กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ  (อ่าน 180188 ครั้ง)

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :o :o สองพระพี่นางคงเห็นตอนพีเข้าไปกอดเจ๊มั๊งคับ  เลยทนไม่ได้ o12 o12

เจ๊นี่เสน่ห์แรงไม่เปลี่ยนเลยนะครับ   :m4: :m4:  หาให้มั่งดิคับ :m12: :m12:

ออฟไลน์ akitt

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 153
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ไม่รู้เป็นไง  อ่านตอนนี้แล้วมันจุก ๆ
........ที่หัวใจ ...........   o22

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

.............ขอหั้ยพระพี่นางทั้งสอง........รุมตบเจ๊ซักที........

.............จะได้หมดสวย..... :m14: :m14: :m14:

ป.ล.จิงๆน่าจะเล่าเรื่องน้องนีเยอะๆนะ....อยากรู้...... :laugh: :laugh:

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
เจ๊สองจ๋า  เสน่ห์แรงจริงๆ  แล้วนี่เจ๊จะเลือกใครดีล่ะ

แต่เราก็ยังเชียร์แมทนะ 

เจ๊สอง ส.ล.ด. (สวยเลือกได้) จริง ๆ   :laugh:

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
หน้าไหม้คับตอนนี้   :sad2:

เห็นไม่เห็นไม่รู้ไม่ชี้

ขำอ่ะเจ้เกือบจะมีเมียเป็นเกย์แก่ :laugh3: :laugh: จ้องเข้าปายยยยย :m12:

แอบสงสัยกับพฤติกรรมพี่พีอ่ะ ยังไงกันแน่ตาคนนี้ นู๋เง็งฮ่ะ o22

พี่พีมีไรหลายอย่างน่าสงสัยอ่า   แอบชอบเจ้ป่าวเนี่ยแฟนก็มีแล้วหนิ :o




.............ขอหั้ยพระพี่นางทั้งสอง........รุมตบเจ๊ซักที........

.............จะได้หมดสวย..... :m14: :m14: :m14:

ป.ล.จิงๆน่าจะเล่าเรื่องน้องนีเยอะๆนะ....อยากรู้...... :laugh: :laugh:


ไม่ต้องอยากรู้ขนาดนั้นก็ได้หรอกถุงสุดา แหมเธอ อยากรู้อะไรนักหนา :angry2:

ปล.เจ้สองสวยเลือกได้จริงเหรอ? น่าจะเป็นหล่อเลือกได้มากกว่านะ คิกๆ :m14: :m14: :m14:

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
PS[company]. ขอบคุณคับเจ้ ขอบคุณหลายๆอย่าง พี่ชาย(สาว)ของป๋ม :m13: o14

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
เข้ามาตอบคำถามแก๊งค์น้องนีด้วยประโยคของคุณแมททิวจากเรื่องเสือใบที่ว่า


เฮ้อ ลูกกลมๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นลูกบอลเสมอไปเน๊อะ......

เกย์มันก็เหมือนลูกกลมๆ นั้นแหละ  บางที...อาจจะซับซ้อนมากกว่านั้นก็ได้  ยากมากที่เราจะระบุลงไปตายตัวเลยว่าใครเป็ฯอะไรในประเภทของเกย์

จนกระทั้งแม้แต่เกย์ด้วยกันเองหลายคนแล้วที่พยายามจะ identify เกย์ด้วยกันเองว่าใครเป็นสปีชีส์ไหน  ตอนนี้เทรนด์ใหม่ในการหาคู่ของเกย์กลายเป็น...ใครก็ได้ที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข  ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชัดเจนว่าคนไหนรุกคนไหนรับ

คนที่ยังมัวพยายามแยกเพศของเกย์ให้ได้นั้นก็เชยพอๆ กับคนที่เข้าใจว่า สีม่วงคือสีประจำตัวของเกย์ นั้นแหละเคอะ  o14

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
เข้ามาตอบคำถามแก๊งค์น้องนีด้วยประโยคของคุณแมททิวจากเรื่องเสือใบที่ว่า


เฮ้อ ลูกกลมๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นลูกบอลเสมอไปเน๊อะ......

เกย์มันก็เหมือนลูกกลมๆ นั้นแหละ  บางที...อาจจะซับซ้อนมากกว่านั้นก็ได้  ยากมากที่เราจะระบุลงไปตายตัวเลยว่าใครเป็ฯอะไรในประเภทของเกย์

จนกระทั้งแม้แต่เกย์ด้วยกันเองหลายคนแล้วที่พยายามจะ identify เกย์ด้วยกันเองว่าใครเป็นสปีชีส์ไหน  ตอนนี้เทรนด์ใหม่ในการหาคู่ของเกย์กลายเป็น...ใครก็ได้ที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข  ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชัดเจนว่าคนไหนรุกคนไหนรับ

คนที่ยังมัวพยายามแยกเพศของเกย์ให้ได้นั้นก็เชยพอๆ กับคนที่เข้าใจว่า สีม่วงคือสีประจำตัวของเกย์ นั้นแหละเคอะ  o14

ให้ความรู้สึกเหมือน    คำคมสำหรับวันนี้  เลยเนาะ

อะไรที่เราคิดไว้ บางทีมันก็อาจไม่ใช่อย่างที่เราคิดเสมอไป

เหมือนสุภาษิตที่ว่า "รู้หน้าไม่รู้ใจ" ใช่ป่ะเจ้?

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เจ้ แมทเท่านั้นที่เราเชียร์  :m11:  :m11:  :m11:  :m11:
แถมเจ้ยังไม่ต้องเสี่ยงกับการพรากผู้เยาว์ หรือการโดนพระพี่นางรุมอีกด้วย  :m14:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
โอ้ยยยย  แอบอิจฉาอิเจ้
สวยเลือกได้  :m14:  :m14:  :m14:

เลือกเอามันคนนึงเหอะเจ้  เด๋วแห้วหมด อดนะจาบอกให้ 55 
เป็นห่วงเจ้ที่ร้ากกกกนะเนี่ย
 :m3:  :m3:  :m3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
คนสวยทำอะไรไม่ผิดจ้า  :m3:

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
เจ๊จ๋า....แล้วไมเจ๊ไม่มาลงเรื่องต่อล่ะ หนูคอยอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้อยากเห็นกะเรื่องของเจ๊มากเลย :impress2:

 มาต่อเร็ว ๆ นะจ๊ะ

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
คนที่ยังมัวพยายามแยกเพศของเกย์ให้ได้นั้นก็เชยพอๆ กับคนที่เข้าใจว่า สีม่วงคือสีประจำตัวของเกย์ นั้นแหละเคอะ  o14

 :confuse: :confuse:  ผมว่าเปนRainbow Flagนี่  ผมจะเชยไปมั๊ยครับ :haun5: :haun5:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
ถึงคุณน้อง A GE.... ไม่เชยหรอกเคอะ  นั้นแหละ เทรนด์ใหม่ล่าสุดๆ  อิอิ  สีรุ้ง  คือสีแห่งความฟัน  สันติภาพ  และความสวยงามเคอะ

ถึงคุณน้องน้ำค้าง....มาต่อให้แล้วนะเคอะ  อิอิ


ถึงคุณน้อง Poes.....ผิดไม่ผิดมันอยู่ที่ใจเราคิด  ไม่เกี่ยวกับความสวยใสของหนังหน้าเลย  ความจริงถ้าคุณน้องได้เจอตัวเป็นๆ ของเจ้แล้วคุรน้องจะรู้ว่า  คำว่าสวยใสนั้น  ใช่ไม่ได้กับเจ้เลยเคอะ  ห่างไกลกันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ถึงคุณน้องพิมหรือมูมู่น้องแสนสวย......เลือกใครดีอะตะเอง  เขาเลือกไม่ถูกอะ

ถึงคุณน้อง Shell......อะไรกันเคอะคุณน้อง  แมทมันมีไรดีขนาดนั้นคุณน้องถึงได้เชียร์จัง

ถึงคุณน้อง แอม....ประมาณนั้นแหละ

ถึงคุณน้อง นางมารร้าย...ส.ล.ด. ที่ไหนกันเคอะ  มาดูหนังหน้าแท้ของเจ้ก่อนะเคอะแล้วค่อยสรุป อิอิ  แล้วทำไมถึงได้เชียร์แมทมันเคอะ  ขอสาเหตุด่วนเคอะ

ถึงตาเรย์.....อัดอึดจริงๆ เคอะ  สงสารตัวเองสุดๆ   อยากคุยกับพี่เรย์  แต่ไม่กล้า  เกรงใจคนคนนั้นด้วยแหละ
............................................................

พอถึงวันอาทิตย์  พวกเราก็นัดรวมพลคนสวยกันที่ห้องพี่อันเพื่อทำสปาเก๊ตตี้หน้าหมูกินกัน  คราวนี้ผมลงมือเอง (ไปทำท่าไฮโซเดินช้อปของดิบที่พารากอนด้วย อิอิ)  สุดยอดโครงการนี้เกิดจากความบริสุทธิ์ใจจริงๆ ของผมโดยที่ไม่มีอะไรเคลือบแฝงในใจผมเลย  แต่สำหรับคนอื่น…ผมไม่รู้

ผมและวุฒิไปถึงห้องพี่อันตอนสายแล้ว  เครื่องปรุงส่วนใหญ่อย่างถูกพี่อัน(แม่ศรีเรือนมากๆ) จัดเตรียมไว้พร้อม  รอเพียงผมลงมือต้มเส้น ผัดซอสและปรุงเท่านั้น  เราเปิดซีรี่ส์เกาหลีที่เพื่อนสาวของพวกเรา...นังอ้อม...เอามามอมเมาดูกันอีก  ประมาณว่าดูกันเข้าไปให้ตาชำรุดกันไปข้างหนึ่งเลยเทียว  แล้วเมนูจานเด็ดของผมก็เสร็จสิ้นลงในตอนเกือบๆ เที่ยง

ผมตักสปาเก็ตตี้แจกจ่ายทุกๆ คนอย่างมีความสุข  ผมว่ามันสนุกดีนะ...อยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงและทำอาหารกินด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา  แถมรสชาติสปาเก็ตตี้จานนั้นก็อร่อยเหาะ อิอิ (ถ้ามันจะใส่ชีสเค็มลงไปเยอะกว่านี้อะนะ T.T)  กำลังกินกันไปอยู่ดีๆ ก็มีสายเข้ามาที่มือถือผม

“ฮาโหล  ผู้ใด๋สิว่าวสายนำครับ”  ผมเผลอพูดสำเนียงอิสานลงไปตามสายทันทีเพราะลิ้นมันติดพันมาจากการสนทนาเมื่อก่อนหน้านี้

“อุ้ย! อะไรกันอะ  พีเองครับสอง  อะไรกันครับเนี้ย”

“อ้าว! พีเร๊อะ”  ผมหรี่เสียงตัวเองลง  บรรยากาศให้องเงียบลงทันที  ผมเหลือบหน้าไปมองพี่แบงค์กับพี่อันสลับกัน.....ไม่มีความเคลื่อนไหว..... ทั้งสองก็ยังจ้องอยู่ที่ทีวีเหมือนเดิม

“โทรมาทำไม?”  ผมถามมันค่อนข้างกระซิบกระซาบ  วุฒิส่งสายตาตำหนิมาให้ผม  ผมเลยเปลี่ยนใหม่....

“โทรมาทำซากอะไรวะ? อยู่ที่ห้องพี่อัน”  คราวนี้เสียงดังขึ้นจนคิดว่าคงได้ยินกันทั่วทั้งห้องและบอกนายพีไปในตัวด้วยว่าผมอยู่กับพี่แบงค์

“ไหนวันก่อนสองบอกพีว่าจะทำสปาเก็ตตี้กินกันที่ห้องพี่อันไง  วันนี้สองเก็บไว้ให้พีด้วยนะ  เดี๋ยวพีเข้าไป”

“จะเข้ามาเหรอ?  พี่แบงค์!!  เด๋วพีจะเข้ามานะ”  ประโยคหลังผมหันไปบอกพี่สาวคนสวยที่ตอนนี้กำลังกินสปาเก็ตตี้จานนั้นแบบไม่อร่อยเต็มทน

“เขาจะเข้าก็เข้ามาสิ  มาบอกพี่ทำไม?  เขาจะเข้ามากินอาหารฝีมือเธอนิ  บอกให้มันเข้ามาเร็วๆ นะ”  พี่แบงค์ตอบกลับมา  ผมเลือกที่จะไม่คิดมากกับคำตอบของพี่แกแต่ส่งมือถือไปให้พี่แบงค์พูดสาย

สองคนนั้นคุยไรกันไม่รู้  อู้ๆ อี้ๆ  ผมฟังไม่ถนัดแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจไรมาก  สักพักพี่แบงค์ส่งมือถือคืนมาให้ผมพร้อมบอกว่าพีวางสายไปแล้ว

จู่ๆ นายพีก็โทรเข้ามาอีก  ผมเลยบอกมันว่า

"พูดกับพี่แบงค์นะ"  ผมยื่นมือถือให้พี่แกอีกรอบ  แต่รายนั้นส่ายหน้าพร้อมบอกว่าเมื่อกี้มันพูดไรไม่รู้  คุยไม่รู้เรื่อง  ให้มันคุยกับผมแทนเหอะ!  อะไรกันเนี้ย?

“เออๆ  จะเข้าก็รีบๆ มา  กินจนจะหมดกันอยู่แล้วนะ  เออ! ซื้อหมูกรอบมาด้วยนะ  พอดีว่าสองซื้อกุยช่ายขาวมาด้วย  อยากกินกุยช่ายผัดหมูกรอบอะ”  ผมบอกมันในตอนท้าย

“แล้วพีจะไปหามาจากไหนได้อะครับสอง?”  มันทำเสียงหง่องแหง่งบ่นกระปอดกระแปดมา

“จะไปหามาจากไหนก็แล้วแต่  ร้านมีเยอะแยะ  แถ้าแกหามาไม่ได้ก็อย่าเข้ามากินเลย.....เปลือง!”

“แล้วสองจะเอาอะไรอีกเปล่า?”

“ไม่แล้วหล่ะ  รีบๆ มานะ  เด๋วมันจะเย็นไปเสียก่อน”

“ครับๆแล้วพีจะรีบไป  สองเอาหมูกรอบอย่างเดียวนะ  แล้วเจอกันครับ จุ๊ฟๆ”  ไอ้พีบ้าส่งเสียงประหลาดมาด้วยก่อนวางสาย  ผมได้แต่วางหน้าเฉยไม่กล้าเอะอะโวยวาย กลัวจะเป็นที่สังเกตแลวเด่วจะโดนซักถามหาสาเหตุที่โวบวายอีก  กลัวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยเงียบเอาไว้ดีกว่า  นี่ถ้าตูอยู่คนเดียวนะมรึง...ตูด่าเช็ด!

ผมวางสายลงแล้วเดินไปเก็บจานชามข้าวของอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อเตรียมล้างเก็บ  ซึ่งปกติแล้วหน้าที่แบบนี้พี่แบงค์เธอจะจองตลอด  เพราะเธอชอบเก็บกวาดซักล้าง  แต่วันนี้เธอนอนดูทีวีเฉย  ผมสบตากับวุฒิ...วุฒิส่ายหน้า  ผมเลยต้องลุกขึ้นไปล้างจานกองโตหลังห้อง


....บ่ายสองแล้ว  นายพีก็ยังไม่มา  หายเงียบไปเลย  ส่วนวุฒิขอตัวกลับไปก่อนเพราะเมียมันโทรมาชวนไปเดิน JJ   ดูเหมือนบรรยากาศในห้องจะดีขึ้นเมื่อนังอ้อมเพื่อนสาวที่เอาซีรี่ย์เกาหลีมามอมเมาพวกเราเดินเข้ามาแจม   ผมคุยกับทุกๆ คนได้อย่างสบายใจขึ้นไม่อึดอัดมากเหมือนชั่วโมงก่อนๆ ที่ผ่านมา

พอเกือบๆ บ่ายสาม....ได้เวลาที่พระพี่นางทั้งสองต้องเด็จไปตีแบดแถวๆ บางรักเพราะนัดกับน้องพิมคนสวย รวยแต่ไม่เก๋เอาไว้  แต่วันนี้ผมไม่ไปเพราะอยากจะนอนอ่านนิยายที่ยืมมาจากห้องสมุดประชาชนแถวอนุสาวรีย์ชัยฯ  มากกว่า   นังอ้อมจึงถือโอกาสขอออกไปพร้อมกัน 

แล้วจู่ๆ ก็ให้มันได้อย่างงี้สิ.....นายพีโทรมาว่ากำลังจะเข้ามาแล้ว  พระพี่นางทั้งสองมองตากันเองไปมาเมื่อได้ยินสิ่งที่ผมพูดกับนายพี

“งั้นเดี๋ยวเธอก็รอเขาอยู่ที่ห้องพี่นั้นแหละ  แต่พี่สองคนจะไปก่อนนะ”

“จะดีเหรอ?  เอาไว้ให้มันมากินวันหลังตอนที่พี่อันพี่แบงค์อยู่ด้วยดีกว่า”  ตอนนี้ผมเกรงใจพี่อันมากๆ เพราะว่าการที่เราจะอยู่ในห้องคนอื่นซึ่งเจ้าของห้องก็ไม่อยู่ด้วย  มันดูไม่ดีนักในสายตาผม  พี่อันคงเห็นแววตาของความไม่สบายใจจากตาผม  เธอจึง...

“เอาเหอะ! พี่ไม่ว่าไรหรอก  เดี๋ยวพวกพี่ไปกันก่อนแล้วกัน”

เธอตอบผมมาว่างั้น  แต่สีหน้าของพี่แบงค์ที่ผมมองเห็นมันไม่สู้ดีเลย  ดูเหนื่อยๆ เศร้าๆ ยังไงชอบกล  พี่แบงค์ไม่พูดอะไรกับผมเลยซึ่งมันทำให้ผมใจแป๋ว  ขอบตาพาลจะอุ่นๆ ชอบกล

“อ้าว! กำลังจะออกไปไหนกันหรอครับสาวๆ” นายพีเดินเข้ามาพอดี  ถือของอะไรก็ไม่รู้มาเยอะแยะเดินยิ้มหน้าระเริงมาเลยครับ   พอพี่แบค์เห็นเข้า...พี่แบงค์ถึงกับเงียบไปสนิท  ส่วนพี่อัน...เธอทำหน้าเจื่อนไปนิดหน่อย

“อืม...กำลังจะออกไปพอดี  แล้วไงเจอกันนะ”  พี่แบงค์ตอบแล้วรีบเดินออกไปทันที  แต่นายพีก็ดูเหมือนจะไม่สนใจอาการของพี่แบงค์เลย  มันเดินเข้ามาจับมือผมต่อหน้าพี่อันแล้วพูดถามถึงแต่เรื่องของกิน

“พี่บอกให้สองเก็บเอาไว้ให้เธอรีบร้อยแล้ว  แต่เรื่องผัดกุยช่ายขาวนะเอาไว้วันหลังแล้วกัน  พี่ไปก่อนนะ”

“ครับๆ แล้วเจอกันนะพี่”  นายพียิ้มระรื่นโบกมือบ๊ายบายให้พี่อัน  แต่อีกมือมันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผม


....พี่อันวิ่งตามหลังพี่แบงค์เพื่อนซี้ของเธอไป  พี่อันรู้จักกับพี่แบงค์มาก่อนหน้าที่จะเจอผมมาหลายปี...แน่นอนเขาสองคนต้องสนิทกันมากกว่าสนิทกับผม...เด็กรุ่นน้องที่เพิ่งมาเข้ามาภายหลัง....ผมนึกถึงคำของวุฒิเมื่อคืนนี้หลังจากที่เรากลับมาจากเที่ยวเมื่อคืนนี้

‘ผมเห็นนะว่าเมื่อคืนสองกอดอยู่กับไอ้พีที่โต๊ะโน้น  พ่แบงค์ก็เห็น’  วุฒิเปิดฉากใส่ผมทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังชำระร่างกายเสร็จ

‘สองไม่ได้ทำนะวุฒิ  สองยืนอยู่เฉยๆ แถมยังจะจิกคนโต๊ะข้างๆ อีก’ ผมพยายามปกป้องตัวเอง

‘แต่สองรู้ไหมว่าภาพที่มองเห็นจากมุมที่วุฒิและพี่แบงค์ยืนอยู่มันไม่ได้เป็นยังงั้นเลย’

‘แล้วมันเป็นยังไง  สองไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น  น้องๆ ที่โต๊ะเป็นพยานได้เลย’

‘ใครจะไปเชื่อ  ไอ้พีมันยืนประกบโอบติดสองเอาซะขนาดนั้น  ตอนที่สองไม่อยู่โต๊ะแล้วไอ้พีมันก็หายไปด้วย  พี่แบงค์มาถามวุฒิว่าสองหายไปไหน?  วุฒิเลยบอกว่าคงจะอยู่ที่โต๊ะโน้น  พอมองมานะ  เจอไอ้พีด้วย’

‘พีมันเดินมาเองนะ  สองไม่ได้ชวนมันเลย  วุฒิไม่เห็นเหรอ?’  ผมแย้งมัน

‘เห็นแล้ว  แต่ว่าพี่แบงค์บอกวุฒิว่าไงรู้ไหม?  พี่แกว่า..ขนาดแฟนยืนอยู่โต๊ะนี่แต่ไอ้พีดันเดินไปหาสองที่โต๊ะโน้น  มันหมายความว่าไง?...วุฒิเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบพี่แกว่าไงเหมือนกัน ท่าทางเรื่องนี้จะไม่เล็กอย่างที่สองคิดแล้วนะ’

‘แต่สองไม่ได้คิดอะไรกับพีจริงๆ นะเว้ยวุฒิ’

‘ผมไม่รู้  สองไปเคลียร์กับพี่แบงค์เอาเองแล้วกัน  ผมว่าพี่แบงค์ต้องพูดเรื่องน้กับพี่อันอยู้แล้วแหละ  สองลองไปถามๆ จากพี่อันดูบ้างสิ  เพื่อจะได้รู้อะไรบ้าง  แต่จะทำอะไรสองก็คิดให้ดีๆ นะ  พี่แบงค์เขาเป็นพี่และเป็นเพื่อนนะ’

‘นั้นสินะ! สองจะทำอะไรได้  เขาเป็นเพื่อนเป็นพี่แล้วสองจะทรยศพี่แบงค์ได้หรอ?’  ประโยคนี้ไม่ได้หลุดออกไปจากปากผม  ผมเพียงรำพึงเบาๆ อยู่ภายในใจแต่มันช่างหนักอกจริงๆ


..... “ไหนๆ สองรีบๆ ตักมาให้พีกินเร็วเข้า” พีเร่งให้ผมรีบเดินตามมันเข้าห้องพี่อันไป

“ขนอะไรมาเยอะแยะ  ไหนดูดิ?”  ผมนั่งลงรื้อค้นข้าวของที่มันหิ้วเข้ามา

“ก็มีพวกผลไม้และหมูกรอบที่สองอยากได้ไง  พีต้องไปง้อแป๊ะมันแทบแย่  กว่าแกจะแบ่งหมูมาให้  ถ้าไม่ได้พีวันนี้สองคงไม่ได้กินหมูกรอบหร้อก”

“เออ.....ดี  ดีคร้าบ....พ่อมหาจำเริญ”  ผมสัพยอกมันเล่นๆ  มันก็ถลาเข้ามานั่งจ้องหน้าผมอยู่ใกล้ๆ ทำให้ผมใจเต้นผิดปกติ

“อะ...อะไร  อะไรของแก”  ผมพยามเน้นสรรพนามที่แสดงความเป็นเพื่อน....แก....ให้มันได้ยินบ่อยๆ เข้าไว้

“เรียกพีว่าแกไม่น่ารักเลย  เสียภาพลักษณ์พีหมด  ไม่เอาๆ  สองต้องเรียกพีว่า “พี”  จะได้น่ารักๆ ใสๆ เข้ากับหน้าพี”

“แหวะ!  เข้ามากเลยนะ  เข้ากับหน้าแกโคตรๆ  ไอ้บ้า”  ผมเถียงออกไปแต่ในใจก็ยอมรับในสิ่งที่มันพูดก็มันน่ารักเหมาะกับการเรียกว่า พี  พี  พี พีๆๆๆๆๆๆ  พีอย่างนั้น พีอย่างนี้ จริงๆ นี่ครับ

“สองอะใจร้าย!  ไม่เอาแหละ  หาไรกินดีกว่า ไหนๆ สปาเก็ตตี้ฝีมือสองอยู่ไหน  รีบไปเอามาให้พีกินเร็วๆ”     มันตะโกนสั่งผมอยู่แย้วๆ  ส่วนตัวเองก็ลงไปนอนดิ้นอยู่บนเตียงพี่อัน

“นี่มันห้องของแกเรอะ  ลุกขึ้นมาเด๋วนี้เลย  เด๋วเตียงพี่เขายับฉันขี้เกียจปูใหม่”

“เออใช่ๆ  เดี๋ยวพี่เขาจะหาว่าเรามาทำอะไรกันในห้องนี้เนีอะ  อิอิ”  มันหัวเราะได้กวนบาทามากๆ ครับแล้วยังมายักคิ้วล้อเลียนผมอีก  แต่ผมก็มีความสุขนะครับที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับมันสองคนแบบนี้  มันอุ่นๆ รื่นๆ ในใจอย่างไรไม่รู้  นึกภาพกันออกไหมครับ?


....ผมจัดการตักสปาเก็ตตี้ใส่จานแล้วเอาไปอุ่นในไมโครเวฟก่อนเอามาเสิร์ฟให้คุณชาย  ซึ่งนั่งพิงระเบียงห้องสูบบุหรี่พ่นควันปุ๋ยๆ  ซึ่งภาพที่ผมหันไปเห็นนั้นมันทำให้ผมคิดถึงใครบางคนขึ้นมาจับใจ  คนสูงๆ ตัวดำๆ เข้มๆ ชอบนั่งสูบบุหรี่พ่นควันปุ๋ยๆ อยู่ตรงระเบียงหลังห้องแบบนี้..ไอ้แมท

ผมชะงักไปนิดหน่อยเมื่อเห็นภาพนั้น...แต่นายพีคงไม่ทันสังเกต  เพราะมัวแต่เหม่อออกไปด้านนอก  แสงที่สาดส่องเข้ามาตกกระทบเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี  ทำให้ผมเห็นภาพเสี้ยวหน้านั้นเกิดซ้อนทับเป็นภาพของใครบางคนเข้า  มันทำให้ผมรู้ซึ้งถึงหัวใจตัวเอง....หัวใจที่ไม่เคยลืมแมท....ผมไม่เคยลบแมทออกไปจากใจผมได้เลย

“อ้าว! ยืนอยู่เฉยๆ ทำไมอะครับ  เอามาให้พีกินตรงนี้เร็ว  ลมกันลังดีเลย”  หมอนั้นเรียกให้ผมยกไปเสิร์ฟให้ด้านนอก  ซึ่งผมก็ไม่ขัดศรัทธา..บริการสุดริ้ด  น้ำเย็นๆ และผลไม้ที่จัดใส่จานแล้วถูกยกตามออกไป

“ขอบคุณครับ  สองนี่น่ารักจังเลย”  มันยิ้มหน้าหล่อใส่ตาผม “สองช่วยเอาหมูกรอบมาให้พีกินหน่อยดิ  พีอยากกินนะๆๆๆ”

“เออ! รอเด๋ว”  นี่ผมเป็นอะไรไปครับถึงได้บริการมันดีขนาดนี้  อยากได้อะไรเป็นจัดมาให้ตลอด  แล้วจานหมูกรอบก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าระหว่างนายพีและผม

“อร่อยนะ  สองกินไหมครับ  เอามะ?  อ้าปากดิ  พีป้อนให้  อ้าปากเร็วๆ  อ้ามๆๆ”  นายพีหยิบชิ้นหมูกรอบมาจ่อที่ปากผม  พยายามล่อให้ผมยอมรับหมูชิ้นนั้นเข้าปากไปให้ได้

“เด๋วดิ!”  ผมแหว้วใส่มันเบาๆ  แต่ก็ยอมอ้าปากรับชิ้นหมูนั้นมาแต่โดยดี

“ดีมากกกกกกกกกก  พีนะอุตส่าห์ไปหามาให้สอง  ถ้าไม่เห็นสองกินให้เห็นต่อหน้าต่อตาพีคงเสียใจแย่”

“พูดมาก! รีบๆ กินๆ เข้าไปสิ เด๋วก็เย็นกันพอดีสปาเก็ตตี้น่ะ  ถ้าไม่อร่อยก็ห้ามพูดล่ะ...เข้าใจไหม?”  ผมเสพูดแก้เขินไปอีกทางหนึ่ง

“ใครว่า?  อร่อยออก  สองนี่เก่งนะ  วันหลังสองทำกับข้าวอีกดิ  แล้วพีจะตามมากินด้วยอีกนะครับ”

“อืม  แล้วจะพยายาม”  ผมรับปากไปอย่างนั้นเอง  ความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นอย่างมหัศจรรย์ภายในหัวใจแต่สมองผมกลับไพล่คิดไปถึงอีกคนนึง.....

‘......เค้าชอบทำกับข้าว  อยากทำให้ตัวกินทุกวันเลย  ตัวรอเค้าหน่อยนะถ้าเค้าเปิดร้านแล้วเค้าจะให้ตัวมาชิมทุกวันเลย.....’

นานมาแล้วที่ผมเคยได้ยินประโยคนี้  ผมรู้สึกยอกขึ้นมาในใจพิกลจึงเสเดินเข้ามาในห้องนอนเปิดซีรี่ย์ดูต่อ 


.........สักพักนายพีที่จัดการกับอาหารกองโตตรงหน้าแบบราบคาบและสูบบุหรี่ล้างคาวปากเสร็จก็เดินตามเข้ามานั่งอยู่ขอบเตียง

“ดูเรื่องอะไรอะ?”

“เรื่องอะไรก็ได้  ยุ่งอะไรด้วย” ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมบอกออกไปแบบนั้น

“แหม๋! ก็คนเขาแค่ถามเฉยๆ”

“ถึงบอกไปก็ไม่รู้จัก  งั้นก็ไม่ต้องถามแหละดีแล้ แบร๋!”  ผมลอยหน้าลอยตาแลบลิ้นให้มัน  มันเลย...

“นี่แนะ  คนปากร้ายใจร้ายต้องเจอแบบนี้”  มันโถมตัวลงมาทับผมพลางจิ้มนิ้วไปทั่วเอวผม  ได้ผลซิครับ  ผมก็....

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆ  ไอ้บ้าพี! หยุดเด๋วนี้นะเว้ย  ก๊ากกกๆๆๆๆ  หยุดนะ! บอกว่าให้หยุดไง ก๊ากกกกกกกกกกกก”   ผมหัวเราะไป  พูดไป  ดิ้นไป อยู่ใต้ตัวมันจนเหนื่อย  มันจึงยอมหยุดแกล้งผม

“เป็นไงหละ  เจอไม้นี้ของพีเข้าไป  คราวหลังจะทำแบบนี้อีกไหม?”  มันว่าแต่หน้ามันห่างหน้าผมไม่ถึงคืบ  ผมเลยมีโอกาสได้มองหน้ามันใกล้ๆ  หน้ามันใสดีจริง  ตามันสวย  คิ้วมันเข้มแต่เป็นสีน้ำตาลเข้มไม่ดำ  ปากมันไม่แดงมากแต่ก็เรียกว่าคล้ำดำไม่ได้
 
“ตาสองสวยจัง”  มันพูดอีก...  มันเองก็คงจะกำลังสำรวจหน้าผมในระยะประชิดอยู่เหมือนกัน

“ตาพีก็สวย  สองชอบคนตาแบบนี้”  ตามันพราวระยิบเชียวครับ นัยน์ตามันสีน้ำตาลเข้มและดูเหมือนจะมีมนต์ดึงดูดให้ผมลืมตัวเผลอจ้องอยู่นาน 


‘บอกลากันเถอะนะ!’ 

‘ก่อนที่มันจะเกินต้านทาน’


มือผมลูบไล้ผิวหน้ามันตั้งแต่ตอนไหนแล้วก็ไม้รู้  รู้แต่ผมรู้สึกหลงใหลในหน้าของผู้ชายคนนี้เสียจริง ปากสวยๆ นั้นน่าจูบจริงๆ  ผมอยากจูบปากนั้นจังเลย  ผมผงกหัวขึ้นรับกับริมฝีปากทีกำลังกดทาบทับลงมาโดยมีสองมือผมประกองแก้มนุ่มๆ ที่สากด้วยไรหนวดขนเคราที่เจ้าตัวคงเพิ่งจะโกนไปเมื่อเช้านี้เอง

‘เมื่อเธอช่างอ่อนหวานกับอารมณ์ที่อ่อนไหว’

‘อยากให้คิดสักนิดว่าจะมีใครมาเข้าใจ’


เนินนานเท่าไหร่ไม่รู้...ผมหลับตาพริ้ม...เผยอริมฝีปากออกรับการสอดแทรกของลิ้นอุ่นสากแต่มีรสหวานน่าลิ้มลองยิ่งจากฝ่ายตรงข้าม  สองมือของผมถูกเลื่อนลงไปตระกองกอดโอบอยู่รอบลำคอของนายพี  พอๆ กับที่ยอดอกผมรับรู้ถึงสัมผัสของการรุกรานจากฝ่ามือสากร้อนอยู่ภายใต้ชายเสื้อที่ถูกถลกขึ้นมา


‘ใครเค้าจะให้อภัย?  ถ้าเกินเลยไปกว่านี้’

‘ถ้าเรายังเผลอ..ปล่อยใจเคลิ้มไปอีกที่  ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง’


ผมยอมรับอย่างทระนงว่าผมมีความรู้สึกดี...ดีมาก...กับสัมผัสเหล่านั้น  และหากแม้นเปรียบว่ามันเป็นไฟร้อนที่อาจแผดเผาตัวผมได้  แต่ผมก็พร้อมที่จะกระโจนลงเล่นราวกับว่าไฟนั้นคือไฟเย็น  ไฟเย็น.....ที่แสนจะน่ารื่นรมย์

ผมปล่อยให้ไฟนั้นอาบไปทั่วร่างผมอย่างช้าๆ เนิบนาบและซาบซ่า  กายผมเบาหวิว  สมองผมโล่งเปล่า  แต่ใจผม...ผมได้ยินเสียงเพลงลอยแว่วมาแต่ไกลๆ


‘ชั่ววูบหนึ่งในคืนเหงา  อาจจะทำให้เราต้องเสียใจ’ 

‘คนของฉันต้องร้องไห้  คนของเธอต้องปวดร้าว’

‘ฉันกลัวแค่วูบเดียวในคืนเหงา’

‘จะทำให้ใจต้องเหน็บหนาวและทุกข์ทนไปอีกนาน’

‘สิ่งที่เราจะทำ  อาจไม่ใช่ที่เราต้องการ....’

‘ความเหงาไม่ยาวนาน  อย่าทำให้ยากกว่านี้’

‘ถ้าเรายังเผลอปล่อยให้ใจเคลิ้มไปอีกที  ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง....’


“พอเถอะ!! หยุดเถอะพี  มันต้องไม่ใช่แบบนี้”  ผมพูดออกไปเบาๆ แต่ท่ามกลางห้องที่เงียบเชียบนั้น  มันช่างดังชัดเจนดีเหลือเกิน

พีหยุดชะงักก่อนเงยขึ้นสบตาผมเผยให้เห็นความสับสนและคำถามมากมายจากแววตานั้น

“สิ่งที่เราจะทำ  อาจไม่ใช่ที่เราต้องการ....”  ผมเลือกที่จะตอบตามเนื้อหาของเพลง  เพลงที่ผมได้ยินมาจากเรื่องราวของน้องคนหนึ่งซึ่งโพสต์เอาไว้ในเล้าเป็ด  ซึ่งผมไม่คิดอะไรตอนที่ฟังครั้งแรก  รู้เพียงแต่ว่ามันเพราะจึงหัดร้องตาม  โดยที่ผมไม่รู้เลยว่ามันจะเข้ากับเรื่องราวของผมแบบนี้

“ทำไม?  มันหมายความว่าไงหรอสอง  นี่สองยังไม่รู้ใจพีอีกหรอว่าพีคิดยังไงกับสอง”

“สองรู้!  แต่ที่รู้ไปมากกว่านั้นคือ  มันผิด!!  เราจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะพี  มัน...มันไม่ดี  ไม่ดีต่อทุกๆ คน”

“แล้วสองจะให้พีทำยังไง  สองบอกพีหน่อยได้ไหม?  แล้วพีจะทำตามที่สองพูดทุกอย่างเลย  แต่พีชอบสองจริงๆ นะ”

“พอเถอะพี! อย่าพูดอย่างนี้อีกเลย  สองรู้สึกไม่ดีเลย  พอเหอะ...จบทุกอย่างลงเสียพี  แล้วสองจะจบทุกอย่างในใจสองลงเหมือนกัน”

“สอง!”  นายพีจ้องหน้าผมเขม่ง “สองจะให้พีแบบนั้นได้ยังไง?  ใจคนนะสอง  พีเป็นคนนะ  สองไม่เห็นใจพีเลยหรือไง?”

“แล้วสองล่ะ?!  ไหนจะยังพี่แบงค์  พี่อันอีก  สองจะเอาหน้าไปสู้สองคนนั้นได้ยังไง  น้องแย่งแฟนพี่ตัวเอง  พีคิดดิ  คิด! คิดสิว่าสองจะทำหน้ายังไงเวลาที่สองต้องเจอคนพวกนั้น?  สองก็เป็นคนนะพี  สองเป็นคนนะ”  ผมอยากจะระเบิดตัวเองออกเป็นเสี่ยงๆ ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย

.....ประตูห้องปิดลงเมื่อพีก้าวเดินออกไป  ผมเลือกที่จะยังคงเอนกายลงตรงที่เดิม....ที่ที่ผมเกือบจะเผลอใจทำเรื่องชั่วช้าอย่างร้ายและสามานย์เกินที่แม้แต่ตัวของผมเองจะรับได้

พีจากไปแล้ว  แต่ก่อนจะจากไปเขาได้ทิ้งท้ายไว้ด้วยประโยคที่ทำให้ผมหนักอึ้งอยู่ในจิตใจ  พีบอกว่า.... 
“สองคอยดูเองแล้วกันว่าพีจะทำยังไงต่อไป  รับรองพีไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้แน่”


......................................................

ใกล้กับปัจจุบันแล้วครับ  แล้วผมคงจะได้ปรึกษากับทุกคนเสียที  ว่าผมควรทำไงต่อไป  รู้แต่ตอนนีผมอัดอึดสุดๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-07-2007 18:24:27 โดย oaw_eang »

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ท่าทางเจ้จะไม่รอด 

 :m7: :m7: :m7: :m7: :m7:

เป็นกำลังใจให้อิเจ้ครับ

 :yeb:

tor13

  • บุคคลทั่วไป
 o7ไม่อยากอ่านแต่ก็อ่านไปแล้วนึกถึงอดีตแต่ทำไงได้ในเมื่อคนกลางเค้าเลือกเราและเราก็ดันมีใจให้ไปอีก ในเมื่อตอนแรกที่เจอเกลียดจะตาย ผลสุดท้ายก็เต็มๆ พี่น้องทะเลาะกันแต่ในความเป็นพี่น้องมันตัดกันไม่ขาดแต่เวลาเหล้าเข้าปากทีไรมีอันต้องแขวะน้องคนนี้ทุกที :m15: :m15: :m15:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เชียร์แมทค๊าบ เชียร์แมท  :m11:   :m11:  :m11:  :m11: (จะโค้งสุดท้ายแล้วต้องไฟท์หน่อย  :m11:)
เชียร์แบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่มีเหตุผล  :m3:  :m3:  :m3:

เอาละ ตั้งสติไว้  :amen:  :amen: จะรออ่านตอนปัจจุบันน้าเจ้ แล้วถึงจะแสดงความคิดเห็น  :m13:

ออฟไลน์ akitt

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 153
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :sad4:    อ๋อยยย.......โดนอ่ะ  มันโดน
 :เฮ้อ:

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :impress: :impress: ทำตามหัวใจตัวเองซิครับคุณเจ๊  อย่าทำตามความรู้สึกของร่างกาย :try2: :try2:

ผมว่าง่ายกว่านะครับถ้าเจ๊ถามใจตัวเองให้ดีๆ  ทั้งๆที่เจ๊ก็เหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว  แต่เหมือนยังไม่กล้าทำยังไงก็มะรู้ o8 o8

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป


ถึงคุณน้อง นางมารร้าย...ส.ล.ด. ที่ไหนกันเคอะ  มาดูหนังหน้าแท้ของเจ้ก่อนะเคอะแล้วค่อยสรุป อิอิ  แล้วทำไมถึงได้เชียร์แมทมันเคอะ  ขอสาเหตุด่วนเคอะ



....ผมจัดการตักสปาเก็ตตี้ใส่จานแล้วเอาไปอุ่นในไมโครเวฟก่อนเอามาเสิร์ฟให้คุณชาย  ซึ่งนั่งพิงระเบียงห้องสูบบุหรี่พ่นควันปุ๋ยๆ  ซึ่งภาพที่ผมหันไปเห็นนั้นมันทำให้ผมคิดถึงใครบางคนขึ้นมาจับใจ  คนสูงๆ ตัวดำๆ เข้มๆ ชอบนั่งสูบบุหรี่พ่นควันปุ๋ยๆ อยู่ตรงระเบียงหลังห้องแบบนี้..ไอ้แมท

ผมชะงักไปนิดหน่อยเมื่อเห็นภาพนั้น...แต่นายพีคงไม่ทันสังเกต  เพราะมัวแต่เหม่อออกไปด้านนอก  แสงที่สาดส่องเข้ามาตกกระทบเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี  ทำให้ผมเห็นภาพเสี้ยวหน้านั้นเกิดซ้อนทับเป็นภาพของใครบางคนเข้า  มันทำให้ผมรู้ซึ้งถึงหัวใจตัวเอง....หัวใจที่ไม่เคยลืมแมท....ผมไม่เคยลบแมทออกไปจากใจผมได้เลย



นี่แหละเจ๊  สาเหตุที่เชียร์แมท น่ะ  เพราะเจ๊ก็ยังไม่ลืมแมท  แมทก็ยังไม่ลืมเจ๊ 

แต่พีน่ะ  แต่ถ้าเป็นพี นะ เจ๊อาจจะผิดใจกับพี่แบงค์น่ะ  :angry2:

เชียร์แมท   เชียร์แมท    :impress2:  :impress2:

แต่เจ๊ระวังน้า ดูแล้วนายพีรุกน่าดูเลย  ระวังจะเสร็จนายพี   :interest:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
ชิส์  เชียร์ไอ้แมทมันจัง :m14:
..................................

พอวันจันทร์ผมก็หลบหน้านายพีโดยการเบี้ยวนัดไปฟิตเนส (อ้วนนนนนนนนนนนนนนน แย่ T.T) แต่ไปเดินเล่นกับน้องโฬมแทน อิอิ  น้องโฬมก็เทคแคร์ผมอย่างดี  วุ้ย! ได้ใจผมไปเต็มๆ  น่ารักซะไม่มี  ว่าแล้วก็กินเด็กดีกว่าเนอะ  ก๊ากกก

พอวันอังคาร....นายพีก็กระหน่ำโทรมาเช็คบิลเรื่องที่ผมไม่ไปฟิตเนสเมื่อวาน  มันเลยยื่นคำขาดว่าผมจะต้องไปทำธุระที่เซ็นทรัลลาดฯ กับมันเย็นนี้  ไม่งั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ในห้องพี่อันจะต้องมีคนรู้มากกว่าผมและมันสองคนแน่นอน.....แล้วผมจะทำไงได้  นอกเสียจาก.....ยอม

พอผมไปถึงเซ็นทรัลลาดฯ  เดินไปถึงจุดที่นัดกัน  นายพีก็ยังมาไม่ถึงทั้งๆ ตัวมันเองเป็นคนโทรจิกผมเกือบตลอดเวลาว่าเดินทางถึงไหนแล้ว  ส่วนมันอะ  ล่วงหน้ามาก่อนผมนานแล้ว  ชิส์  หลอกกันนิ!

ถึงคราว....ผมก็โทรจิกมันบ้าง  โกรธจนลืมเรื่องที่หมางใจกันมาทั้งวันไปซะฉิบ....

ก็จะไม่ให้โกรธได้ไง?  คนเขาไม่อยากมา...มันก็โทรจิกโทรขู่บังคับให้ผมมาจน  ไอ้เรารึ! ก็อุตส่าห์รีบมาแทบเป็นแทบตาย  แต่พอมาถึง....มันก็ดันยังมาไม่ถึงซะงั้น    โกรธมากๆ  ไอ้พีบ้า!!

ผมก็ยืนคอยสักพัก...มันก็ยังไม่มา  เดินไปเข้าห้องน้ำก็แล้ว  เดินวนไปวนมาเข้าร้านนั้นออกร้านนีก็แล้วมันยังมาไม่ถึงอีก  ผมก็เลย...

“ถึงไหนแล้ว  ถ้ายังไม่มาภายในอีกห้านาที  ฉันจะกลับแล้วนะ”

“สองอย่าเพิ่งโกรธพีสิ  พีกำลังเดินเข้าไปแล้วครับ  อีกนาทีเดียวเจอกันแน่นอน”

“ให้มันแน่นะแก  ถ้าแกไม่โผล่หน้ามาภายในอีกหนึ่งนาที  ฉับกลับชัวร์!”  ผมขู่บ้าง

“คร้าบๆ  มาแล้วครับ  แค่นี้นะ”

ผมชะโงกหน้าซ้ายทีขวาทีเพื่อดูว่ามันจะโผล่มาทางไหน  ในใจก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากกับเส้นตายหนึ่งนาทีที่ยื่นไป  ขอเพียงอย่างเดียวให้มันมาถึงไวๆ สักที  เพราะการยืนเก๋วอยู่คนเดียวในสถานที่พลุกพล่านแบบนี้....มันไม่ได้จรรโลงใจผมเล้ย

“จ๊ะเอ๋!  มาแล้วครับ ป๊ะ!!”  มันมาจากไหนก็ไม่ทราบครับ จู่ๆ ก็โผล่หน้ามายิ้มใส่ตาผม  แล้วก็ลากมือผมให้เดินตัวปลิ้วตามมันไปแบบไม่ให้ทันตั้งตัว

......พอมันลากผมเข้าไปในร้านที่มันต้องทำธุระเสร็จ  มันก็ลากเข้าร้านโน้นนี้ไปเรื่อย  แถมยังมีการโอบผมอีก  แบบว่าไม่อายคนเลยนะครับท่านผู้อ่าน  พอมายืนเลือกเข็มขัดกัน  มีพนักงานที่เป็นผู้หญิงมาคอยบริการแถมยังยืนอมยิ้มมองผมกับนายพีเลือกเข็มขัดอีก...ผมก็อายดิ   พยายามปลดมือมันออก...มันก็ทำหน้าดุๆ ใส่ผม ก่อนหันไปยิ้นแต้กับน้องพนักงานแล้วบอกน้องเขาว่า

“สงสัยจะเขินนะครับ  ปกติเราไม่ค่อยหวานกันเท่าไหร่” 

จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  อะไรของแกเนี้ย  แกพูดอะไรออกไปฟะ  ผมเลยรีบเดินงุดๆๆ ออกจากตรงนั้น  ก้มหน้าก้มตาเดินแบบไร้ทิศทาง  ขออย่างเดียว...ขอให้พ้นจากบริเวณนี้เป็นพอครับ

“สองๆ  สองครับ”  นายพีเรียกชื่อผมก่อนเร่งฝีเท้าขึ้นมาเดินขนาบข้าง “สองจะรีบเดินไปไหน?”

“ไปไหนก็ได้  แกไม่ต้องมายุ่ง  แกทำแบบนี้ทำไมวะ  ฉันอายคนเป้นเหมือนกันนะโว้ย”

“ไม่เห็นจะต้องให้อายเลย  พีไม่ได้ทำไรสองซะหน่อย”

“กล้าพูดเนอะ”

“สองครับ” นายพีมองหน้าผมท่าทางจริงจัง “สองอย่าคิดไรมากดิ  ขอให้พีเดินใกล้สองหน่อยนะ  เพราะว่าต่อไปพีเองก็คงจะไม่ได้ทำแบบนี้อีกแล้ว”  มันพูดเสียงละห้อยเชียว

“ก็เอ่อ...”  ผมก็อดใจหายไม่ได้  ใจมันแป่วไปเยอะเหมือนกันนะ  “ตามใจแกสิ  เอาเหอะ  รีบๆ เดินเหอะ เด๋วห้างมันจะปิด”

“เออ...งั้นเราไปหาอะไรกินกันก่อนเหอะ  วันนี้สองอยากกินไรครับ”

“กินอะไรก็ได้ตามใจคนเลี้ยง”

“โห  เล่นมัดมือชกกันแบบนี้เลยหรอ?  เอางั้นก็ได้ครับ  สำหรับสองแล้วพีเลี้ยงได้ตลอด อืม....” นายพีหันซ้ายหันขวา “กินร้านนี้นะ  พียังไม่เคยกินเลย  ลองดูกันมะ?”  มันเป็นร้านจิ้มจุ่มครับ  ผมเองก็ไม่เคยกินเหมือนกันก็เลยลองเสียหน่อยฉลองศรัทธาพ่อเจ้าประคุณเสียหน่อย



.....อาหารหลายอย่างถูกสั่งมาวางเรียงอยู่บนโต๊ะโดยที่ผมไม่ค่อยจะได้ออกความเห็นเท่าไหร่  ไม่สิ! ไม่ได้ออกเลยมากกว่า  ผมได้แต่นั่งเงียบๆ อยู่เท่านั้น  มันคล้ายๆ กับตอนที่ผมไปทานข้าวกับใครบางคนนะครับ  แต่ต่างกันตรงที่ว่ากับรายนั้นผมไม่ได้ออกความคิดเห็นเพราะไม่อยากออกและรู้สึกสะดวกสบายกับการที่ได้นั่งเฉยๆ ดูคนคนนั้นสั่งของมาให้ผมกิน
แต่กับรายนี้ผมพยายามอ้าปากที่จะสั่งอาหารแต่รายการอาหารของผมถูกปฏิเสธเพราะคนที่มากินด้วยอยากกินอย่างอื่นมากกว่า  เหมือนผมจะโดนเทคแคร์นะครับ  แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย  ผมกำลังถูกขัดใจและเจอกับคนที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้งเท่านั้น

“โห!  อร่อยเนอะ  พีไม่เคยมากินร้านนี่เลยอะ  สงสัยคราวหน้าต้องมาบ่อยๆ เสียแล้วสิ....”  นายพีพูดขึ้นตอนที่เราเดินออกมาจากร้านกัน  “....คราวหน้าเรามากันอีกนะ!”

“ดูก่อนแล้วกัน”

“เอาอีกแล้ว  จนพีจับไต๋ได้แล้วนะสอง ....ถ้าลองสองบอกว่าดูก่อนแสดงว่าสองจะไม่มาชัวร์”

“เออ...เก่ง  เข้าใจอะไรง่ายนิ  แสนรู้เนอะ!”

“ขอบใจที่ชมถึงแม้ว่าคำชมจะไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ก็ตาม  แต่ถ้าสองชมพีก็พอใจแล้ว เน๊อะ!?”

มันหันมายิ้มเก๋ใส่ตาผมอีก  มือผมก็อยู่ในอุ้งมือมันเหมือนเดิม  แต่แปลกใจจัง!   ผมลืมความขุ่นข้องหมองมัวที่เกิดขึ้นแต่เมื่อวานไปเสียสิ้น  แต่กลับรู้สึกอีกอย่างหนึ่งว่า....

.....ท่ามกลางเกย์มากมายที่เดินกันอยู่เป็นคู่ๆ อย่างมีความสุข  ผมเองก็ไม่ต่างไปจากคู่อื่นๆ ที่ตอนนี้ผมเองก็กำลังมีความสุขเหมือนอยู่ในความฝันครับ
................................................................


 :m13: :m13:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
กลุ้มใจแทนเจ้จิงๆ  :เฮ้อ:


รอฟังผลต่อแล้วแต่เจ้จะตัดสินใจ  :m1:

tor13

  • บุคคลทั่วไป
เจ้ทำตัวน่าเกลียดหัดห้ามใจตัวเองบ้างดิสงสารพี่แบ๊งค์บ้างไม่ชอบแล้วน่ะ :angry2:ไอ้ห่าพีก็เหมือนกันแม่งจะเอาทั้งกลุ่มเลยรึไง :serius2:ทุเรศว่ะ  แต่ก็ว่าไอ้พีมันม่ายด้ายเหมือนกานต้องด่านังเจ้รู้อยู่ยังทำ :o :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เชียร์แมทเจ้ เชียร์แมท  :m3:  :m3:  :m3: (เจ้บอกว่า กลุ้มกับนังคนนี้จิง ๆ โผล่มาทีก็เชียร์แต่แมท   :m2:)
จะบอกว่าที่เชียร์แมทเพราะเหตุผลส่วนตัวล้วน ๆ เลย คือ แมทนี่สเป็กเลยเจ้ (เจ้เคยเอารูปคนที่หน้าคล้าย ๆ มาให้ดูใช่ปะ)
ส่วนเหตุผลประกอบอื่น ๆ คือ เจ้ แมทนี่มีปัญหาน้อยที่สุดแล้ว
เจ้จะได้ไม่ผิดใจกับรุ่นพี่ ไม่ต้องสู้กับจิตสำนึกตัวเองเรื่องพรากผู้เยาว์
แต่ถ้าเจ้ไม่เลือกแมทนะ ขอเสนอน้องโฬม เป็นตัวเลือกที่สองนะ
ส่วนพีนี่ไม่เชียร์ มีความรู้สึกว่าเขาแปลก ๆ ตัวเองเป็นแฟนกับพี่แบงค์ยังมาหลีเจ้อีก ไม่น่าไว้ใจนะเจ้  :m13:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
โห shell เอางั้นเลยหรอ  เด๋วอ่านตอนนี้แล้ว เจ้อยากรู้ว่า shell ยังจะเชียร์แมทมันไหม?
..............................................

ที่น้อง tor13 ด่ามาก็ถูกต้องแล้วครับ  ผมมันแย่มากๆ   แถมก่อนแยกจากพีในวันนั้นผมยังยิ้มรับเมื่อมันบอกผมว่า

“สองกลับห้องดีๆ นะครับ  แล้วพรุ่งนี้เจอกันเหมือนเดิม”

ยอมรับแบบไม่ปฏิเสธว่าผมรู้สึกอุ่นใจมากๆ เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนั้นจากปากของพี  ประโยคง่ายๆ ธรรมดาๆ ดูแล้วเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษนัก  แต่สำหรับคนที่ต้องอยู่คนเดียวอย่างแสนอ้างว้างท่ามกลางเมืองใหญ่ที่วุ่นวายอย่างกรุงเทพพระมหานครแห่งนี้มาตลอดระยะเวลาหลายปี...  การที่จะมีใครสักเข้ามาแสดงความใส่ใจเอื้ออาทรต่อเราแม้สักเพียงน้อย  ก็ย่อมก่อให้เกิดความรู้สึกดีขึ้นมาได้

ผมผิดด้วยหรอที่ผมจะล่วงเข้าหาสิ่งที่ผมโหยหา?

เพียงแค่หยดน้ำย่อมมีค่าเมื่อต้องอยู่ท่ามกลางความแห้งแล้งอย่างแสนสาหัสแบบนี้......

แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้นผมเลือกที่จะไม่ทรยศพี่ผมแน่นอน  แม้ว่าผมจะต้องจำยอมเฉือนใจตัวเองเสีย  แต่ผมก็ต้องทำ!





.....วันพุธ...ผมมีเรียนตอนบ่ายซึ่งวันนี้ผมต้องเป็นคนให้สัมมนาด้วย  โดนยำเสียเละตามเคย... ธรรมดาเสียแล้ว  ผมชิน

ทุกคนเดินออกไปจากห้องสัมมนาหมดแล้ว  เหลือเพียงผมที่กำลังเก็บอุปกรณ์ต่างๆ อยู่  เสียงบานประตูเปิดขึ้นอีกครั้ง  ผมหันไปมอง...   แมทเดินเข้ามาในห้อง

“ไปกินข้าวด้วยกันไหม?” แมทถาม

“กินมาแล้วเมื่อตอนเที่ยง” ผมเลือกที่จะปฏิเสธ 

“วันนี้ตัวโดนหนักเลยนะ”

“ก็อืม....  เรื่องถนัดของอาจารย์เขาไง...เลยเข้าทางเขา  แต่ไม่เป็นไรหรอก  ก็ดี! ถือว่าซ้อมปากก่อนไปมาเลเซีย”

“ตกลงตัวจะไป present ที่โน้นด้วยหรอ?”

“ก็อาจารย์ที่ปรึกษาเค้าบอกว่าให้ไปนะ  แต่ความจริงก็ไม่อยากไปหรอก  เบื่อๆ ยังไงชอบกล”  ผมตอบตามความรู้สึกจริงๆ ที่เป็นอยู่แต่สาเหตุมันไม่ได้มาจากเรื่องงานเลย

“ไปกินข้าวด้วยกันเถอะนะ  เค้ามีเรื่องอยากคุยกับตัวด้วย”  มันหันซ้ายหันขวาก่อนเดินเข้ามาช่วยผมเก็บอุปกรณ์  ทำไมผมจะไม่รู้ว่าทำไมมันต้องทำอย่างนั้น  มันคงกลัวว่าจะมีใครเห็นว่ามันรู้จักกับผมทั้งๆ ที่มันเป็นเด็กใหม่แล้วก็เรียนอยู่คนละภาควิชากับผมและมีเพียงแค่วิชานี้เท่านั้นที่ต้องเรียนด้วยกัน  มันคงจะแปลกน่าดูหากมันจะรู้จักสนิทกับผม

“ถ้ากลัวคนอื่นรู้มากนักก็ไม่ต้องช่วยก็ได้นะ”  ผมบอกออกไปเมื่อเห็นท่าทางของมัน  ผมไม่ชอบ!

“เอานา...เสร็จแล้ว  ไปเหอะ!”  มันบอกผม แล้วก็รุดไปเปิดประตูห้องดูก่อนแล้วเดินนำออกไป  แต่ขอโทษนะ...บอกแล้วไงว่าไม่ชอบถ้ามันต้องแอบต้องซ่อนแบบนี้  เชิญทำไปคนเดียวเหอะ  ผมเดินหนีไปอีกทางหนึ่ง สักพักมันก็โทรเข้ามา...

“ตัวอยู่ไหน?”

“เค้าอยู่ที่ตึกแล้ว”  ผมตอบเนื่อยๆ เพราะเหนื่อยที่ต้องเดินขึ้นมาตั้งหลายชั้น

“ก็เค้าบอกว่าให้มากินข้าวด้วยกันไง  ไม่ได้ยินหรอ?”

“ได้ยิน...  แต่อย่าเลย  ตัวไม่สะดวก...เค้ารู้”

“ใครบอก!  อย่าคิดเองเออเองเหมือนเดิมได้มะ  รีบๆ ลงมาเลยนะ  เดี๋ยวเค้าจะไปรออยู่ที่ใต้ตึก  แค่นี้นะ”  มันวางสายไปก่อนที่ผมจะทันได้แย้ง  แต่เสียงมันดุๆ เร่งๆ ยังไงชอบกล  ทำไมนะ?





.....พอผมเดินลงมาด้านล่างก็เห็นแมทมันยืนสูงโด่งรออยู่แล้ว  ใจหนึ่งผมก็ดีใจแต่อีกใจหนึ่ง...ผู้ชายคนนี้เคยทิ้งผมไป  และคราวนี้เขาจะกลับมาเพื่ออะไรอีก  ตัวผมเองก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีพอที่จะให้เขาคิดหวนกลับมา  แล้วเขาจะทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไรกัน

“เมื่อวานตัวไปไหนมา?” แมทถามผมทันทีหลังจากเรานั่งลงในร้านขายยำแถวๆ มาบุญครอง

“เมื่อวาน...เปล่านิ”  ผมตอบตามความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้แกล้งโกหก

“โกหก”  นั้น! มันว่าผมอีก “เค้าเห็นนะ  สารภาพมาซะดีๆ”

“ตอนไหน?  กลางวันหรือกลางคืน”

“ตอนเย็นๆ ที่ลาดพร้าว”  มันพูดพลางก็เช็ดจานเช็ดช้อนพลางก่อนยื่นให้ผม  มันจะทำอย่างนี้ให้ผมคนเดียวหรือทำให้กับทุกๆ คนที่มันไปกินข้าวด้วยนะ  ผมเริ่มมีคำถามเกี่ยวกับพฤติกรรมของแมทมัน

“อ้อ! ก็ไม่มีอะไรพอดีเพื่อนชวนไปเดินดูของน่ะ  ก็เลยไป..ก็เท่านั้นเอง”

“เพื่อน?  แน่ใจนะว่านั้นน่ะเพื่อนกัน”

“ก็เพื่อนกันนะสิ  ทำไม?  ทำไมหรอ?”  ผมชักเริ่มหวั่นๆ  สงสัยแมทมันคงเห็นผมกับนายพีตอนเดินอยู่ด้วยกันเมื่อวานแน่ๆ เลย

“เพื่อนกันเขาเดินกันแบบนั้นเหรอ? ใครเชื่อก็บ้าแล้ว”

“จริงจริ้ง  เพื่อนจริงๆ" ผมยังยืนยันคำเดิม..เพื่อน  "อ้าว! แล้วเมื่อวานตัวก็ไปที่นั้นเหมือนกันหรอ?”

“อืม...  ไปเพื่อซื้ออันนี้มาให้ตัว”  แมทมันยื่นของบางอย่างมาให้ผม  ผมยื่นมืออกไปรับพลางเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยสายตาสงสัย “เปิดออกดูดิ” มันสั่งยิ้มๆ

“แมท!!”  ผมครางเบาๆ เมื่อเห็นสิ่งที่มันยื่นมาให้ผมชัดเจน  แหวนเงินวงเล็กๆ นอนสงบนิ่งอยู่บนโต๊ะ

“ใส่ดูดิตัว  พอดีไหม?”  ผมเชียร์ลุ้นๆ

“ทำไมหรอแมท?  เพื่ออะไร?”  ผมถามมัน  เหมือนมีกระแสอะไรบางอย่างไหลเวียนไปทั่วร่างผม  ขนลุกซู่

“เรากลับมาดีกันเหอะนะ” มันบอกยิ้มๆ แววตามีความหวังมาก

“เออ....”  ผมไม่รู้จะทำไงดี ได้แต่จับแหวนพลิกอยู่ไปมา  แล้วก็มีทอสับเข้ามาหาแมท  เห้นแมทอ้ำๆ อึ้งๆคุยแป๊บหนึ่งแล้วก็วางสาย  ผมรู้....นิสัยเดิมๆ ของมัน  ไม่อยากจะให้ผมได้ยินอะดิ  ผมก็ไม่อยากจะได้ยินหนักหรอก  ชิส์

“ลองใส่ดูเฉยๆ ก็ได้พอออกไปจากร้านนี้แล้วตัวค่อยถอด...เค้าก็ไม่รู้หรอก”  มันบอกผมเมื่อยังเห้นผมนั่งเขี่ยๆ แหวนเล่น

“ตัวเปลี่ยนไปนะรู้เปล่า?”  ผมถามมันโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่แหวนในมือ

“ไม่หรอก  ทุกอย่างยังเหมือนเดิม  หลายวันที่ผ่านมานี้...เค้าคิดดีแล้ว”  มันเว้นวรรคไปแป๊บหนึ่งก่อนจะพูดท่อนสุดท้ายออกมา

“เค้า...  เอ่อ....เค้า”

“หวัดดีครับสอง”  เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ ผม  เฮ้ย! นายพี  แล้วมันก้หย่อนก้นแหมะลงข้างผมแถมยังแกล้งกระแซะเบียดมาจนแทบจะนั่งทับตักผมอยู่แล้ว  ผมอะกลั๊วกลัวไอ้แมทจะฉีกอกผมจะแย่

“วันนี้สองก็มากินข้าวที่ร้านนี้เหมือนกันหรอคับ....”  มันยิ้มแป้นแล้นแบบว่าน่าตบมาก “...มากับใครครับ?”  ปากมันถามผมแต่ตามันกลับหันไปมองคน

“เอ่อ...เพื่อนน่ะชื่อแมท  แมท...นี่พี แฟนพี่แบงค์”

“หวัดดีคับ”  อีตาสองคนนั้นพูดขึ้นพร้อมๆ กัน  แต่แบบว่านะ  บรรยากาศไม่ค่อยจะสู้ดีมากเท่าไหร่นัก

“พีมากับใครอะ?” ผมพยามถามเพื่อไล่นายพีออกไปซะ

“มากับเพื่อนๆ นั่งอยู่ตรงโน้น”  มันชี้ให้ผมดูโต๊ะที่มันเข้ามานั่งก่อน  ซึ่งถ้ามองมาจากตรงนั้นจะเห็นผมชัดมากว่าทำอะไรอยู่บ้าง “แหวนใครอะคับสอง?  ไม่เห็นสวยเลย”  แว้กๆ  ตูจะบ้าตายมาถามอไรเอาตอนนี้วะ  ไอ้บ้า!  ถามไม่ถามเฉยนะ  ยื่ยหน้าเข้ามาจนแทบจะเอาแก้มมาแนบแก้มผมอยู่แล้ว

ผมเหลือบตาไปมองแมทมัน....หน้าตาบูดมากเลยครับ  แต่มันก็ยังนั่งนิ่งเงียบตามสไตล์ของมัน  จะว่าไปคนสองคนนี้ถึงจะมีส่วนที่คล้ายกันมากแต่ก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง  แมทตามใจผมพอๆ กับที่พีขัดใจผม  พีพูดมากพอๆ กับที่แมทเงียบ  พีชอบรุกฆาตในขณะที่แมทค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

....กลับมาที่บทสนทาต่อ

“เอ่อ.. แหวน  แหวน....”  ผมยังไม่รู้จะตอบว่าไงดีก็ได้แมทช่วยตอบให้แทน

“ผมซื้อมาให้สองเขาเองหละ  คิดว่ามันสวยเหมาะกับเขาดี”

“หึ!  แล้ววันหลังพีจะซื้อมาให้สองเหมือนกัน  รับรองว่าสองต้องชอบมากกว่าวงนี้แน่ๆ” มันบอกผมแต่ตามันไม่มองผมเลย  สายตาของสองคนนั้นฟาดฟันกันสุดริ้ด

“เฮ้ย! ไม่ต้องๆ  เกรงใจเปล่าๆ นา  แค่วงเดียวก็พอแล้ว”  ไม่รู้ผมนึกอะไร  ผมสวมแหวนที่แมทซื้อมาให้ลงนิ้วทันที  แต่มันคับไปหน่อยนะ T.T

“ไม่เป็นไรหรอก  เรืองแค่นี้พีซื้อให้สองได้  แล้วเจอกันนะเย็นนี้  อย่าลืมนะครับที่รัก”  มันบี้คางผมไปมาแล้วลุกเดินไปทางโต๊ะที่เพื่อนๆ มันนั่งอยู่  พอดีกับที่พวกนั้นพากันลุกเพื่อจะกลับกัน  ตอนเดินออกไปนายพีมันยังหันมาขยิบตาใส่ผมอีก

“นี่อะนะเพื่อน?  ตัวยังเจ้าชู้เหมือนเดิมเลยนะ”  แมทมันว่าให้ผม  ผมงี้ฟังแล้วปรี๊ดแทบแตก!!

“ตรงไหนแมท?  เค้าเจ้าชู้ตรงไหน  ถ้าตัวจะชวนมาแล้วพูดอย่างงี้กับเค้าก็อย่าชวนมาเลยดีกว่า”

“ก็หรือไม่จริง  ตัวยังทำตัวเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เป็นยังไงก็ยังงั้น....เหมือนเดิม”

“ตรงไหนแมท?  เค้าทำตัวอยังไงที่บอกว่าเหมือนเดิม”

“ร่านไง!  คั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า”

“แรงไปหรือเปล่าแมท  แรงไปหรือเปล่า  ถ้าเค้ามันแย่มากนัก  คนดีๆ อย่างตัวก็อย่ามายุ่งดิ”

“นึกว่าอยากจะยุ่งมากหรือไง  ตัวอยู่ที่นี้คงจะมัวน่าดูเลยนะ  ขนาดแฟนพี่ก็ไม่เว้น”  แมทมันว่าผม

“ตัวรู้ได้ไง?  เค้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย  ตัวอย่ามาใส่ร้ายเค้านะ”

“อย่างนี้เค้าไม่เรียกว่าใส่ร้ายแล้วมั่ง! เดินโอบกันซะขนาดนั้นในห้าง”

“เค้าไม่ได้คิดอะไรกับพีมันจริงๆ” ผมโกหกออกไปแต่มันก็เพียงครึ่งเดียว...เข้าใจกันไหมครับ

“เอาเหอะ”  แมทหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาแล้วควักเงินมาห้าร้อยวางเอาไว้บนโต๊ะ “กินให้อร่อยนะ  เค้ากลับก่อนหละ” แล้วแมทก็เดินออกไปทันที


....ตอนเย็นผมเลือกที่จะไม่ไปฟิตเนสที่สยามแต่กลับไปที่สีลมแทนเพราะไม่อยากเจอพี  ผมพยายามเล่นอย่างหนักเพื่อให้ร่างกายเหนื่อย  เพื่อให้ร่างกายอ่อนล้า  เพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องนึกถึงแมทอีก....


ผมก็ไม่รู้หรอกนะวะแมทมันพูดด้วยอารมณ์แบบไหน  แล้วอย่างงี้ยังจะเชียร์มันอยู่อีกไหมครับ?
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2007 19:41:53 โดย oaw_eang »

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ยังเชียร์อยู่เจ้ แมทพูดแบบนั้นอาจจะเพราะหึงก็ด้าย  :m3:  :m3:
อีกอย่างนะเจ้ เจ้แนะนำว่าเป็นแฟนพี่แบงค์ แต่ดูคำพูดคำจาของพี ดูจะเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเจ้อยู่นา
แมทก็เลยออกอาการไง (หุหุ กู่ไม่กลับแล้วช้าน เข้าข้างแมทเป็นบ้าเป็นบอ  :m4:  :m4: )
เพราะฉะนั้น ยังเชียร์แมทอยู่จ้า  :m3:   :m3:   :m3:   :m3:

noombanban

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าเจ้..ไม่ยอมหยุด.....ที่จะคิด

ปล่อยให้มันเป็นไปตามที่ใจและความต้องการ(เพียงวูบเดียวในคืนเหงา)เรียกร้อง

เจ้ไม่ผิดที่จะทำอย่างนั้น แต่....เจ้ก็ไม่ต่าง(ผมอุตส่าห์คิดว่าเจ้แตกต่างฯและมีคุณค่ามากกว่านี้)

ผมว่า พี ก็เหมือนกันกับ กุ๊ก(ตกลงเราเป็นอะไรกัน)
ลักษณะนิสัยน่าจะคล้ายๆกับกุ๊ก

อิเจ้...จำใว้แล้วกันเมื่อวาน พี ชอบพี่แบงค์ วันนี้พี ชอบเจ้ พรุ่งนี้.....พี่จะชอบใคร(อีก)

....ความเหงามันไม่ยาวนาน.....อย่าทำให้มันยากส์ไปกว่านี้......เอาใจช่วยจ๊ะ

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
พี่พีแกนี่เป็นคนคุยสนุก ขำๆดีแฮะ ท่าทางจะเป็นคนอารมณ์ดี เห่อๆ

พี่พีนะพี่พี เล่นเอาใจหายใจคว่ำหมด :freeze:

อ่ะพี่พีไหงเป็นงั้นอ่ะพี่ :เฮ้อ: พี่เป็นแฟนพี่แบ๊งค์ไม่ใช่เหรอ?

ต่างคนต่างจิตต่างใจ ไม่รู้จะบอกยังไง เม้นต์ไม่ออก

เจ้นิสัยดี ท่าทางเป็นที่รักของใครหลายคน โดยเฉพาะพวกน้องๆ อย่างนู๋ยังเคารพนับถือเจ้มากเลยฮ่ะ

ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงได้มีแต่คนมารักมาชอบเจ้  (อันนี้นู๋คิดของนู๋เองนะ)

เรื่องพวกพี่พีก็ขอให้เจ้ผ่านไปได้ด้วยดีนะ 

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เอาใจช่วยเจ้แล้วกัน เลือกคนที่ดีที่สุดสำหรับเจ้  :m1:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
อืมมม  คิดถึงเจ้สองจังเลย  แต่ช่วงนี้เจ้มีหนุ่มติดพันมากมาย  จะคิดถึงเค้าอยู่ป่าวเนี่ย  :m14:

เรื่องรักๆ ของเจ้  ลองถามใจตัวเองดูสิ  ว่าใจจริงแล้วชอบใคร  มีใจให้ใครมากที่สุด  แต่บางทีมันก็ตอบยากอะเนอะ  คนเราสามารถชอบได้หลายๆ คนพร้อมๆ กันด้วยสิ

ถ้าเป็นตัวเอง  จะยังไม่เลือกใครเลย  ทำไมต้องเลือกตอนนี้ ก็ดูๆ ไปก่อน  แต่ก็คุยกับเพื่อนให้เข้าใจ  ไม่อยากให้เสียน้ำใจเพื่อนนะ  เคยบอกแล้วว่า คนเขียนต้องการถ่ายทอดอะไรออกมา  คนอ่านมักจะรับรู้ได้  ตอบจากที่อ่านนะเจ้ที่ร้ากก

พี คนเข้ามาใหม่  อ่านๆ ดูนิสัยเหมือนจะยังไม่เข้ากับเจ้มากนัก  แต่ก็มีมุมน่ารักๆ เหมือนกัน  แถมเป็นคนเข้ามาใหม่ซะด้วยสิ  ใครไม่ชอบก็ใจแข็งเกินไปแล้ว  ไม่แปลกที่เจ้จะมีรู้สึกดีๆ กลับ  ถ้าถามใจตัวเองแล้วรู้สึกว่าชอบคนนี้จริงๆ ก็คุยกับพีสิ เรื่องสถานะของเค้า คุยกับพี่แบงค์ให้เข้าใจ   น่าจะปรับความเข้าใจได้แหละ  แต่คงต้องอยู่ในสถานการณ์อึดอัดอย่างแรงซักพักเด๋วคงดีขึ้น  แต่ถ้าไม่ชอบ  ก็ไม่ควรจะสานต่อเหมือนอ่อยเหยื่อให้เพื่อนเราต้องเจ็บช้ำน้ำใจ  เสียเพื่อนเปล่าๆ นะเจ้

แมท  จากที่อ่าน  แมทก็คงจะอยากกลับมาคืนดีกับเจ้จริงๆ นั่นแหละ   ที่ทำไปก็คงจะหึงละมั้ง (บอกแล้วว่าอ่านจากที่เจ้เขียนและรู้สึก อิอิ)  ถ้าถามใจตัวเองแล้วยังรักแมทอยู่  ทำไมไม่ลองให้โอกาสตัวเองแล้วก็ให้โอกาสเค้าละเจ้  แต่คุยกันให้เข้าใจก่อนก็จะดีว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบที่ผ่านมา  มันเกิดอะไรขึ้น  ถ้าเราจะกลับไปรักกันเหมือนเดิม  เจ้หรือแมทก็ต้องรู้ว่าไม่ควรทำแบบนั้นอีก   แต่ถ้าคิดว่าสายน้ำไม่ไหลกลับ  ก็เฉยๆ ซะ

น้องโฬม  ไม่รู้นะ  เหมือนเจ้ไม่ได้ชอบน้องมากละม้าง  รึเปล่า 555 

แต่ไม่ว่ายังไง  เป็นกำลังใจให้เสมอนะ  สถานการณ์แบบนี้  เป็นใครก็อึดอัดทั้งนั้นแหละ  ขอให้ผ่านมันไปได้นะเจ้สองคนเสน่ห์แรง  อิอิ (นี่แหละน้า  สวยเป็นภัย)  สู้สู้เจ้  อดทนน้า  :m1:  :m1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด