หัวข้อ: ห้ามยังไง...ก็จะรัก (ด้านมืดของ อย่ารักกู...)

[SoN]

^^

[rero]

ตามอ่านในภาคของตั้มจนจบ
แล้วตามมาอ่านในภาคของเอกจนทัน

อ่านแล้วทำให้ ซาบซึ้งกับความรักของทั้งคู่จัง
อุปสรรคเยอะมาก และเด็กมาก  แต่ก็ผ่านมาได้
ถ้าวันใด วันหนึ่ง ถ้ามีปัญหากัน อยากให้มองกลับมา
ถึงอุปสรรคที่ผ่านมาได้นั้น มันไม่ง่าย ที่จะผ่านมาได้เลย
นับถือความรัก ของทั้งคู่จริง ๆ

คุณโชคดีที่มีครอบครัวดี เพื่อนดี

ถ้ามีใจเป็นร้อยดวง ขอเก็บไว้ดวงเดียว อีก เก้าสิบเก้าดวง
ให้ทั้งคู่หมดเลย เพื่อเป็นกำลังใจให้รักกันไปตลอดลอดฝั่ง

ขอบคุณ ที่เขียนเรื่องดีมากให้อ่าน

[namtaan]

ความรัก ก็เพราะว่ารักถึงทนได้
เจ็บปวดจังเลย เพราะรักจึงยอมจริงๆ
กดบวกขอบคุณน้องเอก และน้องตั้มที่มาลงเรื่องให้จ้า

[broke-back]

อย่างว่า...
รักแล้ว...รักเลย
 

 :pig4:ขอบคุณคับ น้องเอก

[StillLoveThem]

 ...ทุกข์ ทรมาน เจ็บเจียนตาย เพราะรัก สุดท้ายก็สมหวัง...ก็โชคดีแล้วเนอะน้องเอก:L1:
...เค้าหล่อมากกกกกกกกกก เนอะ แฟนเลยเยอะ
...พักนี้คนหล่อมากกกกกกกก ขยันเนอะโพสบ้อยบ่อย

[i_ang]

^^

เริ่มดีขึ้นแระ

[LIZZ]

มาให้กำลังใจ

ตอนจบอ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจิงๆ 

[RAKDEK_KA]

สงสารน้องเอกจังเยย     

[speedboy]

รักไปแล้วนะซิ..............แต่มันกลัวอยู่ช่ายม้ายคร้าบตั้ม


เวลานะช่วยทุกๆอย่างให้ดีขึ้นเองนะคร้าบ


อีกนิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[manami1155]

ซึ้งๆโคตรๆ
นับถือการมั่นคงในความรักของพี่เอกจริงๆเลยค่ะ
ถ้าเป็นคนอื่นโดนขนาดนี้อาจจะมีถอยไปแล้วอ่ะ
แต่นี้พี่เอกยังคงยืนหยัดอยู่เยี่ยมมากๆค่ะ

ตอนต่อไปอะไรๆก็คงดีขึ้นแล้วใช่ไหมน้า อิอิ

[StillLoveThem]

..น้องเอก อยู่ กทม ระวังไข้หวัด 2009 ด้วยนะ
..ที่โรงเรียนของน้องๆๆปิดแล้ว 7 วันเหนื่อยอะ ต้องดูแลพวกเค้า
..แค่บ่น ไม่อยากให้พวกมันอยู่บ้าน มันกิน กับเล่นเนต เบื่อพวกมันจริงๆๆ
..มาดันกระทู้จ้า ไม่มีไร เลยบ่นๆๆๆแก้เซ็ง ซะหน่อนฮ่าๆๆ

[Yurameki]

พี่เอกสู้ๆ อีกนิดเดียวเท่านั้น อิอิ 

[speedboy]

มา   +1   ให้นะคร้าบ

คิดถึงทั้งคู่นะคร้าบ


 

[rero]

เข้ามาบอกว่า  ....ยังรออยู่

[manami1155]

เข้ามาเต้นรอเหมือนเดิมค่า
ลุงตั้มหายไปไหนเนี้ย มะยอมมาโพส

[luv_yj]

น้องเอกสู้ ๆค่ะ
พี่อ่านแล้วแบบ เศร้าตามได้ทุกตอนเลยอ่ะ
..

เป็นกำลังใจให้เน้อ   

[RAKDEK_KA]

ต่อ
ต่อ
ต่อ
 
 
 


ปล. น้องเอกระวังหวัด 2009 นะค่ะ เปงห่วงนะนี่ย 
 

[sexyman]

เช้าวันต่อมาผมต้องรีบออกจากบ้านเพราะผมมียังมีซ้อมอีกครึ่งวัน  และผมก็สัญญากับโค้ชไว้แล้วว่าผมจะกลับไปซ้อม  ผมไม่อยากเป็นคนไม่รักษาคำพูดและไม่มีความรับผิดชอบ  ก่อนออกจากบ้านผมได้ทิ้งโน้ตไว้ให้ตั้มไปรับผมตอนเที่ยงหลังจากซ้อมเสร็จแล้ว  เมื่อผมไปถึงที่สนามกีฬาจังหวัด  ผมก็ต้องวิ่งรอบสนามบาสก่อนเพื่อเป็นการวอร์มแต่เพื่อนๆคนอื่นนั้นซ้อมการส่งลูก   การซ้อมของวันนี้มีเพียงครึ่งวันเมื่อเสร็จแล้ว  ผมก็เข้าไปล้างตัวในห้องน้ำและออกมายืนรอตั้มที่หน้าโรงยิม

“เอกเดี่ยวไปไหนต่อ”  กายถามผม
“ไม่รู้เลยกาย  เรารอตั้มมารับน่ะ  คงต้องตามเขาไปนั้นแหละ”
“เอกกับตั้มสนิทกันดีน่ะ”
“อือ  ตั้มเป็นเพื่อนที่เราสนิทที่สุดในห้องเลยก็ว่าได้”
“น่าอิจฉาน่ะ”  ไม่รู้ผมจะอุปทานไปเองหรือเปล่า  ผมเห็นหน้าและปากกายยิ้ม  แต่แววตาไม่ได้ยิ้มไปตามใบหน้ากลับดูเศร้าหมอง
“อิจฉาไร  ไม่เห็นมีอะไรตรงไหนให้อิจฉาเลย  อ่ะมาแล้ว  กายเราไปก่อนน่ะ”
“เดี่ยวดิ  แล้วนายกลับมาค่ายวันไหน”  ผมกำลังจะเดินไปที่รถเพราะไม่อยากให้ตั้มคอยนาน  แต่กายก็พูดขึ้นมาก่อน  ผมเลยต้องหยุดคุยต่อ
“ก็คงวันอาทิตย์เย็นๆโน้น  หรือไม่ก็เช้าจันทร์  มีอะไรเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก  เราจะได้มาพร้อมกับนาย”
“เอก  ไปยัง”  ตั้มเดินมาที่ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  และมาหยุดยืนหลังผม
“มาแล้วหรอ”  ผมถามตั้ม
“ถามโง่ๆ  อีกนะมึง  ถ้ากูยังไม่มา  แล้วมึงเห็นกูได้ไง”
“แฮะๆๆๆๆ”
“เอก  ใครหรอ”  กายถามผม  กายกับตั้มยังไม่เคยเจอกกันหรือว่าอาจจะเจอกันแล้วแต่ไม่รู้จักกัน
“เออ  ลืมแนะนำ  นี้ตั้ม  เพื่อนในห้องเรานะ  แล้วนี้เบิ้ม  เนส แล้วก็กาย  เรียนที่ รร......นะ”  ผมแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน  และผมก็กำลังจะกลับแต่ก่อนกลับ คุณชายไม่วายวางกล้ามใหญ่ใส่เพื่อนร่วมทีมของผมจนเกือบจะมีเรื่อง
“เห้ย  มึงนะ  มองหน้ากูมีไรป่าวว่ะ”  ตั้มชีหน้าถามกายเสียงดังจนคนอื่นที่อยู่รอบๆหันมามอง
“ป่าว  ไม่มีไร” แต่กายเองก็แสบไม่แพ้ตั้ม  ตอบกลับไปแบบไม่รู้ไม่ชี้  ไม่สนใจอะไรทำนองนั้น จนผมต้องห้ามทัพเพราะไม่อยากให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โต
“ตั้ม  เป็นไร  เพื่อนเราเองไม่มีไรหรอก” 
“เออ  มึงก็บอกเพื่อนมึงด้วยละดัน  ว่าอย่ามามองกูแบบนี้อีก  กูไม่ชอบ  เดี่ยวกูจะไปคอยที่รถ  ยังไม่อยากมีเรื่อง รีบๆตามมานะ”  พูดจบตั้มก็เดินออกไปที่รถทันที
“กาย  เราไปก่อนน่ะ  เออแล้วเราก็ขอโทษแทนตั้มด้วย  ไม่ต้องคิดมากไม่มีอะไรหรอก”
“อือ นายไปเถอะเดี่ยวเพื่อนนายคอยนาน”
   จากนั้นผมก็สะพายกระเป๋าเป้แล้ววิ่งมาที่รถ  ผมยกมือไหว้แม่กับพี่บาสผมไม่คิดว่าทั้งสองคนนี้จะมาด้วย  ไม่อย่างนั้นผมก็คงมานานแล้วเพราะผมไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องคอยนาน  เพราผมคิดเสมอว่าเราเป็นเด็ก  เราต้องเป็นฝ่ายคอยผู้ใหญ่  ไม่ใช่ให้ผู้ใหญ่เป็นฝ่ายมาคอยเรา 
   เราสี่คนเดินทางไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง  เดินเลือกซื้อของใช้ในบ้าน เสื้อผ้า และอื่นๆตามแต่แม่ของตั้มจะพาไป  ผมป็นเพียงแค่คนออกความเห็นว่าจะเลือกอย่างไหนดี  ส่วนตั้มกับพี่บาสจะคอยเดินตามหลังเพื่อจะช่วยถือของซึ่งก็เพิ่มมากทุกครั้งหลังออกจากร้านหนึ่งไปยังอีกร้านหนึ่ง  และระหว่างที่กำลังเลือกเสื้อให้กับคุณชายอยู่นั้น  พี่ปิง พี่เต้และพี่เอฟก็เดินเข้ามาทักทาย  ผมพยายามเลี่ยงที่ตะพูดคุยกับพี่ปิงไม่ใช่ว่าผมโกรธอะไรพี่เขาหรอก  เพียงแต่ผมไม่อยากให้พี่เต้มีความรู้สึกไม่ดีกับตัวผมเพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่ปิง  ส่วนพี่ปิงจะคิดอะไรกับผมหรือไหมนั้นผมขอไม่รับรู้   จากนั้นทั้งห้าคนก็ขอตัวแยกออกไปอาอะไรทานกัน  ส่วนผมกับแม่นั้นไม่ได้ไปเพราะเรายังไม่หิวและของที่จะซื้อก็ยังได้ไม่ครบด้วย
   เมื่อเดินผ่านร้านนาฬิกาผมก็ขอแม่ว่าจะเข้าไปเลือกนาฬิกาสักเรือน  แม่กถามผมว่าซื้อใหม่อีกแล้วหรอ  ผมก็ตอบกลับไปว่าผมไม่ได้ซื้อมช้เองผมจะซื้อเป็นของขวัญปีใหม่ใหม่คุณชาย  แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่ยิ้มให้กับผม  ผมเลือกอยู่นานก็เจอเรือนที่ถูกใจทั้งรูปร่างและสี  คุณชายจะชอบใช้ของที่ออกแนวสปอตนิดหน่อย  ดั่งนั้นนาฬิกาส่วนใหญ่ก็จะออกแนวสปอร์ตและสีที่ชอบก็คือสีส้มและสีดำ   ผมเดินออกไปจะจากร้านเพื่อจะกดเงินจากตู้เอทีเอ็ม  และเมื่อกลับมาที่ร้านก็พบว่าแม่ของตั้มถือถุงใส่กล่องนาฬิกาเรียบร้อยแล้ว  ผมยื่นเงินให้ท่านก็ไม่รับ

“แม่ครับ  เอกตั้งใจซื้อของชิ้นนี้เป็นของขวัญให้กับตั้ม  ถ้ามันไม่ได้มาจากเงินของเอก  มันก็เหมือนกับเอกเอาของคนอื่นไปให้อีกคนหนึ่ง เอกทำแบบนั้นไม่ได้  เพราะถ้าเราจะให้ของใครสักคน  ของสิ่งนั้นมันต้องมาจากของเราเท่านั้น”  ผมบอกเหตุผลที่ผมไม่อยากให้ทานซื้อของชิ้นนี้ให้กับผม
“ก็เราเป็นคนแบบนี้ไง  จะให้แม่ไม่รักและเอ็นดูเราได้ยังไง”
“ขอบคุณครับแม่  ที่เอ็นดูผมและรักเหมือนลูกชายคนหนึ่ง  ผมเองก็รักและเคารพแม่นะครับ”
   เมื่อของทุกอย่างครบแล้วผมและแม่ก็ไปรอคุณชายกับพี่บาสที่รถจากนั้นก็เดินทางกลับบ้าน  ผมช่วยแม่เก็บของและแพ็คของใส่กล่องเพราะแม่กับพ่อจะเดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านที่สระบุรีและเพชรบูรณ์   และผมก็ขออาสาที่จะมาอยู่ที่บ้านนี้เพื่อดูแลความเรียบร้อยลูแลคนด้วย  ซึ่งท่านเองก็ยินดีที่จะให้ผมทำแบบนั้นด้วย   
      เช้าวันต่อมาหลังจากผมเดินออกจากห้องน้ำแล้ว  ผมพบว่าคุณชายนั่งรอผมอยู่บนที่นอนทั้งตัวเหลือแต่กางเกงในตัวเดียวมีผ้าเช็ดตัวปิดกายอยู่ผืนหนึ่งแต่ก็ไม่เอามาปกปิดร่างกายกับพาดไว้กับไหล่ตัวเอง  แต่ผมก็ไม่เคยชินสักครั้งถึงแม้ว่าตั้มจะทำแบบนี้บ่อยๆ 

“เข้าไปทำไรตั้งนานว่ะ  หรือว่า......”  แล้วตั้มก็หัวเราะออกมา  ผมรู้ว่าตั้มกำลังคิดอะไร   
“หรือว่าอะไร  พูดมาดิ” ผมแกล้งทำสีหน้าไม่พอใจใส่ตั้ม  แต่แทนที่ตั้มจะกลัวกลับหัวเราะผมไปกันใหญ่
“555  ไม่มีไร  ไปอาบน้ำดีกว่า  เดี่ยวได้ลงไปกินข้าว”   
   แล้วตั้มก็เดินเข้าห้องน้ำไป  ผมจึงเดินไปหาของจวัญที่ผมซื้อให้ตั้มเมื่อวานนี้  และยื่นให้ตั้มตอนที่ตั้มเดินออกมา
“อ่ะให้” ผมพูดพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญให้กับตั้ม
“อะไร” 
“มันอาจจะไม่แพงเท่าของพี่....  แต่เราก็ให้ด้วยความเต็มใจ”  ผมกำลังจะพูดชื่อพี่เอฟ  แต่เหมือนกับใจมันสั่งการไม่ให้พูดชื่อนี้ออกมา  ผมก็เลยต้องทำตามใจสั่งมา  และเมื่อตั้มเห็นว่าเป็นนาฬิกาและเป็นสีที่ตั้มชอบบวกกับรูปร่างที่แปลกใหม่  ไม่เหมือนกับรูปทรงตามท้องตลาด  ถึงกับยิ้มหน้าบาน  ผมเองเมื่อเห็นว่าตั้มชอบผมก็รู้สึกปลาบปลื้มไปด้วย
“ขอบคุณนะ  อ่ะ  ใส่ให้หน่อย”  ผมก็หยิบนาฬิกาจากตั้มแล้วบรรจงใส่ไปที่ข้อมือซ้าย
“ป่ะ  กินข้าวดีกว่า  หิวแล้ว”
   และเราสองคนก็เดินลงมาทานข้าวกันข้างล่าง  ทานข้าวพร้อมกับพ่อและแม่ก่อนที่ท่านสองคนจะเดินทางไปยังบ้านเกิดของท่านทั้งสองคน   หลังอาหารมื้อนั้นจบลงผมกับตั้มเดินไปส่งท่านที่รถ  แม่สั่งการตั้มต่างๆนาๆก่อนที่จะเดินทาง  จากนั้นตั้มก็แยกตัวออกไปข้างบ้าน  ส่วนผมเดินเข้ามาในครัวเพื่อจะเก็บกวาดทำความสะอาดและชงกาแฟไปเสิร์ฟให้คุณชาย  เพราะเช้านี้ยังไม่ได้ทานกาแฟ
“อ่ะ  กาแฟ  ชงมาให้”  ผมยื่นแก้วกาแฟให้ตั้ม  ตั้มรับไปแล้วก็สูดดมกลิ่มกาแฟก่อนจะจิบและวางลงบนโต๊ะไม้ข้างบ้าน
“ขอบคุณ”
“เราขออะไรสักอย่างได้ไหม”
“ว่ามาดิ  ถ้าให้ได้ก็จะให้”
“เวลาไป รร.  หรือไปไหนกับเราช่วยใส่นาฬิกาเรือนนี้ได้ไหม  พอเราไม่อยู่  หรือนายไปเที่ยวกับพี่ปิง  นายค่อยถอดออกแล้วใส่ของพี่ปิง” ใจจริงผมไม่กล้าขอตั้มแบบนั้นหรอกครับ  กลัวว่าตั้มจะโกรธผมที่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัว  แต่อีกใจหนึ่งมันก็อยากเห็นตั้มใช้ของที่ผมซื้อให้และผมก็เลือกทำตามอย่างหลังมากกว่าการกลัว
“ไม่ได้ !!! กูบอกแล้วว่าอย่ามายุ่งเรื่องของกู”  ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะเสียงของตั้มดังมากเหมือนกับตะคอก  ผมเริ่มรู้วสึกว่ามีน้ำมาคลอที่ตาผมอีกแล้ว  ผมรู้ว่าผมผิดที่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของตั้ม  ผมไม่มีสิทธิที่จะให้ใครทำตามคำขอของผม  มันคงจะมากไปหากผมจะให้ใครทำตามความต้องการของตัวเอง  ผมเลยพูดขอโทษตั้มออกไป
“เราขอโทษ  เรา.....”
“หยุด !!! ไม่ต้องพูด  กูชอบเรือนนี้  กูจะใส่เรือนนี้ตลอด  ไม่ว่ากูจะไปไหนกับใครกูก็จะใส่เรือนนี้”  ผมงงกับคำพูดตั้มซึ่งตรงกันข้ามกับการกระทำ  ผมจึงทบทวนความหมายของคำพูดอีกครั้ง  และผมก็ได้รู้ว่าตั้มจะใส่นาฬิกาที่ผมซื้อให้ตลอดและไม่เปลี่ยนด้วย  ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตา  ดีใจที่ตั้มชอบของผมและเลือกที่จะใช้ของของผม
“ขอบคุณนะ”
“มึงนะเคยโกรธกูบ้างไหมเนี๊ย  กูทำไมดีกับมึงตั้งหลายครั้ง  แต่มึงก็ยังดีกับกูอยู่เรื่อย  แถมยังรักทั้งที่ไม่รู้ว่าจะได้รักนั้นตอบกลับมาหรือเปล่า”
“อือ  เราจะคอย  ถึงแม้ว่ารอบตัวนายจะมีใครสักกี่คน  ไม่ว่าพี่ออม  พี่บาส  หรือว่าพี่เอฟ  เมื่อไหร่ที่คนเหล่านี้ทำนายเจ็บ  แต่นายจงรู้ไว้ว่านายยังมีเราอยู่  เราไม่รู้ว่าวันนี้นายกับคนเหล่านั้นจะมีความสัมพันธ์แบบไหน  แต่เราก็ขออยู่แบบนี้  อยู่ข้างนายตลอดไป”  นั้นคือคำพูดที่ออกมาจากใจผม  ผมพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนนี้  ขอเพียงแค่อย่าห้ามให้ผมรัก  อย่าผลักไสผมให้ไกลออกไป  อย่าทำเหมือนกับผมไม่มีตัวตน  แค่เท่านี้ผมก็พร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่งในภายภาคหน้า
“...............”   และอยู่ดีๆความเงียบก็เข้ามาปกคลุม  ตั้มมองผมด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน  แต่ผมสามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น  ความรักที่มันล้นออกมาจากดวงตาเพียงแต่ไม่แสดงออกมาทางการกระทำ  ผมไม่เข้าใจว่าทำไมตั้มถึงรักผมไม่ได้  แต่ผมก็ไม่เรียกร้องสิ่งเหล่านั้นจากตั้ม  แค่เท่านี้ผมก็มีความสุขพอแล้ว  ผมกลัวว่าถ้าเกิดผมเรียกร้องไปมากกว่านี้  ผมอาจจะไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย 
“ร้องเพลงให้ฟังหน่อดิ”  ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับบรรยากาศที่มีแต่ความเงียบ  และผมเองก็เริ่มที่จะเขินอายกับสายตาคู่นั้นของตั้ม  ผมเลยต้องหาคำพูดเพื่อจะทำลายบรรยากาศเงียบนั้นไปถึงแม้จะเสียดายก็ตาม
“ไม่เอาอ่ะ   ขี้กลียดร้อง”
“ขอแค่นี้ก็ไม่ได้”
“เป็นไรอีก  ไม่ง้อนะมึง”  ตั้มเอานิ้วมาจิ้มที่แก้มผม  ซึ่งผมได้เป่าปากแล้วแก้มมันก็ป่องขึ้นมา  ผมต้องเบือนหน้าหนีจากการจิ้มของตั้ม
“โหย  งั้นเข้าบ้านนอนดีกว่าป่ะ”
   และวันนั้นทั้งวันผมกับตั้มก็หมกตัวอยู่กับบ้าน  เล่นเกมส์  ดูหนัง  ฟังเพลง  ทำความสะอาดบ้าน  ตกเย็นก็ไปเดินตลาดเพื่อจะซื้อของเอามาทำกับข้าวกินกัน  เป็นอีกวันที่อยู่ในความทรงจำที่ดีสำหรับผม  และผมจะไม่อาจจะลืมไปตราบชั่วลมหายใจ


ปล.  ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ลงให้หลายวันแล้ว  แต่ผมมีเหตุผลสำหรับผม  โปรดอย่าถามว่าไปไหน  ไปทำอะไร  และเพื่ออะไร  เพราะผมอยากจะลืมมันไปเสียให้สิ้น

ผมไม่รู้ว่าผมจะมาลงให้อ่านได้อีกนานเท่าไหร่  และไม่รู้อีกว่าเมื่อไหร่จะมาลง  อาจจะเป็นคืนนี้  พรุ่งนี้ มะรืนนี้  เดือนหน้า ปีหน้า หรือไม่ลงอีกเลย

ผมเหนื่อย ผมท้อ  แต่ไม่ขอถอย  จะพยายามก้าวต่อไปถึงแม้จะไม่มีแรง  จะยืนอยู่ที่เดิมก็ไม่ไหว  เพราะเหนื่อยเหลือเกิน

ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรในตอนนี้  ผมยังตอบตัวเองไม่ได้  รู้เพียงว่าอยากตาย   แต่ก็ยังตายไม่ได้  ผมต้องห่มผ้าเหลืองเพื่อทดแทนพระคุณแก่ผู้มีพระคุณของผมก่อน

ผมขอแค่เพียงพรุ่งนี้ผมตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบกับความรู้สึกที่เป็นอยู่อย่างตอนนี้  ผมไม่ได้อกหัก  แฟนผมยังเป็นแฟนที่ดีสำหรับผมอยู่  ผมไม่มีปัญหาทางบ้าน

ครอบครัวผมยังรักกันดีอยู่  ปัญหาที่ทำงานผมก็ไม่มี  เพราะผมมีความสุขกับงานและเพื่อนร่วมงาน   ส่วนกิจการส่วนตัวที่ร้านทั้งสองแห่งก็ไปได้ดี 

เพียงแต่ตอนนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้  เบื่อโลกใบนี้มากมาย  มันไม่น่าอยู่เหมือนเมื่อก่อน  ผมคงรีบเข้าวัดโดยด่วนเพื่อดับจิตที่ฟุ้งซ่านนี้ให้หายไป

[mist]

จิตตก อย่างนี้เค้าเรียกจิตตก เอาเป็นว่าขอให้หายไว ๆ แล้วกันจ้ะ 

[khun_Kling]

ลุงเป็นอะไรคั๊ฟ
มาคุยกะน้องสุดสวย ด้วย

 

[luvY]

มาเป็นกำลังใจให้น้องตั้ม 

อย่าท้อ ทำจิตใจให้สบาย

รู้สึกดีเมื่อไหร่ ค่อยมาลงต่อก็ได้จ้า

[wan]

ทำใจให้สบาย อย่าคิดอะไรมาก โบราณเขาว่า คนขณะที่จะบวช

จะมีมารมาผจญ ทำให้นึกเบื่อโลก เบื่ออะไรไปหมดแบบน้องตั้มกำลังเป็นอยู่

อย่าสับสน จงทำใจให้สงบตั้งใจสวดขานนาคให้คล่อง เตรียมตัวเข้าสู่เพศบรรพชิต

ศึกษาพระธรรมวินัย และคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ถ่องแท้

ขอร่วมอนุโมทนาบุญในการบวชครั้งนี้ ของน้องตั้มด้วยนะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[C2U]

เป็นกำลังใจให้หายจิตตก   เข้มแข็งไวๆละกันนะคะ  น้องตั้ม    

[LIZZ]

มาส่งกำลังใจ
มันคงเป็นแค่ช่วงอารมณ์นึงอ่ะแหละ
อย่างคิดมาก หาอะไรทำๆจะได้ไม่คิดมาก
 

[RAKDEK_KA]

    เออ.......เข้าวัดแล้วก็ทำจิตใจให้สงบเน้อ.........

[speedboy]

+1 นะคร้าบ

แทนกำลังใจนะคร้าบ  ต้องสู้นะคร้าบ  ต้องสู้


แสงสว่าง  ลม  สายน้ำ  อากาศ   ต้นไม้  คน


ทุกอย่างอย๕่เพื่อที่จะผ่านวันนี้  และรอคอยวันพรุ่งนี้   


หายเศร้า  หายเหงา  แล้วรอวันพรุ่งนี้ด้วยกันนะคร้าบ


 

[manami1155]

เข้ามากอดลุงพี่ตั้มด้วยค่า
ขอให้ผ่านช่วงเวลาจิตตกนี้ไปได้ด้วยดีค่า
ฟ้าสีครามสว่างสดใสของโลกใบนี้ยังรอเราอยู่เสมอค่ะ

[SoN]

^^

[namtaan]

ทุกอย่างรอบตัวไม่มีปัญหาไปได้สวย แต่จิตใจกลับว้าวุ่น จิตตก
ลองสวดมนต์ ไหว้พระ เข้าวัดก่อนบวชก็ได้นะ เผื่อจิตใจจะสงบขึ้น
จะบวชแล้วมีอาการแบบนี้ เค้าเรียกว่ามีมารผจญหรือป่าว
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะนายตั้ม สู้ๆๆ ฝ่ามันไปให้ได้นะ 
บวก 1 แต้มสำหรับตอนนี้ด้วยจ้า

[ToeY_@_KP]

   ซึ้งน้ำใจจัง...