อืมม... เราก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่รู้เหมือนกันว่าความรักจริงๆแล้วมันหมายความอะไร หรือนิยามตายตัวคืออะไร
เท่าที่ผ่านมาเรารู้แค่ว่า "เค้า" คือคนที่เรารัก ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ เค้าคือคนแรกที่นึกถึง และเป็นคนเดียวที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ทันทีเพียงแค่นึกถึง และไม่ว่าจะห่างหายกันนานแค่ไหน ความรัก ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ก็ยังไม่น้อยไปกว่าเดิม มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยซ้ำ จนบางทีก็มากเกินไป มากเกินกว่าที่จะแค่ครอบครองเป็นเจ้าของ อะไรที่เค้าทำแล้วมีความสุข นั่นก็คือความสุขของเราด้วย นี่เป็นความรักที่เรามีให้คนๆนึง ที่จะว่าไปเค้าก็คล้ายคุณเอหน่อยๆ ตรงที่ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน บางทีก็ทำให้เราทั้งโกรธและรักได้ในเวลาเดียวกัน (คิดว่าคุณซัมคงเข้าใจว่ามันสุดยอดแค่ไหน

) ชอบต่อปากต่อคำ เถียงกันไม่สิ้นสุด และสุดท้ายเราก็ต้องเป็นฝ่ายยอมซะเอง (เลยเข้าใจอารมณ์คุณซัมว่าทำไมต้องยอม

) แต่ก็ไม่ใช่เรื่องซีเรียสอะไร เพราะรู้ว่าส่วนใหญ่เค้าต้องการแกล้งมากกว่า ชอบให้เราเถียงจนเหนื่อยแล้วยอมแพ้ (เลวจริงๆ) สรุปคือ เราก็เหมือนตกอยู่ในสภาพเดียวกับคุณซัมล่ะค่ะ ณ เวลานั้น แต่ก็มีความสุขนะ สุดๆเลย อ่านเรื่องคุณซัมแล้วเลยนึกถึงตัวเอง คล้ายๆกัน
แต่คุณซัมโชคดีกว่าเราเยอะ ท่าทางจะยังหวานกันอีกนานแสนนาน อะไรยอมได้ก็ยอมค่ะ หรือทิฐิที่มีมากเกินไปก็ลดๆไปบ้าง เพราะมันสามารถทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายไปได้ในพริบตา เหมือนกรณีของเราที่ต้องแยกกันเพียงเพราะทิฐิ ไม่ยอมหันหน้าพูดกันให้เข้าใจ ต่างก็คิดว่าอีกฝ่ายไปชอบคนอื่น (ตอนนั้นเราแสดงความรักไม่เป็นอ่ะ

) มาเปิดใจกันแบบหมดเปลือกอีกที 7 ปีให้หลัง ทั้งเราและเค้าก็ต้องตกใจว่าจริงๆแล้วตอนนั้นเราทั้งสองคนยังใจตรงกันอยู่ ไม่ได้เผลอใจให้คนอื่นหรือหมดรักกันซะหน่อย เศร้า

โง่กว่านี้..มีอีกมั๊ย ฮือๆ