เราและนาย
ไม่รู้ว่าความเฮงซยมันเริ่มขึ้นตอนไหน ตอนที่เขาโดนกรอกไปแปดวิ หรือตอนที่เริ่มปัดแก้วเบียร์หกลงบนพื้น หรือตอนที่ทิ้งหัวหนักๆลงบนไหล่ของเพื่อนสนิท
หรือตอนที่หัวเราะและตอบตกลงไปกับคำท้าของใครสักคน
จำได้แค่ว่ามันเป็นวันศุกร์หลังสอบมิดเทอมตัวสุดท้าย ฟาดเบียร์ไปสอง เหล้าหนึ่ง ว็อดก้าเตกีล่าครึ่งขวด มิกเซอร์เกือบห้าร้อย กินเหมือนพรุ่งนี้จะตาย กินแบบไม่กังวลว่าจะจบปีสี่ไปพร้อมตับแข็งรึเปล่า
จำได้ว่าเมาชิบหายวายวอด จำได้ว่าหัวเราะและยิ้มไปกับทุกอย่าง จังหวะนั้นใครยื่นอะไรให้ก็ซัดหมด ต่อมสติแม่งพังไปพร้อมกับตับไต ไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือโง่เป็นทุนเดิม ถึงได้รับแม่งทุกแก้ว กระดกหมดทุกแก้ว อ้วกเหมือนหมาตอนตีสาม
แต่ต่อให้เมาก็ยังจำได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง
และที่พยายามจะลืมอยู่ทุกวันคือการพลั้งไปจูบกับคนอย่างคลื่นครามเข้า
‘กูสั่งนะ เบอร์ห้าจูบเบอร์หนึ่งดิ เอาแบบดูดดื่ม เอาแบบปากเจ่ออ่ะสัส’
ส้นตีน แม่งเจ่อจริง
นิิ้วเรียวกดลงบนกลีบปากล่างที่บวมเจ่อขึ้นมาเล็กน้อย ภาพจำที่เลือนลางและน้ำเสียงทุ้มของใครสักคนที่กระซิบข้างหู สายตาที่ไม่ได้สบกันอย่างชัดเจน ทุกอย่างมันเบลอและมั่วไปหมด แต่ที่แน่ๆเขาก็ยังจำได้ว่าจูบกับคลื่นครามแน่ๆ
ไม่ใช่เพราะอยากจำ
แต่เป็นหมอนั่นที่เสนอหน้ามาเอง
แค่จูบป่ะวะ ให้แม่งผ่านๆไปไม่ได้เหรอ
ทำตัวเหมือนไม่เคยจูบใครต่อใคร ทำตัวเรียกร้องแล้วถือตัวว่าสนิทกับเขานักหนา ไม่ใช่เพราะว่าไม่ดี ไม่ใช่เพราะว่าหมอนี่มันน่ารำคาญ แต่เขาไม่คิดว่าการจูบครั้งเดียวมันจะเลยเถิดขนาดนี้
“มาทำไม”
“มาหาเดือนไง ไม่ได้เจอกันเลยหลังจากวันนั้น”
“เราก็ไม่ได้อยากจะเจอคลื่นนะ ไม่ต้องมาก็ได้” ยืนประจันหน้ากันหน้าห้องสมุดแบบนั้น คลื่นครามเป็นเพื่อนของอินดี้ เพื่อนสนิทของเขา เจ้าตัวควรจะโคจรอยู่ไกลๆเขาเสียด้วยซ้ำ หน้าตาก็ดีเด่ ไม่ได้น่าเกลียดหรือแย่อะไร เป็นอะไรกับการจูบในเกมวงเหล้านักหนา
“ใจร้ายเหมือนกันนะเรา”
“คลื่นไม่ได้สนิทกับเรา ไม่ต้องมาหาก็ได้นะ” กำชับกระเป๋าผ้าบนไหล่ตัวเอง เขาไม่ได้หยิ่งนักหรอก เพียงแต่ไม่เข้าใจ และไม่ค่อยอยากจะเสียเวลาฟังการพล่ามของคนที่เอาแต่ยิ้มให้เขาทั้งวันทั้งคืนหรอก แค่จูบกันครั้งเดียว มันจะฝังใจอะไรขนาดนั้นวะ
“เดือนเป็นเพื่อนไอ้อิน เราก็สนิทกับอินไง มาสนิทกัน”
“เราดูอยากมีเพื่อนเยอะเหรอ”
โดนไปอีกหนึ่งดอก แต่ถามว่าคนอย่างคลื่นครามน่ะเหรอที่ถอยหลังง่ายๆ ร่างสูงมองใบหน้ารั้นดื้อของอีกฝ่าย ยังจำสัมผัสนุ่มๆคล้ายคนช่ำชองด้วยตาซื่อใสได้ ก็ยอมรับเลยว่าชอบ ถูกใจ ชอบเสียงหัวเราะ ชอบมุกหน้าตายของอีกฝ่าย
แต่ทำไมเสี้ยวเดือนถึงได้ผลักไสเขาเก่งนัก
“แต่เราอยากมีเดือนเป็นเพื่อนไง”
เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ เชื่อไหมว่าตั้งแต่เด็กจนโตเขานั้นโดนข้อหาหน้าหยิ่งยโสไปกี่ครั้ง จะมาพูดว่าเขานั้นน่าเป็นเพื่อนโดยไม่ยอมบอกจุดประสงค์ชัดเจนมันน่าแปลกใจที่สุดแล้ว แค่จูบเดียวเอง จูบที่เขาเมาแล้วทำไปงั้น
“แน่ใจนะว่าเพื่อนปกติ”
ก็ใช่ แล้วค่อยพัฒนาไปก็คงได้
ยอมรับเลยว่าชอบ ไม่เคยเจอใครที่ไม่ใจเต้น ไม่บ้าไม่บอ ไม่คอยเรียกร้องอะไรจนทำให้เขาร้อนรนไปเอง ทั้งที่มันก็แค่จูบหวานๆที่เจือรสน้ำเมาขมบนปลายลิ้น กลิ่นบุหรี่ที่อบอวลและกลีบปากอ่อนนุ่มที่น่าดึงดูด แค่นั้นเองที่เสี้ยวเดือนเป็น
“พูดเหมือนว่าถ้าขอเป็นมากกว่านั้น เดือนจะให้เราเป็นซะอีก”
“อย่าพยายามเลย” ใบหน้าหวานนิ่งสนิท เสี้ยวเดือนมองใบหน้าหล่อเหล่ของอีกฝ่ายด้วยความไม่สนใจ ติดรำคาญเล็กน้อยเมื่อเจ้าตัวทำตัวเป็นหมายักษ์ที่ส่ายหางไปมาและแลบลิ้นแหะๆให้เขา ยิ้มแบบนั้น รอยยิ้มและสายตาแบบนั้นที่ดูซื่อและหวังดีจนแปลกใจ
คนที่เที่ยวเก่ง ติดบุหรี่จะมาสนใจกับจูบเด็กประถมของเขาทำไม
“งั้นก็เป็นเพื่อนไปก่อน ไม่ดีเหรอ มีเราเป็นเพื่อนไง”
“ไม่ได้ขอนะ” ตอบไปเรียบๆ เสี้ยวเดือนเงยหน้ามองอีกฝ่าย เขาเม้มปากเล็กน้อยเมื่อสบกับสายตาที่แอคทีฟตลอดเวลา ดวงตาที่สดใสไม่เหมือนกับเขา ยิ่งไม่เข้าใจเลยว่าคนอย่างเขาน่ะเหรอที่จะดึงดูดคนอย่างนี้เข้ามา คนที่วันๆอ่านแต่หนังสือเล่มหนา ฟังเพลงเศร้า นั่งรถเมลล์รอบกรุงเทพเวลาเบื่อ
เข้าใจว่าหมอนี่อาจจะอัธยาศัยดี อาจจะหวังฟันหรืออะไรก็ตาม อินดี้ก็เคยบอกเขาอยู่ว่ามีเพื่อนต่างสาขาที่เที่ยวเก่ง เมาเก่ง เมาเป็นหมาแล้วเต้นกลางสี่แยกตอนตีสาม ในขณะที่เขาแค่เมาแล้วเงียบ อาจจะหัวเราะและเล่นมุกบ้าง สุดท้ายตื่นมาก็เหลือแค่อาการปวดหัว ไม่มีคลิปแฉอะไรมาทำให้อายเล่น
ไม่ชอบเลย คนที่เที่ยวไปทั่วแล้วคอยยิ้มให้กับทุกคน เฟรนลี่จนดูน่ากลัวไปด้วยซ้ำ
“ก็ไม่ได้ขอไง”
“…”
“เราอยากรู้จักเอง อยากจีบเดือนเอง”
“อยู่ที่ว่าจะเปิดใจให้ไหมก็เท่านั้นเอง”
อะไรวะเนี่ย
มันมีอะไรที่เขาหลุดปากออกไป หรือเผลอทำอะไรไปตอนเจอฤทธิ์ว็อดก้าห้าวิรึเปล่า ทำไมเจ้าตัวถึงได้มองเขาด้วยสายตาที่เหมือนมีความหวัง เสี้ยวเดือนเผลอกัดริมฝีปากอย่างลืมตัว มองร่างสูงโปร่งที่ยังสบตาอย่างไม่ลดละ
เหมือนจะให้เห็นความจริงจังและจริงใจในสายตาคู่นั้น
“ก็เดือนบอกเราเอง”
‘ถ้าเราชอบแกได้เหมือนที่ชอบอินได้’
ชิบหาย
“ว่าอยากจะลืมเขาให้ได้เร็วๆไม่ใช่รึไง”
‘ก็คงดีเนอะ’
Fuck
ริมฝีปากอิ่มอ้าออกยามที่เอามือป้องปาก หัวใจหล่นไปถึงตาตุ่มตอนที่ได้ยินน้ำเสียงทุ้มเอ่ยประโยคที่เขาเอ่ยร้องขอตอนเมา ตอนที่เราสูบบุหรี่กันที่ระเบียงและจูบกันอีกครั้งนอกเกม
“ก็ให้เราจีบสิ”
“เดือนจะได้เลิกชอบอินได้สักทีไง”
#เกลียวคลื่นในเดือนมืด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
ขอบคุณนะคะ นิยายของคุณเลิฟดีมากๆ ทั้งพล๊อต ภาษาสำนวน คาเรทเตอร์ของตัวละคร มีมิติ และพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เหมือนได้เติบโตไปด้วยกัน ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับพวกเขาทำให้เรามีความสุขมากจริงๆค่ะ รักคุณเลิฟ รักกกกกกทุดคนทุดคน 
