[นิยาย]--○••ไม่อาจห้ามใจ••○--///
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [นิยาย]--○••ไม่อาจห้ามใจ••○--///  (อ่าน 93819 ครั้ง)

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
น้องอามร์หนี้ไปไหนอ่ะ

แล้วตอนหน้าจะจบแล้วหรอ??? ไมเร็วจังอ่ะ

kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป
ดึกๆคืนนี้เจอกันนะ
ตอนแรกตั้งใจว่าจะจบก่อนเสาร์อาทิตย์นี้ซะอีก
แต่ไม่ว่างเลยจริงๆ เรียนหนักโ-ค-ร-ต :m15:

แล้วเจอกันจ้า :bye2:

ISACBTMN

  • บุคคลทั่วไป
 o22

จะจบแล้วรอ

มาเป็นกำลังใจให้อีกรอบ อิอิ

kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป
^
^
อืมๆจะจบแล้วง่ะ แต่ว่ามันมีเหตุผลที่จบเร็ว
แล้วจะชี้แจงหลังจบนะ
----------------------------------------
แว๊บหายไปก่อน เดี๋ยวเข้ามาupนะ
ปั่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

speedboy

  • บุคคลทั่วไป
มาส่งใจให้น้องๆคร้าบ  อิอิ  มาเร็วๆนะคร้าบ  นอนรอเลยละกัน

 :oni2: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ tutu

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2

ออฟไลน์ zingiber

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 439
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-4
ดึกแล้วนะ จะเช้าแล้วด้วย ยังไม่มาเหรอออ  :m17:

kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป

ตอนที่ 9

“รับอะไรดีค่ะ”

“เอ่อ ขอเป็นชาร้อนครับ”

“รับอะไรเพิ่มนอกจากเครื่องดื่มมั้ยค่ะ”

“ยังครับ”

“รอรายการอาหารที่สั่งสักครู่นะค่ะ”

ผมมองตามพนักงานที่เดินมารับรายการอาหารจากผมเดินเข้าไปข้างในหลังร้าน  
นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ ตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวออกจากคอนโดขับรถมาจอดรอให้ร้านที่ผมเข้ามานั่งอยู่ตอนนี้เปิด
ร้านเปิดผมก็เข้ามาใช้บริการเป็นคนแรก แล้วผมก็นั่งอยู่ที่เดิมยาวมาจนถึงบ่ายแก่ๆ นี่ก็ใกล้จะเย็นแล้วสินะโรงเรียนก็น่าจะเลิกแล้ว
ผมขยับแขนเสื้อผมเพื่อดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือเป็นระยะ ใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ

“แล้วถ้ากูบอกว่า....กูรู้ว่าอาร์มอยู่ที่ไหนล่ะ ....มึงจะว่าไง”

ผมทั้งตกใจแล้วก็ดีใจที่ได้ยินไอ้ทันพูดอย่างนั้น มันเล่าให้ฟังว่าตอนที่พลอยมาซื้อขนมที่ร้านนี้พลอยเจอน้องอาร์ม
ตอนแรกไอ้ทันมันก็ไม่เชื่อว่าจะเป็นน้องอาร์ม มันเลยให้พลอยพามันมา พอถึงร้านมันก็แอบรอดูกันอยู่บนรถสองคนจนกระทั่งมันเห็นอาร์มเดินเข้าร้าน
มันสองคนเลยรู้ว่าอาร์มทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนอยู่ที่นี่

...กริ๊ง...

เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่กับประตูหน้าร้านดังขึ้นแสดงให้รู้ว่ามีคนเปิดประตูร้าน
ผมละสายตาจากสวนเล็กๆและบ่อปลาของร้านมาสนใจกับคนที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา
คนที่ผมรอมาทั้งวัน......ไม่ใช่สิคนที่ผมรอมานานแล้วรอนานมาแสนนาน

“พี่เอ้ สวัสดีครับ”

“ดีจ้า ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะจ๊ะ ทานอะไรมารึยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวผมรีบมานะ”

“ไม่ต้องด่วนหรอกจ้า ลูกค้ายังไม่เยอะ ร้านยังไม่ค่อยวุ่นหรอก”

