มาอ่านสองตอนรวด...
ตอนที่แล้ว รู้สึกว่าน้องนายรักและแสดงออกกับน้องต้อมเหมือนพี่สาวมากกว่าจะเป็นแบบชู้สาว ไอ้เรื่องแกว่งไกวทางอารมณ์มันก็ต้องมีบ้างเพราะไม่ใช่พี่น้องคลาน
ตามกันมา การส่งน้องต้อมมาอยู่ไกลตัวเป็นเรื่องดี หากน้องต้อมยังวนเวียนอยู่ใกล้น้องนายคงได้เป็นนางวันทองสองใจจริง ๆ
เรื่องของอนาคตยากที่จะคาดเดา น้องนายสามารถผลักดันให้น้องต้อมมีอนาคตและอาชีพการงานที่ดีได้ แต่น้องนายไม่สามารถกำหนดให้ความรักและความรู้สึกของน้องต้อมในวันนี้กับอีกห้าปีข้างหน้าเหมือนเดิมได้ ทุกสิ่งเมื่อเวลาผ่านไปความเปลี่ยนแปลงมันก็จะเข้ามาไม่เว้นแม้แต่จิตใจคน
อ่านตอนนี้แล้ว สะท้อนใจความรักมิใช่จะชนะทุกสิ่ง คงต้องบอกว่าความเข้าใจกันและการกล้าที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาร่วมกันต่างหากจะชนะทุกสิ่ง หากน้องโจ้ไม่มี
สิ่งนี้ พัชราภาก็คงต้องยอมรับความเป็นไปในแบบของเธอ ...ขอให้ความเข้มแข็งกลับมาสู่เธอโดยเร็ววัน
ตอนที่หลวงคบกับน้องนายใหม่ ๆ ก็รู้สึกว่าหลวงรักคนรักเก่ามาก เคยคิดว่าถ้าผู้หญิงมาขอคืนดี หลวงจะเลือกใคร บางครั้งคนเราก็ยอมเจ็บซ้ำ ๆ และยอมเป็นโง่
ในสายตาคนอื่นได้เหมือนกัน ขอเพียงให้คนนั้นกลับคืนมาหาเรา ถึงเวลาพิสูจน์ตัวเองแล้วหลวง ว่าที่ผ่านมาน้องนายคือคนสุดท้ายของเราจริงหรือเปล่า
แล้วถ้าน้องนายเจ็บคราวนี้ คงหนักหนากว่าครั้งที่แล้ว หลายคนคงคิดว่าเป็นกรรมมั๊ง??? ความจริงมันเป็นเรื่องธรรมดาของโลกมากกว่า
รอต่อไปจ้า น้องอิ๊ค