หัวข้อ: รักวุ่นวาย วงดนตรีชายล้วน

[DexTunG]

       

[ToeY_@_KP]

เราก็มานั่งรอจนกว่านายหนุงหนิงจะมาก็แล้วกัน

[JkrR]

ตอนนี่ นิยายรักวุ่นวาย พักสักแปปครับ มาต่อหลังสอบ

ช่วงนี้ผมลงเรื่องเล่าอยู่เรื่องหนึ่ง ไม่ได้ทิ้งเรื่องนี้นะครับ 

แต่จะลงหลังสอบ เพราะเรื่องนี้ต้องใช้จินตนาการเยอะ

ส่วนเรื่องเล่านั้น เป็นเหมือนการลงไดอารี่ของผมลงไปให้อ่านกัน

เพราะอย่างน้อย เวลาที่ผมเขียนเรื่องเล่าของผมกับมัน

มันก็ทำให้ผมได้คิดถึงมัน เหมือนมันยังคงอยู่ตรงนี้

หลังสอบมาต่อให้ครับ ลุ้นไปก่อนเรื่องเป่าปี่น่ะ 555+

[Cha Ris Ma]

 :haun4:มาปูหนังสือพิมพ์ ซื้อปลาหมึกปิ้ง
รอฉากเป่าปี่

[JkrR]

ตอนที่29ครับ ช่วงนี้ได้พักสองวัน เลยแว่บมาลงเรื่องให้อ่านกัน ไม่รุคิดถึงกันมั่งมั้ยหะๆๆ

**********************************************

"แน่ใจนะว่าอยากเรียนเป่าขลุ่ยจริงๆ"พี่โอถาม
"อะแน่ดิพี่ นี่ผมซื้อขลุ่ยมาด้วยแหละ"ผมโชว์ขลุ่ยใหม่ถอดด้ามที่ผมเพิ่งซื้อมา
"อืมๆ งั้นก็ได้งั้นรอพี่แปปนะ"แล้วพี่โอก็ขึ้นไปบนบ้าน พร้อมขลุ่ยคู่ใจ และย่ามสีเลือดหมูตุ่นๆ
"ขับตามพี่มา ที่เดิมนะ"พี่โอบอกผม
"อ่า ผมซ้อนพี่ไปไม่ได้หรอ"ไม่รู้ว่าผมบอกไปอย่างนั้นทำไมเหมือนกัน ไม่มีเหตุผล
พี่โอหยุดแล้วหันมามองหน้าผม แล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร "ตามใจ"

พี่โอสตาร์รถแล้วผมก็ขึ้นซ้อนท้ายตามไป

สักพักเราก็มาถึงที่กระท่อมปลายนาที่เดิม ภาพเก่าย้อนกลับมาอีกครั้ง ถึงวันที่ผมมาหัดร้องเพลงที่นี่ วันที่ผม พี่โอ แล้วก็ไอ้ยอดมาร้องเพลง กินข้าวกันที่นี่

ผมมองไปที่พี่โอ ผมเห็นพี่แกกำลังเอื้อมไปหยิบผักบุ้งที่ขึ้นอยู่ริมคลอง แล้วเอามาล้างน้ำ เอ....พี่แกจะทำอะไรเนี่ย - -

"ทำไรอะพี่ เก็บผักบุ้งมาทำไม จะกินกับส้มตำหรอ"ผมแซว
"หะๆๆๆ เดี๋ยวก็รู้"
พี่โอหยิบเอาผักบุ้ง ที่ล้างแล้วขึ้นไปวางบนกระท่อม จากนั้นแกก็เดินไปที่โอ่งน้ำใกล้ๆกัน แล้วตักน้ำขึ้นมาหนึ่งขัน แล้วยื่นให้ผม

ผมทำหน้างงๆ ส่วนแกยิ้มอย่างมีเลศนัย

"อะไรพี่ ผมไม่เก็ท"
"หะๆๆ นี่ไงทัย บทเรียนแรก หยิบผักบุ้งขึ้นมาทัย แล้วใช้ผักบุ้งน่ะแทนหลอดดูดน้ำ เป่าลมลงในขันใบนี้ เรื่อยๆนะ ห้ามให้ลมขาดช่วง ดูซิจะได้สักกี่นาที"

"โห แค่นี้อะนะพี่ จิ๊บๆ จัดไปเลยแล้วกันพี่"ผมยักคิ้วให้หนึ่งที แล้วคว้าต้นผักบุ้งมาเป่าทันที

"ปุ้ดๆ" โอยยากมากครับ ลำพังแค่ให้ลมมันผ่านต้นผักบุ้งไปได้ก็หน้ามืดแล้วครับ ไหนยังจะจับเวลาอีก ผมเป่าได้สองสามปุ๊ด ก็หงายหลังผึ่งแล้วครับ

"555+ อะไรกัน ยังไม่ถึงหนึ่งนาทีเลย จอดซะแล้วหรอ ไอ้เสือฮะๆๆ"
"โห พี่พูดได้นะ มาลองบ้างมั้ยล่ะ"ผมท้า
พี่โอยิ้ม แล้วคว้าเอาผักบุ้งเด็ดยอดแล้วเป่าโชว์ผมซะหนึ่งที

ผมลุกขึ้นมามองดูว่าพี่โอแกจะแน่แค่ไหน แล้วก็ โอ้... ฟองอากาศเดือดปุดๆ ลอยขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายตามแรงเป่าของแก ผมอึ้งในความสามารถของพี่เค้ามาก และเหมือนพี่เค้าจพสังเกตุเห็นว่าผมมองอยู่แกเลยยักคิ้วให้ผมซะหนึ่งที แล้วถอนปากออกจากผักบุ้งที่แกเป่าอยู่

"นี่ไงเห็นมั้ย ไม่ยากเลย"แกบอกผมแล้วยักคิ้วกวนๆอีกแล้ว

"โหง่ายที่ไหนละพี่ ผมเป่าจนปวดแก้มละเนี่ย"ผมเอามือลูบแก้มที่ยังปวดๆอยู่

""หึหึ แรกๆก็อย่างนี้ล่ะทัย หัดบ่อยก็จะชิน แต่ตอนแรกนั้นเราต้องหัดแบบนี้แหละ ทัยคงจะเคยเห็นนะ เวลาที่คนเป่าขลุ่ยเค้าเป่าน่ะ เค้ามีหยุดพักหรอทัย เพลงๆหนึ่งมันไม่ได้ยาวแค่วิสองวินี่ แต่ว่ากันเป็นนาที ดังนั้นเราจึงต้องหัดเป่าลมลงขันอย่างนี้แหละให้ปอดเราได้ขยายใหญ่ขึ้น และต่อมาก็เป็นการพักหายใจ ซึ่งอันนี้เป็นเทคนิคของแต่ละคนในการพักหายใจให้เพลงต่อเนื่องมากที่สุด อย่างของพี่ๆจะใช้เทคนิคในการดูดลมเข้าปอดไปเลยซึ่งจะกลายเป็นการดูดแทนเป่า ซึ่งก็จะให้เสียงออกมาเช่นกัน"

"อืม ยากเหมือนกันนะครับเนี่ย เป่าขลุ่ยเนี่ย"

"อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับความพยายามของทัยแล้วล่ะ พรสวรรค์ก็เป็นส่วนหนึ่งนะ แต่พี่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการฝึกฝน เอาล่ะ หมดเวลาอู้แล้วทัย มาเป่าต่อซะดีๆ"ว่าแล้วพี่โอก็ยื่นขันน้ำใบเดิมให้ผม

"ง่า.. ก็ได้ครับ"แล้วผมก็คว้าต้นผักบุ้งมาเป่าต่อ

ผมหัดเป่าไปอย่างนั้นตลอดบ่าย จากความพยายามทำให้ผมค่อยๆทำเวลาได้นานขึ้น จนตอนนี้ได้หนึ่งนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับการเป่าให้จบเพลงอยู่ดี ซึ่งครูโอกาสก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเริ่มต้นได้เท่านี้ก็ถือว่าพอใช้ได้

ราวๆบ่ายสามโมงครึ่ง ผมนักพักพิงหลังกับผนังกระท่อมข้างพี่โอ ผมนั่งมองทุ่งนาข้างนาข้างหน้าผม ซึ่งตอนนี้กลายเป็นแค่ที่นาเปล่าๆ ที่กำลังเตรียมดินสำหรับการปลูกต่อไป ต้นข้าวที่ผมเห็นในตอนนั้นได้เข้าสู่กระบวนการแปรรูปเป็นข้าวสารให้กับคนในเมืองได้บริโภคกันแล้ว

ผมนึกถึงวันเก่าๆของผมกับพี่โอ ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ ต้นข้าวในทุ่งนาแห่งนี้ไม่เคยหนีผมไปไหน มันพลอยทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวในวันข้างหน้า

คนที่ทำให้ผมรู้จักที่แห่งนี้ก็กำลังจะจากผมไปเช่นกัน
 
พี่โอหันมามองผมที่นั่งอยู่ข้างๆแก แกยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเล่นอย่างเอ็นดู
"เอาล่ะ วันนี้เราพักการฝึกบริหารปอดกันเท่านี้ก่อนแล้วกันนะทัย พี่ว่าทัยเหนื่อยมากแล้ว หักโหมมากจะไม่ดี งั้นเดี๋ยวพี่จะสอนหลักการของโน๊ตในการเป่าก็แล้วกัน ทัยยังไม่ต้องทำตามก็ได้นะ พี่แค่พูดให้ฟังเฉยๆ เอาเป็นแซมเปิ้ลให้ทัยอยากรู้ต่อก็แล้วกัน"

"อ่าครับ"ผมหันมามองพี่โอ แล้วพยักหน้าเบาๆ

"เอาล่ะ เอานิ้วชี้ถึงนิ้วก้อยข้างขวาเรานี่นะ ปิดรู4รูล่างแบบนี้ ส่วนนิ้วชี้ถึงนิ้วนางมือซ้ายก็ปิด3รูบน สังเกตุมือพี่ดีๆนะ"พี่โอค้างท่าการจับขลุ่ยให้ผมได้สังเกตุ แล้วเริ่มอธิบายต่อ

"เอาล่ะทีนี้มาพูดถึงการไล่โน๊ต ก็ไม่ยากถ้าเราเปิดรูล่างสุด ก็จะเป็นโน๊ตโด ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆก็จะเป็น เร มี ฟา ซอล ลา ที แล้วทีนี้ทัยมาดูด้านล่างของขลุ่ย มันจะมีรูอีกรูหนึ่ง ถ้าเราเอานิ้วโป้งปิดรูนี่แล้วก็เอานิ้วชี้มือซ้ายปิดรูบน ก็จะได้โดเสียงสูงด้วยนะ ฟังเหมือนง่ายนะทัย แต่หลังจากที่ถ้าทัยฝึกเป่าลมจนคล่องแล้ว ทัยต้องหัดปิดรูให้คล่องและสนิท เพราะถ้าไม่สนิทแล้วละก็ โน๊ตมันจะเพี้ยน อย่างนี้ไง"แล้วพี่โอก็เป่าในแบบที่ถูกหลักและแบบที่ปิดรูไม่สนิทให้ผมลองฟังหาข้อแตกต่าง

"อืมๆ อย่างนี้นี่เอง ยากจริงแฮะ"ผมเกาหัวแกรกๆ

"หะๆๆๆ อะไรกัน วันแรกก็ท้อซะแล้ว เอาไงต่อละทีนี้ ถอยตอนนี้ยังทันนา"พี่โอว่า

"ยังพี่ยัง เพิ่งวันแรกเองนะ แต่วันนี้พอแค่นี้ดีแล้วครับ ผมปวดกระพุ้งแก้มไปหมดแล้ว"

"หึหึ ได้ เอางี้ เดี๋ยวพี่เป่าให้เอ็งฟังซักเพลงก็แล้วกัน ถือเป็นรางวัลสำหรับลูกศิษย์คนเก่งของพี่"

แล้วพี่โอก็หยิบขลุ่ยคู่ใจของแกออกมาเป่าเพลงๆหนึ่ง พี่โอหันมามองผมหนึ่งทีก่อนเริ่มบรรเลง

ผมพยายามตั้งใจฟัง ว่าเพลงๆนี้คือเพลงอะไร ท่วงทำนอง และตัวโน๊ตที่คุ้นหู มันค่อยๆเตือนความจำของผมขึ้นมา

ใช่แล้ว นี่คือเพลงที่ผมรู้จัก เพลงแรกที่พี่โอเป่าให้ผมฟัง เพลงที่ทำให้ผมเคยหน้าแดงอย่างไม่มีเหตุผล

เพลงกล่อมนารี

ผมหันไปยิ้มเล็กๆให้พี่โอ แล้วหันหลังพิงกับผนังตับจากของกระท่อมหลังนี้ พลางมองไปยังทุ่งนาข้างหน้า ดื่มด่ำไปกับความไพเราะของบทเพลง

ลมชายทุ่งยามบ่ายคล้อยพัดโชยมาเบาๆ บรรยากาศน่านอนจริงแฮะ ผมหลับตาลงสูดเอาสายลมที่พัดเข้ามาไว้จนเต็มปอด

ผมเผลอเอนตัวไปทางพี่โอที่กำลังเป่าขลุ่ยอยู่ จนหัวของผมเผลอไปหนุนทีไหล่ของพี่โอเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ

พี่โอหยุดเป่าขลุ่ยแล้วหันมามองผม ผมลืมตาขึ้นมา ตาผมประสานกับพี่โอจังๆ ผมหน้าแดงอีกแล้วแฮะ - -

"เอ่อ ขอโทษครับพี่ เพลงเพราะ ลมเย็น บรรยากาศน่านอนจัง555+"ผมหัวเราะกลบเกลื่อน

พี่โอยิ้มไม่ว่าอะไร แล้วแกก็ลูบหัวผมอย่างเอ็นดูอีกครั้ง แล้วค่อยๆโน้มศีรษะของผมลงมาหนุนตักแกแทน!!!

"ง่วงก็นอนสิ เอ้อ จะมาเอนหลังพิงตับจากให้ปวดคอทำไมล่ะ"แล้วพี่แก็เป่าขลุ่ยของแกต่อ

"..."

ผมหน้าแดงอีกแล้ว

ทำไมผมต้องอายด้วยนะ

แล้วที่สำคัญทำไมผมถึงรู้สึกดีล่ะ

ที่ได้มานอนหนุนตัก "ผู้ชาย" แบบนี้ ..........

*****************************************************************

ต่อโพสหน้าครับ

-/\-

นายหนุงหนิง

[andy_kwan]

อิอิ  นอนหนุนตักพี่โอ  เดี๋ยวก็หันหน้าไปเป่าขลุ่ยของพี่โอด้วย   อิอิ

[ToeY_@_KP]

  โอน่ารักอ่ะ...

[Cha Ris Ma]

ขลุ่ยพี่โอเสร็จแน่

โห น้องทัยเพิ่งเริ่มรู้สึก แล้วยอดล่ะจะทำไง

[Donpopper]

ทัยเริ่มจะรู้สึกอะไรๆกับโอบ้างแล้วสิ
 

[namtaan]

กลับมาต่อแล้ว
ขอบคุณนะจ๊ะ

ยากเหมือนกันนะเนี่ย เรียนเป่าขลุ่ย
พี่โอคิดอะไรกับน้องทัยเนี่ย ให้นอนหนุนตักด้วย
แล้วทัยหน้าแดงทำไมล่ะ แถมรู้สึกดีอีกต่างหาก เก็บไว้ไปหน้าแดงกับยอดดีกว่ามั้ง

ตอนนี้พิมพ์ผิดหลายที่เลยนะ หนุงหนิงรีบหรือเปล่า
มีคำที่สะกดผิด 2 คำนะจ๊ะ สังเกตุ กับ โน๊ต  ที่ถูกคือ สังเกต กับ โน้ต
(สังเกต ไม่มีสระอุ และโน้ตใช้ไม้โทจ้า)

[4559]

มาละ


น้านนานคิดถึงจังเลย...พออยูเฉยๆ..

[DexTunG]

       

บรรยากาศดีนะ

    

[jedi2543]

แงงงงงงงง สงสารยอด

[mma419109]

     เพิ่งเข้ามาอ่าน+๑ให้เป็นแรงใจ ชอบเพลงลูกทุ่งเหมือนกัน เพลงเก่าๆเนื้อเพลง
 บรรยายได้เห็นภาพเนื้อหาง่ายๆแต่กินใจ
      เขียนได้ดีน่าติดตาม ตัวละครก็อบอุ่นดีสมกับเป็นลูกทุ่ง 

[JkrR]

ตอนที่30ครับผม

**************************************************************************
ผมหน้าแดงซ่านด้วยอารมณ์ที่ยากจะเดาได้ เสียงขลุ่ยของพี่โอดังหวีดหวิวกังวานดังไปทั่วทุ่งนา สายลมชายทุ่งที่พัดมาเบาๆทำให้ต้นไผ่ข้างกระท่อมเสียดสีกันเป็นเสียงเอี๊ยดอ๊าดแว่วมา ผมนอนฟังเสียงเพลงที่ขับขานนั้นราวกับบรรยากาศรอบข้างผมกำลังร่วมบรรเลงบทเพลงแห่งท้องทุ่งร่วมกับชายหนุ่มที่กำลังเป่าขลุ่ยสอดประสานกับท่วงทำนองของธรรมชาติ

แดดอ่อนๆของเวลาบ่ายคล้อย ทำให้อากาศรอบข้างไม่ร้อนนัก ผมค่อยๆปรีตาลงช้าๆ ด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นและปลอดภัย บนตักของคนๆนี้ คนที่เรารู้สึกไว้ใจ ผมค่อยๆผลอยหลับไปพร้อมกับบทเพลงที่บรรเลงร่วมกันของหนุ่มชนบทกับลมชายทุ่ง


.
.
.
.

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ พระอาทิตย์กำลังจะตกดินลับขุนเขาข้างหน้า เสียงบทเพลงที่ผมได้ยินก่อนที่จะหลับไปเงียบลง เจ้าของตักที่ผมหนุนอยู่กำลังลูบหัวผมเล่นเบาๆอย่างทะนุถนอม ผมพลิกตัวขึ้นมามองพี่โอ แล้วก็พบกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นที่ริมฝีปากเรียวบางและมีหนวดขึ้นประปราย เมื่อตาของผมประสานกับพี่โอ ผมก็หลบสายตามองต่ำแทน

"ตื่นแล้วรึ ไอ้ขี้เซา"แล้วพี่โอก็ดีดหน้าผากผมเบาๆหนึ่งที

"หะๆๆ ครับ แหมบรรยากาศมันน่านอนนี่ครับ อากาศดี ดนตรีเพราะ เลยเผลอไปหน่อย แหะๆ"

"ดีแล้วล่ะ พี่เห็นทัยมีความสุข พี่ก็พลอยมีความสุขไปด้วยนะ"พี่โอส่งยิ้มให้ผม

ผมไม่ได้ว่าอะไร แล้วหันหน้าหนีออกมาทางด้านหน้าของกระท่อม ชมบรรยากาศพระอาทิตย์ที่กำลังพลบหลบเข้าไปอยุ่ด้านหลังเขา

"พระอาทิตย์ตกสวยดีนะครับ"ผมบอก

"อืมๆ พี่เคยได้ยินมานะทัย ว่าพระอาทิตย์ตกที่ไหนก็ไม่สวยเท่าพระอาทิตย์ตกที่บ้านเรา และจะสวยยิ่งกว่า ถ้า...."พี่โอหยุดพูดไป แล้วลากเสียงยาว

"ถ้าไรพี่?"ผมหันมาถาม

พี่โอเขยิบเข้ามาใกล้ๆผม โน้มศีรษะผมไปซบที่ไหล่ แล้วเฉลยว่า

"ถ้า....ได้นั่งดูกับคนที่เรารักน่ะ"

ผมตกตะลึง นั่งนิ่งหน้าแดง แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

พี่โอเอี้ยวตัวมาจูบผมเบาๆที่หน้าผาก ผมรีบหันหน้ามามองแก แล้วทำสีหน้างุนงงว่าพี่แกต้องการอะไร แล้วพี่โอก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด

".." พี่โอจูบผม!!!

ผมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ พร้อมๆกับที่พี่โอก็ค่อยๆถอนปากออกจากปากของผม มือขวาของพี่โอเอื้อมมาสัมผัสที่แก้มของผมอย่างแผ่วเบา พร้อมกับพูดว่า

"พี่รักทัยนะ"

.
.
.
.





"ผมสะดุ้งตื่นเบิกตาโพลง หัวของผมยังคงหนุนอยู่บนตักพี่โอ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่แก ก็เห็นว่า พี่โอกำลังมองไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินลับภูเขาข้างหน้า

แกหันมามองหน้าผม เพราะคงรู้สึกตัวว่าผมตื่นแล้ว แกส่งยิ้มให้ผม

เหมือนในฝันเลย!!!

"ตื่นแล้วรึ ไอ้เสือ"แล้วพี่โอก็เอามือมาขยี้หัวผมแรงๆหนึ่งที

"อ่า ค...ครับ" ผมตอบตะกุกตะกัก นึกถึงความฝันเมื่อครู่

ผมพลิกตัวหันหน้าไปมองพระอาทิตย์ พยายามหาเรื่องคุยแก้เก้อ

"พระอาทิตย์สวยดีนะครับ"ผมบอกพี่โอไป แต่เอ...ประโยคคุ้นๆชอบกลแฮะ

"อืม พี่เคยได้ยินมานะทัย ว่าพระอาทิตย์ตกที่ไหนก็ไม่สวยเท่าพระอาทิตย์ตกที่บ้านเราหรอก ท่าจะจริงเนอะ"พี่ทัยผิวปากเบาๆ แต่ผมเริ่มใจเสีย

ชัดเลย บทสนทนาแบบนี้ มันอยู่ในฝันผมนี่นา!!!

ผมลุกขึ้นมานั่งอย่างว่องไวทันที พยายามหาเรื่องคุยให้ต่างจากในฝันเมื่อสักครู่ของผมให้มากที่สุด

"งั้นกลับเหอะครับ กลับไปดูพระอาทิตย์ตกบ้านใครบ้านมันดีกว่าเนาะ เดี๋ยวพระอาทิตย์ตกจริงๆแล้วจะมืดนะครับ 555+"ผมหัวเราะกลบเกลื่อน

"หะๆๆๆ ได้งั้นกลับกันเลยแล้วกัน"

แล้วเราสองคนก็กลับบ้านกัน โดยที่พี่โอมาส่งผมที่บ้านแกเพื่อมาเอารถมอ'ไซค์ที่ผมจอดไว้

"แล้วเจอกันนะทัย จะหัดที่บ้านหรือมาหัดที่นี่ก็ได้ พี่อยู่ตลอดแหละ"

"อ่า...ครับ"

ผมขับรถกลับบ้านลำพังด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น เรื่องความฝันเมื่อตอนเย็น ถึงแม้จะเป็นความฝัน แต่รสจูบนั้นยังคงรู้สึกได้ราวกับเป็นความจริง

ผมเผลอเอามือแตะริมฝีปากแล้วยิ้มคนเดียว สักพัก แสงไฟหน้าจากรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับสวนผมไปก็ปลุกผมให้ได้สติขึ้นมา

"เห้ย ไอ้ทัย มึงกำลังเป็นอะไรเนี่ย"มโนสำนึกกำลังถามหัวใจผมอยู่

ผมไม่รู้...

"มึงเป้นเกย์หรือไงวะ?"

กุไม่รู้.... คงไม่ใช่มั้ง

"แล้วที่ผู้ชายเค้าโน้มมึงไปนอนหนุนตักเนี่ย ทำไมมึงไม่ขัดขืนเค้าเลยวะ"

เอ...หรือกูจะเป็นจริงๆวะ

"มึงกำลังชอบพี่โออยู่หรือปล่าวเนี่ย"

ไม่รู้โว้ย !!!

กุรู้สึกยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก กุแค่ชอบมองเวลาพี่แกยิ้ม ชอบฟังเสียงพี่เค้าเวลาที่พุดออกมา และก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัยจากตักของพี่เค้า ก็เท่านั้น

และที่สำคัญ กุกำลังรู้สึกเสียใจที่พี่เค้ากำลังจะจากกูไป

"นั่นแหละ ที่เค้าเรียกว่าเกย์ล่ะ ไอ้ทัย555+ มึงเป้นเกย์จริงๆด้วย"

บ้าแล้ว ไม่ใช่หรอก

ผมสลัดหัวแรงๆสองสามที ให้สติกลับมาอยู่กับตัว และพยายามเลิกคิดเรื่องความฝันเมื่อเย็น

*********************************************************************************
ตอนนี่สั้นหน่อยนะครับ มาลงดึกเลย ออกอาการง่วงๆ สมองตีบตัน แหะๆ แต่หวังว่าคงชอบตอนนี้นะครับ

ต่อโพสหน้าครับ

นายหนุงหนิง

-/\-

[yamanaiame]

มารอตอนต่อไปนะคร๊าฟ

โดโด้ครัฟ
LAO FANCLUB
เด็กประเทศ ลาว

[JkrR]

ู^
^
^
จิ้มโตโต้

ขอบคุณมากครับ อุส่าตามมาจากบล๊อกอาอูเชียว

นายหนุงหนิง

[tagloveX-Mark]

เย้ ๆ ทัยกำลังจะรู้ตัวเองแล้ว ว่ารักพี่โอ อิอิ ชอบจัง ๆ สวีทกันสุด ๆ รอตอนต่อไปอ่ะคับ แต่อยากให้แยกจากกันเลย เหอ ๆ
สงสารพี่โอ

[DexTunG]

        

[4559]

ดันๆๆๆ

รอตอนต่อไป

[Donpopper]

โอจูบทัยจริงป่ะเนี่ย

สงสัยๆๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปครับ

[Cha Ris Ma]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ฝันซะงั้น

ดีแล้วๆ เก็บไว้หวั่นไหวกะยอดนะ เพราะเด๋วพี่โอต้องย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว
 :angry2:นานแล้วนะ ยอดไม่มีบทมาทำคะแนนกะน้องทัยซักที

[namtaan]

อ้าว หนูทัยใจคอหวั่นไหวไปกับพี่โอแล้วเหรอ
พี่โอเอาไงเนี่ย มาหว่านเสน่ห์ใส่หนูทัยได้เนียนๆเลยนะ
แล้วยอดไปไหน มาทำคะแนนเร็วเข้าเร็ว
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ขอบคุณจ้า

[iota]

ตกใจหมดที่แท้ก็ฝันไป
คิดถึงยอดจังเมื่อไหร่ทัยจะไขปริศนา...ไขหัวใจของยอดได้ละเนี่ย
ลุ้นกันต่อไปครับ
ขอบคุณนายหนุงหนิงครับ

เป็น fc ของอาอูเหมือนกันหรือครับ

[JkrR]

ู^
^
^
จิ้มซะก่อนหนึ่งทีเปนการทักทาย

ตอบรีบน

ผมเปงเฟนพันธ์แท้อาอูเลยล่ะครับ

และเพราะอาการจิตตกจากการอ่านเรื่องของอาอูเนี่ยล่ะ

ผมเลยหาอะไรทำ และได้เป็นจุดกำเนิดของนิยายเรื่องนี้ละครับ (บรรยายได้เว่อร์มากตู)

นายหนุงหนิง

ปล.สำหรับแฟนคลับอาอู ใครสังเกตดีๆจะเห็นตัวละครชื่อนัยเรียนอยู่ห้องเดียวกับนายอุทัยและนายยอดสุดหล่อของหลายๆคนด้วยนะ หุหุ

[viky_mama]

ไม่น้า แล้วน้องยอดของพี่ละน้องทัย อย่าทิ้งคนหล่อแบบนี้น้า~ คนอ่านไม่ปลื้มมมมมม

ขอยอดเป็นพระเอกเถอะ สาธุ!!

ปล เรื่องสนุกมากเลยค่ะ พี่เข้ามาอ่านของน้อง แบบว่าชอบเพลงลูกทุ่งเหมือนกัน ปลื้ม

[cavalli]

 

[JkrR]

ตอนที่31ครับ กลับมาแล้ว หลังจากที่ชีวิตวุ่นวาย เหมือนชื่อเรื่องเลย

***************************************************************
หลังจากวันนั้น ผมก็ฝึกหัดเป่าลมตามที่พี่โอได้สอน จนผมเริ่มคุ้นชินกับการหายใจลักษณะนี้

แต่ที่ผมยังคงไม่คุ้นเลย ก็คือความรู้สึกที่ผมรู้สึกกับพี่โอ

มันคืออะไรกันแน่

เช้าวันนี้ ผมเดินทางไปโรงเรียนเหมือนเช่นเคย ผมเดินครุ่นคิดเรื่องโน่นๆนี่ๆไปเรื่อย จนถึงทางแยกที่ๆผมจะได้เจอกับไอ้ยอดทุกวัน

"หวัดดี ทัย"ไอ้ยอดทัก

" "ผมยิ้มรับแทนคำตอบ

เราสองคนเดินทางไปโรงเรียนเงียบๆ ผมรู้สึกได้ ว่าไอ้ยอดกำลังมองหน้าผม แต่ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร

"ช่วงนี้มึงดูซึมๆ ไปนะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าทัย"

"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก"ผมตอบมัน โดยที่ไม่ได้หันไปมอง

"แถมช่วงนี้ กูว่ามึงดูรีบๆกลับบ้านจัง ทีเมื่อก่อนอยู่ซ้อมกับวงจนเย็น มึงยังไม่เห็นจะรีบกลับขนาดนี้เลย"

"อืม... คือกูไปหาพี่โอมาน่ะ ช่วงนี้กูไปเรียนเป่าขลุ่ยกับพี่เค้า"ผมตอบเรียบๆ

"ห๊ะ!! อะไรนะ ทำไมกูไม่เห็นรู้มาก่อนเลย"ไอ้ยอดทำสีหน้าตกใจ

ผมหันไปมองหน้ามัน "ก็กูเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร กับอีแค่กูสนใจอยากเรียนเป่าขลุ่ย ก็เท่านั้นเอง"

"กูก็เล่นกีต้าร์เป็น ไม่เห็นมึงจะสนใจให้กูสอนมั่งเลย"

"อ้าว ก็กูไม่ชอบนี่หว่า"

"เออ ช่างมันเถอะ ว่าแต่ว่า ไหนมึงบอกกูว่ามีเรื่องอะไรจะบอกกูหมดไง แล้วนี่มึงมาบอกกูทีหลังอีกแล้วนะ"มันหยุดเดิน แล้วหันหน้าหนีผม

ผมเห็นท่าไม่ดี ไอ้ยอดทำท่าจะงอนผมด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว จึงเดินไปข้างหน้ามัน แล้วทำหน้าตลกใส่ "แล้วกูบอกมึงมั้ยล่ะ"

"เออ สัส แต่บอกช้าไปเว้ย เคือง"

"เอาน่า ยังไงก็บอกแล้วนี่"

"เออๆ แล้วนี่เรียนเป็นไงมั่ง เป่าเป็นซักเพลงยัง"

"เหอะๆ ยังเลยว่ะ แต่ตอนนี้ก็เริ่มเข้าใจหลักการหายใจ หลักการไล่โน้ตละ น่าจะอีกสักพักล่ะ "

"หรอ อืมๆ ถ้าเป่าเป็นแล้ว อย่าลืมมาเป่าให้ฟังมั่งนะเว้ย"

"อืม ได้สิวะ อาจารย์กูเก่งซะอย่าง กูโคตรอิจฉาพี่โอเลย ทำอะไรก็ดีไปหมด"ผมบอกไอ้ยอด

"อืม"มันตอบสั้น ตามอารมณ์ไม่ทันเลยแฮะ - -

************************************************************************
วันเสาร์ผมไปหาพี่โอที่บ้าน เพราะอยากให้พี่แกสอนเรื่องการไล่โน้ตอย่างละเอียดอีกที

และลึกๆแล้ว ผมอยากเจอหน้าพี่โอด้วย....

.
.
.
พี่โอนั่งเป่าขลุ่ยอยู่ที่ใต้ถุนบ้าน ด้วยบทเพลงที่ผมชื่นชอบ และคุ้นหู

เพลงกล่อมนารี

"หวัดดีครับพี่โอ"ผมทัก

"อืมๆ หวัดดี ทัย เป็นไง ฝึกซ้อมไปถึงไหนแล้ว"พี่โอวางขลุ่ยลงแล้วยิ้มให้

"ก็ดีครับ ตอนนี้ผมเริ่มชินกับการเป่าลมแล้วพี่"ผมส่งยิ้มให้พี่โอเช่นกัน

"หรอ ดีๆ งั้นวันนี้มีเรื่องอะไรจะให้พี่สอนล่ะ"

"ก็เรื่องการไล่โน้ตอ่ะครับ ที่พี่เคยบอกผมไว้คร่าวๆไง"

"อ่า...ได้ๆ งั้นเราไปที่เดิมแล้วกัน ไกลบ้านคนดี เดี๋ยวเค้าจะหนวกหูกัน"

"ครับ เอ่อ ไปรถพี่เหมือนเดิมนะ ขี้เกียจขับ"

".."พี่โอยิ้มให้แทนคำตอบ

.
.
.

หลังจากที่ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่โอสักพัก เราก็มาถึงโรงเรียนสอนร้องเพลงและเป่าขลุ่ยโอกาสกลการ สาขาริมทุ่ง 555+ ตอนนี้ที่นาเบื้องหน้าเรานั้นเจิ่งนองไปด้วยน้ำที่ผันเข้านา เพื่อทำการปลูกต่อในฤดูการหน้า

พี่โอและผมนั่งลงที่กระท่อม ลมเบาๆชายทุ่งพัดโชยมาราวกับทักทายพวกเรา ผมสูดอากาศเข้าไปจนเต็มปอดด้วยความรู้สึกชื่นใจ

พี่โอหันมามองหน้าผม แล้วขยี้หัวผมแรงๆหนึ่งที "เริ่มเรียนกันเลยมั้ย"

"อ่า..ครับ"ผมพยักหน้า

แล้วพี่โอก็เริ่มสอนวิธีการไล่นิ้ว การเปิดและปิดรู ซึ่งในขั้นตอนนี้ ผมต้องเอาทักษะการเป่าลมมาใช้ด้วย เพราะเราต้องเป่าลมให้ยาว และพยายามไม่ให้ขาดห้วง ซึ่งเมื่อผมลองทำตาม ก็ได้ซึ้งว่า มันยากกกก จริงๆ แค่การไล่โดเรมียังลำบากขนาดนี้ ถ้าเป่าเป็นเพลง คงยากขึ้นไปอีก

"ทัย ปิดรูนี้ไม่สนิท เสียงมันเพี้ยน ไหนไล่ใหม่ซิ"พี่โอสั่ง

"ครับพี่"T T

ผมลองไล่โน้ตอีกครั้ง คราวนี้ที่โน้ตตัวเดิมไม่เพี้ยนแล้ว แต่ผมก็ยังทำโน้ตตัวอื่นเพี้ยนอีก

ผมหัดอยู่นานทีเดียว จนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดบ้างแล้ว แต่ก็ยังแข็งใจเป่าไป อีกอย่าง ผมเกร็งนิ้วมือมากๆตอนนั้น ซึ่งพี่โอคงสังเกตได้ แกอ้อมมาข้างหลังผม แล้วโอบแขนมาจากทางข้างหลัง แล้วจับนิ้วมือผมเพื่อคอนโทรลนิ้วของผม...

"อย่าเกร็งสิทัย ถ้าเกร็งจะเป่าไม่เพราะนะ"เสียงพี่โอดังมาจากข้างๆหูผม

ผมหน้าแดงอีกครั้ง ความฝัน และความรู้สึกแปลกๆนั้นกลับมารบกวนจิตใจของผมอีกครั้ง จนผมสติกระเจิง เหม่อลอยไปชั่วขณะ

พี่โอเหลียวหน้ามามองหน้าผม ซึ่งกำลังแดงฉาน

"เป็นอะไรไปทัย เหนื่อยแล้วหรอ"พี่โอถาม

"ป...เปล่าครับ"ผมรีบดึงสติกลับมา แต่ว่าก็ไม่ดีขึ้นเลย

"เอ...พี่ว่าเราพักกันซะหน่อยแล้วกัน"

"ครับ"

.
.
.

ผมกลับมาคิดวุ่นวายกับความฝันและความรู้สึกลึกๆในใจอีกครั้ง ในขณะที่พี่โอหยิบขลุ่ยของแกขึ้นมาเป่าลอยๆขึ้นมา ด้วยเพลง "กล่อมนารี" อีกแล้ว

เสียงเพลงขลุ่ยหวีดหวิวอยู่ข้างหู ในเวลาเดียวกันที่ผมครุ่นคิดถึงความรู้สึกของตัวเอง ทำไมเราต้องหวั่นไหวทุกครั้ง เวลาที่พี่โออยู่ใกล้ๆ หรือสัมผัสถูกตัวกัน ถ้าเป็นผู้หญิงมันก็คงไม่แปลก แต่พี่โอเค้าเป็นผู้ชายยยย

เอ...หรือกูจะเป็นเกย์จริงๆวะ

แต่ก็ไม่นะ ระหว่างผมกับไอ้ยอด ผมอยู่กับมัน กอดคอตบหัวกัน หรือเห็นมันตอนที่มันถอดเสื้อ ผมก็ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ทำไมกับพี่โอ ผมถึงได้หวั่นไหวขนาดนี้

ผมพยายามหาคำตอบ ว่าผมควรจะเรียกความรู้สึกเวลาที่พี่โออยู่ใกล้ๆ เวลาที่พี่โอโอบผม(แม้จะจากทางด้านหลัง) และเวลาที่ได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่โอ ว่าอะไรดี?

ผมบอกไม่ได้เหมือนกันแฮะ -*- แต่รู้แค่ว่า มันเป็นความรู้สึกดี เท่านั้น

"คิดอะไรอยู่หรอ ทัย?"พี่โอถาม ทำให้ผมสะดุ้งออกมาจากห้วงความคิด

"ป...เปล่าครับ ไม่มีอะไรหรอก ฟังเพลงแล้วเพลินน่ะครับ"

"หรอ"พี่โอยังคงมองหน้าผมอยู่

"เออ...พี่โอ ผมถามอะไรหน่อยสิ ทำไมพี่ถึงชอบเป่าเพลงกล่อมนารีจัง ผมมาทีไร พี่ก็เป่าเพลงนี้ทุกที"ผมถามพี่โอเพื่อหาเรื่องคุย

พี่โอทำหน้าครุ่นคิด แล้วหันหน้ามองไปทางทุ่งนา
"คงเพราะพี่อยากเป่าให้ใครสักคนฟังมั้ง เผื่อเค้าจะเข้าใจพี่บ้าง"

?!

***************************************************************************
ต่อตอนหน้านะครับ

-/\-

นายหนุงหนิง

ปล.ผมขอไม่อัพเดทเรื่องเล่าของผมแล้วนะครับ ด้วยเหตุผลหลายๆประการ จากนี้ไปคงลงแต่นิยายอย่างเดียว ขอโทดคุณมาร์คและคนอื่นๆด้วย เผื่อใคร แอบ/รอ อ่านอยู่

[Cha Ris Ma]

  ยอดคงต้องเสียใจแน่
น้องทัยเอายอดไปเทียบกับพี่โอแล้วไม่หวั่นไหว

น้องทัยกับพี่โอใจตรงกันซะด้วย

เรื่องเล่าไม่เป็นไรครับ ตามใจ เอาแบบที่นายหนุงหนิงสบายใจที่สุด
 

[4559]

หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