^
^
สะกิดคุณไต๋ ^^
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นนะคะ 
ตอนต่อไปนี้คงโดนใจใครหลายๆ คนแน่เลย (ฟันธง 
)
ปล .. ถึงคุณ torto ไม่ต้องรอตัวอิจฉาก็มีฉากที่คุณหวังได้ คนแต่งเขาจัดให้
ปล.2 .. ความรักและความคิดถึงทำให้ผิวหนังหน้าหนาขึ้น มิกซ์เคยเจอกับตัวเองใช่มั้ยคะ 
ปล.3..มิน่านัทถึงหนีมิว 
................
ตอนที่ 14 : ตอกย้ำ ................
ขากลับจากสนามบิน ไอ้เอกกับผมไม่คุยอะไรกันเลย ผมเงียบเพราะโกรธและตัวมันเองก็ทำท่าเหนื่อยๆ
แต่ผมไม่สนใจมันหรอก ตอนนี้ผมอยากจะจัดการภาวะคาราคาซังระหว่างผมกับไอ้เอกให้สิ้นไป
ผมตัดสินใจแล้วว่าผมพร้อมแล้วที่จะฟังมัน
มันจะเป็นบ้าพูดไรมาผมจะฟัง แต่ผมจะย้ายออกจากคอนโดมันพรุ่งนี้แหละ
กลับโลกใครโลกมันซะที ไม่งั้นชีวิตผมคงกู่ไม่กลับแน่แล้ว
ผมจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น
.....
"เอก กูขอคุยด้วยหน่อย" ผมไปยืนข้างๆ มันขณะที่มันกำลังถอดสูทอยู่บนเตียง
"มีไรว่ามา" มันตอบโดยไม่สนใจผม
"ก่อนไปมึงอยากบอกไรกู ตอนนี้กูพร้อม บอกตอนนี้ได้ไหมกูจะฟัง"
ไอ้เอกหยุดชะงัก เงยหน้ามองผมแล้วดึงผมนั่งลงข้างๆ มัน
"มึงพร้อมแล้ว จริงๆ เหรอ" ตามันแวววาว สุกใสจนผมอ่อนใจ
"เออ มีไรพูดมาตรงๆ" ผมบอกมัน
"เอ่อ รอกูคิดหาคำดีๆ แป๊ป" ผมเห็นแก้มมันแดงเข้มขึ้น เหงื่อหยดเล็กเริ่มผุดที่ปลายจมูก
สาวๆ มาเห็นสภาพไอ้เอกอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้คงกระโดดฟัดในความน่ารักน่าหลงของมันแน่
"พูดมาเร็วๆ" ผมเร่งมันก่อนสติสตังตัวเองจะหลุด
"กูอยากได้มึงเป็นเมีย"
"พลั่ก"
แม้ผมจะพยายามเตรียมใจแค่ไหน แม้ผมจะเตรียมคำพูดไว้มากมาย
แต่คำว่า กูอยากได้มึงเป็นเมีย ของไอ้เอกที่เอ่ยออกมาจากปากมันก็ทำให้ผมช๊อคอยู่ดี
สิ่งที่ผมตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติคือ กำปั้นที่สวนใส่ปลายคางไอ้เอกจนมันตกจากเตียงไปนอนอยู่บนพื้น
มันมานั่งอยู่ข้างหน้าผมอีกครั้งตอนไหนก็ไม่รู้ ริมฝีปากมันมีเลือดไหลซิบๆ แต่ดูเหมือนมันไม่สนใจ
"ตอบกูมาสิ มึงว่าไง" มันถามทั้งที่เลือดกลบปาก
"กูจะย้ายออกพรุ่งนี้" ผมบอกมันเรียบๆ
"หึๆ" ไอ้เอกมันหัวเราะบ้าบอในลำคอไรของมันไม่รู้ ทั้งที่ตามันจ้องผมเขม็ง
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้ว จบแล้วนี่
ขอโทษว่ะเพื่อน กูไม่อาจบ้าได้อย่างมึง
.....
ผมมานอนกอดผ้าห่มอยู่บนเตียงห้องตัวเอง หลับตาลงพยายามลืมทุกอย่างรอบตัว
"พรุ่งนี้ทุกอย่างจะต้องมีทางออกที่ดี" ผมคิดในใจ
"เฮ้ย" ผมพูดได้แค่นั้น ไอ้เอกมันมาตอนไหนไม่รู้จับผมพลิกตัวหงาย
ประกบปาก ล็อคแขน ล็อคขาผมด้วยตัวมัน จนผมได้แต่ดิ้นส่ายไปส่ายมาอยู่ใต้ลำตัวมัน แต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้ ลิ้นของมันเหมือนจะรู้ทางหนีทีไล่ในปากผมหมดแล้ว ผมพยายามจะกัดลิ้นมันให้มันรู้สึกตัวก็ได้แต่คิด
เสื้อผมถูกมันกระชากครั้งเดียวหลุด มือที่เหลือข้างเดียวของมันทำหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์ผมอย่างชำนิชำนาญ
จุดไหนคือจุดอ่อนแห่งความกระสันต์ของผม ไม่พลาดที่ความรุ่มร้อนจากมือมันจะได้สัมผัส
ผมไม่รู้ว่าเสื้อผ้าของเราหายไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีน้องชายของผมก็ถูกไอ้เอกเอาไปแนบชิดอยู่กับน้องชายในอุ้งมือมันเรียบร้อย
มันใช้ร่างกายของมันในส่วนที่เหลือจากการจับผมกดไว้กระตุ้นความเสียวให้ผมจนผมเกร็งไปทั้งร่าง เผลอครางอู้อี้ออกมาเป็นระยะ
กลิ่นกายของไอ้เอก รสสัมผัสที่มันปรนเปรอทำให้ผมลืมสภาพรอบตัวจนสิ้น
ผมได้ยินแต่เสียงหายใจกระเส่าของผมกับมันที่เหมือนดังจังหวะดนตรีที่รุ่มร้อน
ขณะที่ความเสียวซ่านบิดเป็นเกลียวอยู่แถวท้องน้อยผม
ไอ้เอกได้จัดการแหวกทางให้น้องชายมันเข้าไปในตัวผมตอนไหนไม่รู้
แม้ผมจะรู้สึกเจ็บจนอึดอัด แต่ความเสียวมันกลบจนแทบมิด
มันแทบไม่เปิดโอกาสให้ผมหยุดพักหายใจ จังหวะการสอดใส่ถอดถอนของมันเร่งเร้า รุนแรง จนเราต้องใช้ลิ้นโรมรันพันเกี่ยวกันไว้
ผมไม่อาจต้านทานความรู้สึกเสียวที่โหมกระหน่ำไม่หยุดไว้ได้นาน สักพักน้องชายผมก็พ่นน้ำออกมาเต็มมือไอ้เอก
และไล่ๆ กันน้องชายไอ้เอกที่เข้าออกอยู่ในร่างผมก็พวยพุ่งความรุ่มร้อนใส่ในลำตัวผมมากมายจนเอ่อล้นออกมา
ไอ้เอกไม่มีพักยกให้น้ำ เสร็จยกหนึ่งมันก็ต่อยกสองทันที มันไม่เคยถอนปากออกจากปากผม
และไม่เคยถอดน้องชายของมันออกจากกายผมเหมือนกัน ผมได้แต่ให้มันนำผมขึ้นสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า จนผมเหนื่อยอ่อน เผลอหลับไป
เมื่อผมตื่นลืมตาขึ้นตอนเช้า ความเจ็บระบมยังมีให้รู้สึก
และที่บ้าสุดๆ คือ น้องชายของไอ้เอกมันยังแข็งโด่อยู่ภายในตัวผม
"ไอ้เชี่ยนี่ มันคิดแต่จะใส่ไม่มีถอดเลยหรือเนี่ย"
จบตอนที่ 14
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
