ดูเหมือนคลื่นจะได้ใจไปเต็มๆ เข้าสูตรพระรองเกาหลียังไงไม่รู้
รูปหล่อพ่อรวย พร้อมเสมอสำหรับคนที่ตัวเองรัก แต่ไม่ได้ครอบครอง
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า จริงๆ แล้วความสุขที่สุดในชีวิตคนเรานั้น
ต้องมีครอบครัวมาร่วมด้วยเสมอ มันถึงจะสุขที่สุดไม่งั้นชีวิตก็คงค้างๆ คาๆ
พ่อแม่พีมน่ารัก ครอบครัวฝั่งพีมเข้าใจโลกคงเพราะอย่างน้อยๆ ก็มีอาปุ้ยของพีม
ที่ทำให้ครอบครัวนี้เปิดรับอะไรได้ไม่ยาก
ฝั่งภูมิ ก็เข้าใจนะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ คงต้องทำใจกันบ้าง
ของแบบนี้ต้องใช้เวลา ที่เกือบจะแลกด้วยชีวิตของลูก ลองคิดเล่นๆ
หากเด็กๆ เลือกที่จะดื้อ ฝั่งผู้ใหญ่คงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่รับไม่รู้
ค้านหนักกว่าเดิม แต่นี่ เด็กเลือกที่จะเดินออกจากกัน เหลือไว้แค่ร่างกายที่ไร้วิญญาณ
เออ โน๊ะ แบบที่ภูมิเป็นนี่เค้าเรียกว่า "ใจจะขาด" เล่นเอาสะเทือนกันไปทั้งบ้าน
สุดท้าย ชอบประโยคนี้มาก
(อ้าวเหรอกูไม่รู้นี่หว่ามันก็ไม่ได้ผิดหวังหรอกเพราะความหวังของกูคือเห็นแมวอย่างมึงมีความสุข ถ้าตอนนี้มึงมีความสุขก็ถือว่ากูสมหวังแล้ว)
เชื่อว่าในโลกปัจจุบันนี้เหลือครอบครัวแบบนี้ไม่กี่ครอบครัวแล้วแหละด้วยสภาพเศรษฐกิจ
ด้วยความเจริญทางวัตถุ และทุกสิ่งรอบข้างที่เปลี่ยนไป