New year under the blue sky 2016เสียงกัมปนาทดังขึ้นมาเป็นชุดเรียกให้คนที่กำลังเคลิ้มหลับให้ลืมตาตื่น แสงสว่างวาบจากนอกหน้าต่างทำให้ภาพพร่ามัวไปชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะปรับได้ ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งมองพลุปีใหม่ที่ถูกยิงจนเต็มท้องฟ้าจากมุมของคอนโดใจกลางเมืองชั้นยี่สิบแปด
"Happy new year"
โชติภัทรหันไปมองตามเสียงงัวเงีย คนข้างๆ ขยับตัวออกมาจากกองผ้าห่มแล้วยิ้มง่วงๆ ให้หนึ่งที
"Happy new year" เขากระซิบตอบก่อนจะเลื่อนตัวกลับลงไปแตะริมฝีปากแผ่วเบา "ทำให้ตื่นหรือเปล่า"
"ตื่นตั้งแต่เสียงพลุแล้ว" กันตธีร์ตอบก่อนจะแกล้งงับปาก "ฝากตัวด้วยอีกปีนะ"
"...ไม่ต้องฝากแล้ว ขอไว้เลยได้มั้ย"
น้ำหนักตัวที่ทับลงมาไม่ได้ทำให้วิศวกรหนุ่มรู้สึกอึดอัด แต่กลับกันมันยิ่งทำให้เขารู้สึกอุ่นสบายอย่างประหลาดจนต้องยกแขนขึ้นกอดตอบอีกฝ่าย
"กี่ปีแล้วนะ"
"ไม่รู้...ลืมนับไปแล้ว"
โชติภัทรหัวเราะเบาๆ กับคำตอบทื่อๆ นั้นแล้วค่อยไล้เล็มกลีบเนื้อนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว กันตธีร์คนที่ไม่เคยใส่ใจเรื่องพวกนี้อย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น
"พรุ่งนี้พาป๊ากับม๊าไปกินข้าวกัน" คนตัวเล็กเสนอด้วยเสียงงึมงำในลำคอ
"เอาสิ ฉันราวน์ไม่น่าเกินเที่ยง ไปมื้อเที่ยงเลยไหม"
"อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าโทรไปบอกป๊าก่อน ไม่รู้วีมันจะพาไปไหนหรือเปล่า" กันตธีร์ขมวดคิ้วเมื่อคิดถึงน้องคนเล็กของโชติภัทรผู้ยังคงเหนียวแน่นกับความโสดและพ่อแม่
"ไม่เป็นไรหรอก" ลูกชายคนกลางตอบทันทีโดยอัตโนมัติ...ก็ใครเล่นให้พ่อแม่เขาเอ็นดูคนตัวเล็กเสียยิ่งกว่าลูกชายตัวเองกันเล่า
หนึ่งวิศวกรหนึ่งนายแพทย์นอนกระซิบคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงพลุที่ยังคงมีมาเป็นระลอกจนกระทั่งใครสักคนเริ่มอ้าปากหาวออกมา ผ้าห่มจึงถูกดึงขึ้นมาคลุมจนถึงปลายคาง จูบราตรีสวัสดิ์และจูบต้อนรับศักราชใหม่ถูกป้อนให้แก่กันอย่างเนิบช้าก่อนที่ความเงียบงันจะดึงให้กลับเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง
แม้หลายปีที่ผ่านมาจะมีเรื่องที่ทั้งคู่ไม่ลงรอยกันบ้างแต่สำหรับเรื่องเทศกาลปีใหม่พวกเขามีความเห็นตรงกันอย่างยิ่ง การไปอยู่ในที่ที่มีแต่คนนั้นไม่ตอบโจทย์เป็นแน่ สุดท้ายการฉลองทุกปี หากไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ เลยก็จะจบลงด้วยการออกไปกินข้าว ดูหนัง ไม่ก็นอนข้ามปีเป็นส่วนใหญ่
...ถึงจะดูจืดชืดไปบ้างแต่โชติภัทรและกันตธีร์ก็ไม่คิดว่ามันแปลกตรงไหน
แค่ปีถัดไปยังอยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีครามนี้ด้วยกันก็พอแล้ว
:: TALK::
สวัสดีปีใหม่นะคะ~
โผล่มาให้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ค่ะ ฮา
ยังลืมไม่ลืมโชธีร์ พี่เจน้องมี่ ซอลกับ... แน่นอนค่ะ ไว้เราจัดการตัวเองได้จะกลับมานะคะ //ก้มกราบ
และเนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่นี้เลยเอาone shotสั้นๆของโชธีร์มาให้อ่านแก้คิดถึงกันไปก่อน U v U
คิดถึงคนอ่านเช่นกันนะคะ สวัสดีปีใหม่ ขอให้เป็นปีที่ดีของทุกๆคน อยู่ด้วยกันไปยาวๆนะคะ
รักมากๆ ค่ะ
//ตอนนี้เราไม่มีคอม พิมพ์ในมือถืออืดมาก คอมเมนท์จะมาไล่ตอบทีหลังนะคะ แต่เราอ่าน+เซฟเก็บไว้อ่านแล้วทุกอันค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ที่นี่คือขุมทรัพย์กำลังใจของเราจริงๆ
//