายเปิดเผย
แล้วเมื่อไม่กี่วันมานี้มิ้งเพิ่งจะยิ้มแย้มหน้าบ้านมาบอกพวกเราว่าแฟนเค้ากำลังจะพาไปพบแม่และญาติๆแฟนเค้า
มิ้งบอกด้วยแววตาที่มีความสุขมากๆว่าการไปพบคราวนี้แฟนเค้าอยากจะแต่งงานให้เป็นทางการไปเลย
พวกเราที่ได้ยินก็ดีใจกับมิ้งด้วย แต่ทีไหนได้ไปคราวนี้แม่เค้ากลับพาเมียของแฟนมิ้งมาเจอกับมิ้งแล้วบอกให้มิ้งเป็นฝ่ายไป

[namtaan]

ดีจ้าน้องนิว

ฤดูอกหักจริงๆเลย
อะไรจะงานเข้ากันถ้วนทั่วทุกตัวคน
ฝากกอดสาวๆ ฝากกำลังใจไปให้ด้วยจ้า 
บวก 1 แต้มเป็นกำลังใจจ้า 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จุดรวมตัวร้านเหล้าปั่น

"เฮ้ยนิว ว่างป่ะแกคืนนี้" มิ้งถามตอนที่เจอกันที่ทำงาน
"ก็มาทำงาน เข้าบ่ายอ่ะมิ้งจะว่างได้ไง" ผมก็งงว่ารุ้ทั้งรุ้ มิ้งจะถามทำไม
"เฮ้ย หลังเลิกงานดิ พี่อ้อชวนกินคอกเทลว่ะแก ฉันอยากไป ไปด้วยกันนะ" มิ้งทำสีหน้าอ้อนวอนซะ
"เอางี้ไปกันก่อน เดี๋ยวถึงหอแล้วจะโทร.หานะว่าจะตามไปมั้ย" ผมตัดสินใจครุ่นึงแต่ก็ไม่รับปากเพราะไม่เคยไป
"โอเค แล้วฉันจะรอ" มิ้งทำท่าลิงโลด แหม......ไม่ค่อยจะอยากดื่มอยากเที่ยวเลยนะมิ้ง

แล้วหลังเลิกงานผมกลับถึงห้องก็ประมาณตี1ได้แล้ว ผมลองโทร.หามิ้งดูว่ามีใครไปบ้างและยังจะกินกันอีกนานมั้ย
ได้ข้อสรุปว่าคนที่ไปนั่งกินอยู่ที่ร้านเหล้าปั่นก็มี พี่นุ้ย พี่อ้อ มิ้ง พี่อร แต่พี่ภัทรไม่ได้ไปเห็นว่าอยากเก็บตัวเงียบๆ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ พี่นุ้ยก็มารับผมที่หอพักไปที่ร้าน พี่ๆมาถึงร้านตอนห้าทุ่มครึ่งได้แล้ว ที่มาช้าไม่ใช่ว่ารอผมนะครับ
แต่เป็นเพราะว่าแต่ละคนติดละครทั้งนั้น เลยนั่งดุละครกันจนจบ แล้วแยกย้ายไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดก่อนจะมาดื่มกันที่ร้าน

"ทำไมผัวกูมันทำกะกูงี้วะอีนิว" มิ้งเริ่มเมาและเริ่มรั่ว ไม่พูดเฉยๆกอดคอผมด้วย
"นี่มิ้ง ปล่อยฉันก่อนล๊อกคอไว้แบบนี้เดี๋ยวก็ตายพอดีหรอก" ผมแกะมือมิ้งออกแล้วกันไปพุดด้วย
"ผัวแกน่ะ เค้าไม่ได้ทำอะไรไม่ใช่เหรอ แม่ผัวแกตะหากที่ให้เค้าชวนแกไปเที่ยวแล้วก็นัดลูกสะใภ้ตัวจริงให้มาเจอแก
บางทีผัวแกเค้าอาจจะเลิกกับทางนั้นเพื่อมาแต่งงานกับแกจริงๆก็ได้ แต่ทำไงได้อ่ะแม่ผัวแกเค้าไม่คิดแบบนั้น" ผมเอ่ย
"ก็ที่กูเจ็บใจก็ตรงที่มันมีเมียแล้วยังเสือกมาหลอกฟันกูอีก" มิ้งเริ่มด่า
"แล้วเสือกหลอกให้ความหวังมึงด้วยนะอีมิ้ง" พี่นุ้ยที่อาการกึ่มๆเริ่มให้ความเห็น
"เออว่ะพี่นุ้ย ที่หนูเจ็บปวดก็ตรงเนี้ย" มิ้งเคาะแก้วเสียงดังลั่น
"สันดานผู้ชายน่ะ มันก็แดกไปเรือ่ยแหล่ะ คลำดูไม่มีหางแม่งก็แดกหมด" พี่อ้อช่ววยเสริมด้วยความแค้นอีกราย
"ด้วยเหตุนี้คุณพี่จึงเบื่อผุ้ชายไงล่ะคุณน้อง" พี่อรรินกรีนมาการิต้าให้ผมแล้วเอ่ยขึ้น
"แหม....คุณอร ตอนแกเลิกกะแฟนก็จะเป้นจะตายเหมือนกันแหล่ะ" พี่อ้อแซวพี่อรบ้าง
"แล้วตอนนั้นคุณพี่อรเป้นเช่นไร เล่าสิน้องอยากทราบ" ผมหันไปให้ความสนใจเรือ่งของพี่อรบ้าง
"ตอนนั้นคุณอรแกอ้วนจะตาย พอแกอกหักน่ะ แกไม่กินไม่นอน แล้วก็ลดความอ้วนจนได้ผลเลย" พี่นุ้ยเล่าเสริม
"จากนั้นชีวิตคุณพี่ก็หามีชายใดเข้ามากล้ำกรายไม่ เสียเวลาผอม" พี่อรและพวกเราก็ต่างหัวเราะเสียงดังด้วยกัน
"แหม...คนเราไม่ใช่จะเหมือนกันนะพี่ ลองเปิดใจให้คนใหม่ๆดูดิ เผื่อเจอคนดีๆ" ผมเสนอทางเลือก
"คุณพี่เปิดทั้งใจเปิดทั้งตัวแหละคุณน้อง แต่พวกมันไม่เข้ามาตะหาก คุณพี่ล่ะเซ้งผู้ชายที่ตาไม่มีแวว" พี่อรพาฮาอีก
"ว่าแต่แกเหอะนิว รอดแน่ๆแล้วนะ ถึงมาแสดงโอวาทแถวนี้" พี่นุ้ยหันมาแซวผม
"โห....รอดแล้วพี่ ถึงไม่บอกเลิกกันแต่ก็เหมือนเลิกกันน่ะแหล่ะ จริๆงนิวน่าจะรู้ด้วยซ้ำว่าความรักในเนตอ่ะมันจอมปลอม
เพียงแต่คงเป้นคราวเคราะห์อ่ะมั้ง รู้ทั้งรู้ว่ารักที่ผ่านการแชตมันมั่วจะตาย นิวยังจะเคลิ้มอ่ะเนอะ เฮ้อ..." ผมรำพึง
"อย่าไปสนใจแม่งเลย เชื่อกูนี่ ขนาดกูอยุ่กะผัวกูทุกวัน แม่งยังหลอกกูได้เลย มึงอย่าไปแคร์มัน" มิ้งโวยขึ้นอีก
"นี่แก ทำไมต้องไปด่าเค้าด้วยวะ เค้าทิ้งฉันไม่ได้ทิ้งแก ฉันยังไม่เคยคิดจะด่าเค้าขนาดนี้เลยมิ้ง" ผมดุเบาๆ
"อีนี่นางเอก รำคาญจริงๆอีฟาย มึงไม่ด่าไง กูเลยด่าซะเลย ฮ่าๆๆๆๆ" มิ้งลุกขึ้นตบโต๊ะ เสียงดังใหญ่
"หยุดเลยอีมิ้ง อย่ามาด่าน้องกู แต่กูเห็นด้วยว่ะ ทำไมจะด่าไม่ได้วะนิว พี่ยังเคืองแทนแกเลย" พี่นุ้ยหันมาถามผม
"เอ้า นึกว่าจะเข้าข้างซะอีก นิวแค่คิดว่าเรือ่งมันยังไม่บานปลายขนาดต้องมานั่งด่ากันไง นิวอาจจะงงกะสิ่งที่เค้าทำ
แต่พี่ต้องเข้าใจนะ นิวกะเค้าแค่แบบลองคบๆกันไม่ได้มีไรลึกซึ้งอ่ะ เมื่อมันไปไม่รอดก็จบ" ผมยักไหล่แสดงความไม่แยแส
"คุณน้องคะ พี่อยากมอบโล่ห์ ผู้หญิงคิดบวกให้คุณน้องจริงๆ กับตรงนี้สื่อขอปรบมือให้" พี่อรมาแนวชื่นชม
"กูว่าอีคุณอรเมากว่าใครเพื่อนเลยว่ะ ฮ่าๆๆ" พี่อ้อแซวเมื่อเห็นท่าทางของพี่อร
"สรุปว่าผัวของพวกเราทุกคนแม่งห่วยว่ะ ว่ามั้ย" พี่นุ้ยถามขึ้นมา
"ถูก" พวกเราตอบโดยพร้อมเพรียงกัน
"งั้นเรามาดื่มทิ้งทวนให้พวกผุ้ชายห่วยๆก้แล้วกันเนอะ" ผมยกแก้วของตัวเองขึ้นเป้นสัญญาณ
"จะเสียดายผู้ชายห่วยๆ ยังเธอทำมายยยยยย เอ้า ชน" พวกเราร้องเพลงท่อนอุคไปพร้อมๆกันแล้วชนแก้วอีกที

หลังจากมานั่งพูดคุย ก่นด่า เจรจาปรับทุกข์ กันจนสะใจ(และร้านปิด)แล้ว พวกเราก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับไปนอน
ตอนนี้พวกเราล้วนเป้นสาวๆอกหัก(จะรวมผมเข้าไปด้วยดีมั้ยเนี่ย) เอาเป็นว่าสาวอื่นๆที่ไม่ใช่ผม หลังจากเลิกกับแฟน
ก้ย้ายกลับมาอยุ่หอกันหมด จะมีก็แต่ผมและพี่อรที่อยู่หอเป้นประจำอยุ่แล้ว ดังนั้นนตอนนี้จึงถือได้ว่าที่หอเรา
ได้รวบรวมแก๊งชะนีอกหักไว้ด้วยกันเป็นฝูงทีเดียว หลังจากกลับถึงหอแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปเพราะพรุ่งนี้ยังต้องทำงาน
ผมไม่รู้หรอกว่า วันต่อๆไปของพวกเราจะเป้นยังไงแต่ในคืนนั้น ผมได้เห้นว่าพลังจากการมีเพื่อนทำให้พวกเราแข็งแรงขึ้น