ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ASIAN SERIES Big City,
Little love PART ONE - -
Seoul[/b]ตอนที่ 1 วันที่เราเจอกัน
“จีชบจ๊ะ มานี่หน่อย” เสียงหวานใสจากหัวหน้าสาว ทำให้ชายหนุ่มสวมแว่นขอบดำละสายตาจากเอกสารในมือที่กำลังตั้งใจอ่าน พร้อมกับเดินมาหาคนต้นเสียง
“ครับ คุณมินจี มีอะไรเหรอครับ”
“นิดหน่อยจ้ะ คือ ช่วยเอาเอกสารเนี่ยะ ไปให้แผนกช่างหน่อยได้มั๊ยจ๊ะ”
“อ่า ได้ครับ”
จีซบพาร่างสูงโปร่งเดินจากแผนกบัญชีไปยังแผนกประกอบยนต์ หรือที่คนในบริษัทเรียกกันว่าฝ่ายช่าง ตามคำสั่งของหัวหน้าสาว ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น เวลาที่พนักงานทุกคนนับถอยหลังว่าให้เลิกงานเร็ว ๆ จีซบก็เช่นกัน เขาคิดว่านี่เป็นการออกกำลังกาย หลังจากที่นั่งอยุ่กับที่มาแล้วกว่าสองชั่วโมง วันนี้อากาศแปลก ๆ ฟ้าหลัว เหมือนฝนจะตก
และลิฟท์ก็พาเขามาที่ชั้น G ซึ่งเป็นส่วนของแผนกประกอบยนต์ ของบริษัทรถยนต์ยักษ์ใหญ่ของเกาหลี และนี่ก็เป็นบริษัทแม่ที่ตั้งสำนักงานและโรงงานประกอบในโซล
ชายหนุ่มสาวท้าวยาวเข้าไปในกลุ่มช่างสองสามคนที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ ขณะที่ผลัดเปลี่ยนกันทำงาน
“เอ่อ ขอโทษครับ มาจากฝ่ายบัญชีครับ ผู้จัดการโซให้เอามาให้ครับ” จีซบกล่าวเสียงนุ่มอย่างสุภาพต่อเพื่อนร่วมบริษัท
“ครับ ขอบคุณครับ” เสียงห้าวใหญ่ตอบรับจากชายหนุ่มร่างหนาคนนึงในกลุ่มที่ลุกมารับ รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าหล่อเหลาแต่ตอนนี้มีคราบเขม่าดำแต้มอยู่เป็นริ้วตามแก้ม และกลิ่นเหงื่อ จากการทำงานอย่างหนักเมื่อครู่นี้
“เอ่อ ครับ ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” จีซบกล่าวตอบรับพร้อมรอยยิ้ม พร้อมหมุนตัวกลับ
“เดี๋ยวครับ คุณชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มคนเดิมถาม
“อ่อ ลีจีซบครับ แล้วคุณล่ะครับ”
“ปาค ฮยอน แจ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“ครับยินดีครับ”
“หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับจีซบ”
“ครับ ฮยอนแจ”
หลังจากที่ จีซบ เดินมาจากแผนกช่างนั้น เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เพราะได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ ถึงแม้ว่าเขาและฮยอนเแจ
จะทำงานที่เดียวกัน แต่ก็ใช่ว่าจะรุ้จักกัน และที่สำคัญสังคมคนทำงานแล้วมักไม่มีเวลาไปทำความรู้จักกับคนอื่น นอกจากการทุ่มเทกับงาน
อีกอย่าง ฮยอนแจเป็นฝายมาทักเขาก่อนด้วย เขารู้สึกดีที่มีคนอื่นอยากทำความรู้จักกับเขาเหมือนกัน
5 โมงเย็นแล้ว เป็นเวลาพิ้นฐานที่บริษัทต่าง ๆ กำหนดให้เลิกงาน สำหรับงานที่จีซบทำนี้เป็นงานในแผนกบัญชี ตัวเขาเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีคนนึงของบริษัท บางวันเขาก็เลิกงานตามปกติ แต่บางวันเขาก็อยู่ที่บริษัทเพื่อสะสางงานจนดึกดื่น แต่วันนี้เขาได้กลับบ้านตามเวลาปกติ ที่คนอื่นเค้ากลับกัน อากาศวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ตอนเช้ามีแดดแรง แต่ตอนบ่ายกลับมีเมฆฝนคั้งเค้า จนถึงตอนนี้ฟ้ามืดครึ้ม นั่นก็แสดงว่า เมฆดำ ๆ ฝนฟ้าเตรียมกลั่นตัวเป็นน้ำใส ๆ ตกลงสู่พื้นโลกแล้ว
เขาเดินอย่างเร่งรีบไปที่หน้าสำนักงานเพื่อต่อรถไฟฟ้าใต้ดินกลับบ้าน เพราะเดี๋ยวฝนก็ทำท่าจะตกลงมาแล้ว ตอนนี้ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่เบียดเสียดกันบนรถไฟฟ้า เขาพบชายหนุ่มคนนึงที่เพิ่งรุ้จักกันวันนี้ ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาแต่ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่มีคราบเขม่าติดอยุ่แล้ว
“อ่าหวัดดีครับฮยอนแจ”
“อ้าว หวัดดีครับจีซบ กลับบ้านเหรอครับ”
“ใช่ครับ แล้วฮยอนแจล่ะ”
“อ่อ ครับกลับบ้านเหมือนกันครับ วันนี้ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวไหนอ่ะครับ อิอิ” เสียงใหญ่จากหนุ่มร่างหนาในสื้อชอปตอบรับ
“บ้านอยู่แถวไหนครับฮยอนแจ”
“เอ่อ แถว ๆ คังเบียนหน่ะครับ แล้วนายล่ะ”
“แถว ๆ ซินดางหน่ะ”
“เหรอ เหอ ๆ วันหลังจาไปเยี่ยมบ้านนะ”
“อืม ได้”
ชายหนุ่มสองคนคุยเรื่องต่าง ๆ อย่างถูกคอ จนกระทั่งจีซบถึงสถานี 206 จึงขอตัวกลับบ้าน
“อ่า ขอตัวก่อนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับฮยอนแจ”
“ครับ แล้วเจอกันครับ”
ตอนนี้ฝนซาลงแล้ว จีซบเดินเท้าต่อจากสถานีรถไฟมายังบ้านอย่างสดชื่น ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะได้เจอเพื่อนใหม่ และเพื่อนใหม่ของเขาคนนี้ก็เป็นคนที่น่าคบมาก ๆ ฮยอนแจเป็นคนคุยเก่ง มีอารมณ์ขัน ผิดกับเขาที่ไม่ค่อยพูด คอยฟังฮยอนแจเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้มากกว่า
“แต่เอ....ทำไมเราเพิ่งเจอฮยอนแจตอนนี้หว่า หรือว่าเราไม่ทันสังเกตเค้าเลย ทั้ง ๆ ที่กลับบ้านสายเดียวกันแท้ ๆ” จีซบฉุกคิดในใจ
“กลับมาแล้วครับ”
ฮยอนแจกลับถึงห้องเช่าเล็ก ๆ หรือที่เขาเรียกว่าบ้าน ในเวลาหนึ่งทุ่มเศษ อย่างขมุกขมอม อย่างที่เขาบอกกับจีซบในว่า วันนี้เขาไม่อยากไปกินดื่มตามประสาหนุ่มที่ไหน แต่ว่าเขาต้องลงรถไฟสถานี207 เพื่อเปลี่ยนเที่ยวรถไปอีกเส้นทางนึง ที่สามารถกลับมาบ้านของเขาได้ซึ่งกว่าจะถึงก็ไกลกันพอสมควร
“เฮ้อ ตรูจะบอกเพื่อไรฟะเนี่ย อยู่ในบ้านคนเดียวแท้ ๆ หึหึ”
เขาพึมพำในคออย่างอดไม่ได้ แล้วรอยยิ้มอบอุ่นก็ปรากฎบนใบริมฝีปากของฮยอนแจ เมื่อเขาคิดถึงใบหน้าของเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเจอกันวันนี้ ที่ทำให้เขาต้องลงทุน “ทำเนียน” เพื่อที่จะได้เจอกันบนรถไฟ และได้รู้จักกับจีซบมากขึ้น ร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวเนียน แก้มใส ๆ นั้นป่องเวลายิ้มหรือหัวเราะ รับกับดวงตาคู่เล็กที่หยีที่มีแว่นตาขอบดำทรงเหลี่ยมพลางไว้ ริมฝีปากบางสีชมพู และท่าทางเรียบร้อยเขินอายของจีซบนั้น ทำให้เขาอยากรู้จักกับจีซบมากขึ้น วึ่งวันนี้มันเป็นอะไรที่คุ้มจริง ๆ สำหรับการลงทุน “ทำเนียน” ในวันนี้
ฮยอนแจเพิ่งเคยสำรวจจีซบจีซบใกล้ ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก หลังจากที่เขาแอบมองร่างโปร่งบางนั้นอยู่ฝ่ายเดียวมาเป็นเดือน ถึงแม้จะได้เคยเจอหน้จีซบแค่ตอนเช้าก่อนเข้างาน กับตอนเย็นเลิกงานก็ตาม แต่เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดหรือทำความรู้จักอีกฝ่ายเลย อาจเป็นเพราะว่าแผนกทั้งสองนั้นอยู่คนละชั้นกัน พักกลางวันคนละกะกัน และแผนกทั้งสองก็ไม่ใช่แผนกที่ต้องติดต่อประสานงานกันมากมายนัก ทำให้ช่างเครื่องหนุ่มอย่างเขาไม่มีโอกาสได้เข้าไปคุยกับผู้ตรวจบัญชีคนนั้นเลย ทำไมน้า คนคนนี้มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นล่ะ เขาถึงได้อยากรู้จักและใกล้ชิดขนาดนี้
เขาแปลกใจยิ่งนักทำไมตัวเขาถึงได้มาสนใจผู้ชายด้วยกันเอาป่านนี้ เด็กกำพร้าวัย 27 ที่เข้ามาเรียนต่อและทำงานในโซลตั้งคำถามให้กับตัวเอง ใช่ว่าเขาสนใจผู้ชายมาตั้งแต่ต้น เขาเคยมีแฟนสาวมาแล้วก็หลายคน แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเจอแต่ผู้หญิงพันธุ์วีนอย่างนั้นด้วย เขาอยากได้คนที่อบอุ่น ใจเย็น ไม่เอาแต่ใจ และเข้าใจผู้ชายจน ๆ อย่างเขาบ้าง ก็พอ
ฮยอนแจคิดว่า พรุ่งนี้เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไป สถานี 206 เพื่อที่จะ “ทำเนียน” ต่อไป