หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55

[K2KARN]

อ่านทันแล้วค่ะ อิอิ
ใครว่าพี่กันย์ไม่โหดร้ายกันล่ะเนี่ย
บทจะร้ายก็ร้ายกว่าพี่เฟคอีกนะเนี่ย เง้อ ,,

แต่ดีเลย เราเชีบร์พี่เฟค
เพราะงั้นพี่กันย์ก็คู่กับขิงไปดีมั้ย 555


+1 ค่ะ

[Mercy]

อ่านตอนนี้แล้ว ยิ่งทำให้กลัวพี่กันต์เข้าไปใหญ่เลยค่ะ...

แต่ก็ไม่สงสารขิงนะ...คือสงสารที่โดนกระทำ แต่ตราบใดที่ขิงยังคงไม่สำนึก ขิงก็คงจะได้รับผลจากการกระทำของตัวเอง...


แต่...แอบอยากให้เค้าคู่กันนะคู่นี้...ดูเลวร้ายทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆๆๆ



อย่าให้บีมตกมาเป็นของกันต์อีกเลยนะ...สงสารอะ เหมือนว่าเวลากันต์มีอารมณ์แล้วกันต์จะควบคุมตัวเองไม่ได้ 

[popup13107]

ชอบ นาย เฟค อ๊
ชอบ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ(((((((((เถื่อน ... แต่ น่า รัก )))))))))

[salemon]

กันต์น่ากลัวไป
ขิงโดนน้อยไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เชียร์เฟค

[Kusano ~~ Kawaii]

คู่ใหม่รึเปล่า

สะใจแต่ก็แอบสงสาร แต่ขิงก็สมควรโดนแล้ว

[LalaBam]

อิอิ
ไรเตอร์
ขอให้กันต์คู่กับขิงได้ป่ะ
เพราะว่าบีมจะได้คู่กับพี่เฟค
อิอิ 

[namngern]

ชะรอยย ว่าพี่กันต์จะมีคู่ 
เชียร์เฟคคคค  !!!!!!!!! 
บีมเฟคๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กันต์ขิง (<-- มาได้ไง) 

[BeeRY]

พี่กันต์
เอ่อ ก็เหมาะสมกันดีเนอะคู่เนี้ย คนนึงก็เลว คนนึงก็แอบจิต กร๊ากกก
เหอๆ ไปลุ้นพี่เฟคกะน้องบีมให้หวีตหวานกันดีกว่า คู่นี้เชียร์แล้วตงิดๆ

[som~]

เพิ่งเป็นสมัครชิกใหม่คะ  จะสงสารหรือสมน้ำหน้าขิงดีน๊า  เชียร์เฟคสุดใจ

[milky way]

  บีมเจอผู้ชายที่น่ากลัวทั้งนั้นเลย

ขิงก็เลว
กันต์ ก็โหดมาก
เฟค นี่ดีหน่อยแค่แสดงความรู้สึกรักไม่เป็น

ใน3 คน นี้ขอเชียร์เฟคแล้วกัน

[OitJi]

รอตอนต่อไป 

[Red_sister]

สะใจค่ะ ฮึ่ม

ที่สุดของที่สุด 5555

+1 ไปเลย

[bbyuqin]

ก็สงสารนะ แต่ว่ามันยังไม่ได้ครึ่งกับที่บีมโดนเลยอ่ะ

[fahsai]

ขิงโดนหนักๆๆอ่ะดีแล้ว

ทำกับบีมไว้เยอะ

[clubza]

            อืมมาเเล้วคู่ที่สองกันกะขิง

[nolirin]

น่าจะจับเค้ามาคู่กันซะเลยนะพี่กันต์กะนายขิงเนี้ย
ความ..พอฟัดพอเหวี่ยงกันเลยอ่ะ

[little_munoi]

แอบสงสารขิงเอ่ะ
เหมือนกัน
กันต์ก้อไม่น่าทำ
แบบว่า
กัมต์จะแก้แค้นให้บีมที่ถูกหลอกไปขายแล้วโดนข่มขืนใช่ป่ะ
เพราะกันต์รู้ว่าบีมเจ็บใช่ป่ะ
แล้วกันต์ทำกับขิงแบบนี้อ่ะ
กันต์ไม่คิดว่าขิงเค้าก็เจ็บหรอ

หง่ะ
ไม่รู้ดิ เราว่า มันรังแต่จะทำให้มีคนเจ็บปวดเพิ่มขึ้นไปอีก

ปล เชียร์เฟคสุดชีวิต
ปล อีกครั้ง เฟคกับบีม กันต์กับขิง
แบบนี้ได้ป่ะ

[i_lost in..]

ท่าทางซาดิสอย่างกันต์ ต้องคู่กับมาโซอย่างขิงละมั้ง 

อ่านแล้วรู้สึกเข้ากั๊นเข้ากัน ไงไม่รู้ 

[Dee^daY]

จุดอ่อนของฉันอยู่ตรงที่หัวใจ..กันต์

[NUTTYZERO]

ก๊ากกก ขิงโดนจนได้

จะว่าไปไอ้พี่กันต์ก็ซาดิสใช่ย่อยนะเนี้ย

ขอบคุณค๊าบบ รออ่านตอนต่อไป ^^!

[Sherbet_Jeed]

ไป ๆ มา ๆ คนที่ได้เปรียบที่สุดคือนายพี่กันต์นะเนี่ย  เหมาหมดเลยอ่ะค่ะ

[OHmeza019]

เรื่องนี้ออกเเนวซาดิสต์น่ะครับ ชอบๆๆ
ปกติ พระเอก นายเอกจะไม่ค่อยโดนไรเเบบนี้
เเต่นี้ ปากว่า มือถึงกระทืบจมดินเลย 55

[konjingjai]

ต้องขอขอบพระคุณทุกคนที่เข้ามาติดตามผลงานของผม  วันนี้เป็นวันที่ลงนิยายเรื่องนี้ครบหนึ่งเดือน  ตอนที่ลงครั้งแรกไม่นึกเลยว่าจะมีคนติดตามมากขนาดนี้ แล้วยังคอมเมนท์ที่ให้กำลังใจมากมาย  พอผมเปิดมาอ่านที่ไร  มีกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาเขียนต่อ  แม้บางครั้งจะมีปัญหาส่วนตัวบ้าง  แต่พออ่านคอมเมนท์ที่ทุกคนทิ้งเอาไว้  กำลังใจก็มาทันที   ต้องยอมรับสารภาพเรื่องหนึ่งก็คือ  เรื่องนี้ผมแต่งสดตอนต่อตอน   บางตอนโพสไปแล้วอ่านแล้วงงก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ   คือว่ามันเป็นไปตามอารมณ์คนแต่งจริงๆ 

ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ

จากใจต้นไผ่







ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น   นี่เป็นการตื่นเช้าที่ผมมีความสุขในรอบหลายวันที่ผ่านมา   หลังจากที่ผมไปทานข้าวกับดูหนังกับไอ้เฟคแล้ว   อยู่ดีๆ  ไอ้เฟคก็พูดขึ้นในรถว่า

“เดี๋ยวกลับไปถึงห้องแล้วบีมก็เก็บเสื้อผ้าเลยนะ   พี่จะไปส่งที่ห้อง”

ผมมองหน้าไอ้เฟคมันนิดนึง  ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าไอ้เฟคมันจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาได้   ผมคิดว่าผมต้องติดอยู่กับมันนานกว่านี้อีก   ผมรู้ว่ามันเองก็เสียเงินกับเรื่องของผมไปมากอยู่   ผมเองก็คิดนะว่าผมเองก็โชคดีที่มาเจอกับมัน  ถ้าผมถูกหลอกขายไปให้กับคนอื่น  ผมอาจจะไม่ได้นั่งรอยหน้าลอยตาอย่างนี้ก็ได้   ป่านนี้ผมอาจถูกบังคับให้ไปขายตัวตามบาร์หรืออย่างเลวร้ายที่สุดก็ไปเร่ขายตัวเองตามข้างถนน   แต่จะให้ผมยกโทษหรือรู้สึกดีๆ  กับมันไปมากกว่านี้ผมคงทำไม่ได้หรอก  สิ่งที่มันกับไอ้กันต์ทำกับผมไว้มันก็หนักหนาเหมือนกัน  ตอนนี้ผมให้มันได้แค่คนที่รู้จักกันเท่านั้น

“จริงเหรอ....”

ผมถามมันอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  ว่าสิ่งที่ผมได้ยินจะไม่ได้เป็นฝัน    มันหันมายิ้มให้ผมนิดนึง   โอ๊ย...ไอ้เฟคมันไปกินยาผิดขวดที่ไหนมา  วันนี้มันใจดีผิดปกติเกินไปแล้ว  ตั้งแต่มันพาไปเลี้ยงข้าวดูหนัง  พูดเพราะๆ  กับผม  และยังบอกจะไปส่งที่ห้องของผมอีก   หรือว่ามันวางแผนจะเอาผมไปขายต่อกันแน่ว่ะ  ตอนนี้ผมยิ่งระแวงไปหมดแล้ว  ไม่อยากไว้ใจใครอีก  ผมกลัวโดนหักหลัง

“อืม...จริง   บีมฟังไม่ผิดหรอก   แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะไม่ดีใจเหรอ”

มันชักจะรู้ดีเกินไปแล้ว  แถมวันนี้มันยังพูดมากเป็นพิเศษ  ผมยังจำได้อยู่เมื่อเช้ามันยังไม่ยอมพูดกับผมอยู่เลย   พอมาตอนเย็นทำมาคุยดี   แต่ผมคงต้องไม่แปลกใจซินะ  เพราะไอ้เฟคมันบ้า   เอาอะไรแน่นอนกับมันไม่ได้หรอก

“ไม่ต้องกลัวเอาไปขายหรอก   หน้าตาอย่างนี้คงจะมีแต่พี่คนเดียวแหละที่หลงผิด”

นั้นไงผมว่าแล้วไอ้อาการปากเสียมันกลับมาแล้ว   มันพูดเรื่องนี้ขึ้นมาผมยิ่งเจ็บในใจเล็กๆ  ของผม   การที่ไว้วางใจใครสักคนแล้วโดนหักหลังจนไม่เหลือความเชื่อในสิ่งที่เรียกว่าการไว้วางใจนะมันเป็นอย่างไง

“ทำไม...หน้าตาเป็นอย่างนี้แล้วเป็นไง”

มันส่ายหน้าให้ผม   แล้วอมยิ้ม  ที่ผมกล้าต่อปากกับมันมากขึ้นคงเพราะรอยยิ้มของมันก็ได้มั้งและอีกอย่างก็คงเป็นการกระทำของมันที่ทำกับผมในหลายวันที่ผ่านมา   มันดูเป็นคนปากร้ายแต่ใจดี   นั้นมันทำให้ผมกล้าต่อปากต่อคำมากขึ้น

“ก็ไม่ทำไมหรอกครับ”

หลังจากนั้นมันก็เงียบมาตลอดทาง  ดูเหมือนมันจะใช้ความคิดอย่างหนัก    สักพักโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น  เสียงมันพูดอะไรกับปลายสาย  แต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันพูดอะไรกับปลายสายผมได้ยินแต่มันบอกว่า   “ดีแล้ว...มึงก็อย่าเล่นมันหนักนะโว๊ยถ้ามันตายขึ้นมามึงจะลำบาก”   แล้วมันก็วางสายไป

ส่วนผมถึงแม้อยากจะรู้ว่าพวกมันไปทำชั่วอะไรอีกแต่ก็ไม่กล้าถาม   กลัวมันเล่นงานผมอีก  ผมยังอยากกลับบ้านอยู่   ถ้าเกิดผมกระตุกต่อมโมโหร้ายของมันขึ้นมา  ผมจะซวยไม่ได้กลับบ้านอีก

พอมาถึงห้องมันผมก็เก็บเสื้อผ้าที่ผมไปขนมาจากห้องเมื่อไม่กี่วันใส่กระเป๋า   ซึ่งผมก็ใช้เวลาในการเก็บเร็วมาก  เพราะเสื้อผ้าผมมีไม่กี่ตัวหรอกส่วนมากจะเป็นของที่ไอ้เฟค  หรือไม่พี่กันต์เป็นคนซื้อมาให้มากกว่า   ก่อนออกจากห้องของไอ้เฟค  ไอ้เฟคก็เดินไปหยิบของที่กองอยู่บนโซฟา   มันบอกว่าเป็นของพี่กันต์เอามาฝาก   แต่พี่กันต์อยู่เองไม่ได้  พี่กันต์ต้องรีบไปทำธุระที่ต่างจังหวัด     ผมพยักหน้ารับรู้  ผมไม่อยากบอกมันหรอกว่าผมรู้แล้วว่าของเนี๊ยเป็นของใคร  เพราะพี่กันต์แวะไปหาผมมาแล้วเมื่อตอนกลางวัน  แต่ที่ผมไม่อยากบอกมัน  เพราะดูแล้วพี่กันต์กับไอ้เฟคเหมือนจะไว้ท่า กันอยู่ทั้งสองคน

แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง   ตอนแรกมันบอกว่าจะเข้ามาในห้องด้วยแต่ผมไม่ยอมให้มันเข้ามา  แค่นี้มันก็ทำตัวแปลกกว่าปกติมากไปแล้ว   ขืนให้มันเข้ามาในห้องอีก  ผมกลัวว่ามันจะไม่เข้ามาเฉยๆ  หรอก   แต่พอผมบอกว่าไม่ให้เข้ามันก็บ่นอยู่หน้าห้องแล้วมันก็ไป   ตอนแรกผมนึกว่ามันจะพังประตูห้องผมเสียอีก

มันเดินไปสักพักมันก็โทรเข้ามาแทน   มันสั่งบอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะมารับไปเรียนและตอนเย็นก็จะไปรับเหมือนเดิม   และมันก็สั่งอีกว่าห้ามเอาเบอร์นี้ไปแจกใครนอกจากเพื่อนๆ  ของผม  ถ้ามันจับได้มันจะเอาผมกลับไปอยู่ด้วย    โถ....กลัวตายล่ะ   อันนี้ผมคิดในใจนะครับไม่กล้าพูดให้มันได้ยินหรอก  แค่มันปล่อยให้ผมมีอิสระหายใจได้มากขึ้น  ผมก็พอใจแล้ว 

และคำสั่งสุดท้ายของมันก็คือ  ห้ามผมไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้ขิงอีก   มึงไม่ต้องบอกกูก็ไม่ไปยุ่งกับมันอีกหรอกไอ้ขิงนะ   ตัดขาดชาตินี้ไม่ต้องมาพบเกี่ยวกัน   แต่ขอปากดียั่วมันไปนิดนึง

“ทำไมจะไปยุ่งกับขิงไม่ได้  ขิงเป็นแฟนผมนะ”

“บีมมึงยังเรียกคนอย่างมันว่าเป็นแฟนอีกเหรอ   บีมพี่บอกอีกครั้งนะถ้าพี่รู้ว่าเราไปยุ่งเกี่ยวกับมัน   บีมเองจะเดือดร้อนเข้าใจนะ  พี่ไม่ใช่คนที่ใจเย็น  และใจดีเหมือนไอ้กันต์นะ  พี่เอาจริง”

เสียงมันตะคอกมาตามสาย   มันคงเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว

“รู้แล้ว...ไม่ต้องมาสั่ง  ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง  แล้วจะสั่งอะไรอีกมั้ย”

เสียงมันหัวเราะมาตามสาย  ไอ้บ้าเอ๋ย....

“เอาไว้ให้พี่คิดออกก่อนนะแล้วพี่จะบอก   พรุ่งนี้ก็ตื่นแต่เช้าด้วยล่ะมีเรียนสามโมงเหมือนเดิมใช่มั้ย   พี่จะมารับก่อนสองโมงนะ”

แล้วมันก็วางสายไปโดยที่ไม่ฟังเสียงผมสักนิดว่าผมต้องการให้มันมารับหรือเปล่า  ไอ้เผด็จการ   ไอ้.....นึกไม่ออก    ผมด่ามันเสียงดังลั่นห้องก่อนที่จะมานั่งหอบอยู่บนเตียง   ยิ่งหันไปมองรอบๆ  ห้องผมยิ่งอยากตาย  ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยฝุ่น   คืนนี้ผมจะได้นอนหรือเปล่านี้


เป็นอย่างที่ผมคาดเดาไว้กว่าผมจะได้นอนนาฬิกาที่ผนังห้องก็บอกเวลาของวันใหม่ผ่านไปหลายนาทีแล้ว    พอเสร็จงานผมก็ไปอาบน้ำและกระโดดขึ้นเตียง   จนมาตื่นขึ้นตอนเช้านี่แหละ   เช้าอันสดใสของผม

แต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถิ้งก็คือการมาของใครบางคน

ขณะที่ผมอาบน้ำด้วยความสบายใจอยู่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้อง  ผมจึงตะโกนออกไปว่า

“เดี๋ยวก่อนนะครับ   ผมอาบน้ำอยู่”

จากนั้นผมรีบล้างสบู่ออกไปจากตัวก่อนที่จะไปส่องที่กระจก  อืม....รอยตามตัวก็หายไปเกือบหมดแล้วถ้าไม่มองให้ดีก็ไม่เห็นหรอกคงจะมีแต่รอยที่คอที่ไอ้เฟคมันฝากเอาไว้เมื่อสองวันก่อนเท่านั้ที่ยังพอมองเห็นอยู่    แต่นี่ไม่ใช้เวลามาส่องดูอะไรแบบนี่  เสียงเคาะห้องยังดังมาเป็นระยะสงสัยเขาคงไม่ได้ยินเสียงที่ผมตะโกนออกไป    แต่ผมคิดว่าคงไม่ใช่ไอ้เฟคหรอก  ถ้าเป็นไอ้เฟคป่านนี้มันคงเคาะรัวกว่านี้  หรือไม่ก็พังประตูเข้ามาแล้ว  น่าจะเป็นคนอื่นมากกว่า

“มาแล้วครับ....ใจเย็นๆ”

ผมเปิดประตูออกไป   แล้วผมก็เห็นคนที่มาเคาะห้องของผม

“พี่....กันต์สวัสดีครับ”

ผมทักทายไป   ไอ้ความกลัวหรืออะไรที่เคยมีมันเริ่มหายไปหมดแล้ว   ผมถึงกล้าพูดคุยกับพี่เขาเป็นปกติ  แล้วอีกอย่างพี่กันต์ใจดีกว่าไอ้เฟคเยอะ  ทำให้ผมกล้าพูดคุยกับพี่กันต์มากกว่า   แต่สิ่งที่ผมสังเกตเห็นก็คือพี่กันต์ดูเหนื่อยมาก  ขอบตาคล้ำเล็กน้อย  แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยก็คือรอยยิ้มของพี่เขานั้นเอง

“เออ...สวัสดีครับน้องบีม    เออ...”

เสียงพี่กันต์ตะกุกตะกัก    แถมเอามือเกาหัวด้วยเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง  ดูแปลกตาไปอีกอย่าง

“เออ...อะไรครับพี่กันต์”

ผมถามพี่กันต์กลับไป  แต่ตลอดเวลาเราสองคนก็ยังคุยกันอยู่หน้าห้องไม่ได้ขยับไปไหน

“ปกติน้องบีม  ออกมารับแขกชุดนี้เหรอครับ...คือพี่เห็นแล้วใจสั่นนะครับ”

ผมมองชุดตัวเองแล้วแทบเอาหน้ามุดดิน  ก็ด้วยความรีบของตัวเอง    ทั้งตัวของผมมีเพียงผ้าขนหนูเพียงตัวเดียวคุมร่างของตัวเอง

“ขอโทษครับพี่กันต์ผมรีบไปหน่อย”

แต่ระหว่างที่ผมคุยกับพี่กันต์อยู่หน้าห้อง   ไอ้เฟคมันก็มาถึง  ผมลืมไปเลยว่ามีนัดกับไอ้เฟคไว้    พอมาถึงมันก็มองผมตั้งแต่หัวจนถึงเท้า   แล้วมันก็หน้าหงิก

“บีมใครบอกให้แต่งตัวอย่างนี้มาคุยกับผู้ชายหน้าห้อง”

พอมันพูดจบมันก็เข้ามาจับแขนผมแล้วลากเข้าไปในห้องนอน

“พี่เฟคผมเจ็บนะ...”

ผมบอกมันเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว   มันก็คลายมืออกกนิดนึง

“ใครบอกให้แต่งตัวอย่างนี้ออกไปคุยกับผู้ชายหน้าห้อง  ใครเห็นแล้วเขาจะคิดอย่างไง”

ด่าซะสำนึกผิดเลย   แล้วมันทำหน้าอย่างนี้ผมจะเจ็บอีกหรือเปล่า

“ก็คนมันรีบนะเลยไม่ทันได้คิด   แต่จะเป็นอะไรไปล่ะ  พี่กันต์เขาก็เคยเห็นมาหมดทุกอย่างแล้วแค่นี้   แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก”

ไอ้เฟคมันคงโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้วมันก็ยกมือขึ้นมา   ผมก็ยืนหน้าไปให้มัน   มันคงจะตบผมแน่เลย  แต่จะกลัวอะไรไปเจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก   ที่มันทำกับผมมันเจ็บกว่านี้อีก    แต่ผมกลับผิดคาด   มันเอามือมาจับที่หน้าของผม  ก่อนที่จะดันหลังให้ผมไปแต่งตัวแต่ก็ยังได้ยินเสียงบ่นจากปากของมัน

“มึงนี่น่า...บีม    ทำให้พี่หัวปั่นได้ตลอดเวลา   งั้นขอโทษแล้วกัน  ที่บีมพูดมามันก็เรื่องจริง   แต่งตัว  แล้วพี่จะไปส่ง   พี่ออกไปคุยกับไอ้กันต์ที่ข้างนอกก่อนนะ”

แล้วไอ้เฟคมันก็เดินออกไปจากห้อง  ผมก็แต่งตัวของผมไป  พอผมออกมาจากห้องผมเห็นมันสองคนคุยอะไรกันไม่รู้แต่รู้ว่าพวกมันสองคนคุยกันไปหัวเราะกันไป   แต่พอพวกมันเห็นผมพวกมันก็หยุดยิ้ม  ไอ้พวกนี้ทำอะไรน่าสงสัย  แล้วเรื่องที่ไอ้เฟคพูดกับคนที่โทรมาล่ะ  มันเกี่ยวกับพี่กันต์หรือเปล่า   หวังว่ามันสองคนจะไม่ไปทำอะไรเลวๆ  กันอีกล่ะ
 

[Jesale]

มาต่อแล้ว อิอิ  
พี่เฟค เริ่มใจดีกับบีมแล้ว บีมไม่ชิน งงไปเลย ฮะๆๆ 
ว่าแต่พี่กันต์ แก้แค้น ถึงไหนแล้ว อยากทราบสภาพขิงมั่ง....

[saranhey]

 


เย่ เย่ เย่ 

มาต่อแล้ว ตอนนี้น่ารักดี ขอให้ดีไปตลอดนะนายเฟค

 

[polartotty]

3p ค่ะ 3p อิอิ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ 

[i1_to*pp]

พี่เฟคขอให้น่ารักแบบนี้ไปนานๆนะ

     
           

[ลูกหมีน้ำแดง]

องค์ลงเฟคหรือค่ะ ใจดีผิดปกติ
    konjingjai

[win200]

เล่นไอ้ขิงหนักๆเรยเพ่

[Cupcake]

เฟคตลกดี พยายามทำตัวดีเต็มที่ 555