^
^
คุณไต๋รีเควสภาพประกอบ เจก็อยากเห็นเหมือนกัน ใครสามารถช่วยที
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ ตามกดบวกเป็นกิ๊ฟให้แล้วค่ะ 
ช่วงตอบคำถาม
to..เจ้สอง---เรื่องนี้ขอการันตีว่าหวานเหมือนชื่อเรื่องเลย ไมีมีรสอื่นแซม
to...newykung ---ทายผิดไปนิดเดียวเอง อีกห้าตอนก็จะจบแล้วค่ะ(รวมสองตอนวันนี้ด้วยนะคะ) จบก่อนสิ้นปีแน่นอน.....
ตอนที่ 19 : อิทธิพล .....
ไอ้เอกช่วงนี้มันอยากฟิตหุ่นครับ มันให้บอกว่าถ้าหุ่นไม่เฟิร์มเดี๋ยวผมจะเบื่อมันเร็ว
"ไอ้บ้าเอ้ย แค่นี้มึงก็ทำกูครางจนคอแห้งทุกคืนแล้ว" ผมด่ามันในใจ
ถ้ามันจะฟิตคนเดียวผมก็ไม่ว่าไรหรอกแต่มันลากผมไปฟิตด้วยนี่สิ
มันเล่นซื้อเครื่องออกกำลังกายมากองไว้ในคอนโดเหมือนมันจะเปิดฟิตเนส
"ทำไมไม่ไปเล่นที่ฟิตเนสเลยประหยัดกว่า"ผมถาม
"กูไม่อยากให้ใครแตะต้องตัวมึงแม้สายตา" เอากะมันสิ เฮ้อ มันคือไฮเปอร์แฟนของผมจริงๆ
วันหนึ่งมันต้องบังคับผมออกกำลังกายกับมันวันละชั่วโมงเป็นอย่างน้อย
ส่วนมันดูเหมือนจะวันละสองชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ ผมไม่รู้มันจะบ้าพลังไปถึงไหน
......
วันนี้ขณะที่ผมออกกำลังกายเสร็จมานั่งให้การ์ตูนดูอยู่หน้าทีวีรอให้เหงื่อแห้งเสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโซฟา ข้างๆ ผมก็ดังขึ้น
"เอก โทรศัพท์โว้ย" ไอ้เอกวิ่งออกมาจากห้องออกกำลังกายทำสภาพเหงื่อท่วมร่าง
"สวัสดีครับ แม่มีไรครับ"
"ไม่ครับ แม่ก็รู้ผมไม่ชอบ"
"กำลังออกกำลังกาย อยู่กับภาคภูมิครับ"
"ครับ"
ไอ้เอกยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้าผมพร้อมบอกว่า
"แม่อยากคุยด้วย"
"สวัสดีครับแม่ ผมภาคภูมิครับ แม่สบายดีไหมครับ" ผมทักทายแม่ของเอก
"สบายดีจ๊ะ แล้วหนูละลูกเป็นไงบ้างไม่มาเยี่ยมแม่มั่งเลย ไม่คิดถึงคนแก่บ้างเหรอ"
"คิดถึงสิครับ แต่ไอ้เอกไม่พาผมไป"
ไอ้เอกหันควับจากทีวีมาจ้องหน้าผมทันทีครับ ผมตีคิ้วใส่มันอย่างสะใจที่โยนความผิดไปให้มันได้
"เฮ้อ แม่ว่าแล้วไอ้ลูกคนนี้ มันไม่รักแม่เลย เมื่อกี้แม่ขอร้องให้เป็นนายแบบให้ก็ปฏิเสธท่าเดียว
ก็หนังสือ... ของคุณหญิงมณีเพื่อนสนิทแม่น่ะสิอุตส่าห์มาขอแม่เองที่บ้าน
ท่านติดต่อตาเอกมาหลายปีแล้ว แต่ครั้งนี้ฉบับครบรอบยี่สิบปีของหนังสือท่าน
ตาเอกก็ยังไม่ยอมแบบนี้แม่ไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไง กลุ้มๆ"
หนังสือที่แม่ไอ้เอกบอกนั้นมันเป็นนิตยสารอันดับต้นๆ ของประเทศเลยแหละครับ
"ภูมิช่วยพูดกับ ไอ้เอกหน่อยได้ไหมลูก นะคิดว่าช่วยแม่สักครั้ง นะลูกนะ" แม่ไอ้เอกฝากผมดื้อๆ
"อะ เอ่อ ครับ แต่ผม ก็ไม่รู้นะครับว่าจะทำได้แค่ไหน" ผมจำใจรับคำ เพราะไม่รู้จะปฏิเสธยังไง
"งั้นพรุ่งนี้ภูมิช่วยโทรบอกแม่ด้วยนะ ขอบใจมากนะลูก เอ้าตายละ แม่มีแขก แม่ขอวางสายก่อนนะคะ"
"ครับ สวัสดีครับ"
......
"แม่คุยอะไร" ไอ้เอกถามพร้อมกับยกตัวผมไปนั่งบนตักมัน จมูกมันก็ซุกไซ้อยู่แถวซอกคอผม
"แม่บอกให้กูกล่อมมึง ไปถ่ายแบบ" ผมตอบมันไปตรงๆ เพราะไม่รู้จะกล่อมมันยังไงเหมือนกัน
"แก้มนายนี่หอมจัง นายทาแป้งยี่ห้ออะไร" ไอ้นี่นอกเรื่องไปเรื่อยแหละครับถ้ามันอยากเลี่ยงอะไร
"จะไปไม่ไป พรุ่งนี้กูต้องโทรไปบอกแม่" ผมจับปลาไหลไว้ทันที
"อยากให้ไปไหมล่ะ ถ้าเกิดผมถูกเปลือยอก หรือถูกจับถอดเหลือแต่กางเกงใน นายจะอนุญาตเหรอ"
"อนุญาต" เพราะกูรู้ว่าหนังสือหัวนั้นมันไม่เคยถ่ายแบบนั้น 555 ผมขำไอ้เอกในใจ
"ไปก็ได้ แต่คืนนี้ขอห้าครั้งนะ" พูดจบมันก็จูบปากผมอุ้มผมตรงเข้าห้องนอนเลย
พอหลังผมแตะที่นอนมันก็ถอดเสื้อถอดกางเกงผมออกทันที ส่วนตัวมันล่อนจ้อนตั้งแต่ตอนไหน
ไม่ทราบน้องชายของมันชี้โด่โชว์ความยาวใหญ่เต็มที่มันจัดการเอาน้องชายของเรามาเสียดสีซึ่งกันและกัน
ความเสียวซ่านแล่นผ่านตัวผมจนต้องเม้มปาก ไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา
ไอ้เอกพรมจูบไปทั่วตัวแล้วมาหยุดหยอกล้อกับหัวนมที่แข็งชูชันของผม
ความเสียวซ่านเพราะถูกกระตุ้นจากการเสียดสีของน้องชายไอ้เอกบริเวณแก่นกาย
ฝ่ามือที่ผ่าวร้อนของมัน การขบเม้มของริมฝีปากที่น่าหลงไหลของมัน
ทำให้หลังผมไม่อาจติดอยู่กับที่นอน ได้แต่บิดกายครวญครางออกมาเพราะความกระสันต์
ยิ่งนับวันไอ้เอกเหมือนจะรู้จุดที่จะระเบิดอารมณ์บนร่างกายผมมากกว่าตัวผมซะอีก
มือผมบีบต้นขาไอ้เอกแน่นขณะที่มันสอดใส่น้องชายที่ร้อนผ่าวเข้ามาในตัวผม
เสียงครางกระเส่าและลมหายใจที่ร้อนผ่าวของไอ้เอกดังอยู่ข้างๆ หูผม มันพรมจูบผมไปทั่วอีกครั้ง
เมื่อเริ่มขยับเอวตามจังหวะของอารมณ์ที่ลุกกระพือขึ้นทุกขณะ
มือข้างหนึ่งของมันยังชักดึงอยู่กับน้องชายที่แข็งแทบปริของผม
ความวาบหวามของอารมณ์ทำให้มือไม้ผมลูบไล้ไปตามลำตัวของไอ้เอกที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่อ
เหมือนเป็นการกระตุ้นจากผมที่มันพึงพอใจยิ่งนักจนไอ้เอกส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ
เนิ่นนานที่เราสองคนปรนเปรอรสสัมผัสให้กัน จนถึงจุดที่เกินขีดความอดกลั้น
ไอ้เอกยกตัวผมไปกอดแนบกับตัวมันจนแน่นก่อนที่จะพุ่งน้ำรักใส่ในตัวผม
เราทั้งคู่ฟุบตัวลงบนที่นอนภายใต้อ้อมกอดกันและกัน ผ่อนคลายลมหายใจรวยริน ก่อนจะแนบชิดปากบรรเลงเพลงหวานด้วยกันอีกครั้ง
....
ด้วยรูปสมบัติคุณสมบัติทำให้เป็นเอกนั้นติดอันดับหนึ่งในสิบหนุ่มโสดที่สาวๆ ทั้งประเทศคลั่งไคล้มาตั้งแต่มันแตกเนื้อหนุ่ม
ทั้งที่ตัวมันเองไม่ได้เคยโปรโมทตัวเองและไม่เคยถ่ายรูปลงนิตยสารเล่มใดเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักเล่ม
เมื่อมีข่าวว่าเขาตกปากรับคำถ่ายแบบให้นิตสารชื่อดังเล่มนั้น ยอดสั่งจองหนังสือทะลุทะลวงสูงสุดนับตั้งแต่ตั้งสำนักพิมพ์มา
ข่าวการถ่ายแบบครั้งแรกของเขาการเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ไปเพียงข้ามคืนโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวแม้แต่น้อย
ดูเหมือนสิ่งที่เขาสนใจที่สุดจะเป็นร่างชายหนุ่มที่อยู่ในอ้อมกอดเขาตอนนี้มากกว่า
เขาเฝ้าซุกไซ้ซอกคอของคนในอ้อมกอดเหมือนคนเคลิบเคลิ้มอยู่ในความฝัน
"เอก พอเถอะ สายแล้วนะ นัดถ่ายแบบสิบโมงเช้าไม่ใช่เหรอ"
ภาคภูมิเอ่ยเตือนเป็นเอกพลางพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดอันผ่าวร้อน
"อืมส์ ยังไม่ได้กินมื้อเช้าเลย" คนตอบเสียงอู้อี้และเหมือนไม่นำพาจะฟังยังคงซุกไซ้ลูบไล้ร่างในอ้อมกอดตามใจตน
"จะได้กินยังไง ถ้ามัวแต่อยู่บนเตียง"
"ก็กินอยู่นี่ไง อืมส์" พูดพลางรื้อผ้าห่มออกจากร่างภาคภูมิ
พร้อมกับใช้ริมฝีปากพรมจูบกดเม้มกับกล้ามเนื้อขาวผ่องรอบสะดือ
"ไอ้ลามก เพิ่งทำไปตะกี้หยกๆ " ภาคภูมิพูดพลางพลิกตัวหนีมือปลาหมึกของคนบนเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป
ก๊อกๆ
"อาบด้วยซี่ นะๆ" เสียงอ้อนมาคนข้างนอก
"อย่ามาทำเนียน ไปเตรียมข้าวเช้าได้แล้ว หิวนะโว้ย" คนข้างในสั่ง
"คนใจร้าย" เป็นเอกบ่นดังๆ ให้คนข้างในได้ยินก่อนไปทำตามภาคภูมิสั่งอย่างรวดเร็ว
เพราะรู้ว่าถ้าขัดใจ คนที่ต้องเป็นบ้าต้องเป็นเขา และการทำตามใจภาคภูมิมันก็เป็นความสุขของเขาอย่างหนึ่ง
เวลาได้เห็นรอยยิ้ม สายตาชื่มชมของภาคภูมิที่ส่งมายังเขาครั้งใด มันรู้สึกตัวเบาๆทุกครั้งไป
เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยในแค่คนๆ หนึ่งจะมีอิทธิพลกับเขามากขนาดนี้
จบตอนที่ 19
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
