ขอโทษกับคนแต่งด้วย ที่เราอ่านได้แค่ตอนที่ 12-13 ก็ไม่ไหวแล้ว
ตอนต่อจากนั้น 14-16 อ่านแบบลวกๆ.. และสุดท้ายก็หยุดอ่าน
คือมันเรียลมากๆอ่ะ มันคือชีวิตจริงของเกย์เลยล่ะ เราเองก็ผ่านประสบการณ์แบบนั้นมาเยอะ
เข้าใจเลยล่ะ อยู่ในจุดที่เซนอยู่ ก็เคยมาแล้ว
แต่เพราะรู้ว่าชีวิตจริงมันเป็นสีเทาๆดำๆแบบนี้ จึงอยากมาอ่านนิยายเพื่อผ่อนคลาย
ดันมาเจอความเรียล แบบโคตรเรียลเลยแบบนี้ มันไม่ใช่ดราม่าในแบบฉบับนิยายอ่ะ
แต่มันเป็นเรื่องจริงของเกย์ ความโลเล ความมักมาก ความเห็นแก่ตัว ควมหลง และ...ความรัก(แค่ชั่วคราว)
เลยทำให้รู้สึกว่ากำลังย้อนเอาความทรงจำของตัวเราเองมานั่งอ่านเป็นตัวอักษร
เสียก็แต่เรื่องของความไม่สมเหตุสมผลอยู่หลายจุด มันเลยทำให้ความเรียลดูลดลงไปกลายเป็นนิยาย
ตัวละครที่โอเคที่สุดสำหรับเรา คือ ตี้ ให้ความรู้เหมือนเกย์ออกสาวนิดๆ หยิ่งหน่อยๆ แต่เข้าใจโลกดี
มีความคิดดี สมเหตุสมผลและสมจริงมากๆ ตัวละครนี้คือเกย์เรียลสุดๆ
ส่วนตัวละครยอดแย่ที่ทำให้ความเรียลกลายเป็นนิยายได้สำหรับเรา คือ วิน...
ตรรกกะป่วยแบบมากมาย... ความมั่นใจเกินร้อย แต่จู่ๆบางตอนกลับมีความมั่นใจติดลบ
อารมณ์ขึ้นๆลงๆ ดูถูกคนโดยไม่รู้สึกอะไร ไม่รู้ตัวว่าทำผิด แต่เห็นสปอยและอ่านคอมเม้นท์จากตอนจบแล้วบอกว่าแฮปปี้
แสดงว่าจู่ๆมากลับตัวกลับใจเป็นพระเอกได้ ในช่วง 5-6 ตอนที่เหลือ...ที่เราไม่ได้อ่านต่อ...
อายุ 19-20 ถ้าชีวิตจริงเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เพราะความเป็นเด็กหรอก แต่น่าจะมีความผิดปกติทางความคิดแล้วล่ะ
และเชื่อว่าถ้ามีตอนเพิ่มไปอีกซัก 5-6 ตอน บางทีตอนจบจากแฮปปี้ กลายเป็นแบดเอนดิ้งก็ได้
สุดท้ายนี้ อยากขอโทษคนแต่ง ถ้าคอมเม้นท์เราทำให้เสียความรู้สึก
แต่ก็อยากขอบคุณอีกเช่นกัน พลอตเรื่องช่วงแรกๆ เป็นอะไรที่น่าอ่านมากๆ ตอนที่ 1-10 เราสนุกมากบอกเลย