นอนคิดมาทั้งคืน ไม่มีเรื่องไหน ที่ทำให้เราเก็บไปคิดมากได้เท่าเรื่องนี้เลยนะเนี่ย เหอะๆๆๆ
สำหรับพี่อิฐ มันทำให้เรานึกถึงว่า
"เรามีความรัก....ในเวลาที่เราไม่รู้จัก...รัก ที่ดีพอ
แต่เมื่อเราได้รู้จัก...รัก ความรักของเราก็ไ้ด้หายไป...."
.
.
.
สำหรับเฮีย มันอาจจะเป็นหลงก็ได้นะ "ผม" เพราะอะไรรู้ไหม???
เพราะเฮียเข้ามาทำในสิ่งที่ "ผม" ไม่เคยได้จากพี่อิฐไง มันเป็นความหลงใหล ในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับ....แถมมันก็ยังรวดเร็วมาก เพราะมีตัวแปลคือความเหงา และึความอยากได้ ของ "ผม"เองนั่นแหละ.....
สุดท้าย..มันก็เลยกลายเป็นว่าตอนนั้น "ผม" อยากได้พี่อิฐ ที่เป็นแบบนี้ หรืออยากได้ "คน" แบบนี้
แต่ถ้าอยากได้พี่อิฐที่เป็นแบบนี้ ก็คงฝืนแกไปหน่อย เพราะพี่อิฐก็คงมี "แบบ" ที่เป็นของพี่อิฐเอง เพียงแต่ "ผม" ต้องคุยกันแค่นั้น ว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรอีกครั้ง.....
เฮ้อ!!! เว้อมาพอล่ะ ไว้รอคอยตอนต่อไปนะ.........
อืม...พออ่านคอมเม้นนี้แล้วคิดตาม มันใช่....มันจริงนะ...เป็นคอมเม้นที่ทำให้คิดเผื่อในมุมของไอ้พี่อิฐบ้าง...ซึ่งมันอธิบายการกระทำหลายๆอย่างของพี่แกที่เราคิดมาตลอดว่ามันไม่ใช่...
ตอนแรกที่อ่านตอนนี้แต่ยังไม่ได้อ่่านคอมเม้นนี้...เราอดคิดไม่ได้ว่าไอ้พี่อิฐนี่จะเอายังไงกันแน่ มานอนด้วยเสร็จก็ให้เงินแล้วกลับไปนอนบ้านด้วยข้ออ้างว่ากลัวรถหาย (ซึ่ง "ผม" บอกว่าหายไปแล้วคันนึง) แต่พอมีเรื่องเดือดร้อนขึ้นมาจริงๆกลับเป็นฝ่ายวิ่งตาลีตาเหลือกมาหาผมชนิดข้ามมุมเมืองอย่างเร็ว
แต่พออ่านคอมเม้นนี้แล้วก็....อืม...ถึงบางอ้อ (ถัดจากบางพลัดบ้านพี่อิฐ) ว่าเรื่องทุกอย่างเรารับรู้การกระทำของพี่อิฐจากมุมจากความรู้สึกของ "ผม" ทั้งสิ้น แล้วเราก็ตัดสินพี่อิฐตามความคิดของเรา โดยไม่เคยได้รู้เลยว่า พี่อิฐมีความรู้สึกอย่างไหนกันแน่
เอ่อ...ถ้าเผื่อพี่อิฐมีเวลารบกวนมา talk บ้างมั่งนะคับ เผื่อจะดึงคะแนนกลับมาจากแ่ม่ยกได้อีก