หวานๆ อึมๆ จังเลยค่ะ
ในบางช่วงบางตอน จะสุขก็รู้สึกไม่เต็มอิ่ม จะเศร้ามันก็รู้สึกหน่วงอึดอัดในหัวใจ
อ่านไปกลัวไป หายใจไม่เต็มปอดเลยล่ะค่ะ ฮืออออออออ
ขอบคุณสำหรับนิยายที่ทั้งอบอุ่นและหน่วงหัวใจนี้นะคะ ขออนุญาตไปกอดหมอนและเหม่อมองเพดานซึมซับอะไรอะไรที่อ่านจบไปซักพัก นิยายจบ ความรู้สึกยังไม่จบ
ปล.โมเม้นกินเด็กของคุณเอกมันดีมากจริงๆค่ะ กินเค้าไปแล้วก็เพิ่งเอะใจได้ว่า น้องยังเป็นเด็กชายอยู่เลย หืมมมมมมม *กัดผ้าห่ม*