เพลงรักที่หายไป
เพลงที่ 7 เพียงแต่วันนั้น
ศิลปิน แอนนา โรจน์รุ่งฤกษ์
โอบอุ้มให้หนูด้วงชวนเพื่อนๆ ทุกคนไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากร้านกล่องดนตรีก่อนจะกลับหอ แม้ทุกคนจะกินขนมจุกจิกกันจนอิ่มแล้วแต่หนูด้วงก็อ้อนให้เพื่อนๆ อยู่กินด้วยกันก่อนเพราะยังอยากใช้เวลากับพี่โอบอุ้มให้นานที่สุด
“เมื่อเย็นไม่ได้กินข้าวเลยนี่ เอาแต่เขี่ยเล่น ตอนนี้เลยหิวใช่ไหม” น้องเกลถามเชิงบ่น
“ก็ตอนนั้นมันไม่หิว แต่ตอนนี้มันหิวสุดๆ” หนูด้วงลูบท้องของตัวเองเพื่อยืนยันคำพูด
“ไปกินสิ” สิงโตเดินมาวางมือบนไหล่ของหนูด้วงแต่สายตามองจ้องไปที่โอบอุ้มตลอดเวลา
“สิงโตน่ารักที่สุด” หนูด้วงยิ้มกว้างเมื่อเพื่อนรักตอบรับคำชวน
“น่ารักแล้วทำไมไม่รัก” สิงโตพูดจบบรรยากาศโดยรอบก็เงียบกริบ “ล้อเล่น” สิงโตโอบไหล่ของหนูด้วงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ ชักจะหิวเหมือนกัน พี่นโมเลี้ยงใช่ไหมครับ ผมจะได้กินให้ท้องแตกเลย” เม่นรีบเปลี่ยนบรรยากาศ
“จัดไป” โอบอุ้มยักคิ้วให้เม่น
“แล้วพี่ไม่พาลูกไปเหรอครับ” สิงโตเน้นคำว่าลูก
“เขาทานกันแล้ว”
“แล้วเขาจะอยู่กับใครล่ะครับ อ๋อ..คงอยู่กับแม่ แล้วแฟนพี่อยู่ที่ไหนเหรอครับ ผมอยากไปสวัสดีเสียหน่อย” สิงโตถามเองตอบเองเสร็จสรรพ เพื่อนในกลุ่มต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพราะปกติสิงโตไม่ใช่คนพูดมากขนาดนี้
“ผมเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่พวกเขาเกิด” โอบอุ้มตอบคำถามไปตรงๆ
หนูด้วงมองหน้าโอบอุ้มทันทีที่ได้ยิน คำถามที่หนูด้วงเองก็อยากจะถามแต่ไม่กล้า ถึงจะเดาออกว่าพี่โอบอาจจะเลิกรากับแม่ของน้องแฝดแล้วแต่ก็ไม่คิดว่าพี่โอบจะต้องเลี้ยงน้องแฝดคนเดียวมาตั้งแต่เกิด พอได้รู้ก็รู้สึกสงสารโอบอุ้มและน้องแฝดสุดหัวใจ
“ถ้าอย่างนั้นผมพาเพื่อนๆ ไปกินก๋วยเตี๋ยวเองก็ได้ครับ พี่จะได้ดูแลลูกของพี่ ไม่อยากรบกวน”
“น้องมีปัญหาอะไรกับพวกพี่หรือเปล่าครับ” ป้ายเป็นฝ่ายถาม จนกระทั่งโอบอุ้มแตะที่แขนของป้ายเพราะไม่อยากให้มีปัญหากัน
“สิงโต ถ้านายไม่หิวก็กลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันพาหนูด้วงกลับเอง” เม่นรีบตัดบทก่อนเพื่อนสนิทจะทำบรรยากาศให้เสียไปมากกว่านี้
“ไม่เป็นไร ถ้าสิงโตไม่กินเรากลับเลยก็ได้” หนูด้วงมองหน้าสิงโตแล้วยิ้มให้
“ไปเถอะ” สิงโตถอนหายใจก่อนจะดันตัวหนูด้วงให้เดินไป
ร้านก๋วยเตี๋ยวที่โอบอุ้มชวนทุกคนมากินไม่ได้ขายแค่ก๋วยเตี๋ยวอย่างเดียว แต่ขายอาหารทุกอย่างที่เป็นเส้น เจ้าของร้านสนิทสนมคุ้นเคยกับสมาชิกวงเดอะบ็อกซ์เป็นอย่างดีเนื่องจากเป็นลูกค้าขาประจำกันอยู่ ‘พี่เปิ้ล’ ชายหนุ่มรูปร่างท้วมซึ่งเป็นเจ้าของร้าน ‘คนมีเส้น’ เองก็อุดหนุนหมาล่ากับบาร์บีคิวที่ร้านกล่องดนตรีเป็นประจำเหมือนกัน
“โอ้โห วันนี้มากันเยอะเลย นั่งก่อนๆ” พี่เปิ้ลออกมาต้อนรับทุกคนด้วยตัวเอง
“นี่พี่เปิ้ลเจ้าของร้าน ใจดีมีเมตตาแต่อย่ากวนบาทาจะโดนดี” แปะแนะนำเจ้าของร้านให้น้องๆ ได้รู้จัก น้องทุกคนยกมือไหว้พี่เปิ้ลโดยพร้อมเพรียง
“เจ๋ง มีสโลแกนประจำตัวด้วย” เม่นยกนิ้วให้พี่เปิ้ล
“มึงนั้นแหละจะโดนคนแรกไอ้แปะ” พี่เปิ้ลยิ้มให้เม่นก่อนจะชี้หน้าแปะ
“ผมหิวแล้ว มีอะไรที่สั่งปุ๊ปได้กินปั๊ปบ้างครับพี่เปิ้ล” แปะยังคงกวนบาทาเจ้าของร้านต่อ
“อากาศไงมึง สั่งปุ๊ปก็อ้าปากโกยเข้าไป กูไม่คิดเงินด้วย แต่ถ้ามึงไม่อยากโกยอากาศเข้าปากกูจะเตรียมโลงเอาไว้ให้เพราะมึงเป็นลูกค้าระดับสูง”
“สูงเท่าไหนหรือพี่” แปะยังทำหน้าทะเล้นถามต่อ
“เท่าเมรุ สูงพอไหมมึง”
“ฮ่าๆๆ โดนเลยจริงๆ”
บรรดาน้องๆ หัวเราะขำที่พี่แปะโดนพี่เปิ้ลจัดให้จนได้ แต่โอบอุ้ม ทำนุ ป้ายและกาดได้แต่ยิ้มน้อยๆ เพราะรู้กันดีว่าสองคนนี้เป็นคู่ปรับกันตลอดกาล พี่เปิ้ลเองก็จบมาจากมหา’ลัยซอเลยเหมือนกัน ติดใจบรรยากาศของที่นี่ พอจบก็เลยมาเปิดร้านอยู่ ไม่ยอมกลับกรุงเทพบ้านเกิด
“เออๆ ผมยอมแพ้พี่แล้ว สั่งเลย น้องๆ รีบสั่งก่อนเจ้าของร้านจะความดันขึ้น” แปะรีบส่งรายการอาหารแจกน้องๆ ทุกคน
“พี่เปิ้ล ผมเอาเส้นใหญ่ ใส่ตำลึง เอาน้ำตกนะ เครื่องในเอาแต่หัวใจ ไม่ใส่ชูรสครับ” ทำนุสั่งเมนูโปรด
“ไอ้ป๊อป ของไอ้นุลึงใหญ่ตกใจไม่ชู” เปิ้ลตะโกนบอกลูกน้องที่เป็นผู้ช่วยอีกต่อ
“โธ่พี่เปิ้ล...หมดกัน ผมยังเตะปี๊บดังนะ” ทำนุยิ้มแห้งๆ เมื่อน้องๆ พากันหัวเราะเมนูย่อของตัวเอง
“ผมเอาเส้นเล็กแห้งใส่ไข่ออนเซนด้วย” แปะสั่งบ้าง
“ของไอ้แปะไข่เล็กและแห้ง”
“ก๊ากกก”
“ของผมเส้นใหญ่ใส่ทุกอย่าง ขอน้ำเขียวแต่ไม่ใส่น้ำแข็งครับพี่เปิ้ล เสียงแหบต้องงดของเย็นๆ” กาดสั่งเสียงเบาด้วยความนอบน้อมเพราะกลัวโดนเล่นงานจากเจ้าของร้าน
“ของไอ้กาดใหญ่ทุกอย่างแต่เขียวและไม่แข็ง”
“จบ จบกัน” กาดเอามือปิดหน้าเมื่อเห็นน้องเกลหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล
“จะสั่งอะไร” โอบอุ้มหันมาถามหนูด้วงที่นั่งหน้าตื่นอยู่
“หนูไม่กล้าสั่งเลยฮะ” หนูด้วงกระซิบกลับ
“แล้วหนูอยากกินอะไร บอกพี่สิ พี่สั่งให้” โอบอุ้มอยากจะหอมแก้มคนที่นั่งข้างๆ ใจจะขาด ท่าทางกระซิบกระซาบทำปากขมุบขมิบมันน่ารักจนแทบอดใจไม่ไหว
“หนู นกฮูกแล้วก็น้องเกลอยากกินอุด้งแกงกระหรี่ แต่ไม่กล้าสั่ง” หนูด้วงพยายามพูดให้เบาที่สุด แต่พอดีพี่เปิ้ลหันมามองแล้วอ่านปากของหนูด้วงออกเลยตะโกนสั่งให้
“ตรงนี้กระหรี่สาม อ่อ..เส้นอุด้งนะ”
“พี่เปิ้ลอ่า!!!” หนูด้วง นกฮูกและน้องเกลตะโกนโวยวายขึ้นพร้อมกัน
“ไอ้ป้าย มึงไม่ต้องวางมาดเข้ม จะเอาแบบเดิมไหม” พี่เปิ้ลถาม
“ผมไม่กิน” ป้ายรีบบอก
“พี่ป้ายชอบทานอะไรครับ ผมจะได้ทานบ้าง อยากเท่เหมือนพี่” เม่นรีบถาม ป้ายทำท่าจะห้ามพี่เปิ้ลแต่ไม่ทันแล้ว
“ของไอ้ป้าย หมี่ดำน้ำขลุกขลิก เด็ดและเผ็ชชชชขั้นสุด” พี่เปิ้ลออกสำเนียงฝรั่งโชว์
“เจ๋ง อะไรเด็ดครับพี่ป้าย” เม่นทำหน้าชื่นชมไอดอลของตัวเองอย่างที่สุด
“มันชอบกินถั่วงอกเด็ดหัวออกน่ะ” แปะเป็นฝ่ายอธิบายเพราะตอนนี้ป้ายยกมือมากุมขมับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แค่การสั่งอาหารในร้านคนมีเส้นของพี่เปิ้ลก็ทำให้บรรยากาศที่น่าอึดอัดเมื่อครู่กลับกลายมาเป็นความสนุกสนานอย่างง่ายดาย รสมือของพี่เปิ้ลทำให้ทุกคนลืมความอิ่มที่มีก่อนหน้านี้ไปสิ้น แต่กว่าที่ทุกคนจะได้กินก็ต้องรอหนูด้วงเดินวนถ่ายรูปอาหารจนครบทุกจานเพราะเจ้าตัวแสบบอกว่าต้องถ่ายส่งไปให้ปู่ช้วนดูว่าที่นี่มีอะไรน่ากินบ้าง
สิงโตแอบลอบสังเกตหนูด้วงกับนโมตลอดเวลา แม้ทั้งคู่ไม่ได้แสดงออกว่ามีใจให้กันผ่านท่าทางแต่สายตานั้นมันกลับชัดเจน มันทำให้สิงโตมีคำถามเกิดขึ้นในหัวว่าตัวเองด้อยกว่าผู้ชายคนนั้นตรงไหน หนูด้วงเพิ่งจะเจอกับผู้ชายคนนี้ไม่กี่วันเองแต่กลับตกหลุมรักเขาง่ายๆ แล้วพี่โอบอุ้มคนที่เคยรอคอย คนที่สิงโตต้องฟังชื่อของเขาซ้ำไปซ้ำมาอยู่ตั้ง 12 ปี หนูด้วงลืมได้แล้วอย่างนั้นเหรอ
‘ได้เพียงพบกัน ดังฝันวันวาน พ้นวันผ่านเนิ่นนานฝันลอย ได้เพียงนึกกลัว มัวคิดมัวคอย ฝันเคยใกล้นั้นจึงไกลกัน’
“เพลงนี้ชื่อเพลงอะไร” เพลงที่พี่เปิ้ลเปิดมันโดนใจของนกฮูกเขาอย่างจัง แต่ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยอยากรู้
‘วันนั้น เพียงแต่วันนั้น บอกเขาไปเหมือนใจ บอกว่ารักนี้มีไว้เพียงไร เขาคงอยู่รู้ใจเราจริง’
สิงโตเองก็ไม่ต่างจากนกฮูก เนื้อเพลงมันตอกย้ำให้เขารู้สึกปวดหนึบอยู่ข้างในหัวใจ รู้สึกเคว้งคว้างใจหายคล้ายว่าของที่เคยอยู่ใกล้ๆ และเคยเห็นอยู่ตลอดเวลากำลังจะหายไป
‘ได้เพียงฝันไป ไม่คิดลองทำ ทั้งที่เคยฝันมาเหมือนใจ กลับไม่คว้ามันให้รู้กันไป ทิ้งโอกาสฝันจึงไกลเกิน’
“เพียงแต่วันนั้น” โอบอุ้มเป็นคนตอบ
“หนูชอบ” หนูด้วงหันไปยิ้มให้โอบอุ้ม
สิงโตไม่อยากเห็นภาพตรงหน้าเลยก้มหน้ากินก๋วยเตี๋ยวในชามของตัวเองต่อไปแบบเงียบๆ มันผิดที่เขาเองที่โยนโอกาสของตัวเองทิ้งไป ผิดเองที่ไม่เคยสารภาพกับหนูด้วงว่าตัวเองคิดอย่างไร แม้ว่าจะโดนปฏิเสธก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสพูดออกไปเหมือนอย่างตอนนี้
“สิงโต เราให้เทมปุระ ของโปรดของสิงโต” หนูด้วงคีบเทมปุระมาวางในชามของสิงโต
“ทำไมหนูด้วงไม่กิน” สิงโตถามเสียงเบา
“อะไรที่เราให้สิงโตได้ เรายินดีนะ”
“อืม...ขอบใจนะ” สิงโตคีบเทปุระมากินแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
‘วันนั้น เพียงแต่วันนั้น บอกเขาไปเหมือนใจ’
...มันคงไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วจริงๆ...
...
เมื่ออิ่มท้องกันแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันกลับ น้องเม่นพาน้องมิกิไปส่งพร้อมกับน้องเกล ส่วนหนูด้วงกับนกฮูกก็กลับพร้อมสิงโตตามเดิม แม้ใจของหนูด้วงอยากจะอยู่ต่อแต่ก็ต้องตัดใจ แต่ในวันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันหยุดก็แอบอ้อนให้พี่โอบมารับตั้งแต่เช้าเพราะอยากมาเล่นกับน้องแฝด โอบอุ้มตอบตกลงเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ หนูด้วงไม่ต่างกัน
หลังจากที่โอบอุ้มกับป้ายออกมายืนส่งรุ่นน้องขึ้นรถกลับกันไปหมดแล้วป้ายก็หันมาพูดกับโอบอุ้ม
“ถ้าเด็กคนนั้นเป็นผู้หญิง ผมต้องนึกว่าเป็นแม่ของเจ้าแฝดแน่ๆ”
“หึหึ...”
“พี่จะไม่ถามผมเหรอว่าทำไมผมถึงคิดแบบนี้”
“ถ้าอยากพูดก็พูด”
“ใบหม่อนหน้าเหมือนหนูด้วงมาก ปาก ตา จมูก”
“เหมือนเหรอ”
“ผมว่าเหมือน”
“ไม่เหมือนหรอก เจ้าแฝดดื้อกว่าเยอะ”
“พี่พูดอย่างกับรู้จักหนูด้วงมานานแล้ว”
“แล้วมึงกับนกฮูกล่ะ”
“พี่สังเกตด้วยเหรอ ผมนึกว่าพี่จะมองแต่หนูด้วง”
“หึหึ เห็นเงียบๆ เก็บทุกรายละเอียดเลยนะ”
“ไม่ต้องถึงกับสังเกตหรอกพี่นโม มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าพี่ชอบหนูด้วง”
“นกฮูกเป็นเด็กดีนะไอ้ป้าย” โอบอุ้มไม่ได้ตอบเรื่องของตัวเองแต่พูดลอยๆ ขึ้นมาก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่ร้าน ปล่อยให้ป้ายยืนล้วงกระเป่าทำเท่อยู่หน้าร้านตามลำพัง
“ก็เพราะเขาเป็นเด็กดีไง” ป้ายถอนหายใจ พึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินตามโอบอุ้มไป
‘บอกว่ารักนี้มีไว้เพียงไร เขาคงอยู่รู้ใจเราจริง’
...
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo กำลังรู้สึกปลื้มใจกับนาฬิกาเรือนใหม่
3 นาที. Soleil International University.
ชีวิตเดิม คนเดิม กับเวลาใหม่ที่กำลังเริ่มต้น
พญา ผู้ยิ่งใหญ่ , คุณแปะแฝดท่านป้าย Thebox และคนอื่นๆ อีก 54 คน กำลังถูกใจโพสต์ของคุณ
Nightingale Thezoo : ถึงหอแล้วเหรอ จะนอนรึยัง
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : ยังเลยน้องเกล อิ่มอยู่ ขอย่อยก่อน
Porcupine อย่าเติมNหลังR Thezoo : เจ๋งงงง สวยอะ ปกติเห็นใส่แต่เรือนเก่า
พญา ผู้ยิ่งใหญ่ : ใครซื้อให้
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : หนูม่ายยยยบอก
มีตัง คือ มีคุณกับนับตังค์ : ถึงกับยอมถอดเรือนเก่า?
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : หาวววววว ง่วงดีกว่า
พญา ผู้ยิ่งใหญ่ : ต้องสืบ เรื่องนี้มันมีเงื่อนงำ สืบกันมะ
มีตัง คือ มีคุณกับนับตังค์ มีตัง คือ มีคุณกับนับตังค์ : ไม่ต้องยุ่งเรื่องของหลาน ไปกล่อมแฟนนอนนะลุง
พญา ผู้ยิ่งใหญ่หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : อิอิอิ หนูรักมัมที่ซู๊ดดด
พญา ผู้ยิ่งใหญ่ : เพื่อนไม่รัก หลานก็ไม่รัก ไปนอนก็ได้
Porcupine อย่าเติมNหลังR Thezoo : แต่ผมรักยุงนะครับ ยุงคือไอดอล
พญา ผู้ยิ่งใหญ่ : เจ้าเม่นพูดดี เอาเลขที่บัญชีมา
Porcupine อย่าเติมNหลังR Thezoo : เกรงใจ...เดี๋ยวหลังไมค์ไปนะครับ 5555
พ่อคุณของแม่คุณ : อย่าลืมถ่ายรูปของกินมาลงบ้างนะเจ้าด้วง
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : ถ่ายเอาไว้เพียบเลยฮะปู่ พรุ่งนี้หนูส่งให้นะ อร่อยสุดยอด
Mink OnlyYYYYY : รีเควสรูปได้เหรอคะ ถ้างั้นพี่มิ้งขอรูปหนูด้วงเยอะๆ เลยนะคะ หรือจะรูปคู่กับน้องสิงโตก็ได้
ฮอนกฮูกตาไม่โต Thezoo : หนูด้วง ไปอาบน้ำ!!
ป้ายพี่ไอ้แปะ Thebox : ดุจังครับ
ฮอนกฮูกตาไม่โต Thezooคุณแปะแฝดท่านป้าย Thebox : แน่นแน่!
Pragad ไม่ใช่ปลากัด Thebox : แน่นแน่!
Tumnu Thebox : แน่นแน่!
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : อีโนไหมฮะพี่ๆ หายแน่นแน่ๆ คลายกรด ลดแน่นเฟ้อ (ส่งรูปอีโนรสส้ม)
Nightingale Thezoo : มันมาจากคำว่า ‘นั่นแน่’ ค่ะหนูด้วง เขาแซวคนสองคนกันอยู่ค่ะหนู
Pragad ไม่ใช่ปลากัด Thebox : น้องเกลเก่งจังครับ
คุณแปะแฝดท่านป้าย Thebox : แน่นแน่!
Porcupine อย่าเติมNหลังR Thezoo : แน่นแน่!
Tumnu Thebox : แน่นแน่!
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : แน่นแน่! นกฮูก แน่นแน่ น้องเกล แน่นแน่ แน่นแน่ แฮร่
ฮอนกฮูกตาไม่โต Thezoo : ไปอาบน้ำ 1 ไปอาบน้ำ 2 ไปอาบน้ำ 3
หนูด้วงพี่น้องด้าว พูดชัดแล้ว Thezoo : ย๊ากก ไปแล้วก็ได้ก็ได้ หนูไปก่อนนะทุกคนทุกคน แน่นแน่!
Namo CanonInD : หึหึ...
Mink OnlyYYYYY : กรี๊ดดดด พี่นโมมีเฟสบุ๊กนี่นา เรื่องนี้ต้องประกาศ
VJja Feathergroup : OMG พี่นโม
หนูด้วงยิ้มกว้างเมื่อเห็นพี่โอบมาคอมเมนต์ในเฟสบุ๊กของตัวเองด้วย แม้จะมาแค่ ‘หึหึ’ ก็มีความสุขแล้ว เพิ่งจะตามแอดกันครบทุกคนก็ตอนที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันอยู่ แต่ในเฟสบุ๊กของพี่โอบไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย นอกจากลงเพลงทุกวัน หนูด้วงกำลังจะเปิดฟังเรียงไปเรื่อยๆ เพราะอยากรู้ว่าพี่โอบฟังเพลงอะไรบ้าง แต่ตัวเองก็ดันมาลงรูปนาฬิกาที่พี่โอบให้เสียก่อน ลงแค่ไม่กี่นาทีมีคนมากดไลค์ แถมยุงพญายังมาคอมเมนต์สงสัยอีก หนูด้วงเลยไม่กล้าพิมพ์อะไรเยอะกลัวถูกจับได้ โชคดีที่มัมกับเพื่อนๆ มาช่วยกันคอมเมนต์พานอกเรื่องไป ยุงพญาถึงได้เงียบไป
“โห นกฮูกดูดิ พี่โอบพิมพ์มาแค่หึหึแต่คนกดไลค์เยอะกว่าเราอีก” หนูด้วงเห็นคนมากดไลค์พี่โอบเยอะก็อยากอวดเพื่อน หันไปพูดกับนกฮูกแต่อีกฝ่ายเงียบไปพอหันไปมองก็เห็นว่าอีกฝ่ายนั่งอมยิ้มอยู่กับโทรศัพท์ หนูด้วงเลยเดินเข้าไปหาพร้อมพูดว่า ‘แน่นแน่’ เสียงดัง
“อะไร” พอได้ยินคำว่า ‘แน่นแน่’ นกฮูกเลยต้องรีบละสายตาจากโทรศัพท์มายังคนที่ส่งเสียงแทน
“นกฮูกชอบพี่ป้ายใช่ไหม” หนูด้วงถามตรงๆ
“ไปอาบน้ำ..สี่...” นกฮูกเริ่มนับต่อเพราะถ้าถึงห้าเมื่อไหร่หนูด้วงจะโดนนกฮูกจี้เอวไม่หยุด
“โหย ก็ได้ก็ได้ ก็เราอยากรู้อ่า เวลาอยากรู้มันคันในหัวใจนะรู้ไหม สบู่อะไรก็ฟอกไม่หาย” หนูด้วงเดินไปบ่นไปจนนกฮูกต้องแอบขำ
“แปลก พักนี้ไม่เห็นเขียนเมล์หาพี่โอบเลย” นกฮูกนึกสงสัยเพราะปกติเพื่อนสนิทจะใช้เวลาสามสี่ชั่วโมงแชทกับพี่ชายคนสำคัญผ่านเมล์ แล้วก็ไม่เคยใช้โทรศัพท์พิมพ์ จะมานอนพิมพ์คอมแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงจนนกฮูกต้องเตือนให้ไปอาบน้ำทุกที
“สงสัยหนูด้วงจะตกหลุมรักพี่นโมจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้นกฮูกเลิกคิดถึงเรื่องหนูด้วงกับพี่นโม เมื่อเปิดประตูออกก็พบว่าสิงโตมายืนอยู่พร้อมกับถือหมอนมาด้วย
“ขอนอนด้วยคน”
“แล้วเม่นล่ะ”
“มันคอลไลน์คุยกับมิกิเสียงดัง เปิดไฟสว่างด้วย นอนไม่หลับเลย”
“เข้ามาสิ” นกฮูกเอี้ยวตัวออกเพื่อให้สิงโตเดินเข้ามา
“หนูด้วงอาบน้ำเหรอ”
“อืม”
“นอนนะ” สิงโตพูดจบก็เดินไปนอนที่เตียงของหนูด้วง
นกฮูกยังไม่ทันจะพูดอะไรอีกฝ่ายก็ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วหลับตาเหมือนจะบอกว่ายังไม่อยากคุยอะไรทั้งสิน เมื่อหนูด้วงออกมาจากห้องน้ำก็เลิกคิ้วประหลาดใจ พอเห็นนกฮูกมองมาด้วยสายตากังวลก็เลยส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มให้อีกฝ่ายรู้ว่าไม่เป็นไร
หลังจากที่นกฮูกปิดไฟในห้องนอนแล้ว หนูด้วงก็แอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดไลน์เพื่อจะส่งข้อความไปหาคนที่คิดถึง
DAr
หลับรึยังฮะ
Lingยัง แล้วเราทำไมยังไม่นอน จะเที่ยงคืนแล้วนะ
DAr
หนูจะบอกว่าหนูลืมของเอาไว้ที่บ้านของพี่
Lingอ้าว ลืมอะไรเอาไว้
DAr
ความคิดถึงฮะ แฮร่
Lingหึหึ...
DAr
พรุ่งนี้หนูไปเอา
Lingให้พี่เก็บให้หนูดีกว่า เดี๋ยวหนูไปทำหล่นที่อื่น
DAr
ก็ได้ก็ได้ เก็บให้ดีนะฮะ พรุ่งนี้มารับหนูเร็วๆ นะ หนูมีอะไรจะบอก
Lingต้องบอกพรุ่งนี้เหรอ
DAr
ใช่แล้ว
Lingตกลงครับท่านผู้วิเศษ นอนได้แล้ว
DAr
ฝันดีนะฮะ ฝันถึงหนูด้วงนะ เอ้ย ด้วยนะ แฮร่
Lingทุกวัน ซ้ำมาซ้ำไป ฝันดีครับเด็กน้อยของพี่
หนูด้วงอ่านข้อความสุดท้ายซ้ำมาซ้ำไปก่อนจะหัวเราะให้เบาที่สุดเพราะกลัวเพื่อนได้ยิน แค่ชื่อไลน์ที่แอบตั้งให้ตัวเองกับพี่โอบก็ทำให้มีความสุขแล้ว
DAr ที่เป็นชื่อของตัวเองก็มาจาก
D...ด้วง
A...โอบ
R...โรแมนติก ส่วนชื่อของพี่โอบ
Ling ก็มาจาก
L...เลิฟ เติม
ing เข้าไปแปลว่ากำลังรักกัน เอาสองคำมารวมกันก็จะเป็น
Darling สุดที่รักที่รักที่สุด
“คึคึคึ” หนูด้วงแอบหัวเราะอีกครั้งอย่างมีความสุขก่อนจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วหลับตาลง
หนูด้วงนอนเงียบไปพักใหญ่สิงโตก็ลอบถอนหายใจ ค่อยๆ ชะโงกหน้ามาดูว่าหนูด้วงหลับจริงหรือเปล่า เมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนหายใจสม่ำเสมอก็เลยขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ เพื่ออยากมองหน้าให้ชัดๆ แม้ในห้องจะมืดแต่มันก็มีแสงจากด้านนอกลอดเข้ามาให้พอมองเห็น
นกฮูกยังไม่ได้หลับ เมื่อได้ยินเสียงขยับจากเตียงข้างๆ จึงลืมตาขึ้นมาดู เห็นเงาลางๆ ของสิงโตกำลังทำเหมือนว่าจะจูบหนูด้วง ใบหน้าของสิงโตกำลังเคลื่อนเข้าใกล้หนูด้วงเข้าไปทุกที นกฮูกทนไม่ไหวกำลังจะลุกไปเตือนสติสิงโตในการกระทำที่ไม่ควร แต่สุดท้ายนกฮูกก็ต้องโล่งใจเมื่อสิงโตไม่ได้ทำอย่างที่คิดแต่กลับลุกขึ้นยืนหยิบหมอนแล้วเดินออกไปจากห้องแทน ไม่ใช่นกฮูกคนเดียวที่แอบลอบถอนหายใจ หนูด้วงเองก็ลืมตาขึ้นมาแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน
‘ต้องเสียใจ ใครเล่าทำ เพราะเพียงเรา ปล่อยรักไป ไม่เอ่ยคำ’
…
หลังจากที่อ่านคอมเมนต์ต่างๆ ในเฟสบุ๊กของหนูด้วงแล้วพญาก็ต่อสายหาก้านเพราะต้องการสอบถามอะไรบางอย่าง
“ครับนาย” ก้านรีบตอบรับเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา
“ตกลงเจ้าอุ้มมันบอกมึงรึยัง”
“ยังครับนาย”
“ทำไมมันปากแข็งนักวะ จะต้องเป็นความลับอะไรนักหนา”
“นาย นายไม่เชื่อใจคุณโอบเหรอครับ”
“มันบอกกับกูว่ามันรักหนูด้วง แต่มันก็ดันมีลูกกลับมาด้วย โอเค...จะมีลูกติดมากูไม่ได้ว่าอะไร แต่กูถามอะไรมันก็ไม่พูด แล้วกูจะรู้ได้ยังไงว่าที่ผ่านมามันพลาดหรือมันยังสับสน”
“แต่ผมว่าคุณโอบรักนายน้อยนะครับ”
“กูก็รู้ว่ามันรัก แต่มันไม่พอสำหรับกู”
“นายกลัวว่าคุณโอบกลับมาเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองรักนายน้อยในฐานะอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายได้หรือเปล่าใช่ไหมนาย”
“มึงเป็นอีกคนที่รู้ว่าตอนเด็กๆ เจ้าอุ้มมันมีปมพอๆ กับหนูด้วง อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ กูรู้ว่าหนูด้วงคือโลกทั้งใบของมันที่มันไม่อยากเสียไป แต่กูก็ไม่อยากให้มันใช้ความรักของหนูด้วงพิสูจน์ความรู้สึกของตัวเอง”
“ผมอยากให้นายเชื่อมั่นในตัวคุณโอบเหมือนตอนที่นายเห็นคุณโอบครั้งแรก ผมจำสายตาของนายได้ดี นายเลือกที่จะเป็นพ่อให้คุณโอบเพราะมั่นใจว่าคุณโอบเป็นเด็กดี สายตาของคุณโอบที่มองนายก็ยังเหมือนเดิม”
“แล้วทำไมมันถึงบอกกูไม่ได้ว่าไปทำใครท้อง เฮ้อ...เอาเถอะ มึงคอยดูแลทั้งคู่ให้กูด้วย”
“ครับนาย”
“ดูแลเจ้าแฝดให้ดีด้วย”
“ไม่ต้องห่วงครับนาย ผมจะทำหน้าที่แทนนายให้ดีที่สุด”
มีต่อด้านล่างค่ะ
V
V