ผมฟังบทสนทนาขอคนสองคนที่หนึ่งในนั้นเป็นคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดแต่แค่มองหน้าผมยังทำไม่ได้เลย
หนังสือพิมพ์ที่ผมยกขึ้นมากางทำให้ข้างหน้าผมที่มองเห็นตอนนี้มีแต่ตัวหนังสือ
....แต่มันก็คงดีกว่าปล่อยให้อาร์มเห็นผมแล้ววิ่งหนีผมไปอีก

ผมรอจนเห็นอาร์มกลับออกมาจากหลังร้าน ผมก็เก็บหนังสือแล้วยกมือขึ้นเพื่อสั่งอาหารเพิ่ม

“อาร์มรับออเดอร์โต๊ะแปดจ้า”

“คร้าบบ”

เสียงอาร์มขานรับผู้หญิงที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ อาร์มพูดเสร็จก็คว้าปากกากับสมุดเดินตรงมาที่โต๊ะผม
ตอนแรกอาร์มก็ดียิ้มแย้มแจ่มใสดีแต่พออาร์มเห็นผมเท่านั้นแหละ สีหน้าอาร์มเปลี่ยนทันทีครับ
อาร์มยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ยอมก้าวขามาทางผม ผมรู้สึกเจ็บที่ใจขึ้นมาทันที
เราอยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ทำไมมันรู้สึกว่าเราห่างกันไกลเหลือเกิน

“อาร์มมีอะไรรึเปล่า”

เสียงผู้หญิงที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ถามอาร์ม คงสงสัยที่อยู่ๆอร์มก็หยุดเดินแล้วยืนอยู่อย่างนั้น

“ม...ไม่มีอะไรครับ” อาร์มหันไปตอบ

“ไม่มีอะไรก็รีบๆเข้านะ ลูกค้าเค้ารออยู่”

“ค...ครับ”

อาร์มรับคำผู้หญิงคนที่ผมคาดว่าน่าจะชื่อเอ้ คงจะเป็นเจ้าของร้านนี้แหละครับ

“จะรับอะไรดีครับ”

อาร์มถามแบบไม่มองหน้าเมื่อเดินมาถึงโต๊ะผม อาร์มเป็นเด็กขี้เกรงใจครับ
ผมมั่นใจว่าถ้าผมไม่รอมาเจออาร์มตอนที่ทำงานแบบนี้อาร์มคงต้องหนีผมไปอีกแน่ๆ
แต่ตอนนี้อาร์มกำลังทำงานอยู่ อาร์มเลยจำใจต้องเดินมาหาผม

“ที่ร้านมีเมนูไหนแนะนำบ้างครับ” ผมถามกลับ

“ไม่มี” อาร์มตอบ อาร์มยอมพูดกับผมแล้วถึงแม้ว่าจะเป็นการพูดห้วนๆส่งๆก็เถอะ

“งั้น คนจดอยากแนะนำอะไรบ้างล่ะครับ”

“...” อาร์มไม่ยอมตอบ

“แนะนำหน่อยสิครับ”

“วาฟเฟิลคาราเมลเอสเปรสโซ่ครับ” อาร์มตอบแต่ก็ยังไม่มองหน้าผม

“เอาอันนี้แหละ”

“ครับ” อาร์มก็จดๆลงใบกระดาษในมือ จดเสร็จอาร์มทำท่าจะเดินกลับ ผมเลยต้องรั้งไว้ก่อน

“เอ่อ...แล้วอาหารคาวล่ะ วันนี้ยังไม่มีข้าวตกถึงท้องเลย” ผมพูดพร้อมกับเอามือลูบๆท้อง

ได้ผลครับอาร์มหยุดและกลับหันมาหาผม

“ที่นี่อะไรขึ้นชื่อบ้าง แนะนำให้หน่อยสิ”

“อร่อยทุกอย่างครับ มีอาหารตามสั่งด้วย” อาร์มตอบพร้อมกับยื่นเมนูมาให้

“งั้นขอเป็นข้าวผัดต้มยำแห้งแล้วกัน”

“หมดครับ รับเป็นพวกข้าวต้มแทนได้มั้ย”

“อาหารตามสั่งมีหมดกันด้วยเหรอ”

“ครับ ของสดหมดน่ะ ตกลงว่ารับเป็นข้าวต้มหมูสับแทนนะครับ”

“อืม ตามใจเสมอครับ” ผมตอบแบบหยอดๆและก็แอบเห็นแก้มของอาร์มแดงขึ้นมานิดๆ

“รอสักครู่นะครับ” อาร์มเดินกลับเข้าไปหลังร้าน

ผมนั่งรอประมาณสิบนาทีโต๊ะข้างๆที่มาทีหลังเค้าได้อาหารก่อนผมอีก อ้าวนั่นมันข้าวผัดต้มยำแห้งนี่นา
ไหนอาร์มบอกว่าหมด สักพักของผมก็มาบ้างครับข้าวต้มหมูสับกับวาฟเฟิลคาราเมลเอสเปรสโซ่
แต่ในถาดที่อาร์มยกมามันไม่ใช่วาฟเฟิลคาราเมลเอสเปรสโซ่นี่ นั่นมันเค้กโรลใบเตยต่างหาก

“เอ่อ แล้วไหนวาฟเฟิลคาราเมลเอสเปรสโซ่ล่ะ”

“หมดครับ”

“หมดอีกแล้ว เมื่อกี้ก็ข้าวผัดต้มยำแห้งหมด แต่พี่ยังเห็นโต๊ะข้างๆได้กินอยู่เลย”

“...”

“อาร์ม...”

“...” คราวนี้อาร์มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมหลังจากที่ก้มหน้าคุยกับผมตลอด

“อาร์มยังโกรธพี่อยู่เหรอ”

“...” อาร์มไม่ตอบอะไร

“ไม่เห็นต้องแกล้งไม่ให้พี่กินอย่างนี้เลยนี่ พี่หิวจะตายอยู่แล้วนะไม่ได้กินอะไรทั้งวันเลย รอสั่งอาหารกับอาร์มตั้งแต่เช้าแล้ว”

ผมเห็นอาร์มส่ายหัวขยับปากพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่มีเสียงออกมา

“สงสัยต้องคุยกันนานแล้ว” ผมพูดพร้อมกับดึงมืออาร์มให้นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผม

“เอ่อ คุณเจ้าของร้านครับผมขออนุญาตยืมตัวพนักงานคนนี้แป๊บนึงก่อนนะครับ”

“ตามสบายค่ะ” ผู้หญิงตรงเคาน์เตอร์ตะโกนตอบผมมา

“พ...พี่เอ้” อาร์มหันไปหาพี่เอ้เหมือนกับจะเรียกให้พี่เอ้ช่วย

“อาร์ม...” ผมเรียกอาร์ม

“...” อาร์มนั่งนิ่งไม่ตอบอะไรผม

“อาร์มแกล้งจะไม่ให้พี่กินข้าวเหรอ”

“...” อาร์มไม่พูดอะไรแต่ส่ายหน้า

“แล้วทำไม...”

“...ก็อาร์มเห็นพี่นพยังไม่ได้กินอะไรทั้งวัน นอกจากชาแล้วก็กาแฟ
พอจะกินข้าวก็มาสั่งของเผ็ดๆอีกเดี๋ยวก็ปวดท้องกันพอดี ของหวานก็ยังจะสั่งที่มีกาแฟ อาร์มก็เลย...”

“เป็นห่วงพี่เหรอ...”

“อืม” อาร์มตอบพร้อมกับพยักหน้า

อาร์มยังเป็นห่วงแล้วก็สนใจผมอยู่ใช่มั้ย ผมไม่ได้คิดไปเองนะ
ผมดึงอาร์มเข้าไปกอดเลยครับ คิดถึงจังคิดถึงมากๆเลย
อาร์มจะรู้มั้ยว่าผมคิดถึงอาร์มมากแค่ไหน

“พ...พี่นพ”

อาร์มพยายามดันตัวผมออก แต่เปล่าประโยชน์ครับเพราะผมไม่ยอมปล่อยอาร์มให้หายไปไหนอีกแล้ว

“คิดถึงอาร์มจัง อาร์มคิดถึงพี่มั้ย” ผมพูดทั้งที่กอดอาร์มอยู่

“อืม”

ผมคลายกอดอาร์มแล้วมองหน้าของอาร์มที่กำลังแดงเต็มที่อยู่ตอนนี้แทน

“อาร์มยังโกรธพี่อยู่มั้ย”

อาร์มไม่ตอบแต่ส่ายหัว

“หายโกรธพี่แล้วใช่มั้ย”

อาร์มไม่ตอบเหมือนกันครับแต่คราวนี้พยักหน้าแทน

“พี่มีเรื่องจะบอกอาร์ม...” ผมตัดสินใจแล้วครับว่ายังไงวันนี้ผมก็จะต้องบอกความจริงเรื่องผมกับอาร์มให้ได้

“...” อาร์มนิ่งเงียบคอยฟังผมพูดต่อ

“อาร์มฟังนะ.........เราสองคน...ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ...”

ผมเว้นระยะตั้งสมาธิเพี่อที่จะพูดต่อนิดนึง จะได้สังเกตอาการของอาร์มด้วย แต่ผมก็ยังเห็นอาร์มนิ่งอยู่ดี ผมเลยพูดต่อ

“อาร์มไม่ต้องเสียใจนะ ถึงพ่อกับแม่จะไม่อยู่แล้ว แม้ว่าพี่จะไม่ใช่พี่แท้ๆแต่ว่าอาร์มก็ยังมีพี่อยู่นะ
เอ่อคือ พี่หมายความว่าพี่รักอาร์ม เอ่อ ในฐานะน้องชายพี่ก็รัก แต่ว่าคือพี่หมายความว่าพี่รักอาร์มมากกว่านั้น
อาร์มงงมั้ย คือพี่จะบอกให้อาร์มไม่ต้องเสียใจ ประมาณว่าอย่าคิดมากที่ไม่เหลือใครเลย เพราะอาร์มยังมีพี่อยู่นะ
ไม่ใช่สิ พี่ไม่ได้อยากเป็นพี่อาร์ม ไม่ใข่ๆ พี่ไม่ได้หมายถึงพี่ไม่อยากมีน้องอย่างอาร์มนะ คือ พี่จะพูดยังไงดีนะ
....เอาเป็นว่า....พี่รักอาร์มนะ รักมาก...”

ตอนที่อาร์มนั่งฟังผมพูดอย่างตั้งใจผมไม่รู้เลยว่าผลจะออกมาอย่างไร ผมพูดความในใจและสิ่งที่ผมตั้งใจจะพูดให้อาร์มฟังออกมา
แต่มันเป็นคำพูดที่ผมไม่ได้เรียบเรียงให้สละสลวยมาก่อน แต่ทุกคำพูดมันออกมาจากใจของผม
ไม่รู้ว่ามันจะสื่อสิ่งที่ผมต้องการให้อาร์มเข้าใจได้มากน้อยแค่ไหน แต่ผมก็ต้องละจากสิ่งที่ผมกำลังกังวลอยู่ตอนนี้
มากังวลกับคนที่อยู่ตรงหน้าผมแทน อาร์มร้องไห้ครับ น้ำตาอาร์มไหลออกมาไม่หยุดเลย ผมทำให้อาร์มเสียใจอีกแล้วเหรอ
ผมนี่มันเลวจริงๆ

“อ..อาร์ม พี่ขอโทษ ถ้าพี่รู้ว่าอาร์มจะเสียใจแบบนี้พี่จะไม่พูดเรื่องนี้กับอาร์มหรอก...พี่ขอโทษ ”

ผมเอามือผมไปเช็ดน้ำตาให้อาร์ม อาร์มยังไม่หยุดร้องไห้เอาแต่ส่ายหัวพร้อมกับจับมือผมที่เอื้อมไปเช็ดน้ำให้เอาไว้

“ฮ..ฮึก..อาร์ม...ไม่ได้เสียใจ...ฮ”

“แล้วคนดีของพี่ร้องไห้ทำไมครับ” ผมลูบหัวปลอบอาร์ม มืออีกข้างนึงของผมถูกมือทั้งสองข้างของอาร์มบีบไว้

“อาร์ม...ฮ...ฮึก...ดีใจที่...ในที่สุด...ฮ..ฮึก...ฮ...อาร์มก็ได้ยินจากปากของพี่นพเอง”

พูดอย่างนี้หมายความว่าไงเนี่ย ผมถามอาร์มก็ได้ความว่าไอ้ทันตัวดีมันบอกเรื่องทั้งหมดให้อาร์มรู้แล้วครับ
ทั้งเรื่องคืนวันที่ผมพาคนอื่นมานอนที่ห้องว่ามันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องที่ผมไม่ได้เป็นพี่แท้ๆของอาร์ม
เรื่องผมเสียใจจนกินเหล้าหมดไปครึ่งประเทศ และเรื่องอื่นๆอีมากมาย
จำไว้เลยไอ้ทันกูตั้งใจจะเป็นคนบอกอาร์มด้วยตัวกูเองแล้วแท้ๆดันเสือกโดนมันตัดหน้าซะนี่
เจ็บใจชะมัด นี่ยังดีนะที่ผลออกมาไปในทางที่ดีไม่อย่างนั้นมึงตายไอ้ทัน

“อาร์มเข้าใจพี่แล้ว”

“อืม”

“ไม่โกรธพี่”

“อืม”

“ไม่เกลียดพี่”

“อืม”

“อาร์มรักพี่ไหม”

“อืม”

“แล้วอาร์มจะกลับบ้านกับพี่ไหม”

“อืม”

“งั้นเรากลับบ้านเรากันนะ”

“อืม กลับบ้านเรา”

-------------------------------------------------------------------จบ-----------------------------------------------------------------
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-05-2009 02:13:32 โดย kojiandkoji »

kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป
จบแล้วสินะในที่สุดน้องอาร์มกับพี่นพก็ปรับความเข้าใจกันได้ซะที
ถึงแม้ว่าเรื่อง ○••ไม่อาจห้ามใจ••○ จะจบลงแล้ว แต่เรื่องราวของพี่นพกับน้องอาร์มยังไม่จบไปด้วยนะ
เป็นข่าวดีสำหรับแฟนคลับของพี่นพกับน้องอาร์มมั้ยนะ


ไม่อาจห้ามใจเป็นเรื่องราวความสับสนระหว่างความรู้สึกของตัวเองที่ถูกม่านบางๆของความถูกต้องกั้นไว้
เมื่อเราต้องชั่งใจกับสิ่งที่หัวใจเรียกหากับความรู้สึกผิดในใจ การตัดสินใจที่จะเกิดขึ้นมันไม่ได้ส่งผลแค่กับตัวเอง
หรือคนสองคนแต่มันส่งผลถึงคนรอบข้างด้วย แต่ด้วยความรักที่มีต่อกันก็ทำให้สามารถพร้อมที่จะก้าวไปด้วยกัน
เลือกที่จะไปพร้อมกันไม่นำไปก่อนหรือคอยเดินตามหลัง ความรู้สึกที่มีต่อกันมันมั่นคงเกินกว่าจะถูกทำลายด้วยอุปสรรคบางอย่างได้


นพ รู้ทั้งรู้ว่าอาร์มไม่ใช่น้องแท้ๆของตัวเอง แต่ก็ดูแลอาร์มอย่างดีมาตลอด
หากแต่ความรู้สึกในใจของนพมันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้นับตั้งแต่วันที่อาร์มก้าวเข้ามา
สุดท้ายแล้วนพก็ยอมรับความจริง ยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงที่นพมีต่ออาร์ม ทุกอย่างเหมือนจะไปด้วยดี
แต่เมื่อวันหนึ่งอาร์มเริ่มเปลี่ยนไป ความกังวลในใจของนพก็เริ่มมากขึ้น มันมากขึ้นจนกระทั่งนพตัดสินใจทำอะไรที่พลาดไป
ซึ่งมันแปรเปลี่ยนกลายเป็นจุดแตกหักที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น

อาร์ม ไม่เคยรู้ว่านพไม่ใช่พี่แท้ๆของตัวเอง คิดมาตลอดว่านพคือพี่ชาย
และตัวเองก็รู้สึกผิดที่หลงรักพี่ชายตัวเอง อาร์มพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อนพ
แต่แล้วเมื่อความน้อยใจความหึงหวงเข้ามาครอบคลุมก็ทำให้จากที่เคยควบคุมตัวเองได้
ความสัมพันธ์ที่เกินเลยจึงเกิดขึ้น ละนั่นก็เป็นที่มาหาปัญหา



เรื่องราวในช่วงนี้ได้จบลงไปแล้วก็จริง แต่ถ้าใครอยากเห็น(อ่าน)ตอนที่น้องอาร์มเข้ารั้วมหาวิทยาลัย เตรียมตัวเจอกันได้ใน
❤❤❤FIRST  LOVE❤❤❤--『รักครั้งแรก』episode II นะ เหอๆๆมันจะสับสนวุ่นวายอลม่านขนาดไหนนะ
แค่ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันก็วุ่นมากพอแล้ว...เฮ้อ.... :เฮ้อ:
ที่ไม่ต่อเรื่องของพี่นพกับน้องอาร์มในเรื่องนี้ต่อเพราะเนื้อหาตอนต่อๆไปคงไม่เหมาะกับชื่อเรื่องเท่าไหร่นัก

อย่าลืมตามอ่านกันให้ได้นะ

ขอบคุณทุกกำลังใจและการติดตามที่มีให้กันเสมอมา ขอบคุณทุกreplyขอบคุณทุกคะแนนบวก
เพราะมันเป็นกำลังใจทำให้เราupเรื่องต่อไปได้ เชื่อมั้ยวันไหนที่กลับมาเหนื่อยๆแต่เห็นว่ามีreplyตอบรับกลับมา
กลับมีแรงพิมพ์แล้วรีบลงตอนใหม่ ถ้าไม่มีทุกคนเราคง....ขอบคุณอีกครั้งจริงๆ

แล้วเจอกันจ้า

กลอน
(ลงชื่อ-->ตั้งใจว่าจะบอกชื่อวันที่ลงตอนจบเลยนะ)

ปล.ไว้จะมาลงตอนพิเศษนะ + รักคนอ่านทุกคนเสมอน้าาา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-05-2009 01:41:29 โดย kojiandkoji »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ zingiber

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 439
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-4
 :3123: ขอบคุณ "กลอน" ที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ :3123:

จะรออ่านทั้งตอนพิเศษและก็ ❤❤❤FIRST  LOVE❤❤❤--『รักครั้งแรก』episode II
อยากอ่านตอนหวานๆของพี่นพกับน้องอาร์ม  :-[

Catrina

  • บุคคลทั่วไป
ถึงตอนจบแล้วเหรอนี่ ดีจังที่เข้าใจกันได้
แต่จริงๆก็แอบคิดว่าคงจะจบลงด้วยดี เพราะทั้งคู่รักกันนี่นะ
จะตามไปอ่านเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆนี้ค่ะ
 :L2: เป็นกำลังใจให้เสมอนะ

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
ในที่สุด ก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง จะรออ่านภาคต่อไปจ้า

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
ในที่สุดก็ ก็เข้าใจกัน

imageriz

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ: ดีใจที่จบได้อย่างมีความสุขทั้ง พี่ทั้งน้องได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก  :impress2:

ขอบคุณ คุณกลอน แล้วจะรออ่านต่อไปนะ  :L2:

ออฟไลน์ ohm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
ดีใจที่ happy ending ^^


ขอบคุณคนเขียนด้วยเน้อ ที่มาต่อเสมอๆอะ

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
มารออ่านภาคต่อไปด้วยคนครับ

ออฟไลน์ imac

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
จบแล้วเหรอนี่ ดีจังที่เข้าใจกัน :bye2:

White..BroccO

  • บุคคลทั่วไป
ติดตามตอนต่อไป  :mc4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป

ตอนพิเศษ "เสื้อตัวใหม่"

“อาร์มใส่เสื้อตัวใหม่ที่พี่ซื้อมาให้ดูหน่อยสิ”

วันนี้พี่นพกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน แต่ทว่าตอนกลับมาถึงอาร์มก็อยู่ที่บ้านก่อนแล้วก็วันนี้มันวันเสาร์นี่อาร์มไม่มีเรียน
แต่พี่นพมีงานด่วนที่ต้องไปเคลียร์ที่บริษัท

“อาร์ม ขออาร์มไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย” อาร์มยกมือไหว้ขอบคุณพี่นพ พร้อมกับรับถุงเสื้อตัวใหม่ที่พี่นพซื้อมาให้มาถือไว้

“ไม่ต้องหรอกใส่เลยพี่อยากเห็น”

“...” อาร์มไม่ตอบอะไรแต่หันมาค้อนให้พี่นพหนึ่งที

“นะ นะ นะ คนดี” ลูกอ้อนของพี่นพเค้าล่ะ

“ก็ได้ พี่นพรอแป๊บนะเดี๋ยวอาร์มไปเปลี่ยนเสื้อในห้อง”  

เฮ้อ...สุดท้ายอาร์มก็ใจอ่อนยอมตามใจผู้ชายคนนี้เหมือนเดิม

“เปลี่ยนตรงนี้ก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องอายกันเลย ทำยังกับว่าไม่เคยโป๊ให้พี่เห็น”

พี่นพพูดพร้อมกับทำหน้าตากรุ่มกริ่ม

“ไม่เอา”

อาร์มตอบพร้อมกับเดินหน้าแดงเข้าห้องตัวเองไป

ที่อาร์มไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อต่อหน้าพี่นพมันมีเหตุผมมากกว่านั้น จริงอยู่ที่อาร์มก็เขินๆอายๆ
แต่อาร์มกลัวว่าการถอดเสื้อต่อหน้าสายตาคู่นั้นมันจะทำให้พี่นพของขึ้นมากกว่า
เมื่อคืนก็ไม่ใช่น้อยครั้งเลยนะ คนอะไรไม่รู้จักเหนื่อยซะบ้าง :m16:

“น่ารักจัง”

พี่นพชมอาร์มหลังจากที่อาร์มเดินออกมาจากห้องพร้อมกับใส่เสื้อตัวใหม่ที่ตัวเองเลือกซื้อมาให้เองกับมือ

“...”

อาร์มรู้สึกอายแต่ไม่ได้ตอบอะไร ทำได้แต่เพียงหลบสายตาของพี่นพ

“แต่พี่ว่า...”

พี่นพพูดพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาอาร์ม แล้วก็รวบตัวไว้

“อ...อะไร...พี่นพ”

คนในวงแขนถามตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงประหม่า

“พี่ว่าอาร์มที่ไม่ใส่อะไรเลยน่ารักกว่านะ” พี่นพก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของอาร์ม

มือพี่นพก็ไวเท่าความคิดตัวเองเพราะตอนนี้เสื้อผ้าของอาร์มก็หลุดออกจากตัวแล้ว

“พ...พี่นพ  อีกแล้วเหรอ”

คนตัวเล็กท้วงขึ้นเมื่อมือที่อยู่ไม่สุขของที่นพมันทักทายอาร์มจนครบทั่วตัวแล้ว

“ทำไมอาร์มไม่ชอบเหรอ”

อย่าทำเสียงแบบนี้ได้ไหมอาร์มจะละลายอยู่แล้ว

“ฮึ”

อาร์มตอบพร้อมกับส่ายหัว ให้รู้ว่าอาร์มไม่ใช่ไม่ชอบ

“งั้นเราก็...”



แล้วเสียงพูดของพี่นพและน้องอาร์มก็ขาดหายไป



ได้ยินก็เพียงแต่เสียงหายใจหนักๆของทั้งสองคน…..





//---------------------------------------------------------------------//
 
พี่นพ น้องอาร์ม อย่าหักโหมกันมากนักนะ  :oo1: เค้าเป็นห่วงอ่ะ  :-[

ปล.รักคนอ่านเหมือนเดิมนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-05-2009 11:45:13 โดย kojiandkoji »

ออฟไลน์ ohm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
คราวนี้มาต่อแบบสั้นๆ

แต่ชอบบบบบ 55

ขอบคุณคร้าบ ^^

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
นี่แหละน้า คนรักกัน พอดีกันล่ก็ หวานเชี้ยบเชียว  :o8:

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
พี่นพ หื่นๆๆๆๆ

ขนาดลองเสื้อยังไม่วายเนอะ  :z1: :z1:

speedboy

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณคร้าบสำหรับเรื่องราวดีๆคร้าบ

 :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ snoopy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
ลองเสื้อ  :z1:
หุหุ ตอนพิเศษนี้น่ารักดีน๊า

White..BroccO

  • บุคคลทั่วไป

kojiandkoji

  • บุคคลทั่วไป
เอ๊า สั้นไปไหนเนี๊ยะ  :a5:

 :laugh:ไว้มาตอตอนพิเศษให้ใหม่นะ ขำอ่ะ :laugh:

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด