หัวข้อ: = Awkward = [ จบ / 28.7.56 / P.35 ]

[Lovecartoon1996]

แต่งดีจัง
ไผ่ว่างเปล่ามากรู้ว่าไม่มีอะไรเลยจริงๆ
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าสรุปชอบอะ

[Whatever it is]

เอ่อ อยากรู้ยิดอะค่ะว่าสุดท้าย ตัวเอกสองคนนี่ที่เป็นกันอยู่แบบนี้ จะมี behide the scene ที่น่าตกใจมากแบบนั้นป่าวอ่าคะ แอบอยากรู้เฉลย 555

[Cheeze]

เนื้อเรื่องดำเนินมาแบบมืดมนจริงๆ
เริ่มๆก็เหมือนจะสว่าง ลางๆอยู่หรอก
แต่ตอนนี้มิืดเลยคะ จะรักกันได้ยังไงเนี่ยทั้งสองคน
 คิดไม่ออกเลยว่าคนเขียน จะเขียนให้มันเป็นแบบไหน 
สงสารไผ่มากๆ และโคตรไม่เข้าใจจอห์นเลย
ต้องการอะไรวะะะะะ !!!! ทำไมต้องเป็นไผ่อะ 
ชอบจังที่คนเขียน เขียนออกมาให้นายเอกเป็นคนแบบนี้อะ
ชอบอิมเมจนายเอกมากๆ มันว่างเปล่าเย็นชาสุดๆ
อ่านแล้วชอบมากๆ พระิเอกก็ชอบนะคะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว รู้สึกเหมือนชื่อเรื่องเลยอะ Awkward มากๆ
แบบ อ่านแล้ว อึดอัด  จริงๆ
รออยู่มาต่อนะคะ ชอบมากเลย : )

[namngern]

มืดมนนน 

[kslave]

เราว่าแต่ละคนโรคจิตและเก็บกดกันทั้งเรื่องเลยค่ะ
ไม่มีคนปกติเลยอ่ะ 

[นอนกินแรง]

ไผ่เหนื่อยแล้ว...น่าสงสารจัง

อ๊าก หาความสิ้นสุดมิเจอ

[bulldog17]

ดำดิ่งชนิดหาแสงสว่างไม่เจอ 

[mutoo]

น้ำตาไหลเลยอ่ะ
เมื่อไหร่จะหมดความหดหู่ล่ะ

[sang som]

แล้วจะรักกันได้ยังไงวะเนี่ย

[silverphoenix]

แลดูจะทรมานจิตใจคนอ่านมากๆ  T^T

+1

[เฉาก๊วย]

แป่ววววววววววว....เพิ่งหลงเข้ามาอ่าน
ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไร จับเรื่องอะไรมาอ่านก็เจอดราม่าไปซะหมด
แถมแต่ละเรื่องยังดูเลวเว่อร์ๆ ชวนให้คิดว่าเดี๋ยวนี้สังคมมันเป็นเช่นนี้จริงๆ หรือเปล่าวะ
ที่น่าแปลกก็คือแทบทุกเรื่องเป็นเรื่องที่ตัวละครยังอยู่ในช่วงมัธยมอีกต่างหากนะ..เฮ้อออ

ขอโทษคนเขียนเรื่องนี้ด้วย ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาบ่นอะไรหรอก แต่สงสัยจริงๆ ว่าทำไมดราม่าในนิยายช่วงนี้มันถึงได้เลวสุดเว่อร์อะไรเช่นนี้  งงจริงๆ ให้ตายเหอะ
...ก็ยังดีที่คนเขียนออกตัวไว้ว่าเป็นนิยาย อย่าถือสาหาความอะไรมาก
คนอ่านอย่างเราอ่านแล้วจะได้ไม่คิดถึงความสมจริง อ่านแล้วจะได้ทำใจ ไม่คิดตาม ไม่งั้นเครียดตายเลย  เลวเว่อร์ๆ ละ


..แต่ขอชมเรื่องการเล่าเรื่องของนายเอกนะคะ บรรยายได้ดีค่ะ

[pare_140]

ไม่มีอะไรจะเม้น รู้แต่ว่าอยากอ่านต่ออออ

[JJHJJH]

พลอตสุดยอด แหะๆ บวกให้จ้า

[mur@s@ki]

จอห์นมันก็แค่เด็กเก็บกดที่หาที่ระบายความประสาทแดกของตัวเองเท่านั้นแหล่ะ
ซึ่ง.. มันเห็นแก่ตัวมากกกกกกก!!!!!


  อิจอห์น แกมันไม่ได้แม้เศษเสี้ยวความดี(?)ของพี่หมอก 

[premkoe]

ชอบเรื่องนี้มาก  อ่านแล้วลุ้นดี

[malula]

จอห์นต้องการค้นหาอะไรในความว่างเปล่า

[august_may]

อ่านแล้วสงสารไผ่ กลายเป็นเด็กเก็บกดจากแรงกดดันหลายๆอย่าง กับจอนห์นที่ไม่รู้คิดอะไรยังไงกันแน่ เฮ้อออ

[ooopimmyooo]

อ่านแล้วดราม่าตามเลย

สงสารไผ่ที่สุด สักวันอาจจะแตกละเอียดเลยก็ได้
จอห์นทำไปเพื่ออะไร?

[milkshake✰]

สงสารน้องไผ่
อ่านแล้วหดหู่ คนแต่งแต่งเก่งมากเลยอ่ะ -..-

[BeeRY]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ แบบว่า
ไม่เข้าใจทั้งจอห์นทั้งไผ่เลยทีเดียว แน่ใจว่าเป็นเด็กมอปลายวัยใส(?) แลดูมืดมนมากกกก
มันน่าเศร้าตรงที่ทุกอย่างที่ทำให้กัน มันไม่ใช่ความรัก เมื่อไหร่จะรักกันอ่ะ อึดอัดตาม

[dezzetoeiiz]

 
เฮ้ยยยย เหมือนจะไม่จบไม่สิ้น เพราะอะไรรรรรรรรร
อยากพูดแค่สามคำให้ไอ่จ้อน " ไป กิน ไก่ " ลากลงน้ำไปกินเลยนะ ไอ่เลวววววว
แบบนี้มันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนดียังไงวะเนี่ย ดูไม่ออก 

[pimkung]

เอิ่ม...... 
อ่านแบบลวกๆก็เห็นความมือมิดมืดมนเต็มจอคอม 
เดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นไงต่อ //เอามือปิดหน้า
ไผ่จะตายมั้ยวะ โดนงี้เข้าไป น่าสงสารรันทดที่สุดดดดดด 
หึยยยยย จิตตกตามเรื่องนี้ เฮื้อก มืดมน....ไม่มีพระเอกขี่ม้าขาวหรอง่ะ แบบหักมุมนิดๆ(นั่นไม่นิดน่ะ =w=)
เอาใจช่วยไผ่ในมุมสว่าง อย่าเพิ่งจิตหลุดนะะะะะ 

[pizza2011]

คนเขียนสบายใจได้ เราไม่ได้อยากจะแจก  ให้คนเขียนเลย
เเต่ไอ้จอห์นไม่รับประกันนะ เหอๆ สงสารไผ่เบาๆอีกเเล้ว

[PetitDragon]

สงสารไผ่..   

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ให้อารมณ์ดราม่านิสๆ

[evilheart]

ถึงมันจะเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา แต่มันก็เจ็บปวดไปกับตัวละครที่ชื่อ "ทิวไผ่" นะ
สงสารมาก ทำไมไอ้จอห์นมันเลวแบบนี้ มันจะเลวตั้งแต่ต้นจนจบเลยหรือไง

[Yoshikuni]

อ่านไปทึ้งหัวไป ได้อารมณ์ดาร์ก ดีจริงๆ

 

[white choc~]

เรื่องนี้อ่านแล้วทำให้นึกถึงสภาวะอย่างนึงที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในโลกปัจจุบันนี้ "ป่วยทางใจ"

พ่อและแม่ :รักไผ่ อยากให้ไผ่เป็นคนดี  มีการศึกษาที่ดี และเป็นไปตามที่พ่อแม่ต้องการโดยไม่คำนึงถึงว่าความต้องการที่แท้จริงของลูกนั้นคืออะไร และเมื่อไม่ได้ตามที่ตัวเองหวัง ความทุกข์ใจ ความเสียใจ และใจที่ไม่ปล่อยวาง มันก็กลับกลายเป็นหนามแหลมคมที่ทำร้ายลูกแล้วก็ทำ้ร้ายตัวเองด้วยเหมือนกัน

จอห์น :ไม่จริงใจ เสแสร้ง อยากเอาชนะ ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความสะใจ หากแต่ความสะใจนั้นความสุขมันอยู่ที่ตรงไหน? ตอบให้ได้ว่าไม่มี เพราะใจที่มุ่งคิดแต่จะทำร้ายความสุขไม่มีทางแทรกตัวเข้ามาได้อย่างแน่นอน

ทิวไผ่ :เจ็บปวดแทบตายแต่กลับไม่แสดงออก ได้แต่กดมันลงและปล่อยให้ความเจ็บปวดมันจมอยู่กับตัวเอง ไม่หาทางออกแต่กลับปิดตายมันด้วยใจของตัวเอง

อาการป่วยชนิดนี้ไม่มีใครช่วยใครได้นอกจากใจที่ต้องรู้ใจตัวเอง ได้แต่ภาวนาให้ทุกคนรีบรู้อาการป่วยของตัวเองและรีบรักษาก่อนที่อาการป่วยมันจะลุกลามและเรื้อรังไปจนตาย


มาม่าไปรึปล่าวว่ะตรู??? ก็คนเขียนเค้ามาม่ามาก็ต้องมาม่ากลับ วิน วิน เน๊อะจะได้จิตพอกัน 5555+

[both^^]

แฮปปี้นิวเยียร์คนแต่งจ้า
สงสารไผ่ ทำไทจอห์นเห็นไผ่เปผ้นวัตถุแบบนี้นะ

[pmnet]

ชอบแนวการเขียน ไม่รู้สึกกดดันอะไรกับที่ไผ่โดนกระทำ คงเพราะไผ่คุยกับความคิดตัวเองตลอด น่าติดตามมากๆเรื่องนี้