ิสวัสดีครับ
คิดถึงผู้อ่านทุกท่านนะครับ วันนี้งานยุ่งมาก เลยไม่ค่อยได้มีเวลาพิมพ์ เลิกงานแล้วเลยยังไม่ยอมกลับบ้าน ทั้งที่เหนือยและหิวข้าวจนแทบขาดใจ มานั่งพิมพ์คดีรักภาคสอง บทที่ 16 ให้อ่านกัน
ขนาดนี้แล้วก็เอ็นดูผู้เขียนบ้่างนะคร้าบบ
อ่านช่วงแรกก่อนนะครับ จะรีบมาต่อ แต่ตอนนี้ขอโผเผ ออกจากออฟฟิสไปหาอะไรยาใส้ก่อน
16
อนุภาพมาถึงสนามบินเร็วกว่าที่คิด เขาลากกระเป๋าเดินทางไปตามพื้น ชะเง้อมองหาร่างสูงของสองนายตำรวจคู่หูที่บอกว่าจะมารอที่หน้าเคาท์เตอร์เช็คอิน เช้าวันนี้เขาแวะไปทำงานเสียก่อนจนเกือบเสร็จ แต่ตฤณกลับมาบอกให้เขาเลิกทำและทิ้งงานเท่าที่ทำเสร็จเอาไว้ให้ผู้ช่วยของตฤณทำต่อ
อธิคมกับธงรบยังมาไม่ถึงสนามบิน เมื่ออนุภาพเดินเข้ามาใกล้จะถึงเคาท์เตอร์เช็คอินของสายการบินเขามองเห็นสมบัติกับตั้มก่อน เพื่อนรุ่นพี่ของเขายืนหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ กลุ่มเด็กสาววัยรุ่นที่กำลังยืนห้อมล้อมตั้มเพื่อขอลายเซ็น
"พี่บั้ด" อนุภาพร้องเรียกแล้วเดินเข้าไปหา "ผมนึกว่าพี่เช็คอินเสร็จไปรออยู่ข้างในเรียบร้อยแล้ว"
"คงได้ไปหรอก เช็คอินเสร็จตั้งนาน ยังไม่ทันจะได้ย้ายก้นไปไหน ตั้มก็ถูกพวกแร้งวัยละอ่อนรุมทึ้ง พี่โดนดีดออกมายืนแห้งอยู่ตรงตั้งตั้งสิบชั่วโมงสิบห้านาทีสามสิบวินาทีแล้ว" สมบัติเบ้ปาก ทำหน้าเหมือนจะร้องให้
"อดทนหน่อยนะพี่นะ คนกำลังดัง" อนุพาพปลอบ แล้วหันซ้ายหันขวามองหาชายหนุ่มตัวโตสองคนที่น่าจะมาถึงก่อนเขา
"ยังไม่เห็นเหมือนกัน" สมบัติรายงาน "หรือว่าชวนกันไปเดินกินลมชมเด็กกันสบายใจแล้วนี่"
"พี่บั้ด สารวัตรอธิคมเลิกแล้วนะ"
"ผู้กองธงรบนะไม่แน่" สมบัติกระแทกเสียง "กลัวแต่คุณผู้กองเสากระโดงจะพาคนที่เลิกเจ้าชู้ไปเสียคนนะสิ"
"คงไม่หรอกน่า" อนุภาพส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็ในใจลึกๆ ก็อดคิดตามไม่ได้
อธิคมเป็นคนมีเสน่ห์ ข้อนี้เขารู้ดี ไม่ว่าจะไปไหนๆ ก็มีคนชายตามอง แม้หลังจากวันนั้นที่ไปทานอาหารเย็นด้วยกันและเห็นเด็กเก่าของอธิคมในร้านอาหาร แต่เมื่อเย็นวานนี้ก็เจอตอนที่ไปออกกำลังกายด้วยกัน อธิคมเอาแต่ก้มหน้าและเกาะติดเขาแจ บอกกับเขาว่า "เป็นโล่ให้ผมหน่อย ถ้าเขาเกิดเข้ามาเกาะแกะผม คุณนุตบเลยนะ"
"ได้เลย" อนุภาพรับคำสั้นๆ แต่อธิคมรีบพูดว่า "ตบเขานะ ไม่ใช่ตบผม ไม่ต้องมาทำตาร้ายกาจแบบนี้หรอก"
อย่างไรก็ตาม "เด็กเก่า" ของอธิคมคนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าแค่ทักทายธรรมดาแล้วเดินเลี่ยงไป แต่อนุภาพสังเกตว่า หนุ่มหน้าหวานคนนั้นแอบมองอธิคมกับเขาบ้างเป็นบางครั้ง
...หนักแน่น...หนักแน่น...หนักแน่นเอาไว้นะอนุภาพ...เขาต้องท่องคำนี้เอาไว้ตลอดเวลา
"นุ คิดอะไรอยู่" สมบัติสะกิดเพื่อนรุ่นน้อง "มาโน่นแล้ว ยิ้มแป้นมาเชียว"
อธิคมกับธงรบเดินคู่กันมาแต่ไกล แต่งตัวเหมือนคู่แฝดเพราะสวมเสื้อสีฟ้าเพนท์รูปภาพท้องทะเลและต้นมะพร้าวอย่างสวยงาม ทั้งสองสวมกางเกงยีนส์สีเข้ม ดูเตรียมพร้อมไปเที่ยวทะเลเต็มที่ ขาดแต่หมวกสานและพวงมาลัยคล้องคอ
"หล่อจริงๆ ให้ตายเถอะ แบบนี้ห้ามไม่ให้มองไม่ได้หรอกนุ" สมบัติพึมพำ สายตาจับจ้องสองหนุ่มที่เดินเข็นรถลากใส่กระเป๋าตรงมา อนุภาพสลัดภาพในหัวทิ้ง มองตามสมบัติบอกก็เห็นจริงตามที่อีกฝ่ายพูด เขาเห็นชายคู่หนึ่งที่สวนกับสองตำรวจหันมองตามอย่างสนใจ หญิงสาวท่าทางปราดเปรียวอีกคนมองสองหนุ่มอย่างเปิดเผย และชายร่างใหญ่วัยกลางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็หันมองตามจนแบบจะหมุนคอได้รอบ
...นี่หากมีอาวุธเพิ่มเข้ามาอีกคน สามทหารเสือจะน่าดูสักเพียงใดนะ...
"คุณนุ มาถึงเร็วจัง" ธงรบทักทายอนุภาพเมื่อเดินมาถึง
"ไอ้ธง" อธิคมปรามเสียงเข้ม
"อะไรวะ" ธงรบทำท่าหงุดหงิด
"เราควจจะมาถึงก่อนคุณนุ ยังจะมีหน้ามาถามแบบนี้อีก" อธิคมดุเพื่อน แล้วหันมายิ้มให้อนุภาพ "มาเร็วเหมือนกันนะคุณนุ รถไม่ติดหรือครับ"
"เออ แล้วคำถามของแกมันต่างจากข้าตรงไหนนี่" ธงรบเบ้ปากเพราะอีกฝ่ายถามคำถามที่สื่อความหมายเดียวกัน ก่อนจะครางเสียงอ่อยเพราะโดนเหยียบเท้า ด้วยรู้ดีว่าที่มาช้าก็เพราะเขามัวแต่โอ้เอ้จีบเด็กหนุ่มพนักงานขายเสื้ออยู่
"เรามาถึงช้าหน่อย เพราะผมมัวแต่โอ้เอ้ทำเรื่องงี่เง่า" อธิคมพูดเสียงเบา ยอมรับผิด แต่เพื่อนคู่หูเข้าใจดีว่าโดนด่าเข้าให้แล้ว
"ไม่เป็นไรหรอกครับ" อนุภาพยิ้มบาง รู้ทันอธิคมเหมือนกันว่าหลอกด่าธงรบ
"ไปกันหรือยัง" อธิคมถาม หันไปมองตั้มที่ยังคงถูกห้อมล้อมขอลายเซ็นและถ่ายรูปอยู่
"ถ้าตั้มหลุดออกมาได้ เราก็ไปได้" สมบัติพูดเซ็งๆ
"ธงรบ ไปเช็คอินซิ" อธิคมสั่งเพื่อน
"แกไปสิวะ" ธงรบทำหน้าคว่ำ
"เอ็งไปเช็คอินข้าให้ด้วย ทำอะไรซะบ้าง เดี๋ยวข้าไปดึงตั้มออกมาสู่อ้อมอกพี่บั้ด" อธิคมไม่สนใจ ยื่นตั๋วเครื่องบินให้เพื่อน
"แฟนมี ให้แฟนไปทำให้สิ" ธงรบเบ้ปาก ทำหน้าบึ้งเพราะโดนอธิคมขัดคอมาหลายครั้งแล้ว
"ผู้กองธงรบครับ ผมไปเช็คอินให้เอง" อนุภาพเข้าเป็นกรรมการห้ามมวย ยื่นมือไปรับตั๋วจากธงรบ แล้วหันไปพูดกับอธิคมว่า "สารวัตรไปพาตั้มออกมา แล้วเดินไปรอที่เกทนะครับ"
"งั้นผมไปด้วย" ธงรบยักคิ้วให้อนุภาพ ทำท่ากระฉับกระเฉงขึ้นมาทันใด
อธิคมหันขวับ เปลี่ยนใจทันที
"ธงรบ ไปพาตั้มออกมา ข้าไปเช็คอินกับคุณนุเอง" อธิคมสั่งหน้าตาเฉย
"เอ๊ะไอ้นี่ จะเอายังไงกันวะ" ธงรบโวยวาย "เปลี่ยนใจนาทีละหลายหน"
"นี่ๆ ผู้กอง...สารวัตร เอาเป็นว่ารออยู่ที่นี่ทั้งสองคนก็แล้วกัน บั้ดกับนุจะไปเอง" สมบัติสรุป เพราะท่าทางเพื่อนรักทั้งสองจะเถียงกันไมหยุด
"แต่ว่า" อธิคมอ้าปากจะทักท้วง แต่สมบัติยกมือขึ้นปราม บอก่าไม่ต้องมี "แต่" ใดๆ ทั้งสิ้น แล้วลากแขนอนุภาพตรงไปเคาร์เตอร์เช็คอินทันที
"เอ็งจะมาวุ่นวายกับข้าทำไมวะ" ธงรบยังไม่ยอมหยุด "คุณนุบอกให้เอ็งไปเอาตั้มออกมา ไปซะสิ"
"เอ็งไปสิ" อธิคมเกี่ยง
"คุณนุกลับมาข้าจะฟ้องว่าแกไม่ทำตามที่บอก" ธงรบถลึงตาใส่อธิคม ก่อนจะมองเลยไหล่เพื่อนไปข้างหลังเพราะมีคนที่น่าสนใจเดินผ่านไป
อธิคมถอนหายใจแล้วบอกให้ธงรบดูรถเข็นกระเป๋าถือของสมบัติไว้ ก่อนเดินแหวกกลุ่มเด็กสาววัยรุ่นที่ห้อมล้อมดาราหนุ่มเพื่อไปคว้าตัวแฟนหนุ่มของสมบัติออกมาจากกลางวง แต่ชายหนุ่มรูปหล่ออย่างอธิคมกลับทำให้กลุ่มเด็กสาววัยรุ่นหันมาสนใจเขาด้วย
"ใครคะพี่ตั้ม หล่อจัง" เสียงใสๆ เสียงหนึ่งกรี๊ดลั่น
"แฟนพี่ตั้มเหรอ" อีกเสียงร้องถาม
"ยัยบ้า" อีกคนกรี๊ดดุเพื่อน "พี่ตั้มแมนสุดๆ เธออย่ามาเพ้อเจ้อ"
"พี่เป็นบอดี้การ์ดครับ หนูๆ พี่ของพาตั้มไปขึ้นเครื่องนะครับ เดี๋ยวไม่ทัน" อธิคมประกาศ
"ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ" สาวน้อยคนหนึ่งยื่นปากกากับสมุดโน๊ตให้
"ไม่ใช่ดารานะคร้าบ แค่บอดี้การ์ด" อธิคมปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรค่ะ ใครหล่อหนูขอหมด"
"หนูด้วย" เสียงวี๊ดว๊ายดังขึ้น อธิคมหันรีหันขวางเพราะถูกล้อมหน้าล้อมหลังจนขยับตัวไม่ได้ ตั้มพยายามขอทางไปขึ้นเครื่องแต่สาวๆ กลุ่มนั้นยังไม่ยอมเลิกรา จนอนุภาพกับสมบัติเดินกลับมาก็พบว่านายตำรวจคนเก่งยังทำงานมอบหมายไม่เสร็จและธงรบก็หายตัวไป
"นี่เราจะได้ไปกระบี่ไหมเนี่ย นุ" สมบัติถอนหายใจ "ตอนนี้พี่ชักจะไม่ไหวแล้วนะ ไปไหนก็มีแต่คนรุมล้อมตั้ม พี่โดนยักพวกเด็กแก่แดดพวกนี้ถีบออกมานอกวงอยู่บ่อยๆ"
อนุภาพยิ้มแล้วปลอบใจเพื่อนรุ่นพี่ "ทำใจหน่อยพี่บั้ด ใครบอกอยากหาแฟนเด็กเป็นดาราหนุ่มรูปหล่อขวัญใจวัยรุ่นล่ะ"
"นุ พี่อึดอัดเต็มที่แล้วนะ ขี้เกียจหลบๆ ซ่อนๆ จะแย่อยู่แล้ว" สมบัติบ่นกระเง้ากระงอด ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพราะนึกอะไรได้บางอย่าง "เอ๊ะ แล้วนี่ผู้กองธงรบหายไปไหนนี่"
"สารวัตรกับตั้มของพี่คงโดนรุมอีกนาน" อนุภาพส่ายหน้า ยืนมองชายหนุ่มสองคนท่ามกลางกลุ่มเด็กสาววัยรุ่น
"ตายแล้ว ลีดองวุก" สมบัติกรี๊ดเสียงลั่น "ลีดองวุกจริงๆ ด้วย"
เด็กสาวสองคนหันมามอง ชะเง้อคอหาดาราหนุ่มเกาหลีที่มีข่าวว่าจะเดินทางมาถึงประเทศไทยวันนี้เพื่อประชาสัมพันธ์ภาพยนต์เรื่องใหม่
"นั่นไง เสื้อเขียวใส่หมวกสีขาวโน่นแน่ะ" สมบัติมองไปเห็นชายหนุ่มตนหนึ่งที่เดินตรงไปยังทางออก
"ลีดองวุก" สาวน้อยสองคนส่งเสียงลั่น แล้ววิ่งตามดาราเกาหลีปลอมๆ คนนั้น เด็กสาวคนอืนๆ เริ่มหันไปมองและตามเพื่อนไปเพราะได้ยินเสียงเพื่อนๆ เรียกชื่อดาราดัง
สมบัติรีบแหวกกลุ่มสาวๆ ที่เหลือเข้าไปคว้ามือของตั้มลากไปยังทางออกขึ้นเครื่อง แล้วหันมาบอกอนุภาพเสียงตื่นให้รีบตามไป
อนุภาพยิ้มขันปนสงสารสมบัติที่ใกล้จะเป็นโรคประสาทเพราะต้องคอยหลบซ่อนความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับตั้ม ชายหนุ่มคิดในใจวาคราวนี้ที่ไปเที่ยวพักผ่อนที่กระบี่ สมบัติจะได้ใช้เวลาอยู่กับคนรักโดยไม่ต้องหลบซ่อน เพราะกว่าจะหาโอกาสไปเที่ยวพักผ่อนกันได้ เขากับสมบัติและตั้มต้องเคลียร์งานกันแทบแย่
อนุภาพหันมามองอธิคมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วหันซ้ายหันขวามองหาธงรบ อธิคมรีบรายงาน
"ไม่รู้หายไปไหนครับ"
"แล้วจะได้ไปกันไหมเนี่ย ทำไมสารวัตรปล่อยให้ผู้กองหายไป"
"ผมก็ไปดึงตั้มออกมาไงล่ะ" อธิคมแก้ตัว "บอกให้มันรออยู่ตรงนี้ มันก็ไม่เชื่อ น่าเตะจริงๆ"
"ใช่" อนุภาพพยักหน้าเห็นด้วย "หายไปได้ยังไง ทิ้งให้สารวัตรอธิคมรับผิดชอบช่วยเหลือตั้มอยู่คนเดียว ไม่ไหวจริงๆ เลย น่าให้ผู้กองธงรบนอนคนเดียวนอกห้อง"
"โธ่ คุณนุ ผมสู้สาวๆ คลั่งดาราพวกนั้นได้ที่ไหนเล่า" อธิคมหน้ามุ่ย
"เดี๋ยวก็ขึ้นเครื่องไม่ทันพอดี สารวัตรโทรตามผู้กองธงรบมาเดี๋ยวนี้เลย" อนุภาพเปลี่ยนเป็นเสียงเข้ม ยกมือขึ้นกอดอก มองซ้ายมองขวาจึงเห็นธงรบยืนคุยอยู่กับชายหนุ่มสองคนอยู่หน้าเคาท์เตอร์สายการบินแห่งหนึ่ง
ชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียวใบหน้าคมเฉียบเป็นลูกครึ่ง อีกคนเป็นหนุ่มตาเรียวเล็ก รอยยิ้มกว้างสดใส ทำให้เขานึกถึงอาทิตย์ขึ้นมาทันใด
"มันไม่รับโทรศัพท์" อธิคมบ่นอุบอิบ ก้มหน้ากดโทรศัพท์ ทำเสียงฮึดฮัด "ไอ้ธง ไอ้เพื่อนตัวปัญหา ทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ ตามตัวแกไม่ได้ เดี๋ยวคุณนุก็บ่นข้าอีกหรอก คอยดูเถอะ เจอตัวจะเตะซักป๊าบ"
อธิคมมัวแต่ก้มหน้าระดมกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักที่หายตัวไปเฉยๆ แขนอีกข้างวางอยู่บนที่จับรถเข็นกระเป๋า มือเขียกระเป๋าของอนุภาพเล่นแก้เซ็งจึงไม่รู้ว่าคนที่เขาเพียรโทรหานั้นมายืนอยู่ข้างๆ ขนาบด้วยคนที่ไปตามตัวกลับมา
ธงรบคว้ารถเข็นกระเป๋าจากมืออธิคมแล้วเข็นเดินไปโดยไม่พูดจา ทิ้งให้อธิคมที่เกือบล้มหัวคะมำบ่นตามด้วยความฉุนเฉียว
"เป็นอะไรกันสารวัตร เห็นเขม่นกันตั้งแต่มาถึงแล้ว" อนุภาพส่ายหน้าแล้วเดินตามธงรบตรงไปยังทางออกขึ้นเครื่อง ทิ้งให้อธิคมเดินตามหน้ามุ่ย
อธิคมนึกถึงตอนที่เดินทางมาสนามบิน ธงรบบ่นมาตลอดทางว่าอธิคมว่ากับอนุภาพ สมบัติก็มากับตั้ม ควงกันมาเป็นคู่ แต่เขาต้องเป็นคนโสดท่ามกลางคู่รักสองคู่
"โหดร้ายที่สุด" ธงรบบ่นให้ฟังขณะที่นั่งอยู่ในแท็กซี่
"งั้นแกก็นอนอยู่บ้านคนเดียว" อธิคมย้อน "ไม่ก็ขับรถไปจอดหน้าบริษัทอาทิตย์ มองผนังตึกเค้า จะได้มีอะไรทำตอนที่เขาไปเที่ยวต่างประเทศ"
"ไม่ต้องมาเหน็บแนมข้าหรอก เดี๋ยวเหอะ" ธงรบทำหน้าเหมือนจะขาดใจ
อธิคมเป็นคนวางแผนการท่องเที่ยวสุดสัปดาห์ครั้งนี้ เขาตั้งใจชวนอนุภาพไปเที่ยวฉลองปีใหม่ แต่ชายหนุ่มเสนอว่าน่าจะไปเป็นกลุ่มดีกว่า จึงชวนสมบัติกับตั้มร่วมทางไปด้วย แต่อธิคมก็อดสงสารธงรบไม่ได้ พักหลังเพื่อนเขาเป็นเอามาก เลิกงานก็มักจะกลับบ้าน ไม่ค่อยออกไปตะลอนๆ บ่อยเท่าที่เคย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สุดสัปดาห์นี้อาทิตย์ ตี๋หนุ่มของธงรบหนีไปเที่ยวต่างประเทศโดยไม่ชวนและไม่บอกธงรบสักค่ำ เพื่อนเขาโอดครวญเสียยกใหญ่ อธิคมจึงลากธงรบมาด้วย
การฉลองปีใหม่จำต้องทำกันต้นเดือนช่วงวันหยุดยาว เพราะปีใหม่นั้นเขาไม่เคยได้หยุดพัก ตำรวจทุกคน รวมทั้ง ธงรบ ตำรวจที่ชอบอู้งานเพราะเอาแต่ร่อนไปร่อนมา จำต้องอยู่เวรคอยดูแลความเรียบร้อยในเขตพื่นที่รับผิดชอบ ตั้มเองก็มีงานโชว์ตัวช่วงเทศกาลทุกวัน อนุภาพก็ต้องเร่งงานข้ามวันข้ามคืน
..... ใกล้แล่ะ ใกล้ได้เรื่องและ
ใจหายจัง มาเกินครึ่งเรื่องแล้ว อีกหน่อยก็จบ จะยังมีใครคิดถึงเราอยู่หรือเปล่าน๊อ
อุดหนุนคดีรักภาคหนึ่งด้วยนะคร้าบบ เล่มละ 250 บาทเจ๊า สนใจ PM มานะครับผม
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 843350 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก