หัวข้อ: ▌▌You Mean So Much To Me เพราะหนูเป็นลูกป๊า Y ▌▌ตอน special UP! 14/2/58

[B52]

ตายแน่

[dahlia]

งานนี้เละแน่ๆ พ่อหมีใหญ่จะโกรธมั้ย เดี๋ยวได้มารับกลับบ้านแน่

[oreena]

หว่าาาา       

[greensnake]

ถ้าป๊ารู้นะโดนยกแก๊งแน่ โดยเฉพาะน้องพราวจะโดนหนักกว่าใคร
ห่างหูห่างตาแค่ไม่กี่ชั่วโมง เล่นเอาเมาไม่รู้เรื่องขนาดนี้แล้ว
แล้วก็คงไม่มีครั้งหน้าแล้วล่ะที่จะได้ไปค้างที่อื่นนอกจากบ้านตัวเอง
แต่ถ้าไม่ป๊าไม่รู้ก็รอดไป แต่คิดว่ายากนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ น้องพราวยังน่ารักเหมือนเดิม

[Inwoสูs]

เอาแล้วพราว แย่แน่ แย่แน่ๆ

[plugie]

ระเบิดลงแน่ๆ สยองแทน

[saruttaya]

โดนแน่ๆน้องพราวโดนแน่ๆ 555

[mild-dy]

 
เดี๋ยวงานเข้าแน่น้องพราว

[takara]

ซวยแล้วเน้อ น้องพราว อิอิ ว่าป๊าจะลงโทษงัยเอ่ย

[~ณิมมานรฎี~]

พราวไม่ร่ารอดดดดด

[nongrak]

พราวเมาแล้วป๊ามารับกลับด่วน

[uknowvry]

ตายยยยยยยยยย!!!!!!

[ferrari_L]

24








 

[เฟิร์ส]


ผมบิดตัวด้วยความเมื่อยล้าหลังจากที่ทำงานที่ค้างคามาหลายชั่วโมง อันที่จริงผมก็ทำเสร็จไปแล้วจากที่ทำงานแต่ขอซีร๊อกซ์มาเช็คอีกรอบกันพลาด และวันนี้ไม่มีเด็กแสบมากวนมายั่วงานเลยฉลุยมากกกกกก เงยหน้าจากกองแฟ้มดูนาฬิกาก็พบว่าสี่ทุ่มกว่าแล้ว เด็กน้อยไม่งอนที่ผมไม่ยอมโทรหาแล้วเหรอวะ


ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดดด


ทิ้งตัวลงบนเตียงแนบโทรศัพท์ไว้กับหู หลังจากที่นั่งทำงานหลังขดหลังแข็งมาจะทำให้เรารู้ว่าการนอนมันสบายมากแค่ไหน ทำไมไม่รับวะ... งอนไปแล้วเหรอเนี้ย


ผมโทรไปอีกครั้งหลังจากสัญญาณตัดไป คราวนี้ไม่รับตามถึงบ้านอ่ะ คนเขาเหนื่อยๆอยู่นะ ตัวไม่อยู่ให้ฟัดแล้วเสียงยังไม่ยอมให้ได้ยินอีก


“ฮัลโลวววววว สวัสดีครับอาเฟิร์ส”


“ใครครับ นี่โทรศัพท์พราวไม่ใช่เหรอ”


“ผมชื่อรินครับเป็นเพื่อนพราว กรี๊ดๆๆๆ”


เดี๋ยวนะ เหมือนได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วๆมาด้วย = =;;


“ฮัลโลวๆ ยังอยู่มั้ย อาขอสายพราวหน่อยครับ”


“พราว...มัน... พราวพ่อมึ งโทรมาอยากคุยด้วย”


“$#^*)&$# กูว่ามันพูดไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ #$% บอก%%#@ ตรงๆ $#$^ ป๊าาาาา~~~~~ ^%*)*& ฮัลโลวๆ เห้ยเชี่ย ...”


แล้วเสียงก็เงียบไปเลย สายก็ตัดไปด้วย


= =;;


เมื่อกี้นี่มันอะไรวะ... ผมได้ยินเสียงผู้คนมากมายแย่งกันพูดแต่ส่วนมากจะพูดไม่รู้เรื่องนะ ผมเลยสไกป์ไปให้เห็นกันเต็มๆตาเลยว่าทำอะไรกันอยู่ ไม่ใช่ว่าเป็นอะไรไปหรอกนะ จิ๊ ปล่อยให้ห่างตาไม่ได้เลย!


และผมก็แทบจะประสาทแดกจากภาพที่ปรากฏให้ผมเห็น...


ภาพไอ้เด็กรินยิ้มหน้าแดงใส่ผมเนี้ย! ลูกกูอยู่ไหน! โว้ยยยย ผมกุมขมับอย่างปวดหัว


“พราวอยู่นี่”


กล้องแพนไปที่เด็กตัวบางร่างขาวที่ยืนเด่นอยู่บนเตียงหัวฟูๆแล้วเต้นส่ายตูดดุ๊กดิ๊กอยู่บนเตียงทั้งๆที่ผมไม่ได้ยินเสียงเพลงอะไร สภาพไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเหมือนโดนยาเลยว่ะ


“มันเมา”


...อ่าว


“มันแอบกินเองนะ รินไม่รู้เรื่อง จริงจริ๊งงงง”


“เดี๋ยวอาจะไปรับพราว ช่วยเตรียมของให้ด้วยนะครับ”


“อ่าวแล้ว อะอา...”


ผมตัดสายโดยไม่สนใจอีกฝ่ายที่ยังพูดไม่จบแล้วรีบบึ่งไปหาไอ้ตัวเล็ก พราวมันดื้อนะ บอกแล้วว่าอย่าทำให้เป็นห่วง ตอนได้ยินว่าพราวเมาผมตัวชาไปหมดสมองประมวลผลอะไรแทบไม่ออกเลย


ผมจอดรถไว้หน้าบ้านแล้วเดินผ่านสนามหญ้าเข้ามายังตัวบ้าน ดีที่วันนี้ใส่ชุดนอนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขายาวธรรมดาไม่ได้ใส่ขุดลายคิกคุที่เป็นชุดคู่กับไอ้ตัวเล็กไม่งั้นเด็กมันได้หัวเราะแน่ๆอ่ะ


พอมาถึงเด็กรินวิ่งพุ่งออกมาจากบ้าน(ต้องเรียกว่าพุ่งเลยจริงๆ)ออกมายิ้มแหย่ๆต้อนรับทำเอาผมด่าไม่ลงจริงๆ แล้วคนอื่นๆไปไหนกันหมด = = คงกลัวจะโดนผมว่าเหมือนทุกทีเลยหลบสินะ


รินพาผมขึ้นมาชั้นบนที่ผมคาดว่าเป็นห้องของเขา ให้ตายเถอะเด็กพวกนี้อาศัยตอนพ่อแม่หลับแอบกินเหล้า! ถึงผมจะเริ่มกินเหล้าตอนที่อายุน้อยกว่าพราวแต่ผมก็อดโมโหแทนคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ได้อยู่ดี แล้วยิ่งเป็นพราวที่ยังดูแลตัวเองไม่ได้แล้วด้วย!


บนเตียงไม่ได้มีแค่พราวแต่มีเด็กที่หน้าคล้ายริน(ผมจำชื่อไม่ได้) กับผู้ชายที่ผอมบางหน้าตาดูนิสัยดีนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆกัน


“ป๊าจ๋า ป๊าจ๋า ป๊าจ๋า...”


เออ!เขาเมาแล้วหลับกันนี่ก็กลิ้งเล่นอยู่คนเดียวเลย = =


แล้วนี่มันอะไรกันวะ! เนื้อตัวแต่ละคนลายพร้อยเลยโดนเพื่อนแกล้งเอาสีมาป้ายแน่ๆ แล้วอยู่โรงเรียนจะโดนเพื่อนแกล้งแค่ไหนเนี้ย! ถึงมันจะเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กๆเขาจะเล่นกันแต่ว่าทำไมต้องเป็นพราว ทำไมต้องแกล้งลูกผมด้วย ถึงพราวมันจะเอ๋อๆน่าแกล้งแต่ผมแกล้งได้คนเดียวเถอะ


ผมช้อนตัวลูกหมีขาวขึ้นพาดบ่าเพราะอุ้มคงไม่ไหว ดิ้นเหลือเกิน ยิ่งเมาแรงยิ่งเยอะ พร่ำเพ้อเรียกหาป๊าๆอยู่ตลอดเลยตีก้นไปที ป๊าอยู่นี่แล้วยังฟาดแขนมาใส่ป๊าอีกนะเด็กหมี!


ผมยัดพราวเข้ารถอย่างยากลำบากยัดได้ก็คาดเบลท์แล้วเอาตุ๊กตาพ่อหมีที่รินช่วยถือมาให้วางทับพราวไว้อีกทีกันดิ้นไปโดนเกียร์แล้วรถพุ่งเพราะผมสตาร์ทเปิดแอร์ไว้รอ อารมณ์โมโหที่มีมาตั้งแต่แรกเริ่มทุเลาลงเมื่อได้พราวมาอยู่ในความดูแลอีกครั้งอย่างน้อยผมก็มั่นใจแล้วว่าเขาปลอดภัยล่ะ


“ขอโทษนะครับอาเฟิร์ส”


“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่ดูแลพราวให้เลอะทั้งตัวเลย”


ยิ้มเย็นไปให้ หึหึหึ มองไปในบ้านเห็นไอ้เด็กเวรทั้งหลายโผล่หัวออกมาจากประตูบ้านโบกมือให้อย่างกวนตีน เฮ้ออออ เห็นหรือยังครับว่าเด็กมันยังไม่มีความรับผิดชอบ ถ้าไปเมากันที่ร้านคงจะทิ้งพราวไว้ที่นั่นแน่ๆ


“ป๊า ฮื๊ออออออออ งอนด้วยงอน งอน ไม่โทรมา...”


“เมามากๆเข้าจะทิ้งให้นอนห้องพี่เอเธนส์”


“ม่ายยยยยยยย นอนกาบป๊า~~~”


ขับรถเข้าบ้านมาลุงแช่มรอเปิดประตูให้ทั้งๆที่ผมเคยบอกแล้วว่าถ้าผมกลับดึกไม่ต้องลุกมาเพราะผมก็มีรีโมทเปิดเองได้แถมมียามคอยเฝ้าอยู่ด้วย บ้านที่ตอนแรกผมออกไปยังมืดตอนนี้กลับเปิดไฟไว้สองสามดวง อุตส่าห์ออกไปแบบเงียบๆไม่รบกวนใครแล้วนะ แต่ก็เอาเถอะถือว่าพวกเขาทำงานคุ้มค่าจ้างล่ะ


“ป๊า~~~~”


เสียงยานคางเลยลูกกู


“ทามมายอ่า ทามมายรู้อยู่ ไรม่ายทำอยู่”


ต้องการจะสื่ออะไรฟระ


“อย่าดิ้นสิพราว!”


“หล้าววววววววว”


เพียะ!


เหล้านะเหล้า เรียกหาเหล้าอีกทีจะโดนฟาดก้นไม่ยั้งเลย


ถึงบนห้องผมก็ถอดเสื้อผ้าไอ้ตัวเล็กออกจะพาไปอาบน้ำให้กลิ่นเหล้าหายและเผื่อจะสร่างเมาขึ้นมาบ้าง แต่เด็กมันไม่ให้ความร่วมมือ เนื้อตัวล่อนจ้อนเหลือกางเกงในสีดำตัวเดียววิ่งหนีผมทั่วห้องเหมือนตอนสมัยเด็กๆไม่มีผิดเลย จับได้ผมก็อุ้มพาดบ่าฟาดมือลงบนสะโพกขาวสองทีติดจนเด็กน้อยโวยวายหยิกแขนผมกลับมา


“ฮือออออออออออ ป๊าตี!”


“ถ้าไม่ปล่อยจะตีอีก” อาจจะเพราะยังโมโหอยู่น้ำเสียงเลยติดกระชากนิดๆไอ้ตัวเล็กเลยทุบหลังผมใหญ่เลย เอาสิ ยิ่งทุบหลังผมผมก็ยิ่งฟาดอ่ะ เด็กดื้อต้องตีให้หลาบจำ!


“don’t hit meeee, pleaseeeeeeeee $^*&(@#%@...โอ๊ยๆๆ ฮื๊อออ!”


วางลงข้างเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าได้ไอ้ตัวเล็กก็รัดเอวผมหมับ วักน้ำล้างหน้าขัดๆถูๆแต่พราวมันก็แกล้งดิ้นให้หน้าหงายไปหงายมา เป็นสีที่ล้างออกยากมาก! หรือผมต้องเอาแอลกอฮอล์มาล้างออก


“เข้าตา แสบๆๆๆ”


“ก็ดิ้นไง!”


ตัวเล็กเกยคางไว้กับอกผม หลับตาพริ้มให้ผมขัดหน้าให้ ทั้งๆที่แขนยังกอดเอวผมไว้ไม่ปล่อย เหมือนจะง่วงแล้วมั้งน่ะ ยืนสัปหงกแล้ว


“ป๊าจุ๊บ”


“จุ๊บอะไรฟองเต็มหน้าเนี้ย” โดนบีบตาอ้อนก็เริ่มจะใจอ่อนอีกละกู = =


“you don’t love me!”


“หึหึหึ จุ๊บๆๆๆ พอใจยัง”


พราวส่ายหน้าแล้วเอาหัว(เปียกๆ)มาถูอกผม


หลังจากที่ยอมยืนนิ่งให้ผมขัดหน้าแล้วก็แผลงฤทธิ์ต่อเมื่อผมจะถอดกางเกงใน ก็คนจะอาบน้ำให้ก็ต้องถอดเสื้อผ้าออกให้หมดสิ โว๊ะ!


“พราว มานี่ดีๆ อย่าให้ป๊าโมโห”


“ไม่ คิกคิกคิก”


หัวเราะคิกคักนี่ลูกหมีมันคิดว่าผมเล่น?  ก็คงต้องเล่นไล่จับในห้องน้ำกันอีกรอบล่ะ พื้นก็ลื่นกลัวว่าเด็กดื้อที่แค่เดินยังเซจะล้มซะเองอ่ะดิ วิ่งโทงๆไปมาได้ไงกางเกงในหลุดตูดไปข้างหนึ่งเห็นรอยมือผมขึ้นแดงที่สะโพกขาวเป็นปื้นเลยด้วย = = ผมตัดสินใจเปิดฝักบัวแล้วยืนฉีดอยู่กับที่ เหนื่อยโว้ย! เห็นใจป๊าบ้างป๊าแก่แล้ว T_T


“ว๊ากๆๆๆ คิกๆๆ”


วิ่งวนรอบตัวผม ผมก็ตามฉีดอยู่อย่างเนี้ยเอาสิ = =


“ว๊ากๆๆ หนาวๆๆ ป๊าหนาว...”


หมับ


เอ้ยยยย พราววิ่งตัวชุ่มมากอดผมจนตอนนี้เปียกไปด้วยกันทั้งคู่เลยครับ ผมเลยต้องอาบน้ำไปพร้อมกันอีกรอบ ไอ้ตัวเล็กก็ขยันยั่วนะบอกว่าตรงนั้นตรงนี้ไม่สะอาดให้ผมขัดอีกรอบ ช่วยกันขัดๆถูๆจนจะร้อนไปทั้งตัวแล้วครับ!


“อ๊ะ อือ ป๊า...อีก...”


“...”


“เอาอีก >///<”


หึหึหึ ผิวขาวเนียนไปทั้งตัวอย่างนี้ใครจะไปอดใจไหวล่ะครับ ไม่ใช่ขาวเหลืองไม่ใช่ขาวอมชมพูแต่ขาวแบบขาวจริงๆอ่ะส่วนเรื่องอมชมพูนั่นผมสร้างเองได้ด้วยปากและมือผมครับ หึหึหึ ผมดูดดุนยอดอกสีสวยอย่างหื่นกระหายยิ่งไอ้ตัวเล็กมันให้ความร่วมมืออย่างดีแล้วผมก็ยิ่งได้ใจจับฟัดซะยกใหญ่


“ป๊า...อ๊ะ ตรงนั้น อ๊า”


“ป๊ารักษาสัญญา”


“ป๊าครับ...”


“รอวันศุกร์นะ ป๊ารักพราวนะครับ”


บอกให้รอแต่ผมกับยังป้วนเปี้ยนสร้างความปั่นป่วนให้ตัวเล็กสติกระเจิง ผมดันพราวให้พิงกับผนังก่อนที่ตัวเองจะนั่งคุกเข่าลงจัดการปิ๊กกาจู้ขาวสะอาดที่ชูชันขึ้นมาอย่างไม่รังเกียจ


“อื๊อออ ไม่รอ...”


“หือ?” ผ่อนมือที่ชักตรงส่วนกลางลำตัวของพราวให้ช้าลง พราวแข้งขาอ่อนก้มหน้าลงมามองแล้วยังบีบตาอ้อนใส่จนผมอยากจะฟัดแรงๆให้แหลกคามือนัก!


“ไม่...ฮื้อ! ต้องรอแล้ว อ๊ะๆ”


“งั้นยกเลิกเนอะ”


“ครับ อ๊ะอ๊า ป๊าาาา~~~ พลีสสสส”


หึหึหึ เสร็จมั้ยล่ะ? ตอบเลยว่าเสร็จ! J


รอตอนหนูพราวตื่นแล้วโดนอิป๊าเทศน์กัน ฮ่าๆๆ (อิป๊าจะทำไรเด็กด้ายยยยยยย~~~~)
ฝนก็ตก เน็ตก็กากไม่รู้จิอัพขึ้นหรือเปล่า เอิ้กกๆๆ
อัพบ่อยไปก็ไม่ตื่นเต้นนะยู้ววววววว

[fay 13]

 

[ormn]

  เมาแบบนี้ก็ไม่รอดดิน้องพราว

[nunnan]

 

[Inwoสูs]

  เด็กดื้อต้องโดนตีก้น
รอดูตอนพราวสร่างจะมันแค่ไหน

[haru_na]

 

[B52]

เสร็จอิป๋า

[takara]

หุหุ พราวเจอป๊าเทศน์หนักแน่

[uknowvry]

เด็กมันยั่ว ช่วยไม่ได้นะห้าฟฟฟฟฟ

[Elizabeth_TonnY]

อร๊ายยยยฟินนนนน
งงอ่ะ สรุปเเล้ว เเดมเป็นอะไร เกี่ยวข้องอะไรกับหนูพราว ล่ะเนี่ยยยย

[greensnake]

น้องพราวโดนหนักแน่ บอกแล้วว่าอย่าให้ป๊ารู้
มาลุ้นตอนสร่างเมาแล้วดีกว่า ทั้งเจ็บตัวทั้งโดนเทศน์
แต่ก็คงเป็นป๊าอีกนั่นแหละที่ต้องดูแล
อย่างที่คนเขียนบอก ป๊าจะทำอะไรได้ โดนอ้อนหน่อยก็ไปแล้ว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ferrari_L]

24 ต่ออีก 50%

 



ตอนเช้าผมสะดุ้งตื่นมาเพราะถูกผลัก ลูกหมีขาวผุดลุกออกจากอ้อมกอดผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับลากผ้าห่มไปด้วย เสียงโอ้กอ้ากดังมาจากห้องน้ำทำให้ผมรีบลุกไปดูทั้งๆที่ยังตัวเปล่าเปลือย เห็นพราวเกาะชักโครกอ้วกอย่างหมดสภาพ


อาการอย่างนี้เขาเรียกว่าแพ้ท้อง เอ้ย! แฮงค์นั่นเองครับ


ผมลูบหลังให้ด้วยหงุดหงิดไปด้วย ใครจะอยากเห็นคนที่รักต้องมานั่งอ้วกอย่างทรมานอย่างนี้กันล่ะครับ ผมกดชักโครกก่อนอุ้มพราวมาล้างหน้าล้างตาเสร็จก็คว้าเสื้อคลุมมาสวมกันอุจาดเพราะต้องลงไปสั่งอาหารใหม่ให้เด็กดื้อซะละ


“มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง!”


“คะๆ”


“ขอนมอุ่นกับกาแฟ”


พราวเดินตามออกมาสวมกอดผมไว้ด้านหลัง ผมจะแกะออกแต่พราวก็ยังตามมารัดแน่น รู้ตัวมั้งว่าทำผิดรู้ว่าผมโกรธ พอผมไม่พูดด้วยมากๆเข้าก็เริ่มเบะ


“ไม่ต้องร้องเลยนะ”


“ป๊าอ่ะ!”


“ใครสั่งใครสอนให้กินเหล้าหะ”


“ไม่มี!”


“ไม่มีแล้วทำทำไม!”


“...”


“...”


“หนูเวียนหัวมากเลย” เปลี่ยนเรื่องไปพร้อมๆกับหาเรื่องมาอ้อนนั่นล่ะความสามารถพิเศษของลูกผมครับ


“...”


“ปวดหัวปวดตัวด้วย อยากอ้วกไปหมด ฮือๆๆ”


ผมเข้าใจดีว่าตอนเช้าหลังจากดื่มเหล้านั่นมันไม่ได้ละมุนเหมือนทุกที(แล้วเมื่อคืนผมก็ยังฟัดไอ้ตัวเล็กไปอีก) แต่ถ้าผมโอ๋มากๆเข้าเดี๋ยวเด็กมันจะไม่รู้ถูกผิด และผมก็ผิดเองที่ไม่ได้เตือนเรื่องนี้เพราะปกติพราวอยู่กับผมตลอด พอห่างกันหน่อยก็ไม่คิดว่าพราวมันจะลองไง


“อุ๊บ อ้วกกกกกก”


“เห้ยยยย”


...


.....


ยัง... มันแค่แกล้งทำเสียงอ้วก! = =


ผมยกพราวไปที่ห้องน้ำกันไว้ก่อนเลยครับ หน้าตาซีดๆดูพะอืดพะอมจริงๆ เห็นแล้วสงสารเลยช่วยลูบหลังให้ก็อ้วกเป็นน้ำออกไปอีกนิดนึง กินเหล้าตอนท้องว่างจะทำให้เมาเร็วและการกินครั้งแรกก็ทำให้ประมาณการกินไม่ได้จนเมาหัวราน้ำอย่างนี้ไง ผมควรสอนพราวมั้ยเนี้ย รู้สึกเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเลย


“โอ๊ยยยยย ไม่ไหวๆๆ มึน”


“จำไว้นะพราว จำวันนี้ไว้นะ”


ผมกัดฟันบอก พราวเลยรีบเข้ามากอดอ้อน คือก็เป็นซะอย่างเนี้ย ผมเคยโกรธได้นานมั้ยล่ะมีแต่เด็กน้อยแหละที่ชอบโกรธผมนานๆ


“เมื่อคืนป๊าก็ตีไปแล้วแถมยัง...(-///-) หายโกรธกันก่อน”


“...”


“จุ๊บๆๆๆ”


หลบไม่ทันครับเลยทำหน้านิ่งให้ไอ้ตัวเล็กจุ๊บจนพอใจ


“ไหนบอกว่าถ้าจุ๊บแล้วให้หายงอนไง”


“หายเหรอ ทำผิดน้อยเหรอถึงต้องหาย” ผม(แกล้ง)ถามเสียงเย็นชาแต่พราวนี่หน้าเสียน้ำตาคลอไปละ


“หนูไม่ได้ตั้งใจ...ฮึก”


พราวก็กอดคอผมไว้ไม่ปล่อยเสียงสะอื้นดังอยู่ไม่ห่าง เพราะพราวเอาหน้าผากมาชนไว้กับแก้มผมบางทีก็เอาแก้มมาแนบกันเลย ไอ้ตัวเล็กร้องไห้แล้วชอบเอาหัวมาถูหน้าผมครับน้ำตาที่ไหลเลยเปียกแก้มผมไปด้วย อ้อนภาษาอะไรไม่รู้รู้แต่ว่าใจอ่อนทุกที


“ไม่ตั้งใจแต่กินไปหลายแก้วเลยใช่มั้ยหึ”


“ฮึก หนูไม่ทำแล้ว ฮือออ จะตีอีกก็ได้แต่หายโกรธนะ”


“หึ!”


ผมรั้งลำคอขาวเข้ามาแล้วงับให้ขึ้นรอยฟันครับ พราวสะดุ้งเฮือกแล้วจะผลักออกในคราแรกแต่คงจะคิดว่านี่เป็นวิธีทำโทษของผมเลยร้องไห้ให้ผมกัดอยู่เฉยๆ นี่ไม่ได้กัดเพราะทำโทษเลยนะ เพราะพิศวาสล้วนๆเลยครับ อยากมาอ้อนเองทำไมล่ะ


“ฮึก เจ็บแล้ว...”


“เจ็บแล้วจำด้วย ครั้งนี้ถือว่าครั้งแรก ถ้ายังมีอีกโดนหนักกว่านี้”


“หนูไม่ทำๆๆ” พราวพยักหน้าหงึกๆ


“ป๊าไม่ได้ห้ามเลยตลอดชีวิต แต่เวลาจะกินต้องมีป๊าอยู่ด้วยไม่ว่าเวลานั้นพราวจะโตจนดูแลตัวเองได้หรือยัง ป๊าเป็นห่วงมากเลยรู้มั้ย ถ้าพราวเป็นอะไรไปป๊าจะอยู่ยังไงล่ะ”


“หนูขอโทษ...” เด็กแสบซึมไปเลย


“ของมันไม่มีประโยชน์รู้ใช่มั้ยป๊าไม่อยากพราวไปยุ่ง เชื่อป๊านะป๊ารักพราวนะครับ”


“หนูก็รักป๊า หนูจะทำตามที่ป๊าบอกทุกอย่างเลย ฮึก”


เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างเคลียร์ผมก็จับลูกหมีขาวอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับล้วงเอาน้ำรักเมื่อคืนออกให้ เสียงครางน่ารักนั่นเกือบทำให้ผมสติแตกอีกรอบ เมื่อคืนกลัวจะแฮงค์หนักเลยจัดเบาๆไปทีเดียว ผมให้พราวดื่มนมอุ่นๆกับข้าวต้มแก้แฮงค์แต่เหมือนเจ้าตัวเขาจะไม่อยากกินนมสักเท่าไหร่นะ


“ดื้อมากป๊าจะโกรธอีก”


“ง่ะ หนูไม่ชอบกินนมนี่”


“ชอบกินเหล้า?”


“เอ้อออออออออ เราจะไม่พูดเรื่องเหล้ากันแล้วเนอะ ไม่กินแล้วเนอะ แฮะๆๆ” พราวยิ้มเอาใจยอมยกนมขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว พอกินเสร็จก็สูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่


“กินนมจืดแล้วดียังไงสมองฉับไวหัวใจแข็งแรง กินนมจืดแล้วดียังไง ขนสวยถูกใจขับถ่ายเป็นก้อน ฮิฮิ”


เดี๋ยวๆ เพลงคุ้นๆเหมือนสโลแกนอาหารหมาใช่หรือเปล่า = =


พราวตักข้าวต้มเข้าปากแล้วยิ้มอารมณ์ดี เลยเวลาเข้าเรียนแล้วไงเลยอารมณ์ดี นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผมคิดว่าผมเป็นพ่อใครไม่ได้ ผมเด็ดขาดกับพราวไม่(ค่อย)ได้เพราะผมโอ๋มาตั้งแต่เด็กจะมาหักเอาตอนโตก็กลัวจะไปกันใหญ่ แค่ไอ้ตัวเล็กมาอ้อนนิดอ้อนหน่อยใจก็อ่อนอย่างกับถูกไฟลน


“ป๊า วันนี้ไม่ไปทำงานได้มั้ยอ่า”


นั่นไง...


ผมหันไปมองจักรินทร์ที่ยืนรอรับผมไปทำงานและไปส่งพราวที่โรงเรียนทุกวันเพื่อถามความเห็นซึ่งเขาก็เข้าใจเปิดแท็บเล็ตดูตารางงานสักพักก็พยักหน้ากลับมา


“ตอนบ่ายมีประชุมสำคัญครับ”


“ลุงจักรง่ะ เลื่อนได้มั้ย”


“ไม่ได้ครับ”


“ลุงจักรนี่ชอบมาขโมยป๊าจริงๆเลย” แล้วเด็กน้อยก็บ่นอะไรให้เลขาผมไปเรื่อย ฮ่าๆๆ


“พอป๊าไปทำงานพราวก็ต้องไปเรียนด้วย”


“ทำไมอ่ะ ไหนๆก็หยุดแล้วนี่นาก็หยุดทั้งวันเลยสิ ป๊าาาา นะๆๆ”


พราวรีบมานั่งตักผมเลย แขนเล็กโอบรอบคอผมแล้วเอาหัวมาถูอกผมอย่างที่ชอบทำ


“หยุดก็ต้องอ่านหนังสือ”


“หนูก็อ่านแต่อ่านไม่รู้เรื่อง”


“ก็ถึงต้องไปเรียนไง เด็กที่ไหนชอบบ่นว่าเรียนไม่รู้เรื่องหึ ไปโรงเรียนนี่ตั้งใจเรียนหรือเปล่าเนี้ย”


“ตั้งใจสุดชีวิต!!!!”


“จริงเหรอ”


“จริงค้าบ ^O^ เออป๊า หนูจะจบครอสเรียนชีวะอาทิตย์นี้แล้วอ่ะ”


“ชีวะเหรอ เรื่องอะไร”


“เรื่องพืช”


“หลังกีฬาโรงเรียนจะหยุดอาทิตย์หนึ่งนี่ จะเรียนต่อหรือพัก”


“พักสิ!”


“โอเคๆๆ พักหนึ่งอาทิตย์ ป๊าจะพาไปเที่ยวทะเล”


“จริงๆนะ”


พราวเขย่าแขนผมอย่างตื่นเต้น ดวงตาเบิกกว้างราวกับเซอร์ไพรส์สุดๆ ทำเหมือนไม่เคยเห็นทะเลไปได้ทั้งๆที่ก็พาไปเที่ยวออกจะบ่อย แต่คราวนี้ผมก็ไปทำงานด้วยแหละ ไปดูที่ให้พ่อผมน่ะ อีกไม่นานก็จะกลับมาอยู่ไทยแล้วท่านอยากได้บ้านพักตากอากาศติดชายทะเล


ที่นั่นเป็นเกาะเล็กๆที่ไม่มีอะไรเลยงานนี้พ่อลงทุนหนักน่าดูเห็นว่าฟากหนึ่งจะเอาเป็นพื้นที่ส่วนตัวแต่อีกฟากจะเปิดรีสอร์ตถอนทุนคืนถ้าครบก็ปิดเป็นเกาะส่วนตัว แต่ไปคราวนี้ก็คงจะได้กางเต้นท์ก่อกองไฟนอนกันไปก่อน ผมว่าน่าสนุกดี ไม่เคยไปตั้งแคมป์กับพราวเลย ไม่รู้ว่าไอ้แสบจะป่วนงานเขาแค่ไหน


“อยากชวนอเล็กซ์ไปด้วย”


อีกละ เอาน้องไปแกล้งน่ะสิ = =


“น้องเรียนหรือเปล่า”


“นั่นสินะ อืมมมมม มิ้นต์! หนูจะชวนมิ้นต์ อ๊า พี่หม่อนจะไปด้วยกันได้มั้ยนะ มหาวิทยาลัยนี่ขาดเรียนได้หรือเปล่าอ่ะป๊า”


“ถ้าไม่มีเช็คชื่อก็ขาดได้”


“หนูจะลองถามพี่หม่อนดูก็แล้วกัน อิอิ ดีจัง คราวนี้เราจะไปไหนเหรอครับ”


“หึหึหึ”


“อะไร ไม่บอกเหรอ”


“อื้ม กลัวเปลี่ยนใจไม่ไปด้วยกัน”


“ทำไมๆๆๆ”


ผมทำเป็นไม่ได้ยินหั่นไส้กรอกกินไป พราวหันไปถามจักรินทร์แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเลยหน้ามุ่ยค้อนประหลับประเหลือกให้เขาไปทั่ว ฮ่าๆๆ


“หลังกีฬาเหรอ ก็อีกไม่กี่วันแล้วสิ หนูขอซื้อแพยางนะ”


ขอแล้วกระพริบตาปริบๆ ผมจะทำไงได้ล่ะก็ต้องยอมเขาสินะ = =;;


“ให้ได้ทุกอย่างแต่ต้องห้ามดื้อ...”


“ไม่ดื้อ!”


เชื่อได้เหรอครับ?


“พูดอะไรเชื่อฟัง...”


“เชื่อฟัง!”


“งั้นตอนนี้ไปอ่านหนังสือ”


“อ่านหนังสือ!”


วิ่งพรวดขึ้นห้องไปเลย คอยดูเอาเถอะว่าพราวมันจะกระตือรือร้นเชื่อฟังแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ ไม่พ้นเย็นนี้ก็กลับมาดื้อเหมือนเดิม ผมกินข้าวเสร็จก็ตามขึ้นไป อันที่จริงพราวน่าจะทำmind mapping หรือ short note สรุปสั้นๆเข้าใจง่ายๆไว้นะ แต่ผมว่าพราวทำไม่เป็น เราสองคนเลยพากันไปรื้อหนังสือเรียนเก่าๆของผมที่ห้องหนังสือ ตอนผมเรียนถึงผมจะเหลวไหลบ้างแต่ผมไม่ทิ้งการเรียนนะครับ พวกสรุปบทเรียนพวกนี้ผมก็ทำไว้ตอนที่มาไทยใหม่ๆ ผมเป็นติวเตอร์นะบอกเลย หาตังค์เลี้ยงเด็กแถวนี้เองไง


หนังสือเริ่มเก่ามาก ยิ่งเปิดดูเรื่องต่างๆก็ไหลวนเข้ามาไม่หยุด เห็นวันๆผมเลี้ยงแต่ลูกแต่ผมก็มีสาวๆเข้ามาอยู่เป็นประจำนะครับ ดูหลักฐานได้จากหนังสือเรียนที่ชอบมีผู้หญิงมาเขียนบอกรักไว้ได้เลย ฮ่าๆๆ ผมเจอโน๊ตวิชาชีวะแล้วจะเอาไปให้พราวอีกด้านหนึ่งของชั้นหนังสือแต่เมื่อไอ้ตัวเล็กเห็นผมก็สะดุ้งแล้วรีบกุลีกุจอเก็บหนังสือเข้าชั้นอย่างรวดเร็ว


อะไร...


“จะ.. เจอละแล้วเหรอครับ”


“อืม มีอะไรหรือเปล่า ตาแดงๆ”


“เปล่า สงสัยฝุ่นเข้า ฝุ่นเยอะจังเลย เยอะไปแล้วเนี้ย ฝุ่นอะไรก็ไม่รู้...บลาๆๆ”


มีพิรุธมาก! บางทีอาจจะไปเจอการ์ดบอกรักจากสาวๆที่ผมเหน็บไว้ในหนังสือแล้วลืมเอาออกไปก็ได้นะ เด็กน้อยมันขี้หวงอยู่แล้วนี่

 
 

[fay 13]

 

[Aoya]

พราว หนูเจออะไรคะลูก

[B52]

ไปเจอความลัับอะไรเข้า

[takara]

พราวไปเจอรัยหว่า

[ormn]

  เด็กน้อยเจออะรัย

[haru_na]