เป็นนิยายปลายเปิดที่หาอ่านได้น้อย ชอบการดำเนินเรื่อง การผูกเรื่อง วิธีการนำความคิด ความรู้สึกของตัวละครแต่ละตัวสอดแทรกมาอย่างไม่น่าเบื่อ
ความรู้สึกเหมือนอ่านนิยายสะท้อนชีวิตจริง มีความเป็นนิยาย แต่ไม่ได้เพ้อฝันจนจับต้องไม่ได้ ทำให้เวลาอ่านแล้วคนอ่านเข้าถึง เข้าใจ คิดตาม และมีส่วนร่วมกับการกระทำของตัวละครในแต่ละตอน
สรุปคือ แต่งนิยายเก่งมากค่ะ มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาทุกๆ อย่างมาจัดเรียงถ้อยคำให้สื่อสารจนจับต้องได้แบบนี้
ที่สำคัญชอบการสะกดคำ เป็นนิยายน้อยเรื่องที่ใส่ใจในคำสะกด รักษ์ภาษาไทยมากๆ น้อยคนแต่งจะสะกด เพิ่งได้ถูกต้อง ส่วนใหญ่จะเป็น "พึ่ง" หรือ ไหม ส่วนใหญ่จะเป็น "มั๊ย" ให้สรรพนามบุรุษที่ ๓ ว่า "เขา" ซึ่งส่วนใหญ่จะสะกดตามคำพ้องเสียง "เค้า"

ขอบคุณมากสำหร้ับนิยายอ่านสนุกและได้สอดแทรกให้คนอ่านลองกลับไปคิดในมุมมองของตัวเอง
