หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล---

[BlackClover]

ลงให้อ่าน ก็อ่านสิคะ  หุหุ

ถึงแม้คนที่คุณก็รู้ว่าใครไม่โผล่หน้ามา

แต่ก็ยังโผล่ในความคิดของท็อปอีกนะ

ปล. อยากเชียร์อ่ะ  แต่ท็อปก็ย้ำว่าจบแล้วๆ เพื่อนกัน เลยเลือกที่จะอ่านไปเรื่อยๆดีกว่า่
ถึงแม้จะแอบหวังในใจ  หุหุ

[aorpp]

เอามาลงให้อีก เนื่องจากคนมันว่างมาก 555 อ่านกันให้เบื่อไปเลย

ไม่เบื่อ ไม่เบื่อ 
อยากรู้เรื่องคนหล่อ
คืนนี้มาอีกนะคะ

อยากรู้ว่าเดือนแชมป์มองท็อปทำไม มาเฉลยด่วน
เอิ่มม หวังว่าคงไม่ใช่ เล็ง ปอนด์ อยู่นะ

[aekporamai2]

เป็นกำลังใจให้ท๊อปนะครับติดตามการเดินทางองท๊อปต่อไป

[broke-back]

  อิอิ
ผมยิ้มให้กับภาพที่อยู่ตรงหน้า...ทำให้นึกถึงใครอีกคน
ชอบนอนไม่ใส่เสื้อ...ติดหมอนข้าง...ถึงพักหลังจะใช้ผมแทนหมอนข้างก็เหอะ --- ท็อปพูดถึงใครอ่ะ หึหึ

เพราะไอ้โซ่เวลาเมากลับมาทีไร ตื่นมาจะขอกาแฟดำเข้มๆ กับร้องหิวทันที...ผมก็เลยคิดว่า น่าจะเหมือนกัน --- อ๋อออ โซ่ คิคิ

โอ๊ยยย ใครมาเอาไอ้นี่ไปเก็บที มันติดนิสัยไอ้โซ่มาแน่ๆ กวนประสาทแบบนี้ --- อ้าววว โซ่ อีกแล้ว ฮ่าฮ่า

ถ้าเป็นไอ้โซ่คงตั้งไว้ให้ผมเก็บล้าง (คิดถึงมันอีกละ) --- อ่ะเจ๊ยยย โซ่ บ่อยนะ กร๊ากก


โซ่...ไม่เสียแรงเน๊าะ ที่ขอเป็นเพื่อนพิเศษของท็อป
พิเศษเจรงเจรง ทำให้ท็อปต้องคิดถึงอยู่ตลอดเวลา


ปอนด์ตัวตนจริงๆ น่ารักมากกกกกก จะถูกไอ่น้องแชมป์พาไปเขมือบเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ลุ้นต่อๆๆๆๆๆๆ เมื่อถึงเวลานั้นจริง ท็อปจะทำยังไง น้อยใจมั้ย หวงมั้ย หึงมั้ย  หุหุ

  วันนี้ท็อปจ่ายหนักเลย 3 เด้ง --- คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ช่วยจ่ายคืนให้ทีดิ รักหนักๆๆเลย  3 เด้ง คืนกำไรแทนผมที่ยังเชียร์ SO อยู่ คิคิ

[Ak@tsuKII]

ท็อป ขยันลงจัง ชอบ ๆๆ  

อยากบวกให้ัสักสิบ แต่ติดที่บวกไม่ได้ (เพิ่่งบวกไป แหะ ๆ)

ส่วนเื่รื่องโซ่ ก็คิดซะว่าคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอกเนอะ ถ้าเป็นเนื้อคู่กันซะอย่างก็ต้องกลับมาคู่กันอยู่ดี   แล้วถ้าไม่ใช่  วันข้างหน้าอาจจะต้องเลิกรากันอยู่ดี

ในตอนนี้ก็เป็นเวลาของคนใหม่ (ปอนด์) บางทีอาจจะเป็นคนนี้ก็ได้ ที่เป็นเนื้อ่คู่ท็อปจริง ๆ  

(หรืออาจจะมีคนใหม่โผล่มา ........)  

เพราะงั้นเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องของอนาคต เพราะงั้นเราก็ทำวันนี้ของเรากะคนของเราให้ดีที่สุดแล้วกันเนอะ


เป็นกำลังใจให้ทั้งสามคน


ปล. ปอนด์แอบน่ารัก

[MIkz_hotaru]

ปอนด์เริ่มน่ารักขึ้นทุกวัน แสดงออกมากขึ้น ดีจังเนอะ ^^
อีกไม่นานพี่ท๊อปก็คง มอบใจให้แล้ว สู้ต่อไปปอนด์  
อย่ามีมารมาขวางซะก่อนละ เห็นลางไม่ดีมาแต่ไกล(รึป่าว??)


ไปช่วยพ่อผมฉีดยาฆ่าหญ้ามาด้วย...อืมมมม เป็นอดีตลูกเขยที่ดีจริงๆ แน่ะ คนอ่านเค้าหวังนะตะเอง ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้แล้วก็เถอะ
ถึงจะไม่มีทางเป็นไปได้ เราก็ยังเชียร์คนเดิมต่อไป (ขอรักเดียวใจเดียวคนด้วยนะ อิอิ)
รักแรกของหัวใจ แต่ไม่ใช่คนสุดท้ายของชีวิต  

ตอนนี้พี่ท๊อปมีความสุข โซ่ก็มีความสุข ก็ดีแล้ว  

[nopkar]

หุหุ

[luvY]

อยู่กับปอนด์ แต่รู้สึกจะนึกถึงเพื่อนคนพิเศษบ่อยจังเลยน้า 

ตกลงน้องแชมป์จะมาชิงพี่ปอนด์ไม่ใช่พี่ท็อปอ่ะหรอ

 :กอด1:ท็อป  :กอด1:โซ่  :กอด1:ปอนด์

[Soulmate]

ดีใจมี่ ท็อปอัพ กลับมาต่อ เพราะชชอบเรื่องนี้มากกกกกกก
ถึงขนาดว่าไปอ่านย้อนหลัง ภาคมัธยม มาแล้วละ

คนที่คุณก็รู้ว่าใคร...  แฟนท็อปคือ ...ลอร์ดวอเดอร์มอเหรอ  ฮ่าๆ

มุขนี้ ฮาตรึม

[TopUp]

มาแล้วคร๊าบบบบ

แรงเชียร์ไอ้โซ่นี่ไม่มีตกเลยจริงๆนะเนี่ย มันมีดีอะไรนะ ยากรู้จริงๆ

ตอนนี้เอาใจแฟนคลับโซ่นิดหน่อย พอให้หายคิดถึง

...........................................

ตอนที่ 33

บ่ายวันหนึ่ง...โซ่โทรมา

"เฮ้ย ว่างป่าวเย็นนี้...ไปสยามเป็นเพื่อนหน่อย" ไอ้โซ่โทรมาชวนผมไปสยาม -*-

"อืมมม...ก็ว่างอ่ะ จะไปทำไมอะ" ตั้งแต่เลิกกันไป นี่เป็นครั้งแรกที่มันโทรมาชวนผมไปไหนด้วย ปกติก็จะมีโทรมาคุยบ้าง

"อยากได้รองเท้าใหม่...ไปช่วยเลือกหน่อย"

"เอาดิ...กูก็อยากไปดูเหมือนกัน" โซ่ชอบซื้อรองเท้า มีรองเท้าเยอะแยะเลย
หลายคู่ที่เป็นรุ่นเดียวกัน แต่คนละสี แต่ก็จะต้องถามผมก่อนทุกครั้งว่าชอบรึป่าว ถ้าผมชอบมันก็จะซื้อ

"จะไปไหน" ไอ้ปอนด์ถามหลังจากผมวางสาย

"โซ่โทรมาชวนไปสยาม" ผมคุยกับปอนด์เรื่องโซ่แล้ว มันก็เข้าใจนะ

"...เย็นนี้เหรอ"

"เดี๋ยวเลิกเรียนนี่แหละ มันจะมารับ"

"...อืม" ทำเป็นนิ่ง...ผมก็รู้นะ ว่ามันไม่ค่อยอยากให้ไปหรอก แค่ปกติโซ่โทรมาคุยมันก็คงคิดมากบ้าง

แต่ผมคุยไปหมดแล้ว ว่าระหว่างผมกับโซ่มันจะไม่มากไปกว่าคำว่าเพื่อนอีกแล้ว
ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเก่าได้อีก...ขอให้มันเชื่อใจผม

ผมก็เฉยๆกับท่าทีของปอนด์นะ ไม่อยากพูดมาก ไม่อยากง้อ
อยากให้มันได้เห็นเองว่า ระหว่างผมกับโซ่เราไม่เหมือนเดิมแล้ว

"อย่ากลับดึกมากอ่ะ...ถึงบ้านแล้วโทรหาด้วย" อยู่ต่อหน้าคนอื่นละขรึมเชียวนะสาด

"ครับคุณพ่อ" ไอ้ปอนด์ยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังเลิกเรียน ผมนั่งรอไอ้โซ่มารับ ไอ้ปอนด์ก็รออยู่ด้วย
รอไม่นานเท่าไหร่ ไอ้คนตัวใหญ่ๆก็เดินมา

"รอนานป่ะนี่" มันถาม

"ไม่นานหรอก ไปเลยป่ะ" ผมถามมัน

"ไปดิ...แล้วไปด้วยกันป่าวมึง" ไอ้โซ่ถามไอ้ปอนด์

"ไม่อ่ะ...มึงไปกันเหอะ เด๋วกูกลับบ้านละ"

"อืม...ไว้เด๋วกูส่งไอ้ท็อปที่หอเอง"

"เออ...อย่าดึกมากอะ" เริ่มจะเหมือนพ่อเข้าไปทุกวัน

"ไม่ต้องเป็นห่วง" ไอ้โซ่ตอบ

ผมว่าสองคนนี้มันก็ยังไว้เชิงกันอยู่ในทีนะ
เหมือนต่างฝ่ายต่างก็ยอมกันไม่ได้อ่ะ แต่ก็พยายามจะทำตัวให้ปกติที่สุด

ถึงสยาม ไอ้โซ่ก็ลากผมไปshop รองเท้า

"นี่...คู่นี้ มึงว่าโอป่าว...limited edition ด้วย"

"Dunk อีกละ...แต่ก็เท่ดีอ่ะ" ใช่คับ มันมี Nike Dunk เยอะมากกกกกก ทั้ง high ทั้ง low ผมว่าเกือบ 20คู่ได้มั้ง

"แล้วสองคู่นี้ อันไหนดีกว่า" มันยกมาเทียบให้ผมดู...จิงๆก็แค่ลายต่างกันนิดหน่อย

"กูไม่ชอบสีเขียวอ่ะ"

"เหรอ...โอเค" แล้วมันก็เรียกพนักงานถามหาไซส์...เป็นอันว่างานผมเสร็จ

เนื่องจากผมยังไม่ได้ของตัวเอง เลยชวนมันเดินต่อ
มีเหรอมันจะปฏิเสธ เราก็เดินดูไปเรื่อยๆแหละคับ เข้าร้านนู้น ออกร้านนี้
ไม่ได้มาเดินซะนานเลย ระหว่างที่ผมกำลังเลือกดูเสื้ออยู่ในร้านหนึ่ง ก็มีใครคนนึงเปิดประตูเข้ามา

"อ้าวพี่ท็อป...หวัดดีคับ..ซื้อเสื้อเหรอพี่" ไอ้แชมป์ทักทันทีที่เห็นผม

"เออ ดูไปเรื่อยอะ...มึงซื้อไร" ผมตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจ เพราะเป็นเรื่องปกติที่ผมมักจะเจอเพื่อนร่วมมหาลัยที่สยาม...ไม่เจอสิแปลก

"ว่าจะหาเสื้อใส่เล่นหน่อย...เจอพี่ก็ดีนะ...เลือกให้ผมตัวดิ"

"ใส่เองก็เลือกเองดิวะ" มึงจะมาให้กูเลือกให้เพื่อ

"ใคร" เหอะๆๆ ลืมไปเลย ว่ามีคนมาด้วย...เสียงเข้มเชียวมึง

"นี่ไอ้แชมป์ น้องที่คณะ...แชมป์ นี่พี่โซ่ เพื่อนพี่ เรียนวิดวะ" ผมเลยถือโอกาสแนะนำซะเลย

"หวัดดีคับ" ไอ้แชมป์ยกมือไหว้ไอ้โซ่...ไอ้โซ่พยักหน้ารับ

"เส็ดยัง" มันถามผม...พูดน้อยๆแบบนี้ แสดงว่าเริ่มไม่พอใจละ

"อ่อ...น้องมันจะให้ดูเสื้อให้"

"กูหิวละ ไปเหอะ" อืมมม นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงพูดออกมาแล้ว ว่า....ให้มันเลือกเองสิ เกี่ยวอะไรกับมึง

ไอ้แชมป์เหมือนจะรู้ เพราะหน้าตาไอ้โซ่ตอนนี้อ่านไม่ยาก

"ไม่เป็นไรพี่ เด๋วผมดูเองเรื่อยๆ" มันพูดแล้วยิ้มให้

ผมบอกลาไอ้แชมป์ แล้วเดินตามไอ้โซ่ ที่ตอนนี้เดินหน้าหงิกออกไปแล้ว

"กินไรอ่ะ" ผมถามมัน

"ไรก็ได้ มึงเลือกดิ" แหงะ...ยังอารมณ์เสียอยู่

สุดท้ายผมก็เลยเลือก MK

"สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่" ไอ้โซ่ถามตอนได้ที่นั่งแล้ว

"มันเป็นเพื่อนน้องรหัสไอ้ปอนด์"

"แล้วมันรู้จักมึงได้ไง"

"ก็...วันก่อนที่พาน้องรหัสไปเลี้ยง มันก็ไปด้วย"

"หืม!" ไอ้โซ่ทำตาโต เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่พูด...แต่รู้แหละว่ามันกำลังอารมขึ้นแน่ๆ

นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงโดนห้ามไปแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้แชมป์ แล้วก็คงบ่น บลาๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้มันเองก็คงรู้ตัว...ว่ามันไม่มีสิทธิ์มาบ่นแล้ว

".......หมาหวงก้าง" ผมพูดเบาๆ แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

".....เออ แล้วไง" มันถาม แต่หน้าอะมองไปทางอื่น

"ปล๊าว" ผมยิ้มๆ ขำมันนะ คงอึดอัดน่าดู

หลังจากนั้นเราก็เลยเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน
กินเสร็จไอ้โซ่ก็ไปส่งผมที่หอ

"ขอบคุณนะที่ไปเป็นเพื่อน" โซ่ขอบคุณผมก่อนที่จะลงจากรถ

"ไม่เป็นไร...ขอบคุณด้วยที่เลี้ยงข้าว"

"อืม ไว้เด๋ววันหลังเลี้ยงใหม่"

"โอเค...ไว้เจอกัน" ผมยิ้มให้แล้วก็ลงจากรถ...โซ่ก็ขับรถกลับไป

ขึ้นมาที่ห้องแล้วก็โทรหาไอ้ปอนด์

"อยู่หอแล้วนะ"

"อืม...หนุกมะ..ได้ไรมามั่งอะ" เสียงเรียบๆแบบนี้ แสดงว่างอน

"ไม่ได้ไรเลย 555...ไม่เข้าตาซักอย่าง"

"คนเรานะ...ไปตั้งนาน จะซื้อขนมมาฝากก็ไม่มี"

"ไปแค่สยามเนี่ย ยังจะเอาของฝากอีก"

"เหอะๆ ล้อเล่น...กินข้าวมาแล้วใช่ป่าว" เสียงเริ่มดีขึ้นมานิดนึงละ

"กินแล้ว ปอนด์กินยัง"

"ยังเลย แต่เดี๋ยวไปกินละ"

"ไปกินได้แล้วไป ทุ่มกว่าแล้วเนี่ย"

"โอเค ไว้เดี๋ยวก่อนนอนโทรหานะคับ"

แล้วปอนด์ก็วางสายไป
จริงๆมันคงอยากจะถามอะไรเยอะแยะไปหมด แต่ไม่กล้าถามสินะ
ปอนด์ยังไงก็ยังเป็นปอนด์ ถึงตอนนี้จะกะล่อนแค่ไหน แต่ก็ยังไม่เคยทำอะไรให้ผมรู้สึกอึดอัด หรือลำบากใจเลยซักครั้งเดียว

......................................................

[Giserzzz]

ปอนด์หนอปอนด์


พระเอกได้อีก


 

[Soulmate]

พระเอกจิงเชียว

[archi_10_001]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

กรีดร้องอย่างดัง ความหวังที่เหือดหมดไปแล้วกลับมา

ว้าว ๆ ๆ ไม่เสียแรงที่โฉบมาเล้า

ขอบคุณเจ้าค่ะ อยากพูดมากมาย อยากระบายเยอะ

แต่พูดไม่ออก ความดีใจมันคับอก คับจริง ๆ

ขอบคุณมาก ๆ เจ้าค่ะ ที่ยังไม่ลืมกัน อิอิ

มีความสุขจริงๆ วันนี้

เป็นวันดีของเรา ๕๕๕๕๕

ยังไงก็ยังแอบเชียร์โซ่นะ ลุ้นจริง ๆ เลยหงะ แง่มๆ

[broke-back]

ในละครเกาหลี
บทของปอนด์ มักจะเป็นพระรอง
บทของโซ่ พระเอกซำเหมอ
อิอิ 

http://www.youtube.com/v/EeCpGrZEIyw&hl=en_US&fs=1&
MV นี้มอบให้โซ่


 :กอด1:กอดท็อป(ทุกวัน)..ไม่เบื่อเลย คิคิ +1 ครับ

[BlackClover]

โซ่มีดีอะไรไม่รู้
รู้แต่"คนมันรัก"  กร๊ากกกกกกก (มันกล้าเล่น)
แฟนคลับถึงแม้จะซ้ำใจแค่ไหนก็ยังโบกธงเชียร์ So  (ฮา)

[Nichdia]

เข้ามาหาโซ่ อิอิ

[TopUp]

มาต่อให้ครึ่งตอนสั้นๆคับ 

.................................

ตอนที่ 34.1

วันนี้ผมกับปอนด์เดินเข้าโรงอาหารตอนเที่ยง เจอพลอยพอดี เลยชวนนั่งกินข้าวด้วยกัน

"เพื่อนไปไหนหมดล่ะ" ผมถามพลอย

"ยังมาไม่ถึงกันเลยค่ะ...โชคดีจังเจอพี่ท็อปพอดี"

"กินข้าวยัง"

"ยังเลย จะเลี้ยงเหรอ" พลอยแกล้งถามเสียงอ้อน

"เออ ป่ะๆๆ"

ระหว่างกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ น้องรหัสไอ้ปอนด์ก็เดินมาทัก

"พี่ปอนด์ พี่ท็อป หวัดดีคับ" ไอ้บอลทักทาย...ไอ้แชมป์ที่เดินมาด้วยกันก็ยกมือไหว้

"เออ เรียนบ่ายเหรอพวกมึง" ไอ้ปอนด์ถามน้องมัน

"ใช่พี่...แล้วนี่ไรเนี่ย จีบเพื่อนผมเหรอ" ไอ้บอลถามพี่มัน

"ทะลึ่งละเมิง น้องรหัสไอ้ท็อปมัน"

"บอลอย่าแซวได้มะ" พลอยพูดกับบอลทำตาขวางๆ

"แหมม...ก็แซวเล่นน เห็นชอบมากุ๊กกิ๊กกะพี่ท็อป....จนใครต่อใครเค้าคิดว่ากิ๊กกันไปหมดแล้วเนี่ย"

"ใครวะ" ไอ้ปอนด์ถาม

"ไม่หรอกพี่ ไอ้บอลแม่งก็พูดไปเรื่อย...อย่างว่าน้องก็สวย...พี่ก็น่ารัก..." ไอ้แชมป์ว่า แล้วมองมาที่ผมกับพลอย

แล้วมึงจะมองกุสองคนทามม๊ายยยยยยยยยย พลอยงี้เขินเลย...ปกติไม่ค่อยจะเห็นเขินใคร
ผมเองข้าวแทบพุ่ง...ไอ้เด็กเปรตนี่มันชักจะปีนเกลียวใหญ่ละ

"น้อยๆหน่อยนะมึงแชมป์" ไอ้ปอนด์บอกไอ้แชมป์เสียงเข้ม

"หะหะ แซวเล่นพี่...แซวเล่น"

"ผมไปหาข้าวกินแล้วพี่ เด๋วไปเรียนไม่ทัน" ไอ้บอลขอตัว แล้วมันกับไอ้แชมป์ก็เดินไป

"ไอ้เชี่ยนี่" ไอ้ปอนด์พูดขึ้นมา คงด่าไอ้แชมป์แหละ

"ใจเย็นนะพี่ปอนด์" พลอยว่า

"เล่นไม่ดูรุ่น" ไอ้ปอนด์สงสัยจะไม่ค่อยพอใจจริงๆ

"เออ ช่างมันเหอะ มึงอย่าไปอะไรมากดิ" ผมบอกปอนด์

"พี่ปอนด์ดุเหมือนกันเนอะ ทีแรกหนูเห็นเงียบๆ" ปอนด์ยิ้มนิดๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร

"เด๋วหนูไปก่อนนะพี่ท็อป พี่ปอนด์ จะเรียนแล้ว บายค่ะ" พลอยกล่าวลาแล้วก็ไป...ส่วนผมกับปอนด์เองก็ขึ้นเรียนเหมือนกัน ป่านนี้ไอ้เต้ กับไอ้มดคงนั่งรออยู่ละ


คืนนั้น ประมาณ 3ทุ่ม ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ แล้วก็มีคนโทรเข้า...เบอร์ไม่คุ้น

"โหลคับ"

"สวัสดีคับ...พี่ท็อปป่าวคับ"

"ครับ...นี่ใครอะ"

"ผมแชมป์เอง"

"แชมป์....แชมป์ไหน?"

"อ่าว...ลืมกันซะงั้น น้อยใจหว่ะ" อ้อออ เสียงกวนประสาทแบบนี้

"ไอ้แชมป์ปี1อะเหรอ"

"นึกว่าจะจำไม่ได้ซะแล้ว...ทำอะไรอยู่พี่ กินข้าวยัง"

"กินละ...แล้วเอาเบอร์มาจากไหน" ใช่ ผมไม่เคยให้นะ

"เอาน่า ผมหามาได้แล้วกัน"

"มึงนี่กวนตีนนะ" ผมไม่ชอบคนแบบนี้เลยจิงๆ

"พี่ใจเย็นก่อนดิคับ..ผมไม่ได้จะโทรมาหาเรื่องนาา"

"แล้วโทรมาไม" ผมเริ่มเสียงแข็งละ

"ก็อยากคุยด้วย"

"คุยไร"

"อย่าเสียงดุดิ...ทีคุยกะคนอื่นละเสียงอ่อนเสียงหวาน"

"นี่กูรุ่นพี่มึงนะ อย่าให้มันมากนักนะไอ้แชมป์!" ไอ้เด็กเปรตนี่

"โอเคพี่ ผมขอโทษๆ...ไม่แกล้งละ...ใจเย็นก่อนนะ"

"ถ้ามึงไม่มีไรกูวางแล้วนะ" ผมตัดรำคาน

"เดี๋ยวก่อนดิพี่ ไม่แกล้งแล้วจริงๆ...คือผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยอะคับ"

"อะไร"

"คือ.....แหะๆ....คือผมชอบพ...."

............................................

ลั๊ลลา...ไว้ลุ้นต่ออีกครึ่งตอนที่เหลือนะจ๊ะ 

[Giserzzz]

[BlackClover]

โห้ย  โดนท็อปกลั่นแกล้ง =3=

[Soulmate]

พ....ลอย!!!

[a_lex]

พี่ท็อป    
ต่อเลยได้ไหม
แบบว่ามันค้างอย่างแรง
ใจขาดแล้ว

[nopkar]

อ่าวค้างเรยยยยยยย

[salemon]

แอบลุ้นๆๆๆๆๆ

ชอบ

พลอย แน่ๆเลย

[luvY]

กรี๊ดดดดด
ในที่สุดก็ไปเลือกรองเท้ากับเพื่อนสนิท
ยังไงก็ยังเชียร์โซ่ ถึงแม้สถานะจะเปลี่ยนไปแล้ว

สงสัยแชมป์คงชอบน้องพลอยอ๊ะป่าว

แต่อ่านแล้วค้างงงงงงง

 

[Ak@tsuKII]

โซ่น่ารัก 

------------------------
น่าจะเป็น พลอย นะ 

แต่จริง ๆ เราว่าแชมป์หาทางเข้าหา(จีบ)ท็อปมากกว่า โดยเอาเรื่องพลอยมาอ้าง

+1 จ้า ช่วงนี้ท็อปขยันจริง ๆ  อะให้ 

[Nichdia]

พลอย หรือ พี่ปอนด์

[MIkz_hotaru]

พ....  

แกล้งคนอ่านได้อีกอ่ะ พี่ท๊อป น่ารักจิงเชียว  
เป็น พลอย พี่ปอนด์ พี่ท๊อป หรือ ............. พี่โซ่ ขอแหวกแนวหน่อย
ปอนด์พระเอกจิงๆ รักคือการให้ถึงจะแอบหึง

มีไปเที่ยวด้วยกันอีก ชอบๆๆ เอาอีกๆๆ เพื่อนที่พิเศษไง หวงบ้าง ผิดตรงไหน 555
โซ่มีดีอะไร พี่ท๊อปน่าจะรู้ดีที่สุด
แอบย้อนกลับไปอ่านเรื่องสมัยมัธยม น่ารักดีเนอะ วันเวลาดีๆเหล่านั้น เธอยังคงจำมันได้ไหม??

มาชูป้ายไฟ So*Top 5555  

[broke-back]

คิคิ ท็อปจะโดนน้องแย่งเพื่อนรักไปหม่ำเคี้ยวซะแล้ว
ยอม..ไม่ยอม   ฮี่ฮี่  

"คือ.....แหะๆ....คือผมชอบพ...."

พ...พี่ปอนด์ ช่ายยยม้ายยย ไอ่น้องแขมป์  

ปอนด์จะเล่นด้วยหรือไม่ตะหาก
อันนี้คือประเด็นที่แท้จริง
ท็อปไม่เกี่ยว ฮ่าฮ่า

 :กอด1:กอดแก้ร้อนน่ะ..ท็อป กร๊ากกก +1 ครับ

[archi_10_001]

ช้อนก็แอบคิดว่าเป็นปอนด์นะ ๕๕๕ ไม่รู้ไมคิดอย่างนั้น แต่มันเป้นอะไรบางอย่างที่บอกว่า อาาาา ต้องเป็นปอนด์แน่เลย อิอิ

คิ ๆ คงามจริงแอบเชียร์โซ่ นี่โนะ โฮะๆ

[TopUp]

เอิกๆๆๆ....ทายกันใหญ่เลยว่าเป็นใคร
มีทั้งคนทายผิด และทายถูกเลยนะครับเนี่ย

เสียงส่วนใหญ่จะคิดว่าเป็นไอ้ปอนด์...แหมมม จะให้ชีวิตผมมีมารผจญกันซะเรื่อย 555

โอเค ไปดูกันดีกว่า...












.......................................

ตอนที่ 34.2

"คือ.....แหะๆ....คือผมชอบพลอยอะ..." ไอ้แชมป์บอกอย่างเขินๆ

"....มึงชอบน้องกู แล้วเกี่ยวไรกะกู" ยอมรับว่างงนิดหน่อย และโล่งอกนิดๆ

"ก็ เค้าไม่สนใจผมเลย...แบบพยายามหนี"

"เค้าไม่ชอบมึง แล้วมึงจะให้กูทำไงละ...ให้กูไปบังคับเค้ามาคบมึงงี้เหรอ"

"ป่าวพี่ ไม่ใช่งั้น...แต่แบบ มันมีเงื่อนงำ"

"เงื่อนงำไร" พูดซะแม่งยังกะหนังฆาตกรรม

"คืองี้...จิงๆผมเคยจีบพลอยมาตั้งแต่ ม.ปลายแล้ว...เจอกันที่เรียนพิเศษ...โหพี่ เหมือนรักแรกพบ ตอนนั้นผมม.4 เอง"

"แก่แดดนักนะพวกมึง"

"เฮ้ยพี่อย่าพึ่งขัดดิ จะเล่าให้ฟังเนี่ย" อ้าวสาดนี่ ด่ากูอีก

"แล้วทีนี้ ผมก็หาโอกาสจะคุยใช่ป่ะ...คือผมว่าเค้าก็รู้แล้วหละว่าผมชอบ คือกลุ่มผมจะชอบแซวๆ เวลากลุ่มพลอยเดินผ่านไรงี้...แต่ไม่มีโอกาสคุยไง เพื่อนมันก็ไม่ห่างตัวเลย...เลิกเรียนก็มีคนมารับ หน้าแม่งอย่างโหด"

"อืม" พอจะนึกภาพออกนะ เด็กวัยรุ่นจะไปไหนกันกับกลุ่มเพื่อนสนิท แถมน่าจะมีคนขับรถคอยรับส่งแหละ ลูกสาวนายทหาร แถมสวยซะขนาดนี้

"กว่าผมจะได้เริ่มคุยด้วยนะล่อไปอีกเทอมแล้ว โชคดีที่ยังเรียนที่เดียวกัน....ผมเลยไปเล่นเส้นกับพนักงานกวดวิชาขอย้ายที่ไปนั่งหลังพลอย 555" ฉลาดนักนะมึง

"หัดใต้โต๊ะแต่เด็กเลยนะมึง"

"โหพี่ กว่าจะได้นี่ไม่ใช่ง่ายๆ...นั่นแหละ พอผมได้มานังข้างหลังเค้าใช่ป่ะ ก็เลยแบบ เออได้เริ่มคุยกันบ้าง...แกล้งทำดินสอตกให้เค้าเก็บไรเงี้ย สุดท้ายผมก็รู้จัก 555"

"แล้วไมกูไม่เห็นน้องกุคุยกะมึงเลย....แสดงว่าไปทำไรไว้" จริงนะครับ ผมไม่เคยเห็นสองคนนี้คุยกัน ผมถึงไม่เคยคิดไงว่าไอ้แชมป์จะชอบน้องผม

"มันก็นิดหน่อย...แต่ผมไม่ได้ผิดนะ คือสุดท้ายผมกับพลอยก็เออ จีบกันแหละ...ก็มีโทรคุยกันบ้าง ไปเรียนพิเศษด้วยกันตลอดนะ...ตอนนั้นผมก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้วแหละ"

"แต่พอซักประมาณ ม.5 เทอมสอง ผมเรียนฟิสิก แต่พลอยมันไม่ได้เรียน...แล้วแม่ง ก็มีคนมาชอบผม ชื่อฝน...ผมก็ไม่ได้เล่นด้วยนะพี่ แต่ผู้หญิงเค้าเข้ามาคุย ผมก็คุยไง แบบเพื่อนนะ"

"มึงแน่ใจ" ผมถามมัน ไม่ค่อยเชื่อน้ำมนต์หรอกครับ พวกสนิทกับคนไปทั่ว

"จริงๆพี่ เค้ามาคุยก่อน จะให้ผมไม่คุยด้วย ผู้หญิงเค้าจะคิดไงละ...ผมอะไม่คิดอะไร แต่อีกฝ่ายมันไม่หยุดไง ตามผมแจเลย"

"อืม...แล้วพลอยรู้?" ผมถาม

"แค่พลอยรู้ผมไม่ได้กลัวไรหรอก...แต่แม่งเสือกเป็นเด็กโรงเรียนเดียวกัน...เรื่องมันเลยบานปลาย"

"ยังไง?"

"คือมันก็มีเด็กโรงเรียนพลอยไปพูดไง ว่าเนี่ยฝนมีแฟนชื่อแชมป์ เด็ก(ชื่อโรงเรียนไอ้แชมป์)"

"ผมไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเค้า ผมก็ไม่รู้หรอก ว่ามันมีข่าวไรแบบนี้....ถ้ามันไม่เข้าหูพลอย"

"สมน้ำหน้า" สะใจนิดๆนะ

"พลอยมาถาม ผมก็อธิบายนะ...ก็พยายามห่างๆฝน ทีแรกจะไม่ไปเรียนแล้วฟิสิก แต่พลอยว่าถ้าไม่มีไรจริงก็ไม่เห็นต้องร้อนตัว"

"ผมก็พยายามแบบเออ ไม่ค่อยคุย...แต่มันยังตามอะพี่ พี่นึกภาพออกป่ะ กลุ่มผมผู้ชายหมดเลยนะ 4-5คน แต่นี่ผู้หญิงคนเดียวเดินไปกินข้าวเนียนๆกับกลุ่มผมอ่ะ มันก็รู้จักกันหมดกับเพื่อนผม"

"ผมเคยเคลียกับเค้าเลยนะ แบบบอกตรงๆเลย ว่าผมมีแฟนแล้ว อย่ามายุ่งผมเลย แฟนผมไม่ชอบ...มันตอบผมว่าไงรู้ป่าว...รู้ตั้งแต่แรกแล้ว...มีแฟนสิดี..ชอบ"

"เชี่ยยยยยย" ผมอดไม่ได้ครับ ไม่คิดว่าโลกนี้จะมีคนแบบนี้อยู่จริง

"แม่ง ผมงี้พูดไม่ออกเลย...ผมก็เลยขอว่า อย่ายุ่งกับผมเลย ผมไม่ได้ชอบเค้า...ผมไม่อยากมีปัญหา...แม่งบอกผมว่า...มีก็ดี จะได้เลิกกับคนเก่าซะ..."

"ผมเดินหนีเลยพี่ ไม่รงไม่เรียนแมร่งละ...แต่หนีไงก็ไม่พ้น...เหมือนตั้งแต่ผมไปคุยวันนั้น ฝนมันยิ่งเปิดเผยว่าเนี่ย ชอบผม จะจีบผม"

"กูมีลูกแบบนี้ กูเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตาย" จริงๆ เป็นเด็กผู้หญิงซะเปล่า

"แล้วพลอยมันต้องรับรู้เรื่องพวกนี้ทุกวันะพี่ ผมไม่รู้ว่าที่โรงเรียนมันพูดกันถึงขนาดไหน...สุดท้ายพลอยก็ไม่คุบกับผมอีกเลย...ไม่รับโทสับ ไม่เรียนพิเศษที่เดิม" ไอ้แชมป์เสียงอ่อน

"ผมแม่งโดนหักอก ทั้งที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย..น้องพี่โคตรใจดำ"

"...ก็เพราะมึงไม่ทำอะไรเลยไง เค้าถึงไปจากมึง" ผมได้แต่ถอนหายใจ เด็กหนอเด็ก

"กูไม่รู้หรอกนะว่าฝนอะไรนั่นจะแรงแค่ไหน...แต่ปากมึงบอกว่ามึงรักพลอย มึงก็ควรจะทำอะไรให้คนที่มึงรักเค้ามั่นใจได้ไม่ใช่เหรอวะ ว่ามึงไม่ได้เป็นแบบที่คนอื่นเค้าพูดกัน..."

"ถ้าเป็นพี่...พี่คงไม่ให้ฝนพูดอะไรตามใจชอบ...มันจะจริงไม่จริงไม่รู้ แต่พี่คงไม่ให้คนที่พี่รักต้องมารับรู้เรื่องที่มันบั่นทอนหว่ะ"

".....ผมพลาดไปแล้วพี่...ตอนนั้นผมไม่รู้จะทำยังไง...อยู่ๆพลอยก็หายไป ไม่ให้โอกาสผมเลย"

"แล้วมึงก็โกรธ...ทำไมวะ ทำไมมึงต้องรอโอกาส"

"........." ไอ้แชมป์เงียบ

"ผมอยากเริ่มใหม่...ผมอุตส่าตามพลอยมาถึงนี่แล้ว ยอมเลือกเรียนตามพลอย...พี่ช่วยผมหน่อยนะ"

"แล้วไอ้ฝนนั่นอ่ะ?" ผมถาม

"เรียนอยู่วิดยาเนี่ย...ยังตามไม่เลิก...แต่ก็ไม่ค่อยเจอเท่าไหร่แล้วแหละ" ไอ้แชมป์บอกเสียงเนือยๆ

"แล้วกูจะช่วยมึงยังไง"

"ก็ช่วยให้พลอยยอมคุยกับผมบ้าง...ผมรู้พี่สนิทกัน ผมมองมานาน...ทีแรกผมคิดว่าพี่จะจีบพลอย ผมแม่งโคตรจะเกลียดพี่เลย" อออออ เพราะงี้ใช่มั้ยถึงชอบมองหน้ากูแปลกๆ

"อ่าว แล้วมาให้กูช่วยทำไม" เกลียดขี้หน้ากูเสือกมาให้กูช่วยอีก

"เหอะๆ ตอนนั้นน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ละ...ผมมั่นใจละ ว่าพี่คงไม่จีบพลอย หึหึ" หัวเราะแปลกๆนะ

"ก็เจ้าของเค้าหวงออกนอกหน้าซะขนาดนั้น...ไหนจะพี่หน้าโหดๆที่สยามนั่นอีก" ไอ้แชมป์พูดเสียงทะเล้น

".....ทะลึ่งละเมิง เจ้าของเชี่ยไร ไม่มีโว๊ย!"

"555 เอาน่าพี่...ตกลงพี่ช่วยผมได้มั้ยครับ"

"ไม่รู้โว๊ย" เริ่มโวยวาย อายนิดหน่อยที่มันดูออก

"นะพี่...ถือว่าสงเคราะห์ผมแล้วกัน...พี่ไม่ต้องทำไรมาก เด๋วผมจัดฉากเอง แล้วผมโทรบอกพี่...พี่ก็แค่พาพลอยไปอยู่แถวๆนั้น....เวลาผมพูดอะไร ถ้าพี่ช่วยเสริมได้ พี่ก็เสริมหน่อย"

"มึงจะมาจัดฉากห่าไร หลอกเค้าเนี่ยนะ...กูไม่อยากเสียผู้ใหญ่นะ"

"มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอก....แค่ผมจะพยายามไปเสนอหน้าบ่อยๆ พี่ก็พาพลอยมาแถวๆที่ผมอยู่ หรือไม่ก็ผมจะไปป้วนเปี่ยนแถวๆที่พวกพี่อยู่...แล้วที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง"

"เห้อ....หาเหาให้กูแล้วนะมึงน่ะ

"แสดงว่าตกลงนะพี่" ไอ้แชมป์ดีใจ

"ไม่รับปาก เอาเป็นว่าถ้ากุอยู่กับน้อง กูอาจโทรบอกมึง...อาจจะนะ"

"5555 โอเคพี่ ขอบคุณมากคับ...แต่พี่อย่าเอาเรื่องผมไปบอกใครนะ ผมไม่อยากให้มันไปเข้าหูพลอย...ไม่งั้นเค้าย้ายมหาลัยหนีผมอีกแน่ๆ"

"ทำไมมึงเรื่องมากงี้วะ!" คิดถูกคิดผิดวะกู

"นะพี่ ไม่ยากหรอก นะๆๆๆ"

"เออๆ....กูจะอ่านหนังสือแล้ว"

"ครับๆ ขอบคุณนะพี่ท็อป....ไม่กวนแล้ว หวัดดีคับ"

แชมป์วางสายไปแล้ว...ผมคิดถูกรึป่าววะที่ตัดสินใจช่วยมัน
แต่ถ้ามันรักน้องผมจริงๆ ผมก้อยากลองดูซักครั้ง...ผมเองก็อยากรู้ ว่าทำไมพลอยถึงหนีมันมา

ถ้ามันทำให้น้องผมเจ็บ...ผมจะจัดการมันเอง
อย่างน้อยผมก็ได้คอยดูแลพลอย...ได้รู้ว่ามันจะทำอะไร คงจะดีกว่าให้มันไปทำอะไรเอง
โง่ๆแบบนั้น คงมีแต่จะทำให้น้องผมเสียใจกว่า

เอาวะ...ลองดูซักตั้ง!

.....................................................

เตรียมดูโชว์คู่ใหม่ได้แล้วครับทั่นผู้ชม...รับรองเข้มข้นเหมือนละครหลังข่าว