ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล---
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล---  (อ่าน 479339 ครั้ง)

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :mc4: ดีใจได้อ่านตอนต่อ หลังจากบทโศกแล้ว


ท็อปมาเล่าต่อแบบนี้

คนอ่านก็แย่ดิ ใจร้ายว่ะ

อะแน่....จะหลอกให้เราเชียร์ "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร"

ให้ได้ไปต่อกับท็อป ช่ายยยยม้ายยยยย

หึหึ ร้ายนักนะ..ท็อปอัพ


 o22 ไม่เอาแล้ว..เศร้าไปเยอะแล้ว เดี๋ยวผิดหวังอีก ทำไง แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :กอด1: +1 คับ ท็อป

aojroonra

  • บุคคลทั่วไป
มือใหม่หัดหึง :angry2:

 o13 o13 o13

a_lex

  • บุคคลทั่วไป
ชอบตอนนี้จังเลย
อ่านไปยิ้มไป
บ้าไปแล้วเรา

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
บรรยากาศดี๊ดี :o8:
เอาอีกๆๆๆ ต่ออีกนะค้าาา

TopUp

  • บุคคลทั่วไป
มาส่งครึ่งตอนที่เหลือให้ดึกๆจ้า

เขียนไปเขียนมา...ยาวยังกะตอนนึงซะงั้น 555+

..........................................

ตอนที่ 29.2

หลังเลิกเรียน...

"ป่ะ ดูหน้าหลานรหัสกัน" ไอ้ปอนด์ชวนผมขึ้นมา

"เออ ไปดิๆ อยากเห็น" อยากเห็นจัง ที่ว่าสวยมากกกนี่จะสวยแค่ไหน

"น้องมึงได้ดาวคณะแน่ๆ กูว่า" ไอ้เต้พูดขึ้นมา

"จิงดิ สวยขนาดนั้นเลยเรอะ"

"เออ เค้าจะเลือกกันวันนี้แหละ แต่จากที่กูสังเกตด้วยสายตา หน้าตา รูปร่าง ความขาว ความอึ๋ม...น้องมึงกินขาด" ไอ้มดบรรยาน้องผมมซะ...แมร่ง

"ผั้ว!....สาด น้องกู" ผมตบกะโหลกไอ้มดเตือนสติซักที อย่าริมาแหยม

"ไอ้เชี่ยหนิ แค่นี้ต้องรุนแรง" ไอ้มดลูบหัวตัวเองป้อยๆ

ผมนั่งรอเวลาประมาณชั่วโมงนึง ก็เห็นมีรุ่นพี่ต้อนเด็กปีหนึ่งเข้ามา
มองๆไปทั่วๆ...เออ เด็กสมัยนี้ทำไมมันดูดีกันจริง ทั้งหญิงทั้งชาย ขาวๆ สูงๆ กันทั้งนั้น

"นั่นๆ นั่นไงหลานรหัสมึง" ไอ้เต้เห็นแล้วรีบชี้ให้ผมดู

เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผิวขาว ผมยาว หน้าตามองจากระยะนี้ก็รู้ได้เลยว่า สวย ปากแดงระเรื่อ จมูกโด่ง ตาโต...สวยจริงๆ
ไหนจะรูปร่างนั้นอีก เป็นนางแบบได้สบาย จัดว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสูง และดูมีทรวงงดงามจริง...ไม่อยากจะเชื่อ

"สวย...โคตร" ผมหลุดพูดออกมาเอง

"ไงละมึง ถึงกับอึ้ง" ไอ้เต้ถามน้ำเสียงล้อเลียน

"ชื่อไรวะ" ผมถาม

"น้องพลอย" อืม เหมาะ รูปงาม นามเพราะ

ผมชื่นชมหลานรหัสตัวเองอย่างภูมิใจ นึกถึงไอ้น้องรหัส เด็กปีสอง ที่ไม่ค่อยจะสนใจพี่มันเท่าไหร่
ส่วนหนึ่งเพราะมันเป็นผู้ชาย และผมเองก็ไม่ได้ทำกิจกรรม เลยไม่มีโอกาสได้เสวนาอะไรกับมันมากนัก
อย่างมากก็ทักทาย พูดคุยกันนิดๆหน่อยๆ...นี่ถ้ามันรู้ว่าน้องมันสวยขนาดนี้ คงตามเป็นเงา

ผมหันไปมองไอ้มด แม่งนั่งมองหลานผมตาเยิ้ม...สัมผัสได้ว่าในหัวนี่คิดไม่ซื่ออยู่แน่ๆ
กะว่าจะหันไปสะกิดคนข้างๆให้ดูไอ้มดซะหน่อย...แต่มันเองก็จ้องหลานรหัสผมไม่วางตาเลยเหมือนกัน

"...ชอบเหรอ" ผมถามปอนด์

"...ไม่..เฉยๆ" ไอ้ปอนด์สะดุ้งเล็กๆ แล้วกันมาปฏิเสธ...ซึ่งผมรู้ว่ามันโกหก

"เร้ออออ" ผมลากเสียง ทำหน้าไม่เชื่อ

"เออออ...แค่มึงคนเดียวก็ไม่เหลือที่ในใจให้คนอื่นละ" ประโยคหลังนี่แม่งก้มมากระซิบข้างหูผม

ผมเอาศอกกระทุ้งพุงมันไปที ไอ้ปอนด์หัวเราะ
จริงๆ ถ้ามันจะชอบน้องพลอย ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก...ผมว่าอย่างน้องพลอย ใครเห็นก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน
ผมคงดีใจกับมัน...ถ้ามันกับน้องพลอยชอบกันจริงๆ...ผมว่าผมคิดแบบนั้นนะ...

เรานั่งดูตัวแทนของเด็กปีหนึ่งชายหญิงที่เพื่อนเลือกขึ้นมาทีละคนจนครบ 8 คน ชาย 4 หญิง 4...แน่นอน น้องพลอยเป็นหนึ่งในนั้น
มองด้วยตา ไม่ต้องใช้เวลาคิดมากเลย น้อยพลอยสวยที่สุด...ไม่ใช่อีก 3 คนไม่สวย...สวย...แต่พอมายืนกับน้องพลอยแล้ว.........อืมมม

ส่วนผู้ชายก็...โอเค ก็หล่อดี...แต่ละคนทำไมมันตัวสูงๆกันนัก ตัวใหญ่ๆเกินเด็ก...เด็กเด๋วนี้พ่อแม่มันเลี้ยงด้วยอะไร...เหมือนไอ้โซ่เลย (แอบคิดถึงมันนิดหน่อย)
แต่เด็กผู้ชายผมไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมากนัก เพราะตอนนี้ผมกำลังลุ้นผลว่า น้องพลอยจะได้เป็นดาวอย่างที่คิดไว้รึป่าว...เพราะแค่สวย มันยังไม่พอ...ต้องเป็นที่รักของเพื่อน และกล้าแสดงออก

รุ่นพี่ให้แต่ละคนแนะนำตัว แล้วก็ให้น้องเต้นตามเพลง...น้องบางคนก็ดูเขินๆ...บางคนก็ไม่ยอมเต้นเลยซะงั้น...น้องพลอยก็ดูขะเขินอยู่บ้าง แต่ก็เต้นจนจบ

ไม่นานนัก ผลโหวตก็ออกมา...อย่างที่คิด ดาวคณะปีนี้คือหลานรหัสผม
แอบดีใจจนออกนอกหน้า โดนไอ้ปอดนด์เบิ๊ดกะโหลกไปทีนึง...แม่งทำไมเด๋วนี้มันถ่อยนักวะ
แต่คนที่ดูปลื้มยิ่งกว่าผมคือไอ้มด นั่งยิ้มปากจะฉีกถึงหู ดีใจเหมือนเป็นลูกสาวตัวเอง

ส่วนคนที่ได้เป็นเดือนคณะ ก็...อืม หล่อ...ก็โอเค
ได้ยินมันแนะนำตัวชื่อ แชมป์...สาวคงกรี๊ดน่าดู
ดาวกับเดือนรุ่นก่อนออกมาคล้องสายสะพาย กับมงกุฎกระดาษให้
จริงๆไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างผมนี่ก็ดีกรีเดือนคณะเหมือนกัน...สมัยปีหนึ่งนี่ป๊อบมาก...
แต่ไม่เห็นมันจะสนใจใคร วันๆอยู่แต่กับผม...สุดท้าย สาวๆ และหนุ่มๆ(บางคน) เหล่านั้น ก็เลยละความพยายาม

ผมชวนปอนด์กลับ แต่ไอ้เต้ ไอ้มด ยังนั่งดูต่อ
ปอนด์บอกจะอยู่กินข้าวเย็นด้วย เลยแวะซื้อกับข้าวสองสามอย่าง
พอถึงหอ หลังจากเอากระเป๋าไปเก็บ ล้างหน้าล้างตาอะไรแล้ว ก็มานั่งดูทีวีกัน

"อยากกินทุเรียนทอด" ไอ้ปอนด์พูดขึ้นมา

"อยู่บนโต๊ะกินข้าวอะ ไปหยิบดิ" ผมบอกมัน

"หยิบให้หน่อยไม่ได้เหรอ" หันมาทำสายตาอ้อนวอน

"นี่..ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ" ผมปรามเสียงดุ

"นะคร๊าบบบบ....หยิบให้หน่อยซี่..." ไม่พูดเปล่า ทำเป็นเอาหัวมาไถๆ...น่าตบจริงๆ

ตัดรำคาน (รึแพ้ลูกอ้อน?) ผมเลยเดินไปหยิบทุเรียนทอดมาห่อนึง
แต่เนื่องจากวันนี้มันทำตัวน่าหมั่นใส้...แกล้งซักหน่อยดีกว่า

"อะ หยิบไปดิ" ผมยืนอยู่ด้านหลังโซฟา ค้ำหัวมัน ชูทุเรียนทอดไว้สุดแขน...ยิ้มและยักคิ้วให้มัน ประมาณว่า แน่จิงหยิบให้ได้ดิ

ไอ้ปอนด์เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วลุกขึ้นหันหลังยกแขนคว้าหมับเข้าที่ห่อทุเรียนทอด แล้วลงไปนั่งดูทีวี แกะทุเรียนทอดกินสบายใจเฉิบ

"............" งง ทำไมมันง่ายนักวะ? ตกลงนี่กุแกล้งมันไม่สำเร็จใช่มั้ยเนี่ย

"มึงสูงขึ้นเหรอ" ผมลงมานั่งข้างๆแล้วถามมัน...ไอ้ปอนด์หันมามองผม แล้วทำหน้าแปลกๆ

"กูก็ตัวเท่านี้มานานแล้วนะ"

"ไม่ดิ กูจำได้ว่ามึงเตี้ยกว่ากู" ก็ผมจำได้จริงๆ ตอนเจอมันครั้งแรก มันตัวเล็กกว่าผมอีก จิงๆก็นิดเดียวแหละ 1-2 เซนต์

".....งั้นก็รู้ไว้ซะ ว่าตอนนี้...กูสูงกว่ามึง.....มาตั้งนานแล้ว..." ไอ้ปอนด์พูด เน้นเสียง

"ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" ผมยังไม่หยุดสงสัย

"ตั้งแต่ปีหนึ่งนั่นหละ มึงคงไม่ได้ใส่ใจ" อ้าวซวยอีกกู

"เฮ้ยยย...ป่าววว แต่กุแค่แบบ...เออ จำได้ว่าตอนแรกมึงตัวเล็กกว่ากุนิดนึงไรงี้ไง ไม่นึกว่ามึงจะสูงเร็ว...กุยังสูงเท่าเดิมเลย" ผมพยายามอธิบาย รู้ว่ามันเริ่มงอน

"อะไรๆมันก็เปลี่ยนได้ทั้งนั้นแหละ.......บางทีเพลงที่เราฟังครั้งแรก แล้วเราไม่ชอบ...แต่ถ้าลองตั้งใจฟังมันดีๆอีกซักครั้ง มันอาจจะเป็นเพลงที่เพราะมากก็ได้"

อึ้งแดก...เจอคำคมไอ้ปอนด์เข้าไป...ไอ้นี่มันเหมาะแล้วที่จะเรียนรัฐศาสตร์ วาจามันนี่บาดลึกจริงๆ

ที่ผ่านมา ผมจำปอนด์ในแบบที่เห็นครั้งแรก ผู้ชายขาวๆตี๋ๆ...ตัวเล็กกว่าผมนิดนึง...ที่เข้ามาทักทายผมตอนเรียนพิเศษ
คนที่ดูเรียบร้อย นิ่งๆ แต่ดูอบอุ่นและไว้ใจได้...นี่คือปอนด์ในความคิดผมตลอดเวลาที่ผ่านมา
ผมตัดสินว่าปอนด์เป็นแบบนั้น...โดยที่ไม่ได้สังเกตเลย ว่ามันมีอะไรเปลี่ยนไป....หรือที่จริงแล้ว ปอนด์เป็นยังไง...

"...ขอโทษนะ"

"ขอโทษทำไมเนี่ย..หืม" ปอนด์หันมาถามยิ้มๆ

"ก็...กู...กูไม่ค่อยใส่ใจมึง" ผมยอมรับ

"หึหึ....ไม่หรอก...มึงใส่ใจกูเสมอ...แค่ไม่มองกุจากมุมอื่นเท่านั้นเอง" ปอนด์ลูบหัวผมเบาๆ

"...จากนี้ ลองมองกุจากมุมที่ไม่เคยมอง....มองหลายๆมุมก็ได้...แล้วมึงจะเห็น...เห็นตัวตนของกู...เห็นไอ้ปอนด์ที่รักมึง" ปอนด์ยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่น

ไม่มีการตำหนิ หรือโกรธ...ที่ผมไม่เคยตั้งใจมอง ว่าจริงๆแล้วปอนด์เป็นยังไง
ผมยิ้มให้ปอนด์อย่างขอบคุณ...และบอกกับตัวเองว่า...บางทีคงถึงเวลา ที่จะก้าวเดินออกจากจุดเดิม ที่ยืนอยู่มานาน...ที่เคยคิดว่า การมองวิวจากมุมนี้สวยที่สุด
ค้นหาจุดยืนใหม่...ที่อาจจะมองเห็นได้ชัดเจน...และสวยงามกว่า...

....................................................................

a_lex

  • บุคคลทั่วไป
 :z13:
จิ้มก่อนอ่าน

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :L1:

ถ้าเรามอง  จากสองตา  จะเห็นภาพ
สูงแบนราบ  ต่ำกว้าง  จากที่เห็น
แต่ถ้ามอง  จากหนึ่งใจ  ที่มันเป็น
ก็จะเห็น  เช่นความจริง  ทุกสิ่งอัน

สัมผัสใจ  ประสานสอด  กอดสัมผัส
จะเด่นชัด  มัดตัวตน  ค้นเสกสรร
จิตรับรู้  คู่หัวใจ  เร่งเร็วพลัน
เธอกับฉัน  ค้นหาเจอ  เสมอมา


 :กอด1: ขอบคุณครับ ท็อป

ป้อล่อ...รออ่านอยู่ ไปนอนแระครับ  :t3:

MoD_els

  • บุคคลทั่วไป
ได้อ่านตอนจบจนได้ เศร้าแฮะ แต่ก็ดีใจด้วยกับท้อปที่มีคนที่รักอยู่เคียงข้าง

แอบอยากรู้ข่าวคราวของโซ่ ว่างๆแวะมาบอกข่าวโซ่บ้างสิครับ

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
ใช่คนเรามันต้อง มอง ทุกซอกทุกมุม  :z1:
ลุ้นว่าพี่ท๊อปจะใจอ่อนกะปอนด์เมื่อไหร่น้อ o13

แอบมีโซ่นิดๆหน่อยๆ FC ก็ดีใจ  :monkeysad:
ตอนนี้ยิ้มได้แล้วใช่มั้ย

ออฟไลน์ aorpp

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1274
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +250/-3
ดีใจที่ท๊อปเริ่มจะใจอ่อนกับปอนด์แล้ว
อยากให้ลงเอยกันเร็วๆจัง จะได้มีความสุขกันสักที
เชียร์ ปอนด์

ปล.ยังสงสารโซ่เหมือนเดิม แต่ชีวิตต้องเดินต่อไปเนอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






InKMoNsTeR

  • บุคคลทั่วไป
เช้ามาเชียร์ เข้ามารอ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ  :L2: :L1:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
ชอบๆๆเฮียปอนด์ :m3:


ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
ชีวิตมันต้องเดินต่อนี่เนาะ...
ต่อไปท็อป ต้อง มองปอนด์ "ด้วยหัวใจ" มากขึ้น

TopUp

  • บุคคลทั่วไป
ตอนนี้สั้นได้ใจ...แต่เนื้อเรื่องมันจบในตัวเอง เลยขอลงแค่นี้นะครับ

........................................................

ตอนที่ 30

ทุกอย่างในชีวิตเหมือนจะลงตัว...ราบเรียบ
แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว...สิ่งหนึ่งที่ยังค้างอยู่ในความคิดคือเรื่องของ...สน

หลังจากปอนด์กลับบ้าน ผมกดโทรศัพท์หาโซ่

"ว่าไง" โซ่รับโทรศัพท์ เสียงปกติ

"โทรมาคุยเฉยๆไม่ได้ไง"

"แหม ไม่ทันจะคุยเลย ทำหงุดหงิดใส่นะ" ไอ้โซ่หัวเราะเบาๆ

"ช่างเหอะ ใครจะอารมณ์ดีเหมือนมึงละ"

"แล้วไม่ดีเหรอ...ที่กูอารมณ์ดีแบบนี้"

"อืม...ดีสิ..." ผมพูดแล้วก็เงียบ ต่างฝ่ายต่างเงียบ

"มีไรอยากจะถามรึเปล่า" แล้วไอ้โซ่ก็ถามผมขึ้นมา

"....ไม่รู้ดิ แต่เห็นมึงยิ้มได้ กูก็สบายใจ"

"จิงเหรอ...." โซ่ถามเหมือนรู้ทัน

"อืม..."

".....ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เรื่องไอ้สน...กูเคลียหมดแล้ว..." ไอ้โซ่บอกผม เหมือนรู้ว่าผมอยากจะถามเรื่องนี้

"...แล้ว..เป็นไงบ้าง"

"สนมันไปอยู่เมืองนอกแล้ว...ไปเรียนที่โน่นเลย"

"เหรอ...เค้ายอมเหรอ..." ยอมในที่นี้ ผมหมายถึง ยอมตัดใจจากมันนะ

"อืม...หัวใจมันบังคับกันไม่ได้นี่นา.......กูเชื่อว่า ซักวันเค้าจะเจอคนที่ดี...กับเค้าจริงๆ" โซ่ตอบกลับมา

"อืม.."

"ส่วนไอ้ยอด กูโดนมันต่อยไป2-3ที...มันก็รักน้องมัน...แต่มันก็เข้าใจ"

"เป็นกูจะกระทืบให้ตาย" อดไม่ได้ครับ

"555... ก็พอจะเดาได้อยู่"

"ขำตายหละ......แล้วมึง...โอเคนะ" อยากจะบอกว่า เป็นห่วงมาก แต่รู้ว่าไม่ควร

"อืม กูโอเค" แค่นี้ผมก็สบายใจแล้ว แค่ได้ยินจากปากว่ามันยังแข็งแรงดี

จากนั้นผมก็คุยกับมันเรื่อยเปื่อย มันเล่าเรื่องที่กลับไปอยู่บ้านก่อนเปิดเทอมมา
มีเวลาว่างเลยแวะไปหาพ่อกับแม่ผม เพราะไม่ได้เจอนานแล้ว โดนแม่ว่าซะยกใหญ่ ว่าหายหน้าหายตาไป
ไปช่วยพ่อผมฉีดยาฆ่าหญ้ามาด้วย...อืมมมม เป็นอดีตลูกเขยที่ดีจริงๆ
คุยกันเป็นชั่วโมง ผมก็จะขอตัวไปอาบน้ำนอน

"ท็อป...ขออะไรอย่างดิ" ไอ้โซ่ก่อนผมจะวาง

"หืม..ว่าไง"

"กูขอเป็นเพื่อน...เพื่อนที่พิเศษที่สุดได้มั้ย"

"....ยะ ยังไงเหรอ" เพื่อนที่พิเศษที่สุด หมายความว่าไงวะ

"ก็...ไม่ได้หมายความว่าคนพิเศษไรงี้นะ...คือ ยังไงดีละ...ก็แค่.. เพื่อนที่พิเศษกว่าคนอื่น..."

"......" ผมเงียบ ใจเต้น ยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่มันจะสื่อ

"แบบ...ยังคิดถึงได้...คอยดูแลได้..."

"........แล้ว...ทำไมจะไม่ได้ละ..." ตอนนี้ผมเข้าใจความหมายมันแล้ว

ใจจริงคงอยากจะบอกว่า ขอดูแลตลอดไป ขอคิดถึงทุกวัน ขอได้ไกล้ชิด...ในฐานะ...เพื่อน

"ขอบคุณนะ" เสียงโซ่ดีใจ

"ไม่เป็นไร...ขอบคุณเหมือนกันนะ" ขอบคุณนะ ที่ยังรักกันเสมอ นี่คือความหมายที่ผมอยากบอกมัน

"ครับ...ไปนอนได้แล้ว ไว้คุยกันใหม่" โซ่เองตงเข้าใจความหมายที่ผมส่งไป

คืนนั้นผมนอนหลับอย่างมีความสุข
สบายใจ...จริงๆ...ปัญหาทุกอย่างมันจบไปแล้ว...แม้เรื่องราวระหว่างผมกับโซ่จะจบลงไปด้วย
แต่ความรัก ความผูกพันธ์ ไม่เคยลดน้อยลง...ผมได้ เพื่อนรัก ที่ผมรู้แน่ๆว่าจะไม่มีวันทำให้ผมเสียใจอีกมาทดแทน

ส่วนอีกคน...เค้าก็เป็น เพื่อนรัก ของผมมาตลอด...จนถึงตอนนี้

อนาคต...ยังไม่รู้หรอกว่าจะเป็นยังไง...แค่ตอนนี้ได้รู้ว่า เรามีคนที่รัก และรักเรา...ก็พอใจแล้ว

...........................................................

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
สงสารโซ่เป็นที่สุด  :o12: 

ดีใจกะปอนด์ ด้วยที่ความพยายามสำเร็จซะที  :mc4:

ให้กำลังใจ  ทั้งสามคน โดยเฉพาะ โซ่ :L1:

สามคนกับสองทาง แอร๊ยยยยยยยยย :sad4:

+1 ให้ท็อป ค่ะ ขอบคุณที่มาต่อนะคะ


ส่วน สน ในเมื่อไม่รัก ยังไงก็คือไม่รัก พยายามดิ้นรนเท่าไหร่สุดท้ายก็ว่างเปล่า
ส่วนโซ่ ในวันที่หวั่นไหว ก้าวผิดพลาดไป สุดท้ายต้องมาเสียของรักที่สุดดดดดด 


ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :sad4:
แค่จบตอน(30) แต่ไม่ใช่จบเรื่องใช่มั้ยครับ ท็อป
อย่านะ อุตส่าห์ทนคิดถึงโซ่+ปอนด์+ท็อป มาตั้งเกือบปี
จะมาเล่าต่อให้แค่นี้ก็จะไปซะแล้ว
ม่ายยยยย ยอมมมมมม จริงๆๆๆด้วย  o9

ถ้ายังมีตอนต่ออีก
ผมจะเดาเรื่องแบบมั่วๆ มั่งแล้วน่ะ
ให้เหมือนกับที่ยังอยู่ในบอร์ด boys love อิอิ

โซ่มาแนวทางแบบนี้ ยังไม่ยอมจบกับท็อปหรอก
ผมแน่ใจ ฟันเสาธง!!! หุหุ

ปอนด์น่าจะเหนื่อยใจหนักต่อไป แต่ไม่แน่อาจจะมีน้องใหม่มาติดพันก็ได้
ใครจะไปรู้เน๊าะ ปอนด์หล่อน่ารัก ขนาดนั้น คิคิ

ท็อปยังมี "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" อยู่ในใจอยู่วันยันค่ำ
ช่ายยยยม้ายยยยยยยล่ะ ไอ่ตี๋ อิอิ


 :กอด1: กอดท็อปแน่นๆๆๆๆๆ ร้อนหน่อยก็ต้องทน เอิ้กกกก +1 แล้วครับ

TopUp

  • บุคคลทั่วไป
ยังคร๊าบบบ ยังไม่จบ

จบตอน 30 ที่ค้างคาทั้งหมดครับ

ยังจะมีเขียนให้อ่านกันอีกครับ ถ้าไม่เบื่อนะ เรื่องผมมันไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้นเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเรื่อยๆ
อาจจะมีเรื่องของคนอื่นมาวุ่นวายนิดหน่อยไรงี้...ประมาณว่ามีตัวละครเพิ่ม 555

ช่วงนี้ว่างๆ จะเขียนเรื่อยๆนะครับ

รักใครเชียร์ใครก็...เชียร์กันต่อคับ 555

 :L1:

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
เข้าใจเลยว่าชีวิตจริงกับนิยายมันต่างกันยังไง...
เป็นกำลังให้ทั้งสามคนนะครับ...

ออฟไลน์ BlackClover

  • ◥≡Pe'un≡◤
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
หลังจากเสียใจที่ โซ่กับท็อปจบกันจริงๆ T^T

กลับเข้ามาใหม่ เห็นท็อปดีขึ้น  มีเพื่อนที่ดีคอยดูแลก็ดีใจด้วย

ตอนล่าสุดอ่านไปแล้วรู้สึกดี

ไม่รู้อ่ะ... แบบอย่างน้อย ทั้งโซ่และท็อปเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ก็รู้สึกดีแล้ว (เพราะในชีวิตจริง ยากมากที่คนเลิกกันแล้วจะยังเป็นเพื่อนกันได้  เพราะมันเป็นได้แค่ลมปาก ในความเป็นจริงยากมาก  แต่ดีใจที่ทั้งสองยังเป็นเพื่อนกัน  เพราะเราอ่านแล้วแบบอดเสียดายไม่ได้กับเวลาที่ผ่านมา)

แล้วยิ่งคำว่าเพื่อนพิเศษ  มันก็บอกตามตัวอยู่แล้ว

รักใครเชียร์ใคร =____=??  จะเชียร์ได้ไง ก็จบกันแล้วนี้  แง้ๆๆ  

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ยังคร๊าบบบ ยังไม่จบ
จบตอน 30 ที่ค้างคาทั้งหมดครับ
ยังจะมีเขียนให้อ่านกันอีกครับ ถ้าไม่เบื่อนะ เรื่องผมมันไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้นเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเรื่อยๆ
อาจจะมีเรื่องของคนอื่นมาวุ่นวายนิดหน่อยไรงี้...ประมาณว่ามีตัวละครเพิ่ม 555
:z2:ดีใจ โล่งอก โล่งจวยยยยย ยังไม่จบแน่นะท็อป จะได้เม้นท์แบบกระหน่ำ ไม่ยั้ง ซัมเมอร์เซลล์ ฮ่าฮ่า
โห..ขนาดนี้ยังบอกว่าไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้นเท่าไหร่  ถ้ามากไปกว่านี้ ป่านนี้คนอ่านอย่างผม คงขาดอากาศหายใจ หัวใจวายตายคาหน้าคอมฯไปตั้งแต่ปีก่อนแว๊วววว แง๊ๆๆๆๆ  

ช่วงนี้ว่างๆ จะเขียนเรื่อยๆนะครับ
รักใครเชียร์ใครก็...เชียร์กันต่อคับ 555
ไม่ต้องกลัวไปหรอกท็อป ผมเชียร์อยู่แล้ว เชียร์คนนี้แน่ๆๆๆ แม้จะไม่แน่ใจว่าจะยังเป็นพระเอกถึงตอนจบหรือไม่ก็ตาม
ผมเป็นคนรักเดียวใจเดียว มั่นคงมั่กๆๆ ยังไงก็ยังเชียร์คนเดิมอยู่คร้าบบบ -- "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" หึหึ
ถึงแม้ว่าเค้าจะทำให้ท็อป เอ๊ยยยย ผมผิดหวังมามากกับเค้าก็ตาม ทำไงได้ หลวมตัวรักไปแล้วนี่  :-[

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ BlackClover

  • ◥≡Pe'un≡◤
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
^
^
^

เม้นข้างบน  ไม่รู้ว่า "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร"  เป็นคนเดียวกันหรือเปล่า

แต่เป็นคนรักเดียวใจเดียวเหมือนกัน...ฮ่าๆ

TopUp

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 31 คร๊าบบบบ

หุหุ เรื่องยังไม่จบน๊าาา เรื่องชวนปวดหัวกำลังจะเข้ามาอีกละ 555

ประเด็นว่า คนที่รู้ว่าใคร คือใคร....อืมมมม ลองทายกันเล่นๆไหม..ไม่ยากหรอกครับ
จริงๆแล้วมันก็เห็นชัดอยู่นะ จากที่เขียนๆไปก็น่าจะพอเดากันได้ครับ อิอิ

...........................................

ตอนที่ 31


ช่วงเวลารับน้องผ่านพ้นไป
ผมลืมเล่าถึงหลานรหัสของไอ้ปอน์ด ไอ้มด ไอ้เต้ไปเลย
ปอนด์ได้หลานรหัสเป็นผู้ชายชื่อบอล เต้ได้หลานสาว ชื่อน้องนา ไอ้มดได้หลานชายชื่อเอ็ม
แต่หลานของ 3คนนี้ไม่มีบทบาทอะไรกับเรื่องนี้หรอกครับ บอกไว้เฉยๆ จะมีก็แค่หลานไอ้ปอนด์นิดๆหน่อยๆ เพราะมันดันเป็นเพื่อนของ...ไอ้แชมป์

วันหนึ่งกลางเดือนมิถุนายน...
ผมนั่งอ่านหนังสือรอเวลาเข้าเรียนอยู่กับไอ้สามคนนั้น

"พี่ท็อปปปปปป" เสียงหวาน แต่แอบแสบแก้วกู ทำไมจะต้องเรียกดังอะไรขนาดนี้

"อะไรๆ...เสียงมาก่อนตัว" ผมหันไปทางต้นเสียง เห็นหลานรหัสคนสวย ที่ตอนนี้แทบจะกลายเป็นลูกสาวผมไปแล้ว

"เป็นอะไร เดินหน้าหงิกมาเชียว" ผมถาม พอเห็นเจ้าตัวทำหน้าเซ็งสุดขีด

"ก็พี่ต้นอ่ะ...หนูนะ อุตส่าห์เอาขนมไปเทค...แกบอกหนูว่าไงรู้มั้ย...น้องพี่มีแฟนแล้ว อย่ายุ่งกับพี่เลย.....หนูอยากะกรี๊ดใส่ คิดบ้างมั้ยว่าหนูอาย" พลอยบ่นพี่รหัสจอมซื่อบื้อของมัน ซึ่งก็คือไอ้น้องรหัสผู้ไม่สนใจโลกของผมนั่นเอง...คิดว่ามันน่าจะดีใจ มีน้องรหัสสวยระดับดาว ที่ไหนได้ ไม่สนใจเลย...ไอ้นี่วันๆอยู่แต่กับเมีย

"5555....โอ๊ย ยังไม่ทำใจอีกเหรอ...อย่าไปถือมันเลย มันด็เป็นแบบนี้แหละ"

"หนูก็เริ่มไม่อยากยุ่งแล้ว มีพี่รหัสเหมือนไม่มี...ดีนะลุงรหัสน่ารัก" แน่ะ มิวายหยอด

พลอยเริ่มสนิทกับผมได้ซักพัก หลังจากเฉลยพี่รหัสกันแล้ว...ทีแรกก็เหมือนจะเขินๆ ไม่ค่อยกล้าคุย
แต่หลังจากพี่รหัสมันไม่เหลียวแล พลอยเลยกลายมาเป็นสนิทกับผมแทน...ด้วยเหตุผลที่ว่า..."หนูเริ่มไม่แน่ใจว่าหนูมีพี่รหัสรึป่าว"

แน่นอนว่าเป็นที่ถูกใจของเพื่อนมดยิ่งนัก เพราะเล็งหลานรหัสผมมานานแล้ว
แต่...พลอยไม่หมูอย่างที่คิด...พลอยเป็นเด็กแก่น...ไม่เปรี้ยวแร่ด...แต่ก็ไม่ได้เรียบร้อย หวานจ๋อย...ออกจะลุยเกินหน้าตาที่พ่อแม่ให้มา

"ทีหลังน้องพลอยเอามาให้พี่ก็ได้ พี่ยินดีนะครับ" แล้วไอ้มดก็หยอด

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ ลุงรหัสหนูมี หนูให้ลุงหนูดีกว่า" พูดแบบยิ้มๆ...แต่ตรงใจเหมือนจะบอกว่า...อย่าจีบชั้นเลย

"แหมมม ไอ้ท็อปมันของกินเยอะแยะ ให้มันยังไงเดี๋ยวมันก็เอามาแบ่งพี่อยู่ดี" ไอ้มดว่า

"พอๆ เลิกกะลิ้มกะเหลี่ยน้องกูได้ละ" ผมเบรกไอ้มด ไอ้ปอนด์กับไอ้เต้มองยิ้มๆ

"เรียนบ่ายเหรอ" ผมถามพลอย

"เออใช่ เนี่ยเดี่ยวหนูต้องไปแล้วแหละ พอดีเดินผ่านมาเห็นพี่ท็อปหนูเลยวิ่งมาฟ้องก่อน...หนูไปแล้วนะ"

"บ๊ายบายค่ะพี่ท็อป พี่ปอน พี่เต้ พี่มด" แล้วเธอก็เดินไป

"น้องมึงนี่ซ่าจริงๆ เป็นทอมรึป่าววะ" ไอ้เต้ถามผม

"เฮ้ย ไม่หรอก...ดีออกนะกูว่า ฮาดี" ผมว่า

"กุเห็นเดินไปไหนผู้ชายงี้มองตาละห้อย แม่งไม่เห็นจะสนใจใครเลย"

"น้องมันยังเด็ก จะรีบให้มีแฟนไปไหน" ไอ้ปอนด์ว่า

"หรือจะมีแฟนอยู่แล้ววะ" ไอ้มดหันมาถาม

"ไม่หรอกมั้ง..แต่ก็ไม่แน่ๆ สวยๆแบบนั้น ไม่น่ารอด" ไอ้เต้ว่า

"พอเหอะ มีไม่มี กุว่ายังไงก็ไม่ตกมาถึงใครแถวนี้ซักคนอยู่ดี"

"ก็ไม่แน่น๊าาา...บางทีดาวอาจจะชอบเดือนคณะรูปหล่อก็ได้" ไอ้เต้พูดแล้วมองไปทองได้ปอนด์

"กุนั่งอยู่เฉยๆ หาเรื่องให้กูซะงั้น" ไอ้ปอนด์ว่า

"กูไม่ได้พูดถึงมึงซะหน่อย อย่าร้อนตัวสิ เดือนคณะมีมึงคนเดียวที่ไหน...วู้"

"กวนตีน" ไอ้ปอนด์ว่า

ผมมองปอนด์ขำๆ...ไม่หรอกมั้ง...

"กูว่าจะเลี้ยงหลานรหัสซะหน่อย สนใจร่วมด้วยมะ" ไอ้มดถาม

"เออดี...เลี้ยงไรอ่ะ" ผมสนใจ สงสารพลอย พี่มันคงไม่ค่อยสนใจ

"เลี้ยงเหล้าดิวะ น้องกูผู้ชาย"

"อ่าว แล้วน้องกูอ่ะ"

"ก็พาไปเหอะ เด๋วกูเอาน้องกุไปด้วย" ไอ้เต้ว่า

"เอาน้องรหัสเราไปด้วยดิ เลี้ยงรวมไปเลย" ผมว่า

"ก็ดี เดี๋ยวแม่งงอนกูอีกว่าเลี้ยงแต่เด็กใหม่....มึงว่าไงปอนด์" มดหันไปถามปอนด์

"ท็อปว่าไงกูก็ว่างั้น" พูดหน้านิ่งๆ...เล่นซะกูหูร้อน

"ฮิ้ววววว รักและเคารพเมียจิงๆเพื่อนกู" ไอ้เต้ได้ที

"กวนตีนละเมิง ตกลงไปไหน..เมื่อไหร่ดี จะได้นัดน้องมัน"

"พรุ่งนี้ดิ วันศุกร์จะได้ดึกได้" ไอ้มดว่า

แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะพาน้องไปเลี้ยงที่ร้านเหล้าของรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว
ร้านประจำของเด็กคณะผม ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่

ผมโทรชวนพลอยกับไอ้ต้น..เหมือนเคย...ไอ้ต้นไม่ไป บอกว่าวันศุกร์มันนัดแฟนไปดูหนังไว้แล้ว
ส่วนพลอยตอบตกลง เพราะมีน้องผู้หญิงไปด้วย และผมบอกว่าจะไปส่งที่บ้าน


วันศุกร์...ที่ร้าน...
สมาชิกที่มาวันนี้มี ผม, ปอนด์, มด, เต้, เก่งน้องรหัสปอนด์, กิฟท์น้องรหัสเต้, นิวน้องรหัสมด, พลอยหลานผม, เอ็มหลานไอ้มด, นาหลานไอ้เต้, บอลหลานไอ้ปอนด์ และ ไอ้แชมป์ มึงเป็นลูกเป็นหลานใครเนี่ย!?!
ผมงงนิดหน่อยที่อยู่ๆเห็นไอ้แชมป์มาเสนอหน้ากะเค้าด้วย หันไปว่าจะถามไอ้ปอนด์ มันรีบบอกว่า ไอ้แชมป์เป็นเพื่อนน้องรหัสมัน อยู่หอเดียวกัน มันเลยชวนมาด้วย

"กินเหล้าได้รึป่าวเนี่ยพลอย" ผมถามพลอยที่นั่งอยู่ข้างๆผม

"พอได้ค่ะ หนูเป็นผู้หญิงสมัยใหม่พี่ ต้องกินเหล้าเป็น" เอ้อ คำตอบมันเข้าท่า

"น้องนาละกินเป็นมั้ย" ผมถามน้องนาที่นั่งอยู่ข้างพลอย

"เป็นค่ะ นิดหน่อย" โอเค ไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่

"ไม่ต้องห่วงพี่ท็อป เดี๋ยวน้องผู้หญิงนิวดูให้" น้องนิวบอกผม

"น้องแชมป์ ดื่มเป็นมั้ยคะ...ยังไงวันนี้ไม่ไหวนอนห้องพี่ได้ ห้องพี่ว่าง" น้องกิฟท์หันไปแซวไอ้แชมป์หน้าหล่อ

"หะหะ สบายพี่....แต่ถ้าไม่ไหวจิงๆ ยังไงผมฝากเนื้อฝากตัวไว้ก่อนเลยแล้วกันคับ" แหม กะรุ่นพี่ก็ไม่เว้นนะมึง

ผมหันไปมองไอ้แชมป์ด้วยความหมั่นใส้ พอดีกับที่มันหันมา..มองผมแปลกๆ...
ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่....ยิ่งดึก ยิ่งเริ่มคุยกันเสียงดัง เหล้านี่มันทำให้คนสนิทกันง่ายจริงๆ
น้องสาวผมนี่โดนแซว โดนหยอดทุก 5นาที...แต่ก็ขำๆแหละครับ
อีกคนที่โดนแซวรองจากพลอยดันเป็นผมซะงั้น แต่ส่วนใหญ่จะโดนแซวเรื่องเป็นเด็กไอ้ปอนด์ไรงี้
ไอ้ห่าปอนด์พอเริ่มเมาก็รับมุขใหญ่เชียว

ไอ้แชมป์เองก็ฮอตเหมือนกัน ทั้งน้องนิว น้องกิฟท์ แกล้งกันใหญ่ แถมโดนรุ่นพี่แกล้งให้ดื่มหมดแก้วๆ ไปไม่รู้กี่แก้ว จนหน้าแดงไปหมดละ
แต่ถ้าผมไม่ได้คิดมากหรือรู้สึกไปเอง ผมว่า บางทีเหมือนมันจะมองมาที่ผมบ่อยๆ...

ผมไม่ค่อยกินเท่าไหร่ นั่งคุยซะมากกว่า เป็นห่วงพลอยด้วย...แต่พลอยก็ยังไม่เมาเหมือนกัน เพราะกินไปไม่เยอะ

กินกันอยู่จนเที่ยงคืนกว่าผมก็ขอตัวพาน้องพลอยไปส่งบ้าน หนุ่มๆโวยวายไม่อยากให้ไป แต่พอผมยื่นคำขาด ก็ไม่เห็นจะมีใครกล้าเถียง
ผมยืมรถไอ้ปอนด์ ไม่อยากกวนมัน ให้มันกินต่อดีกว่า มันก็ไม่ได้ว่าอ่ะไร

"เมารึป่าวเรา" ผมถามพลอยตอนอยู่บนรถ

"มึนๆนิดนึงค่ะ...แต่สนุกดี" พลอยบอกแล้วยิ้ม

"โดนแซวจนเปื่อยแล้วน่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก หนูไม่ถือคนบ้า ไม่ว่าคนเมา"

"อืมดีละ จะได้ไม่คิดมาก"

ผมคุยกับพลอยไปเรื่อยๆ ได้รู้ว่า พลอยจนจากโรงเรียนสาธิตชื่อดังแห่งหนึ่ง
พ่อเป็นทหาร แม่เป็นหมอทหาร...อืมลูกสาวทหารซะด้วย
พ่อกับแม่ค่อนข้างหัวสมัยใหม่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าปล่อย
อนุญาติให้เที่ยวได้ กินเหล้าได้ แต่ต้องรู้จักคุมตัวเอง รู้อะไรผิดอะไรถูก...ผมว่าเค้าสอนลูกดีนะ

ผมขับมาส่งพลอยถึงบ้านหลังใหญ่ของพลอย ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะจากหน้าตาผิวพรรณ และโพรไฟล์แล้ว ก็พอจะเดาได้ว่าพลอยค่อนข้างมีฐานะ
พลอยกล่าวขอบคุณแล้วข้าบ้าน ผมก็ขับรถกลับมาที่ร้านอีกครั้ง ไอ้พวกนั้นเมากันแล้ว

พอดีกับที่น้องกิ๊ฟท์ น้องนิว น้องนาขอตัวกลับ ทีแรกผมจะไปส่ง แต่เห็นว่าจะกลับแท๊กซี่กัน เพราะอยู่หอไกล้ๆ น้องนากับน้องนิวอยู่หอเดียวกัน
ส่วนพวกขี้เมาที่เหลือกำลังคุยกันอย่างออกรส ไอ้ปอนด์งี้พอเมาเข้าหน่อยตาเยิ้มมมมม พูดมากผิดปกติ
คนอื่นที่เหลือก็เมากันหมด คุยไรกันเสียงดังจริงๆ ไม่รู้จะตะโกนคุยกันทำไม
มองไปถึงไอ้แชมป์ที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะ...มันกำลังมองมาที่ผมพอดี

ผมว่าไอ้นี่ชักยังไงๆแล้วแฮะ....

.....................................................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2010 20:06:06 โดย TopUp »

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :m3:
โฮะ..โฮะ ท็อปใจดี
จ่าย 2 เด้งเลย
ร้ากกกกท็อปที่ซู๊ดดดดดด
มาม่ะ..มาให้จุ๊บบบบซะดีๆๆ  :จุ๊บๆ:

น้องแชมป์สนใจใคร..ท็อปหรือปอนด์
แต่งานน่าจะเข้าท็อปมากกว่าน่ะ
ยุ่งขิง ปลิงเกาะตูดแน่แน่

โซ่หรือปอนด์ ใครจะเป็นคนช่วยดึงปลิงแชมป์ออกให้
หรือว่า ช่วยกันทั้งสองคน เพื่อนรักทั้งคู่หนิ ฮ่าฮ่า

ตอนนี้ who you know ไม่มีบทออก คิดถึงจังเลย คิคิ
 :จุ๊บๆ: จุ๊บบบฝากไปให้ด้วยน่ะ เอิ้กเอิ้ก

 :กอด1: กอดท็อปแนบแน่น อิอิ

pay-it-forward

  • บุคคลทั่วไป
ท็อปนี่เสน่ห์แรงจริงๆน้า
 :จุ๊บๆ:

ออฟไลน์ luvY

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
สงสัยงานจะเข้าท็อปซะแล้วนะ

"คนที่คุณรู้ว่าใคร" ใช่คนที่เราคิดป่าวไม่รู้

รอไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังแอบลุ้นคนที่เราเชียร์ อิอิ  :really2:


ออฟไลน์ LEO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 924
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +366/-3
...ดีใจที่กลับมาเล่าต่อครับ
...สงสารโซ่ที่สุด...แต่ก็เห็นใจท๊อปเหมือนกัน...น่าลดฑิฐิลงสักนิด  :เฮ้อ:
...เสียดายเหมือนกันที่ต้องเลิกกัน...ก้ได้แต่หวังสิ่งที่ทั้ง 2 คนเสียไป...จะทำให้ได้สิ่งที่ดีกว่ากลับมา
...จริงป่าวท๊อปที่บอกว่ารักใครก็ยังเชียร์ได้น่ะ...งั้นขอเชียร์โซ่ต่อไปครับ :กอด1:

ออฟไลน์ BlackClover

  • ◥≡Pe'un≡◤
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร...  แฟนท็อปคือ ...ลอร์ดวอเดอร์มอเหรอ  ฮ่าๆ

งานกำลังจะเข้าใคร รอดูต่อไป หุหุ

toop2551

  • บุคคลทั่วไป
อ๊าก.......

เฮ้อ.......

สู้ๆๆๆๆ


....

แต่.... อยากให้พี่ท้อปกับพี่โซ่เป็นแฟนกันมากกว่าอะ....

พรหมลิขิต สิน้า !!!!!..

อิจฉา..... แต่อย่างว่าเน้อ... เมื่อมันมาถึงจุดๆหนึ่ง

เรากะต้องพร้อมที่จะผ่านมันไป....

สู้ต่อไปนะครับพี่ท้อป ^^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2010 22:56:00 โดย toop2551 »

TopUp

  • บุคคลทั่วไป
เอามาลงให้อีก เนื่องจากคนมันว่างมาก 555 อ่านกันให้เบื่อไปเลย

อยากเชียร์ใครก็เชียร์ได้นะครับ...แต่ผู้ชนะมีคนเดียวนะอย่าลืม แหะๆ

ปล. บางทีคนที่งานเข้าอาจจะไม่ใช่ผมก็ได้นะคร๊าบบบ 5555

................................

ตอนที่ 32

งานเลี้ยงเลิกราเวลาประมาณตีหนึ่งกว่าๆ ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
แต่ละคนเมากันเหมือนหมา

"มึง..กลับไง" ไอ้ปอนด์ถามหลานรหัสมัน

"...แท็กซี่" ไอ้บอลตอบแบบผะอืดผะอม

"เฮ้ย...เดี๋ยว...กูไปส่ง..." พูดยังจะไม่รู้เรื่อง กะแดะจะขับรถไปส่งชาวบ้าน

"...ขอบคุณค๊าบบบบบบ" ไอ้แชมป์ขอบคุณเสียงสูงยกมือท่วมหัว ไอ้ห่านี่ก็เมา

"ปายๆ..." ไอ้ปอนด์เดินนำ ดีนะ ยังเดินตรงอยู่ แสดงว่ายังไม่เมามาก

"มะ กูขับเอง" ผมแย่งกุญแจจากมือไอ้ปอนด์ มันหันมามองเคืองๆ

"เฮ่ย...กูขับได้!" มึงจะเสียงดังทำไมเนี่ย

"ไปนั่ง!" ผมมองมันตาเขียว...ไอ้ปอนด์หน้าหงอ

"ก็ได้วะ" ทำเป็นบ่นขมุบขมิบ

"โห...ดุซะด้วยยย" เสียงไอ้แชมป์ แต่ผมไม่สนใจ

ผมออกรถแล้วถามว่าหอมันอยู่ไหน

"ขับไปอีก...3....4 ป้ายรถเมล์ .........อยู่...ริมถนน.....ซ้ายมือ.....ชื่อ...xxxx" กว่าจะบอกจบนะมึงไอ้หน้าหล่อ

ไอ้ปอนด์กับไอ้บอลแม่งหลับไปตั้งแต่รถออก ทุเรศจริงๆแล้วอยากจะขับ
เหลือผมกับไอ้แชมป์ที่ยังนั่งตาแป๋ว...ขับมาซักพักก็เห็นคอนโดสูงๆแห่งหนึ่ง

"เนี่ยเหรอ" ผมถาม

"คับ"

ผมเลี้ยวรถเข้าไปส่งมันหน้าคอนโด...คอนโดหรูเชียวมึง ไหนบอกอยู่หอ
ไอ้แชมป์ปลุกไอ้บอลแล้วลงจากรถ หันมาขอบคุณ
ส่วนผมก็ขับรถกลับหอ คืนนี้ไม่แคล้วไอ้ปอนด์คงต้องนอนห้องผม

ถึงที่หอ ผมปลุกไอ้ปอนด์ บอกให้มันนอนที่นี่
มันพยักหน้างึกงัก แล้วก็เดินนำไปเลย...สงสัยง่วงมาก
เปิดประตูเข้าห้องปุ๊บมันก็เดินไปพุ่งตัวลงโซฟา

"เฮ้ย อย่าพึ่งนอน ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป อาบน้ำเลยก็ได้ จะได้เปลี่ยนชุด" ผมเรียกมัน

"อืออออ...ง่วง แล้ววว"

"ไปเลยปอนด์ ลุกเดี๋ยวนี้!" ผล้วผมก็พยายามดึงแขนมัน

"โอ๊ยยยยย ค่อยอาบบบ นอนก่อนนะ นะ" ที่พูดน่ะ ยังไม่ลืมตานะ

"....เออ งั้นก็นอนอยู่นี่แหละ.....กะจะให้นอนในห้องสบายๆไม่ชอบ" ผมพูดจบไอ้ปอนด์ดีดตัวผึงขึ้นมาอย่างไว

"ว่าไรนะ" สร่างเมาเลยเหรอมึง

"ปล่าว กูจะไปนอนละ" ว่าแล้วผมก็หันหลังเดินไปห้องนอน

แต่ไอ้ปอนด์วิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วตะโกนบอกผมว่า

"ยืมกางเกงตัวนึง...ผ้าเช็ดตัวด้วย" ไอ้นี่...ตกลงมึงเมาจิงรึเมาดิบ?

ผมว่าไอ้ปอนด์นี่ชักกะล่อนขึ้นทุกวัน
เวลาปกติก็ทำนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด..ขี้เก๊กชิบหาย
แต่อีกลุคนึง ที่พักหลังนี่ชักจะเห็นบ่อย คือความกะล่อน

ผมเคาะประตูห้องน้ำ จะเอาผ้าเช็ดตัวให้มัน
ไอ้ปอนด์โผล่หน้าออกมา หัวเปียก แต่ยิ้มตาเยิ้ม

"หอมแล้ว...นอนในห้องด้วยนะ" ไม่ต้องมายิ้มเลยมึง

"อืม"

ผมก็เดินเขาห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมอาบน้ำบ้าง
พอไอ้ปอนด์ออกจากห้องน้ำ ผมก็เข้าไปอาบต่อ
ผมอาบเสร็จก็เห็นไอ้ปอนด์นอนกอดหมอนข้าง กรนฟรี้ๆ อยู่แล้ว
ผมยิ้มให้กับภาพที่อยู่ตรงหน้า...ทำให้นึกถึงใครอีกคน
ชอบนอนไม่ใส่เสื้อ...ติดหมอนข้าง...ถึงพักหลังจะใช้ผมแทนหมอนข้างก็เหอะ

ผมสลัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้ง ใส่เสื้อผ้า ปิดไฟ...แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆปอนด์
ผมไม่รู้สึกตื่นเต้น หรือประหม่าอะไร ทั้งที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
อาจจะเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน และรู้ว่าปอนด์ไว้ใจได้...แถมตอนนี้เมาหลับไปแล้วอีกต่างหาก
ไม่นานผมก็เคลิ้มหลับไป


แสงแดดยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา ทำให้ผมตื่น
และรู้สึกได้ถึงมือของใครคนหนึ่งที่พาดอยู่บนเอว...แถมลมหายใจมันยังรดต้นคอผมอยู่อีกต่างหาก
ตกใจนิดหน่อย...ผมค่อยๆยกมือมันออกไป แล้วลุกขึ้นจากเตียง
ไอ้ปอนด์ยังหลับไม่รู้เรื่อง เหมือนเด็กๆเลยนะมึง

ผมล้างหน้าแปรงฟัน แล้วปิ้งขนมปัง กับทอดใส้กรอกไว้เผื่อไอ้ปอนด์
เดี๋ยวตื่นมาคงจะหิว...เพราะไอ้โซ่เวลาเมากลับมาทีไร ตื่นมาจะขอกาแฟดำเข้มๆ กับร้องหิวทันที...ผมก็เลยคิดว่า น่าจะเหมือนกัน

เตรียมของกินเสร็จผมก็ไป อาบน้ำแต่งตัว กวาดถูบ้าน...ชักจะเหมือนแม่บ้านเข้าไปทุกทีแล้วกู
เกือบๆเที่ยงไอ้ปอนด์ก็ตื่น...เดินตาปรือหัวยุ่งออกมาเชียว...แต่ไอ้ข้างล่างนี่ดิ...มึงไม่ต้องเอามาชี้หน้ากูได้ม๊ายยยยย

"โหยปอนด์ อุบาดหว่ะแม่ง!" ผมหยิบหมอนที่โซฟาเขวี้ยงใส่มัน

ไอ้ปอนด์ตกใจแล้วเหมือนจะรู้ ว่าน้องชายมันโด่ชี้หน้าชาวบ้านเค้าอยู่

"เฮ้ย! ขอโทษๆ" แล้วมันก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป

ซักแป๊บมันก็ออกมา...ไม่ต้องมายิ้มเลยมึง

"ขอโทษน๊าาาา...ลืมตัว นึกว่าอยู่คนเดียว" ปากขอโทษ แต่หน้ามึงเนี่ยไม่มีสลดเลยนะ

"ช่างเหอะ กูลืมไปละ"

"ประทับใจจนลืมไม่ลงมากกว่าม๊าง" โอ๊ยยย ใครมาเอาไอ้นี่ไปเก็บที มันติดนิสัยไอ้โซ่มาแน่ๆ กวนประสาทแบบนี้

"เพี้ยะ!" ผมเบิ๊ดกะโหลกมันไปที...ถ่อยมาก็ต้องถ่อยกลับ

"โอ๊ย! ใจร้ายหว่ะ กุยิ่งปวดหัวอยู่" สำออยเกินค่าตัวเชียวมึง กูตบเบาๆ

"เอากาแฟนซักแก้วป่ะละ"

"ก็ดีนะ ขอเข้มๆเลย" อืมมมม

"หิวมั้ย มีขนมปังกับใส้กรอก" ไอ้ปอนด์เดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว

ผมชงกาแฟขมๆให้ปอนด์นั่งกินกับขนมปังและใส้กรอก

"กินเสดก็ไปอาบน้ำซะ" ผมบอกมันแล้วก็เดินไปนั่งดูทีวีต่อ

"ไม่อาบได้ป่ะ อยากโชว์หุ่น" หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม โอ๊ยผมอยากจะกระโดดถีบยอดหน้ามันซักทีจิงๆ

รีโมทที่อยู่ในมือถูกตั้งท่าเตรียมขว้างในอัตโนมัติ

"เฮ่ย...อย่าขว้างมานะ..กูล้อเล่น"

"นั่งเงียบๆไปเลยมึงอ่ะ" อารมณ์เสีย เมื่อก่อนไม่เห็นจะกวนประสาทแบบนี้ นี่ผมคิดถูกคิดผิดวะเนี่ย

ไอ้ปอนด์หัวเราะเบาๆ...กินเสร็จแล้วก็เอาแก้วกับจานไปล้างเก็บให้ซะด้วย...เออ นิสัยดี...ถ้าเป็นไอ้โซ่คงตั้งไว้ให้ผมเก็บล้าง (คิดถึงมันอีกละ)

"อาบน้ำแล้วจะให้ใส่ชุดไหนอ่ะ"

"ก็ชุดที่มึงใส่เมื่อวานอะแหละ กลับบ้านไปได้แล้วไป"

"ไรว๊า ให้กูมานอนด้วย พอเช้ามาจะไล่กลับบ้านง่ายๆเงี้ยนะ"

"ปอนด์!" ผมเริ่มมีน้ำโหแล้วครับ....ยอมรับว่ายังปรับตัวไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงนี้

เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็นิ่งๆขรึมๆ แต่พออยู่กันสองคนทีไรทำไมเหมือนคนละคน

"อุย...อย่าดุดิ" มันว่าแล้วก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าเข้าห้องน้ำ...ผิวปากอีก อารมณ์ดีจังนะ

ปอนด์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กลับบ้านไป..เห้อ...ความสงบกลับมาอีกครั้ง...ขอบคุณสวรรค์

...............................................................

Giserzzz

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
^
^
จิ้มท๊อป  :laugh:


ยินดีต้อนรับการกลับมาของท๊อปครับ  :กอด1:

ดีใจด้วยที่ผ่านเรื่องร้ายๆมา เข้มแข็งขึ้นอีกระดับนึงแล้ว
แถมได้เพื่อนที่พิเศษกว่าคนอื่นเพิ่มขึ้นมาอีกคน

สู้ๆนะครับ  o13

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด