"อืออออออออ...." ต้นสนพลิกร่างขยับตัวตื่นขึ้นในช่วงสายของอีกวัน
แล้วก็พบกับท่อนแขนที่พาดทับลำตัว
มิน่าล่ะ ทำไมมันรู้สึกหนัก ๆ จัง อึดอัดจะตาย ตอนแรกนึกว่าถูกผีอำซะอีก ที่แท้ก็แขนของคนที่นอนกอดเขาเอาไว้นี่เอง
"เฮ้ย...ตื่นเว้ย..." ทั้งที่รู้สึกว่าร่างกายมันร้าวไปหมด สะโพกก็เจ็บจนขยับตัวไม่ได้ เพราะไอ้ผู้ชายไม่ช่างพูดที่นอนข้าง ๆ เนี่ยแหละ
ไอ้บ้าภาคีเมื่อคืนจู่ ๆ ก็บังคับให้เรียกว่าพี่คี พี่คี
พูดแล้วแทนที่จะหยุด เลยเป็นการไปกระตุ้นเร่งเร้าไปกันใหญ่ ทำให้ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
แล้วดูสิ
ข้อมือ....เป็นรอยฟันของใครวะเนี่ย ไอ้บ้าภาคีกัดลงมาได้ ไม่นับรอยที่ทำไว้ตามตัวนะเนี่ย
แทบจะไม่มีตรงไหนไม่มีรอยเลย
แล้วแบบนี้จะทำยังไงล่ะเนี่ย จะไปทำงานได้ยังไง คอเป็นรอยแบบนี้ เมื่อคืนมันเป็นครั้งที่สองนะเว้ยที่มีอะไรกันน่ะ
แต่ภาคีบอกจะสั่งผัดกระเพราจานที่สอง
แล้วพอยอมแล้วเป็นไงล่ะ จานสาม จานสี่ จานที่ห้า
โอยยยยยยยยยยยย ใครไม่ตายก็บ้าแล้วแบบนี้
"อืออออออออ จานต่อไปเลยนะ" ท่อนแขนหนัก ๆ กอดรัดร่างโปร่งบางที่นอนอยู่ข้าง ๆ หลังจากรู้สึกตัวจากการถูกกรอกหูด้วยคำพูดที่ว่า
.................เฮ้ย...ตื่นเว้ย.............
ต้นสนนี่ยังไง เมื่อคืนยังเรียกพี่คีครับ พี่คีครับอยู่เลย แล้วตอนเช้า เรียกเขาว่า......เฮ้ย......อีกแล้ว
"ตื่นเว้ย...ไม่ไปเรียนหรือไงวะ..." ทั้งที่ร่างกายก็ระบมไปหมดทั้งตัว แต่เมื่อหันไปเห็นนาฬิกา บอกเวลา เกือบเที่ยง ต้นสนก็ต้องลากคนตัวสูงกว่าให้ตื่นขึ้น
"วันนี้วันเสาร์....อืออออ นอนต่อนะ..." ภาคีปรือตาตื่นขึ้นและกดให้คนตัวเล็กกว่านอนลงตามเดิม
ต้นสนอึดเกินไปแล้ว
ครั้งแรกที่โรงเก็บอุปกรณ์ก็ไม่ร้องสักแอะ แถมโดนลากให้เดินตาม ก็เดินตามออกมาได้ ไม่มีร้องไห้งอแงให้รำคาญใจ
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ทั้งที่เมื่อคืนโดนไปไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง
ก็ยังมีแรงลุกขึ้นมาลากเขาให้ตื่นนอนเพื่อไปเรียนได้
อย่างนี้คงต้องต่อแล้วมั้ง
"อ้าว...ผัดกระเพรายังไม่หมดจานนี่น่ะ...เสียดายของ...ต้องกินต่อให้หมดกินไม่หมดต้นสนจะบอกว่ากินเหลือเดี๋ยวโดนบ่น"
ภาคีพูดเสียงเบาทั้งที่ยังหลับตา
แล้วก็กดร่างโปร่งบางให้นอนลงเบื้องล่าง
ขึ้นทาบทับอีกครั้ง
"โว้ยยยยยยยยยยยยยยย จะตายอยู่แล้วนะเว้ยย....กินอะไรนักหนาวะ.." ร่างโปร่งบางดิ้นรนไปมา
แล้วหน้าขาก็ไปประทะเข้ากับบางสิ่ง ที่มากระทบ ภายใต้โปงผ้าห่ม ไอ้นั่นน่ะมัน....มัน...ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอะไร
เฮ้ยยยยยยยย จริงดิ อีกแล้ว อีกแล้ว ตายแน่ ๆ แล้ววันนี้
แม้จะพยายามแล้ว
แต่เมื่อร่างสูงที่ทาบทับเริ่มปรือตาขึ้น ยิ่มยั่วท้าทาย
ก็ทำให้ต้นสนต้องรีบหลบสายตา หน้าร้อนวูบขึ้นมา
เมื่อคืนมันมืดมองไม่ค่อยเห็น แต่ตอนนี้มันสว่างจ้า อะไรอะไรก็เลยเห็นชัดเจนไปหมด
และก็ได้เห็นว่า หน้าผากทางด้านซ้ายที่มีผมปรกอยู่ของภาคีมีไฝเม็ดเล็ก ๆ ด้วย
มองได้เห็นในระยะ หน้าผากประชิดแบบนี้
แต่มันอายนะเว้ย เล่นจ้องเอาจ้องเอาแบบนี้