ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
คือไม่รู้จะเล่าไงดี แม้แต่ตอนที่พิมพ์อยู่นี่ผมก็กำลังรู้สึกสับสนในหลาย ๆ เรื่อง
ผมติดเกมมาก แล้วก็ชีวิตไร้ระเบียบแบบสุด ๆ แบบที่คุณคงจะเรียกว่าเส็งเคร็งเลยล่ะ
ผมจำแทบไม่ได้ว่าเก็บกวาดห้องครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ผมคิดว่าผมคงป่วยเป็นโรคที่หลาย ๆ คนก็น่าจะเคยเป็นกัน...โรคขาดกำลังใจ
ทำไม ๆๆๆๆ ผมตั้งคำถามกับตัวเองทุกวัน ว่าทำไมถึงปล่อยตัวแบบนี้
ทำไมถึงไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง ทำไมไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครสักคน
โอ๊ย งง ผมว่าจะเล่าเรื่องราวตามลำดับขั้นตอน แต่ตอนนี้กลายเป็นว่านึกอะไรได้ก็เขียนลงไป
งั้นก็เอาอย่างนี้ ก็รั่ว ๆ สลับไปสลับมาตามแต่ผมจะคิดออกก็แล้วกัน
จริง ๆ ผมจะเล่าเรื่องราวของผมกับน้องคนหนึ่ง ผมว่าคุณหลายคนคงเดาชื่อน้องคนนั้นออก
แต่ผมอยากจะขอร้องว่าให้คิดถึงเขาในอีกมิติหนึ่ง ในอีกมุมมอง ที่เป็นมนุษย์และมีเลือดเนื้อ
ไม่ได้ดีเพอเฟคท์หรือหล่อขั้นเทพ หรืออะไร ๆ ที่ชวนจิ้นนั่นแหละ
ส่วนผมน่ะเหรอ ก็ไอ้หน้าปลวกที่ไปรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งดี ๆ นี่เอง
โอเค บอกตามตรงว่าผมก็อยากจะเลิกฝังใจกะน้องคนนี้เต็มทีแล้วล่ะ
รักบ้าอะไรวะ ทำไมต้องยาวนานตั้งสี่ปีด้วย แล้วทำไมกูต้องทรมานทุกครั้งที่คิด
ทำไมต้องแอบร้องไห้คนเดียว ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมไม่ไปรักคนอื่น
จริง ๆ ผมก็อยากอ่านพล็อตอื่น ๆ ที่ตัวเองเขียนบ้างนะ ก็บอกตัวเองทุกครั้งแหละว่าพอกันที
เลิกๆๆๆ เลิกเขียนพล็อตทำนองแอบรักเพื่อนได้แล้ว แต่คุณรู้มั้ย มันทำไม่ได้หรอก
ก็ในเมื่อทุกวินาที ทุกลมหายใจ ผมสลัดเรื่องนี้ออกไปจากหัวไม่ได้เสียที (อ้วก)
เออช่างเหอะ เอาเป็นว่า ผมเล่าจากตรงนี้เลยก็ได้ วันนี้อีกแปบนึงผมก็ต้องไปรับน้องที่ชลบุรี
ก็คงไม่แปบหรอกพวกเพื่อนแม่งคงสายกันสะบั้นหั่นแหลกเหมือนทุกปี
ไอ้สี่น้องรักนัดผมไปที่ลานจอดรถตอนหนึ่งทุ่ม แต่ผมไม่เชื่อน้ำยาพวกเห้นี่หรอก
ผมว่ารถได้ออกอย่างเร็วห้าทุ่ม พนันกันมั้ยล่ะ
แต่ว่าเรื่องรับน้องนี่เกี่ยวไงกะชีวิตผม เอ่อ..มันก็เกี่ยวนะ คือปีนี้ผมอยู่ปีสี่แล้ว
ปีสุดท้ายน่ะเข้าใจป่ะ ใครไม่ต้องมาแช่งให้มีปีเพิ่มเลย (ดักคอ)
ก็เลยรู้สึกเสียดายถ้าจะไม่ได้ไปรับน้องปีนี้ เพราะส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยได้ไปอ่ะ
ขี้เกียจเดินทาง ขี้เกียจอะไร หรือบางทีก็มีเหตุผลแอบแฝงอยู่
อย่างปีที่แล้วผมไม่อยากไปก็เพราะไม่อยากอยู่ใกล้กับน้องคนที่ว่ามาก
กลัวจะอดใจไม่ไหวทำอะไรบางอย่างที่เคยทำไป แล้วก็ผมก็รู้นานแล้วว่า
เวลาที่อยู่ใกล้คนที่เราเครซี่สุด ๆ แต่เป็นแค่เพื่อนเนี่ย มันทรมานชิบหาย
ผมเคยตกนรกทั้งเป็นมาแล้วตอนที่ไปเที่ยวต่างประเทศพร้อมกับน้องคนนั้นตั้งสิบวัน
จะบอกว่ามีความสุขมั้ย ก็มี แต่มันเฟล เฟลเหี้ย ๆ แบบว่าหลอกตัวเองไม่ได้หรอก
ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แล้วเสือกไปอยู่ใกล้อีกจะไม่เจ็บได้ไง
ช่างเหอะๆๆ ที่ผมจะไปปีนี้ก็เพราะผมจะไปเคลียร์เสียที จะไปบอกรักเสียให้หายคาใจ
ประกาศกะเพื่อนในเกมไปแล้ว พวกมันก็วี้ดวิ้วเชียร์กันสุดฤทธิ์สุดเดช หารู้ไม่ว่าคู่กรณีของกรูเป็นผู้ชาย กั่กๆๆ
เอาเป็นว่า ตอนแรกจบแค่นี้ก่อนดีกว่า เพราะไอ้กระผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
นึกเสียว่าเป็นรายงานข่าวสดสถานการณ์ที่เกิดขึ้นวันต่อวันก็แล้วกัน
ส่วนชื่อเรื่องเนี่ย ที่ตั้งแบบเนี้ยเพราะมันนึกไม่ออกจริง ๆ
ก็เออว่ะ คล้าย ๆ กับ เออว่ะ แพล่มว่ะ หรือมั่วว่ะ เมาว่ะ เอ้า..เอาเข้าไป
สลายตัวได้แล้วไทยมุง
ปล. รักนะจุ๊บ เพื่อน ๆ หลายคนที่ไม่ได้เจอกันนาน