ตอนที่ ๗
เพื่อนกัน ปรับตัว
ผมเดินหัวฟัดหัวเวี่ยงกลับมาที่หอนอนตัวเอง ทั้งโกธรทั้งโมโหทั้งอับอายปนกันไปหมด ผมได้แต่ตัดพ้อกับตัวเองว่าอะไรทำให้ตัวเองต้องมาประสบพบเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย!!! เจออุบัติเหตุมา...จะตายหรือก็ไม่ แต่ที่เป็นอยู่ก็ยุ่งเหยิงเกินกว่าจะอธิบายอะไรให้ใครเข้าใจได้ หัวเดียวกระเทียมลีบมันเป็นอย่างนี้สินะ...เฮ้อ~
“ขออภัยเพคะท่านพิชท์” คุณป้าเวลล่าเดินเข้าหยุดตรงหน้าหอนอนพร้อมกับเด็กหนุ่มร่างเล็กคนหนึ่ง ดูยังเด็กอยู่เลยแฮะ...
“ครับคุณป้า มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามพร้อมมองไปที่เด็กหนุ่มที่มาด้วยอย่างสงสัย
“อะแฮ่ม...หม่อมฉันได้จัดหาเด็กรับใช้คนนี้มาดูแล้วพระองค์เพคะ ด้วยเห็นว่าพระองค์ดูไม่สบายพระทัยยามสาวใช้พลัดผ้าให้พระองค์ หม่อมฉันขออภัยหากทำการณ์เกินควร...”
“ไม่เลยครับอย่างคิดมาก ขอบคุณคุณป้าที่จัดการให้นะครับ ว่าแต่เราชื่ออะไรเหรอ ดูเด็กมากเลย” ผมเอ่ยขอบคุณคุณป้าในความหวังดีและสอดส่องความเป็นไปของผม (ถึงจะเข้มงวดไปหน่อยก็เถอะ...แต่พอจะเข้าใจได้แหละนะ) ก่อนจะเบนสายตาไปหาเด็กหนุ่มตรงหน้า
“..กะ กะ กระผมชะ ชื่อ เกลล์ขอรับ” เด็กหนุ่มคุมเข่าข้างหนึ่งพร้อมก้มหน้าทำความเคารพอย่างรู้งาน
“เด็กรับใช้คนนี้เป็นเด็กที่หลงมากับพวกคนค้าของแล้วลืมทิ้งไว้ที่ป้อมกำแพงเมืองน่ะเพคะ ศัพย์ภาษาเป็นจะผิดแผกไปจากชาวเรา เข้ามาเป็นข้ารับใช้ได้รวมปีแล้วน่ะเพคะ หม่อมฉันเห็นหน่วยก้านดีแลทำงานได้ดีไม่น้อย เสียแต่ซื่อไปหน่อน หม่อนหวังว่าพระองค์จะไม่ถือสา”
“หึหึหึ น่ารักดีครับ ผมไม่ถือเลย...ว่าแต่เกลล์อายุเท่าไรครับ”
“ระ ระ เรียก ชะ ขื่อ กระทำผมเลยเหรอขะ ขอรับ...” เกลล์ทำหน้าตื่นๆ เพราะตั้งแต่โดนทิ้งและได้โชคดีมาทำงานในวังหลวง แต่เขาก็ไม่เคยได้เข้ารับใช้เจ้าขุนมูลนายเลยสักคน...ติดจะดีใจเสียอีก เพราะได้ฟังได้ยินที่สาวรับใช้คนอื่นแอบบ่นปนท้อถึงขุนนางที่แสนเอาแต่ใจและชอบทำโทษข้ารับใช้หากทำอะไรผิดพลาด แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม พอถูกท่านเวลล่าเรียกตัว ก็ทำเอาเขากลัวแทบจะร้องไห้ (ถ้าทำอะไรผิดขึ้นมา โดนทำโทษแน่ๆเลย แงๆ) แต่ก็ทำได้แค่พยักหน้ารับเท่านั้น
“ฮ่าๆๆ ก็เราชื่อ เกลล์ นิครับ พี่เรียกชื่อเราก็ถูกแล้วนิ หรืออยากจะให้พี่ว่าซาลาเปาดีละครับ ฮึ?” ผมเข้าไปหาพร้อมกับจับเขายื่นขึ้นมองหน้า ก่อนจะเอามือสองข้างจับบีบแก้มนุ่มให้ยู้ยเข้าหากัน ก๊าก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ โครตน่ารักเลย เกลล์สตั้นอึ้งไปเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
“อะแฮ่ม...หากมิมีอะไรแล้ว หม่อมฉันขอตัวเพคะ ส่วนเจ้า...เกลล์....จงดูแลปรนิบัติท่านพิชท์ให้ดี อย่าได้ทำการอันมิสมควรอันใด เข้าใจหรือไหม”
“ขอรับท่านแม่ใหญ่...เอ้ย! ท่านเวลล่า”
คุณป้ามองเกลล์อย่างตำหนิก่อนจะย่อคำนับผมแล้วเดินออกไป ทำให้ตอนนี้ในหอนอนมีผม เกลล์ และทหารที่ประจำรักขารอบหอนอนจำนวนหนึ่ง ซึ่งก็ทำให้เกลล์ดูเกรงหนักกว่าเดิม...น่าเอ็นดูชะมัด หึหึ
.
.
“ตกลงเกลล์อายุเท่าไรละ ตอบพี่ได้รึยัง” ผมเริ่มเปิดบทสนทนาก่อนที่น้องจะขาดใจตายเสียก่อน เหอะๆ
“ขอประทานอภัยพะยะคะ กระ กระผมอะ อายุได้ 18 ปีแล้วพะยะคะ”
“โห้! บรรลุฯแล้วเหรอเนี๊ยะ! เราหน้าเด็กมากๆเลยนะ พี่นึกว่าสัก 14 – 15 เสียอีก น่ารักจัง” ผมชมเกลล์พร้อมกับถือวิสาสะเอามือไปลูบผมหยิกลอนสีน้ำตาลอ่อนนั้น
“บะ บะ บรร ลุ ? น่ารักหรือพะยะคะ?”
“ฮ่าๆๆๆ เรานี่น่ารักจริงๆเลยน้า มานั่งคุยกันตรงนี้ดีกว่ามะ” ผมจับมือน้องมาที่นั่งบริเวณระเบียงด้วยกัน แต่น้องขื่นตัวไม่นั่งซะงั้น
“ท่านพิชท์พะยะคะ กระผม..ไม่คิดอาจเอือมไปนั่งเทียบกับท่านได้พะยะคะ และถ้าหากใครมาเห็นเข้าจะไม่ดีนะพะยะคะ”
“เฮ้อ~ นั่งไปเถอะน่า อย่าคิดมากเลย เพราะพี่อนุญาตเราเอง ไม่ได้กลัวใครหรอก นะๆ นั่งคุยกันกับพี่ตรงนี้เถอะ”
“...หากพระองค์ประทรงเช่นนั้น กระผมก็ไม่ขัดขื่นพะยะคะ”
.
“นี่...พอเถอะ” ผมเอ่ยเสียงนิ่ง
“พะ! พะยะคะ! กระผมมิควรกล่าวเยี่ยงนั้น” แย่แล้ว แย่จริงๆแล้วเกลล์เอ้ย เผลอไปพูดไม่ถูกพระทัยแน่ๆเลย แงๆๆ โดนทำโทษแน่เลย!!
“อ้อ ก็รู้ตัวนิ” ผมเอ่ยเสียงนิ่งอีกและมองท่าทางที่เกลล์รีบลุกจากที่นั่งอย่างลุกลี้ลุกลนอย่างอดกลั้น...
“...กะ กะ กะ กะ กะ กะ กระผมขออภัยพะยะคะ...โป๊ก!!! โอ้ยยยยย!!!!!!!”
“อ้าว! เฮ้ย!!! เกลล์เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า” ผมรีบลุกไปดูเกลล์ที่กุมหน้าผากที่โขกกับขอบโต๊ะไม้หนาอย่างแรงตอนลนลานขอโทษผม...รู้สึกผิดเลยแฮะ
“ไหนพี่ดูหน้าผากสิ เลือดออกรึเปล่า...อืมแดงๆอยู่นะ มะลุกมานั่งที่เก้าอี้ดีๆเหมือนเดิมเร็ว” ผมจับยัดเกลล์กลับไปนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิม แต่น้องขืนตัวจะไม่นั่งอีก แต่ผมก็มองดุๆ แล้วจับให้นั่งนิ่งๆ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าสะอาดที่พี่สาวรับใช้วางไปให้ในห้องมาซับน้ำหมาดๆ แล้วเดินกลับมาประคบหน้าผากให้เกลล์ และก็ตามคาด เกลล์ขืนตกใจแต่ผมฉุดแขนให้นั่งนิ่งๆเหมือนเดิม
“ที่นี้ไม่รู้มีน้ำแข็งไหม แต่เพราะน้ำในอ่างล้างหน้ามันน่าจะเย็นมาจากอากาศอยู่พอสมควร ก็ใช้แบบนี้ประคบไปก่อนแล้วกันเนอะ...ยังเจ็บอยู่รึเปล่าครับ” ผมพูดๆไป มือก็วนประกบหน้าผากให้น้องไปอย่างเบามือที่สุด
“...เอ่อ...มะ ไม่ ไม่เคยเจ็บแล้วพะยะคะ” เกลล์อึ้ง ตกใจ และประทับมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ไม่คิดเลยว่าเด็กรับใช้อย่างเขาจะได้รับการดูแลจากเจ้าขุนมูลนายขนาดนี้ แถมยังเป็นถึงผู้ที่เป็นคู่บารมีขององค์ราชทายาทอีกด้วย รู้สึกเกรงและกลัวในครั้งแรกๆเริ่มลดน้อยลงทันที
“พี่ขอโทษนะ”
“ทะ ทะ ท่านพิชท์ขะ ขอโทษกระผมด้วยเหตุอันใดหรือพะยะคะ!!! กระผมต่างหากที่ซุ้มซามและทำให้พระองค์ต้องมาดูแลกระผมแทน กระผมทั้งทราบซึ่งและละอายใจยิ่งนักพะยะคะ”
“เอ่อ...เราไม่ได้ผิดหรอก เชื่อพี่....พี่แค่...แกล้งเราน่ะ แหะๆ... เพระเรามั่วแต่เกรงและนอบน้อมพี่ซะขนาดนั้นน่ะ เลยแกล้งอยากให้เราหยุดเกรงกับพี่น่ะ แต่ไม่คิดเลยว่าเราจะกลัวพี่ขนาดนั้น ขอโทษทีนะ”
“อ้ออออ อย่างนี้นี่เอง ท่านพิชท์สามารถสั่งกระผมได้นิขอรับหากไม่ถูกใจสิ่งใด”
“เฮ้อ~ ก็เพราะไม่ได้อยากจะสั่งเราไง” ผมละหมั่นเขี้ยวเจ้าเด็กตรงหน้านี่จริงๆ เข้าใจป้าเวลล่าล่ะว่าเกลล์ซื่อแค่ไหน
“เอ๋~ แต่หากไม่รับสั่ง แล้วกระผมควรทำเช่นไรหรือพะยะคะ”...เอากับเด็กมันสิครับ ^_^”
“เอาเป็นว่าพี่ ขอ ให้เราไม่ต้องเกรงกับพี่ เคารพทพี่อย่างพี่ชายคนหนึ่งน่ะครับ แล้วก็ไม่ต้องเรียกพี่ว่าท่านนะ พี่ไม่ชอบเลย มันดูแก่มากๆ เข้าใจไหม”
“เข้าใจพะยะคะ พระองค์ไม่ได้ดูแก่เลยด้วยซ้ำ พระองค์ดูอ่อนเยาว์ สง่า และงดงามกว่าหญิงนางใดเลยขอรับ ^__________^”
“^-^” เหอะๆ...ขอรับคำชมสองอย่างแรกแล้วกันเนอะ.... ตกลงเกลล์เป็นน้องพี่แล้วนะครับ”
“พะยะคะ...ทะ ท่านพี่พิชณฯ ^_^”
“โว้ว! เราเรียกชื่อพี่ถูกด้วย!!! คนแรกของที่นี้เลยนะเนี๊ยะที่เรียกออกเสียงถูกแบบนี้เนี๊ยะ!”
“แหะๆ ขอบพระทัยพะยะคะท่านพี่พิชณน์”
“^_^ เกลล์ อย่าหาว่าพี่จู้จี้เลยนะ แต่ช่วยเรียกพี่พิชณน์เฉยๆได้ไหมครับ คำว่าท่าน มันดูไม่เข้ากับพี่เองอ่ะ”
“พะยะคะพี่พิชณน์ ^____^”
เด็กว่านอนสอนง่ายอย่างนี้ พี่อย่างผมก็เบาใจไปโขเลยครับ ฮ่าๆๆๆ เย้ๆๆๆ มีเพื่อนแหละ
40%
หมูปิ้งขอโทษน้าาาา หายไปเป็นเดือนเลย TT^TT
หมูปิ้งอยากกลับมาอัพหลายครั้งแล้วค่ะ แต่เวลาและงานไม่อำนวยจริงๆ
คุณโค-ก็-วิด แว๊บไปแว๊บมาจนขนมที่ขายฝืดไปเลยค่ะ เลยต้องเอาเวลาไปทำขนมขายก่อน
ไม่งั้นหมูปิ้งได้ปิ้งตัวเองกินแน่เลยค่ะ
วันนี้ฮึบๆขึ้นมาได้ ก็รีบกลับมาเขียนนิยายและแชร์ให้ทุกคนส่วนหนึ่งไปก่อนนะคะ
เดี๋ยววันอาทิตย์จะถวายกายและเวลามาแต่เหลือพร้อมอัพอีกบทด้วยเลยค่ะ "จะพยายาม" นะคะ
(วันเสาร์ หมูปิ้งต้องออเซาะคนรัก ไม่ว่างนะคะ 
)
สู้ๆนะคะ ทุกคน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
