ขอพักทำใจปลอบ ตัวเองพักนะคะ
พึ่งอ่านจบไปเมื่อกี้ สดๆร้อนๆ อารมณ์ยังอยู่
พูดไม่ออกอ่ะ เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆ
ตอนอ่านรู้สึกเหมือนกับว่าเราเข้าไปรับรู้เรื่องราวในแต่ละเหตุการณ์นั้นๆจริงๆ
จนดำเนินเรื่องมาถึงตอนท้ายๆ เหตุการณ์ต่างๆก็ผ่านเข้ามาอีกครั้ง
จากเด็กมัธยมถึงวัยทำงาน มันผ่านเรื่องราวมาเยอะจริงๆ จนเกือบทำใจอ่านจนจบไม่ได้
อายอ่ะที่จะบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้ ร้องไห้ออกมาจริงๆ แบบ ไหลยังกะท่อน้ำแตก
ปกติอ่านนิยายดูหนัง จะไม่ร้องนะคะ แต่เรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ ประทับใจมากค่ะ
ถึง พี่เก่งนะคะ ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราวที่ดีมากๆ พี่อาจจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจให้เรืองนี้ทำให้คนๆนึงมีการย้อนกลับ
มาทบทวนและอยากจะดำเนินชีวิตไปในทางที่สมควรให้มันเป็นไป
แต่อยากจะบอกว่า เพราะอ่านเรื่องของพี่แล้ว ทำให้ย้อนกลับมาคิดว่า อะไรมันก็ไม่แน่นอน ปัจจุบันคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
ถึง พี่ตี๋นะคะ ตอนนี้ได้มีคนหลายๆคนได้อ่านเรื่องราวความรักของพี่ๆแล้ว และเชื่อว่าพี่ๆคงรักกันและกันเสมอ
ประทับใจในความรักของพี่มากๆ คือ การให้อภัย จดจำแต่ในสิ่งที่ดีๆที่มีให้กัน เรื่องดีๆไปทับเรื่องที่ไม่ดีจนหมด
พี่ให้อภัยพี่เก่งได้ง่ายๆเพราะพี่ยังรัก และเลือกจะจำแต่สิ่งที่ดีๆ อันนี้ซาบซึ้งมากค่ะ
ผ่านมาหลายปีแล้ว ป่านนี้พี่คงไปเกิดแล้วมั้ง
เป็นกำลังให้พี่เก่งนะคะ ปัจจุบันนี้ไม่รู้ว่าพี่ทำอะไรอยู่ ถ้าหากพี่เข้ามาในเล้า แล้วบังเอิญได้อ่านรีไพนี้
ก็แค่อยากจะบอกค่ะ มีหลายๆกำลังใจจากคนในเล้า ส่งใจช่วยพี่เสมอนะคะ และอยาจะขอบคุณมากๆ ซักล้านรอบ