ตอนที่ 49
"ข้าสงสารเจ้าเด็กนั่นชะมัด ที่มาชื่นชมเจ้า" ฟาร์คัสบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้ระหว่างที่กำลังถูกวัดตัวจากปีศาจที่ทำเกี่ยวกับชุดแต่งงานโดยเฉพาะ
คาร์บิลัสนั่งเท้าคางมองฟาร์คัสด้วยสายตาหวานเชื่อม "สงสารทำไม ข้าออกจะตั้งใจทำงานใส่ใจครอบครัวและรักชายามากๆ"
"มียางอายบ้างเถอะ แพะเวร" ฟาร์คัสสบถเมื่อเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของปีศาจที่มาช่วยเรื่องชุดแต่งงาน พวกมันพยายามตั้งหน้าตั้งตาจดปิดบังความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง
"ท่านคาร์บิลัสขอรับ สำหรับชุดแต่งงานท่านจะใช้สีอะไรดี" ปีศาจตนหนึ่งพูดพร้อมยื่นหนังสือที่รวบรวมสีทุกสีในดินแดนปีศาจเอาไว้ให้กับนายของตัวเอง
คาร์บิลัสเหลือบมองสั้นๆ และมองฟาร์คัสต่อ "ข้าเอาสีดำ แล้วเจ้าล่ะฟาร์คัส สีขาวดีไหม จะได้ตัดกับข้าพอดี"
"ข้าเอาสีดำ" ฟาร์คัสตอบอย่างไม่ต้องคิด จะให้อีกาสีดำอย่างเขาไปใส่ชุดขาวบริสุทธิ์ก็คงไม่ใช่เรื่องที่เข้าท่าสักเท่าไหร่
"สีดำนะขอรับ" รับคำและจดยิกๆ ลงสมุดเล่มเล็ก "แล้วชุดล่ะขอรับ ท่านคาร์บิลัสอยากได้แบบไหน แบบดั้งเดิมหรือจะให้ออกแบบมาใหม่เลยขอรับ"
"ดั้งเดิมแล้วกัน ชุดสวยดี อ้อ สำหรับชายาข้าพวกเจ้าออกแบบมาใหม่แล้วกัน" คาร์บิลัสตอบโดยไม่รอคำตอบของฟาร์คัส
ซึ่งฟาร์คัสก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะก็เป็นแค่ชุดที่สวมใส่แค่ไม่ถึงวันเท่านั้น
ต่างกับคาร์บิลัสที่ภายนอกอาจจะดูตื่นเต้นนิดหน่อยแต่ภายในดีใจมากๆ ถึงขั้นตั้งใจจะลางานไปเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานโดยเฉพาะ
"เรื่องห้องหอท่านจะเอากุหลาบกับเทียนหอมไหมขอรับ ข้าเคยเห็นเมืองมนุษย์โปรยเอาไว้บนเตียงคู่บ่าวสาว"
"ดีๆ เพราะข้าอาจจะอยู่ในห้องนั้นสักวันสองวัน ไม่สิ อืมม ข้าว่าเรื่องนี้ค่อยคุยกับข้าเวลาอื่นแล้วกัน" คาร์บิลัสพยักหน้ารับโดยไม่ต้องคิดก่อนจะสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงสายตาเย็นเยียบบางอย่างจากด้านหลัง
ฟาร์คัสหน้าแดงก่ำเพราะได้ยินประโยคงี่เง่าเมื่อกี้นี้พอดี
หมายความว่าไงที่จะอยู่ในห้องหอนั่นวันสองวัน !?
แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากว่ากล่าวอะไรนักเพราะมีคนอื่นอยู่เต็มห้อง ได้แต่ปล่อยให้ถูกวัดขนาดตัว ข้อมือ ข้อเท้าไปเรื่อยๆ แต่สายตายังคงจับจ้องแผ่นหลังของราชาปีศาจที่โน้มตัวลงไปกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับปีศาจตัวอ้วน มันหน้าแดงก่ำและกระวี
กระวายจด
"ฟาร์คัสข้าจะส่งคำชวนไปหาเอลล์กับลุกซ์ เจ้าจะฝากข้าชวนใครไหม" คาร์บิลัสพูดขึ้นมาหลังจากกลับมานั่งปกติ
ชวน ?
ฟาร์คัสพูดทวนคำเบาๆ กับตัวเอง ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
เพราะรู้สึกเหมือนได้ยินคำพูดของบาร์ลินข้างหูตัวเอง
"ถ้าเจ้าแต่งงาน เจ้าต้องชวนข้าด้วยนะ! เพราะข้าเป็นเพื่อนสนิทมากๆ คนเดียวของเจ้า"
ส่ายหัวกับความคิดไร้สาระและพยายามคิดถึงบุคคลที่จะมางานแต่งงานของตัวเอง
เพื่อนเพียงคนเดียวที่นึกออกก็มีเพียงเอลล์ซึ่งเจ้าแพะโง่นั่นก็ชวนให้แล้ว... ส่วนอีกคนที่อยากชวนก็ใช่ว่าจะชักชวนมาได้อย่าง วารัน ชาร์เลส
ทำไมบุคคลที่ข้ารู้จักล้วนเกี่ยวข้องกับท่านโฟเทียสกัน?
ฟาร์คัสคิดอย่างเหนื่อยอ่อน พวกเขาล้วนแล้วแต่กลับไปอยู่ข้างกายท่านโฟเทียสกันแล้ว แล้วเขาจะมีปัญญาที่ไหนไปชวนมางานแต่งงานตัวเองกันล่ะ ผู้ควบคุมกาลเวลาไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายๆ ตามท้องตลาดหรอกนะ
"โรซ์เวลไหม ข้าเห็นเจ้านกนั่นชอบคุยกับเจ้านี่" คาร์บิลัสเสนอขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าติดจะเศร้าหมองของฟาร์คัส
"อืม ชวนมาก็ได้"
คาร์บิลัสยิ้มแห้งเอ่ยไล่ปีศาจที่เหลือในห้องออกไปแล้วไปนั่งข้างๆ ฟาร์คัสดึงมือที่เย็นเฉียบมาแนบแก้มตัวเอง "มันเป็นงาน
แต่งงานของข้ากับเจ้านะ อย่าทำหน้าเศร้านักสิ"
ฟาร์คัสหลุดยิ้มบาง "แล้วเจ้าล่ะ มีเพื่อนที่จะชวนมางานไหมหรือนิสัยปัญญาอ่อนเกินไม่มีใครคบ"
"มีสิ แต่ไม่กี่คนหรอก เจ้าพวกนั้นต้องไม่เชื่อข้าแน่ๆ ว่าที่ข้าได้แต่งงานเป็นคนแรก!" คาร์บิลัสพูดอย่างร่าเริง
ซึ่งสีหน้าที่ดูภูมิใจจนเกินเหตุของคาร์บิลัสก็ทำเอาฟาร์คัสเริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจในตัวเพื่อนของแพะโง่ที่จะมาร่วมงาน
หวังว่าจะไม่ปัญญาอ่อนเหมือนแพะโง่นี่
"แง้ ข้ายังไม่ได้คุยกับท่านแม่เลย แก๊ซ!" ดัฟฟ์งอแงเพราะทันทีที่วัดตัวเสร็จก็โดนส่งกลับมายังโรงเรียนทันที โชคดีที่พอไหวตัวทันจึงพอคว้าลูกอมบนโต๊ะมาได้บ้าง ในปากดัฟฟ์ตอนนี้จึงเต็มไปด้วยลูกอมหลากสี
"เอาน่า ดัฟฟ์ อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้เรียนหรอก เพราะมันเป็นวันเข้าชมรมของโรงเรียน" กริสเซลตอบทั้งๆ ที่กำลังมองเศษเสื้อคลุมที่มีสภาพยู่ยี่ในมือด้วยสายตาชื่นชม "ข้าว่าจะแวะไปชมรมเย็บปักสักหน่อย ให้พวกนั้นทำไอ้นี่ให้กลายเป็นสนับข้อมือ ข้าจะได้รู้สึกว่ามีท่านคาร์บิลัสอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา!" ยิ่งพูดปีศาจสิงโตก็ยิ่งคึกจนปิดอาการดีใจไม่อยู่
"แก๊ซ?" ดัฟฟ์เหลือบมองกริสเซลและหันมาสนใจนาซัสที่มองเดินพื้นนิ่งๆ คล้ายกับกำลังใช้ความคิด
ซึ่งก็เป็นตามที่ดัฟฟ์คิดเพราะนาซัสกำลังคิดไม่ตกถึงอายุกับอดีตของตัวเอง นัยน์ตาหลุบต่ำเมื่อรู้สึกถึงความว่างเปล่าในหัวที่ไร้ซึ่งคำตอบในสิ่งที่ตัวเองกำลังสงสัย
"อ้ะ! ถ้าเข้าชมรม ก็ได้ทำอาหารสินะ แก๊ซ!!" ดัฟฟ์ที่เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเข้าชมรมทำอาหารก็เขย่าตัวนาซัสจนตัวโยน "จะได้กินแล้ว! จะได้กินแล้ว แก๊ซ"
นาซัสยิ้มน่ารัก "ดัฟฟ์ เจ้าทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"
ดัฟฟ์ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก "แก๊ซ! ไม่น่ายากหรอกน่า"
"ทำอาหารไม่ยากหรอกแต่ขั้นตอนที่ต้องหาวัตถุดิบมาทำนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย" กริสเซลพูดขึ้นเมื่อดื่มด่ำชายเสื้อท่านคาร์บิลัสจนพอใจและมีสีหน้าเหยเก "ข้าเคยเข้าอยู่ปีที่แล้ว รสชาติอาหารที่ท่านอาจารย์ทำแย่มาก เอาเป็นว่าเจ้าพลาดแล้วล่ะ ดัฟฟ์ที่เข้าชมรมนี้ ต่อให้เจ้าจะเป็นพวกกินไม่เลือกก็เถอะ"
กริสเซลมีสีหน้าเสียใจที่ตัวเองไม่รั้งดัฟฟ์เอาไว้ตอนนั้น
"แก๊ซ ไม่เป็นไรหรอก ข้าก็จะพยายามกิน" ดัฟฟ์พูดเสียงเบา เริ่มรู้สึกไม่มั่นใจในชมรมที่ตัวเองกำลังจะเข้า
นาซัสโคลงหัวไปมา "อย่างน้อยตอนที่เจ้าหาวัตถุดิบ ก็น่าจะแวะซื้อได้นะ"
"ดีจัง แก๊ซ นาซัสฉลาดที่สุดด" ดัฟฟ์โถมตัวเข้ากอดนาซัสยิ้มกว้างจนตาหยี
โฮกกกกกก
เสียงคำรามของมังกรดังลั่นจนอากาศสั่นสะเทือน
กริสเซลสะดุ้งสุดตัวตาโต "แย่แล้ว! ถึงเวลาเข้าชมรมแล้ว ข้าเข้าชมรมท่านคาร์บิลัสจงเจริญด้วยสิ ถ้าไปสายตั้งแต่วันแรกข้าต้องไม่ได้เข็มกลัดรูปท่านคาร์บิลัสแน่ๆๆ ว้ากกก ดัฟฟ์ ข้าอยากไปส่งเจ้านะ แต่ข้าต้องไปแล้วล่ะ ชมรมเจ้าอยู่ในโรงอาหารนะ!!"
โบกมือไวๆ แล้วรีบวิ่งไปทันทีทิ้งดัฟฟ์กับนาซัสไว้ที่ทางเดินเชื่อมตึกซึ่งสองข้างทางก็เต็มไปด้วยปีศาจวิ่งกันวุ่นวายแต่ก็มีบางตัวที่เดินอย่างสบายอกสบายใจเพราะอยู่ชั้นปีสูงใกล้จะเรียนจบเต็มทน
"เฮ้ พวกเจ้ารีบๆ ไปเข้าชมรมได้แล้วไป ก่อนที่ข้าจะจดชื่อเจ้าลงสมุดรายงานพฤติกรรมนักเรียน" ปีศาจร่างยักษ์ย่างสามขุมมาหาดัฟฟ์กับนาซัสด้วยสีหน้าถมึงทึงบนเสื้อถูกปักด้วยรูปปีศาจถมดำใช้ไม้จิ้มปีศาจตนอื่นพร้อมเขียนกำกับว่ากรรมการนักเรียน
ดัฟฟ์เงยหน้ามองจับมือนาซัสแน่น "แก๊ซ ข้า ข้ากำลังไป" พูดเสียงสั่น
เพราะขนาดตัวที่ต่างกันมากรวมกับสีหน้าดุร้ายทำให้ตอนนี้กรรมการนักเรียนในสายตาดัฟฟ์ก็เหมือนสัตว์ประหลาดที่พร้อมจะกินมังกรดำตัวเล็กๆ
"เร็วสิ! ถ้าเจ้าช้าไปกว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว ข้าจะจดชื่อเจ้าแล้วโยนเจ้าเข้าในกรง----"
ดัฟฟ์ไม่รอฟังจนจบวิ่งหน้าตั้งน้ำตาคลอเบ้าไปทางโรงอาหารที่ตั้งอยู่ไกลๆ
"แง้ น่ากลัว นาซัส วิ่งหนีๆ ข้าไม่อยากโดนมันกิน ฮือ" ดัฟฟ์โหยหวน
นาซัสยอมวิ่งตามอย่างว่าง่ายหันหลังไปมองก็เห็นกรรมการนักเรียนมองตามมาด้วยสายตางุนงง
ความเร็วของดัฟฟ์มากพอที่จะทำให้มาถึงโรงอาหารภายในเวลาอันสั้น ซึ่งพอมาถึงดัฟฟ์ก็สะดุดขาตัวเองล้มหน้าคว่ำ "แง้ เจ็บ ฮือออ แฮ่กๆ"
นาซัสที่สะดุดดัฟฟ์จนล้มอีกที ปัดฝุ่นตัวเองแล้วจึงลุกขึ้นยืนยื่นมือให้ดัฟฟ์จับ
ดัฟฟ์กลั้นความเจ็บร้าวไปทั้งตัวจับมือนาซัสและฝืนลุกขึ้นยืน หันซ้ายหันขวาเมื่อไม่เห็นใครสักคนในโรงอาหารนอกจากพ่อค้า
แม่ค้าที่ขายอาหารกับปีศาจที่กำลังเดินออกจากโรงอาหารพร้อมอาหารในมืออยู่ประปราย
"แง้ กริสเซลโกหก ดัฟฟ์แน่เลย"
นาซัสไม่ได้พูดอะไรพยายามชะเง้อหน้าหาอาจารย์ที่รับสมัครเข้าชมรมแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า
"แก๊ซ ข้าว่าไปนั่งรอตรงนั้นกัน" ดัฟฟ์จับมือนาซัสแน่นค่อยๆ พยุงร่างอันรวดร้าวของตัวเองไปนั่งเก้าอี้ ส่วนสายตาถูกแช่แข็งไว้กับอาหารที่กำลังถูกจัดใส่ตู้
โครกกก
ดัฟฟ์หน้ายู่ลูบท้องตัวเอง "แง้ ข้าหิวอีกแล้ว นาซัส"
"ยังกินไม่ได้ ดัฟฟ์ ต้องเข้าชมรมก่อน" นาซัสพูดอย่างมุ่งมั่นกระชับมือดัฟฟ์แน่น เพราะดัฟฟ์เริ่มทำท่าจะวิ่งไปซื้ออาหารมากิน
แทนการนั่งรอเข้าชมรมเฉยๆ
"ข้าว่ากินไปรอไปก็ดีนะ แก๊ซ" ดัฟฟ์มองพลางเช็ดน้ำลายที่เลอะมุมปาก
นั่งรอไปสักพักใหญ่ๆ ก็ไม่มีปีศาจสักตัวปรากฎตัวในโรงอาหารเพิ่มเติม จนดัฟฟ์หาวหวอดกลิ้งไปมาบนเก้าอี้ "แง้ นาซัส ข้าว่าพวกเราต้องโดนชมรมไล่ออกแล้วแน่ๆ เลย "
นาซัสที่ตอนแรกไม่คิดอะไรก็เริ่มวิตกบ้างแต่พอเห็นร่างคุ้นตาก้าวเร็วๆ มาทางตนเองก็กลับมาใจชื้น
"ขอโทษที ข้าลืมบอกพวกเจ้าไปเลย" อาจารย์คนเดิมที่รับดัฟฟ์กับนาซัสเข้าชมรมยิ้มแห้งๆ "พอดีว่าคนที่เข้าชมรมมีจำนวนน้อยเกินไปจนผู้อำนวยการไม่อนุญาตให้ตั้งชมรมน่ะ น่าแปลกนะ ปีที่แล้วก็ออกจะมีเยอะปีนี้กลับมีแค่พวกเจ้าสองคน เอาเป็นว่าพวกเจ้าหาชมรมอื่นเข้าได้เลยเพราะชมรมข้าถูกยุบแล้ว"
ดัฟฟ์อ้าปากค้างรู้สึกถูกทำร้ายจิตใจขั้นร้ายแรง เพราะจุดประสงค์หลักของการเข้าชมรมก็คือการกินและการฝึกทำอาหารที่ทำไปกินไป "แล้ว แล้ว มีชมรมเกี่ยวกับอาหารอีกไหม"
"อืมมม จะว่ามีก็มีนะ เป็นชมรมทำขนมแต่คนเข้าเยอะมากจนข้าอิจฉาเลยล่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าจะคัดตัวคนเข้าชมรมอยู่"
ความหวังที่เพิ่งดับไปลุกโชนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
"ที่ไหน แก๊ซ ที่ไหน ข้าจะเข้า ข้าจะเข้าาา"
ขนมก็เป็นอีกตัวเลือกที่ดัฟฟ์ไม่มีวันปฏิเสธ
อาจารย์หัวเราะหึๆ "ลานประลองน่ะ ชมรมนี่ถ้าเจ้าสู้ชนะอาจารย์ไม่ได้เขาไม่รับเข้าชมรม"
"แต่ แต่ว่ามันเป็นชมรมทำขนมนะ แก๊ซ" ดัฟฟ์ถามเพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า
ชมรมทำขนมก็ควรทำขนมสิ.. ทำไมถึงได้มีการประลองกันล่ะ?
"ก็นะ ชมรมสบายๆ ใครๆ ก็อยากเข้ากันทั้งนั้น หลังจากที่เจ้าเข้าชมรมนี่ได้วันๆ นอกจากอบขนมเจ้าก็แทบไม่ต้องทำอะไรเลย ข้าล่ะเกลียดชมรมนี้จริงๆ ที่ไม่ยอมให้พวกนักเรียนเห็นคุณค่าของวัตถุดิบแต่ละอย่าง"
ดัฟฟ์กับนาซัสมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายเพราะพอจะเดาสาเหตุที่ชมรมนี้ถูกยุบได้ลางๆ
"เอาเถอะ วันนี้เข้าชมรมวันแรกพวกเจ้าก็ลองเดินๆ ดูชมรมก่อนก็ได้ ชอบชมรมไหนก็เข้าชมรมนั้น" อาจารย์ไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ "ข้าต้องไปแล้วล่ะ แผนการสอนสำหรับสอนนักเรียนอย่างพวกเจ้าข้าก็ยังไม่ได้เขียนเลย"
"ตะ แต่ว่า"
ดัฟฟ์พยายามรั้งอาจารย์เอาไว้เพื่อที่จะถามว่ามีชมรมอะไรอีกบ้าง แต่ก็ไม่ทันเพราะอาจารย์เดินหนีไปแล้ว
"ข้าว่าชมรมทำขนม ไม่น่าจะเข้าได้นะ" นาซัสออกความอย่างตรงไปตรงมา
ดัฟฟ์ตอนแรกจะปฏิเสธแต่พอนึกถึงฝีมือการต่อสู้ของตัวเองก็พูดไม่ออก
"งื้ม...."
"นี่ๆ เจ้าน่ะ เข้าชมรมข้าไหม ชมรมนักฆ่าน่ะ... เฮ้ย หยุดก่อนสิ อย่าเพิ่งหนี!"
ดัฟฟ์กับนาซัสพยายามก้าวไวๆ หนีออกจากปีศาจที่สวมหน้ากากหัวกะโหลกแสยะยิ้มกับชุดคลุมสีดำทั้งตัวซึ่งมายืนดักรอหาสมาชิกอยู่ตามซอกตึกมืดๆ ต่างจากชมรมอื่นที่มาตั้งซุ้มหาคนเข้าชมรมกันอย่างจริงจังตามทางเดิน
"ชมรมวาดรูปรับสมัครคนเข้าชมรมจ้าาา เจ้าเด็กสองคนนั้นน่ะ! สนใจเข้าไหม วาดสวยไม่สวยไม่เป็นไร ขอแค่มีใจรัก ถ้าสนใจก็วิ่งเข้ามาเลย สมัครตอนนี้แถมชุดชมรมด้วยนะ"
"ชมรมวาดรูปเจ้าคนมันก็เยอะอยู่แล้วป่ะ แบ่งเด็กมาชมรมหนอนหนังสือบ้างเซ่ ชมรมข้าต้องการเด็กน่ารักๆ มาเป็นอาหารตาอยู่นะ"
"แหมมม เยอะกว่าอยู่สองคนนี่นับด้วยเหรอ"
ดัฟฟ์ก้มหน้างุดพยายามไม่สบตาเพราะไม่รู้สึกสนใจชมรมทำนองนี้สักนิด ถ้าเผลอไปสบตาเข้าอาจจะเผลอใจอ่อนเข้าชมรมไปก็ได้
"ดัฟฟ์! เฮ้ ดัฟฟ์ เจ้าเข้าชมรมเดียวกับข้าสิ ชมรมท่านคาร์บิลัสจงเจริญ!"
เสียงเรียกคุ้นเคยทำให้ดัฟฟ์ยอมเงยหน้าขึ้นมามองกริสเซลที่กระโดดโลดเต้นด้วยเสื้อรูปคาร์บิลัสกำลังนั่งบนบัลลังก์ ข้างๆ กันมี
ปีศาจร่างเล็กสวมเสื้อคลุมที่ทำเลียนแบบจากของท่านคาร์บิลัสกำลังยืนเรียกหาคนเข้าชมรม
"แก๊ซ ไม่เอา" ดัฟฟ์ส่ายหน้าดิกพยายามเดินหนีพร้อมลากนาซัสที่ทำท่าจะเดินเข้าไปหาเข็มกลัดแจกฟรีที่ชมรมท่านคาร์บิลัสจงเจริญกำลังแจก
"ทำไมล่ะ ชมรมนี้เจ้าจะได้รู้จักท่านคาร์บิลัสมากขึ้นไปอีกนะ เจ้าไม่อยากรู้จักเหรอ" กริสเซลวิ่งมาหาดัฟฟ์พยายามดึงแขนทั้งดัฟฟ์และนาซัสไว้ "ชมรมนี้ดีจริงๆ นะ ข้าเข้ามาตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้เลย"
"ม่ายย แก๊ซซซ ข้าไม่เข้าาา" ดัฟฟ์พยายามแกะแขนกริสเซลออก "นาซัสก็ไม่อยากเข้าใช่ไหม แก๊ซ"
นาซัสส่ายหัว "ข้ายังไงก็ได้"
"แง้ นาซัสไม่อยากเข้าสิ ถ้าเจ้าเข้าข้าก็ต้องเข้าด้วย ข้าไม่อยากเข้าาา" ดัฟฟ์พยายามทิ้งน้ำหนักตัวแต่กริสเซลก็ยังคงลากต่อไปได้อย่างง่ายดาย
"เจ้าต้องลองอยู่ดู ดัฟฟ์ แล้วเจ้าจะชอบชมรมนี้เหมือนที่ข้าชอบ" กริสเซลยิ้มยิงฟัน "อีกอย่างถ้าเจ้าเข้าชมรม ข้าก็จะได้เสื้อคลุมที่ประธานแจกด้วย"
ซึ่งนั่นก็เป็นเป้าหมายที่แท้จริงของกริสเซลที่พยายามหาคนเข้าชมรม
"นาซัส เจ้าต้องไม่อยากเข้าสิ" ดัฟฟ์พูดเสียงสั่น "เจ้าต้องอยากเข้าชมรมที่มีของกินเหมือนข้าสิ แง้"
"แต่ข้าไม่อยากประลองนี่นา" นาซัสพูดเสียงเบา
"เอาชมรมอื่นก็ได้ที่ไม่ใช่ชมรมนี้ กริสเซล อย่าบังคับข้าาาา" ดัฟฟ์โหยหวน "ไม่งั้น ฮือ ข้าจะร้องไห้จริงๆ ด้วย"
กริสเซลสะดุ้งปล่อยทั้งดัฟฟ์กับนาซัสทันที
"อย่าร้องนะ ข้าไม่เอาเจ้าเข้าชมรมก็ได้"
ดัฟฟ์เบะปากหันไปหานาซัส "แก๊ซ ข้าตัดสินใจแล้ว ถ้าเจ้าจะเข้าก็เข้านะ นาซัส ข้าไปคนเดียวก็ได้!" พูดจบก็วิ่งหนีอออกไปทันทีพร้อมกับความเสียใจมากที่นาซัสไม่ยอมมาด้วย
"เดี๋ยวดัฟฟ์!" กริสเซลตะโกนไล่หลังแล้วเกาหัวเงาๆ แต่พอเห็นนาซัสที่ยังอยู่ก็ยิ้มออก "เจ้าจะเข้าชมรมนี่ใช่ไหม นาซัส"
เสื้อคลุมต้องเป็นของข้า!!!
กริสเซลคิดอย่างมุ่งมั่น
"อืม ข้าเข้าชมรมเจ้าก็ได้" ถึงจะตอบไปอย่างนั้นก็พยายามมองหาดัฟฟ์ในฝูงชนด้วยสายตาเป็นห่วง
ดัฟฟ์จะเข้าชมรมอะไร..?
แล้วจะกลับห้องได้ไหมนะ..?
นาซัสคิดและพ่นลมหายใจออกมาเมื่อนึกได้ว่าดัฟฟ์เป็นพี่ของตัวเอง
คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง...
"นี่เซ็นตรงนี้เลย นาซัส เจ้าจะได้กลายเป็นสมาชิกชมรมท่านคาร์บิลัสจงเจริญเต็มตัวแล้วเจ้าจะได้สิทธิพิเศษต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะสิทธิ์แลกซื้อโปสเตอร์รูปท่านคาร์บิลัสในราคาเฉพาะสมาชิก อ้อ เจ้าจะส่งจดหมายหาท่านคาร์บิลัสก็ได้นะ! บางทีถ้าท่านอารมณ์ดีๆ ก็จะส่งจดหมายตอบมาด้วย ข้าเคยได้รับรอบนึงตอนนี้ข้าใส่กรอบแปะไว้กลางบ้านเลย ทุกคนในบ้านข้าตื่นเต้นกันมาก ถ้าเจ้าอยากเห็นไว้ไปบ้านข้าจะเอาให้ดู"
นาซัสพยักหน้าหงึกหงักทั้งๆ ที่จับใจความไม่ได้สักนิดว่ากริสเซลพูดอะไร คล้ายโดนมอมเมาจนเผลอเซ็นใบเข้าชมรมไม่รู้ตัว
"เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าก็เป็นสมาชิกเต็มตัวแล้ว! เจ้าไปหาคนเข้าเพิ่มเป็นเพื่อนข้าเลย หน้าที่ของพวกเราสำหรับวันนี้ก็คือหาคนเข้าให้มากที่สุด!"
กริสเซลฉวยเอาเสื้อท่านคาร์บิลัสจงเจริญจากใต้โต๊ะมาสวมให้นาซัสซึ่งขนาดตัวที่เล็กของนาซัส ทำให้เสื้อหลวมโพรกจนเกือบติดพื้น กริสเซลจิ้ปาก "นี่เป็นตัวที่เล็กที่สุดแล้วนะ แต่ช่างมันเถอะ นั่นมีปีศาจเดินมาแล้ว ไปกันเร็ว! ข้าว่าข้ารู้จักพวกนั้นอยู่"
แล้วนาซัสก็ถูกกริสเซลลากไปช่วยล่อลวงคนเข้าหาชมรม
โดยที่ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย...
------------------
ในที่สุดก็หายจากไข้หวัดสนิทแล้วค่ะ
หลังจากไฟว์กับมันมาร่วมสองอาทิตย์ 5555
มีกิจกรรมให้เล่นค่ะ คือเสนอชมรมที่ดัฟฟ์จะเข้า อันไหนโดนใจจะจับดัฟฟ์เข้าเลยค่ะ ดัฟฟ์ #
ตอบเมนต์
คุณ BlueCherries : กว่าดัฟฟ์จะโต
นาซัสจะเริ่มหาอดีตตัวเองค่ะ
คุณ lizzii : วิญญาณที่โดนขังในรูปปั้นดินแดนมารค่ะ (ย้อนไปไกลมาก 555)
คุณ natsikijang : พยายามเกลี่ยบทให้ฟาร์คัสกับคาร์บิลัสอยู่ค่ะ รู้สึกกลายเป็นตัวประกอบไปแล้วจริงๆ 5555 ฉากแต่งงานจัดเต็มค่ะ จะจัดบทให้เยอะๆ สมกับเป็นคู่หลักเลย
คุณ •♀NoM!_KunG♀• : หายแล้วววค่าา
คุณ zuu_zaa :
โพลล์
หัวข้อ: Ominous Bird นกบอกลาง [จบแล้ว] (อ่าน 70336 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก