น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [4] – 80%ตรึ้ง!
....มาแล้ว มันมาอีกแล้วตรึ้งๆๆๆ!
...อ๊ากกกก น่ารำคาญโว้ยยยย ไอ้พวกไร้น้ำยา ไอ้พวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไอ้พวกด๋อย หอกเอ๊ยยยยย!!!ยูเดินไปคว้าบีบีเครื่องน้อยที่อยู่ปลายเตียงข้นมากดอ่านข้อวาม ของไอ้เจ้าขอสเตตัสที่ว่า “รักพี่ยูเท่าฟ้า”
...สโลแกนมึงเหมือนสายการบินมาไอ้หมอ มึงไม่อาย แต่กูอายมากกกก‘พี่ยู ว่างมั้ยค้าบ’
...ไม่แหกตาดูเลยนะว่ากูขึ้นบีซี่อยู่ ไอ้โง่‘ผมหิว ไปกินข้าวกับผมหน่อยนะ’
...แล้วยังไง กระเพาะกูผูกติดกับมึงเรอะ‘PING!!!’
‘PING!!!’
...นอกจากจะไม่แหกตาดูแล้วว่ากูขึ้นบีซี่อยู่ มันยังจะปิงมาอีก ฟายเอ๊ยยย ‘ไม่กินเว้ย’
‘ไปกินเพื่อนหน่อยสินะ’
...อ๊ะ!ไอ้นี่ด้าน ‘พูดไม่รู้เรื่องรึไง โตแล้วนะมึงอะ อย่าทำตัวเป็นเด็ก’
‘ผมก็เด็กกว่าพี่ก็แล้วกัน’
...ดูมันยอกย้อน ‘จะไปไม่ไปครับ พี่อยากกินอะไรผมเลี้ยงหมดเลยน้า ^ ^’
‘คิดว่าเอาของกินมาล่อแล้วกูจะไปรึไง’
‘คิดสิครับ’
...เอ่ออออออ เจอคนแบบนี้ไปกูไปไม่ถูกเลยครับพี่น้อง ‘จีบกูมันไม่งายหรอกนะไอ้หมาน้อย’
‘หมอครับหมอ’
‘ก็มึงหน้าเหมือนหมา ต่อไปนี้กูจะเรียกไอ้หมาแทนไอ้หมอ’
‘หมาที่ไหนจะน่ารักเท่าผมครับพี่ยู’
‘ถุ๊ยยยย’
‘ไปไกลแล้วครับ สรุปว่าพี่จะไปกินข้าวกับผมมั้ย?’
‘งานกูเยอะนะหมอ การบ้านกองท่วมหัว กูยังไม่นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืนเนี่ย’
...ตอแหลจริงกู นอนเล่น pspชัดๆ‘ครับ งั้นไม่เป็นอะไรก็ได้’
ยังไม่ทนที่ยูจะพิมพ์ตอบกลับไป ข้อความของน้องหมอก็เข้ามาอีก
‘หลังจากวันนี้ไปซักประมาณหนึ่งอาทิตย์ ผมจะไม่ว่างนะครับ พอดีเรียนหนักนิดหน่อย เรื่องกาแฟเดี๋ยวผมให้เพื่อนผมซื้อไปให้พี่นะ ที่ชื่อฟาสน่ะ จำได้ใช่มั้ย?’
‘อืม’
...มึงไม่ต้องใส่ใจขนาดนั้นก็ได้นะ‘นั่นแหละ ไม่เห็นหน้าผมอาทิตย์นึง พี่จะคิดถึงผมมั้ย?’
‘ไอ้บ้า!!!’
...หยอดกูตลอด‘พี่รู้มั้ย ผมไม่เจอพี่แค่ชั่วโมงเดียว ผมก็คิดถึงพี่จะแย่ แต่ผมก็ไปหาบ่อยๆไม่ได้ เป็นหมอมันเรียนนักนะพี่รู้ใช่ปะ เพราะงั้นผมดีใจนะ ที่ผมได้คุยกับพี่ตลอดแบบนี้น่ะ ถึงไม่ได้เห็นหน้า แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว’
‘เว่อร์’
ตอนนี้ยูเขินแทบบ้า ดีนะไอ้วิชที่เป็นเมทมันไม่อยู่ ไม่งั้นนอกจากเขินน้องหมอแล้ว ยังต้องมาเขินไอ้เหี้ยนั่นอีก
‘งั้นผมไปหาอะไรกินก่อนนะ พี่ทำงานก็อย่าลืมกินข้าวละ’
‘อืม’
ยูรู้สึกผิดอยู่ในใจเหมือนกันที่หลอกคินไปว่าทำงาน ทั้งๆที่ก็นั่งว่างอยู่แท้ๆ นอนกลิ้งไปกลิ้งมาได้ไม่นาน ก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
‘หมอ’
‘ครับ ^^’
‘กูอยากกินอาหารญี่ปุ่น’ หน้าแดง แดงมาก ถ้าหมอเห็นต้องทนไม่ไหวแน่ๆ
‘ผมรู้จักร้านอร่อยๆนะ’ และตอนนี้หมอก็ยิ้มแก้มแทบฉีก
‘เตรียมเงินไปเยอะๆด้วยละ กูแดกเยอะนะจะบอกให้’
‘ให้ผมเลี้ยงพี่ตลอดชีวิตยังได้เลยครับ’
พี่ยูเอาหัวโขกหมอน ...ไอ้หมอ ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
***********************************
ณ ลานประลองยุทธ์เกมฟรุ้ทนินจา
“พี่รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว ไม่ว่าเรื่องเกมผมก็ไม่เคยแพ้ใครนะ!” หน้าตาหมอยามนี้ แม่งโคตรกวนบาทา รุ่นพี่หน้าหล่อทั้งหลาย อยากจะถวายให้เป็นรอยบนหน้ามันเหลือเกิน
“หยุดเห่าไปเถอะไอ้หมา!! มึงชนะกูให้ได้ก่อนเถอะ!!!” เนศชี้หน้า ลูกผู้ชาย ฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ยยยย
“หึๆๆ” ยั๊งงงงง มันยังไม่หยุด
ไอ้กานยืนไอ้แพทให้ไอ้หมอเครื่องนึง ก่อนที่หมอจะบรรเลงฟันผักฟันหญ้า โดยมีพวกรุ่นพี่สุมหัวกันเป็นวงกลมล้อมรอบโต๊ะหินอ่อน บรรยากาศเงียบ...มีเพียงแต่เสียงในเกม...
ในขณะที่สกอร์มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนมันนำไอ้วิชมือวางอันดับสาม และก็แซงยูที่เป็นอันดับสอง ใจทุกคนมันก็เริ่มตุ้มๆต่อมๆ
พี่ๆทุกคนจะเสียหน้า โดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจากไอ้เด็กเรียน โดนด่าว่าป๊อด ไร้น้ำยา เหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ ต่างๆนาๆ และต้องโดนตราหน้าว่าขายเพื่อน(ไม่ใช่แระ)
พี่ยูต้องเสียพิน เบอร์โทร อีเมลล์ MSN ทุกๆอย่างให้หมอคินมั้ย??
อีกห้าร้อยกว่าแต้ม...ทุกคนแทบจะลงไปชัก...และแล้ว...ก็...จนด้ายยยยยยยย
เป็นไปตามความคาดหวังของเจ้าตัว พี่ยูค้าบบบบบ น้องคินชนะแล้วน้าาาาาา
...เยสสสสสสสสสส ชนะแล้วว้อยยยยยย เกร็งซะเยี่ยวเหนียวไปหมดก็เอวังประการละชะนี้แล
TBC,,,,,
นี่ตัวเองงงงงง คิดว่าเค้าจะให้หมอแพ้เหรอ ไม่มีทางหรอกนะ
พอดีเค้ากลัวตัวเองไม่อ่านนิยายเค้า ก้ากกกกกก
นิยายเค้าแต่ละตอนมันน้อยเค้าเข้าใจ 
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 884074 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก