ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีกันก่อนนะครับหลังจากที่หายไปนาน ก็มีคำแก้ตัวครับนอกจากขอโทษจริงๆ ครับ แต่ต่อไปนี้จะเอาเรื่งมาลงอย่างต่อเนื่องนะครับทั้งสามเรื่อง ช่วยติดตามด้วยนะครับ
สำหรับเรื่องของนายอ้นต้องรออีกนิดนะครับใกล้คลอดตอนใหม่แล้ว ตอนนี้ก็อ่านเรื่องของบีม และเรื่องผู้ชายมือสองไปก่อนนะครับ
เนื้อเรื่องในตอนนี้เปฌนความน่ารักของเฟคนะครับอย่างที่ผมเคยบอกว่าเราต้องมองเหรียญจากสองด้าน แต่เรื่องในตอนนี้คลายๆ เป็นคลื่นใต้น้ำก่อนที่จะเกิดเรื่องใหญ่ตามมา และใครที่คิดถึงนายขิงคนเก่งตอนหน้าพบเจอกับเขาได้เต็มๆ ครับ
เหตุการณ์ทุกอย่างระหว่างผมกับไอ้เฟคดำเนินไปด้วยดี และผมก็เริ่มรู้สึกเกร็งกับมันน้อยลง ไอ้เฟคเองก็ทำตัวเหมือนอยู่ที่บ้านมัน ดูมันทำตัวสบายๆ แม้ว่าระหว่างผมกับมันจะไม่มีบทสนธนากัน แต่ผมก็พอใจแล้วอย่างน้อยผมจะได้หยุดคิดเรื่องของผมกับมันบ้าง พอเราสองคนทานข้าวอิ่มไอ้เฟคมันก็รีบอาสาเป็นคนล้างจานเอง มันบอกว่าผมเป็นคนเตรียมแล้ว ไม่ต้องล้างจานหรอกมันทำเอง ผมขี้เกียจเถียงกับมันผมเลยปล่อยให้มันทำไป อยากทำก็ทำ เมื่อโดนมันแย่งงานไปแล้วผมก็ไม่รู้จะทำอะไรดีจึงเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดู
สักพักไอ้เฟคมันล้างจานเสร็จมันเลยเดินก็มานั่งด้วยกับผม แต่ที่นั่งมันมีตั้งเยอะมันไม่ไปนั่ง มันดันมานั่งเบียดกับผมที่มุมของโซฟาผมขยับตัวหนีมันออกมา ไอ้เฟคมันก็ยังตามมาอยู่ดี
“พี่เฟคไปนั่งไกลๆ ได้ป่ะ ผมอึดอัด”
ผมมองหน้ามัน พร้อมกับเอามือพลักไหล่มันเบาๆ แต่แม้ผมจะทำอย่างนั้นไอ้เฟคมันก็ไม่ยอมขยับตัวไปไหน แล้วมันก็หันหน้ามาทำท่าเจ้าเหล์ใส่ผม
“ไม่...นั่งใกล้กันจะได้อุ่นดีพี่ชอบ”
“แต่ผมไม่ชอบ”
คำพูดของผมดูจะลอยผ่านหูของมันไป เพราะเมื่อผมพูดจบไอ้เฟคมันก็ยังไม่สนใจผมอยู่ดี ได้..เมื่อมันไม่หนีผมก็จะหนีเอง
“ทำอะไรอ่ะบีม”
ไอ้เฟคมันหันหน้ามามองผมตอนที่ผมลุกออกจากโซฟามานั่งที่พื้น
“ก็มานั่งข้างล่างไง ก็พี่เฟคไม่ยอมลุกหนีไปผมลุกเองก็ได้”
ผมปลายตามองมันนิดนึงตอนที่พูด เพื่อจะให้มันมีสำนึกเสียบ้าง ผมเป็นเจ้าของห้องแท้ๆ กลับต้องมานั่งกับพื้น ไอ้เฟคมันไม่พูดอะไรแต่มันกลับลุกเข้าไปในห้องนอนของผมแทน สงสัยว่ามันจะโกรธหรือรู้สึกผิดแน่ๆ แต่ผมพูดกับมันแรงไปหรือเปล่านะ เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาเหมือนกัน
แต่ไอ้เฟคมันก็หายเข้าไปในห้องผมเพียงแป๊บเดียวมันก็กลับออกมาพร้อมกับผ้าห่มและหมอนของผม สงสัยมันจะเอามาทำอะไรของมัน แล้วไอ้ที่มันขนออกมานะมันของผมทั้งนั้น
“เอามาทำอะไรพี่เฟค”
“ก็...บีมอยากนั่งข้างล่างไม่ใช่เหรอ พี่ก็เลยไปเอาผ้ามาปูนอนด้วยไง บีมจะได้ไม่อึดอัด”
ว่าแล้วไอ้เฟคมันก็จัดแจ้งเอาผ้าห่มมาปูกับพื้นแล้วก็ขึ้นไปนั่งอย่างสบายอารมณ์ปล่อยให้ผมมองตาค้างกับความเป็นเจ้าของ ของมัน ผมเริ่มไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่ามันหรือผมกันแน่ที่เป็นเจ้าของห้อง และอีกอย่าง ผมปล่อยให้มันเขามาวุ่นวายกับชีวิตของผมทำไม
“อ้าว...บีมนั่งอยู่นั้นทำไมมานั่งนี่ดิ”
ว่าแล้วไอ้เฟคมันก็เรียกผมพร้อมกับเอามือบตบที่ข้างตัวมันเพื่อให้ผมไปนั่งข้างมัน แต่มีเหรอผมจะไปนั่งข้างมัน ผมขยับตัวไปนั่งบนผ้า แต่ก็ห่างมันมาก
“อะไร...ไปนั่งซะไกลมานั่งข้างพี่ก็ได้ ไม่ต้องกลัวหรอก”
ไอ้ปากบอกว่าไม่ทำอะไรหรอก แต่สายตาที่มันมองผมมานะซิอย่างกับเสือที่เจอเหยื่ออันโอชะ แล้วอย่างนี้เหยื่ออย่างผมจะยอมทำตามที่มันบอกเหรอ
“ไม่เอา..ผมไม่ชอบนั่งเบียดกับใครมันอึดอัด”
ผมแถไปเรื่อยๆ ผมยอมรับครับว่าผมยังกลัวมันอยู่ แม้ว่าช่วงหลังๆ มันจะทำดีกับผมมาก แต่มันจะดีไปได้ขนาดไหนนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วที่ผมคิดหนักก็คือมันจะมาทำดีกับผมเพื่อ.....
“ไม่มาแน่นะ ถ้าไม่มาดีๆ พี่จะไปอุ้มมา แล้วมันคงไม่จบแค่อุ้มแน่ๆ ว่าไง...จะมาดีๆ หรือให้พี่ต้องออกแรง”
ผมมองหน้ามองสายตาที่มันจ้องมาทางผมแล้ว ผมต้องยอมรับว่าผมกลัวว่ามันจะเอาจริงอย่างที่มันพูด แล้วไอ้คำว่า..มันไม่จบแค่อุ้มแน่ๆ ....นี่แหละที่ ทำให้ผมยอมขยับก้นตัวเองมานั่งข้างมันอย่างไม่เต็มใจเท่าไร
“ก็แค่นั้นแหละต้องให้ขู่”
พูดจบมันก็หันไปสนใจโทรทัศน์ต่อและมันก็แย่งรีโมทที่อยู่ในมือของผมไปเปิดหารายการที่มันชอบ ซึ่งผมไม่ชอบเลยและก็ไม่อยากดูด้วย
“ไม่เอาพี่เฟค เปลี่ยนช่องเถอะ ผมไม่อยากดูรายการนี้”
ผมประท้วงขอใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของห้องทันที่ตอนที่มันเปิดไปดูรายการที่มันชอบแต่ผมไม่ชอบ
“แป๊บนึงนะบีมพี่ขอดูนิดนึง......ก็ได้เปิดก็ได้ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย อะไรว่ะ”
ผมได้ยินเสียงมันบ่นนิดหน่อยก่อนที่มันจะยอมเปลี่ยนช่องรายการเป็นรายการที่ผมอยากดูแทน
สุดท้ายด้วยมายาที่ผมพอมีอยู่บ้างผมก็ได้ดูรายการที่ผมชอบสมใจแล้ว ไอ้เฟคมึงยังรู้จักคนอย่างไอ้บีมน้อยไป ถ้ากูไม่กระล่อนคงคบกับไอ้กระล่อนเบอร์หนึ่งของมหาลัยอย่างไอ้อ้นไม่ได้หรอก แต่ทำหน้าหงิกหน่อยเดียวมึงก็ตกหลุมเสียแล้ว นี่แหละคือจุดอ่อนของมึง กูจะจำเอาไว้แล้วเอามาเล่นงานมึงอีก แต่ตอนนี้ขอดูรายการที่ชอบก่อนนะ
ผมนั่งดูรายการโปรดจนเคริ้มจะหลับไปหัวของผมก็เริ่มเอนไปทางที่ไอ้เฟคนั่งอยู่ ไอ้เฟคก็เลยจับหัวของผมให้มานอนบนตักของมัน ตอนนั้นผมง่วงมากก็เลยไม่ขัดขืนมัน แต่ถ้าขัดขืนไปก็คงเปล่าประโยชน์ก็คนอย่างไอ้เฟคมันคิดจะทำอะไรผมเคยขัดมันได้ที่ไหน
ทุกอย่างดูเหมือนจะดีถ้าไอ้เฟคมันไม่ถือโอกาสตอนที่ผมง่วงสุดๆ ในตอนนี้ลักจูบผม
“พี่เฟคไม่เอา...ผมง่วงแล้ว”
ผมพูดบอกมันหลังจากที่มันถอนปากของมันออกจากปากของผมไปแล้วกำลังจะกลับมาอีกรอบ ตอนนี้ผมง่วงนอนแล้วก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรกันตอนนี้หรอก แต่ไอ้เฟคมันเหมือนจะยังไม่พอ
“นิดเดียวนะบีม แล้วพี่จะปล่อยให้นอนนะครับ”
ผมยังไม่ทันจะตอบมันเลยมันก็จูบลงที่ปากของผมอีกรอบ เฮ้อ....ชังมันเถอะแค่นิดเดียว ผมคิดอย่างนั้น แต่ไม่ทันไรไอ้เฟคมันก็รุกผมหนักขึ้นมันค่อยๆ เอามือของมันผ่านเข้ามาในเสื้อแล้วลูบที่หน้าท้องของผม
“ไม่เอาพี่เฟค ผมง่วงนอนแล้ว ถ้าพี่ไม่เลิกก็กับไปนอนที่ห้องของพี่เถอะ”
พูดจบผมก็ลุกเดินหนีเข้ามาในห้องแล้วก็นอนเอาผ้ามาคลุมตัวเอาไว้ในใจลึกๆ ก็กลัวเหมือนกันว่าไอ้เฟคมันจะไม่หยุด แต่พอผมเข้ามาได้สักพักไอ้เฟคมันก็เดินตามเข้ามาแล้วล้มตัวลงนอนข้างผม แล้วมันก็กอดผม
“อือ...”
“ขอกอดนิดเดียวนะบีม พี่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรจริงๆ”
ผมนอนนิ่งให้มันกอดอยู่อย่างนั้นจนผมและมันต่างก็หลับไปทั้งคู่ แต่กว่าที่ผมจะหลับลงได้ผมก็นอนอยู่อย่างนั้นนานพอสมควรจนไอ้คนที่นอนข้างๆ ผมหลับไปก่อน ก็ใครจะไปนอนหลับลงล่ะครับ ความหวาดระแวงมันยังอยู่ในใจทำอย่างไงก็นอนไม่หลับ แต่สุดท้ายความที่เหนื่อยมาทั้งวันทำให้ผมหลับไปจนได้
จนกระทั้งกลางดึกผมก็รู้สึกตัวอีกรอบ ด้วยความรู้สึกผิดปกติของร่างกายผม ผมรู้ปวดที่หน้าท้องและรู้สึกเกร็ง ตอนแรกผมก็พยายามจะบีบเพื่อคลายความเกร็ง แต่ยิ่งทำผมก็รู้สึกหายใจไม่ออกจนผมต้องเอามือไปสะกิดคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“พี่เฟค”
“อืม....บีมมีอะไร”
ไอ้เฟคมันลืมตาเพียงข้างเดียวมาดูผม ท่าทีของมันยังดูง่วงๆ อยู่เลย มันคงสงสัยว่าผมเรียกมันทำไมกลางดึกอย่างนี้
“พี่เฟคผมปวดท้อง”
“ปวดท้องก็ไปห้องน้ำซิ มาเรียกพี่ทำไมล่ะ”
ถ้าไม่ติดว่าตอนนั้นผมปวดท้องมากจนพูดแทบไม่ออกแล้วล่ะก็คงต้องมีการว่างมวยกันแน่ เม่งกวนตีนจริงๆ ถึงจะรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็เถอะ ขอสักทีให้หายโมโห
“ไม่ได้ปวด อย่างนั้นพี่เฟค สงสัยจะเป็นตะคริวที่ท้องแน่ๆ ผมหายใจไม่ออก”
“อ้าว...แล้วก็ไม่บอกแต่แรก เดี๋ยวพี่นวดให้”
ว่าแล้วไอ้เฟคมันก็ลุกขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือนั้นแหละ แล้วมันก็เอามือค่อยๆ บีบไปที่หน้าท้องของผม แต่ผมก็รู้สึกเจ็บมากอยู่ดี จนทนไม่ไหวเลยร้องออกมา
“อือ...อือ...เบาๆ ดิพี่เฟค”
“ครับ....ครับคุณชาย”
แล้วไอ้เฟคมันก็บีบต่อแต่มันค่อยๆ มากกว่าเดิม
“โอ๊ย...พี่เฟค”
“หือ....”
“อืม....”
ผมค่อยๆ รู้สึกดีขึ้น ไอ้เฟคมันก็ยังทำหน้าที่ของมันต่อไป
“ดีขึ้นยัง”
“ดีขึ้นแล้วพี่เฟคแต่ผมยังเจ็บอยู่นะ”
ผมบอกมัน ไอ้เฟคมันก็บีบก็นวดผมอยู่อย่างนั้น ตาของมันก็หลับลงแต่มือยังทำงานอยู่สงสัยมันจะง่วงจริงๆ อันที่จริงผมก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะแต่ขอแกล้งมันก่อนแล้วกันเมื่อก่อนมันทำอะไรไว้กับผมเยอะนี่น่า แค่นี้คงไม่ว่ากันนะ
โพลล์
หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55 (อ่าน 671362 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก