WATERCOLOR #ที่พักพิงสีน้ำ Epilogue - Watercolor [ 30/05/2021] Page.8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: WATERCOLOR #ที่พักพิงสีน้ำ Epilogue - Watercolor [ 30/05/2021] Page.8  (อ่าน 43103 ครั้ง)

ออฟไลน์ RIBBINBO

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-2

Watercolor

Epilogue


SECRET GARDEN

ต้นไม้ยกกระถางดอกไม้เข้ามาวางตรงชั้นในร้านก่อนจะปิดประตูร้าน พร้อมกับพลิกป้ายเป็นคำว่า close วันนี้เขาปิดร้านเร็วกว่าปกติเพราะวันนี้บรรดาแก๊งลูกเพื่อนแม่และแฟนของทุกคนเกิดอยากจะรวมตัวกันขึ้นมาซะดื้อๆ พอจัดการหน้าร้านเสร็จแล้ว ก็ตั้งใจจะขึ้นไปเรียกรามิลที่หายไปตั้งแต่กลับมาจากที่ทำงาน แต่ยังไม่ทันจะได้ขึ้นไปตาม รามิลพร้อมกับชุดอยู่บ้านก็เดินลงมาพอดี

“ล็อคประตูเรียบร้อยแล้วนะไม้”

“เรียบร้อยแล้ว มิลเคลียร์งานเสร็จไหมทำต่อก็ได้นะ”

“ไม่อยากคุยแล้วคุณชัยชอบจับผิดมิล”

“งอแงตลอด”

“อยู่กับแฟนกับแก๊งลูกเพื่อนแม่ดีกว่าวันนี้”

กลับสู่โหมดอ้อนแฟนเต็มตัว รามิลทิ้งมาดผู้บริหารแล้วเดินไปหยิบต้นกระบองเพชรที่เลี้ยงเองขึ้นมาถือไว้ ตั้งใจจะเอาไปอวดกับแก๊งลูกเพื่อนแม่ที่มารวมตัวกัน ต้นไม้ได้แต่ส่ายหน้าแต่ก็ยกมือขึ้นมาจับผมเผ้ารามิลให้เข้าที่เข้าทาง รามิลเลยคว้าเอวต้นไม้แล้วเดินไปยังสวนด้านหลังด้วยกัน

“คีตา อยากฟังสิบเพลงรักแบบสดๆ ร้องให้ฟังหน่อย”

“ไอ้พอร์ชนี่มันเพลงพิเศษที่คีตาแต่งให้กู กูควรได้ฟังคนเดียว”

“เขาก็ฟังกันทั้งประเทศนะคุณพี่เบน”

“โว๊ะ เมื่อไหร่มึงจะเลิกกวนตีน”

สวนด้านหลังตอนนี้เรียกว่าวุ่นวายมากเลยทีเดียว คีตาดีดกีตาร์ไปเรื่อยๆ แกล้งทำเสียงประกอบเมื่อเห็นว่าพี่เบนกับพอร์ชเริ่มจะตีกันอีกแล้ว รามิลวางต้นกระบองเพชรไว้กลางโต๊ะพร้อมกับบอกว่าเลี้ยงมากับมือออกดอกสวยงาม แต่แก๊งลูกเพื่อนแม่ที่เห็นรามิลอยู่กับต้นกระเพชรตั้งแต่จีบต้นไม้ก็ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใดๆ เลยทำเป็นพยักหน้ารับรู้ ก็นะไอ้มิลอวดต้นกระบองเพชรในไลน์กรุ๊ปลูกเพื่อนแม่ทุกวี่ทุกวันไม่เห็นจะน่าตกใจตรงไหน

“ไม่ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้านานแล้วว่ะ”

“มึงพูดเหมือนเราไม่เจอกันนาน บ้านห่างกันสองซอยเมื่อวานไอ้ทิมยังปีนข้ามรั้วมาแดกข้าวบ้านกูอยู่เลย”

“กูไม่เคยเข้าใจไอ้ทิมทำไมไม่เดินเข้าทางประตูดีๆ กูเห็นมันปีนข้ามกำแพงไปบ้านไอ้คินตั้งแต่สามสี่ขวบ”

“เสียเวลา ปีนเร็วกว่า”

“เมื่อก่อนขาสั้นกูต้องไปรับมันตรงกำแพงด้วย กระโดดใส่กูทุกวัน”

“ลูกกระจ๊อกสมตำแหน่ง”

“ตำแหน่งกูไม่เคยขยับ ตั้งแต่โสดจนมีแฟน”

“ตอนนี้ไอ้คินตายห่าแน่นอนรับใช้ทั้งไอ้ทิมทั้งสีน้ำ โชคดีนะลูกกระจ๊อก”

คินหันไปอ้อนแฟนที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับบอกให้สีน้ำสู้ให้หน่อยอยากย้ายตำแหน่ง แต่แน่นอนว่าสีน้ำที่มีทับทิมเป็นไอดอลได้แต่ส่ายหน้าแถมยังมีการไปแปะมือกับทับทิมอีกต่างหาก มีคีตาเข้ามาร่วมวงรวมพลังตามด้วยต้นไม้ที่รามิลถึงกับร้องห้ามรัวๆ แต่ก็ห้ามไม่ได้ ภาพตรงหน้ามันดูน่ารัก ทับทิมเป็นคนเข้าถึงยากทุกคนรู้ดี แต่สำหรับแฟนของแก๊งลูกเพื่อนแม่ทับทิมเปิดใจให้ทุกคน เมื่อวันก่อนก็เอาสร้อยข้อมือที่ออกแบบเองมาให้ ต้นไม้ คีตา และสีน้ำ และแน่นอนว่าไอ้พอร์ชเองก็ได้เหมือนกัน

“ไอ้มิลทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว มึงเป็นอะไรเนี่ยหัวหน้าแก๊ง”

“กูจะซึ้งไม่ได้เลยเหรอไง ไอ้พวกนี้นี่กูดีใจที่พวกมึงมีแฟน มีความรักที่ดีๆ”

“ไหนๆ ก็มาขนาดนี้แล้วขอสุนทรพจน์หน่อย”

รามิลมองไปรอบๆ โต๊ะที่นั่งอยู่ จะว่าไปพวกเขาสี่คนโตกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ จากเด็กสามสี่ขวบที่พ่อแม่พามาให้รู้จักกัน ถูกจับแต่งตัวให้เหมือนกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าเราสี่คนจะกลายมาเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายจนถึงวันนี้ รามิลหันไปมองคู่รักนักดนตรี คีตายังคงถือกีตาร์ไว้บนตักและเบนจามินยังคงนั่งลูบแก้มป่องๆ นั่นไม่หยุดแต่ก็รอฟังที่เขาจะพูดไปด้วย

“เบนจามิน ไอ้เด็กตาตี่ที่อารมณ์ดีเกินร้อยจนกูคิดว่ามึงบ้าแล้ว เจ้าชู้จนกูนึกไม่ออกเลยว่ามึงจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนได้ยังไง คนที่เคยผิดหวังในความรักจนถึงกับนั่งกอดไวโอลินร้องไห้จะเป็นจะตาย”

“…………”

“และมึงก็เป็นเบนจามินคนที่ดีขึ้นเพราะนักแต่งเพลงคนหนึ่ง กูโคตรดีใจในวันที่มึงประสบความสำเร็จทั้งเรื่องงานและความรัก ขอบใจนะคีตาที่เข้ามาในชีวิตเบน เป็นกล่องดนตรีให้เบนให้มันตลอดไปเลยนะ”

“…………”

คีตายิ้มให้รามิลจนลักยิ้มบุ๋มพร้อมกับดีดกีตาร์เป็นการตอบรับ รามิลเบนสายตาไปยังคู่รักอัญมณี ทับทิม นพจินดาในวัยสามสิบกว่าก็ยังคงมัดจุกเหมือนเมื่อตอนสามขวบ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคนที่มัดจุกให้ทิมไม่ใช่แค่พวกเขาสามคนอีกต่อไปแล้ว พอร์ช พชรคืออีกคนอีกคนที่ทิมยอมให้

“ทับทิม ไอ้เด็กที่โคตรเอาแต่ใจตั้งแต่กูพบเจอมาบนโลกใบนี้ เกิดมาไม่เคยเจอเด็กคนไหนร้ายกาจเท่ามึงมาก่อน และก็เป็นคนที่กูห่วงที่สุดในแก๊งลูกเพื่อนแม่ ตั้งแต่เด็กมึงบอกตลอดเลยว่าคนอย่างมึงไม่คู่ควรจะมีความรัก ไม่มีใครอยากจะอยู่กับคนที่นิสัยที่ไม่ดีอย่างมึง”

“…………”

“คนที่ออกแบบแหวนแต่งงานให้คนอื่นเป็นร้อยๆ วงแต่ไม่เคยคิดจะออกแบบให้ตัวเอง แต่กูก็เคยบอกมึงแล้วทับทิมว่าสักวันมึงจะได้เจอความรักที่ดี จะมีคนที่มึงอยากออกแบบแหวนแต่งงานให้ตัวเอง มึงคือคนที่เสียใจเพราะความรักจนเกือบจะยอมแพ้แต่ในที่สุดมึงก็ได้เจอคนที่มึงรักและรักมึงในแบบที่มึงเป็น”

“…………”

“พอร์ชกูจะบอกมึงไปจนตายถ้ามึงทำเพื่อนกูเสียใจเมื่อไหร่ มึงได้เจอแก๊งลูกเพื่อนแม่เวอร์ชั่นที่มึงคาดไม่ถึงแน่นอน”

“ขู่เป็นร้อยครั้งผมก็จะบอกให้แก๊งลูกเพื่อนแม่เป็นร้อยๆ ครั้งเช่นกันว่า มันจะไม่มีวันนั้นครับผมสัญญา ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของแก๊งลูกเพื่อนแม่ให้ดีที่สุดครับ”

“ต่อให้ไอ้ทิมร้ายกว่านี้”

“ร้ายให้สุดๆ ไปเลยผมไม่ไปไหนหรอก”

“มึงนี่พระเอกฉิบหาย”

“ขอซีนหล่อให้ผมบ้างเถอะ พวกลูกพี่แย่งไปกันหมด”

ถึงจะกวนตีนที่หนึ่งแต่รามิลก็เชื่อว่าคนอย่างพอร์ช พชร คือคนที่พวกเขาไว้ใจที่จะฝากให้ดูแลทับทิม เจ้าเด็กผมจุกยิ้มให้เขาทั้งๆ ที่น้ำตาคลออารมณ์อ่อนไหวมาอีกแล้วแน่ๆ พอร์ชรั้งทิมเข้ามาใกล้ๆ เมื่อเห็นว่าทิมจะร้องไห้อยู่รอมร่อพอไอ้ทิมน้ำตาไหลไอ้เบนกับไอ้คินส่งเสียงล้อไม่เลิก จนไอ้ทิมแทบจะปาขนมบนโต๊ะใส่มันทั้งสองคน รามิลเหลือบไปเห็นแหวนทับทิมที่นิ้วนางข้างซ้ายของทั้งคู่ก็ยิ้มออกมาเขายังจำเหตุการณ์วันนนั้นได้ดี

“มา ภาคิน”

“กูแล้วเหรอตื่นเต้นว่ะ”

“ตื่นเต้นเหี้ยไร”

“กูกับมึงรามิลไม่เคยคุยกันแบบหวานแหววตั้งแต่เด็ก ไอ้ทิมเป็นคนสร้างปัญหา ไอ้เบนช่วยไอ้ทิม กูแก้ปัญหา มึงออกรับหน้า เราสองคนไม่มีซีนซึ้งเลย”

“พลิกล็อคสุดก็คือมึงนี่แหละกูบอกไว้เลย กูนึกว่ามึงจะมีแฟนสักสี่สิบ”

“สัด นานเกิน”

“ก็มึงตะลอนๆ ทั่วประเทศไม่หยุดกูจะไปรู้เหรอว่ามึงจะมีแฟนตอนไหน และดูเลิฟสตอรี่มึงเอาไปสร้างเป็นหนังได้เลย โปสการ์ดสื่อรัก”

แต่ก็จริงอย่างที่ภาคินบอก เขากับคินเป็นผู้ชายประเภทไม่พูดกันซึ้งๆ แต่ต่างฝ่ายต่างรู้อยู่แล้วว่าคิดอะไรอยู่ ถ้าห่วงก็แค่ตบไหล่ แต่จะมาเข้ามากอดมาบอกว่าเออ เป็นห่วงว่ะมันไม่ใช่แนวเท่าไหร่ แต่ในฐานะหัวหน้าแก๊งเขาก็เป็นห่วงภาคินไม่แพ้ใครเหมือนกัน ตอนนี้พูดได้เลยว่าเขาหมดห่วงคินเรื่องความรักแล้ว สีน้ำที่กำลังระบายสีลงบนสมุดวาดภาพตรงหน้าถึงกับหัวเราะกับท่าทางของภาคินไม่หยุด

“ภาคิน ไอ้เด็กที่โคตรฉลาด เจ้าเล่ห์เจ้าแผนการ์ณ คนที่คอยแก้ปัญหาให้แก๊งลูกเพื่อนแม่ กูดีใจมากที่กูได้รู้จักมึง ตั้งแต่วันที่มึงหายไปเชียงใหม่กูโคตรเป็นห่วงมึงเลย ถึงมึงจะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะ”

“………”

“ขอสารภาพว่ากูถึงกับขอให้มึงได้เจอใครสักคนที่นั่น ให้มึงได้เจอกับใครสักคนที่รักมึงจริงๆ และเป็นที่พักพิงให้มึงในวันที่มึงเจอเรื่องแย่ๆ จะได้ไม่ต้องหนีไปไหนอีก”

“เจอจริงด้วยว่ะ”

“เออดิ เพราะกูไม่เคยเห็นมึงเสียศูนย์ขนาดนั้นมาก่อน ตอนนั้นกูถึงเป็นห่วงมึงมากถึงมึงจะฉลาดแค่ไหน เก่งแค่ไหนแต่กูก็อยากให้มึงได้เจอคนที่เขามาดูแลมึงเหมือนกัน สีน้ำ..ผมไม่เคยพูดแบบนี้กับใครเลยเพราะคิดว่าคินดูแลตัวเองได้มาตลอด แต่วันนี้ผมขอฝากภาคินไว้ด้วยนะครับ”

“ไม่ต้องห่วงเลย ผมจะดูแลนายภาคินคนนี้ให้เองข้าวเช้าก็ซื้อให้ ร้านก็ดูให้ ห้องก็กวาดให้”

“ทำให้ขนาดนี้เราแต่งงานกันได้ยัง”

“เนี่ย มึงมันเจ้าเล่ห์ไอ้คิน”

“อย่าแซงคิวผม”

“มึงเด็กสุดแต่งทีหลังเลยพอร์ช สักสามสิบห้า”

“นานเกิน อยากแต่งพรุ่งนี้”

“ได้ข่าวว่ากูกับคีตาคบก่อนพวกมึงสองคนอีก อย่ามาๆ ตามคิว”

“ก็มึงมัวแต่บินไปอเมริกาไม่แต่งสักที”

“ทำงานเก็บเงินก่อนสิโว้ย เดี๋ยวไม่มีเงินมาเลี้ยงลูกเขา”

“ต้องบอกกี่ครั้งว่าคีตารวยกว่ามึงเบนจามิน”

“เมื่อกี้เรายังคุยกันเรื่องมิตรภาพอันยาวนานของแก๊งลูกเพื่อนแม่กันอยู่เลย กูพูดซะยืดยาวพวกมึงนี่”

“แต่กูตื้นตันจริงนะรามิล ไม่คิดว่าเราสองคนจะมีวันได้พูดอะไรแบบนี้ขอกอดทีหัวหน้า”

ภาคินทำท่าจะเข้ามากอดรามิลเพราะซึ้งจัด แต่ดีที่เขายกมือห้ามไว้ทัน บรรยากาศในตอนนี้มันดีจนรามิลอยากให้เวลามันเดินช้าๆ เขาอยากซึมซับทุกอย่างเอาไว้ให้นานที่สุด สัมผัสตรงต้นแขนทำให้รามิลหันไปมองก่อนที่ต้นไม้จะเอนศีรษะมาซบ จะว่าไปเขาก็ขาดคนนี้ไปไม่ได้เหมือนกันคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต รามิลเอ่ยขอบคุณสีน้ำเบาๆ แต่เจ้าตัวก็ยังได้ยินอยู่ดีเลยเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ รามิลยกกล้องในมือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้

ตั้งใจกดถ่ายต้นกระบองเพชรที่วางอยู่ตรงหน้า แล้วหันกล้องมาถ่ายต้นไม้ที่ยิ้มหวานให้ รามิลหันกล้องไปถ่ายกีตาร์ของคีตาและไวโอลินของเบนจามินที่วางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเลื่อนจุดโฟกัสไปที่กล่องดนตรีที่อยู่ในมือของทั้งคู่ และเมื่อเบนไขลานแล้วเสียงจากกล่องดนตรีดังขึ้น มันก็เป็นเสียงดนตรีเหมือนกล่องดนตรีทั่วๆ ไปแต่มันอาจจะพิเศษสำหรับทั้งคู่ก็ได้

เสียงหัวเราะของทับทิมทำให้รามิลยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาอีกครั้ง พอร์ชกำลังแกล้งแหย่ไอ้ทิมจนไอ้ทิมเขินซะจนหน้าแดงเหมือนชื่อของมัน รามิลส่ายหน้าไปมาเมื่อพอร์ชหอมแก้มทิมจนสำเร็จ รามิลเลือกที่จะถ่ายแหวนทับทิมของทั้งคู่แทน ตั้งแต่วันที่สวมแหวนให้กัน รามิลยังไม่เคยเห็นทั้งสองคนถอดแหวนเลยสักครั้ง

พอดูรูปที่ถ่ายไว้ก็สวยดีเหมือนกัน เหมือนเขากำลังถ่ายพรีเวดดิ้งให้เพื่อนอยู่เลย รามิลยกกล้องอีกครั้งพร้อมกับโฟกัสไปที่กาแฟดำกับแก้วนมชมพู มันเป็นเครื่องดื่มที่ดูไม่เข้ากันเท่าไหร่แต่พอมาอยู่ด้วยกันแล้วมันก็ดูลงตัว สีน้ำกำลังระบายสีรูปเล่นโดยมีภาคินคอยมองอยู่ มีบ้างที่หยิบดินสอมาวาดเล่นด้วย พอวาดไม่ถนัดคินก็รั้งให้สีน้ำขยับมาพิงอกตัวเองแล้ววาดรูปไปพร้อมกัน สีน้ำกับดินสอก็เข้ากันดี

รามิลรู้ว่าสักวันเขาทั้งสี่คนก็ต้องเติบโตและมีทางเดินเป็นของตัวเอง เขาเคยจินตนาการไว้หลายร้อยแบบว่าถ้าวันหนึ่งแก๊งลูกเพื่อนแม่เวลาที่มีความรักจะเป็นแบบไหน เขากลัวไปต่างๆ นานาว่าเราจะเข้ากับแฟนของเพื่อนไม่ได้ หรือว่าแฟนแต่ละคนจะไม่เข้าใจเรื่องที่เราสี่คนติดเพื่อนกันมากเกินไป แต่วันนี้บอกตามตรงว่าเขาสบายใจและไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นทำให้รามิลอยากยิ้มทั้งน้ำตา

เบนจามินยอมเล่นไวโอลินเมื่อต้นไม้บอกว่าอยากฟัง นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้ยินเบนเล่นดนตรี ทับทิมกำลังคุยกับสีน้ำเรื่องเครื่องประดับที่ใส่อยู่ ส่วนคีตา พอร์ชและภาคินกำลังดีดกีตาร์แล้วร้องเพลงด้วยกัน รามิลบอกได้เลยว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แก๊งลูกเพื่อนแม่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ต่อให้เราอายุสามสิบสี่สิบหรือจะแปดสิบก็จะยังมีเราสี่คนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

มีรามิลเป็นหัวหน้าแก๊ง
เบนจามินเป็นทหารองครักษ์
ทับทิมคือเจ้าชายน้อย
ที่ขาดไม่ได้คือลูกกระจ๊อกภาคิน

และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

 

 

แด่ความรักและมิตรภาพ
แก๊งลูกเพื่อนแม่


พฤกษารามิล เบนจามินคีตา พชรนพจินดา ธารธาราภาคิน


ต้นไม้ ดนตรี อัญมณี สีน้ำ




 

The End

 

ในที่สุด #ซีรีส์ลูกเพื่อนแม่ ก็ดำเนินมาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะคะ ใจหายเบาๆ ไม่เบา ฮือ อย่างแรกเลยขอปรบมือให้ตัวเองที่แต่งนิยายสี่เรื่องจนจบบริบูรณ์ได้ น้ำตาจะไหลเป็นสายน้ำแต่ก็ทำได้แล้ว ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายทั้งสี่เรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นท์ ติด#ในทวิตเตอร์ หรือแวะเข้ามาอ่าน ก็ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ ถึงแม้เราจะมาต่อช้ามากๆ แต่ทุกคนก็ยังรอและยังจำแก๊งลูกเพื่อนแม่ได้อยู่

หลังจากจบเรื่อง ที่พักพิงสีน้ำ จะขอไปจัดการกับต้นฉบับเรื่องที่เหลือให้เรียบร้อยก่อนนะคะครึ่งปีหลังตั้งใจจะให้เสร็จทั้งหมดเลยค่ะ #ความลับของต้นไม้ ตอนนี้ยังซื้อกับ สนพ.Hermit ได้อยู่นะคะ ในส่วนของ e-book ก็มีเช่นกันค่ะ แล้วก็จะกลับมาแก้คำผิดในทุกเรื่องด้วยค่ะ เยอะอยู่ (แง) หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนหรือประเด็นในนิยายไม่ถูกต้องบอกกันได้ตลอดเลยนะคะ ยินดีค่ะ ส่วนเรื่องใหม่มีที่คิดพลอตไว้แล้วแต่ก็ขอเวลาเก็บรายละเอียดเยอะกว่านี้หน่อยค่ะ กรี๊ดดดดดด

 

สุดท้ายนี้

ขอให้ทุกคนมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านซีรีส์ลูกเพื่อนแม่
และหวังว่าแก๊งลูกเพื่อนแม่ รามิล เบนจามิน นพจินดา ภาคิน
จะทำให้ทุกคนยิ้มได้และจดจำพวกเขาไว้ในใจตลอดไปนะคะ ^^




 

 

 

ขอบคุณทุกคนอีกครั้งค่ะ (โค้ง)
ปล.เมื่อไหร่โควิดและรัดบานชุดนี้จะหายไปจากโลกคะ *กำหมัด


 

 


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-05-2021 20:28:20 โดย RIBBINBO »

ออฟไลน์ Nattie69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 794
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
สนุกมากทั้ง4ตอนเลยค่า ขอบคุณนะคะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ van16

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 875
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
ขอบคุณสำหรับความรักและมิตรภาพ
ขอบคุณแก๊งลูกเพื่อนแม่
มันดีมากๆ สนุกมากๆ ประทับใจค่ะ

สุดท้ายขอบคุณผู้เขียนมากๆค่ะ
 :กอด1:   :pig4:  :pig4:

ออฟไลน์ narongyut

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-1
ขอบคุณครับ อ่านแล้วมีความสุข สุขใจ กับมิตรภาพและเรื่องราวความรักดีๆ ขอบคุณครับ

ออฟไลน์ kong6336

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
ขอบคุณที่มาสร้างความสุขให้เรานะครับ อ่านสนุกมาก ชอบทั้ง4เรื่องเลย มีครบทุกรส หวังว่าจะมีเรื่องต่อไปมาให้อ่านอีกนะครับ ขอบคุณมากๆๆๆๆครับ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
ขอบคุณน้าาาา

ออฟไลน์ เก้าแต้ม

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-3
 ขอบคุณมากค่ะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้ติดตามความรักและมิตรภาพของแก็งส์ลูกเพื่อนแม่ :mew1:

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1087
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0

ออฟไลน์ b2friend

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 280
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
สนุกมากเลย กลับไปอ่านทุกเรื่องอีกรอบ ประทับใจกับมิตรภาพของแก๊งลูกเพื่อนแม่มากค่ะ

ออฟไลน์ Nongsea13

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 o13 o13 o13 o13 o13

ตามมา 4 เรื่อง ของแก็งค์ลูกเพื่อนแม่  อยากจะบอกว่า ชอบมากค่ะ จะติดตามต่อไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ pedgampong

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 193
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ฟีลกุ้ดมากๆ เป็นซีรีย์ที่ดีกับใจฟุดๆ ขอบคุณนะคะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด