•ตอนพิเศษ “ก็มันร้อน...”•คลิ๊ก.....แอ๊ด.....
“อืม กลับมาแล้วเหรอ” พี่นพถามคนตัวเล็กที่เพิ่งเปิดประตูห้องเข้ามา
“ค...ครับ ว..วันนี้พี่นพกลับมาตั้งแต่กี่โมงครับ” คนตัวเล็กที่แก้มเริ่มแดงหลบสายตาขณะที่ถามกลับไป
“ตั้งแต่บ่ายแล้ว พี่รีบเคลียร์งานช่วงบ่าย พอดีเสร็จเร็วกว่าที่คิดไว้ก็เลยกลับบ้านมารออาร์ม
ว่าจะชวนไปกินข้าวเย็นนอกบ้านกัน”
พี่นพตอบอาร์มกลับมาทั้งที่ยังนอนแผ่หมดแรงอยู่บนโซฟายาวตัวโปรด
“อ...อืม ค...ครับ”
อาร์มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงประหม่าปนกังวล ซึ่งแน่นอนพี่นพที่เป็นห่วงอาร์มมากกว่าใครๆ
ย่อมจับความผิดปกตินี้ของอาร์มได้
“อาร์มจะไปไหน” พี่นพลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงไปจับมืออาร์มไว้อย่างเบามือ
ร่างของคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเค้าานั้นมันบอบบางเหลือเกิน ครั้งแรกที่เค้าาเห็นก็อยากจะเป็นคนดูแลคนคนนี้เอง
ทั้งๆที่ตอนนั้นเค้าก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เค้าคิดแบบนั้น แต่วันนี้เค้ารู้คำตอบแล้วว่า
ทำไมเค้าถึงห่วงใยคนคนนี้เหลือเกิน คงเป็นเพราะ......
รัก....สินะ....
“อาร์มเป็นอะไรรึเปล่า วันนี้ดูแปลกๆนะ”
“เปล่าครับ อาร์มไม่ได้เป็นไร” อาร์มตอบพี่นพกลับมาทั้งๆที่ยังหันหลังให้พี่นพอยู่
“ไหนหันหน้ามาหาพี่หน่อยสิ” พี่นพประคองไหล่อาร์มให้หันกลับมาหาตัวเอง
“หน้าแดงๆนะ ไม่สบายเหรอ” พี่นพถาม
อาร์มไม่ตอบได้แต้ส่ายหน้าบอกให้รู้ว่า เปล่านะอาร์มไม่ได้ป่วยอาร์มสบายดี
“หืมม ได้ดูสิตัวร้อนมั้ย” พี่นพเอามือที่แสนอบอุ่นของตัวเองมาแตะที่หน้าผากอร์มเพื่อดูความต่างของอุณหภูมิ
อาร์มทำได้แต่ยืนนิ่งๆและหลบสายตาของพี่นพ
“อืม ตัวก็ไม่ร้อนนี่ แต่เหมือนหน้าอาร์มจะแดงกว่าเดิมนะ”
จบประโยคของพี่นพอาร์มก็เงยหน้าขึ้ยมาสบตาพี่นพทันทีเพราะกับทำหน้ามุ่ย
ในใจก็คิดว่า ใครล่ะที่ทำให้อาร์มหน้าแดง ยังไม่รู้ตัวอีก
“ไปหมอมั้ย พี่พาไป เสร็จล้วค่อยไปหาอะไรกินกัน”
พี่นพตัวต้นเหตุที่ทำให้อาร์มหน้าแดงถามอาร์มโดยที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวต่อไป
“ฮึ ไม่ไป อาร์มไม่ได้ป่วยซะหน่อย” อาร์มตอบพร้อมๆกับส่ายหัวบอกว่าจะไม่ไปหาหมอ
“ไปให้พี่หน่อยไม่ได้เหรอ ถ้าอาร์มเป็นไรไปแล้วพี่จะทำไงเล่า นะ นะ” ลูกอ้อนพี่นพ
“พี่นพนั่นแหละผิด” อาร์มพูดพร้อมกับดันตัวพี่นพออก อาร์มรู้สึกว่าตัวมันจะร้อนๆเกินไปแล้ว
“อะไร พี่ทำอะไรครับ” พี่นพทำหน้าตาอ้อนสุดฤทธิ์
“ก็...” อาร์มพูดแล้วก็หยุดเอาไว้แค่นั้นก่อนที่จะเบือนหน้าหันไปมองทางอื่น
“ก็อะไรล่ะครับ บอกพี่มาสิ”
“ก็ใครใช้ให้พี่นพ....ใส่แต่กางเกงในอย่างนี้เล่า” อาร์มพูดพร้อมกับหน้าที่แดงเต็มที่
“เอ๋ ......” พี่นพก้มมองดูตัวเอง เออจริงด้วยเค้าใส่แต่กางเกงในสีขาวตัวเดียวอยู่
ก็จะให้ทำไงได้ล่ะ อากาศร้อนขนาดนี้ น้ำยาแอร์ก็หมด ไอ้ครั้นจะอาบน้ำกว่าอาร์มจะกลับมาก็หมดหล่อพอดี
วันนี้กะว่าจะชวนออกไปหาอะไรข้างนอกกินกัน นพเลยตัดสินใจว่า
รออาร์มกลับมาก่อนแล้วกันค่อยอาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอก
สภาพก็เลยเป็นอย่างที่เห็น นอนเหงื่อท่วมตัวพร้อมกับกางเกงชั้นในตัวบาง
“ก็มันร้อนนี่ หึ หึ หึ ...หรือว่าอาร์มคิดทะลึ่งๆกับพี่อยู่ ฮ่าๆๆหน้าก็เลยแดงใช่มั้ย”
“....” อ๊า มันแทงใจดำอาร์มอย่างนี้จะให้คนหน้าแดงตอบกลับไปยังไงเล่า
พี่นพเห็นว่าอาร์มไม่เถียงเค้ากลับ ก็ตรงเข้ารวบตัวอาร์มเอาไว้ พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่หนึ่งที
น่ารักจริงน้าา คนอายแก้มป่องเนี่ย หึ หึ
“ว่าไงตอบพี่มาสิ อาร์ม” พี่นพถามอาร์มซ้ำอีกครั้งหวังจะได้คำตอบ
แต่ทว่า อาร์มไม่ยอมตอบเอาแต่ซุกหน้าที่อกของพี่นพ
นพเลยกอดอาร์มแน่นขึ้นกว่าเดิม ไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไร แต่สุดท้ายอาร์มก็พูดขึ้นมา
“พี่นพ ...”
“อะไรครับ” นพถามอาร์มทั้งๆที่ยังกอดกันอยู่
“มันแข็งดันท้องอาร์มใหญ่แล้ว” อาร์มพูดโดยที่ก้มหน้ามองสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดถึงอยู่
“อืม...ช่วยพี่หน่อยสิ” นพพูดพร้อมกับมองไปยังนพจูเนียร์ในกางเกงที่อาร์มมองก่อนอยู่แล้ว
“อืมมม” อาร์มตอบ
สุดท้ายแล้วมื้อเย็นวันนี้ทั้งสองคนก็ไม่ได้ออกไปไหนข้างนอกอยู่ดี....
//---------------------------------------------------------------------//
เฮ้ออออ....เพลาๆกันบ้างนะพี่นพ น้องอาร์ม คนแถวนี้เค้าตาร้อนเป็นไฟกันแล้ว 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
