สวัสดีคับทุกๆคน ยังคิดถึงทุกคนเสมอน๊าาาา
ขอโทษด้วยนะคับเรื่องโซ่ที่ทำให้หลายๆคนผิดหวัง
ผมเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยจริงๆ
แต่เรื่องมันก็ล่วงเลยมานานแล้วครับ....แล้วผมกับมันก้ยังมีกันและกันเสมอ ยังรักกันเหมือนเดิม แค่สถานะเปลี่ยนไปเท่านั้นเอง
มาต่อให้ครึ่งตอนก่อนนะคร๊าบบบบ ง่วงแหล่ว แล้วเด๋วพุ่งนี้มาต่อให้อีกคร๊าบบบบบบ
ฝันดีคับ จ๊วฟๆๆๆ
............................................
ตอนที่ 36.1
วันเสาร์ เวลาบ่ายโมงกว่าๆ ณ สยามพารากอน...
"พี่ท็อป...รอพลอยนานมั้ย" เสียงใสๆของพลอยถามทันทีทีมาถึง
"ไม่หรอก พี่พึ่งมาถึงเมื่อกี๊นี้เอง...กินข้าวรึยังพลอย"
"ยังค่ะ"
"พี่ก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน งั้นไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า"
"กินไรดีอ่ะพี่ท็อป?"
"พลอยอยากกินอะไร บอกมาเลย วันนี้พี่เลี้ยงเอง" นี่ ใจป้ำ ><
"มีเสี่ยเลี้ยงอย่างงี้ต้องล้มทับหน่อยแล้ว"
"ป่ะ เดินดูก่อนก็ได้"
แล้วผมก็บพลอยก็เดินๆหาว่าจะกินอะไรกัน สุดท้ายก็ลงเอยที่ซิสเลอร์ สยามเซนเตอร์
ผมรีบกด sms บอกสถานที่กินข้าวส่งให้ไอ้แชมป์ตามแผนของมัน...ย้ำว่าของมันคนเดียวนะ ผมแค่ทำตามเฉยๆ แหะๆๆๆ
จากนั้นผมกับพลอยก็นั่งคุยอะไรกันไปเรื่อย ตามประสาพี่น้องที่หน้าตาดีทั้งคู่ 5555
ตั้งแต่เดินกันมาเนี่ย สังเกตได้เลย ว่ามีหนุ่มๆแอบมองพลอยตลอดเวลา
ผมละอดภูมิใจไม่ได้ นี่ขนาดไม่ได้เป็นแฟนนะ...แต่ถ้าเป็นแฟน ผมว่าคงเครียดมากกว่าภูมิใจ...ใครจะอยากให้คนอื่นมามองแฟนเรามากๆละ จิงมั้ย?
ไม่นานนัก ไอ้เจ้าตัววางแผนก็โผล่มา...
"อ้าวพี่ท็อป...หวัดดีพี่....เอ๊าพลอย หวัดดี....มาทำไรกัน" ตอแหลบรรลือโลกเทค1...แอ๊คชั่น!
"เออ...กูก้มาเดินเล่นกะน้อง มึงล่ะ" เอาวะกู ถึงขนาดนี้แล้ว...ก็ต้องแหลไปกะมันด้วยคน
"ผมก็มาเดินเล่นดูของไรงี้แหละพี่ เซ็งๆ...เดินผ่านมาเห็นอะไรน่ารักๆแว๊บๆ...ก็เลยเดินมาดูซะหน่อย ไม่นึกว่าจะเป็น..." ได้โล่จริงๆมึง...ตอแหลได้โล่มากๆ นี่ขนาดกุนั่งอยู่ลึกๆ มึงยังเห็นได้
"ตาดีนักนะมึง...แล้วก็ไม่ต้องมองน้องกูมาก" ผมต้องปรามมันหน่อย เพราะตามันนี่เดี๋ยวๆเหล่...เดี๋ยวๆเหล่ พลอยตลอด
"แหะๆๆ...ผมกินด้วยคนได้มั้ยพี่ เริ่มหิวละ" ไอ้แชมป์เอามือลูบท้องแสดงท่าทางประกอบ
"พี่ท็อป..." พลอยหันมาเรียกผมทันที...คงอึดอัดแหละครับ
"แล้วมึงไม่ไปกินกับเพื่อนมึงล่ะ" ผมถามมัน
"ผมมาคนเดียว...นี่ถ้าไม่เจอพี่กับพลอย ผมคงต้องนั่งกินข้างเหงาๆคนเดียวแหละ" ทำหน้าน่าสงสารเชียวนะมึง
"พลอยว่าไง..." ผมถามพลอยเป็นเชิงขออนุญาติ
"...ก็...ยังไงก็ได้...แล้วแต่พี่ท็อปค่ะ" พลอยบอกหน้าเจื่อนๆ
"เห็นมั้ยพี่ พลอยใจดีอยู่แล้ว..." ไอ้แชมป์ยิ้มกว้าง แล้วเรียกบ๋อยมาสั่งอาหาร
จากนั้นมันก็เริ่มคุยโน่นคุยนี่ เริ่มชวนพลอยคุย...พลอยเองดูจะไม่ค่อยอยากจะตอบเท่าไหร่
แต่แก้มกลับแดงระเรื่อเวลาไอ้แชมป์ถามอะไร แถมไม่ยอมสบตาอีกต่างหาก
ไอ้แชมป์นี่ก็คุยเป็นต่อยหอยจริงๆ พูดจนลิงหลับยังได้ผมว่า
แถมมีลูกหยอดพลอยตลอดเวลาอีกต่างหาก แต่ส่วนใหญ่จะหยอดอ้อมๆซะมากกว่า
"อ่ะพลอย...ใส้กรอกอันนี้พลอยชอบกิน" ไอ้แชมป์หั่นใส้กรอกขแงมัน แล้ววางลงในจานของพลอย พลอยหันมามอง แล้วหน้าแดง ไม่พูดอะไร
พลอยตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากลูกตำลึงสุก ที่ได้แต่ก้มหน้ามองจานอาหารของตัวเอง
แถมไม่ยอมพูดยอมจา เขี่ยสเต๊กปลาจนเละไปหมด...โถน้อง...
"มึงไปรู้ได้ไง ว่าน้องกูชอบกินอะไร" ผมถามไอ้แชมป์
"อ่ะ...อย่างว่า..ก็คนรู้ใจ อะ" ไอ้แชมป์พูดแล้วยักคิ้วข้างเดียว...กวนตีนดีจิงๆ
"ว่าไรนะ?" ผมทำเสียงสูง
"หมายถึง...ก็คนมันรู้ใจ...เดาใจได้อะไรงี้งายยยย"
"ลูกเล่นนักนะมึง...ไปเล่นกะเด็กๆมึงโน่นไป อย่ามาเล่นกับน้องกู" ยังไงผมก็ต้องปกป้องน้องผมนิดนึงละครับ เห็นตอนนี้แล้วสงสารจริงๆ
"เด็กเดิกไรพี่...อย่าใส่ร้ายกันดิ...ผมอะรักเดียวใจเดียวนะเว่ย....รักใครก็รักจริง" ประโยคหลังนี่ผมรู้ว่ามันตั้งใจพูดให้พลอยได้ยิน
"เลิกน้ำเน่าได้ละ กูจะอ้วก...แดกๆไป" ด่ามันแล้วก็หันไปมองพลอย...ตายล่ะแดงกว่าเก่า
"พลอย...เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายรึป่าว" ผมถามพลอย เริ่มเป็นห่วงละคับ
"...เปล่าค่ะพี่ท็อป...หนูแค่เผ็ด" หา...เผ็ด..ซอสมะเขือเทศ?
"อ่อ...กินน้ำๆ....ไม่เป็นอะไรแน่นะ?" ผมถามย้ำ...กะว่าถ้าพลอยแสดงออกมาว่าไม่อยากจะอยู่ตรงนี้แล้ว ผมจะไล่ไอ้แชมป์ไปทันที
"ไม่เป็นไรจิงๆค่ะ..." พลอยยิ้มให้ผม
"กินสลัดสิ" ไอ้แชมป์พูดขึ้นมา...พลอยหันไปมอง
"กินสลัดสิ...ช่วยได้นะ" แชมป์ยิ้มให้พลอย
"....." พลอยหน้าแดง แล้วก็พยักหน้าเบาๆ แล้วก็ก้มกน้าก้มตากินสลัด....เอาละเว๊ยน้องกู ว่านอนสอนง่ายดีจริงๆ
ไอ้แชมป์หันมายักคิ้วให้ผม เหมือนต้องการจะบอกว่า "ไงล่าาาา...เจ๋งป่าว"....กูล่ะอยากเอาส้อมจิ้มตาแมร่งจิงๆ
แล้วมันก็ลุกไปตักสลัดบาร์มาเพิ่ม พลอยตอนนี้เหมือนเริ่มผ่อนคลายขึ้นแล้ว
ไม่ถึงนาทีไอ้แชมป์ก็กลับมาพร้อมจานสลัด
"อ่ะพลอย...จำได้ว่าพลอยชอบ....โรยอาหารแมวมาให้เรียบร้อย" อาหารแมวที่มันว่าหมายถึงเบค่อนทอดอันเล็กๆๆๆอะคับ...ใช่ป่ะ? มันคือเบค่อนใช่มะ ผมไม่แน่ใจ
"ขอบใจนะ" พลอยขอบคุณไอ้แชมป์แล้วยิ้มให้ เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าพลอยยิ้มให้ไอ้แชมป์จริงๆ
"มึงไปรู้ได้ไงว่าน้องกูชอบกินไร" ผมถามมันอีกที
"คนมันเก่งอ่ะ" มึงจะตอบกูแบบไม่กวนตีนนี่ไม่ได้เลยใช่ม๊ายยยยยยยย
"กวนตีน" ผมด่ามัน
"พี่ท๊อปกินมั้ย อร่อยนะ พลอยชอบ" พลอยชวนผมกินของที่ไอ้แชมป์ตักมาให้...เหมือนไม่อยากให้ผมด่าไอ้แชมป์....ใจอ่อนเหรอน้องงงงงงง
..................................................
หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล--- (อ่าน 478661 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก