หลังจากแอบเชยชมความขาวของน้องแพนผ่านยูกาตะเราก็ออกไปเดินงานวัดกัน
โดยคุณน้าบอกทางพวกเราไป แล้วก็ให้โทรศัพท์ไว้ใช้แล้วให้พวกเราก็ออกเดินทางกันไปสู่จุดหมายย
ชะเอิงเอยยยยย +++
อยากจะบอกว่าคนเยอะมากเลย ผมต้องจูงมือน้องแพนไว้ไม่ให้ห่าง (ปกติมึงก็ไม่ยอมให้ห่างอยู่แล้วหนิ)
น้องแพนก็สุดจะเด็กน้อย มองซ้ายมองขวา เห็นนั้น ก็ชี้ เห็นนู้น ก็ชี้
จนไปเจอหน้ากากการ์ตูน
นู่น โดนฉุดไปหน้าร้านเรียบร้อยย
"พี่ช็อค พี่ช็อค เห็นมั๊ย เห็นมั๊ย . . . ชินเคนเจอร์ เคโรโระ ง๊าาา น่ารักงะ"
"จะเอาหรอ"
น้องแพนไม่ตอบแต่พยักหน้าหงิกๆ พร้อมกระพริบตาปิ้งๆแสนบ๊องแบ๊วใส่ผม (แถวบ้านเรียกตอแหล๊ดด)
"เอาอันไหนบ้างละ"
"งืมมมม" น้องแพนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะยิบมาอันนึง
"เหอะๆ เรนเจอร์หรอหนู"
"อืม" น้องแพนก้มหน้าแล้วพยักหน้าเบาๆ
"แพนไปสั่งกล้วยร้านข้างๆไว้ให้พี่หน่อยสิ เอาสีฟ้านะ"
"อืมม"
ผมก็ชี้ๆของหนูแพนแล้วก็เอาเผื่อให้อีกอัน แล้วผมก็เหลือบไปเห็น
My Melody
ผมก็เลยชี้ๆเอาด้วย เพราะมันน่ารักดี เผื่อจะใช้บ้างอะไรบ้า ง ๕๕๕
แล้วก็จ่ายเงินเดินไปจ่ายตังค์ค่ากล้วยชุปช็อคให้น้องแพน
ผมสีฟ้า น้องแพนเอาสีชมพู
อ๊ากกก
น้องแพนกินช็อคโกแลต
มามะ กลับกันดีกว่า
ไปกินที่บ้านเหอะ
เนาะๆ
"กลับเหอะ"
"ไมอะ ไม่รอดูพลุอะ"
"แหงะ"
"แพนจะดูอะ"
"งืมม" ยอมรับชะตากรรม T^T
************
เขียนต่อไม่ได้อะ
แบบว่า
NC ไม่ติดนานแล้ว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
