ฮื่อ มีบางคนแท๊กทีมกันมาป่วนผมกันเลยนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไร ยอมอ่ะ ถ้าไม่รักก็ไม่ยอมหรอก ป่วนแล้วก็อย่าลืมซื้อหนังสือนะคร้าบ อิ อิ
แต่ผมมีแผนดีกว่านั้น ปกติผมจะไปจอดรถโทรศัพท์และเช็คอีเมล์จากโทรศัพท์มือถืออยู่แถวๆ สวนลุมไนท์บาซาร์ตอนประมาณห้าทุ่มคืนวันศุกร์แทบทุกคืน ฝั่งถนนวิทยุอ่ะครับ ถ้าอยากซื้อหนังสือแบบตื่นเต้น ก็ลองเดินๆ หารถทะเบียนที่เห็นแล้วรู้ทันทีว่าต้องเป็นผมแน่ๆ เคาะกระจกสามครั้งเป็นจังหวะเท่าๆ กัน ผมจะลดกระจกลง แล้วยื่นหนังสือให้ คุณก็ยื่นเงินเข้ามา ดีป่ะ พอได้เงินค่าหนังสือ ผมจะได้ไปหาอะไรดื่มที่หลังสวน
ครึ่งหลังของบทที่ 16 จนจบครับผม
สุขกระสันวันวาเลนไทน์นะครับ (ส่วนใครที่สุขกระสันไม่ได้ ก็ขอให้สุขสันต์วันวาเลนไทน์ธรรมดาๆ ก็แล้วกันนะคร้าบ)
ระวังอย่าเสียตัวโดยไม่มีจุดหมายนะัครับ
บาย บาย
บทที่ 16 (ต่อ)
อธิคมเป็นคนวางแผนการท่องเที่ยวสุดสัปดาห์ครั้งนี้ เขาตั้งใจชวนอนุภาพไปเที่ยวฉลองปีใหม่ แต่ชายหนุ่มเสนอว่าน่าจะไปเป็นกลุ่มดีกว่า จึงชวนสมบัติกับตั้มร่วมทางไปด้วย แต่อธิคมก็อดสงสารธงรบไม่ได้ พักหลังเพื่อนเขาเป็นเอามาก เลิกงานก็มักจะกลับบ้าน ไม่ค่อยออกไปตะลอนๆ บ่อยเท่าที่เคย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สุดสัปดาห์นี้อาทิตย์ ตี๋หนุ่มของธงรบหนีไปเที่ยวต่างประเทศโดยไม่ชวนและไม่บอกธงรบสักค่ำ เพื่อนเขาโอดครวญเสียยกใหญ่ อธิคมจึงลากธงรบมาด้วย
อธิคมต้องฉลองปีใหม่ตั้งแต่ต้นเดือนธันวาคมช่วงวันหยุดยาว เพราะปีใหม่นั้นเขาไม่เคยได้หยุดพัก ตำรวจทุกคน รวมทั้ง ธงรบ ตำรวจที่ชอบอู้งานเพราะเอาแต่ร่อนไปร่อนมา จำต้องอยู่เวรคอยดูแลความเรียบร้อยในเขตพื้นที่รับผิดชอบ ตั้มเองก็มีงานโชว์ตัวช่วงเทศกาลทุกวัน อนุภาพก็ต้องเร่งงานข้ามวันข้ามคืน
ธงรบเกาะติดอนุภาพไม่ยอมห่างตั้งแต่ขึ้นนั่งบนเครื่องบิน เพื่อนของอธิคมชวนชายหนุ่มคุยตลอดทางจนอธิคมอดเขม่นไม่ได้ สมบัติจึงกลายมาเป็นเพื่อนคุยนายตำรวจเพราะตั้มถูกผู้โดยสารหลายคนเวียนเข้ามาทักทายและขอลายเซ็นจนแทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว
เมื่อถึงโรงแรมที่กระบี่ ธงรบจึงยอมปล่อยให้อนุภาพเป็นอิสระ ก่อนจะ "คืนแฟน" ให้อธิคม ธงรบทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้เมื่ออนุภาพถามว่าทำไมถึงได้พักห้องสวีทชั้นบนสุดของโรงแรมทั้งๆ ที่อธิคมเพิ่งจะจองห้องพักและตั๋วเครื่องบิน
"ก็โรงแรมพ่อมัน ถ้าไม่ได้พักเพนท์เฮาส์ของพ่อมันแล้วเราจะไปพักที่ไหนกันล่ะครับ" ธงรบพูดหน้าเป็น ยักคิ้วให้เพื่อนแล้วรีบหายตัวไปทันที ทิ้งให้อธิคมถลึงตามองตาม ก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ ให้อนุภาพที่หรี่ตามองอย่างเอาเรื่อง
"ครั้งที่เรามาถ่ายโฆษณา ผู้กองบอกว่าหาห้องพักไม่ได้" อนุภาพเริ่มเท้าความ
"ตอนนั้นคุณพ่อมีแขกวีไอพี" อธิคมแก้ตัว
"สารวัตรอธิคม อย่าโกหกนะ แววตาสารวัตรบอก" อนุภาพหน้าเคร่ง "สารวัตรก็รู้ว่า..."
"เอ๊ะ คุณนุ นี่เปลี่ยนวิธีการเรียกผมใหม่หรือ ทำไมเรียกเสียเต็มยศ" อธิคมเปลี่ยนประเด็น เวลาอนุภาพไม่พอใจจะเรียกเขาว่าผู้กองแทนที่จะเรียกสารวัตร แต่หลังๆ เขาสังเกตว่าอนุภาพเรียกเขาเสียเต็มยศเวลาอารมณ์ไม่ดี
"ว่าไงครับ" อีกฝ่ายคาดคั้น
"คุณนุ ไม่ได้ถามนี่นา" อธิคมเสียอ่อย
"สารวัตรอธิคมเจ้าเล่ห์ เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย" อนุภาพส่ายหน้า เดินไปกระแทกตัวนั่งลงบน day bed ใกล้สระว่ายน้ำ
"ถ้าไม่เจ้าเล่ห์แสนกล ผมจะได้เข้าไปนอนกับคุณนุหรือครับ อุตส่าห์เสี่ยงตายลงไปง้อถึงในทะเลก็ยังไม่หายงอน ผมก็ต้องหาทางเข้าห้องให้ได้สิ ทำไปเพราะรัก ผิดตรงไหน" อธิคมเสียงอ่อน
"ทำไมไม่บอกตรงๆ" อนุภาพพึมพำเสียงเบา "ผมไม่ชอบคนหลอกลวง"
อธิคมนั่งลงข้างๆ โอบตัวของคนรักไว้ ยื่นหน้าเข้าไปพูดเสียงนุ่มกับคนที่กำลังนั่งนิ่งอยู่แล้วพูดว่า "ผมขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงนะ ตอนนั้นผมกลัวว่าคุณนุจะไม่หายโกรธ ก็เลยใช้กลยุทธ์เล็กๆ"
"กลยุทธ์...ฮึ" อนุภาพทำเสียงไม่พอใจ "รวมถึงกลยุทธ์ยื้อเวลาซ่อมรถ กลยุทธ์ติดสินบน รปภ. คอนโด แล้วอะไรต่ออะไรอีกหลายกลยุทธ์ที่ผมยังพิสูจน์ไม่ได้ใช่หรือเปล่า"
"โธ่ ที่รักจ๋า ที่ทำไปเพราะความรักนะครับ โปรดให้อภัยกันด้วย" อธิคมอมยิ้ม กระชับวงแขนแน่นมากกว่าเดิม "แต่หลังจากนั้น ไม่เคยเจ้าเล่ห์เลยซักครั้งเดียวเลยจริงๆ"
"ไม่เจ้าเล่ห์ครั้งเดียว แต่เจ้าเล่ห์หลายครั้ง" อนุภาพยังงอน
"ฮื่อ ไม่จริงๆ เชื่อผมสิ ไม่เชื่ออธิคมแล้วจะไปเชื่อใครที่ไหน เชื่อธงรบหรือไง"
...เชื่อธงรบก็พอๆ กันล่ะ เปรียบเทียบออกมาได้...
"แน่นะ" อนุภาพชี้นิ้วคาดคั้น "ผมไม่ชอบคนหลอกลวง"
อธิคมพยักหน้ารับคำ แล้วยื่นปากเข้ามาหอมแก้มอนุภาพ ดันตัวชายหนุ่มให้เอนตัวลง อีกฝ่ายขัดขืนเป็นพัลวันพร้อมส่งเสียทักท้วงว่าเวลาบ่ายๆ แบบนี้ไม่เหมาะ
"ทำไมจะไม่เหมาะ บ่ายแดดจ้าๆ แบบนี้ล่ะคึกดีนักเชียว" อธิคมเสียงแตกพร่า ความปรารถนากำลังพุ่งแรงจนแทบจะทนไม่ไหว
"เดี๋ยวใครเห็น" อนุภาพเสียงเบา
"ใครจะเห็นล่ะ พี่บั้ดลากตั้มเข้าห้องไปตั้งนานแล้ว ป่านนี้ก็คงทำอะไรกันไปถึงไหน ถ้าอาย เราเข้าไปในห้องกันเถอะ" นายตำรวจหนุ่มแย้ง แต่ทั้งที่ชวนเข้าห้อง อธิคมก็ไม่มีท่าทีว่าจะลุกไปไหน
"เดินทางมาเหนื่อย ผมขอพักก่อนสิ" อนุภาพต่อรอง
"เหนื่อยอีกแล้ว จะทำอะไรกันทีไรไม่เหนื่อยก็ง่วง คุณนุนี่พยาธิเยอะแน่ๆ" อธิคมยั่วเย้า หัวเราะเบาๆ
"บ้าหรือผู้กอง พูดออกมาได้"
"ถ้าเหนื่อยก็นอนอยู่เฉยๆ ผมทำเองก้ได้ ถ้าง่วงก็หลับไปซะ กางขาอยู่นิ่งๆ พอเสร็จแล้วผมจะปลุก" อธิคมแนะนำ ก่อนจะร้องโอดโอยเพราะพูดไม่เข้าหูอีกฝ่ายที่ถูกล้อเลียน แขนกำยำจึงโดนฟาดแรงๆ
"ซาดิสม์หรือ ชอบนักใช่ไหม เดี๋ยวจัดให้" อธิคมเสียงกระเส่าพลางปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มหนักหน่วงมากขึ้น มือพยายามปลดกระดุมกางเกงของอนุภาพเพื่อจะถอดออกให้พ้นตัว ส่วนกางเกงยีนส์ของตัวเองนั้นหล่งลงไปกองอยู่เหนือเข่าแล้ว
"สารวัตร พอก่อนครับ ไปข้างในเถอะนะ...นะครับ" อนุภาพเสียงหอบ พยายามดันอกกว้างกำยำของอธิคมให้ออกห่าง กลัวว่าถ้าปล่อยให้ผ่านไปเนิ่นนาน เขาทั้งสองคงจะควบคุมตัวเองไม่ได้ กลายมาเป็นดาราหนังโป๊แสดงบทรักริมสระว่ายน้ำกลางวันแสกๆ หากผู้กองธงรบโผล่เข้ามาตอนนี้คงอายแทบแทรกแผ่นดินหนี
ธงรบเดินเข้ามาในภวันตราสวีท เพนท์เฮาส์หรูหราชั้นบนสุดของโรงแรมภวันตรารีสอร์ทที่ตั้งอยู่ริมหาดสวยงามแห่งหนึ่งของกระบี่ นายตำรวจเดินตรงไปศาลาริมสระด้วยการอ่อนระโหยโรยแรง เขาหายไปหลายชั่วโมงเพราะใช้เวลาอยู่กับชายหนุ่มที่เขาพบที่สนามบินที่กรุงเทพฯ เมื่อตอนรอเช็คอินขึ้นเครื่องบินเดินทางมากระบี่ สงครามกับเขา "ทบทวนความทรงจำ" กันจนเขาแทบหมดแรง ชายหนุ่มชื่อน่ากลัวยังคงร้อนแรงเหมือนเดิม เขายอมรับว่าสงครามนั้น "เด็ดขาด" กว่าหลายคนที่เขาเคยมีอะไรด้วย
...แต่คนที่ทำให้เขาโหยหาอยู่ไม่คลายกลับเป็นคนหนึ่งที่เมาเหล้าแทบไม่รู้สติที่เขา "จัดการ" ชุดเล็กไปเพียงครั้งเดียว
...อาทิตย์...ตอนนี้ทำอะไรอยู่น๊อ จะคิดถึงเขาเหมือนที่เขาคิดถึงหรือเปล่า...
ธงรบถอนหายใจแรงๆ แล้วกลับมานึกถึงสงครามต่อ เมื่อแรกที่ตัดสินใจเดินทางมากระบี่เขารู้สึกเบื่อเป็นอย่างมากเพราะมาแบบ "คนโสด" ไม่เหมือนอีกสองคู่นั้นที่มาแบบ "คู่รัก" หากตอนนี้เขารู้สึกโชคดีที่เจอกับสงครามอีก อย่างน้อยก็ทำให้เขาหายเหงาไปได้เยอะ การได้พบกับสงคราม หนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อที่ร้อนแรงยิ่งกว่าไฟทำให้เขาไม่เสียดายเวลาแม้แต่นิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนของสงครามที่ใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับอาทิตย์ ตี๋หนุ่มที่ครองใจเขาอยู่ขณะนี้ เขาแอบหวังลึกๆ ว่าถ้าชิ่งจากสงครามได้ เขาจะลองตามจีบหนุ่มคนนั้นดู มองๆ ไปตี๋เข้มคนนั้นก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย คล้ายๆ กับอาทิตย์เวอร์ชั่นร่าเริงสดใสเพราะรอยยิ้มกว้าง บุคลิกสนุกสนามร่าเริงนั้นต้องตาต้องใจเขาอยู่พอสมควร
...เสียอย่างเดียว ตี๋หนุ่มคนนั้นมากับผู้คุมหน้าดุ สงครามบอกว่าเป็นพี่ชาย แต่เขาไม่ยักเชื่อ ดูยังไงก็หน้าตาไม่เหมือนกัน ทำตาขวางเหมือนอธิคมเวลาหวงอนุภาพยังไงยังงั้น แต่เขาไม่กลัวหรอก จะจีบซะอย่าง...
ธงรบเดินไปนั่งที่ day bed ข้างสระว่ายน้ำ เท้าเตะกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ที่กองอยู่บนพื่น เขาจึงเขี่ยออกให้พ้นทาง แล้วมองไปรอบๆ อาณาจักรเล็กๆ หรูหราที่เงียบสงบ สายลมเอื่อย ท้องฟ้าสีคราม แสงแดดจ้าสดใส ชวนให้นอนพักผ่อนยิ่งนัก
ธงรบมองไปยังประตูห้องนอนขนาดใหญ่สองห้องที่อยู่คนละฟากของสระว่ายน้ำฟรีฟอร์มก็เห็นว่าประตูปิดสนิท ไม่มีวี่แววว่าสองคู่ที่เดินเข้ามาพร้อมกันกับเขาเมื่อตอนบ่ายจะได้ทำกิจกรรมอะไรกันอย่างอื่น นอกจากแยกย้ายกันเข้าห้องแล้วปิดเงียบตั้งแต่มาถึง หมอนอิงทั้งแปดใบวางเรียบร้อยอยุ่บนโซฟาตัวใหญ่ข้างเคาท์เตอร์บาร์ เก้าอี้เอนข้างสระว่ายน้ำวางอยู่ในสภาพเดิม ไม่มีร่องรอยว่าใครนอนพักผ่อน อ่างจากุซซี่ข้างสระว่ายน้ำก็เงียบสนิท ทุกอย่างในโถงนั่งเล่นยังอยู่ในสภาพเหมือนเสมือนไม่เคยมีใครย่างกรายเข้ามาในห้องสวีทแห่งนี้ มีเพียงกางเกงของอธิคมวางอยู่ข้างๆ ที่เขานั่งอยู่ แล้วก็เสื้อสีฟ้าลายพร้อยที่เขากับอธิคมซื้อใส่เดินทางมา
...แล้วก็กางเกงชั้นในของเพื่อนเขาวางอยู่ไม่ไกลจากประตูห้องนอน!
...หื่นจริงๆ เลยไอ้คมเอ๊ย นี่คงแก้ผาเดินโทงๆ อุ้มคุณนุเข้าห้องสิเนี่ย...
...โอ๊ย อิจฉาจริงๆ ให้ตายสิ เป็นเราไม่ได้ จะจับอาทิตย์โยนลงจากุซซี่แล้วเชยชมให้หายอยาก...
ธงรบใช้เท้าเขี่ยกางเกงของเพื่อนไปอีกทางอย่างหงุดหงิด ในใจก็นึกภาพว่าเพื่อนเขาคงโอ้โลมแฟนบน day bed ที่เขากำลังนั่งอยู่จนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยแล้วพากันเข้าห้องนอนไป
ธงรบถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แล้วเอนตัวลงนอนหงาย ปล่อยใจให้ล่องลอยถึงชายหนุ่มหน้าตี๋ที่ป่านนี้คงกำลังท่องเที่ยวอยู่ต่างประเทศอย่างสบายใจ
พักหลังเขาคิดถึงอาทิตย์จนแทบทนไม่ไหว อยากไปหาอาทิตย์ทุกวัน แต่ติดอยู่ที่ต้องรักษา "กฎระเบียบของการพบกัน" อย่างเคร่งครัด อาทิตย์กับเขาตกลงกันว่า จะต้องเว้นระยะอย่างน้อย 3 วัน หากอาทิตย์ออกไปทานข้าวหรือเที่ยวกับเขา
ธงรบหลับไปทานเท่าใดไม่ทราบได้ รู้สึกตัวอีกทีเพราะอธิคมเขย่าตัวแรงๆ ปลุกขึ้นมาให้ไปทานข้าว
"ไอ้ธง ตื่นสิวะ เอาแต่นอนอยู่ได้" อธิคมเปลี่ยนมาใช้เท้าเขี่ยขาของเพื่อน "ไอ้ธง ตื่น...ตื่น เดี๋ยวคุณนุดุ"
อธิคมอ้างชื่ออนุภาพเพราะตัวเองได้รับมอบหมายให้ปลุกธงรบ แต่เพื่อนเขาเป็นคนนอนขี้เซา ตื่นยากตื่นเย็น
"เดี๋ยวพ่อจับโยนลงสระซะนี่"
"อะไรวะ ยังไม่เช้าเลย" ธงรบงัวเงีย ผงกหัวขึ้นมองคนที่มารบกวน "ฝันดี" ของเขา
"เอ็งจะนอนถึงเช้าเลยหรือไง ไอ้ขี้เกียจ ตื่น ตื่น" อธิคมเขี่ยเท้าแรงขึ้น "นอนมาตั้งแต่บ่าย เหนื่อยอะไรนักหนา"
"ไม่เหนื่อยได้ยังไง ถูกรีดพลังไปสองรอบติดๆ กัน ภายในเวลาสองชั่วโมง" ธงรบลืมตา นอนเอามือประสานท้ายทอยมองอธิคม
"ใคร แกนี่มาคนเดียว นึกว่าจะประพฤติตัวดี มาไม่ถึงชั่วโมง หาเหยื่อได้เร็วชิบ" อธิคมบ่น
"แกนี่ชักจะบ่นเหมือนคุณชายอาวุธเข้าไปทุกที" ธงรบเปรียบเปรย "เด็กเก่าโว๊ย เคยกันอยู่พักนึง สี่ห้าเดือนที่แล้ว โชคดีเจอที่สนามบิน ข้าเลยไปซ้ำซะสองยก"
"อยากฟ้องอาทิตย์จริงๆ เลยพับผ่าสิ เอ็งตามตื้ออาทิตย์ตามจีบอาทิตย์จะเป็นจะตาย ยังแว๊บไปจับผู้ร้ายอื่นอีก" อธิคมส่ายหน้า
"ก็มันอยากนี่หว่า อาทิตย์ไม่ยอมข้าซะที คนมันมีอารมณ์จะให้ทำยังไงวะ จะให้ใช้มือทุกวันหรือไง" ธงรบบ่นเสียงเนือยๆ
"สรุปแล้วเอ็งยังไม่ได้แอ้ม นี่ครบปีหรือยัง เอ๊ะข้าว่าเกินปีแล้วนี่นา" อธิคมเอียงหน้าคิด
"จะพูดยังไงก็พูดไป" ธงรบถอนหายใจ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง "แล้วนี่จะไปกินกันที่ไหน ข้ามาถึงตั้งนาน นอนคอยจนหลับไปนี่ล่ะ หมดแรงแล้วสิ ถึงได้โผล่ออกมาจากห้องกันน่ะ"
"ไปแต่งตัวซะ ไม่ต้องอาบน้ำนะ เขารอกันอยู่" อธิคมสั่งเพื่อน
"อะไรวะ ข้าคอยจนหลับไปหลายชั่วยาม อยู่ดีๆ มาปลุกข้า บอกให้รีบๆ" ธงรบบ่นอุบ "เห็นใจกันบ้างสิวะ จะใจร้ายกันไปถึงไหน"
"เออน่า รีบๆ เข้าเถอะ กินข้าวเสร็จก็ได้เที่ยวแล้ว คุณนุอนุญาตให้ข้าพาเอ็งไปปาร์ตี้ริมหาดได้" อธิคมดึงมือธงรบให้ลุกขึ้น
"ถึงกับต้องขออนุญาตกันเลยหรือวะเพื่อน" ธงรบทำตาโต ไม่นึกว่ามีแฟนแล้วจะต้องทำกันถึงขนาดนี้
"คุณนุกับพี่บั้ดจะไปดูรำไทยกัน คุณนุคงสงสารข้าว่ะ ยังไม่ทันพูดอะไรก็บอกให้ข้าพาเอ็งไปหาเหล้าดื่มกัน" อธิคมยิ้มบางๆ เมื่อเอ่ยถึงอีกคน
"สยอง เห็นหน้าเห็นตาแกตอนนี้แล้วข้าชักไม่อยากมีแฟน กลัวกลายพันธ์จากเสือร้ายเป็นแมวหง่าว" ธงรบลุกขึ้น ถอดเสื้อออกแล้วเดินโผเผตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง
"เฮ้ย เร็วๆ นะโว๊ย แล้วห้ามไปเอนตัวนอนต่อในห้อง เข้าไปล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาเลย" อธิคมเร่งตามหลัง
"เอ็งก็เดินตามมานั่งเฝ้าคุมเสียเลยสิวะ" ธงรบประชด แล้วเดินเข้าห้องไป ไม่ปิดประตู ก่อนจะตะโกนบอกเพื่อนว่า "เฮ้ย คม ที่ The Axe มีปาร์ตี้ Wild Night ว่ะ สงครามเขาชวนไป แกไปด้วยกันนะเพื่อน คืนนี้ขอเมาให้เละซักวัน แล้วค่อยกลับมาปาร์ตี้ริมหาด บิกินี่ปาร์ตี้ คิดได้ไงวะ เป็นข้า จะจัดนู้ดปาร์ตี้ซะเลย"
อธิคมไปยืนเฝ้าธงรบที่ประตูห้อง ฟังธงรบพูดเรื่อยเปื่อยสลับกับเร่งเพื่อนให้ทำเวลา อีกฝ่ายโวยวายตามนิสัย แต่ก็แต่งตัวเสร็จภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที
"บอกแล้วไม่ให้อาบน้ำ" อธิคมพึมพำเมื่อธงรบโผล่หน้าที่ประตู หวีผมเรียบ เนื้อตัวหอมกรุ่น
"แกนี่เหมือนไอ้วุธเข้าไปทุกวัน รู้ตัวไหม" ธงรบพูดเสียงเรียบแล้วเดินผ่านหน้าอธิคมไป ทิ้งให้อธิคมส่ายหน้ามองตาม เอื้อมมือไปดึงประตูปิด แล้วเดินตามธงรบไปติดๆ
อาหารค่ำซีฟู้ดริมทะเลของร้าน "ตังเก" อร่อยสมคำที่ผู้จัดการโรงแรมภวันตรารีสอร์ทแนะนำ อธิคมกับธงรบรับประทานจนต้องลูบพุง อนุภาพทานปูไปเพียงครึ่งตัวและกุ้งตัวเล็กไปสามตัว สมบัติกับตั้มทานไม่มาก แต่หนักไปทางสลัด ตั้มบอกว่าต้องรักษารูปร่างให้เพรียวเพราะเขาถูกต้นสังกัดติงว่าเริ่มอ้วน
"ถ้าตั้มอ้วน พี่คงเป็นยักษ์แล้วล่ะ" ธงรบเย้า "แล้วไอ้คมคงเป็นพ่อยักษ์"
อธิคมชกธงรบจนอีกฝ่ายร้องโอดโอย หันมาฟ้องอนุภาพว่าถูกทำร้าย
"มันทำร้ายผมบ่อยๆ เลยนะครับคุณนุ ต้องกำราบมันหน่อยนะ ไอ้คมมันชอบใช้กำลัง" ธงรบบ่นอุบอิบ
"แกมันกวนโมโห" อธิคมชี้หน้าเพื่อนคู่หู
"ยิงกะเอ็งไม่กวน ไอ้รอยแดงๆ ตรงต้นคอกับหน้าอกนี่เอ็งได้แต่ใดมา ไม่ใช่เพราะไปกวนโมโหใครหรอกหรือ" ธงรบว่ายิ้มๆ ปรายตาไปมองอนุภาพที่แกล้งเมินหน้าออกไปนอกระเบียงอาหาร
"แล้วผู้กองกับสารวัตรจะกลับกี่ทุ่มครับ" อนุภาพเปลี่ยนเรื่อง หมายความถึงการที่สองหนุ่มจะไปดื่มเหล้ากัน
"โถ คุณนุคนดีครับ จะให้กลับเหมือนซินเดอเรลล่าเลยหรือ ขอเป็นแบทแมนซักคืน ต่อเวลาเป็นตีสองนิดๆ นะคุณนุนะ ได้เวลาช่วยเขาปิดผับพอดี"
"ไม่ดึกขนาดนั้นหรอกครับ" อธิคมตอบยิ้มๆ
"ไอ้คม ถ้าแกจะกลับก่อนนาฬิกาเที่ยงคืนดัง แกก็กลับมาก่อนเถอะ ข้าจะอยู่จนบาร์เลิก" ธงรบหันไปมองเพื่อนอย่างเคืองๆ
"คุณนุดูรำไทยเสร็จมาเต้นต่อที่ปาร์ตี้ริมหาดสิครับ เดินไปไม่ไกล ที่โรงแรมอันดามันเพลิน"
"เพิรล์" อธิคมรีบแก้ให้ถูก พยายามหมุนลิ้นออกเสียงให้เป็นภาษาอังกฤษชัดเจน
"เออๆ ได้เด็กนอก" ธงรบทำตาขวาง แล้วเลิกสนใจอธิคม หันมาพูดกับอนุภาพต่อ "เขาบอกว่าน่าจะมันส์สุดๆ บิกินี่ปาร์ตี้ เขาอนุโลมสำหรับคนขี้อายให้ผู้ชายถอดเสื้อใส่กางเกงขาสั้นได้ ส่วนผู้หญิงต้องชุดว่ายน้ำเท่านั้น"
"อุ๊ยน่าสน" สมบัติทำตาโต "บั้ดจะได้ลองชุดทูพีซที่เพิ่งซื้อมาจากฮ่องกง เดี๋ยวคืนนี้ขอควงผู้กองซักวัน"
"พี่บั้ด ก็ไหนบอกว่า..." ตั้มปรามเสียงเข้ม
"แล้วตัวเองไปได้หรือยังไง" สมบัติทำเสียงเง้างอดแฟนหนุ่มรุ่นน้อง "มีหวังโดนรุม ดาราหนุ่มช่อง 3 นุ่งกางเกงว่ายน้ำไปปาร์ตี้ริมหาด พวกปาปารัซซี่ได้ภาพเด็ดๆ กันล่ะคราวนี้"
"เราปาร์ตี้กันเองก็ได้ที่ห้องสวีทของเรา มีกันห้าคน เปิดเพลง เปิดเหล้า ปาร์ตี้กันส่วนตัว" ตั้มต่อรอง
"ไม่เอา ขอพี่สนุกสุดเหวี่ยงซักคืน อุตส่าห์ถ่อสังขารมาถึงกระบี่" สมบัติหันไปหาธงรบ "วาแต่ผู้กองเถอะ อย่าทิ้งให้บั้ดยืนเอ๋ออยู่คนเดียว"
"ผมไม่เคยทิ้งใคร" ธงรบยักคิ้ว "รับรองว่าจะพาสนุกจนลืมแฟนไปเลย" ผู้กองหนุ่มอารมณ์ดีหัวเราะร่า ชอบใจกับมุขตลกของตัวเอง แล้วหันไปบอกอธิคมให้จ่ายเงินค่าอาหาร ก่อนที่เพื่อนคู่หูทั้งสองจะถกเถียงกันอีกรอบ จนอนุภาพบอกว่าจะเป็นคนจ่ายเงินเอง
"แล้วผมค่อยไปเก็บเงินคืนจากสารวัตร รวยขนาดมีเพนท์เฮาส์บนโรงแรมห้าดาวขนาดนั้น แค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วง" อนุภาพกระทบกระเทียบ
"ไม่เลิกเลยนะคุณนุ" อธิคทำตาค้อน "คนเขารักหรอก"
เสียงคุยกันสนุกสนามระหว่างชายหนุ่มทั้งห้าดังมาตลอดทางที่นั่งรถกลับมาที่โรงแรม อธิคมเปิดประทุนรถสปอร์ตคันหรู ขับเอื่อยๆ ตามที่ "ผู้ควบคุมความเร็ว" นั่งสั่งการอยู่ข้างๆ สมบัติบ่นว่าลมพัดปะทะใบหน้าทำให้ผิวหน้าตึงและหยาบกร้าน แต่ธงรบบอกว่า
"อีกไม่นานเลือดลมก็มาทำให้เปล่งปลั่ง ปาร์ตี้ริมหาดมีหนุ่มๆ เยอะเลยนะคุณบั้ด ทำให้เลือดสูบฉีดดีนักเชียว"
"เลือดแกได้ทะลักคราวนี้ล่ะไอ้ธง" อธิคมเหน็บแนม
"แหงล่ะ ข้ามาคนเดียว เลือดคั่งอยู่ในตัวรอทะลักอยู่ ไม่เหมือนแก คงไม่เหลือเลือดให้สูบฉีดแล้วมั๊ง" ธงรบตอกกลับ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาแทรกระหว่างอธิคมกับอนุภาพที่นั่งอยู่เบาะหน้า
"คุณนุ ไปด้วยกันนะ ปล่อยให้ไอ้คมเฝ้าเพนท์เฮาส์กับตั้ม"
"ไอ้ธง" อธิคมเสียงเข้ม
"ว่าไงจ๊ะ คุณนุคนดี" ธงรบไม่สนใจหันไปมองเพื่อนที่ทำเสียงฮึดฮัด หากแต่พูดกับอธิคมว่า "ขับรถไปอธิคม คนเขาจะคุยกัน"
"ผู้กองไปเถอะ กลับจากดูการแสดงแล้วผมจะกลับห้องนอน"
"กลับจากบาร์ผมก็จะกลับมานอนคอยคุณนุที่ห้อง" อธิคมแทรก
"ฮื่อ" ธงรบย่นจมูก
"ไอ้ธง อย่าเซ้าซี้คุณนุ เดี๋ยวพ่อถีบลงรถ"
"งั้นผมไปด้วย" ตั้มพูดขึ้นมา "มันไม่มีอะไรหรอกพี่บั้ด แค่ถอดเสื้อใส่กางเกงขาสั้น นักข่าวที่ไหนจะถ่ายก็ถ่ายไป ผมไม่สนแล้ว"
ในที่สุดก็ตกลงกันว่าธงรบจะพาสมบัติกับตั้มไปสนุกกับปาร์ตี้ริมหาด ส่วนอธิคมกับอนุภาพให้นอนเฝ้าเพนท์เฮาส์
"อย่ามัวแต่ทำอะไรกันจนปล่อยให้โจรงัดห้องเข้ามาขโมยของล่ะ" ธงรบล้อ ก่อนจะโดนอธิคมชกเข้าที่หัวไหล่
ธงรบแกล้งร้องโอดโอยออดอ้อนอนุภาพให้ช่วยเป่าให้หายเจ็บ ยิ่งทำให้คนขับรถฉุนมากขึ้น จนอนุภาพต้องห้ามทัพ
"ผู้กองล้อเล่นเฉยๆ สารวัตรเลิกชกเพื่อนได้แล้ว" อนุภาพปราม
"ผมก็ล้อเล่น"
"ล้อเล่นแกข้าเคล็ดขัดยอกไปหมดแล้วโว้ยไอ้กระทิงเปลี่ยว" ธงรบตอบโต้ ชกอธิคมเข้าที่ไหล่ซ้าย
อนุภาพเลิกห้าม หันไปมองข้างถนนยิ้มๆ อธิคมกับธงรบเวลาอยู่ด้วยกันโดยมีเขานั่งอยู่ด้วยชอบทะเลาะกันเป็นเด็ก แต่เขารู้ว่าเพื่อนรักคู่นี้รักกันมาก และคอยอยู่เคียงข้างกันตลอด ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร
แต่เขาไม่นึกเลยว่า อีกไม่นาน ทั้งสองจะพากันทำอะไรที่ทำให้เขาต้องเสียศูนย์ไปจนแทบจะทนไม่ได้
************
ขอบคุณทุกท่านที่สั้งซื้อหนังสือมานะครับ พร้อมส่งเ้ช้าวันจันทร์ที่ 16 ก.พ. ครับ
Katawoot: คนที่เลิกเจ้าชู้
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 843415 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก